faceამბები • 1744627980

ზურა შევარდნაძის რჩევა - როგორ გაძლოს იასამანმა სახლში დიდხანს

გარდენიას დამფუძნებელი ზურა შევარდნაძე გასწავლით, როგორ შეინარჩუნოთ ლარნაკში დიდხანს იასამნის თაიგული.„გარდენიაში იასამნის უამრავი ჯიში გვაქვს, ირანიდან ჩამოტანილი. იქ ერთ მებაღეს მივაგენით, რომელსაც წარმოუდგენელი კოლექცია ჰქონდა. საერთოდ, იასამანი ირანიდანაა და ჩვენც იქედან ჩამოვიტანეთ. ისამანი წყალში ვერ ძლებს, არ უყვარს წყალში თაიგულად გაჩერება და უცებ უკვდება ტოტები.ამიტომ ჩაასხით ლარნაკში წყალი, ჩააგდეთ 2 აბი შუშხუნა ასპირინი რა 10 ცალი ნახშირის აბი. ასე წყალი დიდხანს არ გაფუჭდება და უკეთ შეინახავს. კიდევ ერთი რჩევა - ჯობია ფოთლების გარეშე ჩაალაგოთ, ხოლო სანამ ჩააწყობთ, ღეროებს ძირები ირიბად წააჭერით და შემდეგ ბოლოები დაუჩეჩქვეთ. ასე ღერო ადვილად მიიღებს წყალს და შედარებით დიდხანს გაძლებს. ეს წავკისელების მეთოდია, ძველი მეყვავილეების. ამის შემდეგ ჩააწყობთ ღეროებს წყალში,“ - ამბობს ზურა შევარდნაძე.

რჩევები • 1744436493

როგორ გავუხანგრძლივოთ სიცოცხლე ლარნაკში ჩადებულ იასამანს?

ცნობილი ფლორისტი,„გარდენიას“ დამფუძნებელი ზურა შევარდნაძე გასწავლით, როგორ შეინარჩუნოთ ლარნაკში დიდხანს იასამნის თაიგული.„გარდენიაში“ იასამნის უამრავი ჯიში გვაქვს, ირანიდან ჩამოტანილი. იქ ერთ მებაღეს მივაგენით, რომელსაც წარმოუდგენელი კოლექცია ჰქონდა. საერთოდ, იასამანი ირანიდანაა და ჩვენც იქიდან ჩამოვიტანეთ.იასამანი წყალში ვერ ძლებს, არ უყვარს წყალში თაიგულად გაჩერება და უცებ უკვდება ტოტები.ამიტომ ჩაასხით  ლარნაკში წყალი, ჩააგდეთ 2 აბი შუშხუნა ასპირინი რა 10 ცალი ნახშირის აბი. ასე წყალი დიდხანს არ გაფუჭდება და უკეთ შეინახავს.კიდევ ერთი რჩევა - ჯობია ფოთლების გარეშე ჩაალაგოთ, ხოლო სანამ ჩააწყობთ, ღეროებს ძირები ირიბად წააჭერით და შემდეგ ბოლოები დაუჩეჩქვეთ. ასე ღერო ადვილად მიიღებს წყალს და შედარებით დიდხანს გაძლებს. ეს წავკისელების მეთოდია, ძველი მეყვავილეების. ამის შემდეგ ჩააწყობთ ღეროებს წყალში,“ - ამბობს ზურა შევარდნაძე.

კულტურა • 1739377318

"ჩუბჩიკას ხსენებაზე თბილი მზე მახსენდება. ის არ იყო ჩვეულებრივი... მისი მურაბებიც ნახატს ჰგავდა..." - გენიალური მხატვარი 91 წლის გახდებოდა

"ჩუბჩიკაზე წიგნის წერა ზურა შევარდნაძის შემოჩენამ გადამაწყვეტინა. როდესაც მან ჩემი პატარა ჩანაწერები ნახა, ჩამაცივდა, ეს ხომ უკვე წიგნია?! რატომ არ წერო?.." - ამბობს ეთერ თათარაიძე "პრაიმტაიმთან". გენიალური თენგიზ მირზაშვილი - ჩუბჩიკა 91 წლის გახდებოდა... ადრიანად წავიდა ამ ქვეყნიდან, 73 წლის ასაკში და თანაც პირველ იანვარს. ამაზე სევდიანი რა უნდა იყოს; იდგა მის სახელოსნოში საღებავებისა და მისი მოხარშული მურაბების მოტკბო არომატი. ღუმელზე ჩაიდანი შიშინებდა და სტუმრის მოლოდინში თვლემდა ცეცხლი...თურმე, ჩუბჩიკა ეთეროს ეუბნებოდა, მე შენი ლექსების შემდეგ უკეთესი გავხდიო. ეთეროს ლექსების წყალობით თუშური დიალექტი თუშებზე უკეთ უსწავლია.ეთერ თათარაიძე: - ზეპირად იცოდა ჩემი ლექსები. მე არც ერთი საკუთარი ლექსი ზეპირად არ ვიცი. მე რატომ არ მომცა ღმერთმა ხატვის ნიჭი-მეთქი, ვეტყოდი და რას მპასუხობდა?! შენ ლექსებში ხატავ, ბევრ რამეს შენი ლექსებიდან ვიხატავო. რა ხარბი გამოდექი, ხატვაც მოგინდაო, მეტყოდა. არა, ვოცნებობ-მეთქი, ვპასუხობდი.სულ მიყვებოდა თავის ბავშვობაზე, მოკლედ, ბევრი მასალა დამიგროვდა. ჩემს თავს იმაში ვემადლიერები, რომ მასზე დაწერილ ნაგლეჯსაც არ ვაგდებდი. ჩუბჩიკას ხსენებაზე სინათლე მახსენდება. ძალიან თბილი მზე და სინათლე. არ არის დღე, მე ის არ გამახსენდეს. არც მჯერა რომ აღარ არის. მგონია, რომ სადღაც არის წასული და შევხვდები. ასეთი შეგრძნება მაქვს გოდერძი ჩოხელზე. სულ მგონია, მოვა და შემოიჭყივლებს რაღაცას. ვახუშტი კოტეტიშვილის ხმა სულ ყურში მაქვს, მგონია, რომ რაღაცას ამოთქვამს. ის, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია, თურმე იმას, ვერ ივიწყებს ადამიანი.ჩემი და ჩუბჩიკას მეგობრობა ჩემი პირველი შემოქმედებითი საღამოდან - 1979 წლის 14 აპრილიდან იწყება. სანამ ეს საღამო დაიწყებოდა ის და ვახუშტი კოტეტიშვილი ვნახე და გავიცანი. მას შემდეგ ჩვენ ყოველდღიური ურთიერთობა გვქონდა. თავის ინტერვიუში ამბობდა, არც ერთი დღე არ არის ეთერის ლექსებზე არ ვიფიქროო.  შენი ლექსების შემდეგ მე სულ სხვა ადამიანი გავხდიო...სანამ მე და ამირანს ჩვენი სახლი გვექნებოდა, თავის სახლში გადაგვიყვანა საცხოვრებლად. მერე უკვე გვერიდებოდა და გავიპარეთ.როგორი უბედნიერესი დღეები მახსოვს... სახელოსნოში თავის აივანზე ხატავდა, ქვევით მე ჩემი ლექსები უნდა წამეკითხა, ამირანსაც დავალება ჰქონდა. ღუმელი ენთო... დაიძახებდა, წამევიდააა და ფრიალით ჩამოაგდებდა სველ ნახატს. ჩვენ ვიჭერდით და ვფენდით გასაშრობად.ბევრი ნახატი მაქვს მისგან. გეტყვით, რატომ არ მჯერა, რომ აღარ არის. როდესაც ძალიან ვიღლები და ცუდ ხასიათზე ვარ, ვჩქარობ, რომ მივიდე სახლში და შევხედო ჩუბჩიკას ნახატებს, მაშინვე ვწონასწორდები. ვხდები მისნაირი - არც დარდს იმჩნევდა, არც წუხილს.ეს ბოროტი ავადმყოფობა, სიმსივნე ჰქონდა და არ იმჩნევდა. მერე რაო, ამბობდა. ყველა ავად ხდებაო... ჩვეულებრივი მოკვდავი არ იყო.ისეთი სურნელი ტრიალებდა მის სახელსონოში, როგორი ოხშივარიც აღმოსავლური ბაზრების ნახატებიდან შეიგრძნობა. ვიხსენებ ხოლმე, რას ურევდა ერთმანეთში და ხანდახან სახლში ვამბობ, ჩუბჩიკას მურაბა უნდა მოგიხარშოთ-მეთქი. მისი მურაბები არავის მსგავსი არ იყო, ნახატს ჰგავდა. სხვადასხვა ხილს ურევდა. კომშს და ატამს ერთმანეთში ურევდა. ლიმონის და ფორთოხლის გარეშე მურაბას არ მოხარშავდა. ციტრუსს სულ ურევდა. ყურძენს ჩააწურავდა... სქელ სიროფს იღებდა. ისეთი არომატი ჰქონდა, ვერავინ მსგავსს ვერ გააკეთებს. არც უნდა სცადოს.ხილ-ბოსტნეულის გარდა, რძის პროდუქტების ცნობა იცოდა. ბაზარში ყველას მაგას დაესეოდა, ჩვენი კაცი მოვიდაო. ყველზე მოვაჭრე ქალები გამორბოდნენ ჩუბჩიკასკენ. ესეც, უნდოდა თუ არა, ყველასგან ყიდულობდა.***გალერისტ ზაირა ბერელიძის ამ ჩანახატიდან მხატვრის სახეს ნათლად დაინახავთ.ჩვენი ჩუბჩიკასახელოსნოს კარზე არცთუ მოკრძალებულად დავაკაკუნე._ ე, მევიდა ვინცხა _ გაისმა ოთახის სიღრმიდან ჩუბჩიკას ხმა.ეს მიმართვა ყველა სტუმარს ეკუთვნის. მისთვის არა აქვს მნიშვნელობა, სტუმარი საქართველოს პრეზიდენტია თუ დამლაგებელი. კარი გამიღო. _ როგორ ხარ? _ ვკითხე მე._ ქე ვარ ფაქიზად _ მიპასუხა ჩვეული ხალისით.ოთახის სიღრმიდან ეთერ თათარაიძის თბილი მზერა შემომეგება.როგორც გავიგე ეთერის ახალი ლექსების კრებული გამოდის. წიგნის გაფორმება ჩუბჩიკას ეკუთვნის. ესეც ბუნებრივია.ჩუბჩიკა დაჯდა, საოცრად „მოუწესრიგებლად“ დალაგებულ მაგიდასთან და ალბომში ჩვეული ვირტუოზულობით ხატვა დაიწყო. დავხედე ფურცელს და ჩავილაპარაკე:_ ეს რა მაგარი პეიზაჟი გამოვიდა!_ ამას რა უნდა, თვალდახუჭულიც დავხატავ, _ გაიღიმა ჩუბჩიკამ._ რასაკვირველია, ხუმრობს, _ თქვა ჩვეული სიდინჯით ეთერმა._ არა, არ ვხუმრობ, თუ გინდათ თვალები ამიხვიეთ!_ ეთერ, მოდი ვცადოთ _ ვუთხარი მე._ მოიცა! _ ფურცელი და პასტელები მოვუმზადე. აიღო სხვადასხვა ზომის სამი ფერის პასტელი, ფერები ზომების მიხედვით დაიმახსოვრა და თქვა:_ ჰე, ამიხვიეთ თვალები!თვალები ავუხვიეთ და ირონიანარევი ღიმილით ვუთხარი:_ აბა დაიწყე! რამდენიმე წუთში თეთრ ფურცელზე ულამაზესი ოფოფი გაჩნდა. მოულოდნელობისაგან გავშრი. შევხედე ეთერის გაოგნებულ სახეს._ გამევიდა რაცხა? _ გამოგვაფხიზლა ჩუბჩიკას შეძახილმა._ შეიძლება ეს ოფოფი მე მაჩუქო? _ ამოვილუღლუღე მე._ წეიღე, _ თქვა მან და სამზარეულოსკენ გაემართა._ ახლა მე ჩაის მოგიმზადებთ, რაცხა მურაბით. სახელოსნოს კედლებს მზერა მოვავლე, თითქოს ამ ყველაფერს პირველად ვხედავდი. ფარდაგები, თუნგები, მაგიდაზე გადაშლილი „ვეფხისტყაოსანი“, საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთი, კედლებზე უამრავი ნამუშევარი კიდია, იატაკზეც ყრია, თითქოს ეს ასეც უნდა იყოს. ცხვრები, ხიდი, წითელკაბიანი ქალი (რომელზედაც ვგიჟდები), ფერდობზე სადღაც შორს ეკლესიის კონტური, ფორთოხლისფერი მზე, „უზრდელი ქალები“, ხეები, ზამთრის პეიზაჟი... ამ ფიქრებიდან მოულოდნელად რაღაცამ გამომაფხიზლა. გავხედე ჩემს ჩანთას, რომელშიც წითელნისკარტა ოფოფია მოკალათებული და კიდევ ერთხელ გავიფიქრე: არა, ჩუბჩიკ, შენ მართლა გენიოსი ხარ!

ისტორიები • 1736838420

„გამჩენო მამაზეციერო, უხვი წელი მოგვეცი, გასათხოვი გაგვათხუებიე, მოსაყვანს მუაყვანიე. გვაშორე დარდი“ - გურული დალოცვა კალადობის ღამეს

მებაღე ზურა შევარდნაძე საზოგადოებას ახალ წელს სოციალურ ქსელში ულოცავს და 40 წლის წინ ბებია-ბაბუასგან კალანდობას მოსმენილ და დამახსოვრებულ „გალოცვას” უზიარებს.„40 წლის წინ ბებიასგან და ბაბუასგან კალანდობას მოსმენილი და დამახსოვრებული “გალოცვაა”, უფრო მარტივი და უკეთესი არ ვიცი.„გამჩენო მამაზეციერო, უხვი წელი მოგვეცი, გვიმყოფე ყველა მთელი ჯანით და მხიარული გულით. გასათხოვი გაგვათხუებიე, მოსაყვანს მუაყვანიე, წამსლელი მშვიდად წეიყვანე იმქვეყანას. გვაშორე დარდი, ოხი მიეცი ყველა გაჭივრებულს და უქონელს. გაგვიმსე სახლი ბაღნებით, გული სიკეთით და სიხარულით, ეზო ფრინველით, საყოლით და საკლავით.ბეღელი მარცვლით და ბარაქით. არ მოგვაკლო სტუმარი, მოკეთე და მოყვარე. ყველა ჩვენიანს კაის მსურველს გძელი დღეი მიე. ავს, ეშმაკს და უხილავს დუუფსე თვალი, დააყრუე და დაქციე. ჩვენი გულის სატკივარი აღმა ქარს მიქონდეს, დაღმა წყალს.წრომანდელი ნაშრომი ტკბილად შეგვაჭამე, მოგვახმარე და შეგვარგე, მომვალ წელს შრომის ძალა და ხალისი მოგვეცი.”ყველას გვჯეროდა, რომ ამფერი “გალოცვის”, ფერხვის და კაი ფეხადის გარეშე წახდებოდა საქმე და არ გათენდებოდა კალანდა”, – წერს ზურა შევარდნაძე.

ისტორიები • 1726934768

დიდ წითელ, ჭინჭით ფეხებშეკრულ მამალს ამოიჩაგვიებდა ღლიავში და ფეხშველი შევუდგებოდით შემოქმედისკენ გზას... - ზურა შევარდნაძე ღვთისმშობლობის დღესასწაულზე

მებაღე ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში ღვთისმშობლობასთან დაკავშირებულ ისტორიას იხსენებს.„ღვთიშობლობის წინა დღეს, ჩვენსას ყოველ წელს აუცილებლად მოდიოდა მშვიდობაურში გათხოვილი ბაბუას დაი მერიკო და ბებიას ძმის ცოლი, ოროკიდან ნაზიკო. ნაზიკო ბებიას ეზოს, ღელის წყალი ჩამოუდიოდა ამიტომ სულ ბევრი კვატი ყავდა, ამ დღეს ორი ან სამი მელნისფერფრთიანი ჩვენთანაც მოყავდა სულ. გვიხაროდა მათი სტუმრობა, როგორ გვიხაროდა. ოროკელ ბებიას პატარაობიდანვე სტუმარ მერიკო ბებიას ვეძახდით, შვილმკვდარი დედა იყო და როგორც ბებიამ აგვიხსნა მისი სულის საოხად იქცევა ასე.თაფლის სანთელის დიდ ნატეხს ამოაცოცებდა ჩანთიდან, დაილაპარაკებდენ და მალევე შეუდგებოდენ საქმეს. ბებია ძველ, პატარა მოკალულ სპილენძის ქვაბს გამოიღებდა რომელიც მხოლოდ საამსაქმისოდ ქონდა სუფთად შენახული და თაფლის სანთელს ნაკვერჩხალზე დაადნობდა. დოლბანდის, სიძველისგან გაყვითლებულ თოფს წვრილ ლენტებს ააჭრიდნენ და დაიწყებდნენ სანთლის ამოქნას. სამივე თავ თავისი ოჯახის ყველა წევრის სახელზე თითოეულის სიგრძე სანთელს ჩამოქნიდა, დიდიან პატარიანად ყველას ერგებოდა თითო. გრძელ სანთლებს ხელის გულებით აგორგოლავებდენ, გასაშრობად პარმაღის ხის კედელზე მიაკრავდნენ და მერე ლოკოკინებივით დაახვევდნენ, სუფთა, ტილოს ტომსიკაში ჩააწყობდენ.ვახშმად ერთად დავსხდებოდით, ბაბუა საქალებო ტკბილ ღვინოს გამოდგამდა წვრილყელიანი, მწვანე გრაფინით და აფერს არ იტყოდა. იმ დღეს, მხოლოდ იმ დღეს ქალი დაილოცებოდა. "დედა მარიამ ძალა და ღონე მოგვეცი, შეგვარგე და ტკბილად მოგვახმარე წრომანდელი ნაშრომი, ჯანი მრთელი და გული მხიარული შეგვარჩინე, გვაცოცხლე დღეგრძელად..."ბებია დიდ ქვის კეცს არეკავდა, პიწკინა სქელ ჭადს მაგიდის ნაპირძე ჩამოდებდა, ჩამოტეხავდა და დაგვირიგებდა.ადრე დაგვაძინებდენ და გათენებული არ იყო ჩამოგვივლიდნენ, არიქა ნენა გათენდაო. სამივე მოხერხებულად გამოეწყობოდა, თმებს ფუყეთ დაიპწნიდენ და ნაწნავს არ შეიკრავდენ, თავს ლაჟვარდისფერი ცახოცებით გაიკრავდენ, სამივე დიდ წითელ, ჭინჭით ფეხებშეკრულ მამალს ამოიჩაგვიებდა ღლიავში და ფეხშველი შევუდგებოდით შემოქმედისკენ გზას. ჩვენ ფეხზე გახდას არ გვანებებდენ არაა წესიო გვეტყოდენ. კარგად გათენებულზე მივადგებოდით შემოქმედის ეკლესიას. უკვე ირეოდა ხალხი, ოზურგეთელი ჩაჩნებიც გამოიშლებოდენ ამ დღეს, ფუშფუშა ქაღალდის ფერად სათამასოებს, ბრიალა ფერად შეღებილ ფარსმანდუკის თაიგულებს, რეზინზე ასხმულ ფერად , ბრჭყვიალა, ნახერხიან ბურთებს ყიდდენ. გაპუტული თუთიყუში გულმოდგინედ აძრობდა ერთიმეორეზე უკეთეს, დაგორგლილ სურვილებს კონსერვის კოლოფიდან, ოც კაპიკად.მაშინ ეკლესიაში არც მღვდელი იყო არც ხატი და არც აფერი. ერთი მუხლებამდე წელში მოხრილი ძალიან მოხუცი სიდონია მალაზონის იმედად იყო იქაურობა. ახლო ცხოვრობდა, პატარა ფიცრულში სასაფლაოსთან. ეზოში უშველებელი ჭადარი იდგა. ბაღნები დაგვილოცე დედაოო ეტყოდა ბებია, არც წაი ეყურება არცერთს და არც მოი... საგზალით სავსე კალათს შემოუდგამდა დუშაღზე.მონაზონი დაგვლოცავდა და დაამშვიდებდა ბებიებს, არც უთქვენოდ ვაკლებ ლოცვას მერიკო, ბედნიერი და სიხარულით სავსე ცხოვრებას მისცემს დედახვთიშობელიო..რომელიმე საფლავის ქვაზე ჩამოვჯდებოდით, გალავანზე მიაკრავდენ და ბოლომდე დაწვავდენ სიგრძის სანთლებს. სანთელი რომ დაიწვებოდა ცაში ისროდენ მამლებს. აკრიახდებოდა მამალი, ჯერ გალავანზე შეხტებოდა, მერე სიდონია მალაზონის ჭადარზე აფრინდებოდა და გვერდით მიუჯდებოდა ბასილეთიდან, მზიანიდან, მთისპირიდან და მეწიეთიდან მოყვალილ მამლებს, იქიდან აკვირდებოდენ სალოცავად მოსულ უღმერთო გურულებს. ერთი სანახავი იყო ეს უშველებელი ხე სავსე წითელი მამლებით.სულს ვხდიდით ბებიას შეკითცვებით: "რას უშობა ბებია ამდენ მამალს სიდონიე მალაზონი?""გაჩერდი ბიჯო, ამოგართუამ ენას.." გაგვიწყრებოდენ.წამოსვლისას კიდევ სამჯერ შემოუვლიდით ტაძარს, დაბლა დავეშვებოდით, რიყეზე ბჟუჟის წყალზე დაიბანდენ ფეხებს, წუღებს ჩაიცვამდენ, თმას დაიხვევდენ, ბაბუა უკვე გველოდებოდა ბოგასთან, ერთმანეთს ვასხედით მანქანაში. ოროკში ვისადილებდით სტუმარ მერიკო ბებიასთან, სახელდახელოდ გაშლილ სუფრასთან. კიდევ ერთხელ დაილოცებოდენ და მომავალ ხვთიშობლობამდე სულის სიმხნევეს, ტანის სიმრთელეს უსურვებდენ ერთმანეთს.ბებიასთვის რომ გეკითხა არც მორწმუნე იყო და მითუმეტეს არც ეკლესიურად ცხოვრობდა.აბა ეს რა იყო?რაც თავი მახსოვს ღვთიშობლობა დღეს ეკლესიაში ყოველთვის მივდივარ, დღესაც ვიყავი. იმ სიძლიერის და უძლეველობის, იმ ერთიანობის განცდა, ერთად ყოფნის და ამ ერთად ყოფნით მიღებული სიხარული ბავშვობის მერე აღარ მიგვრძნია.ნეტა მართლა რას უშობოდა სიდონიე მალაზონი იმდენ მამალს?!

ისტორიები • 1726167325

„ეზოში, რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა...“ - ზურა შევარდნაძის ემოციური პოსტი 

„გარდენია შევარდნაძის“ მფლობელი, ფლორისტი ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში ემოციურ წერილს აქვეყნებს:„ოცი წლის წინ, შემოდგომაზე ვიყიდე პირველი ნაკვეთი თბილისის ზღვისკენ მიმავალ გზაზე. მაშინ აქ არც ასფალტი იყო, არც ელექტრონი და გაზი, მისამართიც არ გვქონდა, არაფერი არ ერქვა ჩვენს ქუჩას. მოშორებით სულ ორი ახალაშენებული, გაულესავი სახლი ჩანდა. ჩვენს წინ დიდ, ძეძვიან მინდვრებზე ბერძენი მწყემსები ნახირს აძოვებდნენ. ჩემი ახალშეძენილი პატარა ნაკვეთი იყო დაჭაობებული და ჭაობი სავსე სამშენებლო ნაგვით.ახლანდელივით, მზიანი თბილი შემოდგომა იდგა, ძალიან ვიყავი გახარებული და საქმეს ვეშურებოდი. გურიაში ბიძაჩემს ლადოს და ასკანელ მეზობელ ზურია სისვაძეს შევუთვალე არიქა მიშველეთ მეთქი, ჩამოვიდნენ და შევუდექით. ფეხისალაგი გავმართეთ, ზურიამ ჭა ამოიღო, ამოყორა და ჭაობის წყალი დღენაჟებში მივმართეთ, რომელსაც დღემდე ვიყენებთ სარწყავად. ეზოში მომცრო, ხის მწვანე, ფინური ვაგონი დავდგი, ის იყო ჩვენი თავშესაფარი, სამზარეულო და ზოგჯერ საძინებელიც. დილაობით დეზერტირების ბაზარში ჩავდიოდი, პამიდორი, ყველი, მწვანილი, ხახვი, იშვიათად ძეხვი ან შებოლილი სიგა ამომქონდა სდილისთვის. შუადღეს დაღლილები ვაგონთან, ტირიფის ქვეშ, სახელდახელოდ ჯირკებისგან მოწყობილ მაგიდასთან ვჭამდით ლადო, ზურიე და მე.იმ დღესაც ბევრი ვიმუშავეთ, ვბარეთ, ნაბარავში ქვა ვარჩიეთ და ვაგროვეთ. სასადილოდ ფეხს ვითრევდით, არ ვიმჩნევდით მაგრამ არცერთს არ გვეხალისებოდა , ისევ ხახვი, ისევ თევზის ტომატიანი კონსერვი...ხელი რომ დავიბანეთ და შევიკრიბეთ, ეზოში რომელსაც ჯერ არც ჭიშკარი ჰქონდა და არც ღობე შუახნის, მაღალი, შავებში ჩაცმული ქალი შემოვიდა, თავზეც შავი ებურა. ერთ ხელში დიდი ტილოგადაფარებული ლანგარი ეჭირა, მეორეში ტომრის ჩანთა. გავეგებე, გამიღიმა მორიდებით, ოქროს ორი კბილი გამოუჩნდა. მოსალმებაზევე შევატყვე მეგრელობა.- მეზობელი ვარ მე შენი შვილო. გიყურებთ ეს დღეებია, შრომობთ კია ბევრს, მარა გაგიმართლებთ ღმერთით.-გმადლობთ ქალბატონო.-ნელი მქვია მე, ბერულავა იყო ჩემი ქმარი. სამი შვილი მყავს, უფროსები ალბათ შენზე. აგერ ვართ უკან, გეცოდინება შენ ჩვენი სახლი, ასე მოეწყო ჩვენი ცხოვრება.. თავი დახარა, მივხვდი რასაც გულისხმობდა.-გამომართვი დიდა აწი, არ მიწყინოთ თუ საკადრისად ვერ მოგართვით, გულითაა ღმერთია მოწამე და გადახადა გახამებული ტილო ლანგარს.დიდ, გულუღმა ჯამზე თეთრი, ფითქინა ღომი ჩაორთქლილიყო, პიტნიანი ნადუღი და ბევრი სულგუნის ნაჭერი ჩაედო ბარაქიანად შუაგულში. ორი წიწილი შეეწვა და კოხტად დაეჭრა, მწვანე ტყემალი დ წითელი სისხინა აჯიკა იდო ჭიქებით კიდევ ლანგარზე.გავშრი უხერხულობისგან.-ასე რატომ შეწუხდით?-რამ შემაწუხა დიდა, მეზობლის გულობიზა წყარში არ ჩავდგები კიდომ? "გემოშა ოჭკომ სკუა, შერგე გაუ ღორონთქ." კამპოტი მოგართვით, არ დამძრახოთ უკაცო ოჯახი მაქვს და....ჩანთიდან დაორთქლილი სამ ლიტრიანი ქილა ამოაცოცა.თბილად, დედობრივად მიღიმოდა, თვალები სიკეთით, სიხარულით ჰქონდა სავსე, ბედნიერი იყო რომ შეძლო მისთვის უცხო მაგრამ ახალი მეზობლისთვის პატივი ეცა. მოვიპატიჟეთ, არ დარჩა, გაგვეცალა.უენოდ, უსიტყვოდ, გემრიელად გეახელით. არც ლადოს, არც ზურიას და არც მე არაფერი გვითქვამს.სად არ ვყოფილვარ, რა არ მინახავს, მას მერე ასეთი გრძნობით და ბედნიერმა როდის ვისადილე აღარ ვიცი.დღეს უკვე ამ ამბიდან 20 წლის თავზე ვამბობ, სანამ ასეთი და ამდაგვარი ამბები კიდევ ხდება ვერავინ და ვერაფერი მოგვერევა, აი მერე მართლა რა იქნება ვეღარ გეტყვით.შვილებში და შვილიშვილებში ჩაფლული, მადლიანი, სიხარულით და სიყვარულით სავსე, ნაშრომი, დაღლილი ნელი დეიდა აგერ კუკიაზე დავკრძალეთ. არასდროს არაფერი უთხოვია იმის გარდა სოხუმში დამმარხეთო.ნელი დეიდა, გვაპატიე...“, - წერს ზურა შევარდნაძე.

faceამბები • 1723826471

არაა აუცილებელი ყველა უნივერსიტეტში იღებდეს განათლებას – პროფესიები აითვისეთ, ხელით შრომა ისწავლეთ, ჩადექით ბაღებში, ბოსტნებში იმუშავეთ: ზურა შევარდნაძე

„გარდენია“-ს მფლობელი ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში წერს, რომ „არ არის აუცილებელი ყველა უნივერსიტეტში იღებდეს განათლებას“. მისი განმარტებით, პროფესიების ათვისება, ხელით შრომის სწავლა და მუშაობაც შეიძლება.„არაა აუცილებელი ყველა უნივერსიტეტში იღებდეს განათლებას. პროფესიები აითვისეთ, ხელით შრომა ისწავლეთ, ჩადექით ბაღებში, ბოსტნებში იმუშავეთ.. ეგება გესიამოვნოთ კიდეც შედეგს რომ დაინახავთ, თქვენი ნაშრომისგან მიღებულ მოსავალს მიიღებთ. რად უნდა ამას ამდენი ამბავი?!“, – წერს ზურა შევარდნაძე.

ისტორიები • 1719143016

როგორ განვითარდა 5 წლის წინ ქორწილიდან გაქცეული პატარძლის და მისი საქმროს ამბავი - ზურა შევარდნაძე ისტორიის გაგრძელებაზე წერს

რამდენიმე წილის წინ ზურა შევარდნაძემ სოციალურ ქსელში ქორწილიდან გაქცეული პატარძლის ამბავი დაწერა. როგორც ირკვევა გოგონა ამჯერად გათხოვდა, დაქორწინებულია საქმროც.„პატარძალი რომ გაიქცა ქორწილიდან ხუთი წლის წინ ყველას გვახსოვს მგონი (რა დამავიწყებს..)..დღეს იმ პატარძალმა იქორწინა, თავის ავსტრიელ თანამშრომელს გაჰყვა. თეთრი კაბით, რომ დავინახე გამაჟრუალა…გიორგისაც თავის ბავშვობის შეყვარებული შეურთავს და პატარა შვილიც ჰყავს თურმე.ანამარია და იოჰანეს, მთელი გულით გილოცავთ რასაკვირველია!!!!დღეს ბევრი ვიცინეთ, რა ვიცი მორჩეს ბოლომდე ქორწილი და მერე გავიხაროთ, ისევ არ გაგვექცეს დედოფალი მეთქი, ბედნიერები ჩანან და აგვისტოში შვილსაც ელოდებიან.ხელის მოწერის ცერემონია, სუფრის დეკორაცია, ყვავილი ამჯერად თეთრი ისურვა პატარძალმა))))“ - წერს შევარდნაძე.

ისტორიები • 1719086844

ხუთი წლის წინათ რომ ქორწილიდან გაიქცა, იმ პატარძალმა იქორწინა დღეს... - ზურა შევარდნაძე

რამდენიმე წილის წინ ზურა შევარდნაძემ სოციალურ ქსელში ქორწილიდან გაქცეული პატარძლის ამბავი დაწერა. როგორც ირკვევა გოგონა ამჯერად გათხოვდა, დაქორწინეულია საქმროც.„პატარძალი რომ გაიქცა ქორწილიდან ხუთი წლის წინ, ყველას გვახსოვს მგონი (რა დამავიწყებს..)..დღეს იმ პატარძალმა იქორწინა, თავის ავსტრიელ თანამშრომელს გაჰყვა. თეთრი კაბით, რომ დავინახე გამაჟრუალა…გიორგისაც თავის ბავშვობის შეყვარებული შეურთავს და პატარა შვილიც ჰყავს თურმე.ანამარია და იოჰანეს, მთელი გულით გილოცავთ რასაკვირველია!!!! დღეს ბევრი ვიცინეთ, რა ვიცი მორჩეს ბოლომდე ქორწილი და მერე გავიხაროთ, ისევ არ გაგვექცეს დედოფალი მეთქი, ბედნიერები ჩანან და აგვისტოში შვილსაც ელოდებიან.ხელის მოწერის ცერემონია, სუფრის დეკორაცია, ყვავილი ამჯერად თეთრი ისურვა პატარძალმა))))“ - წერს შევარდნაძე.

საზოგადოება • 1714824526

ეგება მართლა იმიტომ გვწყალობდა გამჩენი, რომ გვჯეროდა, წესებს მივყვებოდით... - რა ტრადიციის შესახებ წერს ზურაბ შევარდაძე

მებაღე ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში წინაპრების მიერ დიდ ხუთშაბათს თესვის რიტუალზე წერს.„ჩემს ბავშობაში, გურიაში სჯეროდათ, რომ დიდ ხუთშაბათს მიწაში ჩაყრილი თესლი ერთი ასად ამოდის და ჩხირიც დაარჭო განედლდება.ამიტომ თესლებს მანამდე დავახარისხებდით და მოვიმარაგებდით, დასარგავსაც ამ დღისთვის შევინახავდით. თავსხმა და დელგმაც, რომ ყოფილიყო უსათუოდ დავთესავით და დავრგავდით."ჩულქებში" გამოკონილ თესლებს რომ ყრიდა ბებია მიწაში ჩურჩულით მიაყოლებდა ლოცვას: "სიკეთით მომაწევიე და სიკეთით მომახმარე წრომანდელი მოსავალიო.."ბაბუაც დაკრავდა თოხს და მიაყრიდა დაშლილ ბელტებს ბებიას ჩაყრილ სამშეთა ლობიოს კაკლებს, ფორჩხის კიტრებს და ხაპერებს. ფოცხით გადაუვლიდა კეჟერა ფხალს, მაკიდოს და ნიახურის კვლებს.დიდ, თათრულა ხაპებს ბუდნებათ ვთესავდით და საძროხის სახურავზე აგვყავდა ჩელტებით..ცერცვი წინა წლის ოქტომბერში ითესებოდა და ამ დღეს უკვე პარკში თუარა ყვავილში მაინ იყო.ღვივოდა ჩვენი ბახჩა მისდღემჩი და დაზამთრებამდე ბებიას კალთებით გადმოქონდა და გადმოქონდა ნაირნაირი ბოსტნეული და მწვანილი.. სავსე იყო ყოველთვის გობები, გოდრები, კალათები.... საკმარისზე მეტი გვქონდა სულ ყველაფერი.ეგება მართლა იმიტომ გვწყალობდა გამჩენი, რომ გვჯეროდა, წესებს მივყვებოდით და დიდ ხუთშაბათს ვთესავდით და ვრგავდით..“ - წერს შევარდნაძე.

faceამბები • 1709124180

„ჩავედი გურიაში, ვამცნე ოჯახს და ნათესავებს ჩემთვის უსაშველოდ სასიხარულო ამბავი და მათგან ვითხოვე უფლება...“- ზურა შევარდნაძის საოცარი ისტორია

მებაღე, "გარდენია შევარდნაძის" მფლობელი ზურა შევარდნაძე სოციალურ ქსელში ხშირად აქვეყნებს საინტერესო ამბებს როგორც საკუთარი საქმიანობიდან, ისე ცხოვრებიდან. ცოტა ხნის წინ ის მეგობრებსა და გამომწერებს ბებიის, ესმას შესახებ მოუყვა. ესმას ფიგურა იმდენად მნიშვნელოვანი იყო ზურას ცხოვრებაში, რომ მან ქალიშვილს სწორედ ბებიის სახელი დაარქვა: „ესმა ბებია ასკანელი თალაკვაძის ქალი იყო, ლადიმე ბაბუასთან ერთად წულაძეების ოჯახში, ბახვში 80 წელი იცხოვრა. ერთი ქალი, ქეთო და 4 ვაჟი, შალვა, შოთა, შაქრო და გაბილა გაზარდა. შაქრო და გაბილა ტყუპები იყვნენ. ახოვანი და კარგი შესახედები, ლაღები ყოფილან, მხიარულები და უსაშველოდ შრომისმოყვარე, დიდი ოჯახი ჰქონდათ. მეორე მსოფლიო ომის დაწყებიდან ძალიან მალე, ისე, როგორც თითქმის ყველა ოჯახში მოსულა წერილი, ორ უფროს ვაჟს, შალვას და შოთას ომში იწვევდნენ. მშვიდად შეხვედრია ბებია ამ ამბავს.ვახშამზე, შუაცეცხლთან ტყუპ ძმებს უთქვამთ, როგორ დავრჩებით შინ, როცა ჩვენი ორი ძმა ომში წავა, ჩვენც წავალთ და მათთან ერთად ვიომებთო. არ შეეწინააღმდეგა შვილებს მამა და ჰყვებიან, რომ ესმა ბებიამ მოუწონაო კიდეც გადაწყვეტილება ბიჭებს. ოზურგეთის რკინიგზის სადგურიდან გააცილეს ბახვიდან ბევრი ახალგაზრდა და ესმამ და ლადიმემ 4 ვაჟიშვილი ერთად ომში. ესმას კურცხალი არ გვინახავსო, ამასაც ჰყვებიან, იდგა გამეხებული და გულში ლოცულობდაო, თავისთვის…სადგურიდან სოფელში ფეხით დაბრუნებულა ლამის მთელი სოფელი. დუაბზუში ესმა თანასოფლელებს გამოეყო და ასე ისურვა, ბჟუჯის რიყეს გაუყვა თურმე მარტო. რიყეზე უპოვია ნახვრეტიანი კარგად მოზრდილი ქვა, ცახოცისთვის ნაპირი ჩამოუხევია და გულზე დაუკიდებია.ზუსტად ეს ამბავი არავინ იცოდა, ქვას საგულდაგულოდ მალავდა თავსაფრებისა და ხილაბანდების ქვეშ. ის კი ყველამ იცოდა, რომ სახლში დაბრუნებულს ლეიბი დაბლა ჩამოუგდია და ექვს წელიწადზე მეტი კაბაგაუხდელს ძელის ტახტზე ფარდაგზე ეძინა.ომში წასული ბიჭების უმრავლესობა ქერჩში დაიხოცა, არ დარჩა ბახვში ოჯახი, რომელიც არ გლოვობდა. დაობლდნენ შვილები, დაქვრივდნენ ქალები, კვირაში ორჯერ, სამჯერ შეიცხადებდნენ თურმე ხან რომელ და ხან რომელ მეზობელს, მოყვარეს, ნათესავს.ჩვენი სოფლიდან წასული 128 ჯარისკაცი არ დაბრუნებულა შინ. ესმა ბებიამ ყველა იგლოვა, ყველაზე შავი ატარა, ყველა შეიცხადა და საკურთხი უკეთა. თვითონ კი რატომღაც დარწმუნებული იყო, რომ მისი ოთხივე შვილი დაბრუნდებოდა. ვერავინ ვერ უბედავდა შეკითხვას, ცხოვრობდა, შრომობდა, ელოდა...გათავდა ომი, დაბრუნდა შალვა, დაბრუნდა ტყუპისცალი გაბილა, დაბრუნდა შოთა, არ ჩანდა შაქრო... ესმა ბებიამ ზუსტად იცოდა, რომ ისიც დაბრუნდებოდა. ომის დაწყებიდან ექვსი წლის თავზე, ტყვედ ნამყოფი, ნატანჯი, მაგრამ უვნებელი დაბრუნდა ისიც. მთელი სოფელი მიყოლია შინ. შაქრო ბაბუას, ესმას და შაქროს შეხვედრის ამბავს ბევრი ჰყვება დღესაც. ესმას თვალზე მაშინაც არავის დაუნახავს კურცხალი, მიიღო შვილი, ჩაიკრა, შუბლზე აკოცა, წაღმა დაატრიალა, ხელები ცაში აღაპყრო, ღმერთს მადლობა უთხრა, ყველას თანდასწრებით ცახოცი მოიხადა, გულისპირი შეიხსნა, გულიდან გაპრიალებული, ტარებისაგან კიდეებდაბლაგვებული ქვა მოიხსნა და ღობეზე დაკიდა, ვითომდა აქ არაფერიო. მეზობლებს სთხოვა, მომეხმარეთ, მეზობლებო, დღეს ჩემს ოჯახში ლხინია და სუფრა გამაშლევინეთო.2017 წლამდე  ეკიდა ეს ქვა ესმა ბებიას ღობეზე, ვერავინ გაბედა, ამდენი წელი მას შეხებოდა. დიდი ნაგრამი დარჩა ბებიას, ვერავინ გაბედა შვილისთვის მისი სახელის დარქმევა.2017 წლის11 დეკემბერს ჩემი შვილი დაიბადა. ჩავედი გურიაში, ვამცნე ოჯახს და ნათესავებს ჩემთვის უსაშველოდ სასიხარულო ამბავი და მათგან ვითხოვე უფლება, მისთვის ესმა დამერქმია იმის იმედით, რომ ჩემი ესმა ცოტა მაინც დაემსგავსებოდა დიდ წინაპარს.ქვა კი თან წამოვიღე, ავწონე, კილოგრამს 50 გრამი აკლია…" - წერდა ზურა შევარდნაძე. 

საზოგადოება • 1709121839

VIDEO: როგორ ცხოვრობს დღეს ყველაზე ცნობილი ბიჭი „იმერული ესკიზებიდან“ - „ჩემთვის ეს კატასტროფა იყო...“

"ჩინჩლავს!" - ეს ფრაზა ყველს ახსოვს ნანა მჭედლიძის ცნობილი ფილმიდან "იმერული ესკიზები".როგორ ცხოვრობს დღეს ყველაზე ცნობილი ბიჭიამ ფილმიდან და რატომ არ უყვარდა ამ ფილმის გახსენება წლების მანძილზე?კახა ჭკადუა მარნეულში ცხოვრობს და საქართველოს არაერთი მსოფლიო ჩემპიონი აღუზარდა კიკბოქსინგში.ასევე ნახეთ:„ვეღარ ვიხრებოდი, არც დავფიქრებულვარ, გავიკეთე ოპერაცია, მაგრამ რეაბილიტაცია ძალიან გამიჭირდა“ – ზურა შევარდნაძეVIDEO: „ემიგრაციაში ვარ, ასე წავიდა ჩვენი ცხოვრება, არაუშავს…“- რატომ არ გაჰყვა კინოს ყველაზე პოპულარული წითური გოგონა „იმერული ესკიზებიდან“