შენობა

ორმაგი სტანდარტია, როცა გერმანიასა და საქართველოში საპროტესტო აქციების შეფასება სხვადასხვანაირია, ეს ხალხზე უკუეფექტს ახდენს - ირაკლი ქადაგიშვილი

პარლამენტის თვითმმართველობის კომიტეტის თავმჯდომარის, ირაკლი ქადაგიშვილის განცხადებით, ორმაგი სტანდარტია, როცა გერმანიასა და საქართველოში საპროტესტო აქციების შეფასება სხვადასხვანაირია.როგორც ჟურნალისტებს ქადაგიშვილმა განუცხადა, ორმაგ მიდგომებს საზოგადოებაში უკუეფექტი აქვს.„გერმანიაში მოქალაქემ მაშხალა კერძო შენობას ესროლა, რომელიც დააპატიმრეს და მას სასამართლომ ექვსთვიანი პირობითი შეუფარდა. ეს ადამიანი გერმანიაში დამნაშავედ არის აღიარებული და ამას არავინ აპროტესტებს. საქართველოში ლამის პარლამენტი გადაწვეს, ჩვენი, თქვენი ქვეყნის მთავარი ინსტიტუტის სასახლე. გვეუბნებიან, რომ ეს ადამიანები გმირები არიან და მათზე პასუხისმგელობის გავრცელება სანქციას იწვევს. ეს ორმაგი სტანდარტია, რაც საზოგადოებისთვის უკვე ნათელი გახდა. ასეთი დამოკიდებულება ხალხზე უკუეფექტს ახდენს“, – განაცხადა ქადაგიშვილმა.

პოლიტიკა • 1744294736

ნოდარ მუსერიძე: მე და ლევან ჯაფარიძე დაგვაკავეს. ჩვენ მეგობრებს პირდაპირ ეუბნებოდნენ, რომ ხმას ამოიღებთ, რამე ინიციატივას გამოიჩენთ - ორი ადამიანი თქვენი მეგობრები ხომ გვყავს ციხეში დაჭერილი, ხომ იცით ციხეში არ არის კარგი სიტუაცია და ამიტომ პრობლემებს ნუ შეუქმნითო

საქართველოს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე, სადაც ერთ-ერთ თემად საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის ქონებრივი უფლებების ხელყოფის საქმე განიხილება, 2006 წელს ტექნიკურ უნივერსიტეტში ახალგაზრდობის მიმართულების ხელმძღვანელმა ნოდარ მუსერიძემ ისაუბრა. მან მისი და ლევან ჯაფარიძის დაკავების ეპიზოდი გაიხსენა და აღნიშნა, რომ მისთვის გაუგებარი იყო დაკავების მიზეზი. მისივე თქმით, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტებს პირდაპირ ეუბნებოდნენ არ გამოეჩინათ რაიმე ინიციატივა და მათი მეგობრებისთვის ციხეში არ შეექმნათ პრობლემა. „მე და ლევან ჯაფარიძე დაგვაკავეს, მე მოქმედი კომისიის წევრი ვიყავი ცესკოსი და ლევან ჯაფარიძე მაშინ უკვე მემარჯვენეების წევრი იყო. დაკავების მიზეზი ჩვენთვის გაუგებარი იყო. მიზეზი რა გვითხრეს, რომ 2007 წელს ჩატარდა რაღაც პრივატიზაცია, სადაც ჩვენ ვითომ ინტერესი გვქონდა და მერე 2007-ში ის არასწორად ჩატარდა და 2008-ში დაგვიჭირეს, ერთი წლის შემდეგ და რომ მიჭერდნენ, მაგას გეპეისთან ვაკავშირებ და გეტყვით რატომ, მე ვეკითხები 3 საათი იყვნენ შემოსული, 60 კაცი შემოვიდა დასაჭერად და მეუბნება მუხლებს, გავიგე მეთქი ეს და მე რა შუაში ვარ-თქო რაც მომიყევი მეთქი და გამომძიებელი მეუბნება, რომ სად მუშაობდიო? მე ვუთხარი გეპეიში - ახლა სად მუშაობო? ცესკოშითქო. ხომ ხვდები რატომაც გიჭერთო? მე ვუთხარი ვერ ვხვდები, მაგრამ კაი მეთქი და დაგვიჭირეს. რომ დაგვიჭირეს მეორე დღეს ერთი ღამე გავატანეთ კუდ-ის შენობაში, მერე გლდანის ციხეში გადაგვიყვანეს და საღამოს გლდანის ციხის დირექტორი მელაძე იყო, თუ არ მეშლება და მანდ მოვიდნენ გამომძიებელი და კუდის თანამშრომელი, სამნი ვიყავით დაჭერილი, აგვიყვანეს და იმათ არაფერს არ ეუბნებოდნენ, მე ორ ქონებას მეუბნებოდნენ, სადაც მე ვფიქსირდებოდი. ჩათვალეთ 30 კაცში 30-ე ვიყავი და მითხრეს რომ ეგ დაგვიბრუნეო სახელმწიფოსო და გაგიშვებთო. მე ვუთხარი ჯერ ერთი ეს ქონება მე არ მეკუთვნის სრულად, დიდ თანხიანი ქონება იყო, რომლის პრივატიზაცია ოფიციალურად, კანონით მოხდა, ვერავინ ვერაფერს ვერ შეედავა და მე ვერ დაგიბრუნებთ და სხვანაირად ვისაუბროთ მეთქი, თუ რამეში დამნაშავე ვარ, მითხარით რაში ვარ და ჯარიმას გადავიხდი მეთქი. ორ წუთში ეს საუბარი მორჩა, მერე 10 წუთი ზოგადი საუბარი იყო და მერე წასვლის დროს მომიტრიალდა კუდ-ის თანამშრომელი და მეუბნება, რომ კაი შენი ქონება არ არის რასაც ჩვენ ვფიქრობდითო, მაგრამ ისეო სხვის ქონებებთან დაკავშირებით მაინც ინიციატივებს ნუ გამოიჩენო. მე მაშინ ვერ მივხვდი ეს რა იყო, მაგრამ მერე დავფიქრდი და რამდენიმე დღით ადრე კერძო საუბარში, ერთ-ერთ პიროვნებასთან ვთქვი ასეთი რაღაც, რომ გეპეის ქონებებს რომ ისაკუთრებენ ესე ადვილად არ მოხდება მეთქი მანდ და მაგაზე ადრე თუ გვიან ყველა პასუხს აგებს მეთქი და ეს აკრედიტაციის გაჩერებაც ჩათვალეთ რომ არის იმ ხალხის დაღუპვა ვისაც ეს გაუკეთეთ მეთქი. ალბათ ეს თემა იყო და გარეთ ჩვენი მეგობრები ვინც იყვნენ, იმათაც პირდაპირი ტექსტით ეუბნებოდნენ, რომ ხმას ამოიღებთ, რამე ინიციატივას გამოიჩენთ, ორი ადამიანი თქვენი მეგობრები ხომ გვყავს ციხეში დაჭერილი, ხომ იცით ციხეში არ არის კარგი სიტუაცია და ამიტომ პრობლემებს ნუ შეუქმნით. ეს იყო პირდაპირი მესიჯი“, - განაცხადა ნოდარ მუსერიძემ. მისივე თქმით, ციხეში გატარებული პერიოდის გამო, მას და ლევან ჯაფარიძეს ფიზიკური და მენტალური პრობლემები შეექმნათ გარკვეული დროით. „მერე ჩვენ რომ გამოვედით, დიდი ძალისხმევა დაგვჭირდა, სამი თვე ვისხედით და ჩვენი მეგობრები დაგვეხმარნენ და საპროცესო გადავიხადეთ, 200 ათასს ითხოვდნენ და 60 ათას დოლარამდე დიდი ვაჭრობით გადავიხადეთ, ისიც რა თქმა უნდა ვალით და რომ გამოვედით, მე და ლევანი ისე ვიყავით ფიზიკურად, ერთი წელი დეპრესიაში ვიყავით და სახლიდან ვერ გამოვდიოდი წესიერად“, - აღნიშნა ნოდარ მუსერიძემ.

მსოფლიო • 1744290868

რუსეთმა და აშშ-მა სტამბულში მოლაპარაკებების მეორე რაუნდი დაასრულეს

რუსეთისა და აშშ-ის დელეგაციებმა თურქეთის ქალაქ სტამბულში მოლაპარაკებების მეორე რაუნდი დაასრულეს. ინფორმაციას რუსული მედია ავრცელებს.მათივე ინფორმაციით, მხარეებს შორის მოლაპარაკებები თითქმის ექვსი საათი გრძელდებოდა. მხარეებმა რუსეთის გენერალური საკონსულოს შენობა კომენტარების გარეშე დატოვეს.სავარაუდოდ, ინფორმაცია მოლაპარაკებების შესახებ მედიისთვის მოგვიანებით გავრცელდება.რუსულ მხარეს აშშ-ში ახალდანიშნული ელჩი ალექსანდრე დარჩიევი, ხოლო ამერიკულ მხარეს ამერიკის სახელმწიფო მდივნის თანაშემწის მოადგილე ევროპისა და ევრაზიის საკითხებში სონატა ქოულტერი წარმოადგენდა.ცნობისთვის, რუსეთისა და ამერიკის დელეგაციებმა პირველი შეხვედრა სტამბულში 27 თებერვალს გამართეს. შეხვედრა ექვსი საათი გრძელდებოდა.

მსოფლიო • 1744280218

უფრო მალე, ვიდრე ბევრს ჰგონია, საქართველო იქნება თავისუფალი, შევხვდებით რუსთაველზე, ისევ ვიმღერებთ „თბილისოს“, შევჭამთ ხევსურულ ხინკალს, ხაჭაპურს, დავლევთ „საფერავს“ - ალექსეი გონჩარენკო

უფრო მალე, ვიდრე ბევრს ჰგონია, საქართველო იქნება თავისუფალი და ჩვენ შევხვდებით რუსთაველზე, ისევ ვიმღერებთ, „თბილისო, მზის და ვარდების მხარეო“, საქართველოს გაუმარჯოს, – ამის შესახებ უკრაინელმა დეპუტატმა, ევროსაბჭოს საპარლამენტო ასამბლეის წევრმა, ალექსეი გონჩარენკომ საპარლამენტო ასამბლეის სესიაზე განაცხადა.გონჩარენკოს თქმით, 2025 წელსაც, აპრილში ქართველები ქუჩაში დგანან, სურთ დემოკრატია, თავისუფალი საქართველო და ისევ მოსკოვი უტევს მათ, თუმცა ამჯერად არა რუსი სამხედროების, არამედ მოსკოვის მარიონეტების ხელით.„1989 წლის აპრილი, გაზაფხული, ხეები ყვავის, მშვენიერი თბილისი, შოთა რუსთაველის გამზირი და ქართველები დგანან მათი პარლამენტის შენობასთან, საქართველოს დროშებით, თავისუფლებისთვის, დემოკრატიისთვის, საქართველოსთვის იბრძვიან, მღერიან სიმღერებს. 9 აპრილს 4:00 საათზე, მოსკოვში გაიცა ბრძანება, რომ იერიში მიეტანათ ამ ადამიანებზე და რუსი ჯარისკაცები, სამხედრო ტექნიკით თავს დაესხნენ ამ მოქალაქეებს. მათ მოკლეს 20 ადამიანი, უმეტესად ქალები, მათ თავს დაესხნენ სამხედრო ნიჩბებით. ახლა ისევ აპრილში, 2025 წელს, ქართველები ქუჩაში დგანან, რუსთაველზე, მათი პარლამენტის წინ, მათ სურთ დემოკრატია, სურთ თავისუფალი საქართველო და ისევ მოსკოვი უტევს მათ. ამჯერად არა რუსი სამხედროების ხელით, არამედ მოსკოვის მარიონეტების, ივანიშვილის, კობახიძის და სხვების ხელით. ეს არის ის, რაც ახლა ხდება და ჩვენ აქ ვართ ქართველი ხალხის მხარდასაჭერად, საქართველოში დემოკრატიის მხარდასაჭერად.მათ აქვთ უფლება, იყვნენ თავისუფლები, დემოკრატიულები, ევროპული სახელმწიფო. რა მინდა ვუთხრა ქართველ ხალხს. ეს არის მზის ამოსვლამდე ყველაზე ბნელი მომენტი და ზუსტად ვიცი, რომ მოვა დღე, იმაზე სწრაფად, ვიდრე ბევრს ჰგონია. იცით, ერთხელ დედაჩემმა მითხრა, ვიცოდი, რომ საბჭოთა კავშირი ერთ დღეს დაინგრეოდა, მაგრამ არ მეგონა, თუ ამას ჩემი თვალით ვნახავდიო. 1989 წელს იმ ქართველების მსგავსად, ისინიც არ დაიჯერებდნენ, რომ ორ წელიწადში საბჭოთა კავშირი გაქრებოდა. იგივე იქნება ახლა. უფრო მალე, ვიდრე ბევრს ჰგონია, საქართველო იქნება თავისუფალი და ჩვენ შევხვდებით შოთა რუსთაველზე, ნანასთან, ეკასთან, გივისთან, გიორგისთან, ჩვენ შევჭამთ ხევსურულ ხინკალს, აჭარულ ხაჭაპურს, მჭადს, დავლევთ „საფერავს“ კახეთიდან, დავლევთ ქვევრს რაჭიდან, ეს დღე მოვა, ეს დარწმუნებით ვიცი. ამ დღეს ჩვენ გავიხსენებთ ყველა ბრძოლას, ყველა მებრძოლს, ისევ ვიმღერებთ, თბილისო, მზის და ვარდების მხარეო, საქართველოს გაუმარჯოს“, – განაცხადა ალექსეი გონჩარენკომ.

საზოგადოება • 1744266683

„ჭიქა“ — კაფე საკუთარი წარმოების ყავითა და საკონდიტრო ნაწარმით, რომელიც თიბისი ბიზნესის მხარდაჭერით განვითარდა

კაფე „ჭიქას“ შექმნის ამბავი ზუსტად გვახსენებს, რომ რაიმეს დასასრულს ყოველთვის რაღაც ახალი მოსდევს. ყველაფერი რთულ დროს დაიწყო — მაშინ, როცა მსოფლიოში კოვიდ-19-ის პანდემია იყო გავრცელებული და ადამიანები ახალ რეალობასთან ადაპტირდებოდნენ. ალექსეი მამულაშვილმა გადაწყვიტა, ტურიზმის ბიზნესს ჩამოშორებოდა და სრულიად ახალი მიმართულებით წასულიყო, ანუ კაფე გაეხსნა.იმისათვის, რომ სექტორში გამორჩეული ყოფილიყო და უბრალოდ მორიგ სტანდარტულ კაფედ არ ჩაწერილიყო სიაში, დამფუძნებელი უნიკალურობის პრინციპზე კონცენტრირდა. უფრო კონკრეტულად, „ჭიქაში“ ვერ შეხვდებით ისეთ ყავას, რომლის დაგემოვნებასაც ნებისმიერ კაფეში შეძლებთ. სანაცვლოდ, ალექსეიმ დამატებით ყავის მოხალვის ცეხი გახსნა. ყავის ცეხშიც ყველაფერი ნულიდან დაიწყო — ჯერ მიწის ნაკვეთი იპოვეს, სადაც არაფერი იყო, შემდეგ კი თავად ააგეს შენობა, სადაც ყავის მოხალვა და დამუშავება დაიწყეს. აქვეა „ჭიქას“ საკონდიტროც მოწყობილი — გარდა ყავისა, საკონდიტრო ნაწარმიც სპეციალურად შემუშავებული რეცეპტებით მზადდება.„როგორც ბიზნესის განვითარების საწყის ეტაპზე, ამ ნაწილშიც თიბისი დაგვეხმარა. სხვაგვარად ვერ შევძლებდით სასურველი შედეგის მიღებას. ასევე, შევქმენით ჩვენი დისტრიბუცია, რომელიც მხოლოდ „ჭიქასთვის“ მუშაობს, რაც დადებითად აისახება დროის ფაქტორსა და მომსახურების ხარისხზე. შესაბამისი ფინანსური რესურსით ჩამოვაყალიბეთ სისტემა, რომელიც ძალიან გამართულად მუშაობს”,— ალექსეი მამულაშვილი, „ჭიქას“ დამფუძნებელი.დღეისთვის „ჭიქას“ წარმოების ყავა არა მხოლოდ მის ფილიალებში იყიდება, არამედ ალექსეი რამდენიმე ადგილობრივ თუ უცხოურ კომპანიასთანაც თანამშრომლობს.ამ დროისთვის, კაფე „ჭიქა“5 ლოკაციაზეა წარმოდგენილი. უახლოეს მომავალში კიდევ ერთი ფილიალის გახსნა იგეგმება, განსხვავებული კონცეფციითა და გარემოთი.

ისტორიები • 1744223238

მკვლელები ჯერ ხელკეტებით სცემეს, შემდეგ კი სასტიკად მოკლეს - რას იხსენებს პროკურორი 90-იანი წლების ამბავზე, რომელზედაც სოფელში ყველა დუმდა

გასული საუკუნის 90-იანი წლები ქაოსითა და განუკითხაობით შევიდა ქვეყნის ისტორიაში. კრიმინალი ფაქტობრივად დაუსჯელი რჩებოდა, ჩამოყალიბდა ბანდფორმირებები, რომლებიც ისე დათარეშობდნენ, კლავდნენ, აწამებდნენ, აუპატიურებდნენ და აყაჩაღებდნენ ადამიანებს, რომ სახელმწიფო სტრუქტურებიდან პასუხის მომთხოვნიც არავინ იყო.სწორედ ამიტომ, იმ პერიოდში ძალზე ხშირი იყო ლინჩის წესით გასამართლების შემთხვევები. გვინდა, ერთ-ერთი ასეთი ფაქტი გავიხსენოთ და მკითხველის შეკითხვას – რაში დაგჭირდათ ამ ამბის გაცოცხლებაო, აქვე გავცეთ პასუხი: ის, რაც ქვეყნის ისტორიაა, აუცილებლად უნდა დარჩეს, რომ მომავალმა თაობამ იცოდეს, რა გამოიარა ქვეყანამ და რას გაუძლო ხალხმა. მით უფრო, როცა ამ შემზარავი ამბის დეტალებს ბევრი ახლა, წლების შემდეგ, პირველად სწორედ „პრაიმტაიმიდან“ შეიტყობს.ხაშურის მუნიციპალიტეტში, სოფელ მცხეთიჯვარში ძმები დევაძეები მოხუც მშობლებთან ერთად ცხოვრობდნენ.უფროსი – გია დევაძე „ცალხელა გიას“ სახელით იყო ცნობილი, ვინაიდან მარჯვენა ხელის მტევანი ჰქონდა მოწყვეტილი. უმცროს ძმას ამირანი ერქვა.მათ რამდენიმე ადამიანისგან შექმნეს ჯგუფი და თავს ესხმოდნენ ადამიანებს, ძარცვავდნენ, აყაჩაღებდნენ…თუმცა, სოფელში ძმებს სრულიად სხვადასხვაგვარად ახასიათებენ. გიას არსენა მარაბდელს ადარებენ – მდიდარს ართმევდა და ღარიბს აძლევდაო. რომ დაიჭირეს, ხალხი ფულს და ხელმოწერებს აგროვებდა – იქნებ ციხიდან დაეხსნათ, ან დახვრეტის მუხლი მაინც არ მიეყენებინათ, რადგან ბევრი სიკეთე ახსოვდათ მისგან, თავისი ძმასავით გარეწარი არ იყო ეგ ბიჭიო. გია ციმბირში გადაუსახლებიათ და დღემდე არავინ იცის, რა ბედი ეწია.„პრაიმტაიმი“ ჩავიდა იმ სოფელში, სადაც ძმები ცხოვრობდნენ და ასევე სოფელ ქინძათში, სადაც უმცორსმა ძმამ საშინელი მკვლელობა ჩაიდინა. ადგილობრივებს არ სურთ ამ ამბის გახსენება, მიუხედავად იმისა, რომ მკვლელობიდან 30 წელია გასული.დედა-შვილის მკვლელების ლინჩის წესით გასამართლების მონაწილენი დღესაც ცოცხლები არიან და ამ სოფელში ცხოვრობენ. მიზეზიც ეს გახლავთ, რის გამოც ყველა დუმს.ახლა თავად ამბავი, რომელსაც სოფლის გამგებელი, იაგო ქიტიაშვილი გვიყვება:„1992 წლის თებერვალში, სოფელ ქინძათში მეზობელმა 28 წლის გულო თედიაშვილისა და მისი 14 წლის ვაჟის დანით დაჩეხილი გვამები აღმოაჩინა.ქალი ქვრივი იყო, სოფელ მცხეთიჯვარში, ავეჯის მაღაზიაში მუშაობდა, 14 წლის ბიჭი ჰყავდა. ძალიან კარგი ბიჭი იყო, რუსეთში ჰყავდა ნახევარძმა და დამოუკიდებლად დადიოდა მასთან. ბიჭი იმ საღამოს მდგარა ბირჟაზე და საკმაოდ გვიან დაბრუნებულა შინ. როგორც ჩანს, იქ დახვდნენ მკვლელები და ესეც მოკლეს, რადგან მოწმე არ დატოვეს ცოცხალი.სოფელში თუ ვინმე ციხეში იყო ნაჯდომი, ყველას ჰბრალდებოდა ეს მკვლელობა. იმ ოჯახის ბიძაშვილი იყო ერთ-ერთი, ვისაც ხელს ადებდნენ. მილიციამ წაიყვანა კიდეც და მაგარი ნაცემი მოვიდა უკან.საქმეზე ძიება დაიწყო და დაახლოებით თვე-ნახევარში გახსნეს. იყო ხაშურში ასეთი პროკურორი, ლენა კაპანაძე, რომელსაც ლომის წვლილი მიუძღვის მაგ საქმის გახსნაში. მკვლელები აღმოჩნდნენ მცხეთიჯვრელი ამირან დევაძე (ცალხელა გიას ძმა) და წაღვლელი გოჩა ლომიძე.მკვლელები ხაშურის მილიციაში გადაიყვანეს და როგორც ვიცი, დაკითხეს კიდეც. დანაშაული ორივემ აღიარა.გამთენიისას ქინძათელები მიადგნენ მილიციას ე.წ „ლაფეტით“. არ ვიცი, მილიციელები დაიმალნენ, ამათმა გაკოჭეს თუ ძალოვნებმა თვალები დახუჭეს და არ გაუწიეს წინააღმდეგობა, მაგრამ ფაქტია, რომ მიაღწიეს მკვლელების საკნამდე, გამოათრიეს, „ლაფეტზე“ დააბეს და ისე ჩამოიყვანეს ქინძათამდე.მერე სოფლის ცენტრში ჯერ ხელკეტებით გაუსწორდნენ, ცოცხალ-მკვდრები ტრაქტორზე გამოაბეს, სოფლის შემოსასვლელთან ჩაათრიეს, ტრაფარეტზე ჩამოკიდეს და ცეცხლი წაუკიდეს. ცეცხლწაკიდებულ ლომიძეს უთქვამს, დევაძესთვის – რა გინდოდა, რა შარში გამხვიეო.მაშინ ბენზინი ძალიან ჭირდა, გახსოვთ ალბათ. გზა, რომელიც ჩვენს სოფელში შემოდის, საჩხერისკენ მიდის. გაუჩერებიათ ამ გზაზე მიმავალი სატვირთო მანქანა და მძღოლისთვის უთხოვიათ, 1-2 ლიტრი ბენზინი მოგვეციო. რად გინდათო? აუხსნეს – დედა-შვილი რომ მოკლეს, ის მკვლელები გვყავს დაჭერილი და ცეცხლი უნდა წავუკიდოთო. მძღოლს უთქვამს, მაგ საქმისთვის თუ გინდათ, 2-ს კი არა, 10 ლიტრ ბენზინს მოგცემთო და ჩამოუსხა.მკვლელი მსხვერპლების დაკრძალვაზეც იყო, დაკავებამდე სოფელში ამოდიოდა ხოლმე, ბირჟაზე იდგა და მკვლელებს აგინებდა. ისიც კი თქვა, – ამ საქმის გამკეთებელი უნდა დაიჭირო და დაწვაო. ჰოდა, ამ სიტყვებით თავად გამოუტანა განაჩენი თავს.მეორე მკვლელი სოფელ წაღვლიდან იყო. დედა ამირან დევაძეს მოუკლავს და შვილის მოკვლა დაუვალებია თავისი მეგობრისთვის, რომ თანაბრად ყოფილიყვნენ გარეულები საქმეში. ყველა ამბობდა, რომ ის მეორე ბიჭი არ იქნებოდა მაგის გამკეთებელი, ამან ჩაითრია საზარელ საქმეშიო. ფაქტი კი ისაა, რომ დამნაშავე იყო და შეეწირა კიდეც მაგ საქმეს.იაგო ქიტიაშვილი, თემის რწმუნებული: სოფელში ყველამ იცის, რომ მკვლელობის მოტივი რაღაც პირადული იყო და არა – ძარცვა. როგორც ითქვა, ბავშვი იღებდა მამის პენსიას და აგროვებდა თურმე. ისიც კი გამოუტანია მკვლელებისთვის, არ დაგვხოცოთ და ეს ფული წაიღეთო. ფულისთვის ხელი არ უხლიათო, თქვეს. სოფელში ასეთი ვერსიაა, გამოძიების ვერსია არ ვიცი“.მცხეთიჯვარი და ქინძათი ერთმანეთზე გადაბმული სოფლებია. როგორც ქინძათში გვითხრეს, მკვლელებს რომ გაუსწორდნენ, ქინძათელები მცხეთიჯვარში გადასულან და ამირან დევაძის სახლი ცეცხლისთვის მიუციათ. მანამდე კი მკვლელის მოხუცი მშობლები გარეთ გამოუყვანიათ.ჩვენ მცხეთიჯვარშიც ვიყავით. დევაძეების სახლიდან ხანძრის მერე მხოლოდ ერთი პატარა კედელია გადარჩენილი და როგორც მათ ნასახალართან მეზობლად მცხოვრებმა გელაშვილების ოჯახმა გვითხრა, მას შემდეგ ამ ადგილზე არავინ დასახლებულა და არც დასახლდება ვინმეო.„პრაიმტაიმი“ ესაუბრა ასევე ხაშურის მილიციის ერთ-ერთ ყოფილ გამომძიებელს, რომელმაც გაიხსენა მაშინდელი მოვლენები, მაგრამ ვინაობის საჯაროდ გამჟღავნება არ სურს:„ვიდრე ნამდვილ მკვლელებს დააკავებდნენ, მანამდე რამდენიმე ადამიანი ჰყავდათ დაჭერილი მაგ საქმეზე. მაშინდელი აღირებითი ჩვენების მიღების მეთოდები კი გახსოვთ ალბათ და სცემეს კიდეც დაკავებულები, მაგრამ ვერავის აღიარებინეს. როდესაც ნამდვილი მკვლელები დააკავეს, შეეძლოთ, რომ ხაშურის მილიციაში არ გადმოეყვანათ და მაგალითად, გორში წაეყვანათ, ან ისე დაეცვათ, რომ ხალხის ხელში არ ჩავარდნილიყვნენ, მაგრამ ვფიქრობ, რომ პოლიციამ წინააღმდეგობა არ გაუწია.მაშინდელი პოლიციის უფროსი მაგ მხარეში ცხოვრობდა. ახლა გარდაცვლილია ის კაცი, მაგრამ ვფიქრობ, რომ მან არ შეუშალა ხელი გავეშებულ სოფელს და გაატანა მკვლელები. ლაფეტი მოაყენეს მილიციის შენობას, მკვლელები ზედ დააბეს და ისე წაიყვანეს. ის ტრაფარეტი, რომელზედაც ჩამოკიდეს და დაწვეს მკვლელები, დღესაც დგას სოფლის შესასვლელში.ის ადამიანები, ვინც ლინჩის წესით გასამართლებაში მონაწილეობდნენ, დღესაც ცოცხლები არიან. მათ წინააღმდეგ საქმეც აღიძრა, მაგრამ შემდეგ გაუხსნელ საქმედ აღიარეს და შემოდეს თაროზე. იმ ხალხმა მერე კი გააცნობიერა, რაც ჩაიდინა, მაგრამ უკვე გვიანი იყო. მაგას ჯობდა, სასამართლოს გაესამართლებინა და რასაც მიუსჯიდა, იმას მოიხდიდნენ“.ლენა კაპანაძე, პროკურორი: „ძალიან მწარედ მახსოვს ეს საქმე. იმ დღეს, შემთხვევის ადგილზე რომ მივედი, მთელი სოფელი დამხვდა შეყრილი. მასწავლებლები ტიროდნენ, სკოლაში საუკეთესო ბავშვი ყოფილა თურმე მოკლული. დედა მუშაობდა ავეჯის მაღაზიაში და წინა დღეს მიუღია ავეჯის ახალი პარტია და გაუყიდია კიდეც. მოგეხსენებათ, მაშინ არაფერი იშოვებოდა და ალბათ დაიტაცეს მაღაზიიდან ავეჯი.მკვლელი გახლდათ მისი მეგობარი მამაკაცი, რომელმაც სავარაუდოდ, იცოდა, რომ ქალს ფული შინ ჰქონდა. აიყოლია მეგობარი, გოჩა ლომიძე, რომელიც დღემდე მგონია, რომ შემთხვევით მოხვდა ამ გარეწარი დევაძის გვერდით. მკვლელებმა დედა-შვილს ერთმანეთის მკვლელობა აყურებინეს. დანით დაჩეხეს სასტიკად და წამებით მოკლეს. ბალიშებით გაგუდეს და მერე ყელი გამოჭრეს. იქვე ძალიან გულგრილად ხელებიც გადაიბანეს.დილით მეზობელმა დაუძახა ქალს და რომ არავინ გამოიხედა, შესულა და მოკლულებს წასდგომია თავზე. მკვლელები გაუჩინარდნენ. 40 დღე და ღამე არ მეძინა, მაგ საქმის გამო და ნამდვილ მკვლელებს მივაგენი. ეგ საქმე მე გავხსენი. ალბათ მათი პატრონები კი ფიქრობდნენ, რომ ჯობდა საქმე არ გამეხსნა, მაგრამ თავს ვერ ვაპატიებდი, მთელი ცხოვრება ვერ მოვისვენებდი, მკვლელები რომ ვერ მეპოვა.მაშინ დანაშაულის გამოძიება იოლი არ იყო. არ არსებობდა მობილური ტელეფონები, დნმ-ის ანალიზი, რაც დღეს ხელმისაწვდომია. ვადგენდით დანაშაულში მონაწილე შესაძლო პირებს და ვიკვლევდით, რომელი იყო დამნაშავე. ამ შემთხვევაში აღმოჩნდა, რომ სოფელმა ლინჩის წესით გაასამართლა მკვლელები და პატრონებს იმის საშუალებაც არ მისცეს, რომ სოფლის სასაფლაოზე დაემარხათ.ეს უმძიმესი დღე იყო. ვერ მივუსწარი, თორემ ვფიქრობ, ჩემი ავტორიტეტი ეყოფოდა იმ საქმეს, რომ დაეჯერებინათ და მკვლელები კვლავ მილიციისთვის გადმოეცათ და არ გასწორებოდნენ.მკვლელებმა ჩვენების მიცემა მოასწრეს. დაწვრილებით აღწერდნენ, დანა საიდან აიღეს, როგორ მოკლეს, ხელები როგორ გადაიბანეს. მოკლულის სახლიდან ოქრო ჰქონდათ წაღებული, რომელსაც ნახშირის უთოში ინახავდა დიასახლისი. დევაძემ მითხრა, რომ ეს უთოში ჩადებული ოქრო ჰქონდა დამალული თავის ეზოში.თივის ზვინი დაუდგამს ზედ. ჩემი ხელით დავშალე ის თივის ზვინი და ოქრო ამოვიღე. ეს იყო აბსოლუტურად გამართული საქმე და ეჭვი არავის შეჰპარვია, რომ ნამდვილი მკვლელები დავაკავეთ. დევაძე ყველას ეკითხებოდა – დახვრეტის მუხლი ხომ გაუქმებულიაო? დახვრეტის შიში ჰქონდა, მაგრამ უფრო საშინელი სიკვდილი ერგო“.

პოლიტიკა • 1744196238

9 აპრილი არ არის ის დღე, რომელიც შეიძლება ვინმემ გამოიყენოს საკუთარი ვიწროპოლიტიკური ხედვიდან გამომდინარე საკუთარი მიზნებისთვის - ეს დღე მთელ ერს ეკუთვნის - მიხეილ სარჯველაძე

9 აპრილი არ არის ის დღე, რომელიც შეიძლება ვინმემ გამოიყენოს საკუთარი ვიწროპოლიტიკური ხედვიდან გამომდინარე საკუთარი მიზნებისთვის. აუცილებელია, ყველას ესმოდეს, რომ 9 აპრილი არის ის დღე, რომელიც მთელ ერს ეკუთვნის, - განაცხადა საქართველოს ჯანდაცვის მინისტრმა, მიხეილ სარჯველაძემ.როგორც ჯანდაცვის მინისტრმა აღნიშნა, 9 აპრილი საქართველოს ისტორიაში ძალიან მნიშვნელოვანი დღეა.„ეს არის მძიმე ტრაგედიის დღე და ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში ტრაგიკული დღე. ამავდროულად ეს არის დღე, როდესაც საქართველომ დიდი ტრაგედია გარდაქმნა დიდებულ დღედ და ეს არის საქართველოს დამოკიდებლობის აღდგენის დღე.ბევრი რამ ჯერ კიდევ სასწავლია ამ დღეებიდან გამომდინარე და ვფიქრობ, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, კარგად გვესმოდეს ის დიდი მნიშვნელობა ამ დიდი ტრაგედიისა, ასევე კარგად გესმოდეს დამოუკიდებლობის ფასიც და მისი ღირებულება ქართველი ერისთვის“, - აღნიშნა მიხეილ სარჯველაძემ.9 აპრილის ტრაგედიიდან 36 წელი გავიდა. 1989 წლის 9 აპრილს, გამთენიისას საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების ნაწილებმა თბილისის ცენტრში, პარლამენტის შენობასთან მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია დაარბიეს, რასაც მსხვერპლი მოჰყვა.

პოლიტიკა • 1744184080

არჩილ გორდულაძე: 9 აპრილი როგორც ტრაგედიის, ამავდროულად არის ქართველი ხალხის ერთიანობის სიმბოლო, ერთიანობისა, როდესაც ქართველმა ხალხმა ხმა აღიმაღლა უცხოური ძალის, მონობისა და დავალების მიცემის წინააღმდეგ

იურიდიულ საკითხთა საპარლამენტო კომიტეტის თავმჯდომარემ, არჩილ გორდულაძე „ქრონიკასთან“ აცხადებს, რომ უცხოეთიდან დაფინანსებული ძალა საქართველოში კვლავ ცდილობს პროვოკაციის მოწყობას. როგორც გორდულაძემ აღნიშნა, „ქართული ოცნება“ უზრუნველყოფს, რომ მომავალ თაობას დამოუკიდებელი საქართველო დაუტოვოს.„9 აპრილი როგორც არის ტრაგედიის, ამავდროულად არის ქართველი ხალხის ერთიანობის სიმბოლო, ერთიანობისა, როდესაც ქართველმა ხალხმა ხმა აღიმაღლა უცხოური ძალის წინააღმდეგ, მონობის წინააღმდეგ და დავალების მიცემის წინააღმდეგ და პირველად გამოაცხადა, რომ დამოუკიდებლობა გვსურს, რასაც რამდენიმე წელიწადში მოჰყვა დამოუკიდებლობის გამოცხადება.დღეს სიმბოლური დღეა და ამ დღეს ქართველმა ხალხმა უნდა შეძლოს რომ ვიყოთ ერთიანი, მაგრამ ვხედავთ, რომ ისევ და ისევ, გარედან დავალებამიღებულმა ადამიანებმა, მათ შორის რუსმა ბანმა - ბურჭულაძემ დააორგანიზა ისეთი მოძრაობა, სადაც მიაცილეს მიაცილეს უცხოური ელჩები, კორიდორი გაუხსნეს, ხოლო ახლა სურთ რომ პროვოკაციები მოაწყონ,. ჩვენ არ ვაძლევთ საშუალებას, რომ უცხოეთიდან დაფინანსებულ მა და მართულმა ადამიანებმა პროვოკაციები მოაწყონ საქართველოს წინააღმდეგ. უცხო ძალას ჩვენს ქვეყანაში სურს ქართველი ხალხი ერთმანეთს გადაკიდოს და ჩვენს ქვეყანაში უბედურება დატრიალდეს. ჩვენ უბედურებები დავამთავრეთ და ქართველ ხალხთან ერთად „ქართული ოცნება“ უზრუნველყოფს, რომ ჩვენს შვილებს დამოუკიდებელი და სუვერენული ქვეყანა დაუტოვოს “, - აღნიშნა არჩილ გორდულაძემ.9 აპრილის ტრაგედიიდან 36 წელი გავიდა. 1989 წლის 9 აპრილს, გამთენიისას საბჭოთა კავშირის შეიარაღებული ძალების ნაწილებმა თბილისის ცენტრში, პარლამენტის შენობასთან მშვიდობიანი საპროტესტო აქცია დაარბიეს, რასაც მსხვერპლი მოჰყვა. დარბევის შედეგად 21 ადამიანი დაიღუპა, ხოლო ასობით მოქალაქე დაუდგენელი შემადგენლობის გაზით მოიწამლა.მოგვიანებით, 1991 წლის 9 აპრილს კი უზენაესმა საბჭომ საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენა გამოაცხადა.

საზოგადოება • 1744113587

სოფელ დიდ ლილოში სპორტული კომპლექსი აშენდა

სამგორის რაიონში, სოფელ დიდ ლილოში სპორტული კომპლექსი აშენდა. დასრულებულ სამუშაოებს თბილისის მერი კახა კალაძე გაეცნო.კომპლექსის პირველ სართულზე მოეწყო 700 კვ.მ ჭიდაობის დარბაზი 200 ერთეული ტრიბუნით, გასახდელებითა და სველი წერტილებით. ამავე სართულზე განთავსებულია ექიმის, მსაჯების, უსაფრთხოებისა და ადმინისტრაციის ოთახები.კომპლექსის მეორე სართული დაეთმო ფიტნეს დარბაზს სველი წერტილებითა და გასახდელებით. დარბაზში შესაძლებელია განთავსდეს, როგორც ჭიდაობის ლეიბი, ისე ძიუდოს ტატამი. შენობას აქვს საპარკინგე სივრცეც.პროექტი თბილისის მერიის კულტურის, განათლების, სპორტისა და ახალგაზრდულ საქმეთა საქალაქო სამსახურმა განახორციელა. სამუშაოების ღირებულებამ 5.8 მილიონი ლარი შეადგინა.ინფორმაციას თბილისის მერიის პრესსამსახური ავრცელებს.

საზოგადოება • 1744113401

სოფელ დიდ ლილოში სპორტული კომპლექსი აშენდა

პოლიტიკა • 1744112551

ლერი ბერიტაშვილი: გლდანში რაც დაგვმართეს, იმას ციხე არ ერქვა - თუ ღამით რეჟიმის უფროსი, ოლეგ ფაცაცია გამოვიდოდა, უბრალოდ სიგარეტს მოუკიდებდა და გადააგდებდა, დარწმუნებულები ვიყავით, რომ მიცვალებულს გაიტანდნენ

გლდანში რაც დაგვმართეს, იმას ციხე არ ერქვა. ვერასდროს ვერ დავარქმევ გლდანის იმ შენობას ციხეს, ვერც სასაკლაოს ვერ დავარქმევ იმიტომ, რომ სასაკლაო ვიცი მე საქონელს რომ კლავენ. იქ რა ხდებოდა და რა გავიარეთ ფიზიკურად ვერ მოვყვები, შეუძლებელია ამის მოყოლა,- განაცხადა „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ დაზარალებულმა, იმჟამინდელი ”ქართული პარტიის” წევრმა, ლერი ბერიტაშვილმა.საქართველოს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე, სადაც ერთ-ერთ თემად ე.წ. ზილების რევოლუციის საქმე განიხილება.ბერიტაშვილის თქმით, თუ ღამით გლდანის ციხის რეჟიმის უფროსი ოლეგ ფაცაცია გამოვიდოდა და უბრალოდ სიგარეტს მოუკიდებდა და გადააგდებდა, დარწმუნებულები იყვნენ, რომ მიცვალებულს გაიტანდნენ ციხიდან.„თუ ღამით რეჟიმის უფროსი ოლეგ ფაცაცია გამოვიდოდა და უბრალოდ სიგარეტს მოუკიდებდა და გადააგდებდა, პირველ კორპუსზე ვიყავი მე აყვანილი, დარწმუნებულები ვიყავით, რომ მიცვალებულს გაიტანდნენ. ამასობაში გავიდა რაღაც პერიოდი, ეტაპობრივად გაყვანა, ცემები. მე არ გამაჩერეს კარანტინში, როცა შემაგდეს სადღაც ორ საათში მცემენ იმის გულისთვის, რომ მე რა მინდოდა კარანტინში, თითქოს მე გავაღე და შევედი. მოგვიანებით გავიგე რატომაც არ უნდა ვყოფილიყავი კარანტინში, ერთი ადამიანის კამერაში შემაგდეს. ჩემზე უთქვამთ: „ ეგ აქ არ უნდა მოკვდეს““,- განაცხადა ლერი ბერიტაშვილმა.

პოლიტიკა • 1744110844

ლერი ბერიტაშვილი: იღებდნენ რა ფორმით შეგვიყვანდნენ კუდ-ის შენობაში. სოსო თოფურიძე რეჟისორობდა. დაგვახრევინებდნენ თავებს ამ ნაცემებს, გაგვარბენინებდნენ - არ ვარგა დაიძახებდა, წამოგვიყვანდნენ უკან მანქანაში ჩაგვსვამდნენ და ისევ. დღემდე არ ვიცი, რაზე ვიყავი დაჭერილი

საქართველოს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე, სადაც ერთ-ერთ თემად ე.წ. ზილების რევოლუციის საქმე განიხილება, „ნაციონალური მოძრაობის“ დაზარალებულმა, იმჟამინდელი ”ქართული პარტიის” წევრმა ლერი ბერიტაშვილმა ისაუბრა.მან მისი დაკავების ეპიზოდი გაიხსენა, როდესაც კუდ-ის ხელმძღვანელის მოადგილე სოსო თოფურიძე რეჟისორობდა კადრების გადაღებას, როგორ შეჰყავდათ ნაცემი ბერიტაშვილი და მასთან ერთად სხვა დაკავებულები კუდ-ის შენობაში.„კუდამდე როგორ მიმიყვანეს არ მახსოვს. უკანა მხრიდან შეგვიყვანეს ყველა აბსოლუტურად, ყველა ჩამოიყვანეს. რატომღაც მე ბოლო ჩამომსვეს მანქანიდან და უკანა კიბეებია ასასვლელი და კამერა იდგა და იღებდნენ ჩვენ რა ფორმით შეგვიყვანდნენ კუდ-ის შენობაში. სოსო თოფურიძე რეჟისორობდა. დაგვახრევინებდნენ თავებს ამ ნაცემებს, გაგვარბენინებდნენ - არ ვარგა დაიძახებდა, წამოგვიყვანდნენ უკან მანქანაში ჩაგვსვამდნენ და ისევ. ანუ ეს ფილმი რომ გადაეღოთ როგორ დაიჭირეს, რა გვქვია ჩვენ ტერორისტები თუ რა გვქვია ჩვენ დღემდე არ ვიცი, რაზე ვიყავი დაჭერილი, იქნება გავარკვიო“, - განაცხადა ლერი ბერიტაშვილმა.