ვარკეთილში საცხოვრებელ სახლში ძლიერი ხანძარია

1642589347

სეფსისი ტვინში წავიდა… ვეღარ ვსაუბრობდი… ძალიან არ მინდოდა “იქით” წასვ...

მოდელი თამუნა ქორქია, რომელმაც ბოლო პერიოდში საზოგადოებას თავი “ჩცდ”-ში მანჩოს როლით შეახსენა, 14 წლის იყო დიაბეტის დიაგნოზი რომ დაუსვეს. თავის ცხოვრებას ორ ნაწილად ჰყოფს, 33 წლამდე, რომელშიც დიაბეტთან ერთად იცხოვრა და მერე, როგორც “ახალი კვირისთვის”  მიცემულ ინტერვიუში ამბობს, “როცა მოკვდა და გაცოცხლდა დიაბეტის გარეშე”. 40 წლის მოდელი კალათბურთელ მიხეილ ქორქიას ქალიშვილია. შარშან ბედი რეჟისორ ვასკა ქართველიშვილს დაუკავშირა, თუმცა როგორც იხსენებს, იყო დრო, თუ გათხოვება უნდოდა, დიაგნოზის გამხელას რომ უკრძალავდნენ. თამუნა ქორქია: – ექთანმა მითხრა, არ თქვა დიაბეტი რომ გაქვსო. გავოცდი, რას ნიშნავს-მეთქი? ვერ გათხოვდებიო. ჩემი ოჯახის წევრების შეშინებულ სახეებზე მივხვდი, რომ რაღაც არ იყო კარგად საქმე… ექიმებმა რომ ამიხსნეს რა მჭირდა, ეს იყო შოკი, დიდი სტრესი მივიღე. დროების მიხედვით უნდა ჭამო, ინსულინი დროზე უნდა იკეთო. უცებ წარმოუდგენელ ამბავში მოვხვდი. ბეჯითად ვასრულებდი ყველაფერს. მეგონა, რომ თუ ერთი წამით გადავაცილებდი ინსულინის გაკეთებას, ან ჭამას, უბედურება დატრიალდებოდა. სხვადასხვა დიაგნოზს მისვამდნენ. ამის გამო აგრესია დამემართა და ბრიტვით თმა გადავიპარსე. 18 წლის ვიყავი, საზღვარგარეთ გამოკვლევებმა აჩვენა, რომ მძიმე და განსხვავებული ფორმის დიაბეტი მქონდა. შევეგუე და დავიწყე მასთან ერთად ცხოვრება. ექიმებში სიარული მიწევს მთელი ცხოვრება და უკვე ამ ყველაფრისგან ისეთი აგრესია დამემართა, რომ დავაიგნორე ეს დაავადება და დავიწყე ტკბილეულის ჭამა და ძალიან ცუდად ვექცეოდი თავს. იმდენად ვერ მივეჩვიე დიაბეტთან ერთად ცხოვრებას, რომ თავი დავაჯერე, რომ მე ვერაფერს მიზამს… ამან იქამდე მიმიყვანა, რომ ორივე თირკმელი გამეთიშა. სეფსისი ტვინში წავიდა და ერთი დღე და ღამე გადადებული ვიყავი. სხეული აღარ მემორჩილებოდა. ვერც ვსაუბრობდი. იყო პერიოდი, მხოლოდ მესმოდა და ეს იყო მარტოობის, მონატრების შეგრძნება. ძალიან არ მინდოდა “იქით” წასვლა… არც ვიცოდი, სად მივდიოდი. ჩემ თავთან ჩემი და რომ ტიროდა, მახსოვს, აზრზე მოსვლის მომენტებში ვეუბნებოდი, გამიშვი, ნუ მაწვალებ, ძალიან ცუდად ვარ-მეთქი. იყო საზღვარგარეთ გადაფრენაზე საუბარი. სამი პროცენტი აქვს გადარჩენის შანსი და მგზავრობას ვერ გადაიტანსო, ამბობდნენ. მაინც გადამაფრინეს ავსტრიაში. ასე გამომტაცეს სიკვდილს ხელიდან და ცხოვრებაში დამაბრუნეს. შემაერთეს დიალიზზე. ორი წელი კვირაში სამჯერ დიალიზს ვიკეთებდი. შემდეგ პანკრეასისა და თირკმლის დონორის რიგში ჩავდექი. ორწლიანი ლოდინის შემდეგ მითხრეს, შენი ორგანოები მოვიდაო… შვიდი საათი მიმდინარეობდა ოპერაცია და რომ გავიღვიძე მითხრეს – შაქარი არ გაქვსო. ასეთი თავისუფლების შეგრძნება მეორე, ალბათ, არ არსებობს. მივხვდი, თურმე რა ბედნიერებაა ცხოვრება, რა ბედნიერებაა რომ თენდება, მზე ამოდის, ჩიტები ჭიკჭიკებენ, ღამდება… მივხვდი, რომ წარმოუდგენლად ბედნიერი ვიყავი. თურმე რა კარგია, რომ ვცხოვრობ. მივხვდი, რომ საერთოდ არ ვაფასებთ ადამიანები რაც გვაქვს. ძალიან მიყვარს, ვგიჟდები სიცოცხლეზე. და უკვე არასდროს არ ვარ ცუდ ხასიათზე.   დაგაინტერესებთ:   👉  ასეთი მეორე ნახევარი არავის მოეწონება – რატომ არ ჩნდება ხშირად თათია შარანგია მეუღლესთან ერთად   👉 დარჩა მხოლოდ სიცარიელე… ჩემს ტკივილთან ერთად ვცხოვრობ – თაკო ნატროშვილი პირად ტრაგედიაზე

1642588491

როგორ გადარჩა ბავშვი სიკვდილს ნაკურთხი წყლით – ქართველი ემიგრანტის თავ...

სოციალურ ქსელში, ერთ-ერთ ჯგუფში მომხმარებლის ჩანაწერი ქვეყნდება, რომელიც თურქეთში მცხოვრებ ემიგრანტსა და მის აღსაზრდელ, ეთნიკურ თურქ პატარა ბიჭზეა დაწერილი. ქართველი ძიძის თქმით, მისი აღსაზრდელი ბიჭი უკიდურესად ცუდად გახდა და წამლები ვერაფერს შველოდა, დახმარება ღვთისმშობელს სთხოვა. პოსტი სოცქსელში წინა წელს განთავსდა. „პრაიმტაიმი“ ჩანაწერს უცვლელად გთავაზობთ. „ბოლო 4 წელია, ახალგაზრდა ცოლ-ქმრის ოჯახში ვმუშაობ სტამბოლში. ორი ვაჟი ჰყავთ: დორუქი და სარფი. მუშაობა რომ დავიწყე სარფი წლისაც არ იყო. დედის პოზიცია დავიკავე იმ გამონაკლისად, რომ ბიოლოგიური დედა არ ვიყავი. მოკლედ, გავზარდე მკერდში ჩახუტებული იმ სიყვარულით, რაც საკუთარ შვილებს დავაკელი. ლოცულობდა ჩემთან ერთად, პირჯვარს იწერდა, ჯვარს კოცნიდა, მღეროდა ქართულად. ახლა, 5 წლისაა. საუბედუროდ, ბავშვს ქრონიკული ასთმა და მძაფრი ალერგიული შეტევები აქვს. ბევრჯერ გადავარჩინე ნაკურთხი წყლით. დედაც და მამაც თანამედროვე თურქული ელიტარული საზოგადოების წევრები არიან. მათთვის უცხოა რწმენა და ლოცვა. ცივი გონებით ცხოვრობენ. საუბედუროდ, კორონავირუსის პანდემია თავს რომ დაგვატყდა, ოჯახი შიშმა მოიცვა. ყველანი სამსახურიდან დაითხოვეს და სახლში აღმოჩნდნენ. იყო პანიკური შიში, ყვირილი, არ მომეკაროთო… ყველა დაიძაბა. ასე სამი კვირა გაგრძელდა და უცებ ჩემი „ბიჭი” ცუდად გახდა. საშინელი მახრჩობელა ხველა, პირღებინება და 40 გრადუსი ტემპერატურა ჰქონდა. მძიმე მდგომარეობის გამო, სასწრაფოც არ მოდიოდა. გააშიშვლეს ბავშვი და თავის ოთახში ისე გამოკეტეს. ექიმის რჩევით, მედიკამენტები მისცეს. მკაცრად გამაფრთხილეს, ბავშვთან არ შეხვიდეო. მხოლოდ დედას შეჰქონდა საჭმელი და წამალი. ბავშვი ორი დღე იბრძოდა, მესამე დღეს გონებას კარგავდა. გული დამეწვა, ტვინი ამიდუღდა დედის სიცივეზე. მეძახდა და არ მიშვებდნენ, ვკარგავდი ჩემ გაზრდილ ბიჭს. ვილოცე და შევაღე კარი. მივედი ბავშვთან, ავიყვანე, გულში ჩავიკარი და დედა მარიამს შევღაღადე: „დედა მარიამ, შენც ხომ დედა ხარ, მის დედას თუ არა, მე გადამირჩინე ჩემი ბიჭი მეთქი”. ვასხურე ნაკურთხი წყალი და დავალევინე. 10 წუთიც არ გასულა და ბავშვი განელდა, წამოდგა და გულზე რომ ჯვარს ვატარებ, იმას აკოცა. მერე მე ჩამეხუტა და მეუბნება: „შენს უკან რომ ქალი იყო, რა კარგი სუნი მოიტანა, ნახე, აღარ მახველებსო“… შევკრთი, ვინ ქალი ვერ მივხვდი. თვალებს არ უჯერებდა საკუთარი დედა და მამა, მაგრამ წამლებმა იმოქმედაო, მაინც ასე თქვეს. სიყვარულს ყველაფერი შეუძლია. სიყვარულია თავად ღმერთი ამ ქვეყანაზე.“ – წერს გიორგი ხვედელიძე.

1642588215

დარჩა მხოლოდ სიცარიელე… ჩემს ტკივილთან ერთად ვცხოვრობ – თაკო ნატროშვილ...

მოდელი, თაკო ნატროშვილი, რომელიც ემიგრაციაშია, პირად ტრაგედიაზე საუბრობს. მისი თქმით, მან საკუთარი დედა უკანასკნელ გზაზე ვერ გააცილა. „დედა ერთი წელი ავადმყოფობდა, ვფიქრობ ძალიან განიცდიდა ჩემს მონატრებას, ძნელია იმ აზრთან შეგუება, რომ დედა უკანასკნელ გზაზე ვერ გავაცილე.  ყველაფერმა ხელი შემიშალა, რომ მასთან ბოლო ხანებში ახლოს ვყოფილიყავი. კახიზე ძალიან ბევრს ნერვიულობდა და ძალიან უყვარდა. ძალიან რთული პერიოდი გამოვიარე, მაგრამ ისევ ჩემმა ოჯახმა, მეუღლემ და ბავშვებმა გადამატანინეს. 15 წლის ვიყავი, როდესაც მამა გარდაიცვალა, ახლა დედაც აღარ მყავს და ვხვდები, რომ ჩემს ცხოვრებაში რაღაც ეტაპი დასრულდა, დარჩა მხოლოდ სიცარიელე. შინაგანად ეს ტკივილი მუდამ თან დამყვება, უბრალოდ ვცდილობ გარეგნულად არ შევიმჩნიო. საბოლოოდ ჩემი თავი ხელში ავიყვანე და ჩემს ტკივილთან ერთად ვცხოვრობ“- ყვება ჟურნალ „სარკესთან“ თაკო ნატროშვილი. შეგახსენებთ, თაკო ოჯახთან ერთად წლებია გერმანიაში ცხოვრობს. ის ამბობს, რომ ეს ნაბიჯი მისთვის იძულებითი იყო, რადგან მის შუათანა ბიჭს, კახის საქართველოში დიაგნოზი ვერ დაუდგინეს. ამიტომ ის და მისი ქმარი იძულებული გახდნენ საქართველო დაეტოვებინათ. ახლა კახის ჯანმრთელობის მდგომარეობა ბევრად უკეთესია.   დაგაინტერესებთ: კაცი ექსტრასენსს უჩივის, რადგან მან დაპირების მიუხედავად, “ყოფილი შეყვარებულის ჯადო” ვერ მოხსნა

1642587828

კაცი ექსტრასენსს უჩივის, რადგან მან დაპირების მიუხედავად, “ყოფილი შეყვ...

კალიფორნიის შტატში მცხოვრები მაურო რესტრეპო ექსტრასენსს უჩივის. როგორც მამაკაცი აცხადებს, მას მოტყუებით დაჰპირდნენ იმ ჯადოს მოხსნას, რომელიც ყოფილმა შეყვარებულმა მის ქორწინებაზე ჯადოქარს დაადებინა. ინფორმაციას ამის შესახებ BBC-ი ავრცელებს. გამოცემის ინფორმაციით, ვინმე სოფია ადამსი მაუროს დაჰპირდა, რომ მის ქორწინებას გადაარჩენდა და ჯადოს მოხსნიდა. სამაგიეროდ კი რესტრეპოს მისთვის 5 100 აშშ დოლარი უნდა გადაეხადა. მამაკაცის თქმით, ნათელმხილველი მას ეუბნებოდა, რომ თუ ჯადოს არ მოიხსნიდა, მისი„ოჯახი საფრთხეში ჩავარდებოდა”. სასამართლოში წარდგენილ დოკუმენტებში ვკითხულობთ: ექსტრასენსთან სტუმრობისას მაურო რესტრეპოს ტაროს კარტით უმკითხავეს და უთხრეს, რომ “ყოფილმა შეყვარებულმა დაქირავებული ჯადოქრის მეშვეობით მას ჯადო დაადო” და თუ ამ წყევლას როგორმე არ მოიხსნიდა, მაშინ მის ქორწინებას და შვილებს საფრთხე დაემუქრებოდა“.   როგორც ფინანსური, ისე მორალური ზიანის ასანაზღაურებლად, მამაკაცი $25 000-ს ითხოვს.

1642587042

„ოდესმე ისევ ვნახავ შენს მომღიმარ სახეს“ - ვარკეთილში მოკლული, 22 წლის...

ვარკეთილში მოკლული, 22 წლის ორსული გოგოს და, მარიამ კეპულაძე სოციალურ ქსელში დის შესახებ ემოციურ პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც „პრაიმტაიმი“ უცვლელად გთავაზობთ: „ჩემო ანგელოზო, ჩვენს გულში ცოცხლობ! შენით ვსუნთქავ.! მე მჯერა იმის, რისიც მწამს. მწამს იმის, რომ ოდესმე ისევ ვნახავ შენს მომღიმარ სახეს და მჯერა იმის, რომ გნახავ ისეთს, როგორიც ბავშვობაში ვიყავით. მინდა დრო გაჩერდეს, მინდა დრო გადავწიო, ისევ მინდა შენთან ერთად გავატარო ის ძველი მოგონებებით აღსავსე დღეები, ის ბედნიერი წუთები, წამები, საათებიი, მინდა გულში ჩაგიკრა.! მინდა გადაგეხვიო და ისევ გითხრა რომ მიყვარხარ და მენატრები. მინდა ისიც გითხრა, რომ უშენობა ძალიან მიჭირს, იმდენად რომ სიტყვები ზედმეტია სათქმელად, - წერს მარიამ კეპულაძე. შეგახსენებთ, ვარკეთილში ახალგაზრდა კაცმა 22 წლის, 5 თვის ორსული ცოლი მოკლა. ორსულს 30-მდე ჭრილობა ცივი იარაღით, მათ შორის მუცლისა და გულის არეში მიაყენა.