„რაღაცის თქმას აპირებდა, მაგრამ ვეღარ მოასწრო... ემიგრაციაში ყოფნა შვილმკვდარი დედისთვის ასმაგად მძიმეა - მეგი ბაქრაძის დედა

ზუსტად ერთი წლის წინ, დიდი თუ პატარა ახალგაზრდა ექთნის, მეგი ბაქრაძის გარდაცვალებაზე საუბრობდა...

„პრაიმტაიმი“ მეგის დედას, ირმა ტეფნაძეს ესაუბრა, რომელიც ამჟამად ემიგრაციაში, იტალიაში იმყოფება.

„დღეს ერთი წელი გავიდა მაგდას გარდაცვალებიდან... ძალიან ძნელი, ენით აღუწერელი ტკივილია, რომელსაც ახლა ჩვენ განვიცდით. განსაკუთრებით მძიმეა უცხო მიწაზე ამ ტკივილით ცხოვრება. იტალიაში ორი წლის წინ ჩამოვედი. მეგის გარდაცვალების შემდეგ ჩამოვედი საქართველოში და ორი თვის შემდეგ უკან დავბრუნდი.

მოგეხსენებათ, ჯერ ემიგრაციაში ყოფნა მძიმეა, შვილმკვდარი დედისთვის კი ასმაგად მძიმე. მადლობა იმ ოჯახს სადაც ახლა ვარ, მაქსიმალურად გვერდში მიდგანან... არ მიშლიან ჩემი შვილის სურათებსა და ხატების ოთახში ქონას. ლოცვის მეტი არაფერი დამრჩენია...

მეგის შვილები ამჟამად მამასთან და ბებიასთან იზრდებიან. ღმერთმა ყველას მისცეს ჩემი სიძის, მანუჩარის მსგავსი შვილი, მამა და მეუღლე. უფროსი შვილიშვილი 11 წლისაა, უმცროსი 8-ის. მართალია მათ დედის სითბოს ვერავინ შეუცვლით, თუმცა ჩემს სიძეს რაც შეუძლია, ყველაფერს უკეთებს ბავშვებს, ნამდვილად თავდადებული და მისაბაძი მამაა.“- ამბობს რიმა ტეფნაძე.

„რაღაც ჰქონდა სათქმელი, მაგრამ ვეღარ მოასწრო...“

მეგი ბაქრაძე, ემიგრაციაში მყოფ დედას გარდაცვალებამდე ერთი დღით ადრე ესაუბრა. როგორც დედა ამბობს შვილს რაღაც ჰქონდა მისთვის სათქმელი თუმცა, იტალიელმა ოჯახმა სადაც ირმა იმყოფებოდა, მათ საუბრის დასრულების საშუალება არ მისცა. დედა იძულებული გახდა, რომ მეგისთვის ტელეფონი გაეთიშა.

„გასულ წელს ამ დროს სხვა ოჯახში ვმუშაობდი. ბებია, ვისაც ვუვლიდი არ გვაძლევდა საშუალებას, რომ ჩემს შვილებთან დიდხანს მესაუბრა. მეგის, გარდაცვალებამდე ერთი დღით ადრე ვესაუბრე. ბებიამ ერთი ამბავი ატეხა და იძულებული გავხდი ტელეფონი გაგვეთიშა. რაღაცის თქმას აპირებდა, მაგრამ ვეღარ მოასწრო... იქნებ რა უნდა ეთქვა ჩემს შვილს...

ვნანობ იმას, რომ მანამდე ლოცვებს არ ვკითხულობდი, იქნებ მეგი ჩემს ლოცვას მაინც დაეცვა... მისი წასვლის შემდეგ უფრო დავახლოვდი ღმერთთან... 1996 წელს, 11 თვის შვილი უეცრად გარდამეცვალა. ალბათ ახლა ერთად არიან...“- ამბობს ირმა ტეფნაძე.