3 შვილის დედა: მეშინია, რომ შეიძლება შვილები წამართვან, რადგან მოწყალებას ქუჩაში ვითხოვთ

„ბათუმელები“ ეთნიკურად ქურთ 24 წლისა თეონაზე გვიყვება, რომელსაც 3 მცირეწლოვანი შვილი ჰყავს. ამბობს, რომ პირველი შვილი 15 წლის ასაკში გააჩინა. ახლა სამივე შვილს მარტო ზრდის. საბავშვო ბაღსა და სკოლაში არასდროს უვლია. თეონამ არც წერა-კითხვა იცის სრულყოფილად. ამბობს, რომ წიგნი არასდროს წაუკითხავს და არც კი იცის ეს რა განცდაა. ანბანიც სულ რამდენიმე წელია, რაც ისწავლა.

„როცა მარშრუტკაში გინდა ასვლა, ციფრები ხომ უნდა წაიკითხო, სად მიდიხარ, რა აწერია აბრას. ასოები ნელ-ნელა, ძლივს ვისწავლე. მადლობა ღმერთს, რომ იმას მაინც ვკითხულობ, რაც ტრაფარეტზე წერია. ციფრებს ცალ-ცალკე ვცნობ, მაგრამ ერთად ვერ ვკითხულობ. ცოტა ხნის წინ უცხოელი მოხალისეები გავიცანი და წერა-კითხვის სწავლაში ისინი დამეხმარნენ.

კარგია, როცა რაიმე ხელობა იცი, მაგრამ მე არაფერი ვიცი საერთოდ. არ ვიცი, როგორი გრძნობაა კითხვა, არც ლექსი წამიკითხავს, არც მოთხრობა. ალბათ მთელი ცხოვრებაა მაგ პატარა წიგნებში. მინდა შევცვალო ჩემი ცხოვრება, მაგრამ როგორ? ვცდილობდი, მაგრამ არ გამოდიოდა. როცა არაფერი იცვლება, მწყინს ძალიან. არ მინდა ჩემი შვილებიც იმავეს განიცდიდნენ“, – ამბობს თეონა.

თეონა ბათუმში, პატარა, ნაქირავებ ბინაში სამ შვილთან ერთად ცხოვრობს. თავის სარჩენად კი ბავშვებთან ერთად მოწყალებას ითხოვს ქუჩაში.

„შვილები რომ გამოკვებო, ქირის ფული იშოვო, გადასახადები გადაიხადო, მთელი დღე უნდა იმუშაო ამისთვის. ბავშვების მამა იშვიათად შემოივლის ხოლმე. ვერ გვეხმარება. იძულებული ვარ მოწყალება ვითხოვო“, – ამბობს ის.

ორი შვილი სახლში გააჩინა, ამის გამო ბავშვები ოფიციალურად რეგისტრირებული არ არიან და პირადობის მოწმობა არ აქვთ. მხოლოდ მესამე შვილი დაიბადა სამშობიაროში. თეონას იმედი აქვს, რომ იქნებ ამის მერე მაინც შეძლოს უფროსი ბავშვების რეგისტრაციაც, მათი ბაღში, შემდეგ კი სკოლაში მიყვანა.

ახალგაზრდა ქალის თქმით, მის მდგომარეობაში მყოფი ქალები სამშობიაროში მისვლას თავს არიდებენ, რადგან პოლიცია ერთვება საქმეში. თუ ქალს საკეისრო კვეთა არ სჭირდება და სახლში მშობიარობენ.

„მეც სახლში გავაჩინე ორი შვილი, მაგრამ თუ ოპერაციაა საჭირო, ასი პოლიციელიც რომ მოვიდეს, მაინც უნდა წახვიდე კლინიკაში. ქალებმა თვითონ ვისწავლეთ ყველაფერი და სახლში მშობიარობისას ერთმანეთს ვეხმარებით. რომელ დედას უნდა შვილი ქუჩაში ჰყავდეს? გარეთ რომ არ გავიდეს, მაშინ სახლში უნდა ჰქონდეს საკვები. ბინის ქირა ვინ გადაიხადოს?! მე როგორც ვიყავი, ისე აღარ მინდა, რომ იყვნენ ჩემი შვილები. ძალიან მინდა, რომ ჩემმა ბავშვებმა განათლება მიიღონ. როცა გაიზრდებიან, არ მინდა თქვან, რომ დედამ არაფერი გააკეთა მათთვის. იცით, რამდენი ქალია კიდევ ჩემ მდგომარეობაში? – ძალიან ბევრი. ზოგი საქართველოშია დაბადებული, მაგრამ მაინც არ აქვთ პირადობის მოწმობა, ზოგს აზერბაიჯანის მოქალაქეობა აქვს და მათი არც ერთი შვილი არ დადის სკოლაში. თითქმის ყველას 5-6 ან 7 შვილი ჰყავს და ყველა მათგანი სკოლის გარეთაა. წერა-კითხვა ჩემსავით არ იციან“, - ამბობს ახალგაზრდა ქალი.

კითხვაზე, რატომ არ მიმართავენ მშობლები სახელმწიფო უწყებებს დახმარებისთვის, თეონა ამბობს, რომ ეშინიათ: „შიში აქვთ, რომ სოციალური მუშაკები ბავშვებს წაართმევენ, რადგან ისინი ბავშვებს ქუჩაში ამუშავებენ. თბილისში იყო შემთხვევა, წაართვეს ბავშვები და სასამართლოთი დაიბრუნა დედამ. მეც მეშინია, რომ შეიძლება წამართვან, რადგან მოწყალებას ქუჩაში ვითხოვთ“.

ბათუმში, ქუჩაში მოწყალების სათხოვნელად მყოფი ბავშვების აღრიცხვას ფონდი „იალქანი“ ცდილობს. ფონდის ინფორმაციით, ამ დროისთვის ქუჩაში მყოფი 11 არასრულწლოვნის იდენტიფიცირება და მათი დღის ცენტრში ჩართვა მოახერხეს, თუმცა ამ ბავშვების უკან არიან მათი არასრულწლოვანი და-ძმები, რომლებიც ჯერ კიდევ არ დადიან სკოლაში.

წყარო: ბათუმელები