როგორ იქცა მაკნატუნა ზღაპრის გმირად და ნაძვის ხის განუყრელ ატრიბუტად

ლეგენდა მაკნატუნა ჯარისკაცის შესახებ: დაახლოებით ორასი წლის წინ, გერმანია-პოლონეთის საზღვარზე მდებარე პატარა სოფელში, ცხოვრობდა ძუნწი და მდიდარი ფერმერი, რომელსაც არც ოჯახი ჰყავდა და არც მეგობრები.
ყოველ შობას, თავის პატარა სახლში, მარტოობაში ატარებდა, იჯდა  ცეცხლთან და თხილს ამტვრევდა. ფერმერი დაბერდა და დაიღალა ამ საქმით. გადაწყვიტა, ვინც სოფლის მოსახლეობისთვის თხილის სამტვრევს გამოიგონებდა, მისთვის ჯილდო დაეწესებინა. ბევრს გაუჩნდა იდეა, მაგრამ ფერმერი ვერცერთმა ვერ მოხიბლა...

ერთხელ, ღარიბი ხის მჭრელი მივიდა, რომელმაც წითლად შეღებილი, პატარა ხის კაცუნა ჯარისკაცი-მაკნატუნა მიუტანა. ფერმერი იმდენად აღფრთოვანდა, რომ მოგვიანებით მთელი თავისი ქონება გაჭირვებულებს დაურიგა, რის გამოც ხალხის სიყვარული მოიპოვა...

ეს ლეგენდა... ახლა კი იმაზე, თუ როგორ აღმოჩნდა ჰოფმანის ზღაპარში მაკნატუნა.

1830 წელს ძმე­ბი გრი­მე­ბის კრე­ბულ­ში გა­მოჩ­ნდა ტერ­მი­ნი nussknacker - მაკ­ნა­ტუ­ნა. როცა სა­სი­ა­მოვ­ნო სა­ხე­ლი სა­სა­ცი­ლო მო­წყო­ბი­ლო­ბებს მი­ა­ნი­ჭეს, მა­შებ­მა ახა­ლი სი­ცო­ცხლე შე­ი­ძი­ნეს. მაკ­ნა­ტუ­ნას მა­მად ვილ­ჰელმ ფუხტნე­რი ით­ვლე­ბა. ეს იყო ის, ვინც 1872 წელს პირ­ვე­ლად აა­წყო სა­ტე­ხი გან­სხვა­ვე­ბუ­ლად და და­ი­წყო მისი კო­მერ­ცი­უ­ლი წარ­მო­ე­ბა. სწო­რედ ვილ­ჰელ­მის ხე­ლე­ბის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა, რომ ჩვენ­თვის ნაც­ნო­ბი დაკბი­ლუ­ლი ჯა­რის­კა­ცი ასე­თი ფორ­მი­თაა ცნო­ბი­ლი.

ერთ-ერთ მხი­ა­რულ ხის მჭრელს აზ­რად მო­უ­ვი­და გა­მო­ე­თა­ლა ხის შე­უ­ხე­და­ვი კა­ცუ­ნა, რო­მე­ლიც კბი­ლე­ბით თხილს ამ­ტვრევ­და. მას მა­ღა­რო­ე­ლე­ბის გა­ცი­ნე­ბა სურ­და. ასე და­ი­ბა­და სა­თა­მა­შო მაკ­ნა­ტუ­ნა - ხის კა­რი­კა­ტუ­რუ­ლი თო­ჯი­ნა, რო­მე­ლიც ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე იაფი სა­თა­მა­შო იყო.

1699 წელს იო­ჰან ჰე­მან­მა, სე­ი­ფე­ნი­ელ­მა გლეხ­მა, დატ­ვირ­თა ურე­მი თა­ვი­სი თა­ნა­სოფ­ლე­ლე­ბის ხის სა­თა­მა­შო­ე­ბით და მიხ­ვე­ულ-მოხ­ვე­უ­ლი გზე­ბით, მთის ბი­ლი­კე­ბი­თა და მომ­ხიბ­ლა­ვი სოფ­ლის გზე­ბით, ლა­იფ­ცი­გის ბაზ­რო­ბა­ზე წა­ი­ღო. სა­თა­მა­შო­ე­ბი მან ძა­ლი­ან მომ­გე­ბი­ა­ნად გა­ყი­და. მყიდ­ვე­ლებს გან­სა­კუთ­რე­ბით მაკ­ნა­ტუ­ნა მო­ე­წო­ნათ. ამის შემ­დეგ სო­ფელ­ში ყვე­ლა თავ­მოყ­ვა­რე ხე­ლო­სანს სა­კუ­თა­რი მაკ­ნა­ტუ­ნა უნდა გა­ე­კე­თე­ბი­ნა. მე-19 სა­უ­კუ­ნის და­სა­წყის­ში, გერ­მა­ნელ­მა მთხრო­ბელ­მა, თე­ო­დორ ამა­დე­უს ჰოფ­მან­მა ნახა სა­თა­მა­შო და თო­ჯი­ნა მისი ზღაპ­რის - „მაკ­ნა­ტუ­ნა და თაგ­ვე­ბის მეფე“ მთა­ვარ გმი­რად აქ­ცია.