1695573595

ინტერვიუ უვადო პატიმართან, რომელმაც ციხეში ცოლი მოიყვანა, შვილიც შეეძინა და მეურნეობაც აქვს

პატიმარს, ვლადიმერ ზაზაძეს „პრაიმტაიმი“ მერვე საპყრობილეში შეხვდა. ის სასჯელს 2 ადამიანის მკვლელობისთვის იხდის...ამ ექსკლუზიურ ინტერვიუში შეიტყობთ, როგორია უვადო პატიმრის ცხოვრება ციხეში, რომელმაც პატიმრობის პერიოდში იქორწინა და შვილიც ჰყავს... ციხეში მეურნეობას ეწევა და საკუთარ თავს უზრუნველყოფს...უფრო მეტი კი წაიკითხეთ მარი ჯაფარიძის ინტერვიუდან, რომელიც „პრაიმტაიმის არქივში“ ინახება:„ჩემი მეუღლე უკვე პატიმრობის დროს გავიცანი. მაშინ მობილური ტელეფონი თითქმის ყველას გვქონდა ციხეში. შემთხვევით გამოუშვა ზარი ჩემთან და უცხო ნომერი რომ ვნახე, გადავურეკე.ასე გავიცანი, შემდეგ პაემანზე მოვიდა და გადავწყვიტეთ დაქორწინება“, – უყვება „პრაიმტაიმს“ უვადო პატიმრობაში მყოფი ვლადიმერ ზაზაძე, რომელი ამჟამად სასჯელაღსრულების მე-8 დაწესებულებაში იხდის სასჯელს. ის 39 წლისაა და ჯერ კიდევ 20 წლის ასაკში ორი ადამიანის მკივლელობისთვის გაასამართლეს.„20 წლის ვიყავი, როცა დამაპატიმრეს. ორი ადამიანი მოვკალი. სავალდებულო სამხედრო სამსახურში ვიყავი. მაშინ ჯერ კიდევ ე.წ. „დედოვშინა“ იყო.ერთმა ჯარისკაცმა ჩემი დაჩაგვრა მოინდომა და ამის გამო მასთან შელაპარაკება მომიხდა.იმისათვის, რომ ჩვენი დაპირისპირება არ გაგრძელებულიყო, სხვა ნაწილში გადამიყვანეს. საზღვარზე ვმსახურობდი.ერთ დღეს ცვლა რომ დავასრულე, წამოვედი და გზაში შემხვდა თავის მეგობართან ერთად.ისევ მოგვიხდა შელაპარაკება, ჯერ სიტყვიერი, მერე ჩხუბზე გადავედით. იმათ ავტომატები ჰქონდათ, რადგან განწესში იყვნენ.ავიღე მათივე იარაღი და ორივე მოვკალი. დავასწარი უბრალოდ, რადგან ჩხუბის დროს ჯერ იმან გაიწია იარაღისკენ და მეც უცებ დავწვდი და ვესროლე. ამის შემდეგ წამოვიღე ავტომატები, გადავმალე და მივედი სახლში. დილით მომაკითხა პოლიციამ და ამიყვანა“.„ციხეში ოჯახიც შევქმენი და 14 წლის შვილი მყავს. ჩემს მეუღლეს საკმაოდ დიდი წინააღმდეგობა შეხვდა ოჯახიდან, მაგრამ სიყვარულმა მაინც თავისი გაიტანა და გაიმარჯვა.შვილი პირველად 2 თვის რომ გახდა, მაშინ ვნახე. ახლა ფოთში ცხოვრობს ბებიასთან, კარგად სწავლობს. გოგონებს ხომ იცით, მამები განსაკუთრებულად უყვართ და ვგრძნობ, რომ მასაც ძალიან ვუყვარვარ. ჩემი მეუღლე უცხოეთშია“.„დღეს არსებული კანონის მიხედვით, უვადო პატიმარს, რომელიც 15 წელს მოიხდის, შეუძლია დაწეროს სასამართლოში განცხადება და თუ სასამართლო ჩათვლის, რომ უნდა გაუშვას, მაშინ დატოვებს ციხეს და შინაპატიმრობა და საზოგადოებისთვის სასარგებლო შრომაა შემდეგი პერსპექტივა.მე უკვე ორჯერ მქონდა სასამართლო და უარი მითხრეს. გაზაფხულზე მესამედ მექნება. ძალიან კარგი დახასიათება მქონდა ციხიდან, მაგრამ დაზარალებულების ფაქტორი მოქმედებს. ისინი არ მაძლევენ თანხმობას, რომ სასამართლომ გამიშვას“.

1695558544

,,მაჩვენა გაღუნული ჯვარი. ის ეშმაკს შიშველი ხელებით ებრძოდა...'' - რას ჰყვებიან მამა სოკრატეზე განკურნებული ადამიანები

მამა სოკრატეს სახელი ბევრს სმენია. არქიმანდრიტი თბილისში ე.წ. არმიანცის საავადმყოფოს ტერიტორიაზე აგებული ეკლესიის ეზოშია დაკრძალული. მის საფლავთან დღესაც ბევრი ადამიანი მიდის, სანთელს ანთებს და დახმარებას სთხოვს.მამა სოკრატეს ცხოვრების შესახებ რეჟისორმა თინათინ ჭაბუკიანმა ფილმიც გადაიღო: „ხილული სასწაულები“ფილმში ადამიანები ჰყვებიან, როგორ გადაარჩინა ისინი არქიმანდრიტის ლოცვამ. ერთ-ერთი ქალბატონის ნაამბობის მიხედვით, მას მკერდის სიმსივნე ჰქონდა და ოპერაცია უნდა გაეკეთებინა. მამა სოკრატემ მასთან დასალოცად მისულ ქალს მკერდზე ლახვარი დაადო და უთხრა, რომ ოპერაცია არ სჭირდებოდა, სანამ ღმერთის ძალის და შემწეობის იმედი ექნებოდა. ახალგაზრდა ქალის თქმით, მომდევნო კვლევებმა დაადასტურეს, რომ ზრდის ნაცვლად სიმსივნემ დაპატარავება დაიწყო. ქალს ოპერაცია აღარ დასჭირდა.მამა სოკრატეს ექიმი და დამხმარე ნათელა ვაშაკიძე არქიმანდრიტის ღვაწლის შესახებ ჟურნალ „სარკესთან“ შემდეგ ისტორიას ჰყვება:„ის გამტარივით იყო, ადამიანს რომ დაინახავდა, ხვდებოდა რა აწუხებდა. ერთმა მორჩილმა ბათუმიდან ჩამოიყვანა ბიჭი, რომელიც კიოდა, მოძღვრისკენ იწევდა, თითქოს უნდა დაერტყა. მორჩილები ძლივს იჭერდნენ. მამა სოკრატემ მესამე ლოცვა რომ წაუკითხა, ჯვარი ბეჭზე დაადო და ბიჭი იატაკზე დავარდა. მერე მოძღვარმა უთხრა ადექიო. ბავშვიც ადგა. ეს ბიჭი გამოჯანმრთელდა.ერთხელ სახლის საკურთხებლად წაიყვანეს. როდესაც თასში წყალი ჩაასხა ზედ ჯვარი დადო და ლოცვა დაიწყო, ჯვარმა ხტუნაობა დაიწყო. რადგან იმ ოჯახში ეშმაკი იყო. შემდეგ მაჩვენა გაღუნული ჯვარი. ის ეშმაკს შიშველი ხელებით ებრძოდა.“ერთი გოგონა მიუყვანეს, რომელიც ეშმაკისგან ისე იყო შეპყრობილი, რომ უნდოდა მოძღვრისთვის კისერში დანა დაერტყა. მორჩილებმა ძლივს მოასწრეს მისი შეჩერება. მამა სოკრატეს გამოცხადება ჰქონდა და ამის შემდეგ ღვთისგან ძალა მიეცა“.ასევე ნახეთ:როგორ გადაარჩინა ციხის უფროსმა, მოსამართლე თამარ ალანიას მამის მკვლელი დახვრეტას - ინტერვიუაკრძალული ქორწინება, შავი კაბა და პირველი ღამე - როგორ ქორწინდებოდნენ და რა აკრძალვები იყო ძველად საქართველოში„ქალს შეუნიშნავს, მიწის ზედაპირი ინძრეოდა. გათხარა და 16 წლის დაუძლურებული ბიჭი ამოიყვანა...“ - დაუჯერებელი ამბავი ცოცხლად დამარხულ ბიჭზე

1695459900

როგორ გადაარჩინა ციხის უფროსმა, მოსამართლე თამარ ალანიას მამის მკვლელი დახვრეტას - ინტერვიუ

ძალიან ცოტა ადამიანს თუ ჰქონია საშუალება, იმ ჯურღმულში ჩაეღწია, სადაც სიკვდილმისჯილებს ხვრეტდნენ. წლების წინ, ვიდრე ორთაჭალის ციხეს აგურ-აგურ დაშლიდნენ, მოვახერხეთ, გვენახა სიკვდილმისჯილთა საკნები და სასჯელის აღსრულების ოთახი.„ექსკურსიის“ უფლება კი მოვიპოვეთ, მაგრამ ფოტო და ვიდეოგადაღების გარეშე. მაშინ ჩვენმა მასპინძელმა ის გზა გაგვატარა, რომელსაც სიკვდილმისჯილები გადიოდნენ.რაც მაშინ ჩვენმა „გიდმა“ გვიამბო, სრულიად განსხვავებული აღმოჩნდა იმისგან, რაც წარმოდგენილი გვქონდა: დასახვრეტად პატიმარი მიწისქვეშა ოთახში ჩაჰყავდათ, რომელიც  შუაში ფარდით იყო გაყოფილი. ორივე მხარეს ნახერხით სავსე ორმო იყო. სიკვდილმისჯილი უნდა დაწოლილიყო, ორმოში ჩაედო თავი და ჯალათი ამის შემდეგ ესროდა კეფაში. იყო შემთხვევა, რომ პატიმარი არ წვებოდა, წინააღმდეგობას უწევდა. ჯალათი ჩაარტყამდა თავში, გათიშავდა, მიათრევდა ორმოსთან, ჩააყოფინებდა თავს და ხვრეტდა. თუ იმ დღეს კიდევ სხვა პატიმარიც იყო დასახვრეტი, დახვრეტილს ფარდის უკან გადააწვენდნენ, იქ მეორე ორმოში თავს ჩააყოფინებდნენ, რომ დაწრეტილიყო სისხლისგან და მომდევნო სიკვდილმისჯილს ხვრეტდნენ, - გვითხრა ციხის თანამშრომელმა.საქართველის პარლამენტმა სასჯელის უმაღლესი ზომა - დახვრეტა 1997 წლის 11 ნოემბერს, ევროსაბჭოს რეკომენდაციით გააუქმა.„პრაიმტაიმი“  ვლადიმერ ტაბაღუას დაუკავშირდა. ის სიკვდილით დასჯის გაუქმებამდე იმ ციხის დირექტორი გახლდათ, სადაც სასჯელის აღსრულება ხდებოდა.- როდესაც სიკვდილით დასჯა გაუქმდა, სასჯელის აღსრულებას 57 პატიმარი ელოდა. კანონის ძალაში შესვლის შემდეგ, მათ 20 წელი მიესაჯათ. მოგეხსენებათ, ბოლო პერიოდში მე ვიყავი იმ ციხის უფროსი, სადაც სიკვდილმისჯილები იყვნენ და 7 ადამიანი გადავარჩინე დახვრეტას. მოვიდა განკარგულება, რომ ეს 7 ადამიანი დამეხვრიტა. მაშინ საბჭოთა კავშირი უკვე აღარ არსებობდა, ჩვენ დამოუკიდებელი ქვეყანა ვიყავით და უკვე 1921 წლის დამოუკიდებელი საქართველოს კონსტიტუცია მოქმედებდა, რომელიც დახვრეტას არ ითვალისწინებდა. ამის გამო მე უარი ვთქვი პატიმრების დახვრეტაზე. ატყდა ამბავი, მივიდა შევარდნაძის ყურამდე. მან დაავალა მინდია უგრეხელიძეს (უზენაესი სასამართლოს თავმჯდომარე), შოთა კვირაიას (შსს მინისტრი), ჯამლეთ ბაბილაშვილს (გენერალური პროკურორი), ალექსანდრე შუშანაშვილს (სამხედრო პროკურორი), გადაწყვეტილება მიეღოთ - არ ხვრეტს ხალხს, არ აღასრულებს სასამართლო გადაწყვეტილებას და გაარკვიეთ ეს საკითხიო. შეიკრიბნენ, დამიბარეს. ვუთხარი, - მე არ დავხვრეტ და თუ გინდათ, მოდით და დახვრიტეთ-მეთქი. შუშანაშვილმა ჩემი მხარე დაიჭირა. შემდეგ დანარჩენებიც გადმოვიბირეთ და გადაწყდა, რომ არ უნდა დამეხვრიტა. ასე გადარჩა ის 7 ადამიანი. მათ შორის გადარჩა ის ადამიანიც, ვინც სამი კაცის მკვლელობისთვის იყო გასამართლებული. იმ სამი მოკლულიდან ერთ-ერთი, მოსამართლე თამარ ალანიას მამა გახლდათ - აღმასკომის თანამშრომელი, მეორე - პროკურორი. მესამე არ მახსოვს, მაგრამ მახსოვს, რომ სამივე ერთ ერთ დღეს მოკლა.- როგორ არჩევდნენ ჯალათებს, ვისაც განაჩენი სისრულეში მოჰყავდა?- ჯალათი ფიზიკურად ძლიერი, ჯანმრთელი და ფსიქიკურად გაწონასწორებული უნდა ყოფილიყო. იქ დაძალებით არავის ამუშავებდნენ, ყველა თავისი სურვილით მუშაობდა. მისი თანამდებობა მკაცრად იყო გასაიდუმლოებული, ოჯახის წევრებმაც კი არაფერი იცოდნენ. მათ უსაფრთხოებას კანონი იცავდა და ინფორმაციის გამჟღავნებისთვის 25-წლიანი ციხე იყო. სასჯელის აღსრულების წინ, რამდენიმე საათით ადრე, ბუღალტერია ჯალათს ფულს აძლევდა 200 გრამი არყისა და საუზმის საყიდლად. ნასვამი კაცისთვის გაცილებით იოლია ამ საქმის გაკეთება. დიდხანს ვერც ერთი ვერ ძლებდა. ზოგს მუშაობის პერიოდშივე ფსიქიკა შეერყა და გაუშვეს, ზოგიერთი თავისით წავიდა. ცივი, უსიცოცხლო მზერა ჰქონდათ. აბა, როგორია? ლამის ყოველდღიურად კლავ კაცს. ხელფასი დაახლოებით 1.000 მანეთი  ჰქონდათ (მაშინ  წარმოუდგენლად დიდი ფული იყო), გარდა ამისა, ფულადი წახალისება, პრემიები, ჯილდოები, სარგებლობდნენ უფასო საგზურებით, საუკეთესო კურორტებზე დადიოდნენ ოჯახებიანად. იყო ასეთი კაცი, გვარად შაშულკინი. 30-იან წლებში, რეპრესიების დროს, „ხალხის მტრებს“ ის ხვრეტდა. რესპუბლიკიდან რესპუბლიკაში დაჰყავდათ და ათასობით კაცს უღებდა ბოლოს. საქართველოშიც ის აღასრულებდა განაჩენს. იმ წლებში ორთაჭალაში ციხის მიმდებარე ტერიტორია დაუსახლებელი იყო. სწორედ იმ ტყეში გაჰყავდათ დასახვრეტად, ორმოს თავიანთი ხელით ათხრევინებდნენ. მერე მიწას მიაყრიდნენ. მახსოვს, წლების წინ იმ ტერიტორიაზე წყალმა გამოხეთქა და ადამიანების თავის ქალები და ძვლები გზაზე მიმოფანტული იპოვეს. ეს, ალბათ, დახვრეტილთა ძვლები იყო. ერთხელ დასახვრეტად ტყეში გაყვანილმა პატიმრებმა გაქცევა სცადეს. მაშინ ციხის უფროსი მიჰყვებოდა ჯგუფს. ორმა პატიმარმა ხელბორკილის ახსნა შეძლო და გაიქცნენ. ციხის უფროსი კარგი მსროლელი იყო. ორივე დაჭრა, მერე კი განაჩენიც აღასრულეს, მაგრამ ამის შემდეგ მეთოდი შეიცვალა და სიკვდილმისჯილებს უკვე ციხის შენობაში ხვრეტდნენ.- არაა გამორიცხული, რომ უდანაშაულო ადამიანი დაეხვრიტათ.- ერთხელ მკვლელის მაგივრად მისი დეიდაშვილი დაიჭირეს. მკვლელმა დანაშაული არ აღიარა და უდანაშაულო კაცს დახრეტა მიუსაჯეს. 6-7 თვის მერე მკვლელს სინდისი გაეღვიძა და დანაშაული აღიარა. ის დახვრიტეს, მისი სიკვდილმისჯილი დეიდაშვილი კი გაუშვეს, მაგრამ 26 წლის ბიჭი ერთიანად თმაგათეთრებული გავიდა ციხიდან. ფაქტობრივად, მკვდარი იყო. წარმოიდგინეთ, 7 თვე ყოველდღე ელოდა სიკვდილს.ერთ აფხაზ ახალგაზრდას ყაჩაღობისთვის 10 წელი ჰქონდა მისჯილი. სულ გაიძახოდა, საბჭოთა კავშირში სამართალი არ არისო, წერდა განცხადებებს, გზავნიდა მოსკოვში, აკრიტიკებდა რეჟიმს... არავინ აქცევდა ყურადღებას. ბოლოს იმდენი წერა, რომ ერთ დღეს მოსკოვის ცენტრალური კომიტეტიდან მართლაც ჩამოვიდნენ, შეხვდნენ პატიმარს და უთხრეს, - აი, მოვედით და რით შეგიძლია დაამტკიცო, რომ ჩვენს ქვეყანაში სამართალი არ არისო? - ახლავე გეტყვით: 2 კაცი მე მოვკალი, გვამები არ უნახავთ, ამ საქმეზე 3 უდანაშაულო კაცი დააკავეს, 2 დახვრიტეს, ერთს კი დიდი სასჯელი მისცეს. ამის მერე შეგიძლიათ, მითხრათ, რომ სამართალი არსებობსო? გადაამოწმეს საქმე. გვამები მართლაც არ იყო ნაპოვნი, ხალხი კი უკვე დახვრეტილი ჰყავდათ. ისევ შეხვდნენ პატიმარს: შეგიძლია, გვამები სად დამარხე, ის ადგილი გვაჩვენოო? გადააფრინეს სოხუმში, მიიყვანა და აჩვენა გვამები. ასე დაამტიცა, რომ საბჭოთა კავშირში სამართალი ნამდვილად არ იყო. თან ეტყობა, სინდისმაც შეაწუხა, მის გამო სხვები რომ დახვრიტეს.- თქვენ თუ ესწრებოდით დახვრეტას?- სასჯელაღსრულების სისტემაში იქმნებოდა კომისია, რომლის შემადგენლობაში შედიოდა 2 ჯალათი (ერთი რომ ავად გამხდარიყო, შემცვლელი ჰყოლოდა), ექიმი, პროკურორი, უმაღლესი საბჭოს წარმომადგენელი, საინფორმაციო ცენტრის წარმომადგენელი, ციხის უფროსი. კომისიის წევრებიდან არავინ ესწრებოდა დახვრეტას. ჯალათი აღასრულებდა განაჩენს, ექიმი აფიქსირებდა გარდაცვალების ფაქტს, შემდეგ კომისიის წევრები ნახულობდნენ გარდაცვლილს, შედგებოდა ოქმი და ყველა მოაწერდა ხელს.  თუმცა, კომისიის წევრებიდან ფაქტის სანახავად მხოლოდ ექიმი მიდიოდა.- საკუთარი თვალით გექნებათ ნანახი, როგორ გაჰყავდათ პატიმრები საკნიდან დასახვრეტად.- ადრე სიკვდილმისჯილ პატიმარს ატყუებდნენ, თითქოს შეუცვალეს დახვრეტა და შეიწყალეს. - გილოცავთ, განაჩენი შეგიცვალეს, ციხის უფროსი თავად დაგელაპარაკებაო, - ასე გამოჰყავდათ საკნიდან და მიჰყავდათ დასახვრეტად. ერთხელ სიკვდილმისჯილ პატიმარს, სენაკელ ფრიდონ ქარცხიას, რომელიც მკვლელობისთვის იყო გასამართლებული და შეწყალებას ელოდა, უარი მოუვიდა. პოლკოვნიკი შავიშვილი შევიდა მასთან და უთხრა, გილოცავთ, განაჩენი შეგიცვალესო. - ვის ატყუებთო? - არ დაუჯერა ფრიდონმა, შტირი ჰქონია გამზადებული და შავიშვილს კისერში ისე ჩაარტყა, რომ გულამდე გაუყარა და მოკლა. ამის მერე ტაქტიკა შეცვალეს: ყველა სიკვდილმისჯილი ყოველდღე, პირველ საათზე ექიმთან სათითაოდ გაჰყავდათ. ექიმი გაესაუბრებოდა და იქიდან დასახვრეტად მიჰყავდათ. ამიტომ ვეღარ იგებდნენ, როდის ვისი განაჩენი მოჰყავდათ სისრულეში. ექიმიდან გასულს სხვა მიმართულებით, გვირაბით რომ წაიყვანდნენ, ხვდებოდა და ღრიალს იწყებდა... თუ ძალიან იყვირებდა, ჩვარს ჩაუდებდნენ პირში. ციხის უფროსთან შეყვანის შემდეგ, როდესაც პატიმარს აუწყებდნენ, რომ შეწყალებაზე უარი ეთქვა და განაჩენი სისრულეში უნდა მოეყვანათ, სიკვდილმისჯილი გამოშტერებული, არაფრის მთქმელი თვალებით უყურებდა... იქიდან ზოგი ვაჟკაცურად გამოდიოდა, ზოგს მუხლები ეკვეთებოდა და მიათრევდნენ... ბევრი მოთქვამდა, არაადამიანურად ბღაოდა... ზოგი ჩაისველებდა ან ჩაისვრიდა ხოლმე შიშისგან. მერწმუნეთ, ეს საშინელი განცდა იყო იმ ხალხისთვისაც, ვინც მუშა ჯგუფში იყო. პატიმრის საკნიდან გაყვანაში მონაწილეობა მეც მიმიღია. ერთხელ კანონიერი ქურდი იყო გასაყვანი - ავტობუსში ორი ადამიანი მოკლა. კანონიერ ქურდს სხვა პატიმრები გულშემატკივრობდნენ და გადაწყდა, ისე ჩუმად გაეყვანათ, რომ სხვა საკნებში არ გაეგოთ. სპეცნაწილის უფროსი ვიყავი, არ მევალებოდა, მაგრამ დახმარება მთხოვეს. ამბობდა, როცა მინდა, მაშინ გამოვალო. წინა დღეებში ვერ გამოიყვანეს. მე გამოვიყვანე; საკნებთან რომ ჩაიარა, ბიჭებს დაუძახა, - როგორ ხართო. სასაკლაოსკენ გასაყვანი კარი ღია იყო. კართან რომ მივიდა, მოულოდნელად ხელი ვკარი და ღია კარში ისე გავაგდე, დაძახებაც ვერ მოასწრო. მერე სხვებმა წაიყვანეს და დახვრიტეს. პატიმარს, რომლის გაყვანას შეიძლებოდა ციხის ბუნტი მოჰყოლოდა, არასამუშაო დღეს, შაბათს ხვრეტდნენ ისე, რომ არავის გაეგო.- გამიგონია, დახვრეტილების დასაფლავების ადგილი გასაიდუმლოებული იყო.- მიცვალებულს  გაახვევდნენ პლედში და ღამის 12 საათზე მიჰქონდათ დასამარხავად. ამ პროცესს ციხის უფროსი ხელმძღვანელობდა. სასაფლაოსთვის იაღლუჯაზე იყო ადგილი გამოყოფილი. პლედში გახვეულ ცხედარს ქლორს დააყრიდნენ, რომ ჩქარა დაშლილიყო და ისე ფლავდნენ მიწაში. სიკვდილმისჯილი ისე უნდა დამარხულიყო, რომ კვალი არ დარჩენილიყო. შემდეგ ციხის უფროსი ოქმს შეადგენდა, ჩამოწერდა პატიმარს და ეგ იყო. გარკვეული პერიოდის შემდეგ ატყობინებდნენ ოჯახის წევრებს, რომ განაჩენი სისრულეში იყო მოყვანილი. დახვრეტილის დამარხვის უფლება ოჯახს არ ჰქონდა. ფრიდონ ქარცხიას ოჯახი 20 ათას მანეთს იხდიდა, ოღონდ საფლავი გვეჩვენებინა. ჯერ ერთი, არ ვიცოდი, მაგრამ რომც მცოდნოდა, ვერ ვეტყოდი.- ქალები თუ იყვნენ სიკვდილმისჯილები?- დიახ, იყვნენ სიკვდილმისჯილი ქალებიც. ძირითადად - მკვლელობისთვის. ქალები კაცებზე სასტიკ დანაშაულებს სჩადიან. ერთხელ ქართველი გოგონები, სამედიცინო ინსტიტუტის მეხუთე კურსის სტუდენტები ჩავიდნენ სოხუმში დასასვენებლად. იქ ბიჭები გაიცნეს. ატარეს ამ ბიჭებმა აქეთ-იქით, საღამოს წაიყვანეს სასტუმროში, სასმელში რაღაც ჩაუყარეს, გათიშეს და გააუპატიურეს. მეორე დღეს გოგონებმა არაფერი თქვეს, ბიჭებს საღამოს ისევ შეხვდნენ. ახლა ამათ ჩაუყარეს სასმელში რაღაც, დააძინეს, დაკოდეს კაცები და იქვე დაულაგეს სათესლე ჯირკვლები. მაშინ ორივე მხარე გაასამართლეს: მამაკაცები - გაუპატიურებისთვის, ქალები - სხეულის განზრახ დაზიანებისთვის. ქალი რომ მოიფიქრებს, ისეთს მამაკაცი ვერ მოიფიქრებს.

1695416778

„სრულიად დაუგეგმავი რაღაც მოხდა, ეს ნახევრად ველური, აფხაზი ბიჭი შემიყვარდა” – სოხუმში სამუშაოდ წასული ქართველი გოგონას ამბავი

ოკუპირებულ აფხაზეთში ე.წ. საზღვრის რეჟიმის გამკაცრების მიუხედავად, ადამიანური ურთიერთობები ჯერ კიდევ არ შეწყვეტილა. გთავაზობთ ქართველი ნათიას ჩანაწერებს, რომელიც სოხუმსა და ბიჭვინთაში ზღვის სეზონზე სამუშაოდ იყო ჩასული და იქ მომუშავე სხვა ქართველებიც ნახა…– როდესაც მეგობარმა შემომთავაზა, სოხუმში ჩვენს ნათესავს რესტორანი და კაფე აქვს და პერსონალი სჭირდებაო, დიდხანს არ მიფიქრია, თუ ნორმალურად გადამიხდიან, წამოვალ, რუსული ვიცი-მეთქი. დედას რომ ვუთხარი, სოხუმში მივდივარ, ერთი სეზონი ვიმუშავებ-მეთქი, შეიცხადა, მაგრამ ხვეწნა-მუდარის შემდეგ დავითანხმე იმ პირობით, რომ დილა-საღამოს დავურეკავდი და ანგარიშს ჩავაბარებდი…ენგურის ხიდზე ჯერ რუსმა სამხედროებმა შემამოწმეს, შემდეგ აფხაზმა მესაზღვრეებმა. ერთი გამეხუმრა, ისეთი ლამაზი ქალები ჰყავთ ქართველებს, აქედან არ გაგიშვებთო… ჯერ გალის სოფლები გავიარე. უცნაური რაიონია – აყვავებული კარ-მიდამოებისა და გადამწვარი, დაცარიელებული სახლების სინთეზი. შენ ოჩამჩირე უნდა ნახო, ჩერნობილს ჰგავსო, მითხრეს. მართლაც რამდენიმე კილომეტრი ისე ვიარეთ, ოჩამჩირეში კაცის ჭაჭანება არ იყო… ცოტა ხანში მანქანების სიმრავლით მივხვდი, სოხუმში შევდიოდით. გზად რამდენიმე ადგილას გაჩეხილი პალმების გროვა შევნიშნე. მძღოლმა მითხრა, პალმებს სოჭიდან გადმოსული გრძელნისკარტა მწერი ახმობს და არაფერი შველისო. სოხუმშიც ვნახე დაცარიელებული და დამწვარი სახლები… რამდენიმე ადგილას ერთმანეთთან დერეფნით დაკავშირებული სახლებიც შევნიშნე. თურმე ერთი ქართველისა ყოფილა და ომის შემდეგ მეზობელმა აფხაზებმა მიითვისეს…ყავა მოგვინდა… სოხუმზე ბევრი არაფერი ვიცოდი, მაგრამ “ამრა” მშობლებისგან გაგონილი მქონდა. მათ სოხუმის უმაღლესი სასწავლებელი დაამთავრეს და როცა სტუდენტობას იგონებდნენ, იქაურ ჯადოსნურ ყავას ნატრობდნენ… არ ვიცი, იქნებ მაშინ მართლაც გემრიელი იყო, მაგრამ ახლა განსაკუთრებულად სულაც არ მომჩვენებია…თეთრგალავნიან სახლს მივადექით. შენობაში განთავსებული რესტორნისა და ეზოში ღია კაფე-ბარის მფლობელი თავაზიანად შემხვდა, ჯერ დაისვენე და მერე ვისაუბროთო. არ დავღლილვარ-მეთქი. ქართველებს ჰგონიათ, რომ ვიკბინებით, არადა, ჩვეულებრივი ადამიანები ვართ, გონს რომ მოვიდოდნენ, ერთად ისევ კარგად ვიქნებოდითო. პოლიტიკისგან შორს ვარ-მეთქი, მოვუჭერი სასწრაფოდ. შემდეგ თითი რომელიღაც მშენებარე ობიექტისკენ გაიშვირა, საწყობს, ავტოფარეხსა და კიდევ ერთ კაფეს ქართველები აშენებენო…ჩვენი დამსაქმებელი აფხაზეთში დიდი გავლენით სარგებლობს და ქართველ მუშახელზე არჩევანი იმიტომ შეუჩერებია, რომ თანამედროვე სარემონტო სამუშაოებში უკეთ ერკვევიანო… იქაურმა ქალებმა კი მითხრეს, სინამდვილეში, ჩვენი კაცები ზარმაცები არიან და მუშაობას თაკილობენო…პირველი ათი დღე სამზარეულოში დამხმარედ ქანცის გაწყვეტამდე ვიმუშავე. მერე უფროსს ვთხოვე, აქაურობას გაგილამაზებთ-მეთქი და მაგიდებზე ყვავილების დალაგება დავიწყე… ორ კვირაში უფლებები და შესაბამისად, ანაზღაურებაც გამიზარდეს. ჩემი მოვალეობა ღია კაფეების გაკონტროლება იყო. კვირაში ერთხელ სიახლეც უნდა შემეტანა – კოქტეილი, დესერტი ან სულაც დიზაინი შემეცვალა. მევალებოდა კაფე-ბარების მომსახურე პერსონალის გაკონტროლებაც – სისუფთავის შემოწმება დერეფნებსა და სამზარეულოში და ა.შ. განაგრძეთ კითხვაასევე ნახეთ:„უყურებ, შენი საყვარელი მამა ნელ-ნელა როგორ ხდება სხვა ადამიანი... არაფერი ვიცოდი და მასაც გავუმწარე ცხოვრება და მეც გავიმწარე...“ - ნანიკო ხაზარაძის ემოციური ეთერიVIDEO: პატიმრობა მიუსაჯა ბლოგერს, რომელმაც TikTok-ზე ღორის ხორცის ჭამის ვიდეო ჩაწერა (ინდონეზია)

1695369462

„ვიცოდი, მამა ტყვედ არ ჩაჰბარდებოდა, რადგან ერთი ტყვია ყოველთვის კისერზე ჰქონდა ჩამოკიდებული... - რას ჰყვება აფხაზეთის ომის დროს დაკარგული გმირის შვილი

საქართველოს უახლოესი ისტორიის ომებიდან უამრავი გმირი შემორჩა, რომელთა სახელები ქართველებისთვის ნაცნობია, თუმცა, არიან ისეთებიც, ვისაც ფართო საზოგადოება არ იცნობს… ერთ-ერთი ასეთი მერაბ ნიქაბაძეა, რომელიც აფხაზეთის მინისტრთა საბჭოს შენობაში, ჟიული შარტავასა და მის თანამებრძოლებთან ერთად, სოხუმის დაკარგვამდე, ბოლო წუთამდე დარჩა… მისი კვალი ამ დრომდე დაკარგულად მიიჩნევა.აფხაზეთის ომის გმირის შვილი, ლევან ნიქაბაძე მამას იხსენებს და იმედოვნებს, რომ სოხუმიდან გადმოსვენებულ 91 გმირის ნეშტს შორის მამამისიც იქნება…2005 წლის 25 ნოემბრის საქართველოს პრეზიდენტის #877 განკარგულებით, მერაბ ნიქაბაძე ვახტანგ გორგასლის პირველი ხარისხის ორდენით დაჯილდოვდა.– მამა “ავღანელთა ბატალიონში” 1992 წლის 3 სექტემბრიდან ირიცხებოდა. იქ მხოლოდ ომში გამოცდილებს იღებდნენ, რომელთაც “სხვანაირი” პიროვნული თვისებები ჰქონდათ… მამა სამაჩაბლოს ომის მონაწილე იყო, საბრძოლო ნათლობა იქ მიიღო.– პროფესიით ვინ იყო?– ფილოლოგი. შოთა რუსთაველის სახელობის წიგნის ფაბრიკაში გამომცემლობის დირექტორი იყო, რუსულიდან თარგმნიდა წიგნებს: ლინდა გუდმენის “ჰოროსკოპი”, ვოლდემარ ბრანკის “პატარა ადამიანი დიდ გზაზე” და კიდევ რამდენიმე ნაწარმოები მისი თარგმნილია… სამაჩაბლოს ომში მოხალისედ წავიდა, შემდეგ გაწვევითაც მოუწია… მერე აფხაზეთის ომი დაიწყო, იქაც წავიდა და თუ არ ვცდები, 1992 წელს, “ავღანელთა კავშირის წევრი” გახდა – მათ ბატალიონშიც ჩაირიცხა. რადგან გამოცდილება ჰქონდა, ცხელ წერტილებში ფრონტის წინა ხაზზეც მიდიოდა… მაშინ 11 წლის ვიყავი და მამის შესახებ ბევრი რამ კარგად მახსოვს. მას შემდეგ, რაც ომი დაიწყო, სახლში ხანდახან ჩამოდიოდა. კონტუზირებულიც ჩამოსულა, მაგრამ უკან მაინც ბრუნდებოდა… ბოლოს, თუ სწორად მახსოვს, 24 სექტემბერს გაფრინდნენ.მძიმე დღეები იყო… ვიდრე გაფრინდებოდა, რამდენჯერმე სცადა აფხაზეთში წასვლა, მაგრამ ფრენა გადაიდო. ბოლოს, როდესაც სახლის ტელეფონზე დაურეკეს, მამამ უპასუხა, – აგაშენა ღმერთმაო… ეს სიტყვები ცნობიერებაში ჩამრჩა… უხაროდა, წასვლა რომ გადაწყდა… აღმოჩნდა, რომ დედას მისი ფორმა გარეცხილი ჰქონდა, რომელიც ჯერ კიდევ სველი იყო. ძალიან უყვარდა სამხედრო ფორმა. ჰოდა, ივანე კოტორაშვილივით, სამოსი გაწურა, სველი ჩაიცვა და წავიდა… იმ დროს ბაბუშერის აეროპორტში თვითმფრინავი აფეთქდა… 25 სექტემბერს, სოხუმის სატელევიზიო ანძის აღებაში მონაწილეობდნენ, 6 კაცი დაეღუპათ. შემდეგ ბრძანება მიიღეს და აფხაზეთის მინისტრთა საბჭოს – “სოვმენის” შენობაში გადავიდნენ. მას შემდეგ ბევრი ვერსია ვრცელდებოდა, მაგრამ დოკუმენტურად გადმოცემული და შესწავლილი დეტალები არსად წამიკითხავს…– აფხაზებიც დუმან…– იმიტომ, რომ ბევრი არაფერი აქვთ სათქმელი… თუ იმ ყაბარდოელი ტამირის მონათხრობს არ ჩავთვლით, ცოტა რამ არის ცნობილი.– თქვენ რა ინფორმაციას ფლობთ მამაზე?– სოხუმის დაცემიდან რამდენიმე ხნის შემდეგ, ერთ-ერთმა მებრძოლმა მამას სიკვდილის ცნობა ჩამოგვიტანა, თუმცა, თავიდანვე რაღაც-რაღაცები დაუზუსტებელი იყო, – ჯერ თქვეს, მოკლესო, შემდეგ – თავი მოიკლაო… ვიცოდი, მამა ტყვედ არ ჩაჰბარდებოდა, რადგან ერთი ტყვია ყოველთვის კისერზე ჰქონდა ჩამოკიდებული, მაგრამ თავის მოკვლის ვერსია მაინც არ მიმაჩნია სარწმუნოდ… წაიკითხეთ სრულადასევე ნახეთ:ვინ და რატომ მოკლა თბილისის ერთ-ერთი ეკლესიის მოძღვარი - მეტსახელად „ბაჯაღლოს“ კრიმინალური ისტორია„ნივთმტკიცება ნაგვის ურნაში გადააგდო“ - კაცი, რომელმაც 22 ხანდაზმული ქალი სასტიკად მოკლა, ციხეში მოკლეს

1695300125

"კასრებში შენახული ცხედრები სახლის დალაგებისას აღმოაჩინეს..." - უნგრელი ვამპირის ისტორიის დეტალები

1900-იანი წლების დასაწყისში, ბელა კიშის სახელით ცნობილი ადამიანი უნგრულ სოფელ ჩინკოტაში წარმატებული სახელოსნოს მფლობელი იყო, მასზე, გარდა იმისა, რომ ქალები უყვარდა და წვეულებებს მართავდა, არავინ არაფერი იცოდა.უამრავი სერიული მკვლელი ასახიჩრებს მსხვერპლთა ცხედრებს, მაგრამ ცოტა მათგანი ბილწავდა გვამებს ისე, როგორც ამას ბელა კიში აკეთებდა, რომელიც წლების განმავლობაში, უნგრეთში სასტიკ მკვლელობებს ჩადიოდა.ის 1877 წელს, უნგრეთში დაიბადა. მისი ბავშვობის შესახებ ცოტა რამ არის ცნობილი. 23 წლის ასაკში ის ქალაქ ჩინკოტაში თუნიქის ბიზნესს აწარმოებდა და პატივსაცემ ადამიანად ითვლებოდა, ჰყავდა უამრავი თაყვანისმცემელი და დაინტერესებული იყო ასტროლოგიითა და ოკულტიზმით.1903 წლისთვის, კისმა საზარელი დანაშაულების ჩადენა დაიწყპ. ის ლოკალურ გაზეთებში "ჰოფმანის" ფსევდონიმით რეკლამებს ათავსებდა, სადაც აცხადებდა, რომ მარტოხელა ქვრივი გახლდათ და მეუღლეს ეძებდა. მოგვიანებით კი ქალებს არწმუნებდა, რომ მისთვის ბინა და ქონება გადაეცათ.1912 წელს კიში 15 წლით უმცროს გოგონაზე, ვინმე მარიაზე დაქორწინდა, რომელმაც მალევე დაიწყო რომანი ახალგაზრდა მხატვარ ბიკართან. ისინი მალევე გახდნენ მკვლელის პირველი მსხვერპლები. ბელა ცდილობდა მათი გაუჩინარება იმით აეხსნა, რომ მარი ბიკართან ერთად ამერიკაში გაიქცა, თუმცა, სინამდვილეში კაცმა ორივე მათგანი დაახრჩო.პირველი მკვლელობის ჩადენის შემდეგ, მან მარტოხელა ქალებთან მიმოწერა გააგრძელა. ამჯერად, ის ფულის გამოძალვის შემდეგ, მათ სახლში იტყუებდა და თოკით ან შიშველი ხელებით ახრჩობდა.კაცი მსხვერპლების ცხედრებს უცნაური უცნაური გზებით ინახავდა. კერძოდ, ის სხეულებს მეთანოლით სავსე ფოლადის კასრში დებდა. ასევე ხშირად უჭრიდა ცხედარს კისერს, რის გამოც მას ჩინკოტას ვამპირიც კი უწოდეს.1914 წელს კიში ავსტრია-უნგრეთის ჯარში გაიწვიეს, რის შემდეგაც პირველ მსოფლიო ომში საბრძოლველად გაემგზავრა. მან სახლი ხანდაზმულ დიასახლისს დაუტოვა, რომელიც წლების წინ დაიქირავა. კიშის წასვლიდან ორი წლის შემდეგ, გავრცელდა ჭორი, რომ ის ბრძოლის დროს მოკლეს ან ტყვედ აიყვანეს. ჭორების გამო, მისმა დიასახლისმა სახლის გასუფთავება გადაწყვიტა. სწორედ ამ დროს აღმოჩნდა, რომ კაცი ფოლადის კასრებში 24 ადამიანის ცხედარი.საქმეში პოლიციაც ჩაერთო და კიშის ძებნა დაიწყო. მან პოლიციისგან თავის დაღწევა არაერთხელ მოახერხა. მომდევნო წლებში არაერთი ადამიანი ამტკიცებდა რომ კაცი რუმინეთსა და თურქეთში ნახეს. ბოლოს ის 1932 წელს, ნიუ-იორკში შეამჩნიეს.უნგრელი ვამპირის დაჭერა პოლიციამ ვერ შეძლო, მისი ცხოვრების შესახებ დაზუსტებული ცნობები დღემდე არ არსებობს.ასევე ნახეთ:მითი თუ რეალობა? - თოჯინას რეალური ისტორია, რომელშიც დემონური სული ცხოვრობდარა კავშირშია დაბადების თვე ადამიანის სიცოცხლის ხანგრძლივობასთან - რას ამბობს მიხეილ ცაგარელი„ქალებს ფანჯრის მინა ჩაუმსხვრევიათ, ნამსხვრევებით პერანგები დაუჭრიათ, ჩვილი რომ გაეხვიათ...“ - კომუნიზმის იდეას შეწირული ოჯახის შთამომავლების მოგონება

1695300055

"გოგონა ერთთვიანი წამების შემდეგ გარდაიცვალა..."- ჰონკონგში მომხდარი გახმაურებული მკვლელობის დაუჯერებელი დეტალები

1999 წლის 17 მარტს, ჩან მან-ლოკმა და მისმა თანამზრახველებმა სახლიდან ჰონკონგის ერთ-ერთი ღამის კლუბის თანამშრომელი 23 წლის ფანი გაიტაცეს. გოგონა თითქმის ერთთვიანი წამების შემდეგ, 14 აპრილს გარდაიცვალა. მისი მკვლელობის საქმე ისტორიაში ერთ-ერთ განსაკუთრებული სისასტიკით ჩადენილ დანაშაულად რჩება.1999 წლის მაისში,  პოლიციის განყოფილებაში 14 წლის გოგონა მივიდა. მან ოფიცრებს უთხრა, რომ გასული კვირების განმავლობაში მას ხშირად ეჩვენებოდა ქალის აჩრდილი, რომელიც სადენებში იყო გახვეული და წამებისგან კვდებოდა. თავდაპირველად, პოლიციამ ჩვენებას ყურადღება არ მიაქცია, თუმცა, მოგვიანებით გოგონამ აღიარა, რომ  ამბავი რეალური იყო და რომ ქალის მკვლელობაში თავადაც მონაწილეობდა. გოგონამ სამართალდამცველები კოულუნის რაიონში მდებარე ბინაში მიიყვანა, სადაც მათ დიდი ზომის Hello Kitty-ს თოჯინა ნახეს, რომელშიც მსხვერპლის თავის ქალა იყო.ფანი ცხოვრება თავიდანვე ტრაგიკულად დაიწყო. ახალგაზრდა ქალი თინეიჯერობის ასაკიდან მოიხმარდა ნარკოტიკებს და დაკავებული იყო პროსტიტუციით. 23 წლის ასაკში მან ღამის კლუბში დიასახლისად დაიწყო მუშაობა.1997 წლის დასაწყისში მან 34 წლის ჩან მენ-ლოკი გაიცნო. კაცი სუტენიორი და ნარკომანი იყო. მოგვიანებით, ფანიმ კაცის საფულიდან 4000 დოლარი მოიპარა. როცა კაცმა საფულეში თანხა ვერ აღმოაჩინა, მან გოგონა ორი თანამზრახველის დახმარებთ გაიტაცა. ახალგაზრდა ქალი ერთი თვის განმავლობაში იყო სასტიკი წამების მსხვერპლი. ის, ძირითადად, დაბმული ჰყავდათ, უწვავდნენ კანს, აუპატიურებდნენ და ფეკალიების ჭამას აიძულებდნენ. ერთთვიანი წამების შემდეგ, ფონგმა აღმოაჩინა, რომ ფანი გარდაიცვალა. გამტაცებლების მტკიცებით, ქალი მეტანფეტამინის ზედოზირებით გარდაიცვალა, თუმცა, ექსპერტების ვარაუდით, ქალი მიყენებულმა დაზიანებებმა მოკლა.დამნაშავეებმა მსხვერპლის სხეული ბინის აბაზანაში  დაანაწევრეს და მოხარშეს, რათა მეზობლებს გახრწნილი ხორცის სუნი არ ეგრძნოთ. მოგვიანებით, გოგონას სხეულის ნაწილები ნაგავთან ერთად გადაყარეს. მიუხედავად ამისა, მკვლელებმა ფანის თავი არ გადააგდეს. მეტიც, ის Hello Kitty-ს რბილ სათამაშოში მოათავსეს და თოჯინა გაკერეს.აჰო ფონგმა, რომელიც 23 წლის გოგოს წამებაში თავადაც მონაწილეობდა, თანამზრახველების წინააღმდეგ ჩვენება მისცა და დეტალურად აღწერა ის სასტიკი წამება, რასაც ფანი ერთი თვის განმავლობაში განიცდიდა.ფანის გარდაცვალების ზუსტი მიზეზის დადგენა ექსპერტებმა ვერ შეძლეს, მაგრამ ეჭვგარეშეა, რომ მან ენით აღუწერელი ტანჯვა განიცადა.დამნაშავეებს სამუდამო პატიმრობა მიესაჯა.ასევე ნახეთ:ვინ არის ყოფილი ცოლისა და სიდედრის მკვლელობაში ბრალდებული - უმძიმესი დანაშაულის დეტალები„ბინაში ახალი გადასულები იყვნენ...“ - რას ჰყვებიან ადგილობრივები დოლიძეზე მომხდარ საზარელ მკვლელობაზეშემზარავი მკვლელობის უმძიმესი დეტალები - რას ამბობს გამოძიება და რას ჰყვება ადგილობრივი

1695298593

ვინ და რატომ მოკლა თბილისის ერთ-ერთი ეკლესიის მოძღვარი - მეტსახელად „ბაჯაღლოს“ კრიმინალური ისტორია

გაიოზ ფესტვენიძე მამა თეოფილეს მორჩილი იყო და ბერობისთვის ემზადებოდა. მამა თეოფილე კი თბილისის ერთ-ერთ პატარა ეკლესიას წინამძღვრობდა. ერთ კვირა დილით გაიოზი უთენია მივიდა ეკლესიაში, რომ დილის წირვისთვის მოემზადებინა ყველაფერი, რაც საჭირო იყო. მამაოს პატარა ოთახს მიადგა, რომ მისთვის ეკლესიის გასაღები გამოერთმია, მაგრამ მოძღვარი მკვდარი დახვდა.მორჩილმა მილიცია გამოიძახა. შემთხვევის ადგილზე მისულმა საგამოძიებო ჯგუფმა დაადგინა, რომ მოძღვარი მოკლული იყო. ექსპერტ-კრიმინალისტების დასკვნით, მამა თეოფილე თავში მძიმე შანდლის ორჯერ ჩარტყმის გამო გარდაიცვალა. იქვე აღმოაჩინეს მკვლელობის იარაღიც და ექსპერტიზაზე გაგზავნეს. 50 წლის მოძღვარი ეკლესიის ეზოშივე დაკრძალეს. საქმეს კი პროკურატურა იძიებდა და მას სათავეში ედგა განსაკუთრებულ საქმეთა გამომძიებელი ანა ისაკაძე, რომელიც კოლეგებს შორის ერთ-ერთი საუკეთესო იყო.მეტსახელად „ბაჯაღლო“38 წლის ანა ისაკაძე ყოველთვის საფუძვლიანად, კომპლექსურად და თანამიმდევრულად იძიებდა საქმეებს. ამ მკვლელობის საქმესაც ჩვეული პროფესიონალიზმით მიუდგა და პირველ რიგში, მამა თეოფილეს პიროვნების შესწავლა დაიწყო. როგორც აღმოჩნდა, მოკლული მოძღვარი მარტოხელა იყო და ცოლ-შვილი არ ჰყავდა. არც საკუთარი ბინა გააჩნდა და ეკლესიის ეზოში, ერთ პატარა ოთახში ცხოვრობდა. დანაშაულის სურათი ისე გამოიყურებოდა, რომ ძალიან ჰგავდა ძარცვის მცდელობას, თუმცა, არც ეკლესია იყო გატეხილი და არც ოთახიდან წაეღოთ რაიმე, რაც მორჩილმა გაიოზ ფესტვენიძემაც დაადასტურა. ხელჩასაჭიდი თითქმის არაფერი ჩანდა. მაშინ, ანამ მიცვალებულის პასპორტის ფოტოსურათი შინაგან საქმეთა სამინისტროს კარტოთეკაში გაგზავნა, მაგრამ იქ არაფერი აღმოჩნდა. ამის შემდეგ მან ფოტო უკვე მოსკოვის ცენტრალურ კარტოთეკაში გადაგზავნა და სამი დღის შემდეგ პასუხიც მიიღო. იქ ეწერა: „სურათზე აღბეჭდილია 50 წლის ვიტალი პუზაჩი. დაბადებული მოსკოვში. ნასამართლევი ყაჩაღობისთვის და ციხეში 13 წელი ჰქონდა გატარებული. იქვე აღნიშნული იყო მეტსახელი „ბაჯაღლო“.ძებნილივიტალი პუზაჩს ივანე ფროლოვის სახელზე გაცემული ყალბი პასპორტი ჰქონდა. როგორც გაირკვა, პუზაჩი უკვე 12 წლის განმავლობაში იძებნებოდა რუსეთის ერთ-ერთი ეკლესიის გაძარცვის გამო. მასთან ერთად იმ საქმეში ანტონ ბუკოვსკი ფიგურირებდა, რომელსაც 10 წელი ჰქონდა მისჯილი. პუზაჩს კი, დაუსწრებლად – 12 წელი. ეკლესიიდან ბოროტმოქმედებმა ძვირფასი თვლებით მოჭედილი უნიკალური ხატები წაიღეს, რომელთა ფასი, ექსპერტების შეფასებით, მილიონ მანეთს აღწევდა. როგორც მაშინ ბუკოვსკიმ აღიარა, „ტავარი“ პუზაჩმა წაიღო, მისი შემდგომი რეალიზაციის მიზნით. მილიცია „ბაჯაღლოს“ კვალს ადგა და უნდა დაეპატიმრებინათ, მაგრამ პუზაჩმა ერთ-ერთი ოპერმუშაკი პისტოლეტიდან გასროლით ფეხში დაჭრა და გაიქცა. ამის შემდეგ მას 12 წლის განმავლობაში ეძებდნენ, მაგრამ უშედეგოდ. ანა ისაკაძე დარწმუნებული იყო, რომ ყოფილი „პაძელნიკი“ ანტონ ბუკოვსკიმ მოკლა და არც შემცდარია. შანდალზე ჩატარებულმა ექსპერტიზამ მკვლელობის იარაღზე სწორედ ბუკოვსკის თითების ანაბეჭდები აღმოაჩინა.ძვირფასი „ფაქტები“აშკარა იყო, რომ ბუკოვსკიმ „ბაჯაღლოს“ ეკლესიის ძარცვის წილი მოსთხოვა. მაგრამ ის არ იყო ცნობილი, შეძლო თუ არა წილის ან მთლიანი ქონების დაუფლება. ანას მიაჩნდა, რომ „ბაჯაღლომ“ უარი უთხრა ყოფილ „პაძელნიკს“. ამის ნიადაგზე მათ ჩხუბი მოუვიდათ, რაც პუზაჩის სიკვდილით დასრულდა. ისაკაძემ მოკლული მღვდლის ოთახის, ეკლესიისა და პატარა ეზოს საგულდაგულო შემოწმების მითითება გასცა. შედეგმაც არ დააყოვნა და ძვირფასი „ფაქტები“ პატარა ჭაში აღმოაჩინეს, რომელიც ეკლესიის ეზოში თავად მოძღვრის მითითებით იყო გათხრილი. აქედან აშკარა გახდა, რომ ბუკოვსკი ხელცარიელი წავიდა. ამიტომ, ანამ ეკლესიაზე ოცდაოთხსაათიანი თვალთვალი დააწესა და ერთ ღამეს მილიციის ოპერთანამშრომლებმა ეკლესიის ეზოში ფარულად მისული ბუკოვსკი დააპატიმრეს, რომელიც იქ ძვირფასი ხატების მოსაძებნად იყო მისული. ბუკოვსკიმ დაკითხვაზე განაცხადა, რომ „ბაჯაღლო“ უარს აცხადებდა წილის მიცემაზე და რომ სწორედ მან დაიწყო ჩხუბი. „მე მხოლოდ თავს ვიცავდი“, ამტკიცებდა ბუკოვსკი, რაც სასამართლომაც გაიზიარა და მას 15-წლიანი პატიმრობა მიუსაჯა.

1695292860

„ნივთმტკიცება ნაგვის ურნაში გადააგდო“ - კაცი, რომელმაც 22 ხანდაზმული ქალი სასტიკად მოკლა, ციხეში მოკლეს

19 სექტემბერს, ტეხასელი სერიული მკვლელი, ბილი ჩემირმირი, რომელმაც სავარაუდოდ 22 ხანდაზმული ქალბატონი მოკლა ციხის საკანში გარდაცვლილი იპოვეს. კაცი სამუდამო პატიმრობას ორი ქალი მკვლელობისთვის იხდიდა, თუმცა, პოლიციის აზრით, მას ბევრად მეტი მსხვერპლი ჰყავდა. როგორც ირკვევა, ჩემირმირი თავისმა საკნის მეზობელმა მოკლა.ტეხასის ხელისუფლების მტკიცებით, კენიაში დაბადებულმა ბილი ჩემირმირმა მინიმუმ 22 ქალი მათგან ძვირფასეულობის მოპარვის მიზნით მოკლა. თავდაპირველად ითვლებოდა, რომ მათი სიკვდილი ბუნებრივი მიზეზებით იყო გამოწვეული, მაგრამ საბოლოოდ, 91 წლის გადარჩენილმა მსხვერპლმა პოლიციას აცნობა, რომ ჩემირმირმა მისი მოკვლა სცადა და საბოლოოდ გამოძიებაც დაიწყო.ბილი ჩემირმირი 1972 წელს კენიაში დაიბადა. მამამისს სამი ცოლი ჰყავდა, რომლებთანაც კიდევ 28 შვილი ჰყავდა. დამნაშავე ამტკიცებდა, რომ ბედნიერი ბავშვობა ჰქონდა და სკოლაშიც კარგად სწავლობდა. მოგვიანებით, მან ხანდაზმულ მამაზე ზრუნვა დაიწყო, რომელიც იმ დროს 100 წლის გახლდათ.2003 წელს ბილიმ კენია დატოვა და ამერიკის შეერთებულ შტატებში გადავიდა, სადაც მან მომვლელად მუშაობა დაიწყო. 2004 წელს მან იქორწინა, თუმცა, ორ წელიწადში მისმა მეუღლემ განქორწინება მოითხოვა, რადგან კაცი მისი ცხოვრებიდან გაუჩინარდა.2010 და 2011 წელს ის არაფხიზელ მდგომარეობაში მანქანის მართვისთვის დააკავეს, რის შემდეგაც მან უფრო მძიმე დანაშაულების ჩადენა დაიწყო.ბილი ჩემირმირის მკვლელობები 2016 წელს დაიწყო. ის მიზანში მარტო მცხოვრებ ხანდაზმულ ქალებს იღებდა. პოლიცია თვლის, რომ კაცი ნდობის მოსაპოვებლად სამედიცინო ცოდნას იყენებდა და თავს მომვლელად ასაღებდა, რათა მსხვერპლის სახლში შესვლა შეძლებოდა.მიუხედავად იმისა, რომ ზოგიერთი მსხვერპლი სრულად ჯანმრთელი იყო, ყველას ეგონა, რომ ქალები ბუნებრივ მიზეზით კვდებოდნენ. 2017 წელს 79 წლის დაიან დელაჰუნტი საკუთარ სახლში გარდაცვლილი იპოვეს. მისი ქალიშვულის თქმით, ქალი იატაკზე იწვა, რის გამოც იფიქრა, რომ ის საწოლიდან გადმოვარდა. თუმცა, რამდენიმე წუთში აღმოაჩინა, რომ მისი ბეჭდები გამქრალი იყო.2018 წლის მარტში ჩემირმირი 91 წლის მერი ბარტელს დაესხა თავს. კაცმა მისი ბალიშით გაგუდვა სცადა, რის შემდეგაც სახლიდან ძვირფასეულობა მოპარა და ტერიტორია დატოვა. საბედნიეროდ, ბარტელი თავდასხმას გადაურჩა და პოლიციას დაუკავშირდა. მეორე დღეს, პოლიციამ ბილი დააკავა და აღმოაჩინა, რომ მან ნაგვის ურნაში ყუთი გადააგდო, რომელშიც გარდაცვლილი 81 წლის ლუი თი ჰარისის დოკუმენტები იდო.ბილი ჩემირმირს უვადო პატიმრობა მიესაჯა და სასჯელს 2023 წლის 19 სექტემბტამდე იხდიდა, სანამ მას საკნის მეზობელი მოკლავდა. ტეხასის ხელისუფლება მკვლელის ვინაობას არ ავრცელებს.ასევე ნახეთ:მითი თუ რეალობა? - თოჯინას რეალური ისტორია, რომელშიც დემონური სული ცხოვრობდატყუპების ისტორია, რომლებიც ერთმანეთს არ იცნობდნენ, მაგრამ იდენტური ცხოვრება განვლესდოლიძის ქუჩაზე მოკლულ დედა-შვილს დღეს დაკრძალავენ

1695292572

„პირდაპირ ვუთხარი, ნოდარი მიყვარს და მთელი ცხოვრება მეყვარება, თუ გინდა, შეეგუე, თუ არა და, დავშორდეთ-მეთქი…“ - საბედისწერო სიყვარულის ამბავი

როცა ჩემს ცხოვრებაში არანაირ ცვლილებას არ ველოდი და გადავწყვიტე, დინებას მივყოლოდი, ყველაფერი შეიცვალა, უფრო სწორად – თავდაყირა დადგა…უფლის წყალობით, დღეს მაინც ბედნიერი ვარ და ღმერთს შევპირდი, რომ ყოფით პრობლემებზე არასდროს ვიწუწუნო”, – მეუბნება 40 წელს გადაცილებული ქალბატონი ნანა და თავის ცხოვრებაზე მიამბობს…– მე და ნოდარი სკოლელები ვიყავით. ის ჩემზე ერთი წლით უფროსი იყო… ერთმანეთი ბავშვობიდან გვიყვარდა. პატარები ვიყავით და ბავშვურად ვგეგმავდით – როგორც კი სკოლას დავამთავრებთ, დავქორწინდებით-თქო. მაგრამ ნოდარი სკოლის დამთავრებისთანავე ჯარში წაიყვანეს. მაშინ სავალდებულო სამხედრო სამსახურს რუსეთში იხდიდნენ… ყოველღამე ვტიროდი, ორი წელი მის გარეშე რა გამაძლებინებს-მეთქი?!. ღამეებს წერილების წერაში ვათენებდი. ისიც რამდენიმეგვერდიან ბარათებს მწერდა… ყველა წერილს იმით ვასრულებდით, თუ რამდენი დღე გვქონდა დარჩენილი ერთმანეთის ნახვამდე. მაგრამ მისი ლოდინი არ დამცალდა: იმ წელს, როცა სკოლას ვამთავრებდი, მომიტაცა ნოდარის მეზობელმა, რომელიც წლების განმავლობაში რუსეთში ცხოვრობდა და ჩვენი სიყვარულის შესახებ არც კი იცოდა… რამდენიმე თვე თითქოს ბურანში ვიყავი. თავის მოკვლაც კი ვცადე, მაგრამ გადამარჩინეს. არავის დანახვა არ მინდოდა. ქორწილის დღეს “საპატარძლო კუთხეში” სულ რაღაც ორი საათი გავჩერდი, მერე კი დასაძინებლად წავედი… ჩემი ქმრის ნათესავები გაოცებული იყვნენ, – ეს რა უჟმური ხასიათი აქვსო!.. ზოგი არც კი მიცნობდა, რადგან ოთახიდანაც არ გამოვდიოდი. ბევრმა პირველად მაშინ მომკრა თვალი, როცა პატარა ირაკლი შეგვეძინა…– ქმარი როგორ იტანდა თქვენს ასეთ ქცევას? – არ ვიცი, როგორღაც იტანდა…  დედამთილ-მამამთილი თავიდან გაოცებული იყო ჩემი საქციელით, მაგრამ მერე შეეგუა. თან ჩემი ქმარიც ხმას არ იღებდა. რამდენჯერმე მოვკარი ყური, როგორ მიცავდა, – რა ქნას, ასეთი ტიპია და ვერ შეიცვლებაო… ახლობლებს ეცოდებოდათ კიდეც, – საწყალს როგორ არ გაუმართლა, რა საშინელი ხასიათის ცოლი შეხვდაო!..– ქმარმა იცოდა, თქვენი უცნაურობის მიზეზი რაც იყო?– დიახ… უფრო სწორად, ვინც იყო…– თქვენ მოუყევით?– არა, მეგობრებისგან გაიგო. რამდენჯერმე მეჩხუბა კიდეც: რითი მჯობია ის ცხვირმოუხოცავი ლაწირაკიო?! – მაგრამ მერე მიხვდა, რომ ჩხუბით თავს ვერ შემაყვარებდა და მდგომარეობას შეეგუა. უბრალოდ, იმაზე ბრაზობდა, – ეს რა ვქენი, თავიც გავიუბედურე და შენც დაგღუპე, რატომ არავინ მითხრა თქვენი ამბავიო!..– უბედურად თქვენ გამო მიიჩნევდა თავს?– დიახ, თუმცა – არა მარტო, ამისთვის ბევრი მიზეზი ჰქონდა. ერთხელ, ნოდარის ძველ წერილებს რომ ვკითხულობდი, მაშინ შემომისწრო. პირდაპირ ვუთხარი, – მიყვარს და მთელი ცხოვრება მეყვარება, თუ გინდა, შეეგუე, თუ არა და, დავშორდეთ-მეთქი… ოჯახური პრობლემების გარდა, მას სუსტი ჯანმრთელობაც ჰქონდა. მისი ოჯახი ამას კარგა ხანს მალავდა, მაგრამ როცა ტკივილებმა შეაწუხა, ყველაფერი გაცხადდა. განაგრძეთ კითხვა ასევე ნახეთ:აკრძალული ქორწინება, შავი კაბა და პირველი ღამე - როგორ ქორწინდებოდნენ და რა აკრძალვები იყო ძველად საქართველოში„დაინფიცირებულთა დიდი ნაწილი იღუპება“ - ყველაფერი Nipah ვირუსის შესახებ, რომელიც ახლა ვრცელდება - რა იციან მეცნიერებმა ამ ეტაპზე

1695287296

აკრძალული ქორწინება, შავი კაბა და პირველი ღამე - როგორ ქორწინდებოდნენ და რა აკრძალვები იყო ძველად საქართველოში

დიდი ხნის წინ, როცა ოჯახი შვილის დაქორწინებას გადაწყვეტდა, ახლობლები სასურველი სარძლოს ძებნით იყვნენ დაკავებული. ძველად სასიძოს საცოლეს ძირითადად დედა ან რძალი ურჩევდა.­  ცალკეულ კუთხეში კი (განსაკუთრებით მთიანეთში) სარძლოდ ქალს ძირითადად მამაკაცი (ვაჟის მამა, ძმა) ირჩევდა, რომელიც რელიგიურ დღეობაზე­ თუ ხელსაყრელ შემთხვევაში შეათვალიერებდა სარძლოს. ზოგჯერ თავად დასაქორწინებელი ვაჟი ქორწილსა თუ რომელიმე დღეობაზე შეარჩევდა საცოლეს და მერე ახლობლის პირით მშობლებს შეატყობინებდა თავის განზრახვას. ქალის ავკარგიანობის გაკითხვის შემდეგ,­ თუ ვაჟის მშობლები რაიმე მიზეზით სარძლოს დაიწუნებდნენ, ვაჟი ვერ შეეწინააღმდეგებოდა. დიდი ყურადღება ექცეოდა როგორც ქალის, ისე ვაჟის ჯიშ-ჯილაგიანობას. ამით განსაკუთრებით დაინტერესებული იყო ვაჟის ოჯახი, რადგან მას კარგი ჯიშ-ჯილაგის ქალის რძლობა ჯანსაღი თაობისა და სახელისთვის სჭირდებოდა.ქალის გაკითხვის დროს უპირველესად კითხულობდნენ მის დედას, შემდეგ სარძლოს თვისებებს აკვირდებოდნენ. ეს ფარულად ხდებოდა ნათესავ-ახლობლის ოჯახში, სადაც რაიმე მიზნით (მატყლის ჩეჩვა, ძაფის დართვა და ა.შ.) თავშეყრილი იყო უბნის ქალ-რძალი. ვაჟის ოჯახის წარმომადგენელი, რომლის მოსვლის მიზეზი ხშირად მხოლოდ მასპინძელმა იცოდა,­ აკვირდებოდა შერჩეული ქალის ხელსაქმიანობას, თავდაჭერილობასა და სიტყვა - პასუხს. ქალის დადებით თვისებად ითვლებოდა სადილ-ვახშმის მომზადების ცოდნა, ფარდაგებისა და შალის ქსოვა. დაუფარავად ხდებოდა ქალის გასინჯვა თბილისის აბანოებში, რომელიც გასულ საუკუნეში ქალთა თავშეყრის ერთ-ერთი ძირითადი ადგილი იყო...თუ ქალის ოჯახს სასიძო გარეგნულად არ მოეწონებოდა, სტუმრებს სუფრასთან არ მიიწვევდა. თუ მიიწვევდა, ისე უგულოდ, რომ ვაჟის მხარე ხვდებოდა, საქმე არასასიკეთოდ დამთავრდებოდა და თავად ამბობდა პურმარილის მიღებაზე უარს.აკრძალული ქორწინებაქორწინების ამკრძალავ ფაქტორთა შორის ოდითგანვე ერთ-ერთი პირველი ნათესაობა იყო. საქართველოს მოსახლეობაში სისხლით ნათესავთა (პირდაპირი თუ გვერდითი ხაზით)­ დაქორწინება შვიდი თაობის მანძილზე დაუშვებელი იყო. ნათესავთა დაქორწინებაზე ზნეობრივ-ფსიქოლოგიურად და ეთიკურად იმდენად მიუღებელი ყოფილა, რომ ამ აკრძალვის თუნდაც უნებლიე დამრღვევი თვითმკვლელობით ამთავრებდა სიცოცხლეს.თუმცა, მიუხედავად მკაცრი აკრძალვებისა, საქართველოს თითქმის ყველა კუთხეში გვხვდება ცალკეული გვარები, რომელთა შიგნით ქალ-ვაჟის დაქორწინება ნებადართული იყო (ასეთ გვარებს „გატეხილ გვარებს“ უწოდებდნენ). წერილობითი მონაცემებით, ქართველ დიდგვაროვანთა წრეში, განსაკუთრებით კი სამეფო საგვარეულოში, სისხლით ნათესავი ქალ-ვაჟის დაქორწინება ჩვეულებრივი მოვლენა იყო. ნათელმირონობით დანათესავებულთა შორის ქორწინება არ შეიძლებოდა. „მირონის გაცვლა - შებრუნება“ ყოვლად დაუშვებელი იყო.ქალ-ვაჟის ქორწინების ამკრძალავი ფაქტორი იყო სოციალური მდგომარეობაც. თავადი არათუ გლეხთან, არამედ აზნაურთანაც კი ერიდებოდა დამოყვრება-დამძახლებას. ასევე იქცეოდა აზნაური გლეხის მიმართ. თუ ქალიშვილი მშობლების სურვილის საწინააღმდეგოდ ჩუმად გაყვებ­ოდა მასზე წოდებრივად დაბლა მდგომ ვაჟს, მამის ოჯახი სამუდამოდ თუ არა, ხანგრძლივი დროით მაინც მოიკვეთდა მას.ქალ-ვაჟის დაქორწინების ამკრძალავ ფაქტორს წარმოადგენდა ასევე რელიგიის სხვადასხვაობაც. ასევე მიუღებელი იყო (განსაკუთრებით მთაში) არათუ უბნის,­ არამედ ერთი სოფლის ქალ-ვაჟის დაქორწინება. მაგალითად, აღმოსავლეთ საქართველოს მთაში (მთიულეთ-გუდამაყარი, ხევსურეთი) სოფელი არ იძლეოდა ნებართვას თანასოფლელი ქალ-ვაჟის დაქორწინებაზე. ფშავში სამოსახლო ერთეულისა და სალოცავის მიხედვით გამოყოფილი ჯგუფის შიგნით სასტიკად იკრძალებოდა ქორწინება. იქ თორმეტი გვარი თორმეტ თემად იყო დანაწილებული და თითოეული „ძმათაშვილებად“ იწოდებოდა.მიუხედავად ამისა, გადახვევებს მაინც ჰქონდა ადგილი. მაგალითად, უკანა ფშაველს ნება ჰქონდა, თავისი თემის წევრის ქვრივთან ქორწინებისა.პირველი ღამეახლანდელ დროში რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, ძველად ქორწილის პირველ სამ ღამეს ნეფე-დედოფალს ერთად დაძინება არ შეეძლოთ. დასავლეთ საქართველოს ზოგიერთ კუთხეში (იმერეთი, გურია, სამეგრელო) არსებობდა რწმენა, რომ ამ სამ ღამეს ნეფეს­ „ვაზირისთვის“ (უცნობია ვინაობა) უნდა ეცა პატივი და ცოლის გვერდით არ უნდა დაეძინა. მაგალითად, სამცხე-ჯავახეთში, დედოფალს როგორც პირველი, ისე მეორე ღამე ნათლიასთან ერთად უნდა დაეძინა...რატომ ეცვა თუშ ქალს შავი საქორწინო კაბაუბიწოების ნიშანი იყო ფატა(მანდილი), რომელიც აუცილებლად თეთრი უნდა ყოფილიყო, თუმცა თუშეთში პატარძალს შავი სამოსით მოსავდნენ. ასაკოვანი თუშების მონათხრობით, მათ მხარეში ქალს გათხოვებამდე იმდენი განსაცდელი ჰქონდა გადატანილი, რომ მისთვის ქორწილი და ტირილი ერთი და იგივე იყო...ხანგრძლივი იყო ნიშნობიდან ქორწილამდე პერიოდი. როცა ქალი დაინიშნებოდა, საკუთარი მზითვების მომზადებას იწყებდა. იქსოვდა ხურჯინს, ხალიჩებს, სამოსელს. ამის გარდა, ქმრის ოჯახის ყველა წევრი მამაკაცისთვის და ქალისთვის უნდა მოექსოვა წინდები.ჯავახეთსა და სამხრეთ საქართველოში, პატარძალს პირველ რიგში კერას შემოატარებდნენ, იქვე იდგა მაწონი და ერბო. პატარძალს მაწონში უნდა ჩაეყო ნეკი, რაც იმის ნიშანი იყო, რომ რძალი შვილიერებით შევიდოდა ოჯახში.ტრადიციები რომლის მნიშვნელობაც დღეს ბევრმა არ იცისალბათ ბევრმა არ იცის, რომ ნეფე-პატარძლის ხანჯლების ქვეშ გატარებით, მაყარი ეშმაკებს უფრთხოდა ახალდაქორწინებულებს. ჯვარდაწერილი წყვილს, როდესაც ოჯახში შესვლის დროს თეფშს ატეხინებდნენ, ესეც ეშმაკის მიწასთან გასწორებას ნიშნავდა. ოჯახში შესვლის დროს, ოჯახის დიასახლისი, როგორც რძალს, ისევე თავის ვაჟს ტკბილს იმიტომ აძლევდა, რომ სიტკბოება შეეტანათ ოჯახში. როგორც ხანჯლების ქვეშ გატარება, თეფშის გატეხვა და ასევე ტკბილის მირთმევის ტრადიცია, დღემდეა შემორჩენილი.

1695286985

Photo: ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის შობის რეალური ადგილი

21 სექტემბერს მართლმადიდებელი სამყარო ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის, მარადის ქალწულის, მარიამის შობას აღნიშნავს.ისტორია ღვთისმშობლის შობის შესახებყოვლადწმიდა ქალწული გალილეის პატარა ქალაქ ნაზარეთში დაიბადა.ეს ფოტო ეკუთვნის საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის "დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელის" მცველებს მარიამის მშობლები იყვნენ მართალი იოაკიმე და მართალი ანა. ღვთისმოშიშ ცოლ-ქმარს შვილი არ ეძლეოდა. ასე მიაღწიეს მათ ხანდაზმულობამდე, მაგრამ იმედი არ დაუკარგავთ, რომ ღმერთი, შვილს მომადლებდა მათ.იოაკიმემ და ანამ აღთქმა დადეს, რომ ახალშობილს ტაძარში მსახურებისათვის უფალს მიუძღვნიდნენ.ერთ-ერთ დღესასწაულზე მართალ იოაკიმეს იერუსალიმის ტაძარში უფლისათვის მსხვერპლის შეწირვა სურდა, მაგრამ მღვდელმთავარმა უარი უთხრა. მოხუცი ღრმა მწუხარებით აივსო, უდაბნოს მიაშურა და ორმოცი დღე მარხვასა და ლოცვაში გაატარა. უფალმა შეისმინა ცოლ-ქმრის ვერდება. მთვარანგელოზმა გაბრიელმა ანას აცნობა, რომ იგი მალე დედა გახდებოდა, ხოლო მისი ნაშობი განდიდდებოდა. მართლაც მართალ მშობლებს შეეძინათ შვილი, რომელსაც მარიამი უწოდეს.შობა ყოვლადწმიდა ქალწულისა მარიამისა, ვინც თავისი უმანკო სხეულით განკაცებული უფალი იტვირთა, ქრისტიანთა ერთ-ერთი უდიდესი დღესასწაულია. ღვთისმშობელმა თავისი სიწმინდითა და სათნოებით არა მხოლოდ ყველა მოკვდავს, ყველა ანგელოზსაც გარდაამეტა, ღვთის ცოცხალ ტაძრად იქცა.ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი ზეციურ იერარქიაში თვით უმაღლესი დასის ანგელოზებზე მაღლა დგას.დედაღვთისა შეგეწიოთ, გაგახაროთ, მადლი და წყალობა სუფევდეს თქვენს ოჯახებში, თქვენს გულში. ასევე დაგაინტერესებთ: "შტრიხკოდიან პროდუქტს ჯვარი გადასახეთ და ისე მიიღეთ, არ გავნებთო, ამბობდა..." - რას გვიყვება მამა გაბრიელის სულიერი შვილი"ეს წიგნი, მამა გაბრიელზე უცნობი ისტორიებით, დიდი პოპულარობით ისარგებლებს. ერთი კითხვა არ მასვენებს..." - წმინდანის სულიერი შვილი აქამდე გაუმხელელი ამბებით„როცა დამნაშავე არ ხართ და გლანძღავენ, როცა შენზე სიცრუეს იტყვიან, მადლობა უთხარი“ - ბერი ნიკოლოზ გურიანოვის შეგონებანი