„ამ სახლიდან 17 მიცვალებული გაასვენეს... უმეტესობა ბავშვი და ქალი იყო“ - ელაშვილების ოჯახის ტრაგედია
1760472917
ფერისა და სინათლის ოსტატი, კლოდ მონე, არაერთხელ უბრუნდებოდა ერთსა და იმავე სცენას, რათა ყველა ელფერი და ნიუანსი გადაეღო. თუმცა, 1910-იან წლებში მისი მხედველობა დაქვეითდა: კატარაქტამ ფერები დააბნელა და ფუნჯის შტრიხები უხეში გახადა. ZME Science-ის ცნობით, მას ძლივს შეეძლო ლურჯისა და მწვანეს გარჩევა, წყლის შროშანები კი ყავისფერი გახდა.
მხედველობისა და კარიერის გადასარჩენად, მონემ 1923 წელს კატარაქტის სარისკო ოპერაცია გაიკეთა. სწორედ ამ ოპერაციის შემდეგ შეიცვალა მისი სამყაროს აღქმა სამუდამოდ. ულტრაიისფერი სინათლე, როგორც წესი, ლინზით იფილტრება, მაგრამ ოპერაციის შემდეგ ეს შეზღუდვა გაქრა და მონემ შესაძლოა, აქამდე უხილავი ფერების, მათ შორის „ფუტკრის იისფერის“ დანახვა დაიწყო. ეს ხსნის, თუ რატომ აქვს ოპერაციის შემდეგ მის ნახატებს უჩვეულო ლურჯი და იისფერი ელფერები.
ოპერაციამდე მხატვარი ცდილობდა მდუმარე ფერების კომპენსირებას წითელი და ყვითელი ფერებით, ზოგჯერ კი ქმნიდა სცენებს, რომლებიც თითქმის ჯოჯოხეთურს ჰგავდა. მკურნალობის შემდეგ, მონემ მიატოვა ეს ნამუშევრები და დაუბრუნდა უფრო ბუნებრივ, ნაზ ფერებს.
დღეს მონეს ავადმყოფობის დროს შექმნილი ნახატები არა მხოლოდ ხელოვნების ნიმუშად, არამედ უნიკალურ მტკიცებულებადაც ფასდება, თუ როგორ ცვლის კატარაქტა და მისი მკურნალობა ფერის აღქმას. ზოგიერთი მკვლევარი მათ იმპრესიონიზმსა და აბსტრაქტულ ექსპრესიონიზმს შორის დამაკავშირებელ ხიდადაც კი მიიჩნევს, რაც აჩვენებს, თუ როგორ იმოქმედა დაავადებამ უნებლიეთ ხელოვნების განვითარებაზე.