1759511710

ლატარეაში მოგებული 10 მილიონი დოლარი, რომელმაც ქალის ცხოვრება ჯოჯოხეთად აქცია - ტონდა დიკერსონის ამბავი

1999 წელს ალაბამელი ტონდა დიკერსონი ჩვეულებრივ მიმტანად მუშაობდა „ვეიფლ ჰაუსის“ რესტორანში.ერთ დღეს მისმა ერთგულმა კლიენტმა, ედვარდ სიუარდმა, საჩუქრად ბარში ლატარეის ბილეთი დატოვა. ერთგული სტუმრისგან ნაჩუქარი ბილეთი ქალმა აიღო და შეინახა. მაშინ დიკერსორს არც კი უფიქრია, რომ ეს პატარა ჟესტი მის ცხოვრებას სრულად შეცვლიდა.ნაჩუქარი ლატარიის გათამაშების შედეგები შაბათ დღეს გამოქვეყნდა და გაირკვა, რომ მან 10 მილიონი დოლარი მოიგო.გახარებული ტონდა ფიქრობდა, რომ მისი ჩვეულებრივი რუტინა დასრულდა და აღარასდროს მოუწევდა მუშაობა. თუმცა, მოვლენები საბედისწეროდ განვითარდა.კოლეგების საჩივრები სასამართლოშიბილეთის გათამაშების შედეგების შემდეგ, კოლეგებმა პროტესტი გამოთქვეს და მოგებული თანხის გაყოფა მოითხოვეს. ამ მიზნით სასამართლოში შეიტანეს სარჩელი. როგორც ტონდას კოლეგები ამტკიცებდნენ, ბარის ერთგული კლიენტი ხშირად ტოვებდა ბილეთს და ეუბნებოდა პერსონალს, რომ მოგების შემთხვევაში თანხა გაეყოთ.პირველი ინსტანციის გადაწყვეტილება კოლეგების სასარგებლოდ დადგა, თუმცა დიკერსონმა გადაწყვეტილება გაასაჩივრა. ალაბამას უზენაესმა სასამართლომ დაადგინა, რომ სიტყვიერი შეთანხმება კანონის ძალას არ ატარებდა.გატაცების მცდელობა2002 წელს, დიკერსონი კიდევ უფრო საშიშ სიტუაციაში აღმოჩნდა: სასამართლოს დასრულებიდან იმავე კვირაში, ქალის ყოფილი ქმარი გამოჩნდა. იარაღის მუქარით მანქანით გაიტაცა... ქალი სასწაულით გადაურჩა გამტაცებელ მოძალადე კაცს და შეძლო პოლიციის გამოძახება.დავა შემოსავლების სამსახურთანსაგადასახადო სამსახურმა მას მილიონობით დოლარის გადახდა მოსთხოვა, რადგან მოგებიდან ოჯახის წევრებს წილი გადასცა. დავა წლების განმავლობაში გაგრძელდა და დიკერსონის ფინანსური მდგომარეობა კიდევ უფრო გაართულა.როგორ დასრულდა ყველაფერიმიუხედავად მოგების მასშტაბისა, ტონდა დიკერსორის ცხოვრება ლატარეის შემდეგ აღარასდროს ყოფილა მშვიდი. დღეს ის საზოგადოებაში იშვიათად ჩნდება, თუმცა ცნობილია, რომ მუშაობს ბილოქსის (მისისიპი) ერთ-ერთ კაზინოში პოკერის დილერად.მისი ამბავი კიდევ ერთხელ ამტკიცებს, რომ მოულოდნელი გამდიდრება ყოველთვის ბედნიერების გარანტია არ არის.

1759511155

ქალმა 8 ტყუპი გააჩინა - უნიკალური შემთხვევის დეტალები

ნადია დენიზ სულემანი ამერიკელი ქალია, რომელმაც კალიფორნიაში 8 ტყუპი გააჩინა. ის ისტორიაში შევიდა როგორც პირველი ქალი, რომელმაც 8 ტყუპი გააჩინა და ყველა გადარჩა. მანამდე, მას უკვე ჰყავდა 6 შვილი, რომელთაგანაც ერთი წყვილი ტყუპი იყო. შემთხვევა 2009 წლის 26 იანვარს მოხდა.  ქალმა 30 კვირა და 2 დღის ვადაზე საკეისრო კვეთით გააჩინა 6 ბიჭი და 2 გოგო. მშობიარობა 46 პერსონალისგან შემდგარმა სამედიცინო გუნდმა ჩაატარა.8 ტყუპს სამედიცინო ტერმინოლოგიაში "ოქტუპლეტები" ეწოდება. ასეთი მრავლობითი ორსულობის ბუნებრივად განვითარების შანსი დაახლოებით 1:4.7 მილიარდია.სულემანის შემთხვევაში, ორსულობა ინვიტრო განაყოფიერების შედეგად დადგა, რომლის დროსაც მრავალი ემბრიონი იქნა გადატანილი. მსოფლიოში დღემდე დაფიქსირებულია მხოლოდ რამდენიმე შემთხვევა, როდესაც 8 ტყუპი დაიბადა, თუმცა სულემანის შემთხვევა უნიკალურია იმით, რომ ყველა ბავშვი გადარჩა.ყველა ბავშვი დაიბადა დღენაკლულად და მოთავსებული იყო ნეონატალური ინტენსიური თერაპიის განყოფილებაში.პირველი ბავშვი საავადმყოფოდან გაწერეს მშობიარობიდან 10 კვირის შემდეგ, ბოლო ბავშვი საავადმყოფოდან გაწერეს მშობიარობიდან 3 თვის შემდეგ და ყველა ბავშვს დასჭირდა ინტენსიური სამედიცინო მეთვალყურეობა. დღეს სულემანის შვილები 16 წლისები არიან და ჯანმრთელად იზრდებიან.დედა მათ მკაცრად ზრდის. ბავშვებს აკრძალული აქვთ ტელეფონებისა და სოციალური ქსელების გამოყენება. დედა ამით ცდილობს, რომ ისინი „ტოქსიკური სამყაროსგან“ დაიცვას. მათ ეკრძალებათ ასევე პაემნებზე სიარული. 

1759511122

ქვეყანა, სადაც არც უმუშევრები არიან, არც ღარიბები და არც უსახლკაროები

სპარსეთის ყურეში მდებარე ამ პატარა ქვეყნის ფართობი მხოლოდ 760 კმ²-ია. ბაჰრეინი აზიის მესამე ყველაზე პატარა ქვეყანაა მალდივისა და სინგაპურის შემდეგ. თუმცა, ადგილობრივი მცხოვრებლები კარგად იკვებებიან, გულუხვად და მდიდრულად ცხოვრობენ.ბაჰრეინი ცნობილია თავისი მაღალი ადამიანური განვითარების ინდექსით, დაბალი კრიმინალით და საშემოსავლო გადასახადის გარეშე.როგორ ცხოვრობენ ბაჰრეინელები და როგორია მათი წარმატების ფორმულა?მარგალიტების მიწათანამედროვე ბაჰრეინი არის 84 ბუნებრივი და ადამიანის მიერ შექმნილი კუნძულის არქიპელაგი, რომელიც მოქცეულია ყატარის ნახევარკუნძულსა და საუდის არაბეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთ სანაპიროებს შორის.მიუხედავად ტერიტორიის უმნიშვნელოობისა, ქვეყანა პლანეტის ერთ-ერთი უძველესი სახელმწიფოა, რომელიც თარიღდება სულ მცირე ჩვენს წელთაღრიცხვამდე III ათასწლეულით. და ეს არ იყო მხოლოდ ნახევრად ველური ტომები. ბაჰრეინი (დილმუნი ანტიკურ ხანაში) იყო მაღალგანვითარებული სავაჭრო ცენტრი, რომელიც აკავშირებდა მესოპოტამიას ძველ ინდოეთთან.IV-VI საუკუნეებში შედიოდა ჯერ სასანიანთა იმპერიის, ხოლო შემდეგ – არაბთა სახალიფოს შემადგენლობაში. IX საუკუნის ბოლოს ბაჰრეინში გაბატონდნენ კარმატები, რომლებმაც X-XI საუკუნეებში იგი თავიანთი სახელმწიფოს ცენტრად აქციეს. XIII საუკუნის შუა წლებში ბაჰრეინმა ხანმოკლე დამოუკიდებლობა მოიპოვა.1783 წელს ალ-ხალიფას საგვარეულოს არაბმა შეიხებმა ბაჰრეინი დამოუკიდებელ სამთავროდ გამოაცხადეს. 1871 წელს ბაჰრეინზე დაწესდა დიდი ბრიტანეთის პროტექტორატი, ფაქტობრივად კი ის კოლონიად იქცა.რეგიონი ცნობილი იყო მთელ მსოფლიოში მაღალი ხარისხის მარგალიტების წარმოებით. დღეს მარგალიტი რჩება ბაჰრეინის ერთ-ერთ მთავარ ექსპორტად.სახელმწიფო ადგილმდებარეობასპარსეთის ყურის შუაგულში მდებარე კუნძულების ხელსაყრელი გეოგრაფიული მდებარეობა უძველესი დროიდან აქცევდა დილმუნს სასტიკი ომების საგანი მასზე კონტროლისთვის. სხვადასხვა დროს ქვეყანა შედიოდა ბაბილონის, ასურეთის, სპარსეთის, არაბული ქვეყნების, პორტუგალიისა და დიდი ბრიტანეთის შემადგენლობაში.1971 წლიდან ბაჰრეინელებმა მოიპოვეს დამოუკიდებლობა, ხოლო თითქმის ერთდროულად მოექცნენ შეერთებული შტატების გავლენის ქვეშ. დღეს არქიპელაგი არის აშშ-ს საზღვაო ძალების მე-5 ფლოტის სახლი, რომლის მისიაა ინდოეთის ოკეანის კონტროლი, არაბეთის ნახევარკუნძულზე პოლიტიკური სტაბილურობის შენარჩუნება და ირანის სამხედრო შეკავება.როგორც თქვენ ალბათ მიხვდებით, ადგილობრივი წარმატების ფორმულა მდგომარეობს 1932 წელს ნავთობისა და გაზის მარაგების აღმოჩენაში. დღეს ქვეყანა ამ რესურსების გაყიდვით მოულოდნელი მოგებით ცხოვრობს – ბიუჯეტის მოგების 85% ნავთობის ექსპორტზე მოდის.რელიგიაბაჰრეინის ოფიციალური რელიგია არის ისლამი და ბაჰრეინელების უმეტესობა მუსლიმანია. უმრავლესობა მუსლიმანებისა არის შიიტი. ქრისტიანობა მეორე ყველაზე გავრცელებული რელიგიაა ბაჰრეინში და არის ორად გაყოფილი: ბაჰრეინელი ქრისტიანები და უცხოელი ქრისტიანები, რომლებიც შეადგენენ უცხოელების უმრავლესობას.

1759435392

ყველასგან განდევნილი იდუმალი ტომი, რომლის წევრებსაც სხვა ადამიანებთან კონტაქტი სასტიკად აკრძალული ჰქონდათ

აზიაში კასტის სისტემა ათასობით წელია არსებობს. ცნობილია, რომ ინდოეთს, ავღანეთს, პაკისტანს, ჩინეთს და იაპონიასაც კი ჰყავდათ თავიანთი ხელშეუხებელნი. და ზოგან ჯერ კიდევ არსებობენ. ყველგან დევნილები, სრულიად უძლურნი და არავითარი შანსი არ ჰქონდათ დაეტოვებინათ თავიანთი სოციალური ჯგუფი, პარიებს თითქოს მხოლოდ აღმოსავლეთში შეეძლოთ არსებობა. მაგრამ აღმოჩნდა, რომ შუა საუკუნეების ევროპასაც ჰყავდა განდევნილთა თავისი კასტა – კაგოტები.არავინ იცის, როგორ გაჩნდნენ კაგოტები საფრანგეთის დასავლეთში და პირენეებში. უფრო მეტიც, ზუსტი ახსნაც კი არ არსებობს, თუ როგორ გაჩნდა ეს სიტყვა. ისინი პირველად მოხსენიებულია XI საუკუნის წერილობით წყაროებში. მაშინაც კი ისინი ცალკე თემში მცხოვრები ხელშეუხებელი ადამიანები იყვნენ.ზოგიერთი უძველესი წიგნი აღწერს კაგოტებს, როგორც დაბალ და გამხდარ ადამიანებს, ხვეული მუქი თმებით. სხვებში კი პირიქით, ცისფერთვალება და ქერათმიან ხალხად არიან წარმოდგენილი. მაგრამ თითქმის ყველა წყარო ერთ რამეზე თანხმდება – კაგოტებს ჰქონდათ მრგვალი ყურები ბიბილოს გარეშე.კაგოტები ყველასგან განცალკევებით ცხოვრობდნენ, ჩვეულებრივ სოფლებსა და ქალაქებს გარეთ. ხშირად ეს იყო ჭაობები, ფერდობები, ხევები და სხვა არამიმზიდველი ადგილები საცხოვრებლად და მიწათმოქმედებისთვის. კაგოტებს ჩამოერთვათ მრავალი უფლება და თავისუფლება – მათ ეკრძალებოდათ საფრანგეთის ნებისმიერი მაცხოვრებლისთვის ხელმისაწვდომი ძირითადი ნივთების ქონა. კაგოტებს არ შეეძლოთ არავისზე დაქორწინება მათი თემის გარეთ. მათ ასევე არ აძლევდნენ უფლებას ეჭამათ, დაებანათ ან თუნდაც უბრალო ადამიანებთან ემეგობრათ. ხელშეუხებლებს ასევე ჰქონდათ კიბისა და პლატფორმის მოაჯირებითა სარგებლობის უფლება. მათ არ აძლევდნენ ხიდების ღობეების შეხების უფლებასაც კი. მათ კრძალავდნენ ცალკე სასაფლაოზე, ეკლესიებისა და სამლოცველოებისგან შორს.რით განსხვავდებოდნენ ისინი სხვებისგან?ამ ადამიანებს მოეთხოვებოდათ ქუჩებში სიარული სპეციალური ზარებით, რაც ყველას აცნობებდა განდევნილის მოახლოებას. ზუსტად ასე დადიოდნენ შუა საუკუნეების ევროპის გზებზე კეთროვანები, რომლებთანაც, სხვათა შორის, კაგოტებს გამუდმებით აიგივებდნენ. ითვლებოდა, რომ ამ კასტის წარმომადგენელთან შეხებით შეიძლებოდა კეთრი ან თუნდაც ჭირი დამართნოდათ.კაგოტებს ასევე ადანაშაულებდნენ ყველა წარმოსახვით და წარმოუდგენელ ცოდვაში: ბავშვის გატაცებაში, ჯადოქრობაში, ღალატში და კანიბალიზმშიც კი. არქეოლოგებმა სპეციალურად შეისწავლეს კაგოტის საფლავების ნაშთები, რათა დაედგინათ, რა სჭირდათ ამ ადამიანებს. მაგრამ მკვლევარებმა უცნაური ვერაფერი აღმოაჩინეს. კეთროვანები და ჭირით დაავადებულები კაგოტებში არ იყო უფრო გავრცელებული, ვიდრე მოსახლეობის სხვა სეგმენტებში. და მათ არ ჰქონდათ რაიმე უცნაური დამახასიათებელი გადახრები მათი სხეულის სტრუქტურაში. სინამდვილეში, კაგოტები უბრალო სოფლისა და ქალაქის მაცხოვრებლების მსგავსი იყვნენ. ისინი იძულებულნი გახდნენ, ტანსაცმელზე გამოეკერათ გამორჩეული ნიშანი წითელი ჩიტის ფეხის სახით. განდევნის კიდევ ერთი ნიშანი იყო ფეხსაცმელი. ყველაზე ღარიბი გარიყულებიც კი ვალდებულნი იყვნენ ჰქონოდათ ფეხსაცმელი და ყველგან ეცვათ ისინი. კაგოტები არასდროს უნახავთ ფეხშიშველი. ამიტომ ხალხში გავრცელდა ისტორიები, რომ ფეხების ნაცვლად მათ ჰქონდათ კლანჭებიანი თათები... ვრცლად

1759423522

ბევრმა არ იცის, რატომ აქვს ღვინის ბოთლებს შეზნექილი ძირი სინამდვილეში

ალბათ ყველას გაგჩენიათ შეკითხვა, თუ რატომ გამოიყურება ღვინის სტანდარტული ბოთლი ლიმონათის ან მინერალური წყლის ბოთლებისგან განსხვავებულად და რატომ აქვს მას შიგნით შეზნექილი ძირი.არ არის გასაკვირი, რომ ღვინის ბოთლის ძირის შეზნექვა საფრანგეთიდან მოდის. ამას რამდენიმე დანიშნულება ჰქონდა.თავდაპირველად დავიწყოთ იმით, რომ არსებობს რამდენიმე გავრცელებული “თეორია” იმის შესახებ, თუ რატომ არის ღვინის ბოთლის ძირი შიგნით შეზნექილი. ზოგს მიაჩნია, რომ ეს ასე იმიტომ ხდება, რომ ღვინო უკეთ ჩამოისხას და ხელის წასავლებად შეზნექილი ფორმა რადგან მარტივია, შესაბამისად მარტივია ასევე აქედან ღვინის ჩამოსხმაც.ზოგს ჰგონია, რომ ეს ერთგვარი ხრიკია, რათა შედარებით მცირე რაოდენობის ღვინო “გაბევრდეს” და მყიდველს ეგონოს, რომ იმაზე მეტი ღვინო შეიძინა, ვიდრე ამას რეალურად ჰქონდა ადგილი. მაგრამ ყველა მსგავსი “თეორია” მოკლებულია სიმართლის ყოველგვარ ნიშანწყალს და საუკეთესო შემთხვევაში მხოლოდ ვარაუდებს წარმოადგენს.ტრანსპორტირების გაადვილებაროგორც ვიცით, მუშკეტერები გვერდიდან არ იშორებდნენ ბურგუნდიულ ღვინოს, ხოლო მოგვიანებით ე.წ. ნაღები საზოგადოება უპირატესობას შამპანურს ანიჭებდა. ყველა ადგილი თავისი ღვინით იყო ცნობილი. ფრანგული ღვინო მთელი ევროპის მასშტაბით იგზავნებოდა, შემდეგ კი, ოკეანის მიღმაც. აქედან გამომდინარე, გაჩნდა აუცილებლობა, რომ მომხმარებლამდე ღვინო უვნებელი ჩაეტანათ.ტრანსპორტირების საშუალება ძირითად შემთხვევაში იყო ურემი და მსგავსი ტრანსპორტი, ხოლო გზები იმ დროს საშინელი გახლდათ. იმისთვის, რომ ასობით და ათასობით ღვინის ბოთლი უვნებლად მიეტანათ, მათი მჭიდროდ დაფიქსირება იყო საჭირო. ღვინის ბოთლის საცობი ზემოთ მდებარე ბოთლის შეზნექილ ძირში ჯდებოდა და მიზანიც მიღწეული იყო.ნალექის დაფარვის მიზნითღვინის მწარმოებლები მაშინ არ ფლობდნენ თანამედროვე ტექნოლოგიებს და ღვინის შექმნის პროცესი ბუნებრივი გზით მიმდინარეობდა, შედეგად კი, ნალექიც ჩნდებოდა. ეს ესთეტიკურ შთაბეჭდილებას აფუჭებდა და ნალექის დალევა, ცხადია, არავის სურდა. შეზნექილი ფსკერი ამ პრობლემას კარგად უმკლავდებოდა. ნალექი ბოთლის ძირის შეზნექილი ადგილის გვერდებში ჩადიოდა და ზედა ნაწილში არ ხვდებოდა.შამპანურმა რომ არ გაისროლოსშამპანურის ბოთლის გახსნის მცოდნე ცოტა თუ შეგვხვდება. თითქმის, ყველას „უფეთქდება“ – საცობი სხვაგან მიფრინავს, ხოლო სასმელი ქაფდება და იღვრება.ყველაფერი ეს ნახშირორჟანგის გამო ხდება, რომელიც ბოთლში გროვდება და წნევას ქმნის. აი, აქ კი ძალიან მნიშვნელოვანია, რამდენად მდგრადია ბოთლი, რასაც ფსკერის შეზნექილობა უზრუნველყოფს.

1759422597

მამა სოკრატესთან მოიყვანეს ბიჭი, რომელიც კიოდა, ჯვარი ბეჭზე დაადო, იატაკზე დავარდა და… - სასწაულის შესახებ მრევლი საუბრობს

მამა სოკრატეს სახელი ბევრს სმენია. არქიმანდრიტი თბილისში ე.წ. არმიანცის საავადმყოფოს ტერიტორიაზე აგებული ეკლესიის ეზოშია დაკრძალული. მის საფლავთან დღესაც ბევრი ადამიანი მიდის, სანთელს ანთებს და დახმარებას სთხოვს.მამა სოკრატეს ცხოვრების შესახებ რეჟისორმა თინათინ ჭაბუკიანმა ფილმიც გადაიღო: „ხილული სასწაულები“ფილმში ადამიანები ჰყვებიან, როგორ გადაარჩინა ისინი არქიმანდრიტის ლოცვამ. ერთ-ერთი ქალბატონის ნაამბობის მიხედვით, მას მკერდის სიმსივნე ჰქონდა და ოპერაცია უნდა გაეკეთებინა. მამა სოკრატემ მასთან დასალოცად მისულ ქალს მკერდზე ლახვარი დაადო და უთხრა, რომ ოპერაცია არ სჭირდებოდა, სანამ ღმერთის ძალის და შემწეობის იმედი ექნებოდა. ახალგაზრდა ქალის თქმით, მომდევნო კვლევებმა დაადასტურეს, რომ ზრდის ნაცვლად სიმსივნემ დაპატარავება დაიწყო. ქალს ოპერაცია აღარ დასჭირდა.მამა სოკრატეს ექიმი და დამხმარე ნათელა ვაშაკიძე არქიმანდრიტის ღვაწლის შესახებ ჟურნალ „სარკესთან“ შემდეგ ისტორიას ჰყვება:„ის გამტარივით იყო, ადამიანს რომ დაინახავდა, ხვდებოდა რა აწუხებდა. ერთმა მორჩილმა ბათუმიდან ჩამოიყვანა ბიჭი, რომელიც კიოდა, მოძღვრისკენ იწევდა, თითქოს უნდა დაერტყა. მორჩილები ძლივს იჭერდნენ. მამა სოკრატემ მესამე ლოცვა რომ წაუკითხა, ჯვარი ბეჭზე დაადო და ბიჭი იატაკზე დავარდა. მერე მოძღვარმა უთხრა ადექიო. ბავშვიც ადგა. ეს ბიჭი გამოჯანმრთელდა. სრულად

1759351558

ბევრი დაავადება, რომლის მიზეზსაც ექიმები ვერ პოულობენ, შესაძლოა წყევლამ გამოიწვიოს - ბერი პაისი

ათონზე მოღვაწე ბერი პაისი სიცოცხლეშივე ცნობილი იყო თავისი ბრძნული ქადაგებებითა და სწავლებებით. ის ამბობდა:„უფრთხილდით წყევლას!ბევრი დაავადება, რომლის მიზეზსაც ექიმები ვერ პოულობენ, შესაძლოა წყევლამ გამოიწვიოს. რა უნდა იპოვონ ექიმებმა, წყევლა?ერთხელ პარალიზებული კაცი მომიყვანეს. კაცი ვერ დაჯდა. მისი სხეული ხესავით იყო დაჭიმული. ერთს იგი ზურგით ეჭირა, მეორე კი უკნიდან იდგა და იკავებდა მის სხეულს. ორი მორი დავადე და საწყალი ცოტათი დაიხარა.ვინც თან ახლდა მეუბნება: „თხუთმეტი წლის იყო ამ მდგომარეობაში რომ ჩავარდა და მას შემდეგ თვრამეტი წელი გავიდა“.„მაგრამ როგორ დაემართა ეს? რაღაც მოხდებოდა“. აქეთ-იქით ვეძებე და აღმოვაჩინე, რომ ვიღაცამ დაწყევლა.და რა მოხდა?თავის სკოლაში საქალაქო ავტობუსით დადიოდა და წინა ადგილას იჯდა თურმე. ამ დროს ერთი მღვდელი და მოხუცი კაცი შემოვიდნენ და გვერდით დაუდგნენ. მაშინ ვიღაცამ უთხრა: ადექი, უფროსები დასხდნენ.კიდევ უფრო გაიჭიმა თავის ადგილზე, ყურადღებაც არ მიაქცია მათ.მაშინ მოხუცმა უთხრა:„მასე გაჭიმული დარჩი და არასოდეს დაჯდე“. და წყევლამ გაჭრა.ხედავთ, ახალგაზრდა კაცი როგორი თავხედი იყო. იფიქრა "რატომ უნდა ავდგე, რადგან ფასი გადავიხადე".კი, მაგრამ მერე რა, რომ გადაიხადე ხანშიშესული ადამიანი პატივსაცემია და მოხრილი დგას, შენ კი პატარა ბავშვი ხარ, თხუთმეტი წლის და ზიხარ.– აი, რა არის, – ვეუბნები მას. - უნდა მოინანიოთ, რომ კარგად იყოთ, საჭიროა მონანიება.საწყალი კაცი, როგორც კი გაიგო და გააცნობიერა, რატომ იყო ასე, მაშინვე მოინანია.ცუდი, რაც დღეს ხდება, არის წყევლისგან, წყენისგან.და როცა მთელი ოჯახი ნადგურდება, ან ერთი ოჯახიდან ბევრი ადამიანი იღუპება, თქვენ იცით, ეს ან უსამართლობის, ან მაგიის ან წყევლის გამო.მამას ჰყავდა შვილი, რომელიც სულ დარბოდა. ერთხელ მას გაბრაზებული ეუბნება:- ერთხელ და სამუდამოდ გაჩერდი! იმ ღამეს, როცა ბავშვი სახლში მოდიოდა, მანქანა დაეჯახა და... იქ დარჩა.მეგობრებმა გარდაცვლილი ნახეს და სახლში შეიყვანეს.მერე მამა მოვიდა ჩემთან ქოხში და ატირდა.- ჩემი შვილი მოკლეს ჩემი სახლის კართან.ვეკითხები: - რა უთხარი მას?- არ ისვენებდა და ვუთხარი, ერთხელ და სამუდამოდ გაჩერდი-მეთქი. ხედავთ? ეს უთხრა და ბავშვი მკვდარი მოიყვანეს. დაე, მამამ თავი ურტყას ახლა და იტიროს... მშობლის წყევლა ყველაზე საშიშია...“.

1759326540

თმით გამდიდრებული დების ტრაგიკული ისტორია – გზა მილიონერობიდან უსახლკარობამდე

ვიდრე კინოს გამოიგონებდნენ, ხალხი სხვაგვარად ირთობდა თავს. მაგალითად, ცირკში დადიოდნენ, რათა აღფრთოვანებულიყვნენ სხვებისგან განსხვავებული ადამიანებით: სიამის ტყუპებით თუ ზედმეტი კიდურებით დაბადებულებით.  დები საზერლენდები სრულიად ჯანმრთელი გოგონები იყვნენ, მაგრამ ისინი გამოირჩეოდნენ გრძელი, ქალთევზას მსგავსი თმით.ისინი შვიდი და იყვნენ, ღარიბი ფერმერის ქალიშვილები: სარა, ვიქტორია, იზაბელა, გრეისი, ნაომი, მერი და დორა. მათმა ბიოგრაფმა, ბრენდონ სტიკნიმ მათ უწოდა “ყველაზე სექსუალური” შემსრულებლები შეერთებულ შტატებში. მაგრამ მათ მოხიბლეს მაყურებელი არა მხოლოდ გარყვნილი ცეკვებით – ყველა მათი თმით მოდიოდა აღტაცებაში. დების თმა კოჭებს სწვდებოდა და მოსასხამივით ფარავდა სხეულს.დები და მათი ერთადერთი ძმა დაიბადნენ 1851-1865 წლებში, კუმბრიაში. ოჯახის სიღარიბიდან გამოყვანის მცდელობისას, მამამ გადაწყვიტა, ქალიშვილებისთვის სიმღერა ესწავლებინა, რათა მათ ფულის გამომუშავება შეძლებოდათ.ასე რომ, ისინი შეუერთდნენ ცნობილ ცირკს – Barnum & Bailey, სადაც მათ უწოდეს “მსოფლიოს შვიდი ყველაზე მომხიბვლელი საოცრება”. და მართლაც, დებმა სწრაფად დაიწყეს მაყურებლის მოზიდვა, მაგრამ მაყურებელი საერთოდ არ იყო დაინტერესებული გოგონების სიმღერის ნიჭით.სტიკნი წერდა: „დები მღეროდნენ საეკლესიო მუსიკასა და ძველ ბალადებს და მათი სიმღერა პოპულარული იყო. მაგრამ ყველაზე მეტად ადამიანებს სურდათ, ენახათ მათი წარმოუდგენელი კულულები.”დების მაგიური წამალიამბობდნენ, რომ მათი დედა მერი, რომელიც გარდაიცვალა 1867 წელს, მისი უმცროსი ქალიშვილის დაბადებიდან რამდენიმე წლის შემდეგ, მათ თმაზე უსიამოვნო სუნის მქონე სითხეს უსვამდა – ეს ჯადოსნური წამალი თმის წარმოუდგენელი სიჩქარით ზრდას ასტიმულირებდა.რა თქმა უნდა, მისტერ საზერლენდმა ეს შესაძლებლობა ხელიდან არ გაუშვა და როგორც კი ჭორები გაძლიერდა, ბაზარზე გამოჩნდა ჯადოსნური ტონიკი „შვიდი საზერლენდი“. ფარმაცევტულმა ჟურნალმა The Pharmaceutical Era-მ გააანალიზა ამ ტონიკის შემადგენლობა და შედეგები გამოაქვეყნა თავის გვერდზე: 56% განზავებული თხილის ექსტრაქტი, 44% ალუბლისა და დაფნის ნაყენი, ცოტა მარილი, მაგნეზია და მარილმჟავა.ეტიკეტზე ეწერა: „ეს რეცეპტი დამზადებულია ჩვენ მიერ და ჩვენ გირჩევთ მას, როგორც საუკეთესოს, მსოფლიოში“.ასეთი ელექსირის ბოთლი 50 ცენტიდან 1,50 დოლარამდე ღირდა, რაც მე-19 საუკუნეში საშუალო კლასის დღიურ ან თუნდაც ყოველკვირეულ ხელფასს უდრიდა. კარგი რეკლამის წყალობით, საზერლენდმა გაყიდა 2,5 მილიონი ბოთლი და გამოიმუშავა 3 მილიონი დოლარი.საზერლენდი მალე იმდენად ცნობილი გახდა, რომ მათი ფოტოები გამოქვეყნდა იმ დროის ყველაზე ცნობილ ჟურნალებში: VOICE, The New Yorker, The New York Times და Time.იმ დროისთვის, როდესაც ოჯახის მამა გარდაიცვალა 1888 წელს, დებმა ააშენეს მდიდრული სასახლე მშობლიურ ქალაქში. სახლს 14 ოთახი ჰქონდა, ცხელი და ცივი წყალი (იმ დროს განსაკუთრებული ფუფუნება!), პარკეტის იატაკი და ჭაღები.ეპოქის დასასრულიპრობლემები დაახლოებით 1920 წელს დაიწყო. მოდა საზერლენდის ოჯახისთვის დაუნდობელი აღმოჩნდა და თმის მოკლედ შეჭრა ბოლო ტენდენციად იქცა. საზერლენდის იმპერიამ დაიწყო დაშლა.დები მიჩვეულები იყვნენ გრანდიოზულ სტილში ცხოვრებას და ვერ შეძლეს თავიანთი წესების სწრაფად შეცვლა. მათ დაუფიქრებლად განაგრძეს ფულის ხარჯვა, სანამ ბიუჯეტი არ ამოიწურა. წაიკითხეთ სრულად

1759307886

"52 წლამდე მაქვს ვადა, ბაბუაჩემმა მაგ ასაკში შეირთო ცოლი და 5 ვაჟი შეეძინა..." - მსახიობ კახა კუპატაძის სახალისო ისტორიები

რუსთაველის თეატრის მსახიობი კახა კუპატაძე მსახიობობაზე ბავშვობიდან ოცნებობდა და ეს ოცნება წარმატებულად აუხდა. მან არაერთი გამორჩეული თეატრალური და კინოროლი შექმნა. საკუთარი კარიერის და სხვა საინტერესო თემების შესახებ კახა „პრაიმ ტაიმს“ ესაუბრა.- მე წყალტუბოში დავიბადე და გავიზარდე. ერთხელ ბიძაჩემს გაუფუჭდა მანქანა, მაშინ დაახლოებით 7-8 წლის ვიყავი და ეს მანქანა დაგვიტოვა ეზოში. ძალიან შემიყვარდა ავტომობილი, შინდისფერი სალონი ქონდა და მამაჩემს ვუთხარი მინდა ამ მანქანის ტარება ვისწავლო-მეთქი და დავიწყე სწავლა. ძრავი არ მუშაობდა მანქანის, მაგრამ მაგნიტოფონი ირთვებოდა, ჩავრთავდი მუსიკას და მამა მასწავლიდა „ტარებას“. ვახმოვანებდი მანქანის ძრავის ხმებს და სიჩქარეებში ჩაგდებაც თეორიულად მასწავლა. როცა გაწვიმდებოდა წარმოვიდგენდი რომ შეყვარებული მყავდა, მანქანაში ვჯდებოდი და თითქოს ვატარებდი. ძალიან მომეწონა ჩემი თავი ამ როლში და ვფიქრობ სწორედ მაშინ გადავწყვიტე მსახიობობა. გაფუჭებულ მანქანაზე ვისწავლე ტარება.- რუსთაველის თეატრში როგორ მოხვდით რობერტ სტურუას დასში?- მეოთხე კლასში ვიყავი და ოტია იოსელიანის ნაწარმოებიდან შევიტყვე რობერტ სტურუას შესახებ პირველად. პატარ-პატარა ნაწყვეტები უნდა გვეჩვენებინა ოტია იოსელიანისთვის მისი ნაწარმოებებიდან, მოვიდა ბატონო ოტია და რომ ვაჩვენეთ თავისი ნაწყვეტები, თქვა თქვენთან არაფერი არა მაქვს პრეტენზია, მაგრამ დადგმას რაც შეეხება მსოფლიო დონის რეჟისორმა რობიკო სტურუამ უნდა შეაფასოს ეს ნაწილი, რადგან მაგან გადაატრიალა თეატრალური სამყაროო. სახლში როგორც კი დავბრუნდი, დედას ვკითხე ვინ არის რობერტ სტურუა-მეთქი და მაშინ მომიყვა პირველად დედამ ამ გენიოსი ადამიანის შესახებ. სკოლის დამთავრების შემდეგ, თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარე, მეოთხე კურსზე მოვხვდი გიგა ლორთქიფანიძის სპექტაკლში „წათეს წითელი წაღები“, სადაც რომაელ რაინდებს ვთამაშობდით. ჩემი მეგობრის რეკომენდაციით მოვხვდი რუსთაველის თეატრში, ბატონმა გიგამ დაგვამტკიცა როლზე. პრემიერის შემდეგ ახალი წლის პერიოდი ახლოვდებოდა და ბატონი რობერტი იწყებდა სპექტაკლს „სალამურას“ და ასე მოვხვდი მასთან.- პირველი სიყვარული თეატრალურ ინსტიტუტში მოვიდა? - პირველი სიყვარული სტუდენტობის დროს არ ყოფილა. არადა მქონდა სურვილი მყოლოდა შეყვარებული მსახიობი გოგონა, მაგრამ იმის მიუხედავად რომ ლამაზი გოგოები სწავლობდნენ ასე არ მოხდა. პირველი სიყვარული იყო ბაღში, მაგრამ საერთოდ არ მახსოვს ის გოგო. - ვიცი, რომ ნათესავები და ახლობლები ბევრს დარდობენ თქვენს დაოჯახებაზე? - ხშირად მეკითხებიან დაოჯახებაზე, როცა ვხვდები რომ დაოჯახებაზე უნდა მკითხონ, ვამბობ 52 წლამდე მაქვს ვადა, რადგან ბაბუაჩემმა 52 წლის ასაკში შეირთო ევგენია ლაბაძე რომელთანაც 5 ვაჟი შეეძინა-მეთქი და მეუბნებიან გაჩერდი ახლა მაშინ სხვა დრო იყოო., მამიდაჩემი მეუბნება შენ მამიდა რამე ხო არ გჭირს ცოლი რო არ მოგყავსო. 39 წლის ასაკში ცოლი რომ არ მყავს ვერ ვხვდები რატომ არის დაგვიანებული.- არასდროს გიფიქრიათ დაოჯახებაზე?- მქონდა რაღაც ურთიერთობები, მაგრამ ქორწილამდე არ მივიდა არცერთი. რა იყო ამის მიზეზი არ ვიცი. ერთხელ დავასრულე ურთიერთობა ჩემი გადაწყვეტილებით და ახლა როცა ვფიქრობ ალბათ ასე უნდა მომხდარიყო. ოჯახი რომ შემექნა მერე უფრო რთული იქნებოდა გადაწყვეტილების მიღება. ცხოვრება არის იმერელი ქალივით - ბებიაჩემივით. განცდებში ხარ, ხან მოწყენილი ხარ, ხან დასვენება გინდა, ხან ის და ხან ეს. ბებიაჩემს ას წელს მიღწეული ნათესავი გარდაეცვალა და იმის პანაშვიდზე მყავდა წაყვანილი, მეც იქვე ვიყავი და ტირის ბებიაჩემი, ვიცი, ვიცი ას წელს მიღწეული ხარ მაგრამ მენანებოდი მაინცო და ამ დროს ახალგაზრდა გოგო მოვიდა პანაშვიდზე. მესმის ბებიაჩემის ხმა - დედა, დედა, კახა ბებია გაახილე თვალები რა კაი გოგოაო. ვისი იყო ეს გოგო ხო არ იცითო იქვე იკითხა და უთხრეს ბუღალტერის გოგოაო და მეძახის ბებიაჩემი კახა ბებია ჩაეხუტე არ გაუშვა ეს გოგოო. ვრცლად, ნახეთ, ვიდეო: 

1759303150

რთული ბავშვობიდან მსოფლიოს წამყვან ნეიროქირურგობამდე – 22 საათიანი წარმატებული ოპერაცია და გარღვევა მედიცინაში - ბენ კარსონის ისტორია

დოქტორ ბენ კარსონის ისტორია სიმტკიცის ძალაზე და განათლების უდიდეს მნიშვნელობაზე გვიყვება. როგორ იქცა ღარის ოჯახში გაზრდილი ბავშვი მსოფლიოში ცნობილ ნეიროქირურგად და შემდგომ გამოჩენილ პოლიტიკურ ფიგურად – კარსონის გზა ნამდვილად არაჩვეულებრივი და მამოტივირებელია.ეს ყველაფერი კი ასე დაიწყო:ბენჯამინ სოლომონ კარსონი დაიბადა 1951 წლის 18 სექტემბერს, დეტროიტში, მიჩიგანში. მარტოხელა დედის, სონია კარსონის ვაჟი ღარიბ და რთულ გარემოში გაიზარდა. დედამისს, მიუხედავად იმისა, რომ მხოლოდ მესამე კლასის განათლება ჰქონდა, სურდა, შვილებისთვის უკეთესი ცხოვრების შესაძლებლობა მიეცა. მან მკაცრი წესები შემოიღო, რომელთაც ბენი და მის უფროსი ძმას უნდა დამორჩილებოდნენ. ამ წესებს შორის ერთ-ერთი კვირაში ორი წიგნის წაკითხვა და მათზე მოხსენებების დაწერა იყო.ადრეული აკადემიური წარუმატებლობის მიუხედავად, დროთა განმავლობაში, ბენი სკოლაში უფრო და უფრო გამოირჩეოდა. განათლების მისაღებად დედის ბრძოლამ ბიჭის მომავალ წარმატებას ჩაუყარა საფუძველი. კარსონის აკადემიური მოსწრების საოცარმა გაუმჯობესებამ და ტრანსფორმაციამ, ასევე მისმა მზარდმა ინტერესმა მეცნიერებისადმი, იგი ნათელი მომავლის გზაზე დააყენა.ბენ კარსონი იელის უნივერსიტეტში ფსიქოლოგია შეისწავლა. იელის დამთავრების შემდეგ იგი სწავლობდა მიჩიგანის უნივერსიტეტის სამედიცინო სკოლაში. სწორედ ამ პერიოდში გაუჩნდა კარსონს ნეიროქირურგიის მიმართ ინტერესი.1987 წელს უკვე დოქტორმა კარსონმა ეროვნული აღიარება მოიპოვა თავის უკანა მხარით შეერთებული ტყუპების გამოყოფაზე პიონერული მუშაობისთვის. მან რთული, მაგრამ წარმატებული 22-საათიანი ოპერაცია ჩაატარა, რომელმაც მისი განსაკუთრებული უნარი და ინოვაციური მიდგომა მთელ მსოფლიოს გააცნო.დოქტორი კარსონის წვლილი ნეიროქირურგიაში იზრდებოდა. მან ტვინზე რთული ოპერაციების ჩატარებითაც გაითქვა სახელი. მისმა მუშაობამ პედიატრიულ ნეიროქირურგიაში, განსაკუთრებით კი, თავის ტვინის სიმსივნისა და ეპილეფსიის მკურნალობაში საყოველთაო აღიარება მოიპოვა და კარსონი მსოფლიოში ერთ-ერთ საუკეთესო ნეიროქირურგად აქცია.გარდა სამედიცინო კარიერისა, დოქტორი კარსონი წიგნების ავტორიცაა. მისი ავტობიოგრაფული ნაწარმოები – „დაჯილდოებული ხელები: ბენ კარსონის ისტორია“ – რთული ბავშვობიდან წამყვან ნეიროქირურგობამდე მისი აღმასვლის შესახებ მოგვითხრობს. მოგვიანებით, წიგნი სატელევიზიო ფილმად გადაიქცა, რამაც მისი შთამაგონებელი ამბავი უფრო ფართო აუდიტორიას გააცნო.2015 წელს კარსონი მედიცინიდან პოლიტიკაზე გადაერთო. იგი 2016 წლის არჩევნებში რესპუბლიკური პარტიის საპრეზიდენტო კანდიდატადაც იყრიდა კენჭს და მნიშვნელოვანი მხარდაჭერაც მოიპოვა, თუმცა ნომინაციაში ვერ გაიმარჯვა. მიუხედავად ამისა, მან საკუთარი იდეები და ხედვა ამერიკული პოლიტიკის წინა პლანზე გამოიტანა.2017 წელს დოქტორი კარსონი დონალდ ტრამპმა ურბანული განვითარების მინისტრად დანიშნა.დოქტორ ბენ კარსონის ცხოვრება ადამიანზე განათლების, გამძლეობისა და მონდომების გავლენას გვაჩვენებს. ის ცნობილია არა მხოლოდ სამედიცინო მიღწევებით, არამედ მენტორობით, პოზიტიური ცვლილებების მხარდაჭერითა და საყოველთაო უფლებებისთვის ბრძოლით.

1759171284

"ახლობელს მივეცი ცოტა ფული, მას პრობლემები შეექმნა, ამის გამო, ბინას ვკარგავდი..." - ინტერვიუ გია გოგიშვილთან

 მსახიობი გია გოგიშვილი რამდენიმე ათეული წელია თეატრში თამაშობს, თუმცა ფართო საზოგადოებამ სერიალიდან „ჩემი ცოლის დაქალები“ გაიცნო, სადაც ბაქარის მამის როლს თამაშობდა.გია გოგიშვილი, იგივე, გიალია მსახიობობის პარალელურად სცენის ტექნიკურ სამუშაოებზეც მუშაობს და მთელ დღეებს შრომაში ატარებს, რაც ხანდახან მძიმეც არის. მის ცხოვრებაში იყო პრობლემებიც და რთული პერიოდებიც, მაგრამ ყველაფერს წარმატებით გაუმკლავდა. ამჯერად, პრემიერისთვის ემზადება, რომელსაც მაყურებელი მალე იხილავს.- ვმუშაობ ახალ სპექტაკლზე და პრემიერისთვის ვემზადები, თუმცა, ჯერჯერობით, მეტ დეტალებს ვერ გეტყვით. ახლა თეატრებში აღდგენითი სამუშაოები მიდის სპექტაკლებზე. მოზარდში ახლა დაიწყება ჩემი სპექტაკლების აღდგენა და სოხუმის თეატრშიც დაიწყება რეპეტიციები, რომელშიც ჩავერთვები.- მსახიობობა თავიდანვე გინდოდათ?- რომელ ზასტაველ ქუთაისელს უნდა მსახიობობა? ჩემი და კიკვიძის ძეგლის გარდა ყველას ქურდობა უნდოდა, მეათე კლასიდან შემთხვევით მოვხვდი რაღაც კარნავალზე და მაშინ გადავწყვიტე მსახიობობა. კარგი მსახიობობა თუ გინდა რთულია. - რადგან მსახიობების ანაზღაურება ძალიან მცირეა, დამატებითაც გიწევთ მუშაობა, უფრო კარგად გვიამბეთ ამის შესახებ... - ტექნიკურ მხარეს ვხელმძღვანელობ თოჯინების თეატრში და თან ვთამაშობ კიდეც. ახლახან, დავბრუნდი წინანდალიდან, სადაც ფესტივალი ჩატარდა და ტექნიკური კუთხით მომიწია მუშაობა. ბევრი საქმე მაქვს, როლები, ტექნიკური სამუშაოები და ახლაც ერთად მიდევს ჩანთაში პიესა და სამუშაო იარაღები. თავისუფალი დრო როცა მაქვს პიესას ვკითხულობ. დრამის მსახიობს დიდი ფული არსად არ აქვს, მათ შორის არც საქართველოში. არც მიფიქრია ფულის გამო მსახიობობა. ჩემთვის საკმარისია რასაც ამბობენ ჩემზე და რაც მჭირდება ის რომ მაქვს. მანქანაც კი არ მყავს და არც მინდა მყავდეს.  - ფინანსური კრიზისის გამო, რამდენიმე წლის წინ ემიგრაციაშიც იყავით... - მქონდა ასეთი პერიოდი, როცა ჩემი ოჯახის პრობლემების გამო ემიგრაციაში წასვლა მომიწია. ბინას ვკარგავდი და ისრაელში წავედი სამუშაოდ. ახლობელს მივეცი ცოტა ფული, მას რაღაც პრობლემები შეექმნა და ამის გამო ვკარგავდი ბინას, მადლობა ისრაელის სახელმწიფოს ზუსტად 2 წელიწადში გადავიხადე ვალები და ბინაც შევინარჩუნე. ისრაელში თავიდან მშენებლობაზე ვმუშაობდი, შემდეგ კი თეატრში დავიწყე მუშაობა. სცენის მუშა ვიყავი. 50 წლის ემიგრაციაში გავხდი.- რატომ არ დარჩით ისრაელში? - ემიგრაციაში კონკრეტული მიზნით უნდა წახვიდე, მერე რომ დაბრუნდე საკუთარ სამშობლოში და იქ არ დარჩე. ასე წავედი მეც. როცა უკვე გადავიხადე ვალები და მალე უნდა დავბრუნებულიყავი საქართველოში, მაღაზიიდან გამოსული პოლიციამ გამაჩერა, საბუთები შემიმოწმა და რადგან სამუშაო ვიზა არ მქონდა, დამადეპორტეს. საბედნიეროდ, ჩემი პრობლემები მოგვარებული მქონდა. ვიღაცის გადმოსახედიდან, შესაძლოა, ახლაც რთული ცხოვრება მაქვს, რადგან სულ ვმუშაობ და სახლში რემონტიც კი არ დამიმთავრებია, მაგრამ მე ასე არ ვუყურებ ცხოვრებას. გაჭირვება ისაა, როცა ახლობელი ადამიანი გყავს მძიმე სენით დაავადებული. 

1759168958

"გაწელილ ემოციებს და გრძნობებს როცა სახელი არ ერქმევა, უნდა დასრულდეს..." - გულახდილი ინტერვიუ ბარბარა სამხარაძესთან

ბარბარა სამხარაძე საზოგადოებამ წლების წინ პროექტ «ნიჭიერიდან» გაიცნო. კახელმა გოგონამ ჟიურის და მაყურებლის ყურადღება პირველივე წუთიდან მიიპყრო და მას შემდეგ პოპულარობით სარგებლობს.14 წლის იყო როცა პროექტში მოხვდა და სწორედ იმ ასაკიდან დაიწყო დამოუკიდებლად ცხოვრება დიდ ქალაქში დასთან ერთად, რომელიც, როგორც თავად ამბობს, სიბნელეში დიდი ლამპიონით დაჰყვებოდა.დები დღეს ერთად მართავენ ბარბარა სამხარაძის მუსიკალურ სტუდიას და ოჯახს ფინანსურადაც თავად ეხმარებიან. ორი წლის წინ ბარბარამ ბარიატრიული ოპერაცია გაიკეთა და შესანიშნავ ფორმაშია.საკუთარ ტრანსფორმაციაზე ახალგაზრდა მომღერალი და ავტორ-შემსრულებელი «პრაიმ ტაიმს» ესაუბრა.- ბარბარა, რა სიახლეებია შენს შემოქმედებაში?- თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ. რაც შეეხება სიახლეებს მალე გამოვა ჩემი მორიგი საავტორო სიმღერა «it’s over”, რომელიც ერთი წლის წინ დაიწერა. სიმღერის სახელწოდება არის დასრულება, რაც იმას ნიშნავს, რომ რაღაც ეტაპი დასრულდა ჩემს ცხოვრებაში და დავბრუნდი იმ მდგომარეობაში საიდანაც აქ ჩავერთე. ვერ ვიტყვი, რომ სხვა ადამიანი გავხდი. ცხოვრებაში დგება ისეთი მომენტი, როცა ხვდები რომ, უბრალოდ, წერტილი უნდა დასვა და მეც ასე მოვიქეცი.- როგორც ვხვდები პირად გამოცდილებას უკავშირდება ამ ეტაპის დასრულება?- კი პირადს ეხება, რადგან პირადის გარეშე არაფერი ხდება და არც იწერება. ჩემი აზრით ადამიანი სტრესში უნდა ჩავარდეს, იქიდან რომ სხვა ადამიანი გამოვიდეს. სიმღერა არის ჩემი სათქმელი, ეს არის ის გზა, რომლითაც ვამბობ რაც მინდა. ეს სიმღერა თითქოს ძალიან ნათლად გადმოსცემს იმას რაც იყო. სიმღერაში არის ასეთი ტექსტი ქართულად: ახლა ამ ყველაფერზე მეცინება, შენ ხარ დიდი ბავშვი და მე აღარ ვარ დედაშენი. გადაწელილ ემოციებს და გრძნობებს როცა სახელი არ ერქმევა უნდა დასრულდეს. მეტს ამ თემაზე ვერაფერს ვიტყვი.- ბარბარა, როცა სცენაზე გამოჩნდით საკმაოდ ჭარბი წონა გქონდათ, რაც ბარიატრიით დაამარცხეთ, რთული იყო წონასთან ჭიდილი?- წონის ჭიდილი ბავშვობიდან არ მაქვს. მქონდა წონა, მაგრამ არ ვეჭიდებოდი. ჩემი თავი მიღებული მქონდა ისეთი, როგორიც ვიყავი. ჩემი ცხოვრება ჩემს იმ ვიზუალს მოვარგე, რაც მქონდა მაშინ. პირველად, წონის კლება 17 წლის ასაკში ვცადე და 25 კგ დავიკელი, მაგრამ როგორც ხდება სწრაფ კლებას მოსდევს სწრაფი მატება, რაც მენტალობაზეც ურტყამს და ამიტომ უნდა გაჩერდე. ჩემი დაკვირვებით, 21 წლიდან ადამიანი ხვდება, რომ ცვლილებების დროა. სხვა საკუთარი თავის დანახვა უნდა და ამას დაემთხვა ჩემი ოპერაციაც. 22 წლის ვიყავი როცა ბარიატრია გავიკეთე და 2023 წლის პირველი დეკემბრიდან 70 კგ დავიკელი. ახლა ვეგუები იმ სხეულს რომელიც არ მახსოვს და იმ ცხოვრების სტილს, რაც ამ ყველაფერმა მოიტანა. თითოეული დაკლებული კილოგრამი სიახლეა ჩემთვის. კონცერტზე რომ სხვას ამღერებდნენ, მეგონა, ვიზუალურად დიდი რომ ვიყავი, ამის გამო არ მამღერებდნენ, ეს მეგონა ერთადერთი ხელის შემშლელი ფაქტორი, მაგრამ შეიძლება ეს ასე არც იყო და მაგრამ მე ვქმნიდი დრამას.- ბარბარა, საკმაოდ პატარა ასაკში გადმოხვედი კახეთიდან საცხოვრებლად თბილისში დამოუკიდებლად, რთული იყო დიდ ქალაქში მარტო ცხოვრების დაწყება?- ფაქტობრივად, სოფელი «ნიჭიერის» გამო 14 წლის ასაკში დავტოვე და თბილისში წამოვედი. შეიძლება ითქვას, სანთლის შუქზე სიბნელეში გავიკვლიე გზა და ბევრჯერ "ტალახშიც" ჩავდგი ფეხი. გვერდით მედგა ჩემი და, რომელიც დიდი ლამპიონით მინათებდა გზას. ჩვენს უკან არავინ დგას, საკმაოდ მიზერულ ხელფასზე მუშაობდა და ასე ვირჩენდით თავს. მატერიალურად რთული დღეებიც გამივლია- თუმცა, შემდეგ, შენი სტუდია გახსენი, როგორ მოახერხე საკუთარი ბიზნესის წამოწყება ნულიდან?- პანდემიის დროს, საერთოდ არანაირი შემოსავალი არ გვქონდა. კონცერტებიც არ იყო. თავიდან აბადოკების გაკეთება დავიწყე, სულ 16 ცალი გავყიდე. მერე მივხვდი,  სჯობდა, ისეთი საქმე დამეწყო, რაც კარგად გამომდიოდა და ავიყვანე 5 მოსწავლე. ეს თანხა ჩემთვის საარსებოდ საკმარისი იყო, შემდეგ კი ნასესხები ფულით გავხსენი სტუდია. თუ არ გარისკე ადამიანმა, ვერ იცხოვრებ. ვფიქრობ ბევრმა ადამიანმა უნდა თქვას რომ მე ვიცხოვრე. მე ვცხოვრობ და ვრისკავ ყოველდღიურად. დაახლოებით 18 წლიდან, ჩემი თავის პატრონი მე თვითონ ვარ. გათამამებული გოგო არ ვყოფილვარ. დედას სულ ვეუბნები, რომ შეიძლება არ მომცე მილიონი, მაგრამ მომეცი უნარი იმის, რომ ვიშოვო მილიონი.გაჭირვებამ და სიდუხჭირემ ცხოვრება მასწავლა. უნივერსიტეტში როცა ჩავაბარე, დედამ „ჰელოუ კიტის“ პირსახოცი მიყიდა და მაჩუქა, ამ ზაფხულს კი ბატებიანი კეპი მიყიდა, მისთვის ისევ იმ ბავშვად ვრჩები, მაგრამ ესაა ფასდაუდებელი ჩემთვის. რაღაც მომენტში, როცა ვუყურებ ჩემს ტოლებს, ვფიქრობ, ეს მეც რომ მქონოდა, რა იქნებოდათქო, მაგრამ ეს არაფერი არ არის. მე მაქვს თავისუფლება მშობლებისგან. მთელი ცხოვრება მიწევს არჩევანის გაკეთება, ამიტომ ვირჩევ იმას, რაც მჭირდება.ბოლო 20 ლარი მქონია და კაფეში ვერ წავსულვარ ჩემს კურსელებთან ერთად. იმიტომ , რომ შესაძლოა დამირეკონ გადაღებისთვის, სადაც ტაქსით დამჭირდება წასვლა. სკოლაში ბანკეტზეც არ ვიყავი, რადგან ან მართვის მოწმობა უნდა ამეღო, ან ბანკეტზე უნდა წავსულიყავი, ორივე ერთად ვერ მექნებოდა, ამიტომ მართვის მოწმობა ავირჩიე. მახსოვს, დედა ბავშვობაში მეუბნებოდა, ნაყინი არ გეჭმევაო და არქონის ტკივილს ისე გადაფარავდა სტრესულად არ განმეცადა და მგონებოდა, რომ ნაყინი მართლა არ მეჭმებოდა. ბავშვებს ოცნებებში დისკომფორტს უქმნიან, იმიტომ რომ იმ შესაძლებლობას ვერ აძლევენ, რაც სჭირდება. ქვაზე და კიბეზე დამდგარი ბავშვი მომღერლობაზე რომ ოცნებობს, სასაცილოა, მაგრამ მე მაინც ვოცნებობდი, ხელს არ მიშლიდნენ და დღეს, სრულიად უცხო ადამიანები აკითხავენ სახლში. მობლებმა, მინიმუმ, უნდა გაამხნეონ შვილები.ვრცლად, ვიდეო: 👇