ისტორიები

1726251846

ეს კერძი თურქეთში ჩასახლებულმა ქართველებმა შემოინახეს

თურქეთში დიდი ხნის მცხოვრებ ქართველ ემიგრანტებს, ჩასახლებულ მუჰაჯირებს, თავიანთი იდენტობის ნაწილად, დღემდე აქვთ შემონახული ქართული სამზარეულოს მარგალიტები. თაობიდან თაობას გადასცემენ კერძებს, რომლებსაც სამშობლოს გემო აქვს და ფესვებიდან მოსდგამთ. ფეისბუქზე გაცოცხლდა კერძი სახელწოდებით "ძაღეძმარი", რომელიც დღემდე ცოცხალია ქობულეთის სოფლებში. მეტწილად გაზაფხულზე ამზადებენ და პოპულარულიც კი არის. კერძის რეცეპტი სამშობლოდან გადახვეწილმა მუჰაჯირებმაც გაიყოლეს და თაობებს გადასცეს. ***მზადდება კარგად დანაყილი ნიგვზის, ძმრის, სანელებლებისა და ქინძისაგან.შედარებით თხელ სოუსში მოხარშულ კვერცხებს აწყობენ.ამზადებენ დაკონსერვებული პომიდვრის წვენისგანაც.ძაღეძმარი ერთგვარი სოუსი იყო ძველად, გურიაში, რომელიც ნიგვზისგან მზადდებოდა და უამრავი კერძის შემადგენლობაში შედიოდა. მის დამზადებას რამდენიმე თვე სჭირდებოდა და ფერმენტაციის შემდეგ წლობით ინახებოდა.წყაროებში იგი პირველად 1854 წელს იხსენიება ერთ-ერთი სუფრის აღწერისას, რომელიც გურია-იმერეთის საზღვარზე გაიმართა.მისი დამზადების რეცეპტი აპოლონ წულაძემ და ბარბარე ჯორჯაძემ შემოგვინახეს.დღეისათვის დავიწყებულია. თუმცა, ქობულეთურმა სამზარეულომ, როგორც გურული გასტრონომიის ნაწილმა, შემოგვინახა კერძი ამ სახელწოდებით. თურქეთში კი მას ქობულეთელ მუჰაჯირთა შთამომავლები ამზადებენ.

1726167325

„ეზოში, რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა...“ - ზურა შევარდნაძის ემოციური პოსტი

„გარდენია შევარდნაძის“ მფლობელი, ფლორისტი ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში ემოციურ წერილს აქვეყნებს:„ოცი წლის წინ, შემოდგომაზე ვიყიდე პირველი ნაკვეთი თბილისის ზღვისკენ მიმავალ გზაზე. მაშინ აქ არც ასფალტი იყო, არც ელექტრონი და გაზი, მისამართიც არ გვქონდა, არაფერი არ ერქვა ჩვენს ქუჩას. მოშორებით სულ ორი ახალაშენებული, გაულესავი სახლი ჩანდა. ჩვენს წინ დიდ, ძეძვიან მინდვრებზე ბერძენი მწყემსები ნახირს აძოვებდნენ. ჩემი ახალშეძენილი პატარა ნაკვეთი იყო დაჭაობებული და ჭაობი სავსე სამშენებლო ნაგვით.ახლანდელივით, მზიანი თბილი შემოდგომა იდგა, ძალიან ვიყავი გახარებული და საქმეს ვეშურებოდი. გურიაში ბიძაჩემს ლადოს და ასკანელ მეზობელ ზურია სისვაძეს შევუთვალე არიქა მიშველეთ მეთქი, ჩამოვიდნენ და შევუდექით. ფეხისალაგი გავმართეთ, ზურიამ ჭა ამოიღო, ამოყორა და ჭაობის წყალი დღენაჟებში მივმართეთ, რომელსაც დღემდე ვიყენებთ სარწყავად. ეზოში მომცრო, ხის მწვანე, ფინური ვაგონი დავდგი, ის იყო ჩვენი თავშესაფარი, სამზარეულო და ზოგჯერ საძინებელიც. დილაობით დეზერტირების ბაზარში ჩავდიოდი, პამიდორი, ყველი, მწვანილი, ხახვი, იშვიათად ძეხვი ან შებოლილი სიგა ამომქონდა სდილისთვის. შუადღეს დაღლილები ვაგონთან, ტირიფის ქვეშ, სახელდახელოდ ჯირკებისგან მოწყობილ მაგიდასთან ვჭამდით ლადო, ზურიე და მე.იმ დღესაც ბევრი ვიმუშავეთ, ვბარეთ, ნაბარავში ქვა ვარჩიეთ და ვაგროვეთ. სასადილოდ ფეხს ვითრევდით, არ ვიმჩნევდით მაგრამ არცერთს არ გვეხალისებოდა , ისევ ხახვი, ისევ თევზის ტომატიანი კონსერვი...ხელი რომ დავიბანეთ და შევიკრიბეთ, ეზოში რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე შუახნის, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა, თავზეც შავი ებურა. ერთ ხელში დიდი ტილოგადაფარებული ლანგარი ეჭირა, მეორეში ტომრის ჩანთა. გავეგებე, გამიღიმა მორიდებით, ოქროს ორი კბილი გამოუჩნდა. მოსალმებაზევე შევატყვე მეგრელობა.- მეზობელი ვარ მე შენი შვილო. გიყურებთ ეს დღეებია, შრომობთ კია ბევრს, მარა გაგიმართლებთ ღმერთით.-გმადლობთ ქალბატონო.-ნელი მქვია მე, ბერულავა იყო ჩემი ქმარი. სამი შვილი მყავს, უფროსები ალბათ შენზე. აგერ ვართ უკან, გეცოდინება შენ ჩვენი სახლი, ასე მოეწყო ჩვენი ცხოვრება.. თავი დახარა, მივხვდი რასაც გულისხმობდა.-გამომართვი დიდა აწი, არ მიწყინოთ თუ საკადრისად ვერ მოგართვით, გულითაა ღმერთია მოწამე და გადახადა გახამებული ტილო ლანგარს.დიდ, გულუღმა ჯამზე თეთრი, ფითქინა ღომი ჩაორთქლილიყო, პიტნიანი ნადუღი და ბევრი სულგუნის ნაჭერი ჩაედო ბარაქიანად შუაგულში. ორი წიწილი შეეწვა და კოხტად დაეჭრა, მწვანე ტყემალი დ წითელი სისხინა აჯიკა იდო ჭიქებით კიდევ ლანგარზე.გავშრი უხერხულობისგან.-ასე რატომ შეწუხდით?-რამ შემაწუხა დიდა, მეზობლის გულობიზა წყარში არ ჩავდგები კიდომ? "გემოშა ოჭკომ სკუა, შერგე გაუ ღორონთქ." კამპოტი მოგართვით, არ დამძრახოთ უკაცო ოჯახი მაქვს და....ჩანთიდან დაორთქლილი სამ ლიტრიანი ქილა ამოაცოცა.თბილად, დედობრივად მიღიმოდა, თვალები სიკეთით, სიხარულით ჰქონდა სავსე, ბედნიერი იყო რომ შეძლო მისთვის უცხო მაგრამ ახალი მეზობლისთვის პატივი ეცა. მოვიპატიჟეთ, არ დარჩა, გაგვეცალა.უენოდ, უსიტყვოდ, გემრიელად გეახელით. არც ლადოს, არც ზურიას და არც მე არაფერი გვითქვამს.სად არ ვყოფილვარ, რა არ მინახავს, მას მერე ასეთი გრძნობით და ბედნიერმა როდის ვისადილე აღარ ვიცი.დღეს უკვე ამ ამბიდან 20 წლის თავზე ვამბობ, სანამ ასეთი და ამდაგვარი ამბები კიდევ ხდება ვერავინ და ვერაფერი მოგვერევა, აი მერე მართლა რა იქნება ვეღარ გეტყვით.შვილებში და შვილიშვილებში ჩაფლული, მადლიანი, სიხარულით და სიყვარულით სავსე, ნაშრომი, დაღლილი ნელი დეიდა აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ. არასდროს არაფერი უთხოვია იმის გარდა სოხუმში დამმარხეთო.ნელი დეიდა, გვაპატიე...“, - წერს ზურა შევარდნაძე.

1726158124

ბავშვების საფლავებს ძარცვავდა და ცხედრებს თოჯინებად აქცევდა - ამბავი, რომელმაც მსოფლიო შეძრა

ანატოლი მოსკვინი ისტორიკოსი, პოლიგლოტი, ჟურნალისტი და ნეკროპოლისტი (სამარხებს სწავლობდა) იყო, საზოგადოებაში პატივისცემით სარგებლობდა და მის შესახებ ცუდად არავინ საუბრობდა...ვერავინ იფიქრებდა, რომ ერთ დღესაც მას მსოფლიო გაიცნობდა, როგორც საფლავების მძარცველს და ცხედრების წამბილწველს...კაცი 2011 წელს დააკავეს. ის საფლავების შეურაცხყოფაში იყო ეჭვმიტანილი, თუმცა გამოძიებამ კიდევ არაერთი საშინელი დეტალი გაარკვია. ბინაში, სადაც მოსკვინი ცხოვრობდა, გამომძიებლებმა თოჯინებად ქცეული 26 მუმიფიცირებული ცხედარი აღმოაჩინეს...გამოძიებით დადგინდა, რომ მოსკვინმა ბავშვების ცხედრები საფლავებიდან ამოთხარა, სოდისა და მარილისგან შემდგარი სპეციალური ხსნარით გააშრო, სხეულში დოლბანდებს ათავსებდა, და თოჯინებად აქცია. მეტიც, თოჯინად ქცეულ ცხედრებს მამაკაცი ელაპარაკებოდა და მათთან ერთად ჩაისაც "სვამდა". 10 წლის განმავლობაში ის ფაქტობრივად, მუმიებთან ერთად ცხოვრობდა, ზოგიერთს თავის ნაცვლად ფუმფულა სათამაშოს თავი ჰქონდა მიკერებული, თვალების ნაცვლად - ღილები. როცა საიდუმლო ოთახი აღმოაჩინეს, მოგვიანებით თვითმხილველები ყვებოდნენ, რომ პოლიციელებიც კი ცუდად ხდებოდნენ და ზოგს გული მისდიოდა იმ სურათისგან, რაც დახვდათ. ოთახში ასევე საზარელი სუნი იდგა, გახრწნის, თუმცა მოსკვინის მშობლებმა, რომლებიც იმავე სახლში ცხოვრობდნენ და არასოდეს უეჭვიათ მათი შვილის უჩვეულო საქმიანობის შესახებ, სუნზეც თქვეს მოგვიანებით, რომ ვერაფერს საეჭვოს ვერ ამჩნევდნენ...ფსიქიატრიულმა გამოკვლევამ აჩვენა, რომ მოსკვინი პარანოიდული შიზოფრენიით იყო დაავადებული. თუმცა კვლევა არც იყო საჭირო იმის დასადასტურებლად, რომ საღ გონებაზე მყოფი ადამიანი მსგავს დანაშაულს ვერ ჩაიდენდა...ანატოლი მოსკვინმა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი დაამთავრა. ძალიან თბილ და სანდო, მაგრამ საკმაოდ უცნაურ ადამიანად ახასიათებდნენ. ამიტომ, როდესაც ეს დაუჯერებელი ამბავი გაცხადდა, უმეტესობა გაოცებული იყო. მისი ზოგიერთი ახლობელი იმასაც ამბობდა, რომ კაცი ზედმეტი ინფორმაციისა და ცოდნისაგან გაგიჟდა.როდესაც ამბის შესახებ მთელმა ქვეყანამ გაიგო, მოსკვინზე მისმა ლექტორებმაც ისაუბრეს. ერთ-ერთი ლექტორის, ტატიანა მიხაილოვას თქმით, კაცი თავიდანვე უცნაური ქცევით გამოირჩეოდა. მისი თქმით, ანატოლი მოსკვინი სატანიზმით იყო დაინტერესებული და ამას არც ლექტორებთან მალავდა. ნახეთ სრულად

1726155023

სამხილად ნაპოვნი ალუმინის ჯვარი - როგორ გაიხსნა მასშტაბური ძარცვის საქმეები ქართველი ექსპერტ-კრიმინალისტის წყალობით

ქართველი ექსპერტების მიერ გახსნილი მასშტაბური ძარცვის საქმეზე, რომელიც 60-იან წლებში მოხდა, ჟურნალი თბილისელები წერს:სტატიაში ზოგიერთი მთავარი გმირის ვინაობა შეცვლილია და მათი ვინმესთან მიმსგავსება შემთხვევითიასამმაგი ძარცვა1969 წლის აპრილში მოსკოვში, კრასნაია პრესნიაზე, მანამდე უპრეცედენტო დანაშაულები მოხდა. გაიძარცვა სამი შემნახველი სალარო, რომლებიც 500 მეტრის რადიუსში მდებარეობდა, ერთმანეთისგან 200-300 მეტრის მოშორებით.წაიღეს სამი უზარმაზარი სეიფი. თითოეულ მათგანში დიდი რაოდენობით ფული და ობლიგაციები იყო განთავსებული. გატაცებული ფულის საერთო რაოდენობამ ერთ მილიონ საბჭოთა მანეთს გადააჭარბა. ეს ფანტასტიკური ძარცვები განხორციელდა დღისით, მზისით, იმ დროს, როდესაც თანამშრომლები შესვენებაზე იყვნენ გასული, ანუ დღის 13-14 საათებს შორის.შემნახველი სალაროების სარდაფებში გათხრილი გვირაბები სწორედ იმ სეიფების ქვეშ იყო მიყვანილი, რომლებიც გაიტაცეს. თითოეული გვირაბი პროფესიონალურად იყო გათხრილი. ეს კი იმაზე მითუითებდა, რომ ამ საქმეში ამ დარგის სპეციალისტები იყვნენ გარეული. მძიმე სეიფების გვირაბში გატანა კი სპეციალური ტროსებით განხორციელდა. ეს ტროსები სტაციონარულად დამონტაჟებულ გორგოლაჭიან ძრავაზე იყო მიმაგრებული. მართალია სეიფების დაძვრის შემდეგ არასაუწყებო დაცვის ცენტრში სიგნალიზაცია ჩაირთო და მილიციის ბრიგადებმა შემთხვევის ადგილებზე მისვლა 3 წუთში შეძლეს, მაგრამ სეიფები უკვე წაღებული იყო. იდეალური სიზუსტითა და სისწრაფით გამორჩეულმა ძარცვამ მაძებრები საგონებელში ჩააგდო და ერთადერთი ხელჩასაჭიდი სტაციონარულად დამონტაჟებული გორგოლაჭებიანი ძრავები იყო. თუმცა, ასეთი ტიპის ძრავებს საბჭოთა კავშირში ბევრგან იყენებდნენ და მათი მეშვეობით დამნაშავეთა კვალზე გასვლის შანსი მიზერული იყო.ალუმინის ჯვარიძარცვების საქმეს „მურის“ სპეციალური საგამოძიებო ჯგუფი ახორციელებდა. ამ ჯგუფს ქართველი გამომძიებელი, კონსტანტინე (კოკა) რუსაძე ხელმძღვანელობდა. მას ჯგუფში თავისი თანამემამულე, ძალიან გამოცდილი ექსპერტ-კრიმინალისტი, ვარლამ კუჭავა ჰყავდა. მიუხედავად ხანდაზმული ასაკისა (ვარლამი 70 წელს იყო მიტანებული), კუჭავა შეუცვლელი იყო თავის საქმეში.ვარლამს განსაცვიფრებელი ინტუიცია ჰქონდა და რუსაძეს შემსთავაზა, რომ სტაციონარულად დამონტაჟებული სამივე ძრავა დაეშალათ.– რას მოგვცემს „მოტორების“ დაშლა, ივანიჩ? – ჰკითხა რუსაძემ. კუჭავამ კი უპასუხა:– ვნახოთ, იქნებ მოგვცეს კიდეც. რა იცი, რა ხდება?კუჭავამ სპეციალისტები მოიწვია და ძრავები დიდი აკურატულობით დააშლევინა. ერთ-ერთი მათგანის ფსკერზე ალუმინისგან დამზადებული პატარა ჯვარი და გაწყვეტილი ძეწკვი აღმოაჩინა. აშკარა იყო, რომ ეს ჯვარი მის მფლობელს გაუწყდა და ძრავას ნაპრალში ჩაუვარდა. ჯვარს უკანა მხარეს წარწერა ჰქონდა: „შემეწიე და დამიფარე“. ასეთი უბრალო ჯვრები იმ მცირერიცხოვან მრევლიან ეკლესიებში მზადდებოდა და იყიდებოდა, რომლებიც მაშინ ფუნქციონირებდა.კუჭავას აღმოჩენა კოკა რუსაძისთვის მნიშვნელოვანი ხელჩასაჭიდი სამხილი იყო. მისი მეშვეობით უშუალო მძარცველებზე თუ არა, მათ ხელისშემწყობებზე შეიძლებოდა გასვლა.კოკა რუსაძემ მოქმედების გეგმა შეიმუშავა და მისი განხორციელება დაიწყო. ეკლესიების საქმიანობას უშიშროების კომიტეტი, ანუ „კაგებე“ კურირებდა. ამ უწყებას დაწვრილებითი დოსიეები ჰქონდა ყველა რელიგიის მსახურზე და მათ არცთუ ისე მრავალრიცხოვან მრევლზე. სწორედ ამ ორგანოს მიმართა დახმარებისთვის კოკამ და იქიდან იმ ადამიანების (ძირითადად, მრევლის) დოსიეები გამოითხოვა, ვისაც ტექნიკურ მოწყობილობებთან მცირე შეხება მაინც ჰქონდა. ასეთი ადამიანი სულ 14 აღმოჩნდა. მათ შორის იყო ორი ქალი. რუსაძემ თავის ხელქვეითებს ამ ადამიანებისა და მათი საახლობლო წრის შესწავლა დაავალა, რაც ძალიან შრომატევადი საქმიანობა იყო. მაძებრები გამორიცხვის პრინციპით მოქმედებდნენ და ეჭმიტანილთა შორის სამი ადამიანი დარჩა – ლიფტების ინჟინერი სევა ლოგინოვი, ამწყობი ინჟინერ-ინსტრუმენტალისტი ბორის ვოლხოვი და მოსკოვის მეორე ტაქსომოტორის ელეტრომონტიორი, 27 წლის ალა კასატონოვა.როგორც შემოწმებით გაირკვა, კასატონოვას მეუღლე მიხეილ ბოგდანოვი მოსკოვის „გვირაბმშენის“ ინჟინერი იყო და ამ საქმეში უმაღლეს კვალიფიკაციას ფლობდა. სწორედ ისინი გახდნენ მთავარი ეჭვმიტანილები და მილიცია მათ „კუდზე დააჯდა“.ორკვირიანი თვალთვალის შედეგად გაირკვა, რომ არც თუ ისე დიდი შემოსავლის მქონე ცოლ-ქმარმა ბოლო ერთი თვის განმავლობაში საკმაოდ ძვირად ღირებული ავეჯი და იმპორტული ტანსაცმელი შეიძინეს. ასევე, ხშირად სტუმრობდნენ რესტორნებს. აქედან გამომდინარე, რუსაძემ ცოლ-ქმრის დაკავების გადაწყვეტილება მიიღო და ისინი იმ დროს „აიყვანეს“, როდესაც გვიან ღამით რესტორან „არაგვიდან“ გამოდიოდნენ.წყვილს ჩხრეკისას ჯიბეებში 25-მანეთიანების შეკრული, საბანკო დასტა აღმოაჩნდათ, რაც მნიშვნელოვანი სამხილი იყო. დაკითხვაზე ცოლ-ქმარმა დანაშაული აღიარეს და ექვსი თანამონაწილეც დაასახელეს. როგორც გაირკვა, რაც უნდა გასაკვირი იყოს, ძარცვის გეგმა სწორედ 27 წლის ალა კასატონოვას მიერ იყო მოფიქრებული.

1726122240

ქმრის მკვლელობაში გადახდილი 3000 ევრო და ცოლის ჩვენება - ხმაურიანი საქმე, რომელმაც 2009 წელს თბილისი შეძრა

თბილისში, ახალგაზრდა კაცი 2009 წლის 29 აპრილს, სახლთან ახლოს მოკლეს. ერთი წლის შემდეგ გაირკვა, რომ მისი მკვლელობა ცოლმა შეუკვეთა.მაშინ დაკავებულების აღიარებითი ჩვენებებიც გავრცელდა. ყოფილ ცოლთან ერთად მისი მეორე შვილის მამაც დააკავეს. საქმე აღძრეს შუამავალის, მკვლელობის უშუალო შემსრულებლის და ოჯახის მოსამსახურის წინააღმდეგ.ბრალდების მტკიცებით, ცოლმა მეუღლის მკვლელობა მეგობარს, ზვიად საყვარელიძეს დაუკვეთა. საყვარელიძე დახმარებას დაჰპირდა, არც შემსრულებლის მოძებნა გასჭირვებია. მეგობარს შეუთანხმდა და მკვლელმა ახალგაზრდა კაცი საკუთარ სახლთან, გადაჭრილი სანადირო თოფიდან გასროლით მოკლა.გამოძიების მტკიცებით, ოჯახის მოსამსახურე შუამავალი იყო და მკვლელთან ინფორმაცია მიჰქონდა. ცოლმა მეუღლის მკვლელობის მეორე დღეს, მოსამსახურის ხელით მკვლელს 3000 ევრო გაუგზავნა... კაცს სხვა ბრალდებებიც ჰქონდა წარდგენილი: იარაღის უკანონო ტარება-შენახვა, ყაჩაღობის მცდელობა და ნარკოტიკის შენახვა. მოსამართლე ჯემალ კოპალიანმა საქმე დეტალურად განიხილა. მართალია, საზოგადოებამ დაკავებულების აღიარებითი ჩვენებები მოისმინა, მაგრამ სასამართლოზე ისინი დანაშაულს არ აღიარებდნენ. მხოლოდ მკვლელი იხსენებდა დეტალებს და სხვებსაც ამხელდა. მისი ჩვენებით გაიხსნა აღნიშნული დანაშაული, ამიტომ პროკურატურამ მასთან საპროცესო შეთანხმება გააფორმა.ცოლის ჩვენებიდან:"18 წლის ვიყავი, რომ გავთხოვდი... გურამმა (სახელი შეცვლილია) დალევას მოუხშირა, ამისთვის თავი რომ დაენებებინა, შვილთან ერთად ესპანეთში წავედით... სიფხიზლეში კარგი ხასიათი ჰქონდა, როცა დალევდა, ცუდად ხდებოდა, ხილვებიც დაეწყო. მივხვდი, მასთან ვერ ვიცხოვრებდი და საცხოვრებლად ბებიასთან გადავედი. ამ პერიოდში ჩემს ცხოვრებაში სხვა მამაკაცი გამოჩნდა. მისი არსებობა ჩემმა ქმარმაც შეიტყო, მაგრამ შერიგება მაინც მთხოვა. ამ დროს დედა და ძმა გარდამეცვალა. მეგობარი მამაკაცი მყავდა. მისგან უკვე ფეხმძიმედ ვიყავი, მაგრამ მაინც შევურიგდი ქმარს. გურანდა ერთი წლის იყო, როცა უფროსმა გოგომ გაიგო, ის სხვა კაცისგან რომ მყავდა... როცა ცუდად იყო, გია სახლიდან არ გადიოდა... იმ პერიოდში გურამი სულ სვამდა, ვთქვი, ვერ ვაჩერებ, მოკვდება, ისიც დაისვენებს და მეც-მეთქი. ერთ დღეს მეგობარმა სახლში პროდუქტი ამატანინა, კიბეზე რომ ჩადიოდა, მომაძახა, - გურამს ვიღაც მოკლავსო. ვუთხარი, წადი და გადაეცი, ახლავე ბინა დაცალოს-მეთქი. ამ საუბრიდან ცოტა ხანში გურამი მოკლეს. მე მისი სიკვდილის დროს მართლა არ მითამაშია, ძალიან ცუდად ვიყავი. ეკა მოვიდა და მითხრა, - შემოგითვალეს, სისულელეები არ გინდა, ვინც გურამი მოკლა, იმას 40 ადამიანი ჰყავს მოკლული და ფული გამოგზავნეო. ვუთხარი, ფული სადაც იყო, - აიღე და მიუტანე-მეთქი. 3000 ევრო მოსამსახურემ მიუტანა... შემდეგ მანქანის გაყიდვაში დახმარება შემომთავაზა. მისი სამსახურის ხალხს მისი ვალი, 6 ათასი დოლარი დავუტოვე. მისი მეშინოდა და არაფერს ვამბობდი".დაკავების დროს მოკლულის ცოლი მკვლელობის შეკვეთას აღიარებდა, მაგრამ სასამართლოზე ამ ჩვენებების გამოქვეყნებაზე კატეგორიული უარი თქვა: "მაშინ ძალიან ცუდად ვიყავი და არ მახსოვს, რა მიწერიაო".მოსამსახურე დაკავების დროს ფეხმძიმედ იყო. შვილი ციხეში გააჩინა. ისიც არ ცნობდა თავს დამნაშავედ:"მშვიდი ოჯახი იყო. გურამი და ანა ერთად დადიოდნენ სამსახურში. გურამი ძალიან კარგი ადამიანი იყო. სიმთვრალეში ცუდად ხდებოდა. ამ დალევით მხოლოდ საკუთარ თავს აყენებდა ზიანს. იყო მომენტები, როცა აზროვნების უნარს კარგავდა, თავის მოკვლაც სცადა. ასეთ დროს ანა ახერხებდა მისთვის იარაღის გამორთმევას... ერთ დღეს ზვიადმა მითხრა, - ვხედავ, ანა როგორ იტანჯება, მყავს მეგობარი, რომელიც ქმრის მოცილებაში დაეხმარებაო. ნორმალური არა ხარ-მეთქი, ძალიან შევშფოთდი და ანას ვუთხარი. მასაც ასეთივე რეაქცია ჰქონდა. ამ თემაზე მერე არ გვისაუბრია, რეალობად არ აღმიქვამს.იმ დღეს გურამი სახლში დაბრუნდა, ყავა დალია და ანა და მისი მეგობარი მაღაზიაში საყიდლებზე წაიყვანა... ანა სახლში დაბრუნდა, მე ზვიადთან გადავედი. ეძინა, უკან გამოვბრუნდი, ამ დროს ეზოში ზვიადის მეგობარი შევიდა, მალევე გამოიქცა, ისევ შევბრუნდი ზვიადთან, უკვე ეღვიძა, შეშფოთებული სახე ჰქონდა... მალე გავიგე, გურამი რომ მოკლეს. ხალხი მოგროვდა, იქ ზვიადიც ვნახე. მითხრა, რომ ეს მისი გაკეთებული იყო და ანას 5000 დოლარი უნდა გადაეხადა. ანას ვუთხარი, თანხა მომცა და მე მივუტანე. ფული კონვერტში იდო... შეშინებული ვიყავი და საქართველოდან წასვლა მინდოდა".სასამართლო პროცესზე არც მოსამსახურე დაეთანხმა ძველი ჩვენების გამოქვეყნებას."მეშინოდა და იმიტომ არ ვთქვი სიმართლე. ჩემს თავს იმაში ვადანაშაულებ, რომ არ ვთქვი, რაც მოხდა. ფულის გადაცემას კი ვადასტურებ".მართალია, ბრალდებულები დანაშაულს უარყოფდნენ, მაგრამ სასამართლომ ისინი დამნაშავედ ცნო. ცოლს ქმრის მკვლელობის დაკვეთისთვის 20 წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდეს. ელენე თუშიშვილს - 16 წელი, მეგობარ კაცს კი 2 წელი და დანაშაულის დაფარვის ბრალდება მოუხსნეს.

1726038180

იოანე ნათლისმცემლის თავის ქალას უცნობი ისტორია, რომელიც მორწმუნეებმა უნდა იცოდნენ

მართლმადიდებლური სამყარო იოანე ნათლისმცემლის თავის კვეთის დღეს ახალი სტილით 11 სექტემბერს (ძვ. სტილით 29 აგვისტოს) აღნიშნავს. ქრისტიანები ამ დღეს მარხულობენ. ტაძრებში კი წირვა-ლოცვა აღევლინება.უფალმა იოანე ნათლისმცემლის ხელიდან მიიღო ნათლობის მადლი, ნათლობა სინანულისა, ამიტომ ეწოდა მას “ნათლისმცემელი”. უდიდესი წინასწარმეტყველი, უფლის წინამორბედი, რომელმაც მაცხოვარს სამოღვაწეო ასპარეზი განუმზადა მოწამეობრივად აღესრულა.იოანე ნათლისმცემლის სიკვდილი უკავშირდება ჰეროდე ანტიპას, ჰეროდეადასა და სალომეას სახელებს. სწორედ მათი ხელით აღესრულა კაცობრიობის ისტორიაში ერთ-ერთი უდიდესი ადამიანი.850 წელს წმინდა იოანეს თავის ქალას ერთ-ერთი ნაწილი აღმოჩნდა ქალაქ პეტრაში, პროდრომოსის მონასტერში, კიდევ ერთი – წინამორბედის სახელობის სტუდიის მონასტერში.ამ სავანეში დაცული თავის ქალას სახის ნაწილი ჯერ კიდევ 1200 წელს მოსალოცად ჩამოსულმა ანტონიმ მოინახულა, მაგრამ უკვე 1204 წელს ჯვაროსნებმა სიწმინდე საფრანგეთის ჩრდილოეთ ნაწილში, ქალაქ ამიენში გაიტანეს.წმინდა დიმიტრი როსტოველის “წმინდანთა ცხოვრების” მინაწერი კიდევ სამ ადგილს მიუთითებს, სადაც იოანე ნათლისმცემლის თავის ქალას ნაწილები იყო დაბრძანებული: ათონის დიონისეს მონასტერი, კალუის უგროვლახეთის სავანე და პაპ სილვერის ეკლესია რომში, სადაც ამიენიდან გადმოიტანეს სიწმინდის მცირე ნაწილი.საფრანგეთში წმინდა იოანეს თავის გამოჩენის ისტორია არაფრით განსხვავდება სხვა ქრისტიანული სიწმინდეების ისტორიებისგან, რომლებიც დასავლეთში აღმოჩნდა.1204 წლის 13 აპრილს, მეოთხე ჯვაროსნული ლაშქრობის დროს, დასავლეთის რაინდებმა ბიზანტიის დედაქალაქი, კონსტანტინოპოლი, აიღეს, დაარბიეს და გაძარცვეს. როგორც ლათინთა გადმოცემა მოწმობს, ვალონ დე სარტონმა, რომელიც პიკინიიდან იყო, ერთ-ერთი სასახლის ნანგრევებში იპოვა ფუტლიარი, რომელშიც ვერცხლის მოზრდილ თეფშზე, შუშის ზარხუფის ქვეშ, იდო ადამიანის თავის ქალას სახის ნაწილი ქვედა ყბის გარეშე.მარცხენა წარბის ზემოთ ღრმული მოჩანდა, სავარაუდოდ, ნახანჯლარი. ვალონმა თეფშზე ბერძნული წარწერა ამოიკითხა, რომელიც ადასტურებდა, რომ ეს წმინდა იოანე ნათლისმცემლის ნაწილი იყო. ამასთან, წარბთან არსებული ღრმული თანხვდებოდა იმ ფაქტს, რომელსაც ნეტარი იერონიმე აღწერდა. მისი მოწმობით, გაცეცხლებულმა ჰეროდიადამ წმინდანის მოჭრილ თავს ხანჯალი ჩასცა.ვალონ დე სარტონმა გადაწყვიტა, წინამორბედის თავი საფრანგეთის ჩრდილოეთ ნაწილში, პიკარდიაში ჩაეტანა. 1206 წლის 17 დეკემბერს ქალაქ ამიენის კათოლიკე ეპისკოპოსი რიჩარდ გებეროელი ქალაქის კარიბჭესთან ზეიმით მიეგება იოანე ნათლისმცემლის წმინდა ნაწილებს.ალბათ, ეპისკოპოსი დარწმუნებული იყო ნაწილების ნამდვილობაში, რაც იმ დროს ადვილი გადასამოწმებელი იქნებოდა. ამ დროიდან მოყოლებული, ამიენში და მთლიანად პიკარდიაში იწყება იოანე წინამორბედის თავის ქალას წინა, სახის მხარის, ნაწილის თაყვანისცემა.1220 წელს ამიენის ეპისკოპოსმა საფუძველი ჩაუყარა ახალ კათოლიკურ ტაძარს, რომელიც გოთური სტილის ერთ-ერთ ყველაზე დიდებულ ნაგებობად იქცა. აქ გადმოაბრძანეს ქალაქის მთავარი სიწმინდე – იოანე ნათლისმცემლის თავის ქალას ნაწილი.თანდათან ამიენი არა მხოლოდ უბრალო მოქალაქეთა, არამედ საფრანგეთის მეფეების, პრინცებისა და დიდებულების მოსალოც ადგილად გადაიქცა. პირველად წმინდა იოანეს თავის თაყვანსაცემად მივიდა საფრანგეთის მეფე ლუდოვიკო IX (კათოლიკურმა ეკლესიამ იგი წმინდანად შერაცხა), შემდეგ – შარლ VI, შარლ VII, რომელმაც დიდძალი შესაწირი გაიღო წმინდა ნაწილების შესამკობად.1604 წელს რომის პაპმა კლიმენტი VII-მ, რომელსაც სურდა, რომში წინამორბედის სახელობის ეკლესია მისი წმინდა ნაწილით გაემდიდრებინა, ამიენის მღვდელმსახურებს სიწმინდის მცირე ნაწილი გამოსთხოვა, ძირითადი ნაწილი კი კვლავ ამიენის საკათედრო ტაძარში დარჩა.

1726001999

ლოცვა, რომელიც დღეს, წმინდა იოანე ნათლისმცემლის ხსენების დღეს იკითხება

1725949313

"მამა გაბრიელი იმდენად დიდი წმინდანია, რომ ყველაზე ხშირად ჩამოდის დედამიწაზე" - დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი

მამა გაბრიელი თავის სულიერ შვილებს დღენიადაგ ასწავლიდა, არიგებდა, სიყვარულის მარცვლებს უთესდა გულში. ეუბნებოდა, რომ თუ იესოს ლოცვას, დღეში სამჯერ, 40-ჯერ იტყოდნენ, დიდ სულიერ ძალას დაეუფლებოდნენ.ღვთაებრივი მადლით განბრძნობილი მამა გაბრიელი ხშირად სალოსობდა. მღეროდა, ცეკვავდა, სულიერ სპექტაკლებს დგამდა. ქადაგებდა ნებისმიერ ადგილას - იქნებოდა ეს ეკლესია, ქუჩა, ოპერა თუ სხვა... ამ ქადაგებასა და სალოსობაში ხშირად ბოლო ძალებს ხარჯავდა, ოღონდ ხალხს უფალი ედიდებინა. ჩემგან კარგი ოპერის მომღერალი დადგებოდაო, ამბობდა. სულიერი შვილების მიერ მიყვანილი ადამიანების წინ სალოსობდა, მათ რომ არ ეფიქრათ, ეს ბერი ნამდვილად წმინდანიაო. დაგვლანძღავდა ყველას, ჰყვებიან სულიერი შვილები. გეგონებოდათ, დაამთავრა მონასტერში ურთიერთობა, აღარ დაბრუნდება, წავა და ქუჩაში აღესრულებაო. ზუსტად ნახევარ საათში უკან ისეთი სითბოთი ბრუნდებოდა, ეს სიყვარული გადმოგედებოდათ მისგან. მისი ქადაგებისას ფიქრებით სხვაგან წასულს დაუძახებდა. და როდესაც პასუხს გასცემდნენ, კარგია თუ აქა ხარო... გრძნობდა ფიქრით როდის გადიოდი მისი არეალიდან. მე უფალმა სიყვარულზე საქადაგებლად გამომგზავნა. შეუძლებელი იყო მისი გულიდან სინათლის მსგავსად ამომავალი სიყვარული არ გეგრძნოთ. ქეთევან ბექაური: პირველად შევხედე თუ არა, უკვე მიყვარდა და მეშინოდა. ეს განცდა ღვთისგან მომეცა.არაფერს გთხოვდა, გეხვეწებოდა და ისიც ცრემლებით. არასოდეს არ მიატოვო ღმერთიო. თვითონ გულით ატარა ჯვარცმული მაცხოვარი. შენც გიცოცხლებდა ამ ღმერთს. რაც არ უნდა მოხდეს შენს ცხოვრებაში ღმერთი არასოდეს არ მიატოვო და მისი იმედი არასოდეს არ დაკარგოო, ამბობდა. თავისის ხელით აშენებულ ტაძარში ჩარჩოში ჰქონდა ჩასმული იესოს ლოცვა. გვეტყოდა ხოლმე; წრფელი გულით წარმოსთქვი ეს ლოცვა 40-ჯერ დილით, შუადღეს და საღამოს და დიდ სულიერ ძალას მიიღებო.თავი არასდროს იმართლო, თავი დაიმდაბლეო, მეტყოდა. ჯოჯოხეთი უნდა გაიარო. თუ ჯოჯოხეთი არ გაიარე, სასუფეველს როგორ დაიმკვიდრებ. შეიძლება ყველას შეყვარება ვერ შეძლო, მაგრამ ცუდი მაინც არავისთვის არ უნდა გინდოდესო. შეინანეთო, გვეუბნებოდა. სინანულით განიწმინდება და გადარჩება ადამიანიო. უფალი ერთ კითხვას დაგისვამს, რატომ არ შეინანეო?გულში გავიფიქრე, რა მაგარია მამა გაბრიელი-მეთქი. მომიბრუნდა და მითხრა, ქალო, საიდან ვარ მაგარი, ღმერთს შეუძლია წამის მეათასედში სული ამომხადოს. აბა, დაფიქრდი, მაგარი ვარო? გახსოვდეს, არავინ არაფერი არ არის, ყველაფერი ღმერთიაო. ქრისტეს ეკლიანი გვირგვინი ჰქონდა გაკეთებული, ხშირად თავზე იდებდა კარგად რომ შეეგრძნო ჯვარზე გაკრული მაცხოვრის ტკივილები. რწმენას ვერავინ გასწავლის, რწმენას მხოლოდ შენი ცხოვრება გასწავლისო. ჯვარცმული მაცხოვრის და ჯოჯოხეთის ხსოვნა სულ ყოველ წუთს ჰქონდა. რა ბილიკზე დადგები, გზაც ისეთი გექნება. შენივე ენით განიკითხები და შენივე ენით გამართლდებიო. ცხონება ასე ადვილი რომ ყოფილიყო, წმინდა ქეთევან დედოფალს ან წმინდა გიორგის ასეთ წამებას მოუვლენდა ღმერთი? სასუფეველი იძულებისო, იტყოდა. მე განრისხებული მამა გაბრიელს ვერ ვუძლებდი და ქრისტეს მეორედ მოსვლას როგორ გავუძლებთ? ამაზე საერთოდ არ ვფიქრობთ, თითქოს ჩვენ არ გვეხება, გვერდს ვუვლით ამ თემას. ბოლო ჟამს იმდენი ფსიქიკურად შეურაცხადი ადამიანი იქნება, მღვდელი არ იქნება იმდენი, რომ შეულოცოსო. მადლობის თქმა ასე იცოდა - ათასი მადლობა ღმერთს, ხუთასი - შენ. მადლობის მადლობა, დაოო. მამა არჩილ მინდიაშვილი: როცა ადამიანს რისხავდა, ის ნატრობდა, ოღონდ მიწას ჩაეტანა და მამა გაბრიელის რისხვის საგანი არ ყოფილიყო. რადგან მის სიტყვას ხელმწიფება ახლდა, სახარებისეული ენით რომ ვთქვათ.მამა გაბრიელი იმდენად დიდი წმინდანია, რომ ყველაზე ხშირად ჩამოდის დედამიწაზე ნაკლებ მორწმუნეთა, განსაცდელში მყოფთა შეწევნისა და დახმარებისათვის.

1725720111

თამუნა მუსერიძის პირველი კომენტარი ბიოლოგიურ დედასთან დაკავშირებით

დედა არ არის საქართველოში და ამიტომ არ არის ვიდეოში. ანუ მარტო მამის გაჩენილი არ ვარ. - წერს სოციალურ ქსელში თამუნა მუსერიძე.ჯგუფის „ვეძებ“ დამფუძნებელმა და ჟურნალისტმა თამუნა მუსერიძემ რვაწლიანი ძებნის შემდეგ ზუგდიდში ბიოლოგიური მამა იპოვა.თამუნას ბიოლოგიური მამა 72 წლის ქორეოგრაფი, მრავალი თაობის აღმზრდელი გურგენ ხორავაა.

1725712552

„გენებში გამომყვა...“ - თამუნა მუსერიძის ბიოლოგიური მამა ცნობილი ქორეოგრაფი აღმოჩნდა

ჟურნალისტმა თამუნა მუსერიძემ რვაწლიანი ძებნის შემდეგ ზუგდიდში ბიოლოგიური მამა იპოვა.თამუნას მამა 72 წლის ქორეოგრაფი, მრავალი თაობის აღმზრდელი გურგენ ხორავაა.თავად თამუნა მუსერიძემ 31 წლის ასაკში გაიგო,იმის შესახებ,რომ ის ნაშვილები იყო.სწორედ 8 წელი დასჭირდა მიზნის მისაღწევად, ენახა ბიოლოგიური მამა.თუ რა ვითარებაში მოხდა თამუნას გაშვილება და ასევე მისი ბიოლოგიური დედის შესახებ ინფორმაცია ჯერჯერობით არ ხმაურდება.სანამ მამას იპოვიდა,უფრო ადრე თამუნამ ბიძაშვილი ნია ზარანდია იპონა, რომელიც ასევე ზუგდიდელია.თამუნა მუსერიძე მეუღლესთან ერთად მამის სახლში ზუგდიდში იმყოფება. შეხვედრის და მოლხენის ვიდეოებს თავად თამუნა ავრცელებს.თავად გურგენ ხორავამ მედიასთან კომენტარისთვის რამდენიმე დღე ითხოვა.„ეს კაცი მოცეკვავე არაა, გურგენ ხორავა ?!,- წერენ სოციალურ ქსელში ვიდეოს კომენტარში, რასაც თამუნა მუსერიძე პასუხობს, რომ „გენები გამოჰყვა“ქორეოგრაფი გურგენ ხორავა „სუხიშვილების“ ყოფილი მოცაკვავეა და ამჟამად ზუგდიდში ანსამბლ „ფენიქსის“ ქორეოგრაფია.

1725609000

„რა უგუნური ვყოფილვარ, როგორც ჩანს - ღმერთი არსებობს..." - რას ამბობდნენ სიკვდილის წინ ურწმუნო მოღვაწეები

რაც არ უნდა ათეისტი და ურწმუნო იყოს ადამიანი და ღვთის მორწმუნეს დასცინოდეს, სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში ის ხვდება ჭეშმარიტებას, რომ ღმერთი არსებობს და უღმერთოდ, მის ცხოვრებას ფუჭად ჩაუვლია.როდესაც ადამიანი უარყოფს ღმერთს, მას ჰგონია, რომ მისი ცხოვრება მთლიანად მასზეა დამოკიდებული. იგი დასცინის მორწმუნე ადამიანებს, რომლებიც ლოცულობენ, მარხულობენ, დადიან ეკლესიაში, ინანიებენ ცოდვებს, ეზიარებიან, ღვთის გულისათვის უარს ამბობენ ამქვეყნიურ სიამეებზე.უღმერთო და ღვთის მგმობელ ადამიანს ჰგონია, რომ რადგან მას არა სწამს ღმერთი, არც მისი მცნებების დაცვა ევალება არც არავითარი პასუხისმგებლობა ეკისრება „არარსებული ღვთის“ წინაშე. ამიტომ ასეთი ადამიანები უამრავ ბოროტებას სჩადიან.მაგრამ ერთი რამ ყველას უნდა გვახსოვდეს - ღმერთი არსებობს, მიუხედავად იმისა, გვჯერა ჩვენ ამისი თუ არა. სიცოცხლის ბოლო წუთებში ამას ნათლად შეიგრძნობს ყოველი ადამიანი მიუხედავად მისი მრწამსისა და თანამდებობისა.***როგორ გავიდნენ ამ ქვეყნიდან ცნობილი მწერლები თუ პოლიტიკოსები, საზოგადო მოღვაწენი - გადაავლეთ თვალი ათეისტების ანუ ურწმუნო ადამიანების დასასრულს.ვოლტერი - მისი მომვლელი ქალი ამბობდა: „ევროპის მთელი სიმდიდრე რომ მოეცათ ჩემთვის, არ ვისურვებდი ისეთ სიკვდილს, როგორიც ხვდა წილად ვოლტერს. იგი მთელი ღამის განმავლობაში იტანჯებოდა, გაჰკიოდა და პატიებას ითხოვდა“.დავით ჰიუმი - სიკვდილის წინ იგი გამუდმებით ერთსა და იმავე სიტყვებს იმეორებდა: „მე ცეცხლში ვარ, ცეცხლში ვიწვები!“ნაპოლეონი - მისი მკურნალი ექიმი წერს: „იმპერატორი ყველასგან მიტოვებული გარდაიცვალა. მისი სიკვდილისწინა წუთები საშინელი იყო“.შარლ IX: „დავიღუპე! ამას ნათლადა ვგრძნობ“.ჰობბსი - ინგლისელი ფილოსოფოსი: „მე ვდგავარ საშინელი წყვდიადის პირას!“ფრიდრიხ ნიცშე - გარდაიცვალა გაგიჟებული. გერმანელი ფილოსოფოსის დიაგზონი იყო ბირთვული მოზაიკური შიზოფრენია. იყო ავი სულით შეპყრობილი. ჰქონდა ძლიერი თავის ტკივილები; არაადეკვატური მოქმედება. ნიცშეს სამედიცინო ბარათში ნათქვამია, რომ ავადმყოფი ჩექმიდან სვამდა საკუთარ შარდს, გამოსცემდა არაადამიანურ ხმებს, საწოლთან იატაკზე ეძინა, თხასავით კუნტრუშებდა, იჯღანებოდა და მარცხენა მხარს წინ წევდა. თერთმეტი წელი ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში გაატარა. ლენინი - გარდაიცვალა ჭკუაზე შეშლილი. იგი თურმე ცოდვებისათვის პატიებას სთხოვდა მაგიდასა და სკამებს. როგორც ჩანს, სიცოცხლის ბოლოს, მას გამოეცხადნენ და მოჰკითხეს პასუხი მისი ბრძანებით დახოცილი უამრავი ადამიანის სულებმა. ზინოვიევი - ლენინის თანამებრძოლი. დახვრიტეს სტალინის ბრძანებით. „ისმინე, ისრაელ, უფალი ღმერთი ჩვენი არს ერთი ღმერთი!“ - აი, ათეისტური სახელმწიფოს ერთ-ერთი ხელმძღვანელის უკანასკნელი სიტყვები.უინსთონ ჩერჩილი - ინგლისის ყოფილი პრემიერ-მინისტრი: „ვაი მე, რა უგუნური ვყოფილვარ!“იაგოდა - საბჭოთა საიდუმლო სამსახურის უფროსი: „როგორც ჩანს, ღმერთი არსებობს. იგი მსჯის მე ჩადენილი ცოდვებისათვის“.ჩეხი მწერლის, ფრანც კაფკას დიაგნოზი იყო: გამოკვეთილი ნევროზი, ფუნქციონალური ხასიათის ფსიქოსტენია, არაპერიოდული დეპრესიული მდგომარეობა.სიმპთომები: აღგზნებულობა, რომელიც არეული იყო აპათიის შეტევებში, ძილის დარღვევა, გადამეტებული შიშები.აი, რას წერდა დღიურში: „მე არ შემიძლია ძილი. მხოლოდ მოლანდებები, არავითარი ძილი. მთელი ჩემი შინაგანი არსის უცნაური არასტაბილურობა. საშინელი სამყარო, რომელსაც მე თავში ვატარებ. როგორ განვთავისუფლდე მისგან და გავანთავისუფლო ის ისე, რომ არ დაინგრეს?“ უკანასკნელი სამი თვე ის აგონიაში იმყოფებოდა: ნადგურდებოდა არა მარტო ორგანიზმით, არამედ გონებითაც. გარდაიცვალა ტუბერკულოზით, 41 წლის ასაკში.იაროსლავსკი - ათეისტური ინტერნაციონალური მოძრაობის პრეზიდენტი: „გევედრებით! დაწვით ყველა ჩემი წიგნი. შეხედეთ წმინდანს! იგი დიდი ხანია მელოდება. ის აქ არის!“არსებობს ფსიქიკური დაავადება, როცა ადამიანი საკუთარი უწმინდურობით სახეს ითხუპნის და ჭამს მას. სიგიჟის ამ სახეობით იტანჯებოდა, მაგალითად, ცნობილი მწერალი გი დე მოპასანი, რომელიც ლიტერატურული სიბინძურიდან ფეკალოფაგიაზე გადავიდა.დიაგნოზი: ტვინის პროგრესული დამბლა.სიმპთომები: იპოქონდრია, სუიციდური მიდრეკილებები, აგრესიულობის შეტევები, ბოდვა, ჰალუცინაციები.ავადმყოფობის ისტორია: გი დე მოპასანი მთელი ცხოვრების მანძილზე იტანჯებოდა იპოქონდრიით: მას ძალიან ეშინოდა გაგიჟების. 1884 წლიდან მოპასანს დაეწყო ხშირი ნერვიული აშლილობის შეტევები და ჰალუცინაციები. უკიდურესი ნერვული აშლილობის დროს მან ორჯერ სცადა თავის მოკვლა (ერთხელ რევოლვერის დახმარებით, მეორედ – ქაღალდის დასაჭრელი დანით და ორივეჯერ უშედეგოდ). 1891 წელს მწერალი მოათავსეს ექიმ ბლანშის კლინიკაში, პასიში – სწორედ იქ გალია მან ცხოვრება ნახევრად ცნობიერ მდგომარეობაში.***უგუნური უნდა იყო ადამიანი, რომ ზემოთ მოყვანილი ფაქტების შემდეგ მაინც ვერ დაინახო ადამიანური ბუნების უსუსურობა და ღვთის სიდიადე. სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში ადამიანს ეცლება მისთვის დამახასიათებელი სიცრუისა და ილუზიების გარსი და იგი რჩება რეალობასთან პირისპირ. სწორედ ამ წუთებშია ადამიანი ყველაზე გულწრფელი. ამა ცხოვრების ილუზიები და ხიბლი ერთბაშად სცილდება სიკვდილის პირას მდგარ ადამიანს, ღვთის განგებულებით მას ეხსნება საიქიო ცხოვრების სახე. იგი უკვე იმქვეყნიური საზომით ხედავს ღმერთსაც, საკუთარ თავსაც, სხვა ადამიანებსაც. სწორედ ამიტომ ენიჭება ადამიანის უკანასკნელ სიტყვებს უდიდესი მნიშვნელობა. ამ სიტყვებით ღმერთი გვაფხიზლებს და გვაფრთხილებს ჩვენ. სანამ გვაქვს კიდევ დარჩენილი დრო, მივხედოთ ჩვენს თავს, დავინახოთ ღმერთი, განვაგდოთ ბოროტი, გავუღოთ უფალს გულის კარი, შევიცნოთ ჭეშმარიტება და მომზადებულები შევხვდეთ ჩვენი ამქვეყნიური ცხოვრების უკანასკნელ წუთებს.მღვდელ-მონაზონი სერაფიმე როუზი თავის ერთ-ერთ ნაშრომში გვაუწყებს შემდეგს: "წმიდა გრიგოლი თავის "საუბრებში" გვიამბობს, მაგალითად, ერთ მდიდარზე, რომელიც მრავალი ვნების მონა იყო. მან "სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე, თავის წინაშე მდგომი საძაგელი სულები დაინახა, რომლებიც რისხვით ემუქრებოდნენ ჯოჯოხეთის სიღრმეში ჩაყვანით... მთელი ოჯახი გარს ეხვია ტირილითა და გოდებით. მართალია, ისინი ვერ ხედავდნენ იქ მყოფ ბოროტ სულებს და მათ საშინელ შემოტევებს, მაგრამ მათ შეეძლოთ ეთქვათ ავადმყოფის საკუთარი განაცხადით – მისი ფერდაკარგული სახიდან და აკანკალებული სხეულიდან, რომ იქ ბოროტი სულები იმყოფებოდნენ. ამ საშინელი სანახაობისგან სასიკვდილოდ ზარგანხდილი ავადმყოფი ლოგინში წრიალებდა და ქანცგაწყვეტილმა და სასოწარკვეთილმა დაიყვირა: "დილამდე მადროვეთ, გათენებამდე მაინც მოიცადეთ!" – აქ შეწყდა მისი სიცოცხლე" (IV, 40).წმიდა გრიგოლი სხვა მსგავს შემთხვევებსაც გვიამბობს, ასევე ბედა თავის წიგნში – "ინგლისის ეკლესიისა და ერის ისტორია" (წგ. V, თავ. 13,15). მსგავსი შემთხვევები XIX საუკუნის ამერიკაშიც კი არ წარმოადგენდა იშვიათობას: ახლახან დასტამბული ანთოლოგია XIX საუკუნის მოუნანიებელ ცოდვილთა სიკვდილის ჟამის ხილვებს შეიცავს, რომლებიც ამგვარადაა დასათაურებული:"ამომიყვანეთ ცეცხლიდან!", "მიხსენით, შეპყრობილი ვარ!", "მე ჯოჯოხეთში მივდივარ!" და "ეშმაკი მოდის, ჩემი სულის ჯოჯოხეთში წასაყვანად". ("მარადისობის ხმები", ნიუ-იორკი, 1973 წ.) ასევე დაგაინტერესებთ:"მამა გაბრიელის გვერდით ყოფნა იყო სასუფეველი დედამიწაზე. ჰაერიც ისეთი წმინდა იყო მის ირგვლივ. ფრენა-ფრენით მიდიოდი მასთან..." - დღეს უდიდესი წმინდანის დაბადების დღეა"განკურნებისათვის აუცილებელია..." - ვრცელდება ინფორმაცია მონასტრიდან

1725567465

"იმ საღამოსვე მოახდინა პირველი სასწაული. მრევლში არის რამდენიმე ადამიანი, რომელიც ხედავს სხივს ამ ხატზე" - სასწაულთმოქმედი "შენ ხარ ვენახის" ისტორია

წმინდა მოციქულთა პეტრესა და პავლეს სასაფლაოზე არსებულ პეტრე-პავლეს ტაძარში დაბრძანებულია სასწაულთმოქმედი დედაღვთისმშობლის ხატი - "შენ ხარ ვენახი", რომელიც 1995 წელს დეკანოზ არჩილ მინდიაშვილის კურთხევით დაიწერა. როგორც სასულიერო პირი ჰყვება, ხატი დიდი ნუგეშისა და მადლის წყაროა და მან უამრავი სასწაული მოახდინა...წმ. პეტრესა და პავლეს სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი არჩილ მინდიაშვილი: 1995 წელს ქაშვეთის ერთ-ერთი მრევლთაგანის მიწვევით გახლდით კაბადოკიაში. გიორემის ხეობაში ულამაზესი სანახაობები გადაგვეშალა თვალწინ. იქაურ ტაძართაგან დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ტოკალის ეკლესიამ. ეს გამოქვაბულის ტაძარი თქვენი განმანათლებლის, წმინდა ნინოს სახელობისააო, გვითხრა თურქმა გიდმა, რომელიც გადმოცემით კაბადოკიელი ქართველი იყოო. გადავწყვიტე წმინდა ნინოს პარაკლისი აღმევლინა. სწორედ მაშინ, როცა პარაკლისის აღსავლენად ვემზადებოდი, ჩემი ყურადღება კანკელის კუთხეში მარჯვენა მხარეს მდებარე ღვთისმშობლის ერთ-ერთმა გამოსახულებამ მიიპყრო.ეს არის ღვთისმშობელი მარიამი ღვთიური ყრმით. ამ ფრესკაზე დედაღვთისას ძალიან ღრმა გამომეტყველება აქვს. თითქოს აწყმოდან მომავალში იმზირებაო.ჩვენთან იყო ხატმწერი ირაკლი ცინცაძე, რომელსაც ვუთხარი: ყურადღებით დააკვირდი და გულის სიღრმეში აღიბეჭდე მშვენიერება ამ ფრესკისა. როდესაც საქართველოში დავბრუნდებით ჩვენ, უნდა შევქმნათ ხატი.ამ დროს პეტრე-პავლეს ტაძარი იხატებოდა, განზრახული გვქონდა, ქრისტეშობის დღეებში გვეკურთხებინა ახლად შექმნილი ხატი. რამდენადაც გვიანდებოდა, ირაკლის ცოტა არ იყოს მკაცრად ვუთხარი, შეწყვიტე ტაძრის მოხატვა და ეს ხატი დაასრულე-მეთქი. ვთხოვე, ძე ხორციელისთვის არ ეჩვენებინა და არაფერი ეთქვა ამ ხატის შესახებ.როცა დასრულდა და ხატს ჩამოფარებული თეთრი ზეწარი ავხადე, გავოცდი, ახლად შექმნილი ხატი იმდენად მადლმოსილი იყო, რომ თითქოს კურთხევასაც აღარ საჭიროებდა. უნდა წამესვენებინა საპატრიარქოში, რომ უწმინდესს ეკურთხა, მაგრამ გულის ხმამ მითხრა, მანქანა შემებრუნებინა და პეტრეპავლეს ეკლესიისკენ წამომებრძანებინა. ასეც მოვიქეცი.ქრისტეშობის წინა დღე იყო, ლიტანიობას იკურთხა ეს ხატიც. ხატმა ენით აუწერელი სიხარული და ეიფორია გამოიწვია მრევლში.იმ საღამოსვე მოახდინა პირველი სასწაული, ათეისტზე. ალექსანდრას მეუღლე საშინელი ათეისტი იყო, რომელმაც ორჯერ-სამჯერ, სიშლეგეში, სახლიდან გადაუყარა წმინდა ხატები. ცოლმა სთხოვა, ერთხელ წამომყევი ეკლესიაში თუ რამე დამაბრკოლებელს ნახავ, პირობას გაძლევ, აღარ წავალ ეკლესიაშიო. და იმ ღამეს წამოჰყვა ქმარი ტაძარში და პირველად იცხო ზეთი. ემთხვია ახლად შექმნილ ხატს და ერთდროულად ორი მამაკაცური დაავადებისგან განიკურნა.შემდეგ თვით ათეისტებიც ამოდიოდნენ და ამბობდნენ, ჩვენ არ გვწამს, მაგრამ გვჯერა ამ ხატის, რადგან ჩემი ნათესავი განიკურნა, ჩემი ახლობელი გამოჯანმრთელდაო და ასე შემდეგ.მცხეთის ჯვრის მონასტრის ერთ-ერთი მრევლი მოვიდა ამ ტაძარში და ნახა, ათინათს გადმოსცემდა ეს ხატი. იფიქრა მზის სხივი ეცემოდა და ადგილი შეიცვალა, მაგრამ სადაც არ დადგა, სხივმდინარება ამ ხატიდან არ შეწყვეტილა.მრევლში მუდმივად არის რამდენიმე ადამიანი, რომელიც მუდმივად ხედავს იმ სხივს, რაც მისტიკურად არის ამ ხატზე. დაუჯდომელის კითხვის დროს ყველას კი არ ეფინა ნათელი ხატიდან, არამედ ზოგიერთ მათგანს. ვინც სულიერად სავსეა, მას ეფინება ნათელი ხატიდან.მას შემდეგ უამრავი ხალხი მოაწყდა...მამა არჩილის მიერ მონათხრობ სასწაულთმოქმედ ხატზე აქ დაწკაპუნებით მოისმენთ.