სული მიისწრაფვის სინათლისკენ - როგორ ეხმარება ცოცხალი ადამიანების ლოცვა მიცვალებულს

ლოცვა

მართლმადიდებელი ქრისტიანებისთვის მიცვალებულდბისთვის ლოცვას ღრმა სულიერი მნიშვნელობა აქვს და საეკლესიო ცხოვრების განუყოფელი ნაწილია. ადამიანის ფიზიკური სიკვდილის შემდეგ მისი სული აგრძელებს მოგზაურობას და ცოცხალთა ლოცვამ შეიძლება მნიშვნელოვანი გავლენა იქონიოს მის მდგომარეობაზე მარადისობაში. მართლმადიდებლური ეკლესია ხაზს უსვამს ასეთი ლოცვების აუცილებლობას, განმარტავს მათ ძალასა და მნიშვნელობას სულის გადარჩენისთვის.

ლოცვის ძალა და მიცვალებულთან კავშირი

ლოცვა არ არის მხოლოდ მიმართვა ღმერთის წინაშე, არამედ სულიერი კომუნიკაციის ფორმა მათთან, ვინც მიწიერი სამყარო დატოვა. ითვლება, რომ გარდაცვლილის სული ისმენს საყვარელი ადამიანების ლოცვას და მათ შეუძლიათ დაეხმარონ იმ ქვეყნად სიმშვიდის მოპოვებაში.. მაშინაც კი, თუ გარდაცვლილმა ადამიანმა სიცოცხლის განმავლობაში ვერ შეძლო ცოდვების მონანიება, მისი ნათესავების ლოცვამ შეიძლება შეცვალოს მისი სიკვდილის შემდგომი ბედი.

მხოლოდ უფალმა იცის ყოველი ადამიანის ნამდვილი ბედი სიკვდილის შემდეგ. ეს ბედი დამოკიდებულია იმაზე, თუ როგორ ცხოვრობდა ადამიანი, რისი სწამდა და რა საქმეები გააკეთა. თუმცა, მართლმადიდებლური სწავლება ამტკიცებს, რომ ღვთის წყალობა უსაზღვროა და ცოცხალთა ლოცვას შეუძლია ღმერთთან შუამავლობა მიცვალებულის ცოდვების მიტევებისთვის. ამრიგად, ცოცხლები მონაწილეობენ გარდაცვლილის ბედში, ავლენენ სიყვარულს და მზრუნველობას ლოცვით გზით.

სიკვდილის შემდეგ მესამე, მეცხრე და მეორმოცე დღე საკვანძოა მართლმადიდებლურ ტრადიციაში. მესამე დღე ქრისტეს აღდგომას განასახიერებს, მეცხრე ანგელოზთა ცხრა წოდებას უკავშირდება, მეორმოცე დღე კი უფლის ამაღლებას ეხება. ამ დღეებში სულს განსაკუთრებით სჭირდება საყვარელი ადამიანების მხარდაჭერა და ლოცვა.

მართლმადიდებლური ეკლესია აფრთხილებს მორწმუნეებს, არ სცადონ მიცვალებულებთან პირდაპირი კონტაქტი სპირიტუალიზმის ან სხვა ოკულტური პრაქტიკის საშუალებით. ამის ნაცვლად, რეკომენდებულია მიცვალებულის სულის სიმშვიდისთვის ლოცვებით მიმართოთ ღმერთს და სთხოვოთ უფალს დახმარება და გაძლიერება რთულ ცხოვრებისეულ სიტუაციებში.

მიცვალებულთა სულებისთვის ლოცვა მართლმადიდებლური ტრადიციით არის სიყვარულისა და ზრუნვის გამოხატულება მათთვის, ვინც მიწიერი სამყარო დატოვა.

იგი ხაზს უსვამს რწმენას, რომ სული აგრძელებს არსებობას და შეუძლია მიიღოს დახმარება ცოცხლებისგან მათი ლოცვით. მართლმადიდებელი ეკლესია გვასწავლის, რომ ღვთის წყალობა უსაზღვროა და ლოცვით ხსოვნას შეუძლია ცოდვების მიტევება და სულის სიმშვიდის პოვნა.