პოლიტიკა • 1732263854

საფრთხე არსად წასულა. იმ ძალებმა, რომელიც მართავს ოპოზიციას ერთი ნაბიჯით წინ წაიწიეს, „ნაცმოძრაობის“ გადაჯგუფება გააკეთეს ოთხ სხვადასხვა ჯგუფად და შეძლეს მათი პარლამენტში შეყვანა, ამიტომ ფხიზლად უნდა ვიყოთ - შალვა პაპუაშვილი

ამ ადამიანებს ხელი აქვთ აღებული ღირსებაზე და თოჯინებივით ათამაშებენ მათი უცხოელი პატრონები, - განაცხადა საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარემ შალვა პაპუაშვილმა ოპოზიციასთან დაკავშირებით.მისი თქმით, რადიკალების უცხოელმა პატრონებმა მოახერხეს ის, რომ ოთხად დაშლილმა „ნაციონალური მოძრაობამ“ შეძლო ბარიერის გადალახვა და პარლამენტში შესვლა ამიტომ საფრთხე არსად წასულა.„ჩვენ დამაჯერებელი გამარჯვება მოვიპოვეთ ამ არჩევნებში. გამეორდა 2012 წლის შედეგები, 54%-მა მხარი დაგვიჭირა. მაგრამ ჩვენმა მოწინააღმდეგემაც, იმ ძალამ, რომელიც მართავს ამათ ყველას, იმათაც მიაღწიეს წარმატებას. მათ შეძლეს, რომ „ნაციონალური მოძრაობა“ დაეშალათ ოთხ ნაწილად და ქართული საზოგადოების ნაწილი გარკვეულწილად შეეყვანათ შეცდომაში, რომ თითქოს ეს არის სხვადასხვა ძალები, დაეშალათ ოთხ ჯგუფად და უზრუნველყვეს, რომ 4 ჯგუფს გადაელახა საარჩევნო ბარიერი. მე არ მგონია, რომ ასე ადვილად გაუშვებენ უცხოელი პატრონები ხელიდან ამ შედეგს. ამიტომაც, 26 ოქტომბერი გავიმარჯვეთ და ვიზეიმეთ, 25 ნოემბერსაც პარლამენტი შედგება და ვიზეიმებთ მაგრამ ქართველი ხალხი კვლავ უნდა კონცენტრირდეს და მობილიზდეს, იმიტომ, რომ საფრთხე არსად არ წასულა. იმ ძალებმა, რომელიც მართავს ოპოზიციას, ერთი ნაბიჯით წინ წაიწიეს იმით, რომ „ნაციონალური მოძრაობის“ გადაჯგუფება გააკეთეს ოთხ სხვადასხვა ჯგუფად და შეძლეს ის, რომ პარლამენტში ოთხი ასეთი ჯგუფი შემოიყვანეს. ამიტომ ფხიზლად უნდა ვიყოთ“, - განაცხადა შალვა პაპუაშვილმა.

პოლიტიკა • 1731945910

რატი ბრეგაძემ ევროპის საბჭოს „წამების, არაადამიანური და ღირსების შემლახველი მოპყრობისა თუ დასჯის პრევენციის ევროპული კომიტეტის“ დელეგაცია მიიღო

რატი ბრეგაძემ ევროპის საბჭოს წამების, არაადამიანური და ღირსების შემლახველი მოპყრობისა თუ დასჯის პრევენციის ევროპული კომიტეტის (CPT) დელეგაციას მე-7 პერიოდული ვიზიტის ფარგლებში უმასპინძლა, - ინფორმაციას იუსტიციის სამინისტრო ავრცელებს.მათივე ცნობით, შეხვედრის ფარგლებში რატი ბრეგაძემ ისაუბრა პენიტენციურ სისტემაში მიმდინარე რეფორმებზე და დელეგაციას გააცნო ის ინოვაციები და სიახლეები, რომლებიც წინა ვიზიტებისას გაცემული რეკომენდაციების გათვალისწინებით განხორციელდა.„მინისტრმა ხაზი გაუსვა 2023 წელს მიღებულ ახალ პენიტენციურ კოდექსს, რომელიც აწესებს მსჯავრდებულთა და ბრალდებულთა უფლებების დაცვის კიდევ უფრო მაღალ სტანდარტებს და აუმჯობესებს პენიტენციურ სისტემაში დასაქმებულთა უფლებებს.საუბარი შეეხო „ციფრული უნივერსიტეტის“ ინოვაციას, რომელიც მსჯავრდებულებს აძლევს შესაძლებლობას, დისტანციურად მიიღონ უმაღლესი განათლება და განივითარონ უნარები ლექტორებთან ყოველდღიური და პირდაპირი ინტერაქციით. აღსანიშნავია, რომ ციხისა და სასჯელაღსრულების სისტემების ევროპულმა ორგანიზაციამ (Europris) „ციფრული უნივერსიტეტი“ 3 საუკეთესო პროექტს შორის დაასახელა.რატი ბრეგაძემ ისაუბრა კიდევ ერთ ინოვაციურ პროექტზე ‒ იუსტიციის სახლები პენიტენციურ დაწესებულებებში. მოცემული ინიციატივის ფარგლებში, მსჯავრდებულებს/ბრალდებულებს შეუძლიათ იუსტიციის სახლის 50-მდე სერვისის მიღება 7 პენიტენციურ დაწესებულებაში (№1, №2, №5, №8, №10, №12, №16).დამატებით, მინისტრმა დელეგაციას გააცნო ახალი სერვისი ‒ ონლაინ კლინიკა, რომელიც უზრუნველყოფს მსჯავრდებულის/ბრალდებულის სამედიცინო სერვისებზე სწრაფ და ეფექტიან ხელმისაწვდომობას, და ინფორმაცია მიაწოდა სააკაძის სასწავლო ბაზის შესახებ, რომელიც პენიტენციური სამსახურის, პრობაციის სააგენტოს, აღსრულების ეროვნული ბიუროსა და გენერალური ინსპექციის თანამშრომლებს სპეციალური სასწავლო-საწვრთნელი კურსების გავლის შესაძლებლობას აძლევს. დელეგაციის წევრებს მინისტრმა მიაწოდა ინფორმაცია 2023 წელს დაბა ლაითურში გახსნილი ახალი პენიტენციური დაწესებულების შესახებ და აცნობა, რომ 2025 წლის დასაწყისში კიდევ 1 ახალი მცირე ზომის დაწესებულება გაიხსნება რუსთავში.მინისტრმა დელეგაციის წევრებს ასევე გააცნო პენიტენციურ დაწესებულებებში განხორციელებული სხვა ინფრასტრუქტურული სიახლეები, რომელიც, სხვებს შორის, ემსახურება პენიტენციურ სისტემაში დანერგილი „სპორტის სტრატეგიის“ ეფექტიან იმპლემენტაციას. რატი ბრეგაძემ ასევე ისაუბრა მსჯავრდებულთა რეაბილიტაცია-რესოციალიზაციის პროგრამებზე და დასაქმების შესაძლებლობებზე, მათ შორის „რე-მარკეტსა“ და მსჯავრდებულთა ხელნაკეთი ნივთების რეალიზაციის შესაძლებლობებზე.საქართველოში მიღწეულ პროგრესს ადასტურებს ის ფაქტიც, რომ ადამიანის უფლებათა ევროპულ სასამართლოს 2012 წლის შემდეგ საქართველოს პენიტენციური სისტემიდან გაგზავნილი არც ერთი საქმე არ მიუღია წარმოებაში. CPT-ის დელეგაციის წარმომადგენლები 2 კვირის განმავლობაში გამართავენ შეხვედრებს შინაგან საქმეთა და ჯანდაცვის სამინისტროების, სპეციალური საგამოძიებო სამსახურისა და სახალხო დამცველის წარმომადგენლებთან, ეწვევიან დახურული ტიპის პენიტენციურ და ფსიქიატრიულ დაწესებულებებს და დროებითი მოთავსების იზოლატორებს.იუსტიციის სამინისტროში შეხვედრას, ასევე, ესწრებოდნენ იუსტიციის მინისტრის მოადგილე ბექა ძამაშვილი, სპეციალური პენიტენციური სამსახურის გენერალური დირექტორი ნიკა ცხვარაშვილი, იუსტიციის სამინისტროს საერთაშორისო ურთიერთობებისა და სამართლებრივი თანამშრომლობის დეპარტამენტის უფროსი ქეთევან სარაჯიშვილი და სპეციალური პენიტენციური სამსახურის სამედიცინო დეპარტამენტის უფროსი მალხაზ ურთქმელიძე“, - აღნიშნულია გავრცელებულ ინფორმაციაში.

საზოგადოება • 1731927177

VIDEO: რატომ დაემუქრა დიასას დედა სახლიდან წასვლით - ემოციური ინტერვიუ

„პრაიმ ჰაუსის“ მონაწილე გიორგი დიასამიძე, რუბრიკაში „დედას“ ყველაზე ემოციურ ისტორიებს იხსენებს.12 წლის ასაკში განცდილი განშორება დედასთან, 15-წლიანი ემიგრაცია და ოცნებები, რომლებსაც დედა შორიდან უსრულებდა. 

პოლიტიკა • 1731911751

რადიკალური ოპოზიციის სალოცავია ბრიუსელი, ქართველი ხალხის უმრავლესობის რჩეული ხელისუფლებისთვის კი სალოცავია ქრისტეს ეკლესია. საღად მოაზროვნე ადამიანისთვის გასაკვირი არ უნდა იყოს მმართველი პარტიის ის შედეგი, რომელიც მიიღო ისტორიულ არჩევნებში - ლევან კოჭლოშვილი

ერთი რამ ცხადია, რომ რადიკალური ოპოზიციის სალოცავია ბრიუსელი, ქართველი ხალხის უმრავლესობის რჩეული ხელისუფლებისთვის კი სალოცავია ქრისტეს ეკლესია. მათი ზნეობრივი სახეა რამდენჯერმე გათხოვილი კაცი მიხეილ როთი, ჩვენი სულიერი წინამძღოლი კი საქართველოს თვითმყოფადობის გარანტი, 91 წლის ბრძენი პატრიარქია, რომელსაც უსამშობლო აგენტები ქვეყნის მთავარ მტრად მიიჩნევენ,  - წერს სოციალურ ქსელში პარტია „ხალხის ძალის“ წევრი ლევან კოჭლოშვილი.მისივე თქმით, საღად მოაზროვნე ადამიანისთვის გასაკვირი არ უნდა იყოს მმართველი პარტიის ის შედეგი, რომელიც მიიღო ისტორიულ არჩევნებში.„მას შემდეგ რაც საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქმა ქართულ ოცნებას არჩევნებში გამარჯვება მიულოცა და ოპოზიციას პარლამენტში ქვეყნის სასიკეთო საქმიანობისკენ მოუწოდა, მისი უწმინდესობის მოწოდების პარალელურად, კოლექტიური ნაცმოძრაობის ოთხივე რადიკალურმა დაჯგუფებამ ანტისახელმწიფოებრივი აქცია დაგეგმა და რეგიონებიდან მოსახლეობის ჩამოყვანის მიზნით დიდძალი თანხის მობილიზება განახორციელა. ერთი რამ ცხადია, რომ რადიკალური ოპოზიციის სალოცავია ბრიუსელი, ქართველი ხალხის უმრავლესობის რჩეული ხელისუფლებისთვის კი სალოცავია ქრისტეს ეკლესია.  მათი ზნეობრივი სახეა რამდენჯერმე გათხოვილი კაცი მიხეილ როთი, ჩვენი სულიერი წინამძღოლი კი საქართველოს თვითმყოფადობის გარანტი, 91 წლის ბრძენი პატრიარქია, რომელსაც უსამშობლო აგენტები ქვეყნის მთავარ მტრად მიიჩნევენ.  ქვეყნის მტრების ბელადია სისხლის სამართლის მძიმე დანაშაულებში მსჯავრდადებული და ბრალდებული, ერთ-ერთი ყველაზე სასტიკი დიქტატორი სააკაშვილი, ხოლო მეორე მხარეს არის საქართველოს თავისუფლებისა და დამოუკიდებლობის მთავარი გარანტი, ფილანთროპი ბიძინა ივანიშვილი, რომელმაც 12 წლის წინ წელში გატეხა შეუზღუდავი ძალაუფლებით აღჭურვილი ფაშისტური დაჯგუფება.  შესაბამისად საღად მოაზროვნე ადამიანისთვის გასაკვირი არ უნდა იყოს მმართველი პარტიის ის შედეგი, რომელიც მიიღო ისტორიულ არჩევნებში“, - წერს ლევან კოჭლოშვილი.

პოლიტიკა • 1731870330

გვარამია ალკოჰოლური სასმლის ზემოქმედების ქვეშ აგულიანებს პანკისის ხეობის ახალგაზრდა ქისტებს "ყველაფერზე წასასვლელად". არც ამჯერად გამოგივათ ეს მრავალგზის გაშიფრული მზაკვრობა - დავით ქართველიშვილი

ჯერ კიდევ გახარიას ჰქონდა მცდელობა ეთნიკურ ნიადაგზე, პოლიციასთან განზრახ პროვოკაციის გზით მოეხდინა ეთნიკური დაპირისპირება ქისტებთან პანკისის ხეობაში. პანკისის თემის აგორება არახალია და მას წლების განმავლობაში ცდილობდნენ ძირითადად რუსეთის სპეცსამსახურები, რათა შემდგომში გაემართლებინათ საქართველოში თავისი "ანტიტერორისტული" შემოჭრა, - ასე ეხმიანება „ხალხის ძალის“ წევრი დავით ქართველიშვილი ინფორმაციას, იმის შესახებ, რომ ჭავჭავაძის N2-ში მდებარე სუპერმარკეტ ,,სპარის" უკან იმყოფება 10-მდე ქისტი პირი, რომლებიც იღებენ ალკოჰოლურ სასმელს და აცხადებენ, რომ ,,მზად არიან ბრძოლისთვის და დაჯახებისთვის".როგორც ქართველიშვილი აღნიშნავს, ნიკა გვარამია ალკოჰოლური სასმლის ზემოქმედების ქვეშ აგულიანებს პანკისის ხეობის ახალგაზრდა ქისტებს "ყველაფერზე წასასვლელად“, თუმცა ეს მრავალგზის გაშიფრული მზაკვრობა არც ამჯერად გამოუვა ოპოზიციას. „ჯერ კიდევ გახარიას ჰქონდა მცდელობა ეთნიკურ ნიადაგზე, პოლიციასთან განზრახ პროვოკაციის გზით მოეხდინა ეთნიკური დაპირისპირება ქისტებთან პანკისის ხეობაში. პანკისის თემის აგორება არახალია და მას წლების განმავლობაში ცდილობდნენ ძირითადად რუსეთის სპეცსამსახურები, რათა შემდგომში გაემართლებინათ საქართველოში თავისი "ანტიტერორისტული" შემოჭრა. გახარიამდე რამდენიმე წლით ადრე, დღემდე იდუმალებით მოცული "ლაფანყურის ოპერაციით" სააკაშვილი ცდილობდა 2012 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ ასევე ეთნიკური დაპირისპირების ფონზე მაქსიმალურად გადაეფარა საკუთარი რეჟიმის გარდაუვალი კრახის იურიდიული გაფორმება.ამის შემდეგ გვახსოვს დიდი ყასაბის, სახელმწიფო მართვის დარგში დოქტორის - იოსებ გოგაშვილის "გმირული" სპეცოპერაციები პანკისში და ამით გამოწვეული მრავალწლიანი დაძაბული ფონი გამწარებულ ადგილობრივ მოსახლეობასთან. ახლაც, კადრებში ჩანს, რომ ამ ნაცად, თუმცა ყოველ ჯერზე წარუმატებელ "იარაღს" დღეს უკვე გვარამია მიმართავს - ალკოჰოლური სასმლის ზემოქმედების ქვეშ აგულიანებს პანკისის ხეობის ახალგაზრდა ქისტებს "ყველაფერზე წასასვლელად". არც ამჯერად გამოგივათ ეს მრავალგზის გაშიფრული მზაკვრობა. ქართველების და ქისტების ნერვებზე თამაშს ნუ შეეცდებით - მათი გაერთიანებული მუშტი მოხვდება თქვენს გალიბერასტებულ თავებს. მაგრამ ფაქტად - საზოგადოებამ ეს მცდელობა თუ ჩანაფიქრი უნდა იცოდეს. ვერც ქისტებს გადააქცევთ პოლიტ-შაჰიდებად და ვერც უკრაინელ მებრძოლებს გაატერორისტებთ. ამ სახელმწიფოსთან თქვენს სახიფათო "ხუმრობებს" სულ ახლო მომავალში საბოლოო წერტილი დაესმება“, - წერს დავით ქართველიშვილი. 

პოლიტიკა • 1731669488

სავარაუდოა, რომ დაემორჩილნენ პარტიის დირექტივებს და თავიანთი ხმებით გახარიას და ხაზარაძის პარტიებს ბარიერის გადალახვაში დაეხმარნენ - ზაალ ანჯაფარიძე „ნაცმოძრაობის“ ამომრჩეველზე

ანალიტიკოსი ზაალ ანჯაფარიძე იმ გავრცელებულ მოსაზრებას ეხმიანება, რომლის მიხედვითაც, საპარლამენტო არჩევნებში „ნაციონალური მოძრაობის“ ამომრჩეველი, ხაზარაძისა და გახარიას პარტიებს ბარიერის გადალახვაში დაეხმარა.ანჯაფარიძე 2020 და 2024 წლის საპარლამენტო არჩევნებში ოპოზიციური პარტიების შედეგებს ადარებს ერთმანეთს და ხაზს უსვამს „ნაციონალური მოძრაობის“ ელექტორალურ ვარდნას.მისი თქმით, სავარაუდოა, რომ „ნაცმოძრაობის“ ამომრჩეველი, დაემორჩილა პარტიის დირექტივებს და თავიანთი ხმებით გახარიას და ხაზარაძის პარტიებს ბარიერის გადალახვაში დაეხმარნენ.„გადასცა თუ არა ნაცმოძრაობამ საკუთარი ამომრჩევლის ხმების ნაწილი მათ სატელიტებს - ხაზარაძის და გახარიას პარტიებს? შევეცადოთ მშრალი ციფრებით და ფაქტოლოგიით გავერკვეთ, მოხდა ეს თუ არა.ცოტა ხნით დავუბრუნდეთ 2020 წლის საპარლამენტო არჩევნებს, სადაც მხოლოდ ნაცმოძმა 27.18% მიიღო. ხოლო ნაცმოძიდან გამოყოფილმა პარტიებმა ევროპულმა საქართველომ -3,79%, ჭიჭე ვაშაძის პარტიამ-3,15%, ხოლო ჯერ კიდევ ერთიანმა „გირჩმა“ -2,89% მოვიდა 2024 წლის არჩევნები და ზემოთ ხსენებული პარტიები, თავიანთი ელექტორატით, გადანაწილდნენ ორიგინალ ნაცმოძრაობასა და მისი ასლის „კოალიცია ცვლილებებისათვის“ შორის. შესაბამისად, თეორიულად ორივე სუბიექტის ელექტორალური რესურსი ჯამურად უნდა ყოფილიყო დაახლოებით 37%.სინამდვილეში! „ნაცმოძი-1“-მა მიიღო 10.17%, ხოლო „ნაცმოძი-2-მა“ 11.03% - სულ 21,2%(!!). ანუ სახეზეა დრამატული ელექტორალური ვარდნა ბოლო 12 წლის მანძილზე.ისმის კითხვა: მართლაც ასეა საქმე? სად წავიდა კოლექტიური ნაცმოძის დანარჩენი ელექტორალური რესურსი? არ მივიდა არჩევნებზე? ნაკლებად სავარაუდოა მათი ელექტორალური ქცევიდან გამომდინარე. უფრო სავარაუდოა, რომ როგორც საკმაოდ დისციპლინირებული ამომრჩეველი, დაემორჩილნენ პარტიის დირექტივებს, რომ „ეხლა ასეა საჭირო“ და თავიანთი ხმებით გახარიას და ხაზარაძის პარტიებს ბარიერის გადალახვაში დაეხმარნენ. როგორც ზემოთ მოყვანილი კალკულაცია გვიჩვენებს, საამისოდ ნაცმოძს საკმარისად ჰქონდა ხმების რესურსი,“- წერს ზაალ ანჯაფარიძე.

პოლიტიკა • 1731303577

„ფართომასშტაბიან რუსულ სპეცოპერაციაში“ ასეულ ათასობით პოტენციური მონაწილიდან კონკრეტული ფაქტებიც კი ვერ წარმოადგინეს ვერც საარჩევნო კომისიებში, ვერც პროკურატურაში და ვერც თავიანთი უცხოელი დამკვეთების წინაშე - ნანა კაკაბაძე

„ფართომასშტაბიან რუსულ სპეცოპერაციაში“ (როგორც ისინი უწოდებენ) ასეულ ათასობით პოტენციური მონაწილიდან პრაქტიკულად ერთეული პიროვნებების კონკრეტული ფაქტებიც კი ვერ წარმოადგინეს ვერც საარჩევნო კომისიებში, ვერც პროკურატურაში და ვერც თავიანთი უცხოელი დამკვეთების წინაშე, - წერს სოციალურ ქსელში „ერთიანი ნეიტრალური საქართველოს“ ერთ-ერთი დამფუძნებელი ნანა კაკაბაძე, რითაც არჩევნების გაყალბებასთან დაკავშირებულ ბრალდებებს ეხმაურება.„ნაცებისგან დევნილი განაცებული ექსპერტების ვნებანიერთი შეხედვით, თითქოს უცნაური ამბები ხდება არჩევნების შემდეგ - უცნაური, მაგრამ არა მოულოდნელი. კერძოდ, სულაც არ ყოფილა მოულოდნელი, რომ წაგებული ოპოზიცია ყველა არსებულ და არარსებულ ბრალდებას გამოიყენებდა გამარჯვებული ხელისუფლების მიმართ და დაიწყებდა იმის მტკიცებას, რომ არჩევნები გაყალბდა, რომ ადგილი ჰქონდა ამომრჩეველთა მასობრივ მოსყიდვას, დაშინებას, ბიულეტენების ჩაყრას, პირადობის მოწმობების ჩამორთმევას და გაყალბებისთვის გამოყენებას, ფარულობის პრინციპის დარღვევას, საარჩევნო უბნებიდან მათი დამკვირვებლების გაძევებას, ავტობუსებით ამომრჩეველთა მიყვანას საარჩევნო უბნებამდე და ა. შ. უცნაური კი მხოლოდ ის იყო, რომ ამ „ფართომასშტაბიან რუსულ სპეცოპერაციაში“ (როგორც ისინი უწოდებენ) ასეულ ათასობით პოტენციური მონაწილიდან პრაქტიკულად ერთეული პიროვნებების კონკრეტული ფაქტებიც კი ვერ წარმოადგინეს ვერც საარჩევნო კომისიებში, ვერც პროკურატურაში და ვერც თავიანთი უცხოელი დამკვეთების წინაშე. მხედველობაში გვაქვს „მასობრივი გაყალბების“ ფაქტები, თორემ შეუძლებელია საერთოდ რაიმე ხარვეზის ან დარღვევის გარეშე ჩაევლო 2 მილიონზე მეტი ამომრჩევლის მიერ 3000-ზე მეტ უბანზე ხმის მიცემის პროცესს.საარჩევნო პერიოდის კიდევ უფრო მეტი უცნაურობა ჩვენთვის იმ ადამიანების შეფასებები იყო, რომლებიც ადრე სხვებს აკრიტიკებდნენ აღქმებზე დამყარებული დასკვნებისთვის, ახლა კი მხოლოდ და მხოლოდ აღქმებზე, ვარაუდებზე და მკითხაობაზე დამყარებულ ისეთ დასკვნებს გვთავაზობენ, რომ ძალაუნებურად გახსენდება ცნობილი გამონათქვამი იმის შესახებ, როდესაც პეტრეს მოყოლილი ისტორია პავლეს შესახებ გაცილებით მეტს გეუბნება თვითონ პეტრეზე, რადგან ფიქრობ, ნეტავ რამ აიძულა ეს პეტრე ასეთი სისულელეები მოიგონოს პავლეს შესახებო. სწორედ ეს შეკითხვა დაებადება ადამიანს, როდესაც მოუსმენს ვახტანგ კომახიძესა და გოგლა ჟვანიას 43-წუთიან საუბარს, გავრცელებულს სოციალური ქსელით, რომლებიც ისე თავდაჯერებულად იძლეოდნენ ანტისახელისუფლებო დასკვნებს, რომ ნაცების მამალ პროპაგანდისტებსაც კი გადააჭარბეს.ჯერ ერთი, მათ უტყუარად გამოაცხადეს, რომ ამ არჩევნებზე „ქართული ოცნება“ წარმოადგენს რუსეთს (ანუ მისი გამარჯვება არჩევნებში რუსეთის გამარჯვება იქნებაო), ხოლო ოპოზიცია წარმოადგენს ევროპას და მხოლოდ ოპოზიციის გამარჯვება იქნება ევროპის გამარჯვებაო. მეორე უდავო ჭეშმარიტებად ისინი წარმოგვიდგენდნენ „ედისონ რისერჩის“ კვლევის მაღალ სანდოობას და თურმე ეს არის აშშ-ში ერთადერთი ორგანიზაცია, რომელიც მთელი ქვეყნის მასშტაბით ატარებს ზუსტ კვლევებსო. ამიტომ მისი წინასაარჩევნო კვლევა, რომ ოცნებას მხოლოდ 36% აქვს, ხოლო ოპოზიციას ჯამურად - 55%, იმას ნიშნავს, რომ ხელისუფლების შენარჩუნების შანსი „ოცნებას“ არ გააჩნიაო. ამის დამადასტურებლად ისიც მოიყვანეს, რომ 2012 წლის შემდეგ პროპორციულ არჩევნებში ყოველთვის 50%-ზე ნაკლებს იღებდა და ახლა როგორ მიიღებს 50%-ზე მეტსო? საოცრება აქ ის არის, რომ აშკარად განაცებულ კომახიძეს და ჟვანიას მიაჩნიათ, რომ დღეს სწორედ ნაცები არიან ევროპელებიც, დემოკრატებიც, ჰუმანურებიც და საქართველოსთვის ბედნიერების მომტანებიც, ხოლო „პრორუსული“ ოცნება თუ ჯამურად დაამარცხებს ოპოზიციას, ეს იქნება მხოლოდ გაყალბებით მიღებული შედეგიო. ვინც იცის ვახტანგ კომახიძისა და გოგლა ჟვანიას ბიოგრაფიები, იმათთვის გასაგები იქნება, თუ რატომ შეაფასებს მათ ამ საუბარს საზოგადოება არა იმდენად საარჩევნო ანალიზად, რამდენადაც მათი ეს დიალოგი საზოგადოების მხრიდან შეფასების საგანი იქნება მხოლოდ მათი მორალური და ზნეობრივი დეგრადირების მასშტაბები.რაც შეეხება „ედისონ რისერჩის“ მაღალ რეპუტაციას, რასაც ეს ორი „ანალიტიკოსი“ ამტკიცებდა, მხოლოდ იმას ვიტყვით, რომ 2024 წლის 5 ნოემბრის აშშ-ს არჩევნებში ეს „მაღალი რეპუტაციის“ ორგანიზაცია ვარაუდობდა დაახლოებით 6%-ის უპირატესობით კამალა ჰარისის გამარჯვებას, ხოლო საქართველოს 26 ოქტომბრის არჩევნებში მათი ცდომილება კიდევ უფრო მეტი - 12-13% იყო.ასევე აბსურდულია იმის მტკიცება, რომ თითქოს „ოცნებამ“ ამომრჩევლები დაკარგა 2016 წლის შემდეგ სხვა პარტიების ჩამოცილებით. უფრო პირიქით მოხდა და ამის შემდეგ მათი მომხრეების რაოდენობა გაიზარდა. ამასთან, როდესაც ისინი აპელირებენ „რუსული კანონის“ წინააღმდეგ თბილისში ჩატარებულ აქციებზე და ამბობენ, როგორ შეიძლება ასეთი მასშტაბის პროტესტის პირობებში ხელისუფლებამ გაიმარჯვოსო, მხოლოდ იმას ვიტყვით, რომ 26 ოქტომბრის არჩევნებში მარტო თბილისში ოთხმა ნაცურმა ოპოზიციამ ჯამურად 287 000 ხმა მიიღო, ხოლო მთლიანად საქართველოში - თითქმის 800 000. ეს საკმაოდ სოლიდური ოდენობაა, თუმცა, არასაკმარისია ხელისუფლებაში მოსასვლელად და ოპოზიციურად განწყობილი ამ ოდენობის მეათედიც რომ გამოვიდეს საპროტესტოდ (თუმცა, ვხედავთ, რომ მეასედიც კი არ აპროტესტებს არჩევნების შედეგებს), ეს იმას ხომ არ ნიშნავს, რომ არჩევნები არალეგიტიმურად უნდა ჩაითვალოს?ბოლოს, ძალიან საინტერესოა, ეს ორი განაცებული „ექსპერტი“ დღეს მონაწილეობს თუ არა „მასობრივ“ საპროტესტო მოძრაობაში, რომელიც არჩევნების შედეგების გაუქმებისთვის პერიოდულად იმართება თბილისში და რა მიზნებსა და იმედებს ისახავენ ისინი ნაცპროპაგანდისტების რიგებში „საპატიო ადგილების“ დაკავებით“, - წერს კაკაბაძე.

პოლიტიკა • 1731053011

მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად“ - საზოგადოება „ქართული“

საზოგადოება „ქართული“ ოპოზიციურ პარტიებს მოუწოდებს, გაემიჯნონ „ნაციონალურ მოძრაობას“ და მის განაყოფებს.როგორც საზოგადოება „ქართულის“ მიმართვაშია აღნიშნული, მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, უარი თქვან გარედან ავტომატური მართვის რეჟიმზე და იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად“.„ახალგაზრდებმა მხოლოდ მონაყოლით იციან, შედარებით უფროსი თაობა კი თვითმხილველია, თუ რა მოუტანა საქართველოს პოლიტიკურმა რადიკალიზმმა და ზღვარგადასულმა პოლარიზაციამ – სამოქალაქო ომი, აფხაზეთისა და ცხინვალის ტრაგედიები და ეკონომიკის ნგრევა. მიზეზებზე დღემდე მიმდინარეობს კამათი, თუმცა, ცხადია, რომ საბოლოო ჯამში, ამ ყველაფერზე პასუხისმგებელია ქართული პოლიტიკური კლასი, რომელსაც არ ეყო უნარი და გამოცდილება, ემოქმედა საკუთარი ქვეყნის სახელმწიფოებრივი ინტერესებით.მოარული გამოთქმა, რომ ყველაფერზე, კარგზეც და ცუდზეც, პასუხისმგებელი არის ხელისუფლება, გარკვეულწილად სწორია, თუმცა – გაზვიადებული. პოლიტიკური კლასი შედგება არა მხოლოდ მმართველი ძალისგან, არამედ ოპოზიციის ფართო სპექტრისგანაც. საქართველოს დამოუკიდებლობის განვლილი სამი ათეული წელი ადასტურებს, რომ ქვეყანაში განვითარებულ პროცესებზე არანაკლები პასუხისმგებელია ოპოზიცია, რომელიც დღემდე რჩება ქართული პოლიტიკის თავის ტკივილად.დამოუკიდებელ პირველ ქართულ ხელისუფლებას, სეპარატისტული ანკლავების სახით, იმპერიამ ნაღმები დაუტოვა. ზვიად გამსახურდიამ სცადა, მშვიდობიანად მოეგვარებინა პრობლემები ცხინვალის რეგიონში და დაელაგებინა ურთიერთობები რუსეთთან, რაც სტრატეგიული სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის ამოცანა იყო. 1991 წლის 23 მარტს ყაზბეგში პრეზიდენტებმა ზვიად გამსახურდიამ და ბორის ელცინმა შეთანხმებას მოაწერეს ხელი, რომელიც ითვალისწინებდა: ერთობლივი ძალებით ცხინვალის რეგიონის ტერიტორიაზე უკანონო ფორმირებების განიარაღებას, კონფლიქტის ზონიდან ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირის სამხედრო ნაწილების გაყვანას, დევნილების სახლებში დაბრუნებას და საბოლოო მშვიდობის დამყარებას. თუმცა, სექტემბრიდან საქართველოში მოხდა დაძაბულობის ესკალაცია იმ ოპოზიციური ძალების მხრიდან, რომლებმაც ბოიკოტი გამოუცხადეს 1990 წლის პირველ მრავალპარტიულ არჩევნებს, ჩამოაყალიბეს ე.წ. ალტერნატიული პარლამენტი ეროვნული კონგრესის სახით და თბილისის ცენტრში ბარიკადები ააგეს. საბოლოოდ, ეს დაპირისპირება და პოლიტიკური რადიკალიზმი დამთავრდა უდიდესი ტრაგედიით – 1991-1992 წლების დეკემბერ-იანვრის „თბილისის ომით“, რამაც მომდევნო წლებში ქვეყნისთვის დამანგრეველი ჯაჭვური რეაქცია გამოიწვია: ომი აფხაზეთში, სამოქალაქო ომი დასავლეთ საქართველოში, ეკონომიკური კოლაფსი და კრიმინალის თარეში.ცხადია, მაშინდელი ხელისუფლება ვერ მოიხსნის ასეთი მოვლენების განვითარებისთვის პასუხისმგებლობას, თუმცა, ბრალეულობის მთავარი ტვირთი მაინც მაშინდელ ოპოზიციაზეა თავისი რადიკალიზმით, არასახელმწიფოებრივი მიდგომებით, სუბიექტურის საზოგადოზე მაღლა დაყენებით, უსაფუძვლო ამბიციებითა და სულსწრაფობით, რაც ოსტატურად გამოიყენეს გარედან მართულმა კრიმინალურმა ძალებმა და ძალადობრივად ჩამოაგდეს მოსახლეობის დიდი უმრავლესობის მიერ არჩეული ხელისუფლება. ეს უნდა ითქვას ღიად, რადგან, სამწუხაროდ, 90-იანი წლების ქაოსმა ჩვენს ოპოზიციას ჭკუა ვერ ასწავლა და პოლიტიკური ბრძოლა საქართველოში ხშირად ისევ ძველი, გარეთ დაწერილი ანტისახელმწიფოებრივი სცენარებით მიმდინარეობს.არანაკლებ ტრაგიკული გამოდგა ოპოზიციის არასახელმწიფოებრივი ქმედებები შევარდნაძის ხელისუფლების დროსაც, როცა გაჩნდა ისტორიული პერსპექტივა, საქართველოს აღედგინა ტერიტორიული მთლიანობა. 1996 წელს რუსეთმა და დსთ-ს სახელმწიფოებმა აფხაზ სეპარატისტებს სანქციები და ეკონომიკური ბლოკადა დაუწესეს, რადგან აფხაზური მხარე ქართველი დევნილების დაბრუნებაზე უარს აცხადებდა. 1997 წელს რუსეთის მაშინდელმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა, ევგენი პრიმაკოვმა თბილისში მთავარი სეპარატისტი ვლადისლავ არძინბა ჩამოიყვანა. 2000-იანი წლების დასაწყისში საკითხის გადაწყვეტა თითქმის მომწიფებული იყო, თუმცა, გარედან მართულმა ოპოზიციურმა პარტიებმა საპროტესტო აქციები დაიწყეს, რასაც მოჰყვა 2001 წლის ოქტომბერ-ნოემბერში მთავრობის საკვანძო ფიგურების გადადგომა და შევარდნაძის ძალაუფლების ჩამოშლა. ეს იყო ხელისუფლების დამხობის გარე ძალების შემუშავებული გეგმის რეპეტიცია, რაც საბოლოოდ 2003 წლის 23 ნოემბერს დაგვირგვინდა. შედეგად, საქართველო გავლენის ორ სფეროდ დაიყო, აფხაზეთის საკითხი კი კვლავ ჩიხში შევიდა – რუსეთმა ისარგებლა შექმნილი ვითარებით და სეპარატისტებს ჯერ სანქციები მოუხსნა, 2008 წლის ომის შემდეგ კი აღიარა.ოპოზიცია, მიუხედავად ჯანსაღი შემადგენლობის, გულწრფელი მიზნებისა და სიმართლისა, ვერც სააკაშვილის რეჟიმის დროს გახდა პოლიტიკურად წონადი და ანგარიშგასაწევი ძალა. 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, საკანონმდებლო ორგანოს მუშაობის ბოიკოტისა და მანდატებზე უარის თქმის გადაწყვეტილებით, ოპოზიციამ პოლიტიკური პროცესი პირწმინდად წააგო. სამაგიეროდ, ძლიერი ოპოზიციის გარეშე დარჩენილ სააკაშვილის რეჟიმს გაუმყარდა დაუსჯელობის სინდრომი, ახალი სიმძლავრით აამუშავა ძალმომრეობის დანაშაულებრივი მანქანა და გარედან კარნახით ჩაერთო ავანტურისტულ ომში, რომლის შედეგებსაც დღემდე ვიმკით.უახლეს ისტორიაში ერთადერთი მაგალითი, როცა ოპოზიციამ შეძლო ემოქმედა პრაგმატიზმით და სახელმწიფოებრივად, იყო 2011 წელი, როცა პოლიტიკაში მოსული ბიძინა ივანიშვილის წინაშე ერთდროულად რამდენიმე ფართომასშტაბიანი გამოწვევა იყო – საგარეო ზეწოლა, სააკაშვილის რეჟიმის ძალმომრეობა, ოპოზიციით ტოტალურად იმედგაცრუებული ამომრჩეველი და ქვეყანაში დასადგურებული შიში. მიუხედავად ამისა, ბიძინა ივანიშვილმა არ გადაუხვია თავის სტრატეგიას – ხელისუფლება მშვიდობიანად შეცვლილიყო ისე, რომ ქვეყანა არ დაზიანებული. ასეც მოხდა 2012 წლის პირველ ოქტომბერს და პირველად ქვეყნის ისტორიაში ნავსიც გატყდა.სამწუხაროდ, ეს წარმატებული თუ წინა მარცხიანი მაგალითები ქართული ოპოზიციური სპექტრისთვის არ გადაზრდილა გამოცდილებაში, რადგან ოპოზიციური ველი მთლიანად მონოპოლიზებული აღმოჩნდა გარედან მართული რადიკალური და რევანშისტული „ნაციონალური მოძრაობის“ მიერ. თუმცა, ისტორია მასაც ისე ექცევა, როგორც ყველა სხვა რადიკალს-მუდმივი დესტრუქციის, სიძულვილის ენის, ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებებისა და საკუთარი ამომრჩევლისადმი უპატივცემულობის შედეგად 2020 წლის შემდეგ ეს პარტია გაიხლიჩა, 2024 წლის არჩევნებში კი საკუთარმა განაყოფმა აჯობა და „ნაციონალური მოძრაობა“ საბოლოოდ დასრულდა, როგორც მთავარი ოპოზიციური ძალა.განვლილი წლები გვასწავლის, რომ ბოიკოტი და არჩევნების შედეგების არაღიარება არის ქართული პოლიტიკური კლასის უმწიფრობის შედეგი, რასაც გარე ძალები ხშირად იარაღად იყენებენ ქართულ პოლიტიკაში ქაოსის დათესვისა და ქვეყნისთვის დამაზიანებელი პოლიტიკური კრიზისის ხელოვნურად გამოწვევისთვის. ეს გარე ძალები შემდეგ თავად გვევლინებიან მომრიგებლის როლში. ასე მოხდა 2020 წელს, როდესაც ოპოზიცია ახალარჩეულ პარლამენტს არ აღიარებდა, რის გამოც ქართულ პოლიტიკაში მთავარი ფიგურები გახდნენ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელი და ევროკავშირისა და აშშ-ს ელჩები.ფაქტია, 26 ოქტომბრის არჩევნების შედეგების არაღიარება და ბოიკოტი კვლავ გარედან იმართება ოცნების მხრიდან მეორე ფრონტის გახსნაზე უარის თქმის გამო. შესაბამისად, უცხოური ინსტრუქციების ბრმად შემსრულებელი პოლიტიკური ლიდერების ქმედებაში სახელმწიფოებრივად არც ლოგიკა ჩანს და არც საღი აზრი. ჩვენთვის გაუგებარია თუ რას აპროტესტებენ მამუკა ხაზარაძე და გიორგი გახარია, როდესაც მათ პარტიებთან დაკავშირებით ცესკო-ს მონაცემები თითქმის დაემთხვა „ედისონ რისერჩის“ ეგზიტპოლებს, გამოდის, რომ ისინი აპროტესტებენ „ნაცმოძრაობის“ მარცხს და იმას, რომ სააკაშვილი ხელისუფლებაში ვერ დაბრუნდა?!ვფიქრობთ, მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, უარი თქვან გარედან ავტომატური მართვის რეჟიმზე და იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად“ იმით, რომ გახდნენ პრაგმატულები, კონსტრუქციულები და ქართულ თემებზე ორიენტირებულები.სხვა თუ არაფერი, ამით ისინი იმასაც დაამტკიცებენ, რომ არ არიან ფარულ ალიანსში ნაციონალებთან და საჯარო სივრცეში გავრცელებული მოსაზრება, 26 ოქტომბრის დღის მეორე ნახევარში მათთვის „ნაციონალური მოძრაობის“ ხმების მობილიზების შესახებ, არ შეესაბამება სინამდვილეს. გლობალურად ნეოლიბერალიზმის მარცხისა და ამერიკაში კონსერვატორი ტრამპის დაბრუნების პირობებში, ეს მათთვის ისტორიის მიერ მიცემული შესაძლებლობაა, რომლის გამოუყენებლობის შემთხვევაში, ისინი გადაინაცვლებენ პოლიტიკურ სასაფლაოზე.ზემოთმოყვანილი მაგალითებიდან ნათლად ჩანს, რომ ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლი იყო და არის ოპოზიცია – რომელსაც უცხოურ პოლიტიკურ წრეებთან პარტნიორობა პატრონყმობა ჰგონია და აზრს საკუთარ ამომრჩეველს კი არ ეკითხება, არამედ სხვადასხვა ქვეყნების დედაქალაქში მიღებული ინსტრუქციებით მოქმედებს. უფრო მეტიც, გადამწყვეტ მომენტებში ქვეყნის ინტერესებით კი არ ხელმძღვანელობს, არამედ საგარეო დაკვეთით ცდილობს დესტაბილიზაციისა და ქაოსის გამოწვევას.ფაქტია, რომ ვიდრე ოპოზიცია პოლიტიკურად არ გაიზრდება, არ ისწავლის გეოპოლიტიკური პროცესების გათვალისწინებას, სახელმწიფოებრივ აზროვნებას, ვიწრო პარტიულ ინტერესებზე მაღლა დადგომას, გარე ძალებზე წინ საკუთარი ხალხის დაყენებას და რეალური პოლიტიკის განხორციელებას არ დაიწყებს, მანამდე ქართული სახელმწიფოს ნავი იქნება მუდმივ პოლიტიკურ რყევებში. ამიტომ, ქართული პოლიტიკის #1 ამოცანა დღეს არის ჯანსაღი, ქვეყნის და ერის ინტერესებზე ორიენტირებული ძლიერი ოპოზიციის შექმნა“, – ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

პოლიტიკა • 1731052413

განვლილი წლები გვასწავლის, რომ ბოიკოტი და არჩევნების შედეგების არაღიარება არის ქართული პოლიტიკური კლასის უმწიფრობის შედეგი, რასაც გარე ძალები იყენებენ პოლიტიკური კრიზისის ხელოვნურად გამოწვევისთვის - საზოგადოება „ქართული“

განვლილი წლები გვასწავლის, რომ ბოიკოტი და არჩევნების შედეგების არაღიარება არის ქართული პოლიტიკური კლასის უმწიფრობის შედეგი, რასაც გარე ძალები ხშირად იარაღად იყენებენ ქართულ პოლიტიკაში ქაოსის დათესვისა და ქვეყნისთვის დამაზიანებელი პოლიტიკური კრიზისის ხელოვნურად გამოწვევისთვის, - აღნიშნულია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.მათი განმარტებით, შემდეგ იგივე გარე ძალები თავად გვევლინებიან მომრიგებლის როლში. ასე მოხდა 2020 წელს, როდესაც ოპოზიცია ახალარჩეულ პარლამენტს არ აღიარებდა, რის გამოც ქართულ პოლიტიკაში მთავარი ფიგურები გახდნენ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელი და ევროკავშირისა და აშშ-ს ელჩები.„ახალგაზრდებმა მხოლოდ მონაყოლით იციან, შედარებით უფროსი თაობა კი თვითმხილველია, თუ რა მოუტანა საქართველოს პოლიტიკურმა რადიკალიზმმა და ზღვარგადასულმა პოლარიზაციამ- სამოქალაქო ომი, აფხაზეთისა და ცხინვალის ტრაგედიები და ეკონომიკის ნგრევა. მიზეზებზე დღემდე მიმდინარეობს კამათი, თუმცა, ცხადია, რომ საბოლოო ჯამში, ამ ყველაფერზე პასუხისმგებელია ქართული პოლიტიკური კლასი, რომელსაც არ ეყო უნარი და გამოცდილება, ემოქმედა საკუთარი ქვეყნის სახელმწიფოებრივი ინტერესებით.მოარული გამოთქმა, რომ ყველაფერზე, კარგზეც და ცუდზეც, პასუხისმგებელი არის ხელისუფლება, გარკვეულწილად სწორია, თუმცა - გაზვიადებული. პოლიტიკური კლასი შედგება არა მხოლოდ მმართველი ძალისგან, არამედ ოპოზიციის ფართო სპექტრისგანაც. საქართველოს დამოუკიდებლობის განვლილი სამი ათეული წელი ადასტურებს, რომ ქვეყანაში განვითარებულ პროცესებზე არანაკლები პასუხისმგებელია ოპოზიცია, რომელიც დღემდე რჩება ქართული პოლიტიკის თავის ტკივილად.დამოუკიდებელ პირველ ქართულ ხელისუფლებას, სეპარატისტული ანკლავების სახით, იმპერიამ ნაღმები დაუტოვა. ზვიად გამსახურდიამ სცადა მშვიდობიანად მოეგვარებინა პრობლემები ცხინვალის რეგიონში და დაელაგებინა ურთიერთობები რუსეთთან, რაც სტრატეგიული სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის ამოცანა იყო. 1991 წლის 23 მარტს ყაზბეგში პრეზიდენტებმა ზვიად გამსახურდიამ და ბორის ელცინმა შეთანხმებას მოაწერეს ხელი, რომელიც ითვალისწინებდა: ერთობლივი ძალებით ცხინვალის რეგიონის ტერიტორიაზე უკანონო ფორმირებების განიარაღებას, კონფლიქტის ზონიდან ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირის სამხედრო ნაწილების გაყვანას, დევნილების სახლებში დაბრუნებას და საბოლოო მშვიდობის დამყარებას. თუმცა, სექტემბრიდან საქართველოში მოხდა დაძაბულობის ესკალაცია იმ ოპოზიცური ძალების მხრიდან, რომლებმაც ბოიკოტი გამოუცხადეს 1990 წლის პირველ მრავალპარტიულ არჩევნებს, ჩამოაყალიბეს ე. წ. ალტერნატიული პარლამენტი ეროვნული კონგრესის სახით და თბილისის ცენტრში ბარიკადები ააგეს. საბოლოოდ, ეს დაპირისპირება და პოლიტიკური რადიკალიზმი დამთავრდა უდიდესი ტრაგედიით - 1991-1992 წლების დეკემბერ-იანვრის „თბილისის ომით“, რამაც მომდევნო წლებში ქვეყნისთვის დამანგრეველი ჯაჭვური რეაქცია გამოიწვია: ომი აფხაზეთში, სამოქალაქო ომი დასავლეთ საქართველოში, ეკონომიკური კოლაფსი და კრიმინალის თარეში.ცხადია, მაშინდელი ხელისუფლება ვერ მოიხსნის ასეთი მოვლენების განვითარებისთვის პასუხისმგებლობას, თუმცა, ბრალეულობის მთავარი ტვირთვი მაინც მაშინდელ ოპოზიციაზეა თავისი რადიკალიზმით, არასახელმწიფოებრივი მიდგომებით, სუბიექტურის საზოგადოზე მაღლა დაყენებით, უსაფუძვლო ამბიციებითა და სულსწრაფობით, რაც ოსტატურად გამოიყენეს გარედან მართულმა კრიმინალურმა ძალებმა და ძალადობრივად ჩამოაგდეს მოსახლეობის დიდი უმრავლესობის მიერ არჩეული ხელისუფლება. ეს უნდა ითქვას ღიად, რადგან, სამწუხაროდ, 90-იანი წლების ქაოსმა ჩვენს ოპოზიციას ჭკუა ვერ ასწავლა და პოლიტიკური ბრძოლა საქართველოში ხშირად ისევ ძველი, გარეთ დაწერილი ანტისახელმწიფოებრივი სცენარებით მიმდინარეობს.არანაკლებ ტრაგიკული გამოდგა ოპოზიციის არასახელმწიფოებრივი ქმედებები შევარდნაძის ხელისუფლების დროსაც, როცა გაჩნდა ისტორიული პერსპექტივა, საქართველოს აღედგინა ტერიტორიული მთლიანობა. 1996 წელს რუსეთმა და დსთ-ს სახელმწიფოებმა აფხაზ სეპარატისტებს სანქციები და ეკონომიკური ბლოკადა დაუწესეს, რადგან აფხაზური მხარე ქართველი დევნილების დაბრუნებაზე უარს აცხადებდა. 1997 წელს რუსეთის მაშინდელმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა ევგენი პრიმაკოვმა თბილისში მთავარი სეპარატისტი ვლადისლავ არძინბა ჩამოიყვანა. 2000-იანი წლების დასაწყისში საკითხის გადაწყვეტა თითქმის მომწიფებული იყო, თუმცა, გარედან მართულმა ოპოზიციურმა პარტიებმა საპროტესტო აქციები დაიწყეს, რასაც მოჰყვა 2001 წლის ოქტომბერ-ნოემბერში მთავრობის საკვანძო ფიგურების გადადგომა და შევარდნაძის ძალაუფლების ჩამოშლა.ეს იყო ხელისუფლების დამხობის გარე ძალების შემუშავებული გეგმის რეპეტიცია, რაც საბოლოოდ 2003 წლის 23 ნოემბერს დაგვირგვინდა. შედეგად, საქართველო გავლენის ორ სფეროდ დაიყო, აფხაზეთის საკითხი კი კვლავ ჩიხში შევიდა - რუსეთმა ისარგებლა შექმნილი ვითარებით და სეპარატისტებს ჯერ სანქციები მოუხსნა, 2008 წლის ომის შემდეგ კი აღიარა.ოპოზიცია, მიუხედავად ჯანსაღი შემადგენლობის, გულწრფელი მიზნებისა და სიმართლისა, ვერც სააკაშვილის რეჟიმის დროს გახდა პოლიტიკურად წონადი და ანგარიშგასაწევი ძალა. 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, საკანონმდებლო ორგანოს მუშაობის ბოიკოტისა და მანდატებზე უარის თქმის გადაწყვეტილებით, ოპოზიციამ პოლიტიკური პროცესი პირწმინდად წააგო. სამაგიეროდ, ძლიერი ოპოზიციის გარეშე დარჩენილ სააკაშვილის რეჟიმს გაუმყარდა დაუსჯელობის სინდრომი, ახალი სიმძლავრით აამუშავა ძალმომრეობის დანაშაულებრივი მანქანა და გარედან კარნახით ჩაერთო ავანტურისტულ ომში , რომლის შედეგებსაც დღემდე ვიმკით.უახლეს ისტორიაში ერთადერთი მაგალითი, როცა ოპოზიციამ შეძლო ემოქმედა პრაგმატიზმით და სახელმწიფოებრივად, იყო 2011 წელი, როცა პოლიტიკაში მოსული ბიძინა ივანიშვილის წინაშე ერთდროულად რამდენიმე ფართომასშტაბიანი გამოწვევა იყო - საგარეო ზეწოლა, სააკაშვილის რეჟიმის ძალმომრეობა, ოპოზიციით ტოტალურად იმედგაცრუებული ამომრჩეველი და ქვეყანაში დასადგურებული შიში. მიუხედავად ამისა, ბიძინა ივანიშვილმა არ გადაუხვია თავის სტრატეგიას - ხელისუფლება მშვიდობიანად შეცვლილიყო ისე, რომ ქვეყანა არ დაზიანებული. ასეც მოხდა 2012 წლის 1-ელ ოქტომბერს და პირველად ქვეყნის ისტორიაში ნავსიც გატყდა.სამწუხაროდ, ეს წარმატებული თუ წინა მარცხიანი მაგალითები ქართული ოპოზიციური სპექტრისთვის არ გადაზრდილა გამოცდილებაში, რადგან ოპოზიციური ველი მთლიანად მონოპოლიზებული აღმოჩნდა გარედან მართული რადიკალური და რევანშისტული ნაციონალური მოძრაობის მიერ. თუმცა, ისტორია მასაც ისე ექცევა, როგორც ყველა სხვა რადიკალს-მუდმივი დესტრუქციის, სიძულვილის ენის, ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებებისა და საკუთარი ამომრჩევლისადმი უპატივცემულობის შედეგად 2020 წლის შემდეგ ეს პარტია გაიხლიჩა, 2024 წლის არჩევნებში კი საკუთარმა განაყოფმა აჯობა და ნაციონალური მოძრაობა საბოლოოდ დასრულდა, როგორც მთავარი ოპოზიციური ძალა.განვლილი წლები გვასწავლის, რომ ბოიკოტი და არჩევნების შედეგების არაღიარება არის ქართული პოლიტიკური კლასის უმწიფრობის შედეგი, რასაც გარე ძალები ხშირად იარაღად იყენებენ ქართულ პოლიტიკაში ქაოსის დათესვისა და ქვეყნისთვის დამაზიანებელი პოლიტიკური კრიზისის ხელოვნურად გამოწვევისთვის. ეს გარე ძალები შემდეგ თავად გვევლინებიან მომრიგებლის როლში. ასე მოხდა 2020 წელს, როდესაც ოპოზიცია ახალარჩეულ პარლამენტს არ აღიარებდა, რის გამოც ქართულ პოლიტიკაში მთავარი ფიგურები გახდნენ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელი და ევროკავშირისა და აშშ-ს ელჩები.ფაქტია, 26 ოქტომბრის არჩევნების შედეგების არაღიარება და ბოიკოტი კვლავ გარედან იმართება „ოცნების“ მხრიდან მეორე ფრონტის გახსნაზე უარის თქმის გამო. შესაბამისად, უცხოური ინსტრუქციების ბრმად შემსრულებელი პოლიტიკური ლიდერების ქმედებაში სახელმწიფოებრივად არც ლოგიკა ჩანს და არც საღი აზრი. ჩვენთვის გაუგებარია თუ რას აპროტესტებენ მამუკა ხაზარაძე და გიორგი გახარია, როდესაც მათ პარტიებთან დაკავშირებით ცესკოს მონაცემები თითქმის დაემთხვა „ედისონ რისერჩის“ ეგზიტპოლებს, გამოდის, რომ ისინი აპროტესტებენ „ნაცმოძრაობის“ მარცხს და იმას, რომ სააკაშვილი ხელისუფლებაში ვერ დაბრუნდა?!ვფიქრობთ, მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, უარი თქვან გარედან ავტომატური მართვის რეჟიმზე და იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად“ იმით, რომ გახდნენ პრაგმატულები, კონსტრუქციულები და ქართულ თემებზე ორიენტირებულები.სხვა თუ არაფერი, ამით ისინი იმასაც დაამტკიცებენ, რომ არ არიან ფარულ ალიანსში ნაციონალებთან და საჯარო სივრცეში გავრცელებული მოსაზრება, 26 ოქტომბრის დღის მეორე ნახევარში მათთვის „ნაციონალური მოძრაობის" ხმების მობილიზების შესახებ-არ შეესაბამება სინამდვილეს. გლობალურად ნეოლიბერალიზმის მარცხისა და ამერიკაში კონსერვატორი ტრამპის დაბრუნების პირობებში, ეს მათთვის ისტორიის მიერ მიცემული შესაძლებლობაა, რომლის გამოუყენებლობის შემთხვევაში, ისინი გადაინაცვლებენ პოლიტიკურ სასაფლაოზე.ზემოთმოყვანილი მაგალითებიდან ნათლად ჩანს, რომ ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლი იყო და არის ოპოზიცია - რომელსაც უცხოურ პოლიტიკურ წრეებთან პარტნიორობა პატრონყმობა ჰგონია და აზრს საკუთარ ამომრჩეველს კი არ ეკითხება, არამედ სხვადასხვა ქვეყნების დედაქალაქში მიღებული ინსტრუქციებით მოქმედებს. უფრო მეტიც, გადამწყვეტ მომენტებში ქვეყნის ინტერესებით კი არ ხელმძღვანელობს, არამედ საგარეო დაკვეთით ცდილობს დესტაბილიზაციისა და ქაოსის გამოწვევას.ფაქტია, რომ სანამ ოპოზიცია პოლიტიკურად არ გაიზრდება, არ ისწავლის გეოპოლიტიკური პროცესების გათვალისწინებას, სახელმწიფოებრივ აზროვნებას, ვიწრო პარტიულ ინტერესებზე მაღლა დადგომას, გარე ძალებზე წინ საკუთარი ხალხის დაყენებას და რეალური პოლიტიკის განხორციელებას არ დაიწყებს, მანამდე ქართული სახელმწიფოს ნავი იქნება მუდმივ პოლიტიკურ რყევებში. ამიტომ, ქართული პოლიტიკის #1 ამოცანა დღეს არის ჯანსაღი, ქვეყნის და ერის ინტერესებზე ორიენტირებული ძლიერი ოპოზიციის შექმნა“, - ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

პოლიტიკა • 1731051377

ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლი იყო და არის რადიკალური ოპოზიცია, რომელიც საკუთარ ხალხზე წინ გარე ძალების ინტერესებს აყენებს - საზოგადოება „ქართული“

საზოგადოება „ქართული“ ოპოზიციურ პარტიებს მოუწოდებს, გაემიჯნონ „ნაციონალურ მოძრაობას“ და მის განაყოფებს.მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, უარი თქვან გარედან ავტომატური მართვის რეჟიმზე და იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად,“ - ნათქვამია ვრცელ მიმართვაში, რომელიც საზოგადოება „ქართულმა“ დღეს გაავრცელა.„ახალგაზრდებმა მხოლოდ მონაყოლით იციან, შედარებით უფროსი თაობა კი თვითმხილველია, თუ რა მოუტანა საქართველოს პოლიტიკურმა რადიკალიზმმა და ზღვარგადასულმა პოლარიზაციამ- სამოქალაქო ომი, აფხაზეთისა და ცხინვალის ტრაგედიები და ეკონომიკის ნგრევა. მიზეზებზე დღემდე მიმდინარეობს კამათი, თუმცა, ცხადია, რომ საბოლოო ჯამში, ამ ყველაფერზე პასუხისმგებელია ქართული პოლიტიკური კლასი, რომელსაც არ ეყო უნარი და გამოცდილება, ემოქმედა საკუთარი ქვეყნის სახელმწიფოებრივი ინტერესებით.მოარული გამოთქმა, რომ ყველაფერზე, კარგზეც და ცუდზეც, პასუხისმგებელი არის ხელისუფლება, გარკვეულწილად სწორია, თუმცა - გაზვიადებული. პოლიტიკური კლასი შედგება არა მხოლოდ მმართველი ძალისგან, არამედ ოპოზიციის ფართო სპექტრისგანაც. საქართველოს დამოუკიდებლობის განვლილი სამი ათეული წელი ადასტურებს, რომ ქვეყანაში განვითარებულ პროცესებზე არანაკლები პასუხისმგებელია ოპოზიცია, რომელიც დღემდე რჩება ქართული პოლიტიკის თავის ტკივილად.დამოუკიდებელ პირველ ქართულ ხელისუფლებას, სეპარატისტული ანკლავების სახით, იმპერიამ ნაღმები დაუტოვა. ზვიად გამსახურდიამ სცადა მშვიდობიანად მოეგვარებინა პრობლემები ცხინვალის რეგიონში და დაელაგებინა ურთიერთობები რუსეთთან, რაც სტრატეგიული სახელმწიფოებრივი მნიშვნელობის ამოცანა იყო. 1991 წლის 23 მარტს ყაზბეგში პრეზიდენტებმა ზვიად გამსახურდიამ და ბორის ელცინმა შეთანხმებას მოაწერეს ხელი, რომელიც ითვალისწინებდა: ერთობლივი ძალებით ცხინვალის რეგიონის ტერიტორიაზე უკანონო ფორმირებების განიარაღებას, კონფლიქტის ზონიდან ჯერ კიდევ საბჭოთა კავშირის სამხედრო ნაწილების გაყვანას, დევნილების სახლებში დაბრუნებას და საბოლოო მშვიდობის დამყარებას. თუმცა, სექტემბრიდან საქართველოში მოხდა დაძაბულობის ესკალაცია იმ ოპოზიცური ძალების მხრიდან, რომლებმაც ბოიკოტი გამოუცხადეს 1990 წლის პირველ მრავალპარტიულ არჩევნებს, ჩამოაყალიბეს ე. წ. ალტერნატიული პარლამენტი ეროვნული კონგრესის სახით და თბილისის ცენტრში ბარიკადები ააგეს. საბოლოოდ, ეს დაპირისპირება და პოლიტიკური რადიკალიზმი დამთავრდა უდიდესი ტრაგედიით - 1991-1992 წლების დეკემბერ-იანვრის „თბილისის ომით“, რამაც მომდევნო წლებში ქვეყნისთვის დამანგრეველი ჯაჭვური რეაქცია გამოიწვია: ომი აფხაზეთში, სამოქალაქო ომი დასავლეთ საქართველოში, ეკონომიკური კოლაფსი და კრიმინალის თარეში.ცხადია, მაშინდელი ხელისუფლება ვერ მოიხსნის ასეთი მოვლენების განვითარებისთვის პასუხისმგებლობას, თუმცა, ბრალეულობის მთავარი ტვირთვი მაინც მაშინდელ ოპოზიციაზეა თავისი რადიკალიზმით, არასახელმწიფოებრივი მიდგომებით, სუბიექტურის საზოგადოზე მაღლა დაყენებით, უსაფუძვლო ამბიციებითა და სულსწრაფობით, რაც ოსტატურად გამოიყენეს გარედან მართულმა კრიმინალურმა ძალებმა და ძალადობრივად ჩამოაგდეს მოსახლეობის დიდი უმრავლესობის მიერ არჩეული ხელისუფლება. ეს უნდა ითქვას ღიად, რადგან, სამწუხაროდ, 90-იანი წლების ქაოსმა ჩვენს ოპოზიციას ჭკუა ვერ ასწავლა და პოლიტიკური ბრძოლა საქართველოში ხშირად ისევ ძველი, გარეთ დაწერილი ანტისახელმწიფოებრივი სცენარებით მიმდინარეობს.არანაკლებ ტრაგიკული გამოდგა ოპოზიციის არასახელმწიფოებრივი ქმედებები შევარდნაძის ხელისუფლების დროსაც, როცა გაჩნდა ისტორიული პერსპექტივა, საქართველოს აღედგინა ტერიტორიული მთლიანობა. 1996 წელს რუსეთმა და დსთ-ს სახელმწიფოებმა აფხაზ სეპარატისტებს სანქციები და ეკონომიკური ბლოკადა დაუწესეს, რადგან აფხაზური მხარე ქართველი დევნილების დაბრუნებაზე უარს აცხადებდა. 1997 წელს რუსეთის მაშინდელმა საგარეო საქმეთა მინისტრმა ევგენი პრიმაკოვმა თბილისში მთავარი სეპარატისტი ვლადისლავ არძინბა ჩამოიყვანა. 2000-იანი წლების დასაწყისში საკითხის გადაწყვეტა თითქმის მომწიფებული იყო, თუმცა, გარედან მართულმა ოპოზიციურმა პარტიებმა საპროტესტო აქციები დაიწყეს, რასაც მოჰყვა 2001 წლის ოქტომბერ-ნოემბერში მთავრობის საკვანძო ფიგურების გადადგომა და შევარდნაძის ძალაუფლების ჩამოშლა.ეს იყო ხელისუფლების დამხობის გარე ძალების შემუშავებული გეგმის რეპეტიცია, რაც საბოლოოდ 2003 წლის 23 ნოემბერს დაგვირგვინდა. შედეგად, საქართველო გავლენის ორ სფეროდ დაიყო, აფხაზეთის საკითხი კი კვლავ ჩიხში შევიდა - რუსეთმა ისარგებლა შექმნილი ვითარებით და სეპარატისტებს ჯერ სანქციები მოუხსნა, 2008 წლის ომის შემდეგ კი აღიარა.ოპოზიცია, მიუხედავად ჯანსაღი შემადგენლობის, გულწრფელი მიზნებისა და სიმართლისა, ვერც სააკაშვილის რეჟიმის დროს გახდა პოლიტიკურად წონადი და ანგარიშგასაწევი ძალა. 2008 წლის საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ, საკანონმდებლო ორგანოს მუშაობის ბოიკოტისა და მანდატებზე უარის თქმის გადაწყვეტილებით, ოპოზიციამ პოლიტიკური პროცესი პირწმინდად წააგო. სამაგიეროდ, ძლიერი ოპოზიციის გარეშე დარჩენილ სააკაშვილის რეჟიმს გაუმყარდა დაუსჯელობის სინდრომი, ახალი სიმძლავრით აამუშავა ძალმომრეობის დანაშაულებრივი მანქანა და გარედან კარნახით ჩაერთო ავანტურისტულ ომში , რომლის შედეგებსაც დღემდე ვიმკით.უახლეს ისტორიაში ერთადერთი მაგალითი, როცა ოპოზიციამ შეძლო ემოქმედა პრაგმატიზმით და სახელმწიფოებრივად, იყო 2011 წელი, როცა პოლიტიკაში მოსული ბიძინა ივანიშვილის წინაშე ერთდროულად რამდენიმე ფართომასშტაბიანი გამოწვევა იყო - საგარეო ზეწოლა, სააკაშვილის რეჟიმის ძალმომრეობა, ოპოზიციით ტოტალურად იმედგაცრუებული ამომრჩეველი და ქვეყანაში დასადგურებული შიში. მიუხედავად ამისა, ბიძინა ივანიშვილმა არ გადაუხვია თავის სტრატეგიას - ხელისუფლება მშვიდობიანად შეცვლილიყო ისე, რომ ქვეყანა არ დაზიანებული. ასეც მოხდა 2012 წლის 1-ელ ოქტომბერს და პირველად ქვეყნის ისტორიაში ნავსიც გატყდა.სამწუხაროდ, ეს წარმატებული თუ წინა მარცხიანი მაგალითები ქართული ოპოზიციური სპექტრისთვის არ გადაზრდილა გამოცდილებაში, რადგან ოპოზიციური ველი მთლიანად მონოპოლიზებული აღმოჩნდა გარედან მართული რადიკალური და რევანშისტული ნაციონალური მოძრაობის მიერ. თუმცა, ისტორია მასაც ისე ექცევა, როგორც ყველა სხვა რადიკალს-მუდმივი დესტრუქციის, სიძულვილის ენის, ანტისახელმწიფოებრივი ქმედებებისა და საკუთარი ამომრჩევლისადმი უპატივცემულობის შედეგად 2020 წლის შემდეგ ეს პარტია გაიხლიჩა, 2024 წლის არჩევნებში კი საკუთარმა განაყოფმა აჯობა და ნაციონალური მოძრაობა საბოლოოდ დასრულდა, როგორც მთავარი ოპოზიციური ძალა.განვლილი წლები გვასწავლის, რომ ბოიკოტი და არჩევნების შედეგების არაღიარება არის ქართული პოლიტიკური კლასის უმწიფრობის შედეგი, რასაც გარე ძალები ხშირად იარაღად იყენებენ ქართულ პოლიტიკაში ქაოსის დათესვისა და ქვეყნისთვის დამაზიანებელი პოლიტიკური კრიზისის ხელოვნურად გამოწვევისთვის. ეს გარე ძალები შემდეგ თავად გვევლინებიან მომრიგებლის როლში. ასე მოხდა 2020 წელს, როდესაც ოპოზიცია ახალარჩეულ პარლამენტს არ აღიარებდა, რის გამოც ქართულ პოლიტიკაში მთავარი ფიგურები გახდნენ ევროპული საბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელი და ევროკავშირისა და აშშ-ს ელჩები.ფაქტია, 26 ოქტომბრის არჩევნების შედეგების არაღიარება და ბოიკოტი კვლავ გარედან იმართება „ოცნების“ მხრიდან მეორე ფრონტის გახსნაზე უარის თქმის გამო. შესაბამისად, უცხოური ინსტრუქციების ბრმად შემსრულებელი პოლიტიკური ლიდერების ქმედებაში სახელმწიფოებრივად არც ლოგიკა ჩანს და არც საღი აზრი. ჩვენთვის გაუგებარია თუ რას აპროტესტებენ მამუკა ხაზარაძე და გიორგი გახარია, როდესაც მათ პარტიებთან დაკავშირებით ცესკოს მონაცემები თითქმის დაემთხვა „ედისონ რისერჩის“ ეგზიტპოლებს, გამოდის, რომ ისინი აპროტესტებენ „ნაცმოძრაობის“ მარცხს და იმას, რომ სააკაშვილი ხელისუფლებაში ვერ დაბრუნდა?!ვფიქრობთ, მამუკა ხაზარაძისა და გიორგი გახარიას პარტიებს ჯერ კიდევ აქვთ შანსი, რომ გაემიჯნონ დესტრუქციულ ოპოზიციას, მათ რადიკალიზმს, უარი თქვან გარედან ავტომატური მართვის რეჟიმზე და იქცნენ რეალურად „მესამე ძალად“ იმით, რომ გახდნენ პრაგმატულები, კონსტრუქციულები და ქართულ თემებზე ორიენტირებულები.სხვა თუ არაფერი, ამით ისინი იმასაც დაამტკიცებენ, რომ არ არიან ფარულ ალიანსში ნაციონალებთან და საჯარო სივრცეში გავრცელებული მოსაზრება, 26 ოქტომბრის დღის მეორე ნახევარში მათთვის „ნაციონალური მოძრაობის" ხმების მობილიზების შესახებ-არ შეესაბამება სინამდვილეს. გლობალურად ნეოლიბერალიზმის მარცხისა და ამერიკაში კონსერვატორი ტრამპის დაბრუნების პირობებში, ეს მათთვის ისტორიის მიერ მიცემული შესაძლებლობაა, რომლის გამოუყენებლობის შემთხვევაში, ისინი გადაინაცვლებენ პოლიტიკურ სასაფლაოზე.ზემოთმოყვანილი მაგალითებიდან ნათლად ჩანს, რომ ქართული პოლიტიკის აქილევსის ქუსლი იყო და არის ოპოზიცია - რომელსაც უცხოურ პოლიტიკურ წრეებთან პარტნიორობა პატრონყმობა ჰგონია და აზრს საკუთარ ამომრჩეველს კი არ ეკითხება, არამედ სხვადასხვა ქვეყნების დედაქალაქში მიღებული ინსტრუქციებით მოქმედებს. უფრო მეტიც, გადამწყვეტ მომენტებში ქვეყნის ინტერესებით კი არ ხელმძღვანელობს, არამედ საგარეო დაკვეთით ცდილობს დესტაბილიზაციისა და ქაოსის გამოწვევას.ფაქტია, რომ სანამ ოპოზიცია პოლიტიკურად არ გაიზრდება, არ ისწავლის გეოპოლიტიკური პროცესების გათვალისწინებას, სახელმწიფოებრივ აზროვნებას, ვიწრო პარტიულ ინტერესებზე მაღლა დადგომას, გარე ძალებზე წინ საკუთარი ხალხის დაყენებას და რეალური პოლიტიკის განხორციელებას არ დაიწყებს, მანამდე ქართული სახელმწიფოს ნავი იქნება მუდმივ პოლიტიკურ რყევებში. ამიტომ, ქართული პოლიტიკის #1 ამოცანა დღეს არის ჯანსაღი, ქვეყნის და ერის ინტერესებზე ორიენტირებული ძლიერი ოპოზიციის შექმნა." - ნათქვამია საზოგადოება „ქართულის“ განცხადებაში.

პოლიტიკა • 1730957701

ამ ქვეყანაში მთავარი ოპოზიციური ძალა, ისევ ორად გაყოფილი „ნაციონალური მოძრაობაა“ და ის ხალხი, რომელიც მათთან არის. ჩვენი ამოცანაა, რომ ეს ხალხი არასოდეს დაბრუნდეს უკან - ირაკლი რუხაძე

2007 წლის 7 ნოემბრის საღამოს სპეცრაზმი ტელეკომპანია „იმედშიც“ შემოიჭრა, დაარბია, აპარატურა გაანადგურა და არხის მაუწყებლობა გაითიშა. პროცესები ტრაგიკულად ტელევიზიის მიმდებარედ, საღამოს 7 საათიდან განვითარდა, მაშინ როცა იმედის გარშემო ათეულობით სპეცრაზმელი გამოჩნდა.შეიარაღებულმა ნიღბიანმა ძალოვნებმა გარე პერიმეტრის დაკავების შემდეგ, რკინის ჯებირები გადაკვეთეს, შენობაში შემოვიდნენ, თანამშრომლები იატაკზე დააწვინეს და აპარატურა დალეწეს. ამ ყველაფერს წინ მაშინდელი მაღალჩინოსნების განცხადებები უძღოდა. ყოფილი ხელისუფლების წარმომადგენლები „იმედის“ ჟურნალისტებს სიტუაციის ესკალაციაში ადანაშაულებდნენ.მოგვიანებით, „იმედის“ დარბევის საქმეზე დაკითხულმა ყოფილმა სპეცრაზმელებმა ჩვენებებში დეტალურად გაიხსენეს რომ „იმედში“ შესვლის ბრძანება ზურაბ ადეიშვილისა და დათა ახალაიასგან მოდიოდა. მაშინდელი გენპროკურორის მოადგილე ნიკა გვარამია კი „იმედის“ შენობის დალუქვას ითხოვდა.დარბევის და „ტელეიმედის“ ხელში ჩაგდების შემდეგ იყო რამდენიმეთვიანი პაუზა და სახე შეცვლილი ტელეკომპანია სადაც სარედაქციო პოლიტიკას არა არხის მენეჯმენტი არამედ „ნაციონალური მოძრაობის“ ხელისუფლების მაღალი თანამდებობის პირები განსაზღვრავდნენ. უკანონოდ მითვისებული „ტელეიმედი“ ბადრი პატარკაციშვილის ოჯახს 2012 წლის ოქტომბერში მას შემდეგ დაუბრუნდა, რაც ქვეყანაში სააკაშვილის მმართველობა დასრულდა.ვანო მერაბიშვილი, მიხეილ სააკაშვილი, ზურაბ ადეიშვილი, დავით კეზერაშვილი და გიგი უგულავა - ეს არიან ის ყოფილი მაღალჩინოსნები, რომელთაც გამოძიება 7 ნოემბრის აქციის დარბევასა და იმედში შეჭრას ედავება.7 ნოემბრის მოვლენები გაიხსენა ტელეკომპანია „იმედის“ მფლობელმა, ბიზნესმენმა, ირაკლი რუხაძემ.„7 ნოემბრამდე მივდიოდით. ეს ყველაფერი დაიწყო ბევრად უფრო ადრე. ყელში ვყავდით გაჩხირულები, იმიტომ რომ არ ვაძლევდით საშუალებას მოეტყუებინათ, არ ვაძლევდით საშუალებას არჩევნები გაეყალბებინათ. რაც მთავარია, არ მივეცით საშუალება, რომ სანდრო გირგვლიანის მკვლელობის ამბავი დაემალათ.დამსხვრეული იყო ყველაფერი. ფეხმძიმე ჟურნალისტი იატაკზე, შიშველი იარაღით თავზე დამდგარი ხალხი.ხალხი დაიჭირეს ჩვენ გარშემო. ჩემზე 3 საქმე იყო გახსნილი. იმან გადამარჩინა, რომ ამერიკის მოქალაქე ვარ, მაგრამ სამაგიეროდ დაიჭირეს ჩემი დეიდაშვილი, დაიჭირეს ჩემი მეგობარი, ჩემი პარტნიორი, თან ყველას ეუბნებოდნენ: „ირაკლის ვერ ვიჭერთ, იმიტომ გიჭერთ თქვენ“.ამ ქვეყანაში მთავარი ოპოზიციური ძალა, ძალიან სამწუხაროდ, ისევ ის ხალხია - ორად გაყოფილი „ნაციონალური მოძრაობა“ და ის ხალხი, რომელიც მათთან არის. ჯერ ერთი, გადანაწილებულები არიან სხვადასხვა პარტიაში და მერე, სხვადასხვა პარტია რაღაცნაირად მათ გვერდზე დადგა. ამიტომ, სანამ ეს ხალხი არსებობს, სანამ არის საშიშროება, რომ ეს ხალხი დაბრუნდეს... ზუსტად ვიცით, რას იზამენ, იმიტომ რომ ნანახი გვაქვს ეს კინო. მათ სხვა არაფერი იციან. სხვა რომ სცოდნოდათ, მაშინაც სხვანაირად მოიქცეოდნენ. ალბათ ბევრად უფრო ეფექტურად მოგვიწყობენ 7 ნოემბერს და დახურავენ ამ ტელევიზიებს. ამიტომ, ჩვენი ამოცანაა, რომ ეს ხალხი არასოდეს დაბრუნდეს უკან“, - აცხადებს რუხაძე.

პოლიტიკა • 1730830440

ირაკლი კობახიძე: 4 წლის თავზე ჩვენი ქვეყანა გადავა განვითარების თვისებრივად ახალ დონეზე და ამას სჭირდება ყოველდღიური მუშაობა, რისთვისაც სამთავრობო გუნდი მზად არის

ჩვენი საარჩევნო პროგრამა ნამდვილად არის ძალიან ამბიციური, თუმცა არც ერთი დაპირება არ არის გადაჭარბებული, ყველა შესრულებადია, - განაცხადა პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ POSTV-სთან ინტერვიუში.როგორც მთავრობის მეთაურმა აღნიშნა, ეკონომიკის ნაწილში დასახულია ძალიან მკაფიო მიზნები და ეს არის ეკონომიკის ზრდა 130 მილიარდ ლარამდე.„90 მილიარდიდან ეკონომიკა 130 მილიარდ ლარამდე გაიზრდება, ბიუჯეტი 28 მილიარდიდან გადასცდება 40 მილიარდ ლარს. 200 000 ახალი სამუშაო ადგილიც არის აბსოლუტურად რეალური დაპირება, მით უმეტეს იმის გათვალისწინებით, რომ მხოლოდ ბოლო ნახევარი წლის განმავლობაში, ჩვენ შევქმენით 170 000 სამუშაო ადგილი. ჩვენს დაპირებებს ზურგს უმაგრებს უკვე გაკეთებული საქმე. ამ 4 წლის განმავლობაში 40 მილიარდით გავზარდეთ საქართველოს ეკონომიკა, შესაბამისად, დაპირება, რომ კიდევ 40 მილიარდით გაიზრდება ეკონომიკა, ძალიან მყარ ნიადაგზეა დაფუძნებული. იგივე ეხება სიღარიბის შემცირებას. ჩვენ მოვახერხეთ სიღარიბის შემცირება 2012 წლის შემდეგ 30 პროცენტიდან 11,8 პროცენტამდე, ანუ საქართველოში მილიონ 120 ათასი ადამიანი ცხოვრობდა სიღარიბის ზღვარს მიღმა 2012 წელს. ეს მაჩვენებელი უკვე შემცირებულია 680 ათასით და 440 ათასამდე არის ჩამოსული. ჩვენ ძალიან მკაფიოდ ვაცხადებთ, რომ შემდეგი 4 წლის განმავლობაში, სულ მცირე დამატებით 300 ათასი ადამიანი დაძლევს სიღარიბეს და სიღარიბის მაჩვენებელი ჩამოსცდება 150 ათასს, ეს არის ის პროგნოზი და მიზანი, რომელიც გვაქვს დასახული. თვისებრივად სხვა დონეზე გადავიყვანთ ჩვენს ქვეყანას 4 წლის თავზე“, - განაცხადა პრემიერ-მინისტრმა.ირაკლი კობახიძის თქმით, მომავალ წელს უკვე გაიზრდება პენსიები, 350 ლარი იქნება მინიმალური პენსია, შესაბამისად, გაიზრდება პენსია 70 წელს გადაცილებული და მაღალმთიან რეგიონებში მცხოვრები პენსიონერებისთვის.„ჯანდაცვის სფეროში გვაქვს მნიშვნელოვანი გეგმები. განათლების მიმართულებით გვაქვს ამბიციური პროექტი, რაც სრულიად სხვა დონეზე აიყვანს საუნივერსიტეტო განათლებას ჩვენს ქვეყანაში. ახალი სტადიონი და ა.შ. არის ძალიან კონკრეტული ამბიციური პროექტები, რაც გათვალისწინებულია ამ პროგრამით. ჩვენ არჩევნების მეორე დღესვე განვაახლეთ აქტიური მუშაობა იმისთვის, რომ ყველა დაპირება შესრულდეს. აბსოლუტურად ყველა დაპირება არის შესრულებადი. ამბიციურთან ერთად, ჩვენ მიერ წარდგენილი პროგრამა არის რეალისტური. 4 წლის თავზე ჩვენი ქვეყანა გადავა განვითარების თვისებრივად ახალ დონეზე და ამას სჭირდება ყოველდღიური მუშაობა, რისთვისაც მთელი სამთავრობო გუნდი არის მზად“, - განაცხადა პრემიერ-მინისტრმა.