„ეს ძალიან სულელური ნაბიჯია, ძალიან არასწორი. ჩემი თავი გავწირე“ - რას წერდა ქალი, რომელსაც ქმარმა 15 ტყვია დაახალა (აზერბაიჯანი)

აზერბაიჯანელი ქალის ისტორია

აზერბაიჯანში 4 თვის წინ მომხდარმა სასტიკმა მკვლელობამ საზოგადოება შეძრა.

ქალს, რომელმაც პოლიციაში პოლიციელი მეუღლის წინააღმდეგ სარჩელი შეიტანა, ქმარმა  არასრულწლოვანი შვილების თვალწინ 15 ტყვია ესროლა.

აზერბაიჯანული მედიის ცნობით, მამაკაცი ცოლზე სისტემატურად ძალადობა. 

ხანიმ მამადოვამ ისმაილ მამედოვზე სტუდენტობისას იქორწინა. ქმრის აკრძალვების გამო მას არასდროს უმუშავია.

მკვლელობის შემდეგ, ქალის ხელჩანთაში წერილი იპოვეს:

„არ ვიცი საიდან დავიწყო, რა ვთქვა. მაგრამ ერთი რამ ვიცი, მე ვიხრჩობი საკუთარ ცხოვრებაში, ვიხრჩობი საკუთარ სიბნელეში. ვისურვებდი, რომ ისე მიმიღო, როგორც მე მიგიღებ. არსებობს გამონათქვამი, მიიღე ყველაფერი ისე, როგორც არის და არა ისე, როგორც გინდა რომ იყოს. შეხედე მე მიგიღე ზუსტად ისეთი როგორიც ხარ. მაგრამ შენ მიმიღე ისეთი როგორიც გინდა რომ ვიყო და არა ისეთი როგორიც ვარ. თქვენ შექმენით კიდევ ერთი ქალბატონი თქვენს ტვინში, თქვენი სურვილისამებრ...

ვაიგნორებ ჩემს გრძნობებს, სურვილებს, ემოციებს, ოცნებებს. მე ასევე შევეგუე შენს ტვინში შენს მიერ შექმნილ ქალბატონს, რომელიც საკუთარ თავსა და ჩემს ეგოს უგულებელყოფს. მაგრამ შენ ამას ვერ ხედავ, შეიძლება ვერც ხედავ. მე უკვე ძალიან დავიღალე იმ ქალბატონის მსგავსად ყოფნით ჩემს ტვინში მოლაპარაკე, დამცინავი, მხიარული, წუწუნა ქალბატონი. ვიცი, ეს ძალიან სულელური ნაბიჯია, ძალიან არასწორი. თითქოს ჩემი თავი გავწირე, ჩემი პიროვნება. არასდროს მაძლევ უფლებას ვიყო კომფორტულად შენს თანდასწრებით, ვიყო თავისუფალი. ყოველთვის მინდოდა გულიდან გამეცინა, შენ გეთქვა „არ გაჩუმდე“.

ამ ყველაფრის შემდეგ, თქვენ ხართ ჩემი ოჯახი, მე უნდა ვიყო ყველაზე კომფორტულად, ყველაზე ახლოს თქვენთან. ჩემი გრძნობები, ჩემი სურვილები უაზროა შენთვის. დამიჯერე, არასდროს მინდა ამის თქმა, მაგრამ სიმართლეა. ჩემი ცხოვრება ორად გაიყო.

ვგრძნობ, რომ თავს სრულიად კომფორტულად ვგრძნობ დედაჩემთან და მამაჩემთან. მაგრამ შენს გვერდით ვიღაც სხვა, ვიღაც სხვა და შენ შექმენი. გულიდან ვერ გავიღიმებ, გულიდან სევდას ვერ ვიმეტებ, და გულში რომ გადის იმ სიტყვას ვერ ვამბობ. სიტყვები ქუჩიდან...

რამდენიც არ უნდა იძახოთ მლიქვნელი სიტყვები, ჩემი ფსიქოლოგია უკვე დარღვეულია. საკუთარ თავში ეჭვის შეტანას ვიწყებ. ნეტა მართლა ასეა? იქნებ მართლა ის ვარ, რასაც ის ამბობს, რომ ვარ? იცი რა საშიში გრძნობაა ეს? არ არსებობს იმაზე ტრაგიკული გრძნობა, ვიდრე საკუთარ თავში ეჭვის შეტანა. ცხოვრება ჩემთვის ძალიან უაზრო და მოსაწყენია. უკვე ძალიან დავიღალე გონებრივად და სულიერად. ყველა ამოსუნთქვაზე მახრჩობს. მიმიღე ისეთი როგორიც ახლა ვარ. დამიჯერეთ, მე უკეთესი, გამგები, სასიამოვნო, მომღიმარი, ხალისიანი ადამიანი ვარ, ვიდრე თქვენს ტვინში შექმნილი ქალბატონი. მე არ ვარ ცუდი ადამიანი ისმაილ.

ნუ მოკლავ ჩემში ბუმბერაზ, ხალისიან, ჰარმონიულ ქალბატონს.

ეცადეთ მიცნოთ, გამიგოთ, მიმიღოთ. არ გავჭყლიტო, ნუ გამაჩერებ, გევედრები. ნუ დაანგრევ ჩემი ოცნების ბედნიერ ოჯახს. ძალიან ბედნიერი დედა ვარ, მადლობა შემოქმედს. მაგრამ მე არ ვარ ბედნიერი ქალი. დამეხმარეთ, დამეხმარეთ, რათა ვიყო ბედნიერი ქალი“