1745144857

უსინათლოს თვალი აეხილა - ცოტამ თუ იცის დიდუბის ღვთისმშობლის ტაძრის სასწაულმოქმედი ხატის ისტორია

თბილისში, დიდუბეში, წერეთლის გამზირზე მდებარე ღვთისმშობლის შობის სახელობის ტაძარში სასწაულმოქმედი ღვთისმშობლის ხატია დაბრძანებული. ცოტამ თუ იცის ისტორია, რომელიც ამ ხატს უკავშირდება.  იქ, სადაც ახლა დიდუბის ღვთისმშობლის ტაძარი დგას, ძველად საძოვრები ყოფილა. ერთ ქრისტიან მწყემსს, რომელიც იმ ტერიტორიაზე აძოვებდა ცხვარს და კარგად იცნობდა არემარეს, ანგელოზი დასიზმრებია, რომელსაც უთქვამს:"დიდუბის მინდორში, ამა და ამ ადგილას, ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატია დაბრძანებული. ეახელ, თაყვანი ეცი და სასწაულს გიჩვენებსო".მწყემსმა ხილვა დედ-მამასა და მეზობლებს უამბო. ყველა მინიშნებული ადგილისკენ გაემართა. სასწაულის მოლოდინში თან ერთი ბრმაც წაიყვანეს. ღვთისმშობლის ხატმა მართლაც მოახდინა სასწაული - დაბადებიდან უსინათლო ადამიანს თვალი აეხილა! ეს ორშაბათ დღეს მომხდარა. სასწაულის ადგილას იმავე დღეს ნიში აღუმართავთ, ხატი იქ დაუბრძანებიათ და თაყვანი უციათ.სასწაულთმოქმედი ხატის ამბავი მთელ საქართველოს მოსდებია. მოჰყავდათ თურმე სხვადასხვა სნეულებით შეპყრობილნი და ყველა განკურნებული ბრუნდებოდა შინ. მალე ნიშის ადგილას ეკლესია აუგიათ, რომელიც ყოველ ორშაბათს მლოცველებით ივსებოდა.დიდუბის ტაძრისთვის მორწმუნეთა მიერ შეწირული საგანძური ერთ სარდაფში ჰქონიათ გადამალული, მაგრამ კომუნისტებს შეუტყვიათ მისი არსებობა და საუნჯე გაუზიდავთ. მაშინ დაკარგულა დიდუბის ღვთისმშობლის ხატის პერანგიც. დღევანდელი პერანგი რუსეთის პატრიარქს ალექსი I-ს დაუმზადებინებია და 1950 წელს დიდუბის ღვთისმშობლისთვის შეუწირავს.დიდუბის ღვთისმშობლის ხატი დღესაც ახდენს სასწაულებს მათთვის, ვინც რწმენით მიეახლება. ორშაბათობით, დილას, მარიამ ღვთისმშობლის სახელზე ტარდება ლოცვა, დაესწარით, მოილოცეთ, გულით შესთხოვეთ და გულმოწყალე დედა შეგეწევათ. 

1745135292

რა სიმბოლური დატვირთვა აქვს წითელი კვერცხების ერთმანეთზე დარტყმას

ქრისტე აღსდგა მკვდრეთით, სიკვდილითა სიკვდილისა დამთრგუნველი და საფლავების შინათა სიცოცხლის მიმნიჭებელი...გილოცავთ, ქრისტიანებო...თუ იცით, აღდგომის სიმბოლოს - წითელ კვერცხს რატომ ვურტყამთ ერთმანეთზე?  რატომ "ვუჭახუნებთ", რა სიმბოლური დატვირთვა აქვს ამას?აღდგომის კვერცხი საფლავში მყოფ იესოსთან ასოცირდება. კვერცხის ნაჭუჭი კი არის იმ საფლავის ქვა, რომელიც გადაგორდა... და იესო აღსდგა.სააღდგომოდ შეღებილი კვერცხი წ ი თ ე ლ ი უნდა იყოს, რადგან ეს ფერი, ამ შემთხვევაში, უფლის სისხლთან ასოცირდება, "ჩვენთვის დანთხეული მისატევებელად ცოდვათა".კვერცხების ერთმანეთზე მიჭახუნება კი ნიშნავს აღდგომის მოსვლას და ამ სიხარულის გაზიარებას, მილოცვას:ქრისტე აღსდგა, ქრისტე აღსდგა, ქრისტე აღსდგა! 

1745079900

"მამას საფლავზე მისულს, ხშირად მხვდება დანთებული სანთელი; ვერასდროს შევესწარი, ვინ ანთებს; მესაფლავეებს ვკითხე და გაირკვა..." - საოცარი ისტორია დოდო აბაშიძეზე

ისტორიკოსმა ზაზა აბაშიძემ გადაცემაში "ავტოგრაფი" მოჰყვა ისტორია მამაზე, თუ როგორ ხვდებოდა მუდმივად, მამის საფლავზე დანთებული სანთელი;აი, რა ამბავი იმალებოდა ამის უკან;ზაზა აბაშიძე: დიდუბეში, მამას საფლავზე მისულს ხშირად მხვდება დანთებული სანთელი; ვერასდროს შევესწარი, ვინ ანთებს; ერთხელ ვკითხე მესაფლავეებს, ხომ არ იცით, ვინ მოდის, ან ჰკითხეთ, ვინ არის-მეთქი? ვიღაც მამაკაცი მოდის და მასთან ერთად ზოგჯერ ქალბატნიცო.გაირკვა: ამ მამაკაცს დაუნახავს დოდო ზის რესტორანში და მეგობრებთან ერთად ქეიფობს; რომ წამოიშალნენ და გარეთ გავიდნენ და ეს კაცი გაედევნა დოდოს და უთხრა, ეგებ დამეხმაროთ, ამდენი ხანია ბინის რიგში ვარ, ექვსი შვილი მყავს, ვაგონში ვცხოვრობ, ეგებ ხმა შემაწიოთო; ვისთან შეგაწიოთ ხმაო, უკითხავს დოდოს; წამოდი გურამ გაბუნიასთან მივიდეთო; მივიდნენ; რა ხდებაო, უკითხავს ბატონ გურამს; ნახე, რა ბიჭია, ექვსი შვილი ჰყავს, ორი გოგო, ოთხი ბიჭი და აუხსნა სიტუაცია.იმ წუთში გადაუწყვეტია ეს პრობლემა ბატონ გურამ გაბუნიას; მიიღეს ბინა და მისულან დოდოსთან და ჰკითხეს, მადლობა რითი გადაგიხადოთო? მამას უპასუხია: რომ მოვკვდები, მოდი ჩემს საფლავზე და სანთელი დამინთეო; ასე დადიან და ამდენი ხნის განმავლობაში უნთებენ სანთელს...

1745009292

სად არის ტაძარი, რომელიც დედებს და ექიმებს აბორტის სინანულმა ააშენებინა

"მხოლოდ საქართველოში" -  ამ სათაურით მამა გაბრიელის სულიერი შვილი, ოთარ ნიკოლაიშვილი სოციალურ ქსელში აზიარებს ინფორმაციას იმ ტაძრის შესახებ, რომელიც აბორტის გამკეთებელი მშობლებისა და ექიმების შემოწირულებით აშენდა.ყოვლად წმინდა სამების სახელობის ტაძარი ხუდადოვის ტყის მიმდებარედ, ტუბერკულოზის ინსტიტუტის მოპირდაპირედ მდებარეობს. ტაძარი, რომლის მშენებლობა ისტორიულ მოვლენად ფასდება, საჭიროებს მოხატვას, გალავნის აშენებას, ეზოს განაშენიანებას... ამაში მონაწილეობის მიღება კი შეუძლია ყველას, უპირველესად კი, ბუნებრივია, იმ დედებს, ვინც აბორტის გამო დიდ სინანულს ატარებს.ოთარ ნიკოლაიშვილი: მუცლად მოწყვეტილ ყრმათა მშობლებისა და ამ ცოდვის აღსრულებაში მონაწილე ექიმების შემოწირულებით, თბილისში, კათოლიკოს პატრიარქის ილია ll-ის ლოცვა კურთხევით, აშენდა ყოვლადწმინდა სამების სახელობის ტაძარი.როგორც საპატრიარქოს უწყებანშია აღნიშნული( N18 გვ.18-19 2022წ), ეს არის ისტორიული მოვლენა. ქრისტიანობის 20-საუკუნოვანი ისტორიის განმავლობაში ასეთი ტაძარი, ასეთი მნიშვნელობით არასოდეს არსად აშენებულა.ამ ტაძრის მშენებლობას საფუძვლად უდევს უდიდესი სინანული და უდიდესი იმედი. უდიდესი სინანული იმ საშინელი ცოდვის გამო, რომელსაც სამედიცინო ენაზე აბორტი ეწოდება; და უდიდესი იმედი ღვთის მოწყალებისა, რადგან ქრისტიანული სწავლებით, არ არსებობს ცოდვა უფლის მოწყალებას რომ აღემატებოდეს, თუ კი ადამიანს ექნება თავისი ცოდვის შესატყვისი ღრმა სინანული. ჩვენმა პატრიარქმა ერთ-ერთ ეპისტოლეში ბრძანა: "სინანული ღვთის მსჯავრსაც ცვლის, თუ იგი იქნება ჩადენილი ცოდვის შესაბამისი".აბორტს ქრისტეს ეკლესია განიხილავს, როგორც მომაკვდინებელ ცოდვას, რადგან რეალურად ეს გახლავთ დედათა მიერ მუცლად მყოფ შვილთა განზრახ მკვლელობა, ამას მეორე დიდი ცოდვაც ემატება, ისინი მოუნათლავნი მიდიან იმქვეყნად.ეს ტაძარი, თავის მხრივ, მომავალ თაობებს ყოველთვის შეახსენებს, რომ მსგავსი ცოდვა არ ჩაიდინონ.ტაძარი მდებარეობს ხუდადოვის ტყის მიმდებარე ტერიტორიაზე, ტუბერკულოზის ინსტიტუტის პირდაპირ.აქ კიდევ ბევრი რამ დარჩა გასაკეთებელი, მოსახატია ტაძრის კედლები, გასაკეთებელია გალავანი, უნდა განაშენიანდეს ტაძრის ეზო, რათა ედემის ბაღს დაემსგავსოს იქაურობა. იგეგმება დედათა მონასტრის გახსნა.ვინაიდან მუცლად მოწყვეტილი ბავშვები უნათლავნი აღესრულნენ, მათი მოხსენიება მხოლოდ პირად ლოცვებში შეიძლება, ამასთანავე ყოველდღიურად მოხდება ამ ბავშვების სახელზე უპოვარი ადამიანების დაპურება.ყველა იმ მონანულ ქრისტიანს, ვისაც ამ საშინელ ცოდვაში წვლილი მიუძღვის დედა იქნება, რჩევის მიმცემი, თუ მედიკოსი, მოიხსენიებენ ყველა საღვთო ლიტურგიაზე. ცოცხლებსაც და მიცვალებულებსაც.წირვა-ლოცვა შაბათ-კვირასა და დიდ დღესასწაულებზე აღესრულება. ხუთშაბათობით ჩატარდება პარაკლისი უძლურებაში მყოფთათვის, კვირას, 3 საათზე კი პარაკლისი ამ ცოდვის ჩამდენ პირთათვის.უღრმესი მადლობა ამ ტაძრის აშენების ინიციატორს, საპატრიარქოს არქივის დირექტორს, ქალბატონ მზია კაცაძეს, რომლის საუბარიც აქ შემოკლებითაა გადმოცემული. ასევე დიდი მადლობა ტაძრის მშენებლობაში მონაწილე ყველა პიროვნებას.უფალმა ინებოს ყველას გამოგვესყიდოს ჩვენი ცოდვები.ზემოთ ნახსენებ მშობლებში ის მამებიც იგულისხმება, რომელთაც წინააღმდეგობის ნაცვლად, ხშირად თვითონ მიჰყავთ ქალი გინეკოლოგთან, იხდიან თანხას და ამ ცოდვის თანამონაწილეობით იწოდებიან მკვლელ მამებად. ამდენად ამ ცოდვის მოსანანიებლად ყველას ჯეროვანი სინანული გვმართებს... ნახეთ ვრცლად

1745008987

„ტაძართან რიგები იდგა, ყველას სურდა ენახა, რაც იქ ხდებოდა“ - აღდგომის ღამეს მომხდარი სასწაული

ამბავი დიდი ხნის წინ, მაკედონიის დედაქალაქის - სკოპიეს ერთ-ერთ მართლმადიდებლურ ტაძარში, აღდგომის წინ მომხდარ სასწაულზეა:აღდგომის წინაღამეს ტაძრის კედლებზე არსებულმა ყველა ძველმა, გაცრეცილმა და მტვრით დაფარულმა ფრესკამ და ხატმა თავისით დაიწყო გასუფთავება, ხოლო წმინდანთა გამოსახულებების მოოქრული ნაწილები ღვთაებრივად გაბრწყინდა.წმინდა დიმიტრის ტაძრის მღვდელი, დიმჩო მალინოვი ასე ჰყვებოდა ამ ამბავს: "წმენდა" წინა ღამით, კანკელის შუა წელიდან დაიწყო და მეორე დღესაც გაგრძელდა. ეს ნამდვილი სასწაულია. ეკლესიის მსახური დარწმუნებული იყო, რომ ამას ანგელოზები აკეთებდნენ.მისი თქმით, მოოქრული ნაწილები თავდაპირველად წითლდებოდა, ხოლო შემდეგ ღია ოქროსფერს იღებდა და ბრწყინავდა. წმინდანთა სახეებს ღვთაებრივი ნათელი ედგა. ტაძართან რიგები იდგა, რათა თითოეულს ენახა, მათ თვალწინ ზემოდან ქვემოთ მიმართულებით როგორ იწმინდებოდა ფრესკები და ხატები. ისინი ამტკიცებდნენ, რომ აღდგომის წინა სასწაულის მოწმენი იყვნენ.

1744997827

სასწაულები, რომელიც დირბის ღვთისმშობელს უკავშირდება

ფეხმძიმე ღვთისმშობლის ფრესკა ძალიან იშვიათია მართლმადიდებელ სამყაროში დირბის ღვთისმშობელი უშვილოთა შემწეა. მას ევედრებიან უშვილონი, ორსულნი, სხვადასხვა სულიერი და ფიზიკური სნეულებით შეჭირვებულნი და განსაცდელში მყოფი ადამიანები. არაერთი სასწაული მომხდარა ამ ხატის შემწეობითა და მფარველობით.დირბის ღვთისმშობლის მიძინების ტაძრის ფრესკაზე ორსული ღვთისმშობელია გამოსახული. მსგავსი გამოსახულება ძალიან იშვიათია მართლმადიდებლურ სამყაროში.ფრესკიდან დაიწერა რამდენიმე ხატი, რომლებიც ასევე მონასტერშია დაბრძანებული. დირბის ღვთისმშობელთან უწყვეტად მოედინება უშვილო წყვილთა ნაკადი, რომელთაგან მრავალი გარკვეული პერიოდის შემდეგ გაბრწყინებული თვალებითა და მადლიერებით ბრუნდება იმის გამო, რომ მათ დედაღვთისმშობელმა შვილი აჩუქა.ღვთისმშობლის მიძინების სახელობის მონასტერი. ქარელის რაიონში სოფელი დირბში მდებარეობს.დირბის ღვთისმშობელმა არაერთი სასწაული მოახდინა, რასაც თავად მლოცველები ჰყვებიან.მიდგომილი ღვთისმშობლის (ორსული)ფრესკა XIV საუკუნეს მიეკუთვნება და ტაძრის უნიკალური მოხატულობიდან, თითქმის დაუზიანებლად შემოგვრჩაასობით შეჭირვებული ადამიანი, უშვილონი, სნეულნი, ასევე ორსულნი მიდიან დირბის დედაღვთისმშობელთან მისი დედობრივი შემწეობისა და სითბოს საძიებლად. მორწმუნენი, საკუთარი ხელით წერენ დირბის ღვთისმშობლისადმი ვედრების შემდეგ მათ თავს აღსრულებული სასწაულების – შვილიერების, კურნებებისა და სხვათა შესახებ. მონასტერში, ასევე, მოედინება მართლმადიდებელი მრევლი სხვა ქვეყნებიდანაც. მრავალი შეტყობინება მოდის ინტერნეტითაც.სოციალურ ქსელებში მონასტრის გვერდზე ადამიანები წერენ  მოხსენიების თხოვნებს, საკუთარ ტკივილიან ამბებსა და მათ თავზე აღსრულებული სასწაულების შესახებ.მომლოცველთა ჩანაწერები დირბის დედათა მონასტერში ინახება:„გამარჯობა. ვარ 40 წლის, მეუღლე – 47-ის.  გავთხოვდი შარშან, მაისში. მის მერე არ ვრჩებოდი ორსულად. გავიგე დირბის ღვთისმშობლის შესახებ და ამ წლის 16 მაისს პირველად მოვილოცეთ. სულ ვატარებდით სარტყელს. მეორედ მოვილოცეთ 13 აგვისტოს – დირბის ღვთისმშობლის დღესასწაულზე. დღეს გავიგე, რომ ვარ ორსულად. მადლობა დედაღვთისმშობელს უდიდესი სასწაულისთვის. ვერ ვიჯერებ. მკურნალობაც არ დამჭირვებია, ისე დავრჩი ორსულად ამ ასაკში. მადლობა უფალს. მადლობა დედაღვთისას... მადლობა თქვენ.“„აგვისტოს 13-ში ვიყავით დირბის მონასტერში. შევიძინე, რაც საჭირო იყო. მეუღლე სამი წლის განმავლობაში მკურნალობდა, მაგრამ უშედეგოდ. ბოლოს ექიმთან სიარულს თავი დავანებეთ და ორივემ ღვთისმშობლის სარტყელი გავიკეთეთ. 3 თვეში ორსულად დავრჩი. ბარბარობას გავიგე, რომ ორსულად ვიყავი. მინდა, ყველა უშვილო წყვილი გაახაროს დედაღვთისმშობელმა ისე, როგორც ჩვენ გაგვახარა“, – წერს ეკატერინე. წაიკითხეთ სრულად

1744981860

როგორ ცხოვრობს დღეს „იმერული ესკიზების“ ყველაზე გამორჩეული ბიჭი

ერთ-ერთი საყვარელი ქართული ფილმი „იმერული ესკიზები“ (რეჟ. ნანა მჭედლიძე),  უამრავი სახალისო ფრაზით გამორჩეული და დღემდე აქტუალურია.ფილმს, ბევრი დასამახსოვრებელი ფრაზა და კადრი აქვს, მაგრამ პატარა გმირის ერთ-ერთი ეპიზოდი და ერთი სიტყვა „ჩინჩლავს" (ეპიზოდი ფილმიდან „იმერული ესკიზები"), დღემდე ყველას ახსოვს.მან ერთადერთმა უპასუხა მასწავლებლის კითხვას - რა სარგებლობა მოაქვს მამალს?„გადაღებამდე ამიხსნეს, უპატრონო ბავშვის როლი უნდა შეასრულოო. სიტყვამ „უპატრონო“ ისე შემაშინა, რომ უარი ვთქვი გადაღებაზე. მერე მთელი თვე დამდევდნენ აქეთ მასწავლებლები და იქით დირექტორი, რომ მეთქვა „ის“ სიტყვა. ნანა მჭედლიძემ და ოთარ მეღვინეთუხუცესმა შოკოლადები მომიტანეს, რას არ დამპირდნენ, რომ კამერების წინ სიტყვა „ჩინჩლავს“ მეთქვა.ბოლოს ვიფიქრე, ოღონდ თავი დამანებონ-მეთქი და მართლაც ვთქვი. რაც ამ სიტყვის თქმის შემდეგ ხდება ფილმში, დადგმული არ არის, მასწავლებლის რეაქციით გულაჩუყებული რომ ვტირი და გავრბივარ, სინამდვილეა,“- იხსენებს კახა ჭკადუა.„რატომ გამოიწვია ფრაზამ ასეთი დაინტერესება, დღემდე არ ვიცი. რაც ამ სიტყვის თქმის შემდეგ ხდება ფილმში, დადგმული არ არის. ეკრანული მასწავლებლის რეაქციით გულაჩუყებული რომ ვტირი და გავრბივარ, სინამდვილეა“ - ამბობს ჭკადუა ერთ-ერთ ინტერვიუში.ვინ არის და რას საქმიანობს მოსწავლე ფილმიდან „იმერული ესკიზები“.ფილმის პატარა გმირი, კახა ჭკადუაა, დღეს კიკბოქსინგის მწვრთნელია.წარმოშობით სვანი, მესტიის სოფელ ხაიშიდან არის. ხონში, სოფელ დიდ კუხში იზრდებოდა, სწორედ ამ სოფელშია გადაღებული „იმერული ესკიზები".ომის ვეტერანია, რომელიც აფხაზეთის „იმედის" ბატალიონში იბრძოდა. რამდენიმე წლის წინ მარნეულში კიკბოქსის სკოლა გახსნა, სადაც დღემდე მოღვაწეობს და ცხოვრობს.როგორც თავად ამბობს, გაზრდილი ჰყავს უამრავი ჩემპიონი, მათ შორის მსოფლიო ჩემპიონიც.სპორტული ცხოვრების პარალელურად, დაცვის სამსახურის მარნეულის ფილიალის ხელმძღვანელია. ჰყავს მეუღლე და 2 შვილი - 18 წლის ნიკოლოზი და 14 წლის ანა.

1744966320

„ყველას თვალწინ ჯვარცმა კვლავ მირონით დაიფარა“ - მაცხოვრის ხატის სასწაული

1994 წლის 28 აგვისტოს, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულზე, ავსტრალიაში მაცხოვრის ჯვარცმამ (რომლის სიმაღლე, დაახლოებით, 4 მეტრია) მირონდენა იწყო. წვეთებმა სხეულზე, ხელებსა და მკერდზე გამოჟონა, უფრო მსხვილი ნაკადი კი ფეხებსა და ფეხის თითებზე შეიმჩნეოდა. მირონი იატაკზეც საკმაოდ დაიღვენთა. ტაძრის ერთ-ერთმა მსახურმა, ანატოლი კამპოსმა სასწაული შეამჩნია თუ არა, მღვდელს შეატყობინა. გადაწყვიტეს, მმართველი მღვდელმთავრის, ავსტრალიის მთავარეპისკოპოსის, გიბრონისათვის (ანტიოქიის საპატრიარქო) შეეტყობინებინათ. მღვდელმთავარმა განკარგულება გასცა, არაფერს შეხებოდნენ და არც აღსრულებული სასწაულის შესახებ ესაუბრათ, მაგრამ მომსვლელებმა თავი ვერ შეიკავეს და ახლობლებს ყოველივე ამცნეს.მეორე დღეს მთავარეპისკოპოსმა იატაკიდან და ჯვრიდან ბამბაზე სითხე შეაგროვა და ბრძანა, ლაბორატორიაში გამოეკვლიათ.ლაბორატორიამ კვლევა ინფრაწითელი სპექტროსკოპით განახორციელა და მიღებული შედეგი არსებულ ეტალონებს შეადარა. შედეგად, ამ სითხის შედგენილობა ზეითუნის ზეთისას ემთხვეოდა, თუმცა ლაბორატორია ვერ ამტკიცებდა, რომ იგი სწორედ ზეითუნის ზეთი იყო.უნდა აღინიშნოს, რომ მირონს რთული შემადგენლობა აქვს, მცენარეული ზეთისგან მზადდება და მცენარეთა კეთილსურნელება ემატება.მთავარეპისკოპოსმა მირონი საკვლევად ახალი ჩრდილო უელსის უნივერსიტეტის ქიმიის ფაკულტეტსაც გაუგზავნა, სადაც ლაბორატორიის გამოკვლევა დადასტურდა, ამასთან, მთავარეპისკოპოსმა ქიმიის ფაკულტეტს სთხოვა, დაედგინა, შესაძლებელი იყო თუ არა სითხის გაჩენა ხატზე ხის, საღებავის, ლაქის კონცენტრაციის ან რაიმე მსგავსი გზით, რაზეც უარყოფითი პასუხი მიიღო. ერთ-ერთმა სწავლულმა ქიმიკოსმა კი დაადასტურა, რომ ამ ყველაფრის პასუხი მხოლოდ უფალმა უწყის.უნდა აღინიშნოს, რომ ლაბორატორიამ ხსენებული ქიმიური გამოკვლევის ჩატარების ანაზღაურებასა და ანგარიშის წარდგენაზე უარი განაცხადა და სანაცვლოდ მხოლოდ მათთვის ლოცვა ითხოვა.როდესაც მთელი მირონი ბამბით შეაგროვეს, ყველას თვალწინ ჯვარცმა კვლავ მირონით დაიფარა, მას მორწმუნეთ სცხებდნენ და ასობით ადამიანი იკურნებოდა, მირონში დასველებულ ბამბის ფთილებს კი შინ ავადმყოფებისთვის ატანდნენ, თუმცა, ამის მიუხედავად, მირონი არ მცირდებოდა და, პირიქით, მატულობდა, ამის მოწმე მრავალი ადამიანი კი სინანულში ვარდებოდა და მოიქცეოდა.მირონდენის დაწყებიდან ორი დღის შემდეგ მღვდელმონაზონი ბენიამინი ტაძარში ერთ მრევლთაგანთან ერთად მოვიდა. აი, რას მოგვითხრობს იგი:"ტაძარში რომ შევედი, სითხის წვეთები დავინახე, რომელნიც ჯვარცმაზე ძალზე ნელა მოედინებოდა. უამრავი მსხვილი წვეთი გადმოდინდებოდა მაცხოვრის სხეულის ზემო ნაწილზე... ზეთის არანაირი წყარო არ ჩანდა, იგი, უბრალოდ, ჯვარცმის ზედაპირზე ჩამოდიოდა და ამის ლოგიკური და მატერიალური ახსნა შეუძლებელია, ერთადერთი, რისი თქმაც შემიძლია, ის გახლავთ, რომ ეს სასწაული და ღვთის წყალობაა...."ავსტრალიის მთავარეპისკოპოსმა აღსრულებული სასწაულის შესახებ "არაბეთის ახალ ამბებში" განაცხადა და აღნიშნა, რომ ეს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მიძინების დღესასწაულზე, ძველი სტილით მოხდა (იმ დროს ბევრს აწუხებდა კითხვა, გადადიოდა თუ არა მართლმადიდებელი ეკლესია, კათოლიკეთა და პროტესტანტთა მსგავსად, ახალ სტილზე).რამდენიმე წლის წინ მირონი ხატიდან გამუდმებით მოედინებოდა და, დაახლოებით, ორლიტრიანი მინის ჭურჭელი შეავსო. როგორც ამბობენ, მირონდენა მაშინ ძლიერდება, თუ მართლმადიდებელნი გულითადად ლოცულობენ.მირონმდინარე ჯვარცმა საბერძნეთში, ერთ-ერთ დედათა მონასტერშია დაწერილი.

1744914060

„ამ ყველაფრის მოწმე ათობით ადამიანია...“ - სასწაული, რომელიც ბერი პაისის როლის შემსრულებელს გადახდა

დიდი ბერძენი მამის, წმინდა ბერი პაისის ცხოვრებაში ცნობილია, რომ ათონის მთაზე მის კელიასთან ახლოს ტყეში ცხოვრობდა წითელგულა ჩიტი, რომელიც ხშირად სტუმრობდა ბერს, მისი არ ეშინოდა, მეტიც, ამ პატარა არსებას წმინდა მამის გვერდით ყოფნა უყვარდა...ბერი პაისის ნაამბობიდან: ჩემ საუკეთესო მეგობარ ჩიტს ოლეტი დავარქვი, რაც არაბულად "ბავშვს" ნიშნავს. ოლეტი გორაკზე, ჩემი სენაკიდან 50 მეტრის დაშორებით ცხოვრობს. საკენკს რომ ვუყრი, ცოტას აკენკავს და მიფრინავს. ვეძახი, დაბრუნდი-მეთქი. ის მაინც მიფრინავს, თუმცა მერე ბრუნდება, ზურგიდან ჩუმად მოფრინდება და ჩემი ჟილეტის შიგნით დაიმალება. თუ სადმე მივდივარ, ასი მეტრის მანძილზე მაცილებს.ჩამომაჯდება ხელზე და კენკავს. აი, პროგრესი. ეს დღეები ოლეტის საზოგადოებით ვტკბები. როცა ოლეტს ვეძახი, სხვა ჩიტებთან ერთად მოფრინდება. სხვები მაშინვე საკვებს დაეცემიან, ოლეტი კი მორჩილებითა და სიყვარულით მოფრინავს, მაშინაც კი, როცა მშიერია. მას შეუძლია დიდი ხნის განმავლობაში იჯდეს ჩემს გვერდით. ბოლოს თვითონ შევახსენებ ხოლმე ჭამას. შორიდან შევხარი ოლეტს, რათა რაიმე არ ვავნო.თქვენგან ხელმარჯვნივ არის ბერი პაისი დახატული წითელგულა ჩიტთან ერთად, ხოლო ხელმარცხნივ არის ამ წმინდა მამაზე გადაღებული ფილმის კადრი.თავის ერთ-ერთ ინტერვიუში მსახიობი პროკოპი, რომელიც ბერს განასახიერებს, იხსენებს, რომ როდესაც ძალიან ბევრი პრობლემა იქმნებოდა და გადაღებები ამის გამო საათების განმავლობაში ჩერდებოდა (ზოგჯერ დენის გათიშვის პრობლემა ან სხვა ტექნიკური ხარვეზი), ყოველთვის ამ დროს ტყიდან მოფრინდებოდა წითელყელა ჩიტი და ჯდებოდა ან კელიის სახურავზე, ან ბერი პაისის როლის შემსრულებელთან, პროკოპისთან ძალიან ახლოს."ამით ვხვდებოდით, რომ ძალიან მალე ყველაფერი გამოსწორდებოდა. ამ ყველაფრის მოწმე, გადამღები ჯგუფიდან, ათობით ადამიანია. არ ვიცი, ეს ჩავთვალოთ თუ არა ზებუნებრივ მოვლენად, მაგრამ ეს ლამაზი მომენტი მე ღვთიურ სიმშვიდეს მგვრიდა. გული მიჩუყდება ამას რომ ვიხსენებ... ყველა პრობლემის დროს ჩემთან მოფრინდებოდა. ჩემს გვერდით იყო და... ჭიკჭიკებდა. ვუყურებდი მას და ღვთიურ ნეტარებაში მყოფი შევხაროდი ჩიტს" - პროკოპი. 

1744871040

„რაღაც შეეჯახა კედელს და ყველაფერი შეზანზარდა, ყველანი შიშით კუთხეებს მიაწყდნენ...“ - ღვთის სასწაულის ერთი ამბავი

რა ჭირის მოტანა ძალუძს სიხარბეს საკუთარი თუ სხვისი სულისათვის, ან რა არის მისი წამალი, საუკუნენახევრის წინანდელი ქვემოთ მოყვანილი ამბავიც ცხადყოფს, რომელიც ერთ-ერთ ციმბირულ სოფელში მოხდა და ერთმა იქაურმა კაცმა ჩაიწერა:"მამა ნაკითხი კაცი იყო და წიგნი მეც შემაყვარა. ამდენად, ვისაც ჩემსავით კითხვა უყვარდა, უპირველეს მეგობრად მიმაჩნდა...ერთ მშვენიერ დღეს უფალმა ნუგეშად ახალგაზრდა კაცი მომივლინა, ოციოდ წლის ტიმოთე, და სწორედ მისი ამბის მოყოლას ვაპირებ:იგი ჩვენს დაბაში სულ ახალგაზრდა გადმოასახლეს, - ხმები დადიოდა, ობლად დარჩენილს გამზრდელმა ბიძამ, რომელიც მის ქონებას დახარბდა, ყველაფერი წაართვა, რის გამოც ტიმოთემ იარაღით გული გაუგმირაო, მაგრამ რადგან ახალგაზრდა გახლდათ, თანაც - პირველი გილდიის ვაჭარი, მხოლოდ გადასახლება აკმარესო.მის სულში კარგა ხანს დუღდა წყენა, რის გამოც ყველასგან შორს ეჭირა თავი... მუდამ შინ იჯდა და სასულიერო ლიტერატურას კითხულობდა და ერთმანეთსაც სწორედაც წიგნის სიყვარულმა დაგვაახლოვა. ხშირად ვსტუმრობდი და ისიც დიდი ხალისით მმასპინძლობდა ხოლმე...თავიდან მშობლებს ეუცხოვათ ჩვენი სიახლოვე, შემდეგ შეეჩვივნენ და აღარც შემწინააღმდეგებიან...მოგვიანებით მამაც ესტუმრა, შემდეგ ტიმოთეც გადმოვიპატიჟეთ და ჩვენები დარწმუნდნენ, რომ მართლაც ჩინებული ახალგაზრდა იყო. მალე შეუყვარდათ, თან ებრალებოდათ, სულ ნაღვლიანი რომ იარებოდა...თუ ვინმე, ნებსით თუ უნებლიეთ, ბიძას ან გადასახლების მიზეზს უხსენებდა, ფითრდებოდა და მოღუშული დაიწყებდა ხოლმე ბოლთის ცემას. ასეთ დროს აღარც წიგნი ახსოვდა და თვალებიც რისხვით წამოენთებოდა. უაღრესად პატიოსანი გახლდათ, თანაც შრომისმოყვარე, მაგრამ თავისი ჯავრის გადამკიდემ საქმეს გული ვეღარ დაუდო...უფალმა მის დარდს მალე უწამლა - თვალში ჩემი და მოუვიდა, ცოლად შეირთო და თითქოს დამშვიდდა... ათი წლის შემდგომ კი იმხელა ქონება დააგროვა, დაბის ყველაზე შეძლებული მოსახლე გახდა: - სასახლესავით ბინა წამოჭიმა, კარგი ცოლ-შვილი ჰყავდა, სხვა რაღა უნდა ესურვა?! თითქოს წარსულის დავიწყებაც შეიძლებოდა, თუმცა ტიმოთეს მაინც ტანჯავდა თავისი დარდი და ერთხელ, როდესაც ურმით მოვდიოდით, ფრთხილად დავეკითხე:- ძმაო, უწინდებურად განიცდი, რაც ადრე მოხდა?- რას გულისხმობ?- რაც დაკარგე, ახლა ხომ ყველაფერი შეიძინე!გაფითრდა და არაფერი უთქვამს... მოვუბოდიშე, - მეგონა, წყენამ გაგიარა-მეთქი.- რა მნიშვნელობა აქვს, რამდენი ხანიც უნდა გავიდეს, მაინც ყველაფერი მემახსოვრებაო...შემებრალა, ასეთი ამღვრეული სული რომ ჰქონდა... წმინდა წერილი კარგად იცოდა და სხვებსაც ჩინებულად მოძღვრავდა ხოლმე, მაგრამ თავად წყენას ვერ მორეოდა, რადგან, როგორც ჩანს, წმინდა სიტყვას გულამდე არ უშვებდა.ტიმოთემ შენიშნა, რომ გავირინდე და აღარ მომეშვა:- რამ ჩაგაფიქრა?- არაფერმა-მეთქი.- ვგრძნობ, ჩემზე ფიქრობ.- შენზეც ვფიქრობ და ნუ მიწყენ, თუ პირდაპირ გეტყვი: - წმინდა წერილი მშვენივრად იცი, მაგრამ გული მაინც მრისხანებით და ბოღმით გაქვს სავსე-მეთქი.მშვიდად მიპასუხა: - ქვეყნად ისეთი წყენაც არსებობს, რომლის არხსოვნაც შეუძლებელიაო და ბოლოს და ბოლოს გამიმხილა, რომ ბიძაზე ფულის გამო კი არა, იმ მიზეზით იყო ნაწყენი, რომ სიხარბის გამო მამამისს სასტიკად აწყენინა, დედა დარდით სამარემდე მიიყვანა, თავად ტიმოთეს ცილი დასწამა, შემდეგ კი მუქარით შეირთო გოგო, რომელიც ტიმოთეს ბავშვობიდან უყვარდა და ცოლად შერთვასაც აპირებდა.- განა შეიძლება ამის პატიება?! - ამას არასოდეს ვაღირსებო, - დასძინა ბოლოს.- მართლაც, საშინელება გადაიტანე, მაგრამ წმინდა წერილი რომ გულს გარეთ გრჩება, ესეც ფაქტია-მეთქი.ტიმოთე შეეცადა, თავი ემართლებინა, - ხან ძველი აღთქმიდან მოიყვანა მაგალითები და ხან - საიდან, მე კი ვურჩიე, ბიძისთვის მიეტევებინა და სული განეწმინდა.მისმინა, მისმინა, ხელზე ხელი მომიჭირა და ბოლოს მოკლედ მოჭრა: - თავი დამანებე, არ შემიძლია, ძალიან მიმძიმსო.გავიდა ექვსი წელიწადი, მაგრამ უწინდებურად იტანჯებოდა და სადმე ბიძამისს რომ გადაჰყროდა, წმინდა წერილს გვერდზე გადადებდა და შურს იძიებდა. მაგრამ რატომღაც მშვიდად ვიყავი, რადგან ვგრძნობდი, რომ მალე რაღაც შეიცვლებოდა და უფალი მას ამ სატანჯველისგან გამოიხსნიდა.ტიმოთე იმ დროს 37 წლისა იქნებოდა, შეძლებული და პატივცემული. ყვავილები, განსაკუთრებულად კი ვარდები უყვარდა და მთელი კარ-მიდამო სხვადასხვა ჯიშის ვარდებით ჰქონდა სავსე... წესად ჰქონდა, საღამოობით თავის ბაღნარში გამოსულიყო და იქაურობას მოჰფერებოდა, შემდეგ კი სკამზე ჩამომჯდარიყო და ასე ელოცა.ერთ მშვენიერ დღეს მივიდა ბაღში, გადაშალა სახარება და წაიკითხა, როგორ ესტუმრა ქრისტე ფარისეველს, რომელმაც ფეხსაბანად წყალიც კი არ მიართვა...ტიმოთეს იმდენად შეემუსრა გული, რომ ატირდა და სწორედ იმ წუთიდან დაიწყო ყველაფერი... აქედან უკვე მისივე ნაამბობს გავიმეორებ:"გარშემო მიმოვიხედე და გავიფიქრე: - რა სიმდიდრესა და ფუფუნებაში ვარ, უფალი ჩემი კი ასე ღარიბი და მიუსაფარი იყო-მეთქი... ისე ამევსო თვალები ცრემლით, ვეღარც ვახამხამებდი, ირგვლივ ყველაფერი გავარდისფრდა, შემდეგ თითქოს გული შემეკუმშა და უეცრად წამოვიძახე: - უფალო, ჩემთან რომ მოსულიყავი, საკუთარ თავსაც არ დაგიჭერდი-მეთქი!...და უეცრად საიდანღაც სუნთქვასავით გავიგონე:- მოვალ!"ტიმოთემ აღლვებულმა მოირბინა ჩემთან და მითხრა: - შენ როგორ ახსნიდი ამას, ნუთუ უფალს მართლა შეუძლია ჩვენთან სტუმრად მოსვლა?- ეს ჩემი ცოდნის მიღმაა, სახარება რას ღაღადებს ამის შესახებ?- წმინდა წერილი გვეუბნება: - იესო ქრისტე გუშინ და დღეს და თავადი არს უკუნისამდე. უფლება არ მაქვს, ეს არ ვირწმუნო.- ჰოდა, გწამდეს-მეთქი.- ვბრძანებ, სახვალიოდ სუფრა გაშალონ მისთვის, - წამოიძახა ტიმოთემ.მეორე დღესვე ტიმოთემ ცოლს სთხოვა, სუფრასთან ერთი თავისუფალი ადგილი დაეტოვებინა... დასხდებოდნენ სატრაპეზოდ ხუთნი - ტიმოთე და მისი ოჯახი, სუფრის თავში მეექვსე, ყველაზე საპატიო ადგილი კი ცარიელი რჩებოდა. დიასახლისს ცნობისწადილი კლავდა, თუ ვის ეკუთვნოდა ეს ადგილი, ტიმოთე კი პასუხობდა: - უპირველესი სტუმრისთვისააო, მაგრამ ჩვენ ორის გარდა არავინ იცოდა, თუ ვის უცდიდა....ელოდა ტიმოთე მაცხოვარს ბაღში გაგონილი სიტყვიდან მეორე, მესამე, მეოთხე დღეს... გადიოდა კვირები, თვეები, საეკლესიო დღესასწაულები, მაგრამ მოლოდინს ბოლო არ უჩანდა. თუმცა იმედი არ დაუკარგავს და სწამდა, რომ უფალი დანაპირებს უცილობლად შეუსრულებდა.ერთხელაც მითხრა: - ყოველდღე ველი და ვევედრები, მაგრამ პასუხი არ ისმისო.აღარ ვიცოდი, რა მეპასუხა და ხშირად იმასაც ვფიქრობდი, რომ ხიბლმა სძლია, თუმცა ღვთის განგებამ სხვაგვარად ინება...ქრისტეშობა ახლოვდებოდა, უმკაცრესი ზამთარი იდგა... წინა საღამოს ტიმოთემ გამიმხილა:- ძმაო, ხვალ უფალი მესტუმრება...- რატომ ხარ ამაში ასე დარწმუნებული-მეთქი?- დღეს შევევედრე თუ არა, სულისშემძვრელმა, საყვირივით ხმამ მიპასუხა: - მალე მოვალო. ხვალ ხომ მაცხოვრის შობაა და, როგორც მგონია, ამ დღეს ინება მობრძანება ჩემნაირ ცოდვილთან. შენიანებთან ერთად მეწვიე, თორემ სული ერთიანად შიშით მითრთისო.- ხომ იცი, რომ არ ძალმიძს, ეს დავიტიო, არც უფლის ნახვას ველი, რადგან ცოდვილი ვარ, მაგრამ რადგან ასე მთხოვ, გეწვევი და მოკრძალებით გირჩევ, თუ ძვირფას სტუმარს სასოებით ელი, მეგობრები კი არა, მისთვის სათნო კრებული დაახვედრე.- მიგიხვდი და ხვალ ყველა გაჭირვებულს, მშიერს, განსაცდელში მყოფსა და სნეულს მოვუხმობ, რომ ყველაფერი მცნებისაებრ იყოსო.შობა დღეს ოჯახითურთ ვესტუმრე ტიმოთეს.მთელი სახლი სავსე იყო გაჭირვებულებით, მაგიდები ხორაგს ვერ უძლებდა...მალე ყველა მოვიდა, შიკრიკებიც დაბრუნდნენ და აღარც არავის ელოდნენ, რადგან საშინელი ქარბუქი ამოვარდა, მაგრამ უპირველესი სტუმარი არა და არ ჩანდა...მალე ჩამობნელდა და სუფრასთან დასხდომის დრომაც მოაწია. ყველანი ხატების წინ დანთებული სანთლების შუქზე ვიცდიდით, მასპინძელი კი, შეშფოთებული, მოუსვენრად მიმოდიოდა, რადგან ხვდებოდა, რომ დიდებული სტუმარი აღარ მოუვიდოდა. ბოლოს ღრმად ამოიოხრა და მითხრა:- ვხედავ, რაღაც სათანადოდ ვერ აღვასრულე, ალბათ, ვერ შევძელი იმათი შეკრება, ვინც აქ უნდა ყოფილიყო. იყოს ნება ღვთისა, მოდი, ვილოცოთ და სუფრას მივუსხდეთ...ის იყო, ლოცვა იწყო, რომ გარედან რაღაც ისე შეეჯახა კედელს, ყველაფერი შეზანზარდა, მერე სასტუმრო ოთახის კარი თავისით გაიღო და ყველანი შიშით კუთხეებს მიაწყდნენ...უეცრად ზღურბლზე ჩამოძონძილი მოხუცი გამოჩნდა, რომელიც სიცივით ისე ცახცახებდა, ძლივსღა იმაგრებდა თავს, რომ არ დაცემულიყო... მალე მის ხელზე თვალშისაცემი, დიდი ხნის წინ შეხორცებული და ყინვისაგან გათეთრებული ნატყვიარიც გავარჩიეთ და ტიმოთემ წამოიძახა: - უფალო, ვხედავ და ვღებულობ მას შენი სახელისათვის! თავად შენ კი ნუ შემოხვალ, რადგან ცოდვილი ვარო.მერე მუხლებზე დაემხო და გულშემუსვრილმა ლოცვა იწყო... შემოიტანეს სანთლები. ტიმოთე წამოდგა, მოაჯირს ჩაბღუჯულ მოხუცს ხელი მოჰკიდა და უპირველესი სტუმრისათვის განკუთვნილ სკამზე დასვა...ალბათ, მიმიხვდით, ვინც იყო მოხუცი, - ტიმოთეს ბიძა, რომელმაც მოკლედ მოგვითხრო, როგორ წაუვიდა ცხოვრება უკუღმა და როგორ დაკარგა ოჯახიცა და ავლა-დიდებაც... შემდეგ დიდხანს ეძებდა ტიმოთეს, რომ მისთვის პატიება ეთხოვა...ამ ხეტიალსა და ქარბუქში კი გზა არეოდა, გაყინულიყო და სიკვდილსღა ელოდა...- მაგრამ უეცრად, - თქვა მოხუცებულმა, - ვიღაც უცნობმა შუქი მომფინა და მითხრა: "წადი, გათბი, ჩემთვის განკუთვნილ ადგილას დაჯექი და ჭამე ჩემი ჯამიდან!" შემდეგ ორივე ხელი წამავლო და ისე დამაყენა, თავადაც ვერ მივხვდი.- ვიცი, ბიძაჩემო, უფალი იყო შენი ჩემამდე მომცილებელი, რომელმაც ბრძანა: "შიოდის თუ მტერსა შენსა, პური ეც მას; და სწყუროდის თუ, ასუ მას". ჩემთან დაჯექი, მიიღე, რაც გსურს და დარჩი ამ სახლში სიცოცხლის ბოლომდე, - ყველას გასაგონად წარმოთქვა ტიმოთემ.იმ დღიდან მოხუცი აღარსად წასულა, სიკვდილის წინ აკურთხა ძმისშვილი და როგორც იქნა, ტიმოთემაც პოვა მოსვენება.ასე განისწავლა კაცი, თუ როგორ განემზადებინა გულში აკვანი მიწაზე შობილი ქრისტესთვის. ყოველ გულს ძალუძს, ასეთ აკვნად იქცეს, თუ აღასრულებს მცნებას: "გიყუარდეთ მტერნი თქუენნი და კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა". 

1744868100

„გარდაუვალ სიკვდილს სასწაულმა გადაარჩინა...“ - დადიანების ტაძარში აღდგომას მომხდარი ამბავი

ეს ამბავი რამდენიმე წლის წინ მომხდარა საქართველოში, დადიანების სალხინოს რეზიდენციის ტაძარში და მასზე სალხინოს დადიანების კარის ღვთისმშობლის შობის ეკლესიის დეკანოზს, სერაფიმეს (დანელია) მოუყოლია:დიდი შაბათის საღამოს ცხრა საათისთვის, მრევლი ეკლესიაში უფლის ბრწყინვალე აღდგომის შესახვედრად რომ იკრიბებოდა, საკურთხეველში სადღესასწაულო მსახურებისთვის სამზადისში მყოფ მამა სერაფიმეს გარედან ჩოჩქოლი შემოესმა: მოხუცებული ქალი ხევში გადავარდნილაო! ტაძრამდე მისასვლელად თურმე პატარა ღელეზე გადებული ხიდი იყო გადასავლელი, რის შემდეგაც ცხრა მეტრი სიღრმის ხევის პარალელურად უნდა გევლო. სწორედ ამ ხევში ჩავარდნილა ამ ტაძრის მრევლი, იმხანად 78 წლის ვერა ბებო.სასწრაფოდ გაუშვიათ მანქანა ექიმის მოსაყვანად, ვერა ბებო კი ამოუყვანიათ და ხელში ატატებული შეუყვანიათ ტაძარში. დანახვისთანავე, მოხუც ქალბატონს მამა სერაფიმესთვის მომხდარით და არა - ფიზიკური ტკივილის გამო გამწარებულს უთქვამს: - ეს რა გიქენი, მამა სერაფიმე, ჩაგიშალე აღდგომის დღესასწაულიო?!დეკანოზის თქმით, ვერა ბებო მრევლში ყველაზე ხანდაზმული, მაგრამ ყველაზე მხნე ყოფილა: - რომ იტყვიან, ,,კლდის ნატეხი", იშვიათი იუმორის გრძნობითა და ადვოკატის სიტყვა-პასუხით.მთელი ცხოვრება სკოლაში მასწავლებლად მუშაობდა და ქვრივობაში გამოზარდა ოთხი შვილი... მოხუცი, თურმე, წაჩხურუს მთავარანგელოზთა ტაძრისკენ მიმავალი აღმართის დასაწყისში ცხოვრობდა. მისი ნამოწაფრებს ახსოვთ, ვერა მასწავლებელს რამდენჯერ დაუსჯია და დაუცინია მათთვის აღდგომას კვერცხის საღებავით დასვრილი ხელებისა და ეკლესიაში სიარულის გამო. თუმცა, ერთ კონკრეტულ დღეს, მის ცხოვრებაში ყველაფერი შეცვლილა: ახლობელს ეკამათებოდა და უცებ, თვალწინ ეკლესია წარმოდგომია, თანაც ისეთ ადგილას "დაუნახავს", სადაც ტაძარი არასდროს მდგარა. - ეკლესიას აქ რა უნდაო?! - გაჰკვირვებია, პირჯვარი გადაუწერია და თავი დაუხრია. სწორედ იმწამს გადაუქროლია თავს ზემოთ მასთან გააფთრებული მოდავის ნასროლ საკმაოდ მოზრდილ ქვას.ვერა ბებო მიმხვდარა, რომ გარდაუვალ სიკვდილს ღვთის სასწაულმა გადაარჩინა. მეორე დღესვე ეკლესიაში მისულა და უთხოვია: უვარგისი ვიყავი აქამდე, არა ვარ ღირსი აქ ვიდგე, მაგრამ ეკლესიამ გადამარჩინა და თუ მიმიღებთ, ყოველთვის ვივლიო. ასე დაწყებულა მისი ახალი - ეკლესიური ცხოვრება.იმ აღდგომა ღამეს, ხევში რომ გადავარდა, მშრალ ადგილას თავით დაცემულა და არაფერი დაშავებია. სანახავად მისულ მეზობლებს უთქვამთ, - არც ახლა მოეშვები ეკლესიაში სიარულსო? ვერა ბებოს უპასუხია: - პირიქით, ახლა სულაც იქ უნდა დავრჩე... წადით და ნახეთ, საიდან გადავვარდი, თუ შეიძლება იქიდან გადავარდნილ კაცს არაფერი სჭირდეს? ცოცხალი რომ დამტოვა ღმერთმა, ვივლი კი არა, ყოველდღე იქ ვიქნებიო...

1744833420

"რეანიმაციაში მოვნათლეთ... აღდგომას მისი გარდაცვალებიდან ორმოცი დღე შესრულდა..." - ბათუმში, აღდგომას მომხდარი სასწაული

რამდენიმე წლის წინათ, ბათუმში გარდაცვლილი მელანო ფუტკარაძის ამბავმა სრულიად საქართველო შეძრა. გოგონას გარდაცვალებიდან მეორმოცე დღე აღდგომას დაემთხვა. იმ ღამით, გამთენიისას, სასწაული მოხდა, რის შესახებაც მელანოს დედა ნარგიზა ქათამაძემ თავად მოჰყვა:„ყოველდღე 50-მდე ადამიანი მოდის, ხედავენ ამ სასწაულს და გაოგნებულები არიან. ყოველ ღამით მესიზმრება ჩემი შვილი. მელანო არ იყო მონათლული, ქორწილის შემდეგ აპირებდა. მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა რომ დამძიმდა, რეანიმაციაში მოვნათლეთ... აღდგომას მისი გარდაცვალებიდან ორმოცი დღე შესრულდა და აღდგომის ღამეს სიზმარი ვნახე. ძალიან ცხადი სიზმარი იყო. გადმოვიდა ფანჯრიდან და თავის გარდერობში ტანსაცმელს ეძებდა. ძალიან უყვარდა ჩაცმა და ბევრი ტანსაცმელი ჰქონდა. ერთ-ერთი კაბა, რომელიც ცისფერ და თეთრ ფერებშია, გასულ წელს მეგობრის ქორწილისთვის შეიკერა.სიზმარში გადმოიღო ეს კაბა და წინ დამიდო. ვეკითხებოდი, დედიკო, მაჩვენე, ჭრილობა როგორ გაქვს-მეთქი. - არა, უნდა წავიდეო-მითხრა. - არ წახვიდე, მენატრები-მეთქი, ვუთხარი. - თუ გენატრები, მოდი ამ დილით ჩემთან სასაფლაოზე, ოღონდ სანამ მოხვალ ხმა არავის გასცე და მე იქ დაგხვდებიო.საერთოდ, რაც ჩემი შვილი გარდაიცვალა, ყოველდღე დავდივარ სასაფლაოზე, აქვეა ახლოს ჩვენთან. შუაღამეს რომ მომენატრებოდა და ვერ ვიძინებდი, გავიპარებოდი ხოლმე სასაფლაოზე და იქ ვტიროდი. ჩემს მეუღლეს, მაზლებსა და ძმისშვილებს ეშინოდათ, რამე არ მომსვლოდა ნერვიულობისგან და მარტო არ მიშვებდნენ, სულ უკან მომყვებოდნენ. ამ აღდგომის დილას მაზლებიც ჩვენს სახლში იყვნენ. ჯერ ბნელოდა, გამთენია იყო. ტაქსით წავედი, ტელეფონზე დავწერე რა ადგილას მივდიოდი და ფულიც მივაწოდე. ჩემს მეუღლეს დავუნახივარ და მეძახდა, მაგრამ უკან არ მომიხედავს. ჩემი ერთ-ერთი მაზლი სასაფლაოსთან ახლოს ცხოვრობს და მისთვის დაურეკავთ, ნარგიზა წამოვიდაო. მივედი და ისიც იქ დამხვდა, საუბარი დამიწყო - რატომ გამოიპარე ნარგიზი, ხომ იცი, რომ მარტო არ გიშვებთო. შიშიც არაფრის მქონდა. მეგონა, ალბათ, სასაფლაო დამხვდებოდა გათხრილი და ჩემს შვილს მკვდარს კიდევ ერთხელ დავინახავდი და მოვეფერებოდი...მაზლისთვის ხმა არ გამიცია, დავჯექი სასაფლაოზე მელანოს სურათთან და ვტიროდი. ამ დროს მოვიდა ჩემი ქმარი და ძმისშვილიც. საფლავის ქვის უკანა მხრიდან დაინახეს თუთიყუში, მელანოს კაბის ფერებში, ძმისშვილმა იყვირა: ნახე ბიძია, რა ლამაზი ჩიტიაო. ჩემმა მეუღლემ უპასუხა, ეს ჩიტი კი არა, მელანოს სულია მოსულიო. გამოფრინდა ეს ჩიტი, ჩემი მაზლის ხელებში ჩაფრინდა და ყვიროდა, ფართხალებდა. მერე მე მომცა მაზლმა, რომ ვტიროდი, მთელი სამი საათის განმავლობაში მეჯდა მხარზე და ცრემლებს მწმენდდა, რამდენი ცრემლიც ჩამომვარდებოდა იმდენს ყლაპავდა. ჭიკჭიკებდა და მივხვდი, რომ ეს ჩიტი ჩემი შვილისგან იყო გამოგზავნილი.ბექაც იქვე იყო, ჩემი შვილის საქმრო. მერე იმასთან მიფრინდა, კოცნა დაუწყო... ზუსტად იმ კაბის ფერებში იყო, რომელიც სიზმარში ჩემმა შვილმა გარდერობიდან გადმოიღო. ამ ჩიტის მოფრენით ისეთი შვება ვიგრძენი გულში, თითქოს ჩემი შვილი გაცოცხლდა."