შვიდი საშიში ფრაზა, რომლის გამოც ბავშვმა შესაძლოა, შეგიძულოთ

ჩვენი მშობლები არ დადიოდნენ ფსიქოლოგებთან და ფსიქოთერაპევტებთან, ასე რომ, მათ შეიძლება შემთხვევით შეელახათ ბავშვის თვითშეფასება. თუმცა, ეს ტენდენცია ახლაც შეინიშნება და ყველაზე მზრუნველი თანამედროვე მშობლებიც კი საკუთარ თავს უფლებას აძლევენ, უყურადღებოდ გამოიყენონ ისეთი ფრაზები, რაც დიდ ზიანს მიაყენებს შვილებს. რა ფრაზები აფუჭებს ბავშვს ფსიქიკას და რატომ შეიძლება შეგიძულოს მთელი ცხოვრება?

ფრაზა 1: „აქ შენი არაფერია“

ამ ფრაზით მშობლები, როგორც ფიქრობენ, ცდილობენ განებივრებული ბავშვისთვის ადგილის მიჩენას, სინამდვილეში კი იყენებენ აკრძალულ ტექნიკას, რომელსაც „ფინანსური შეურაცხყოფა“ ჰქვია. თუ ბავშვს განუვითარდება იდეა მშობლებთან ურთიერთობის შესახებ, როგორც იმ ადამიანებთან, რომლებზეც ის მთლიანად არის დამოკიდებული, მაშინ მომავალში ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მას შეუძლია გახდეს დამოუკიდებელი. ასეთი ადამიანები ეძებენ მარტივ ფულს და ზოგჯერ შოულობენ ყველაზე არაპატიოსნად ან ხდებიან ჟიგოლოები, ეძებენ პატრონს, როგორც მშობელსი, რომელიც მას ბავშვობაში თრგუნავდა.

ფრაზა 2: „უკეთესი იქნებოდა, ბიჭი (გოგო) რომ გვყოლოდა“

ეს ერთ-ერთი ყველაზე საშიში ფრაზაა, რადგან ეს ნიშნავს, რომ ოჯახში ეს პატარა არ არის მისასალმებელი და ის გრძნობს ამას. უარყოფილი, მშობლებისგან მიუღებელი, ის იწყებს საკუთარი თავის უარყოფას. ზოგჯერ ეს ვლინდება თვითდაზიანებით, ბედის უგულებელყოფით და ზოგჯერ სუიციდური განწყობით. ბავშვებს, რომლებსაც ბავშვობაში უთხრეს მსგავსი ფრაზა, შეიძლება მოინდომონ სქესის შეცვლა ან უბრალოდ დაიწყონ საპირისპირო სქესის ჩვევების მიბაძვა.

ფრაზა 3: „შენ არ მეხმარები, შენ ხელს მიშლი“

თუ ბავშვს რაიმე წვრილმან საქმეს არ ანდობენ და კიდევ უფრო უარესი, თუ ამბობთ, რომ მისი დახმარება უფრო შემაფერხებელია, მაშინ სამომავლოდ მისგან ინიციატივას არ უნდა ელოდოთ. ის გაიზრდება ინფანტილური, დაუდევარი, პასიური. ასეთი ადამიანები ცხოვრობენ არეულობაში და ქაოსში, არ იციან როგორ მოაწყონ საკუთარი ცხოვრება.

ფრაზა 4: „არ შეეხო (არ იარო), თორემ დაშავდები (გააფუჭებ)“

როგორც ჩანს, ეს ფრაზები საფრთხის შესახებ გაფრთხილების მსგავსია. ასე ყველა მშობელი ზრუნავს შვილზე. მაგრამ სინამდვილეში, გამოდის, რომ ის ბავშვისთვის უარყოფით სცენარებს ხატავს, რაც აუცილებლად მოხდება, რაც უნდა გააკეთოს. პატარა ცნობისმოყვარე თავიდან ეწინააღმდეგება, შემდეგ ინტერესს კარგავს და ხდება პასიური, ზედმეტად ეჭვიანი და ფრთხილი. დედაჩემმა ხომ გამაფრთხილა: რაც უნდა გავაკეთო, ყველაფერი ცუდად იქნებაო. შედეგად, ზრდასრულ ადამიანს შეიძლება არ ჰქონდეს რაიმე მოტივაცია, შეცვალოს რაიმე მის ცხოვრებაში. მას მოეჩვენება, რომ რაც უფრო მშვიდად იქცევა, მით უფრო უსაფრთხოა მისთვის.

ფრაზა 5: „შაქრის არა ხარ, არ დადნები“, „შენ მომავალი კაცი ხარ, ნუ ტირი!“

ჯერ ერთი, გოგო არ არის ზრდასრული ქალი და ბიჭი არ არის ბრუტალური მამაკაცი. ბავშვებისთვის ნორმალურია ტირილი. მათ ეშინიათ და ნამდვილად არ ღირს ემოციების გამოვლენის აკრძალვა. მას შემდეგ, რაც მიეჩვია ცრემლების დამალვას, მომავალში ადამიანი ზედმეტად გულჩათხრობილი იქნება, თუნდაც უახლოეს ადამიანებთან. შიდა ზამბარა, შეკუმშვა, ქმნის დიდ პრობლემებს, როგორც ფსიქოემოციურს, ასევე ფიზიკურს. ადრე თუ გვიან მოჰყვება შედეგი, რომლის მიზეზიც ადრეულ ბავშვობაში იქნება.

ფრაზა 6: „არავინ გეკითხება საერთოდ“

თუ თქვენ არ აგვარებთ რაიმე გლობალურ საკითხს, მაშინ სავსებით ნორმალურია ბავშვთან კონსულტაცია, ჰკითხეთ რა სურს მას, მოსწონს თუ არა ახალი იდეა. არ არის აუცილებელი მის მელოდიაზე ცეკვა, მაგრამ თავად აზრის გამოთქმის შესაძლებლობა შეიძლება გადამწყვეტი იყოს ინდივიდისთვის. თუ ბავშვს ყოველთვის უარს ეუბნებით ხმის მიცემის უფლებაზე, მაშინ, მომწიფების შემდეგ, ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მას სურდეს აიღოს პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე. ყოველთვის მოუსმენს მას, ვინც ყველაზე უკეთ იცის.

ფრაზა 7: „სხვა ბავშვები მშვენივრები არიან, მაგრამ შენ...“

ჩვეულებრივი შეცდომაა, რომელიც შეიძლება ძალიან ძვირი დაჯდეს. ასეთი ფრაზით ბავშვის მოტივაციას ვერ შეძლებთ, ერთადერთი რასაც მიაღწევთ, მასში არასრულფასოვნების განცდას ჩანერგავთ. ის ყოველთვის იგრძნობს, რომ სხვებზე უარესია და ამიტომ არ ღირს რაიმეს გაკეთება. გარდა ამისა, ბავშვი, წახალისების ძიებაში, შეიძლება უნებლიეთ გახდეს ზედმეტად მზრუნველი, მზად იყოს ყველაფრისთვის, კეთილი სიტყვისთვის. ოდესღაც ეს გამოვლინდება სრული თავგანწირვით სხვისი მოთხოვნილებების უზრუნველყოფის სურვილით.