მამა გაბრიელი

„რა უგუნური ვყოფილვარ, როგორც ჩანს - ღმერთი არსებობს..." - რას ამბობდნენ სიკვდილის წინ ურწმუნო მოღვაწეები

რაც არ უნდა ათეისტი და ურწმუნო იყოს ადამიანი და ღვთის მორწმუნეს დასცინოდეს, სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში ის ხვდება ჭეშმარიტებას, რომ ღმერთი არსებობს და უღმერთოდ, მის ცხოვრებას ფუჭად ჩაუვლია.როდესაც ადამიანი უარყოფს ღმერთს, მას ჰგონია, რომ მისი ცხოვრება მთლიანად მასზეა დამოკიდებული. იგი დასცინის მორწმუნე ადამიანებს, რომლებიც ლოცულობენ, მარხულობენ, დადიან ეკლესიაში, ინანიებენ ცოდვებს, ეზიარებიან, ღვთის გულისათვის უარს ამბობენ ამქვეყნიურ სიამეებზე.უღმერთო და ღვთის მგმობელ ადამიანს ჰგონია, რომ რადგან მას არა სწამს ღმერთი, არც მისი მცნებების დაცვა ევალება არც არავითარი პასუხისმგებლობა ეკისრება „არარსებული ღვთის“ წინაშე. ამიტომ ასეთი ადამიანები უამრავ ბოროტებას სჩადიან.მაგრამ ერთი რამ ყველას უნდა გვახსოვდეს - ღმერთი არსებობს, მიუხედავად იმისა, გვჯერა ჩვენ ამისი თუ არა. სიცოცხლის ბოლო წუთებში ამას ნათლად შეიგრძნობს ყოველი ადამიანი მიუხედავად მისი მრწამსისა და თანამდებობისა.***როგორ გავიდნენ ამ ქვეყნიდან ცნობილი მწერლები თუ პოლიტიკოსები, საზოგადო მოღვაწენი - გადაავლეთ თვალი ათეისტების ანუ ურწმუნო ადამიანების დასასრულს.ვოლტერი - მისი მომვლელი ქალი ამბობდა: „ევროპის მთელი სიმდიდრე რომ მოეცათ ჩემთვის, არ ვისურვებდი ისეთ სიკვდილს, როგორიც ხვდა წილად ვოლტერს. იგი მთელი ღამის განმავლობაში იტანჯებოდა, გაჰკიოდა და პატიებას ითხოვდა“.დავით ჰიუმი - სიკვდილის წინ იგი გამუდმებით ერთსა და იმავე სიტყვებს იმეორებდა: „მე ცეცხლში ვარ, ცეცხლში ვიწვები!“ნაპოლეონი - მისი მკურნალი ექიმი წერს: „იმპერატორი ყველასგან მიტოვებული გარდაიცვალა. მისი სიკვდილისწინა წუთები საშინელი იყო“.შარლ IX: „დავიღუპე! ამას ნათლადა ვგრძნობ“.ჰობბსი - ინგლისელი ფილოსოფოსი: „მე ვდგავარ საშინელი წყვდიადის პირას!“ფრიდრიხ ნიცშე - გარდაიცვალა გაგიჟებული. გერმანელი ფილოსოფოსის დიაგზონი იყო ბირთვული მოზაიკური შიზოფრენია. იყო ავი სულით შეპყრობილი. ჰქონდა ძლიერი თავის ტკივილები; არაადეკვატური მოქმედება. ნიცშეს სამედიცინო ბარათში ნათქვამია, რომ ავადმყოფი ჩექმიდან სვამდა საკუთარ შარდს, გამოსცემდა არაადამიანურ ხმებს, საწოლთან იატაკზე ეძინა, თხასავით კუნტრუშებდა, იჯღანებოდა და მარცხენა მხარს წინ წევდა. თერთმეტი წელი ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში გაატარა. ლენინი - გარდაიცვალა ჭკუაზე შეშლილი. იგი თურმე ცოდვებისათვის პატიებას სთხოვდა მაგიდასა და სკამებს. როგორც ჩანს, სიცოცხლის ბოლოს, მას გამოეცხადნენ და მოჰკითხეს პასუხი მისი ბრძანებით დახოცილი უამრავი ადამიანის სულებმა. ზინოვიევი - ლენინის თანამებრძოლი. დახვრიტეს სტალინის ბრძანებით. „ისმინე, ისრაელ, უფალი ღმერთი ჩვენი არს ერთი ღმერთი!“ - აი, ათეისტური სახელმწიფოს ერთ-ერთი ხელმძღვანელის უკანასკნელი სიტყვები.უინსთონ ჩერჩილი - ინგლისის ყოფილი პრემიერ-მინისტრი: „ვაი მე, რა უგუნური ვყოფილვარ!“იაგოდა - საბჭოთა საიდუმლო სამსახურის უფროსი: „როგორც ჩანს, ღმერთი არსებობს. იგი მსჯის მე ჩადენილი ცოდვებისათვის“.ჩეხი მწერლის, ფრანც კაფკას დიაგნოზი იყო: გამოკვეთილი ნევროზი, ფუნქციონალური ხასიათის ფსიქოსტენია, არაპერიოდული დეპრესიული მდგომარეობა.სიმპთომები: აღგზნებულობა, რომელიც არეული იყო აპათიის შეტევებში, ძილის დარღვევა, გადამეტებული შიშები.აი, რას წერდა დღიურში: „მე არ შემიძლია ძილი. მხოლოდ მოლანდებები, არავითარი ძილი. მთელი ჩემი შინაგანი არსის უცნაური არასტაბილურობა. საშინელი სამყარო, რომელსაც მე თავში ვატარებ. როგორ განვთავისუფლდე მისგან და გავანთავისუფლო ის ისე, რომ არ დაინგრეს?“ უკანასკნელი სამი თვე ის აგონიაში იმყოფებოდა: ნადგურდებოდა არა მარტო ორგანიზმით, არამედ გონებითაც. გარდაიცვალა ტუბერკულოზით, 41 წლის ასაკში.იაროსლავსკი - ათეისტური ინტერნაციონალური მოძრაობის პრეზიდენტი: „გევედრებით! დაწვით ყველა ჩემი წიგნი. შეხედეთ წმინდანს! იგი დიდი ხანია მელოდება. ის აქ არის!“არსებობს ფსიქიკური დაავადება, როცა ადამიანი საკუთარი უწმინდურობით სახეს ითხუპნის და ჭამს მას. სიგიჟის ამ სახეობით იტანჯებოდა, მაგალითად, ცნობილი მწერალი გი დე მოპასანი, რომელიც ლიტერატურული სიბინძურიდან ფეკალოფაგიაზე გადავიდა.დიაგნოზი: ტვინის პროგრესული დამბლა.სიმპთომები: იპოქონდრია, სუიციდური მიდრეკილებები, აგრესიულობის შეტევები, ბოდვა, ჰალუცინაციები.ავადმყოფობის ისტორია: გი დე მოპასანი მთელი ცხოვრების მანძილზე იტანჯებოდა იპოქონდრიით: მას ძალიან ეშინოდა გაგიჟების. 1884 წლიდან მოპასანს დაეწყო ხშირი ნერვიული აშლილობის შეტევები და ჰალუცინაციები. უკიდურესი ნერვული აშლილობის დროს მან ორჯერ სცადა თავის მოკვლა (ერთხელ რევოლვერის დახმარებით, მეორედ – ქაღალდის დასაჭრელი დანით და ორივეჯერ უშედეგოდ). 1891 წელს მწერალი მოათავსეს ექიმ ბლანშის კლინიკაში, პასიში – სწორედ იქ გალია მან ცხოვრება ნახევრად ცნობიერ მდგომარეობაში.***უგუნური უნდა იყო ადამიანი, რომ ზემოთ მოყვანილი ფაქტების შემდეგ მაინც ვერ დაინახო ადამიანური ბუნების უსუსურობა და ღვთის სიდიადე. სიცოცხლის უკანასკნელ წუთებში ადამიანს ეცლება მისთვის დამახასიათებელი სიცრუისა და ილუზიების გარსი და იგი რჩება რეალობასთან პირისპირ. სწორედ ამ წუთებშია ადამიანი ყველაზე გულწრფელი. ამა ცხოვრების ილუზიები და ხიბლი ერთბაშად სცილდება სიკვდილის პირას მდგარ ადამიანს, ღვთის განგებულებით მას ეხსნება საიქიო ცხოვრების სახე. იგი უკვე იმქვეყნიური საზომით ხედავს ღმერთსაც, საკუთარ თავსაც, სხვა ადამიანებსაც. სწორედ ამიტომ ენიჭება ადამიანის უკანასკნელ სიტყვებს უდიდესი მნიშვნელობა. ამ სიტყვებით ღმერთი გვაფხიზლებს და გვაფრთხილებს ჩვენ. სანამ გვაქვს კიდევ დარჩენილი დრო, მივხედოთ ჩვენს თავს, დავინახოთ ღმერთი, განვაგდოთ ბოროტი, გავუღოთ უფალს გულის კარი, შევიცნოთ ჭეშმარიტება და მომზადებულები შევხვდეთ ჩვენი ამქვეყნიური ცხოვრების უკანასკნელ წუთებს.მღვდელ-მონაზონი სერაფიმე როუზი თავის ერთ-ერთ ნაშრომში გვაუწყებს შემდეგს: "წმიდა გრიგოლი თავის "საუბრებში" გვიამბობს, მაგალითად, ერთ მდიდარზე, რომელიც მრავალი ვნების მონა იყო. მან "სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე, თავის წინაშე მდგომი საძაგელი სულები დაინახა, რომლებიც რისხვით ემუქრებოდნენ ჯოჯოხეთის სიღრმეში ჩაყვანით... მთელი ოჯახი გარს ეხვია ტირილითა და გოდებით. მართალია, ისინი ვერ ხედავდნენ იქ მყოფ ბოროტ სულებს და მათ საშინელ შემოტევებს, მაგრამ მათ შეეძლოთ ეთქვათ ავადმყოფის საკუთარი განაცხადით – მისი ფერდაკარგული სახიდან და აკანკალებული სხეულიდან, რომ იქ ბოროტი სულები იმყოფებოდნენ. ამ საშინელი სანახაობისგან სასიკვდილოდ ზარგანხდილი ავადმყოფი ლოგინში წრიალებდა და ქანცგაწყვეტილმა და სასოწარკვეთილმა დაიყვირა: "დილამდე მადროვეთ, გათენებამდე მაინც მოიცადეთ!" – აქ შეწყდა მისი სიცოცხლე" (IV, 40).წმიდა გრიგოლი სხვა მსგავს შემთხვევებსაც გვიამბობს, ასევე ბედა თავის წიგნში – "ინგლისის ეკლესიისა და ერის ისტორია" (წგ. V, თავ. 13,15). მსგავსი შემთხვევები XIX საუკუნის ამერიკაშიც კი არ წარმოადგენდა იშვიათობას: ახლახან დასტამბული ანთოლოგია XIX საუკუნის მოუნანიებელ ცოდვილთა სიკვდილის ჟამის ხილვებს შეიცავს, რომლებიც ამგვარადაა დასათაურებული:"ამომიყვანეთ ცეცხლიდან!", "მიხსენით, შეპყრობილი ვარ!", "მე ჯოჯოხეთში მივდივარ!" და "ეშმაკი მოდის, ჩემი სულის ჯოჯოხეთში წასაყვანად". ("მარადისობის ხმები", ნიუ-იორკი, 1973 წ.) ასევე დაგაინტერესებთ:"მამა გაბრიელის გვერდით ყოფნა იყო სასუფეველი დედამიწაზე. ჰაერიც ისეთი წმინდა იყო მის ირგვლივ. ფრენა-ფრენით მიდიოდი მასთან..." - დღეს უდიდესი წმინდანის დაბადების დღეა"განკურნებისათვის აუცილებელია..." - ვრცელდება ინფორმაცია მონასტრიდან

საზოგადოება • 1725137316

„ისე, როგორც დალოცვას აქვს ძალა – ღმერთმა გაგახაროთო, ასევე ბოროტ სიტყვასაც, წყევლასა და უკუღმართ ლოცვას აქვს ძალა...“ - ბერმონაზონი ანგელოსი

მონასტერში 17 წლის წავიდა, შემდეგ კი მის გზას ასაკოვანი პაპაც შეუერთდა, რომელიც ყინწვისში დღესაც მსახურობს – საუკუნეს მიტანებული სასულიერო პირი სხვებივით მარხულობს და საათობით, მუხლმოყრილი ლოცულობს. ბერმონაზონ ანგელოსი (ერისკაცობაში გიორგი) კოკოლიშვილს ჟურნალი „გზა” დაუკავშირდა და თავისი ამბის მოყოლა სთხოვა.ბერმონაზონი ანგელოსი:უამრავ ადამიანს ჯადოსი არ სჯერა, რაც შეცდომაა, როგორც ღმერთისა და კეთილი ანგელოზების ძალას ვაღიარებთ და გვჯერა მათი არსებობის, ასევე არსებობს ბოროტი ძალა – დაცემული ანგელოზები, რომელთაც ეშმაკები ეწოდებათ. უკუღმართ ლოცვასა და წყევლას დიდი ძალა აქვს, რასაც ოჯახები და თაობები ამოუწყვეტია.– თქვენ ამბობთ, რომ ბოროტი ლოცვაც არსებობს?– დიახ, სახარებაში წერია: ლეღვის ხე შეირისხა და გახმაო. ისე, როგორც დალოცვას აქვს ძალა – ღმერთმა გაგახაროთო, ასევე ბოროტ სიტყვასაც, წყევლასა და უკუღმართ ლოცვას აქვს ძალა. მე მაქვს უძველესი, მე-17 საუკუნის წიგნი, რომელშიც ბერის საკითხავი ლოცვები წერია და მამა გაბრიელის გამოცხადების შემდეგ, ადამიანებისთვის მათი წაკითხვა დავიწყე. ამ წიგნის ჩემს ხელში აღმოჩენაც სასწაულია. ერთ-ერთმა ღვაწლმოსილმა სასულიერო პირმა მიბოძა, რომელიც უკვე გარდაცვლილია, მაგრამ მის ვინაობას ვერ გავამხელ… ლოცვების დაწყების შემდეგ, სასწაულებმაც არ დააყოვნა – ყოფილა შემთხვევა, როდესაც ორივე ფეხით სნეული ადამიანი მოსულა, პირველი არა, მაგრამ რამდენიმე ლოცვის შემდეგ, განმიკურნავს. ამას მე კი არ ვახდენ, ღმერთმა დამიფაროს ეს ვთქვა, ამას უფალი აკეთებს ჩვენთვისვე, რათა ადამიანები რწმენაში განმტკიცდნენ.ჯადოზეც გეტყვით: ვისზეც ვამბობ, პოლიტიკოსი რომ არ იყოს, დავასახელებდი, მაგრამ არ იქნება სწორი ჩემი მხრიდან. მისი ცოლი მოვიდა, ფოტო მომიტანა, ბოლო ხანებში საქმე უკან მისდის, არადა, ეკლესიაშიც დავდივარ, მოძღვარიც მყავსო, შემომჩივლა… მას წავუკითხე ლოცვა. მისი წაკითხვისას, ტაძარში მხოლოდ მე და ის ქალბატონი ვიყავით, მძღოლი გარეთ ელოდებოდა. ამ ქალს თან სჯეროდა ჯადოსი, თან – არა. როდესაც ლოცვა დავასრულე, ფოტო შემოატრიალა და ქაღალდი, რომელზეც ადამიანი იყო გამოსახული, სრულად გაშავებულიყო… ამ ლოცვების შემდეგ, ფეხზე უფრო მყარად დადგა.

ისტორიები • 1724947845

ამ სასწაულთმოქმედი ხატის შექმნა იესო ქრისტეს უკავშირდება - როგორ მოხვდა ანჩისხატი საქართველოში

29 აგვისტოს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია იესო ქრისტეს ხელთუქმნელი ხატის ედესიდან კონსტანტინოპოლში ჩამობრძანებას - ანჩისხატობას დღესასწაულობს.ანჩისხატი ანუ მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატი, გასაბჭოებამდე, ანჩისხატის ტაძარში იყო დაბრძანებული. 1920-იანი წლებიდან კი, ხელოვნების სახელმწიფო მუზეუმის ოქროს ფონდში ინახება.სულმნათი მამა გაბრიელი ამბობს:"სანამ ერი მუზეუმიდან ანჩისხატს არ დაიბრუნებს, აწყურის ღვთისმშობლის ხატი არ გამოჩნდება და ივერიის ღვთისმშობლის ხატი არ ჩამობრძანდება, როგორღა გაბრწყინდება საქართველო?"რა ისტორია აქვს ანჩის ხატს?მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატი, ან როგორც მას საქართველოში უწოდებენ, პირი ღვთის ხატი, ქრისტიანობის უდიდეს სიწმინდეს წარმოადგენს. ამ სასწაულთმოქმედი ხატის შექმნა უშუალოდ უფალს ჩვენსას - იესო ქრისტეს უკავშირდება. როცა განკაცებული ღმერთი ჯერ კიდევ ადამიანთა შორის ცხოვრობდა და მათ სასწაულებით აჯილდოებდა, ქალაქ ედესის მთავარი - ავგაროზი, უკურნებელმა სენმა შეიპყრო, ექიმებმა მისი გადარჩენის იმედი დაკარგეს. მაშინ ავგაროზმა შიკრიკი აფრინა იესო ქრისტესთან და მისწერა, რომ თუ ამ სნეულებისაგან განკურნავდა, მის ყოველ ნებას აღასრულებდა და ურიებისაგან დევნილს თავის სამეფოში მოსვენებით აცხოვრებდა.იესო ქრისტემ საპასუხოდ ლოცვა-კურთხევის წერილი გამოუგზავნა, რომელშიც წერდა, რომ მისვლას ვერ შეძლებდა, რადგან თავისი დიდი საქმე ჯერ ისევ აღსასრულებელი ჰქონდა. მაშინ ავგაროზმა, რომელსაც იესოზე საუბარი დიდ სიამოვნებას ანიჭებდა და აუტანელ ტკივილებს უმსუბუქებდა, კარის მხატვარი გაგზავნა, რათა ქრისტეს სახე დაეხატა და მისთვის ჩამოეტანა. ბევრს ეცადა მხატვარი, მაგრამ მაცხოვრის სახის ტილოზე გადატანა ვერ შეძლო. მაშინ იესომ მას ტილო გამოართვა, სახეზე მიიფარა და მასზე მისი სახე სასწაულებრივად აღიბეჭდა. გახარებული მხატვარი მოციქულ თადეოზთან ერთად მაშინვე ავგაროზისკენ გაემართა. ქალაქ იეროპოლისს რომ მიუახლოვდნენ, მგზავრებს დაუღამდათ და ღამე ქალაქის განაპირას მცხოვრებ მექოთნის ოჯახში გაათიეს, ხოლო ხატი იმის შიშით, რომ არ დაზიანებულიყო, ორ გამომწვარ კეცს შორის ჩაასვენეს.შუაღამისას ზეციდან ჩამოეშვა და ხატს დაადგა ცეცხლის სვეტი, რომელმაც ქალაქის გამგებლის ყურადღებაც მიიქცია. მას ხატის შექმნის ისტორია უამბეს, ხოლო როცა იგი კეცებიდან ამოასვენეს, ნახეს, რომ მაცხოვრის ხატი ზემო კეცზეც გადასულიყო.ქალაქის გამგებელმა ის კეცი თავის სასახლეში წაასვენა. მე-6 საუკუნეში მაცხოვრის ხატიანი კეცი მონოფიზიტური მწვალებლობის მიმდევართა ტაძარში მოხვდა. იქ იგი ნახა წმინდა ანტონ მარტომყოფელმა, ცამეტ მამათაგან ერთ-ერთმა და რათა ეს დიდი სიწმინდე მწვალებელთა ხელში არ დარჩენილიყო, ფარულად წამოიღო, ხოლო როცა იოანე ზედაზნელთან ერთად საქართველოში ჩამოვიდა, ხატიც თან ჩამოასვენა.რაც შეეხება ხელთუქმნელი ხატის პირველ პირს, იგი მხატვარმა და მოციქულმა თადეოზმა ედესაში ჩაასვენეს. ქალაქის მახლობლად მან უკვე სასწაული მოახდინა, განკურნა კუტი ჭაბუკი, რომელიც მოწყალებას ითხოვდა. მეფემ რომ ეს ამბავი შეიტყო, სასწაულმოქმედ ხატს თავისი კარისკაცები შეაგება, რომელთაც იგი დიდი პატივით შეასვენეს მასთან.ავგაროზი, რომელიც უკვე ექვსი წელი იყო საწოლზე მიჯაჭვული, ემთხვია თუ არა ხატს, მყისვე განიკურნა. ამ სასწაულით გაკვირვებულები მეფეცა და მისი ქალაქის მცხოვრებნიც უფალს ჰმადლობდნენ და ადიდებდნენ. ავგაროზი და მისი ცოლ-შვილი, რომელთაც ქრისტე ირწმუნეს, მოციქულმა თადეოზმა წმინდა სამების სახელით მონათლა.მეფემ ტილო, რომელზედაც მაცხოვრის სახე იყო აღბეჭდილი, ფიცარზე დააკვრევინა და ქალაქის კარიბჭის თავზე დაასვენებინა, რათა ყველას, ვინც ქალაქში შევიდოდა ან გამოვიდოდა, მისთვის თაყვანი ეცა. ეს ხატი იქ ორასი წლის მანძილზე ესვენა, მაგრამ დადგა დრო, როცა ქრისტიანების ჟლეტა ედესაშიც დაიწყო. ამიტომ ედესის ეპისკოპოსის რჩევით, ხატი ქალაქის კედელში დაკრძალეს და წინ დიდი კელაპტარი დაუნთეს. გადმოცემით, მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატის თაყვანსაცემად ედესაში მოციქულთა სწორი - წმინდა ნინოც მისულა გაიანესთან და რიფსიმესთან ერთად. გავიდა კიდევ ხანი და აი, 539 წელს ედესაზე ხორსო მეფის მეთაურობით სპარსელებმა გაილაშქრეს. ქალაქის ეპისკოპოსს ის ადგილი, სადაც ხატი იყო დაკრძალული, სიზმარში ეჩვენა, კედელი გამოანგრიეს და ხატი გადმოასვენეს. სწორედ ამ დროს სპარსელების ბანაკში დიდი არეულობა მოხდა და ხოსრო მეფე იძულებული გახდა უკან გატრიალებულიყო. არაბების ხელყოფილსაგან რომ დაეცვათ, ბერძნებმა ხელთუქმნელი ხატი ედესიდან კონსტანტინეპოლში დიდი ლიტანიობით გადააბრძანეს და წმინდა სოფიას ტაძარში დაასვენეს.VIII-IX საუკუნეებში, როცა ბიზანტია ხატმებრძოლეობის მწვალებლობამ მოიცვა და ხატებს განადგურების საფრთხე ემუქრებოდა, მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატი კლარჯეთში, კერძოდ, ანჩის საეპისკოპოსო ტაძარში გადმოასვენეს, რომელიც მდინარე ჭოროხის ხეობაში იდგა. ანჩაში მეფიდან დაწყებული უკანასკნელი მდაბიოებით დამთავრებული, მთელი ქართველი ერი მიდიოდა დიდებული ხატის თაყვანსაცემად და მისგან წყალობის მისაღებად.1194 წელს, როცა თამარ მეფემ თურქები დაამარცხა, ურიცხვი თვალ-მარგალიტი შესწირა ეკლესიებს ხატების შესამკობად. მაშინ ანჩის ეპისკოპოსმა იოანე რკინაელმა მეფეს ხელთუქმნელი ხატის შემკობაც სთხოვა. თამარის ბრძანებით ხატი სახელგანთქმულმა ოსტატმა ბექა ოპიზარმა მოჭედა დიდი ხელოვნებით, რასაც ხატის არშიაზე მიწერილი წარწერაც გვამცნობს: „ბრძანებითა და ნივთის ბოძებითა ღვთიურ გვიგვინოსანის დიდისა დედოფალთ-დედოფლისა თამარისათა, მე იოანე ანჩელმან რკინაელმან ხელვჰყავ საშინელსა ამის ხატის პატივითა მოჭედად. მფარველ-მცველ არს მეფობისა მათისა აქა და საუკუნესა. მოიჭედა ხელითა ბექასითა, ქრისტე შეიწყალე“.კონსტანტინეპოლის აღების შემდეგ (1453 წ.) ოსმალებმა საქართველოს სამხრეთ პროვინციებსაც შემოუტიეს. ქართველები საკუთარ მიწა-წყალს მამაცურად იცავდნენ, მაგრამ მტერი რიცხობრივად ბევრად აღემატებოდა მათ და ამიტომ ნელ-ნელა, მაგრამ მაინც მოიწევდა წინ, ქვეყნის სიღრმეში... ზედიზედ ნადგურდებოდა წინაპართა ჯაფით აშენებული ტაძრები და იქ დაცული სიმდიდრენი. მდგომარეობას ართულებდა ღალატიც ქართველთა მხრიდან, რომელნიც მდგომარეობის შესანარჩუნებლად, მაჰმადიანდებოდნენ. თავზევით ძალა აღარ იყო და სამღვდელოება იძულებული გახდა ხატები და ჯვრები, საეკლესიო სამკაულები და წიგნები გამოერიდებინა, რათა ბარბაროსი დამპყრობლების გასათელად არ ქცეულიყო.ამ დროს გადმოასვენეს მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატიც ანჩიდან ახალციხეში, საიდანაც იგი ჯერ სოფელ ჭალაში, იოთამ ამილახვრის ოჯახში მოხვდა. იოთამის ვაჟს, ღვთისმოყვარე გივი ამილახვარს, ხატის განახლებისათვის დიდად უზრუნია.20 წლის შემდეგ ხატი ხელახლა შეუმკიათ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის, დომენტის ბრძანებით. ის ვახტანგ მეექვსის ძმა იყო. პატრიარქის დომენტისავე ბრძანებით, მაცხოვრის ხელთუქმნელი ხატი ამილახვართა ოჯახიდან თბილისში ჩამოასვენეს და საკათალიკოსო ტაძარში დააბრძანეს. ამის შემდეგ ამ საკათედრო ტაძარს, რომელიც მე-7 საუკუნეში, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სახელზე აიგო, ანჩისხატის ტაძარი ეწოდა.წყარო: გაზეთი „მადლი“, № 16 (58), 1992 წ. ასევე დაგაინტერესებთ:"მამა გაბრიელის გვერდით ყოფნა იყო სასუფეველი დედამიწაზე. ჰაერიც ისეთი წმინდა იყო მის ირგვლივ. ფრენა-ფრენით მიდიოდი მასთან..." - დღეს უდიდესი წმინდანის დაბადების დღეა"მინდოდა სოფლის მოძღვარი ვყოფილიყავი...“ - ფაქტები საოცარი მამა თეიმურაზის ცხოვრებიდან"ამ ქვეყნიდან შენი გასვლის ჟამი იყო, მაგრამ უფალს იმდენად შეებრალა შენი ქმარ-შვილი, რომ შენი თავი მათ აჩუქა!" - მამა გაბრიელის სულიერი შვილის საოცარი ისტორია

საზოგადოება • 1724688938

“იმავე დღეს, სასიკეთოდ შეიცვალა ჩემი ანალიზები… უთხრეს, კარგად ხარ, გამოკვლევა აღარ გჭირდებაო… ” - მამა გაბრიელის სასწაულები

26 აგვისტოს მამა გაბრიელის დაბადების დღეა.ლოცვა, რომელიც შეგიძლიათ, ამ დიდი წმინდანის სახელზე, წარმოთქვათ."ყოველთა სენთა საკურნებელად, შეცოდებულთა სულთა გამომხსნელად, ყოველი ბოროტების შემმუსვრელად და შემაკავებლად გამოჩნდი, ღმერთშემოსილო, ღირსო მამაო გაბრიელ, აღმსარებელო და სალოსო, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩვენთათვის."გთავაზობთ, ღირსი მამა გაბრიელის სასწაულებს, რომელსაც "კარიბჭე" წერს: 2019 წლის 3 აპრილს ძილში ვიხილე წმიდა მამა გაბრიელ სალოსი. ეცვა თეთრი ფერის კვართი. რომ დავინახე, ხელები გაშალა და გადამეხვია, შემდეგ თავზე დამადო ხელი და დამლოცა: ქრისტე ღმერთმა დაგლოცოს და გაკურთხოსო. მე მორიდებით ვუთხარი: -მამა გაბრიელ ხშირად გაწუხებთ თხოვნით-მეთქი. წმიდა მამამ შემომხედა და მითხრა: „ქრისტეანობა არ არის შეწუხება“!... გამომეღვიძა... ვგრძნობდი დიდ სიმშვიდეს და სიხარულს.მეორე დღეს ჩემი მეუღლე თურქეთში გაემგავრა ონკოლოგურ გამოკვლევაზე, რომელსაც ყოველ სამ თვეში იკეთებს. იქ უთხრეს: კარგად ხარ, გამოკვლევა აღარ გჭირდებაო.მადლობა უფალს! მადლობა წმიდა მამა გაბრიელს.ექიმი ზურაბ ვარაზი7.04.2019 წ. ხარება***მყავს 14 წლის შვილიშვილი, რომელსაც მე-5 კლასამდე არც წერა-კითხვა შეეძლო და მათემატიკურ აზროვნებაშიც ჩამორჩებოდა. სამი წლის ბავშვს უფრო მეტი აზროვნება შეეძლო, ვიდრე ჩემს შვილიშვილს. ამის გამო შეწუხებული ვიყავი და ძალიან განვიცდიდი. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, რა გზით განმევითარებინა მისი გონება. და აი, მოხდა სასწაული! როცა მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილები სამთავროდან სამების ტაძარში გადმოაბრძანეს, წავიყვანე ჩემი შვილიშვილი ალექსანდრე გელაშვილი (რუსთავიდან) და ცრემლებით შევღაღადე მამა გაბრიელს, ბავშვზე მოეღო იმდენი წყალობა, რომ წერა-კითხვა მაინც ესწავლა. მოხდა სასწაული, ალექსანდრე დღეს წერს და კითხულობს. მათემატიკაშიც ხსნის ამოცანებს. დღეს მადლობის სათქმელად მოვიყვანე, დიდი რწმენა გაუჩნდა მამა გაბრიელისა და კვლავ ვთხოვთ და ვევედრებით უფრო მეტად გაუნათოს გონება, რომ ცხოვრებაში წარმატებული ადამიანი იყოს.დიდება და მადლობა უფალს. დიდება მამა გაბრიელს.ნარგიზა გელაშვილი. 2019წ,***ჩემო საყვარელო მამა გაბრიელ!არ დავიღლები შენთვის მადლიერების გამოხატვაში. მე ცოდვილი ნინო, თუ ამ სიტყვებს ვწერ, შენი დამსახურებაა. 2013 წლის 26 მარტს მძიმე ბრონქოსპაზმით მოვხვდი რესპუბლიკური საავადმყოფოს რეანიმაციულ განყოფილებაში. 5 დღის მანძილზე ვიყავი უიმედო მდგომარეობაში „მუნჯი ფილტვის სინდრომით”. მხოლოდ მე-6 დღეს, როცა არსაიდან ხსნა და კურნება არ ჩანდა, მომიბრძანეს მამა გაბრიელის პიჯაკი, რომელიც 3 დღის განმავლობაში მეფარა. იმავე დღეს შეიცვალა სასიკეთოდ ჩემი ანალიზები. მომავალ კვირას კი, როგორც ჯანმრთელმა გამოვიღვიძე და ახლა მადლიერი ვწერ ამ სიტყვებს. მადლიერება ჩემს მამა გაბრიელს და ჩემს უფალ იესო ქრისტეს ჩემი და ჩემი შვილების გახარებისათვის.Nინო კუცია9/05.19.(არის ჟვანიას სახელობის პედიატრიის აკადემიური კლინიკის ექიმი ანესთეზიოლოგი)***2010 წელს, გორის რაიონის სოფელ შინდისში ჩვენს ოჯახზე უფლის წყალობა დაეშვა. მამა ავად გაგვიხდა. არანაირი წამალი არ კურნავდა. ექიმებიც ვერ შველოდნენ. ერთ ღამეს, სიზმარში ურჩიეს მოელოცა მამა გაბრიელის საფლავი. მართლაც წავედით მცხეთაში, მოვილოცეთ მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილები.იმ დღის შემდეგ მამას არაფერი ასტკენია. დღემდე ჯანმრთელია. მადლობა უფალს და მამა გაბრიელს ამ დიდი გამოჯანმრთელებისთვის.მარიამ თვვარაძე2019 წ. 3 ნოემბერი***2013 წელს გავიკეთე საყლაპავის, თეაქრისა და ნაღვლის ბუშტის ოპერაცია. ოპერაციის შემდეგ გამიკეთდა ნაღვლის ჯირკვლის ანალიზი, რომლის პასუხი იყო ასეთი: „კარცინომა” (ავთვისებიანი სიმსივნე). ეს დიაგნოზი დამისვა გამოცდილმა პროფესორმა (გვარი არ მახსოვს), რაშიც ეჭვის შეტანა არ შეიძლება. წამოსვლისას მან მითხრა, რომ ყურადღება მიმექცია. სახლში დავიწყე მკურნალობა ძვირადღირებული პრეპარატებით, ბალახეულსაც ვიყენებდი, მაგრამ არანაირი შედეგი-თავს ცუდად ვგრძნობდი. წონაში დავიკელი (12კგ). მირჩიეს ონკოლოგიურში მივსულიყავი. შწორედ ამ დროს გამახსენდა მამა გაბრიელი, რომლის საფლავზე უამრავი ადამიანი ინკურნებოდა. მის საფლავზე დავდე ჩემი ჯვარი და ზუსტად ერთი საათი ვილოცე... ამ დღის შემდეგ დამეტყო გაუმჯობესება, წონაშიც მოვიმატე, სიცოცხლის ხალისი დამიბრუნდა. გადავწყვიტე ანალიზი განმეორებით შემემოწმებინა და სინჯი გერმანიაში გავაგზავე. გამოკვლევა ვერ მოხერხდა, რადგან უკვე სამი თვე იყო გასული, მაგრამ ასე მითხრეს: თუ აქამდე არაფერი დაგემართა, ნუ გეშინიაო. მე ვიცი და მჯერა, რომ მამა გაბრიელმა განმკურნა და გამომაჯანმრთელა.მადლობა მამა გაბრიელს!თბილისი. გიორგი იაშვილი. 56 წლის.***

საზოგადოება • 1724658188

"მამა გაბრიელის გვერდით ყოფნა იყო სასუფეველი დედამიწაზე. ჰაერიც ისეთი წმინდა იყო მის ირგვლივ. ფრენა-ფრენით მიდიოდი მასთან..." - დღეს უდიდესი წმინდანის დაბადების დღეა

26 აგვისტო ჩვენი დროის უდიდესი წმინდანის - მამა გაბრიელის დაბადების დღეა. მიწიერი ასაკით 95 წლის უნდა გამხდარიყო. მაგრამ ჩვენი მეოხი წმინდა მამა უასაკოა და ის მუდამ ჩვენთანაა. მსოფლიოში აღიარებული უდიდესი წმინდა მამა თვლიდა, რომ საქართველოში ღმერთმა სიყვარულის საქადაგებლად მოავლინა. პირდაპირი კავშირი ჰქონდა ჩვენს შემოქმედთან. უძლიერესი იყო მისი დალოცვა. ლოცვისას მიწიდან იწეოდა, მასზე გადმოდიოდა სულიწმინდის მადლი, მისი უძლიერესი ლოცვის წყალობით, ამ ქვეყნიდან გასასვლელი ადამიანი დღემდე ცოცხალია და მას "პრაიმტაიმის" მკითხველი იცნობს. წმინდა მამის ნაქონი ნივთები სასწაულებს ახდენს, მის ხატებს მირონი სდით... ილოცეთ მის სახელზე, სთხოვეთ...***მამა გაბრიელის სულიერი შვილი ქეთევან ბექაური იხსენებს: "ის ახლა აქ არის, უფალზე იტყოდა. სულიწმინდის მადლია გადმოსული. ახლა, ამ წუთს, ჩემთან მოკარება არ შეიძლება. ზეციდან ოქროს ჯაჭვები ეშვება და მე სულ ამ ჯაჭვებში ვარ გახვეული. ჩემთან არც მოკარება და არც შეხება არ შეიძლებაო. ერთხელ ძველი სატრაპეზოსკენ გაიშვირა ხელი, ახლა ქრისტემ ასე გაიარა და სატრაპეზოში შევიდაო. რა გითხარი, მაგას ვერასოდეს გაიგებ. შეგიძლია ადგე და წახვიდე, ახლა ჩემთან გაჩერება აღარ შეიძლებაო... განკითხვაზე ამბობდა, არასოდეს არ განიკითხო, რადგან შენ არ იცი, ის ადამიანი როგორ სინანულში ჩავარდება და როგორ მივა უფალთან. მსაჯული უფალია, შენ ადამიანი ხარ და ვინ მოგცა მოყვასის განკითხვის უფლება. ყველა ადამიანი მოყვასია და ყველასთვის უნდა ვილოცოთ. როგორც ძაფი გადის ნემსის ყუნწში, შენც ისე უნდა გაიარო იმ ცოდვაში, რა ცოდვაშიც ის არის, ვისაც განიკითხავდი, ამიტომ ძალიან საშიშია განკითხვაო... ისეთი გაბრაზება იცოდა, ისეთი ძალა და ენერგია მოდიოდა, ისე საშინლად ყვიროდა, თითქოს ისრები გულში გესობოდა. გქონდა განცდა, კიდევ ერთი სიტყვა და მორჩა, მე ჯოჯოხეთში ვარ! ვერაფერი მიშველისო! ძრწოდი და კანკალებდი. იმ ერთ სიტყვამდე მიდიოდა, მაგრამ იმას აღარ ამბობდა. ყველაფერში უბრალო იყო...მამა გაბრიელის გვერდით ყოფნა იყო სასუფეველი დედამიწაზე. ჰაერიც ისეთი წმინდა იყო მის ირგვლივ. ფრენა-ფრენით მიდიოდი მასთან. ერთი სული გქონდა მეორე დღე როდის გათენდებოდა, რომ ისევ მასთან მისულიყავი.ერთხელ მოვდივარ მამა გაბრიელთან. ავედი ავტობუსში. ველოდები როდის შეივსება, რომ დაიძრას. გავიხედე ფანჯარაში, ხის ტოტზე ორი ბეღურა იჯდა. უცებ გაფრინდნენ. გულში გავიფიქრე, ჩვენ ყველანი მივატოვებთ მამა გაბრიელს-მეთქი. ცოტა ხანში მოფრინდნენ, მიწისკენ დაეშვნენ, თითქოს საკენკს დაუწყეს კენკვა. მე ისევ გავიფიქრე, მერე ისევ დავბრუნდებით მამა გაბრიელთან და ერთად ვიქნებით ყველანი-მეთქი. მამა გაბრიელმა ხომ ყველაფერი იცის და აბა, რომ მივალ, გამცეს ამ ჩემს ნაფიქრალზე პასუხი-მეთქი. დაახლოებით 40 წუთის შემდეგ მის სენაკში აღმოვჩნდი, იწვა, დამლოცა. როგორ ბრძანდებით-მეთქი, ვკითხე. ეჰ დაო, ბრძანება სადღაა, მე მარტო ჩიტებს ვუყურებ, როგორ მიფრინავენ და როგორ მოფრინავენ. ისინი მე მიმატოვებენ, გაფრინდებიან, მაგრამ მე მათ ისეთ საკენკს ვუყრი, ისევ მოვლენ ჩემთან ამ კელიაში. არ გჯერაო? ისეთი თქმის დიდოსტატი იყო, უცებ ვერ მივხვდი, ეს რატომ მითხრა. ისევ გაიმეორა და აი, მერე უცებ გამახსენდა ჩემი ნაფიქრალი. რომ წამოვედი, გზაში უკეთ დავფიქრდი, რა მითხრა და როგორი თქმის დიდოსტატი იყო მამა გაბრიელი.მასთან ყოფნა ბედნიერება იყო..."***2012 წლის 20 დეკემბერს, საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალიური მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა სინოდის განჩინებით, არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე) წმინდანად შეირაცხა, ღირსი მამა გაბრიელი აღმსარებლისა სალოსის სახელით. მისი ხსენების დღედ დაწესდა 2 ნოემბერი.ზუსტად ათი წლის წინ, 2014 წლის 22 თებერვალს გაიხსნა ღირსი მამა გაბრიელის საფლავი. წმინდა ნაწილები ჯერ სამთავროს წმინდა ნინოს სახელობის დედათა მონასტრის ფერისცვალების ტაძარში გადაასვენეს, შემდეგ სვეტიცხოველში, საიდანაც წმინდანის წმინდა ნაწილები თბილისში, ყოვლადწმინდა სამების სახელობის საპატრიარქო ტაძარში გადააბრძანეს, სადაც მას შეეგება უწმინდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი ილია მეორე. მრევლს საშუალება ჰქონდა მოელოცა წმინდა ნაწილები. ყოვლადწმინდა სამების სახელობის საპატრიარქო ტაძარში, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილებთან, მომლოცველთა ნაკადი არ წყდებოდა და იმ დღეებში, ასი ათასობით ადამიანი მიეახლა სიწმინდეს.***მამა გაბრიელი ჩვენი დროის უდიდესი ქართველი წმინდანია და მან, ამ კუთხით, აღიარება მთელს მსოფლიოში პოვა. ის მორწმუნეთა და გულმხურვალედ მლოცველთ სასწაულებს უვლენს, კურნავს, ეწევა, შვილებს ჩუქნის, აბედნიერებს...უბრალოდ მოუხმეთ, ილოცეთ მის სახელზე და შეგეწევათ... მნიშვნელობა არ აქვს, სად იმყოფებით. ლოცვა ნებისმიერ ადგილას შეგიძლიათ. მთავარი წრფელი გულია...არსებობს ღირსი მამის დაუჯდომელი, ლოცვა, რომელიც მის ხატთან შეგიძლიათ წაიკითხოთ. ინტერნეტ სივრცეში მისი არაერთი ბრძნული შეგონებისა და დარიგების მოძიება და წაკითხვა შეგიძლიათ.***მამა გაბრიელის წინასწარმეტყველებანი„…ათასი უბედურება მოდის: მიწისძვრები, ინფექციები, დაავადებები. ახლა ახალი ვირუსი შემოდის: ჩირქით და მუწუკებით აისახება და ვილოცოთ, შეგვიწყალოს უფალმა. თუ ვართ ამის ღირსნი…შვილებო, არ გაცდუნოთ ბოროტმა: გაარჩიეთ შავი და თეთრი. რწმენას მიხედეთ, მოყვასნო, რწმენას, თორემ ძალიან გიგიჭირდებათ მალე.შვილებო, აღარ არის (ტაძრების) შენების დრო, აღარ, მოყვასნო. რაც არის აშენებული, ისიც მალე ძალას დაკარგავს და აღარ იქნება ლოცვა იმ ადამიანებისთვის, ვინც წყეულის ბეჭედს მიიღებს…ჩიპი აქაც მალე შემოვა, მოყვასნო. ხალხს ვერაფრით დაიყოლიებენ, მორწმუნე ერზე მაქვს საუბარი, თორემ სხვაზე რა გითხრათ, იმას მოიგონებენ, რომ ვითომცდა ეს ჩვენი შვილებისა და შვილიშვილებისთვის, პატარებისთვის იქნება საჭირო, რომ არ დაიხოცონ, რომ არ შეხვდეთ ვირუსი და არ დაავადდნენ სხვადასხვა დაავადებისგან.ვიცი, ბევრი მორწმუნე ჩაიდგამს და ბევრი სამღვდელო პირი ცდუნდება: ვერ დათმობენ კეთილდღეობას და მერე ვაიმე, შვილებო. დაიჩიპებიან და აი, მერე, უკვე გამოჩნდება სატანა.ორმა ქვეყანამ თქვა უარი დაჩიპვაზე, მაგრამ ქართველ ხალხს, ცუდი ზნე აქვს: ყველაფერ ცუდს ჩვენი ერი ითვისებს. მაგრამ გონზე მოდით, გონს მოეგეთ, მოყვასნო. მალე შემოვა ეს საქართველოში და ავიცილოთ სატანის ნიშანი, შვილებო, ნუ დავიღუპავთ თავს. კარს არის მომდგარი ეშმაკის ნიშანი და დავიცვათ ერთმანეთი, შვილებო!მალე კავკასიონს ტალახი ჩამორეცხავს, შავი მიწა ჩამოიტანს და გაასწორებს. კარგია, თუ შორს, სადმე, სოფლებში მიწები და ადგილები გექნებათ. დაგჭირდებათ მალე მისი დამუშავება და საზრდოს მოყვანა, რათა თავი ირჩინოთ და გამოკვებოთ ერთმანეთი. როცა მოახლოვდება ის საშინელი დღეები, წინასწარ გაგაფრთხილებთ და გზას გიჩვენებთ.ნეტარ იქნება ის ადამიანი, რომელიც ამ დღეებს დაითმენს და უფალს სიხარულით შეხვდება. გეტყვით და გირჩევთ, რა უნდა დათესოთ და რა უნდა მოიყვანოთ. ბევრი ადამიანი პურის ნატეხს ყრის და არაფრად აგდებს. შეინახეთ, გაახმეთ, სანატრელი იქნება, შვილებო. ჩვენი პატრიარქი პურის ნაფხვენებს და კარტოფილის ნაფცქვენებს ახმობს და დარიალის ხეობაში ინახავს. საშინელი დღეები იქნება და უნდა დავძლიოთ, შვილებო, ერთმანეთის დახმარებითა და სიყვარულით“.„მე მესმის, რომ მოციქულთა დროიდან ამბობენ – ახლოს არის ჟამი. მაგრამ მერწმუნეთ, ქრისტეს საშინელი სამსჯავროს წინაშე ვიყო პასუხისმგებელი ამ სიტყვებზე, რომ მართლაც ახლოს არის ჟამი! თქვენ მოესწრებით ანტიქრისტეს“…„მაშინ მთავარი იქნება რწმენა, სასოება და სიყვარული ქრისტესი. ანტიქრისტე საშინელ შიშს მოიტანს ქვეყანაზე და მთავარია, თქვენ ამ შიშს გაუძლოთ. ელიას და ენუქის ბრძოლა ანტიქრისტესთან ტელევიზიით იქნება ნაჩვენები და ამისი ნახვა მრავალ იუდეველს მოაქცევს”… ასევე დაგაინტერესებთ:„დედა ნატალია, შვილი არ მიჩნდება... დედაო, ჩემი შვილი ვერ მეტყველებს...“ - ტაძარი, სადაც მამა გაბრიელის სარტყელი სასწაულებს ახდენს"ამ ქვეყნიდან შენი გასვლის ჟამი იყო, მაგრამ უფალს იმდენად შეებრალა შენი ქმარ-შვილი, რომ შენი თავი მათ აჩუქა!" - მამა გაბრიელის სულიერი შვილის საოცარი ისტორია"დავიწყე შემწვარი კარტოფილის ჭამა, სასწაულად გემრიელის, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ კარტოფილი არ იყო!.." - მამა გაბრიელის კელიაში მომხდარი სასწაული

საზოგადოება • 1724619123

ძლიერი ლოცვა, რომელიც მამა გაბრიელის ხატთან უნდა წაიკითხოთ - დღეს წმინდანის დაბადების დღეა

26 აგვისტოს მამა გაბრიელის დაბადების დღეა.გთავაზობთ ლოცვას, რომელიც შეგიძლიათ ამ დიდი წმინდანის სახელზე წარმოთქვათ."ყოველთა სენთა საკურნებელად, შეცოდებულთა სულთა გამომხსნელად, ყოველი ბოროტების შემმუსვრელად და შემაკავებლად გამოჩნდი, ღმერთშემოსილო, ღირსო მამაო გაბრიელ, აღმსარებელო და სალოსო, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩვენთათვის."

საზოგადოება • 1724617232

26 აგვისტო მამა გაბრიელის დაბადების დღეა - რა ლოცვა უნდა წაიკითხოს მრევლმა ამ დღეს

26 აგვისტო მამა გაბრიელის დაბადების დღეა.ქართველი საეკლესიო მოღვაწე – არქიმანდრიტი, ბერი. ქართველი წმინდანი. საქართველოს მართლმადიდებელმა ეკლესიამ 2012 წლის 20 დეკემბერს შერაცხა წმინდანთა რიგებში და მისი ხსენების დღედ დააწესა 2 ნოემბერილოცვა, რომელიც ბერის დაბადების დღეს მორწმუნე მრევლმა უნდა წაიკითხოს:„ღმერთო, გევედრები შენ, ზეციდან მოგვისმინე, პირი ჩვენსკენ იბრუნე, წყალობა მოგვივლინე, შენ გაგვიშვი მშვიდობით, რომ ვიაროთ შენი გზით, შენს მცნებებს ვასრულებდეთ და ბოროტს გავურბოდეთ. მასწავლენ უფალო შენ წინ ლოცვა და შენი წმიდა სჯულის დაცვა, რომ შენი გული გაგვიერთგულდეს და შენი წმიდა სჯულით ვიაროთ. ამინ!“

ისტორიები • 1724169183

"ამ ქვეყნიდან შენი გასვლის ჟამი იყო, მაგრამ უფალს იმდენად შეებრალა შენი ქმარ-შვილი, რომ შენი თავი მათ აჩუქა!" - მამა გაბრიელის სულიერი შვილის საოცარი ისტორია

მანანა ხორბალაძე მამა გაბრიელის სულიერი შვილია. 23 წელია ბელგიაში ცხოვრობს. ანტვერპენში შერყეულმა ჯანმრთელობამ ჩაიყვანა. ყველაფერი კი, ფერისცვალების დღესასწაულზე დაიწყო...ის, რაც ჩვენი დროის უდიდესი წმინდანის სულიერმა შვილმა "პრაიმტაიმს" უამბო, რწმენაში ნამდვილად განგამტკიცებთ.მანანა ხორბალაძე: მამა გაბრიელი მაშინ გავიცანი, ეკლესიური ცხოვრება ახალი დაწყებული რომ მქონდა. ბევრი ჩემი განსაცდელის შედეგად ქრისტეს გზას შევუდექი. შეუძლებელია დალხინებული ადამიანი უფალთან მივიდეს. ღმერთს ტკივილით და განსაცდელით პოულობ. მადლობა ღმერთს და დიდება უფალს ამისთვის.სიმსივნე მარჯვენა საკვერცხეზე მქონდა. ექვს თვეში მარცხენაზეც განვითარდა. მაშინ უფალმა გადამარჩინა. საოპერაციოში დავინახე მაცხოვარი... მერე კლინიკური სიკვდილი მქონდა.ეკლესიური ცხოვრება ამის შემდეგ დავიწყე.მამა გაბრიელთან მოძღვრის, მამა არჩილ მინდიაშვილის კურთხევით, მეგობარმა წამიყვანა.სამთავროს მონასტერში რომ შევედით, მამა გაბრიელი კელიასთან დაგვხვდა. როგორც მასპინძელი ელოდება სტუმარს, ასეთი შემთხვევა იყო. დამლოცა, გულში ჩამიკრა და მითხრა: ქრისტე ღმერთმა დაგლოცოს. როგორ უყვარხარ, დაო, ღმერთსო. მე ეს სიტყვები გამიკვირდა, რადგან მანამდე მთელი ცხოვრება საშინელი ათეისტი ვიყავი. გულში გავიფიქრე, როგორ შეიძლება მე ვუყვარდე ღმერთს-მეთქი. დიახ, მამა გაბრიელი ამ სიტყვების შემდეგ ჩემს გულში შემოვიდა. მე მასში ამ დღიდან ცოცხალ წმინდანს ვხედავდი.ვუამბე, როგორ გავხდი ეკლესიური. მითხრა, შენ უფალი დიდ გამოცდას მოგიწყობსო. გადაიჭდო ხელები და დაამატა, როგორ უყვარხარ უფალს, ჩემთან მინდა მანანაო, ამბობსო. მე ვერ ვხვდებოდი მისი ეს ნათქვამი რას ნიშნავდა. აღმოჩნდა, რომ მამა გაბრიელი ამით მინიშნებას მაძლევდა.დავიწყე ამ მონასტერში სიარული და უკვე კვირაობით ვრჩებოდი დედებთან. შვილებს ჩემს ქმართან ვტოვებდი, მეხუთე-მეშვიდე კლასის მოსწავლეებს და მე მონასტერში ვიყავი...მამა გაბრიელი ამოუცნობი და დიდი იყო. კაცთანაგან ვერავინ ჩასწვდა მის სიღრმეებს. ყველასთვის მიუწვდომელი იყო. ის იმისთვის მოვიდა ამქვეყნად, რომ ქართველი ხალხისთვის ღმერთის და მოყვასის სიყვარული ესწავლებინა. მთლიანად სიყვარული იყო. უყურებდი, რომ შენს წინ ცოცხალი წმინდანი იმყოფებოდა, მაგრამ უცებ ისე დაიწყებდა სალოსობას, რომ გაოგნებული რჩებოდი. ამის გამო ბევრი განიკითხავდა. უამრავი მეგობარი მყავდა მასთან მიყვანილი, თან ყველას ვაფრთხილებდი, ცოცხალ წმინდანთან მიმყავხართ-მეთქი. მამა გაბრიელი ხომ ყველაფერს წინასწარ გრძნობდა, ჩვენს ფიქრებსაც. ამიტომ მასთან მისულების წინ ისეთ რამეებს აკეთებდა, რომ ისინი დაებრკოლებინა. ეს არის წმინდანიო, მერე გაოცებული მეკითხებოდნენ.ამას იმიტომ აკეთებდა, რომ თავი დაემდაბლებინა. მე მისი მსგავსი სიმდაბლის ადამიანი არსად მინახავს. ასეთი სიმდაბლე მხოლოდ წმინდანების ხვედრია.არ უნდოდა, რომ მასზე ეფიქრათ, რომ ის წმინდანია. ამიტომ სალოსობით ამ ეჭვს აქარწყლებდა. ცოდვილთა შორის ყველაზე ცოდვილი ვარ, მტვერი ვარ, არარაობა ვარო, სულ ამას ამბობდა.ნელ-ნელა წონაში დავიკელი, ფერი დამეკარგა... ფერისცვალება იყო, მეგობრებთან წყნეთში ვიყავი წელის არეში ჯოჯოხეთური ტკივილი რომ დამეწყო. ფეხზე ვერ ვდგებოდი. რენტგენი გამიკეთდა, მოიწვიეს კონსილიუმი. მაშინ იყო მხოლოდ თერმოგრაფია, ძვლების გამოკვლევა. 45 წუთი მიღებდნენ. პროფესორმა ალეკო სეფიაშვილმა მითხრა, რომ პროცესი წელიდან ძვლებზე იყო წასული...ამას ის გამიგებს, ვისაც გადაუტანია, რას ნიშნავს, როცა ხვდები, რომ აქ დამთავრდა შენი ცხოვრების დღეები და მარადიულში უნდა გადაინაცვლო. ძვლის დაშლის პარალელურად სისხლის გათეთრებაც მქონდა... არც ქიმია და არც სხივური თერაპია აღარ იყო უკვე საჭირო. მაქსიმუმ სამი თვე დაგრჩაო...ამ დროს ფიქრობ შვილებზე და შენზე შეყვარებულ მეუღლეზე. 33 წლის ვიყავი...ნოდარ, არ ინერვიულო, მე ვიცოცხლებ-მეთქი, ქმარი გავამხნევე.არამიწიერი ტკივილი მქონდა ხერხემალზე, რომელიც თავის ქალაზე ამდიოდა. თითქოს ქალა უნდა ამომვარდნოდა. ვიწექი და მორფინს მიკეთებდნენ.ერთხელაც დავხუჭე თვალები და უეცრად პეტრე-პავლეს სახელობის ტაძრის ეზოში აღმოვჩნდი, ავლაბრის ტაძარია. შემოვლა დავიწყე სულიერ და-ძმებთან ერთად. დაიწყო მიწისძვრა. ხალხი მიმოიფანტა, წივიან-კივიან. საკურთხევლის მხარეს, მუხლებზე დავვარდი და ლოცვა დავიწყე. მიწა გათეთრდა ისე, როგორც გოლგოთას მიწაა. მერე დამშვიდდა ყველაფერი. სულიერი ძმები მეუბნებიან, შენმა ლოცვამ გვიხსნაო. ხის კარი გაჩნდა და ორი შავით მოსილი მოძღვარი იდგა, უზარმზარი ჯვრები ეკიდათ. მოვიდა ჩემი რიგი. ნაჯახი ეჭირა და მკითხა, ვინ გიყვარს ყველაზე მეტად, უფალი თუ ქმარ-შვილიო? უფალი იესო ქრისტე-მეთქი. მუხლი მოვიდრიკე. მივხვდი, რომ თუ მე უფალს ავირჩევდი, თავს მომკვეთდნენ. საბოლოოდ გეკითხებით, ვინ გიყვარს ყველაზე მეტად... უფალი იესო ქრისტე-მეთქი. თავი მომკვეთა. სული ამოსრიალდა. შევდივარ გახსნილ თაღში. უზარმაზარი სვეტებიანი დარბაზია. თეთრი სამოსია აცვია ყველას. მოხვედი, დაო, მეფერებიან. ნუთუ ეს სასუფეველია-მეთქი, ვფიქრობ. გამახსენდა შვილები და ავტირდი. ნუ სტირი, დაო, განა შენ თვითონ არ აირჩიე ეს გზაო, ჩამესმა. გვერდზე დედა ღვთისმშობლის უზარმაზარი ხატია. წითელმოსასხამიანი მარიამ ღვთისმშობელი გადმოვიდა და ხელი დამადო. ლოყით მივეხუტე. ეს ჩემთვის დიდი ნუგეში იყო. გაისმა მშვიდი ხმა - უფალი მოდისო... და მოვიდა მაცხოვარი. როდესაც ჩემს ხილვებში მაცხოვარს ვხედავ, ყოველთვის ისეთია, როგორც ხელთუქმნელ ხატზეა. აცვია გრძელი თეთრი სხივმოსილი სამოსი.გავახილე თვალები და საწოლში ვარ. მამა არჩილს დავურეკე და მოვუყევი. მოვდივარ და გაზიარებო, მითხრა. პარაკლისი გადამიხადა, მაზიარა. მანანა შენი გასვლის ჟამია ამ ქვეყნიდან. მზად ხარო?იყოს ნება შენი უფალო-მეთქი...მეორე დღეს შუადღეს თვალი გავახილე და მამა გაბრიელი ზის ჩემთან, ზალაში. მომეჩვენა-მეთქი, ვიფიქრე. დავხუჭე თვალი, გავახილე და ნამდვილად ჩემს სასთუმალთან დამხვდა. გულში ჩამიკრა და აი, მაშინ ავტირდი პირველად. მამა გაბრიელი აქვითინდა, მეც ვქვითინებდი. უეცრად ისეთი სიმშვიდე დამეუფლა. მამა გაბრიელი დადგა საწოლის ბოლოში და მითხრა:მე შენ მინიშნებას სულ გაძლევდი. მაგრამ უფალმა თავისი გადაწყვეტილება შეცვალა. მართალია, ამ ქვეყნიდან შენი გასვლის ჟამი იყო, შენი ხილვა მაგას ნიშნავდა, მაგრამ უფალს იმდენად შეებრალა შენი ქმარ-შვილი, ლოცვა შესმენილია, შენი თავი მათ აჩუქა!მე ვფიქრობ, მამა გაბრიელის ლოცვით, ღმერთმა ჩემი ბედისწერა ზეცაში შეცვალა. შემდეგ მითხრა, ახლა შენს თავს რაც მოხდება ეს ღვთის საიდუმლოებაა. მე მისი გაცემის ნება არ მაქვს. ერთი რამ კი დაიმახსოვრე: შენ უფალი ცეცხლში გამოგატარებს და როგორც ოქროს, ისე გაგწმენდს. მოთმინება და ლოცვაო...მოგვიანებით გავიგე, თავის კელიაში უთქვამს, ვინ თქვა მანანა ხორბალაძე კვდება. მაშ, აქ გაბრიელ ბერი რას აკეთებს, კვერთხი მომიტანეთო და ჩემთან წამოსულა...გავიდა დრო. ამ ჯოჯოხეთურ ტკივილში რვა წელი გავატარე. ეტლით გადავადგილდებოდი. მამა გაბრიელი მამა ნიკოლოზს მიგზავნიდა. მერე იყო ჯერ მოსკოვი, შემდეგ გერმანია და ბოლოს ბელგია, სადაც 43 მძიმე ოპერაცია მაქვს გაკეთებული. ოდნავი შიშით არ შევსულვარ საოპერაციოდ. ეს ღვთისგან მომადლებული ძალით ხდება, რა თქმა უნდა. შეუძლებელია ეს ყველაფერი ადამიანმა დაითმინო. ბევრი სასულიერო პირი მყავს მეგობარი და როცა მე ოპერაციას ვიკეთებდი, საქართველოში ალბათ ყველა ეკლესია-მონასტერში ლოცულობდნენ ჩემზე. პარაკლისები, წირვები გადამიხადეს. ***ბოლო ჟამს, ქართველ ერს მხოლოდ სიყვარული გადაარჩენსო, მამა გაბრიელი ამბობდა.ღვთიური სიყვარულის ლამპარი დაგენთოთ გულებში, სხვაგვარად შეუძლებელია იყოს მშვიდობა. ასევე დაგაინტერესებთ:"დავიწყე შემწვარი კარტოფილის ჭამა, სასწაულად გემრიელის, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ კარტოფილი არ იყო!.." - მამა გაბრიელის კელიაში მომხდარი სასწაული"თუნდაც ახლოს ყუმბარა აფეთქდეს, ტყვია გავარდეს - ვერანაირი უბედურება შენ ვერ შეგეხება…" - მამა ვიტალის რჩევით, რა ლოცვები გვიცავს დილაობით

საზოგადოება • 1722785805

პირჯვრის გადაწერისას ლოცვა უნდა ითქვას აუცილებლად, თუნდაც გულში... - მამა გაბრიელი

წმ.ღირსი გაბრიელი აღმსარებელი და სალოსი თავისი სწავლებებით ხშირად ანებივრებდა მის კელიაში მისულთ. აი, რას ამბობდა ის პირჯვარზე და ჩქარა წაკითხულ ლოცვაზე."პირჯვარი აუცილებლად სწორად უნდა გამოისახოს, რადგან არასწორად გადაწერისას ბოროტნი კი არ გარბიან, არამედ იცინიან, ღვთისმშობელი კი წყრება. პირჯვრის გამოსახვისას მარჯვენა ხელი ჯერ შუბლთან უნდა მივიდოთ, შემდეგ - ჭიპის თავზე, მერე - მარჯვენა და მარცხენა მხარზე. მას, ვინც ჭიპის მაგივრად, გულზე იდებს ხელს - თავდაყირა ჯვარი გამოსდის. ჰაერშიც არ შეიძლება გამოსახვა, ხელი აუცილებლად ბოლომდე უნდა მივიდოთ. პირჯვრის გადაწერისას ლოცვა უნდა ითქვას აუცილებლად, თუნდაც გულში, თორემ ისე მსახიობებიც კი იწერენ პირჯვარს.იღუმენია ქეთევან კოპალიანი იგონებს:მამა გაბრიელს არ მოსწონდა, როცა ვინმე ლოცვას ჩქარა კითხულობდა, შეაჩერებდა და ეტყოდა:"რატატატა, რატატატა... ლოცულობ თუ ჩხუბობ? რა ჩაპაევის "პულიმიოტივით" მიაყარე! გაზეთს ხომ არ კითხულობ?! შიშითა და მოწიწებით, აუჩქარებლად უნდა ილოცო. როცა ლოცულობ, გაიაზრე, ვის წინაშე დგახარ, ვის ესაუბრები, ქრისტე უხილავად არს ჩვენთან, სულ არს ღმერთი".

საზოგადოება • 1722778817

თუ ლოცვას სწრაფად კითხულობ, მამა გაბრიელის ეს რჩევა გაითვალისწინე

faceამბები • 1721286660

„თქვენ ჩემთან ურთიერთობით ბრძენდებით! ვითარდებით“ - მამა ნიკოლოზის მრევლი ახალ წერილს აქვეყნებს

მამა ნიკოლოზის მრევლი ახალ წერილს აქვეყნებს:„წმინდანთა სისტემაში გამონათქვამია: „ იმაზე დიდი ბედნიერება არ არსებობს, ვიდრე შეხვდე ნარიმანს!!" „დააკვირდი როგორი მოდიხარ ჩემთან და როგორი მიდიხარ!!თქვენ ჩემთან ურთიერთობით ბრძენდებით! ვითარდებით!!” წმინდანი ღმერთი ნარიმანი!!= მამა ნიკოლოზი!! ორმოც წირვას უდრის მამა ნიკოლოზთან რომ ხართო!" ამბობდა მამა გაბრიელი.

ისტორიები • 1720012560

„მოციქულთა თავთა ხსენება ერთ დღეს დაწესდა“ - ვინ იყვნენ პეტრე და პავლე

პეტრეპავლობის მარხვა 1 ივლისს დაიწყო და ამ დიდი მოციქულების - პეტრესა და პავლეს სახელობის დღესასწაულით, 12-ში დაგვირგვინდება. წელს ის თერთმეტდღიანია. ქრისტეს მოწაფენი და მოციქულთა თავნი - ვინ იყვნენ ისინი? გავიხსენოთ მათი ისტორია...წმინდა მოციქული პეტრე (სვიმეონი) გალილეველი მეთევზის, იონას ძე იყო. განკაცებული უფლის გამოჩენა ძმამ, ანდრია პირველწოდებულმა ახარა და მანვე მიიყვანა იგი იესოსთან (იოანე; 1,41-42).ერთხელ პეტრე იაკობთან და იოანესთან ერთად გენესარეთის ტბაზე თევზაობდა, მთელი ღამის უშედეგო თევზაობით დამაშვრალ და შეწუხებულ სიმონს უფალმა ურჩია, კიდევ ერთხელ გადაესროლა ბადე ტბაში. ისიც კურთხევას დაემორჩილა და სასწაული იხილა: „შეაყენეს თევზისა სიმრავლე დიდი და განსქდებოდეს ბადენი მათნი“.საკვირველი სახილველით შეძრულმა პეტრემ დიდი სულიერი ნათლის ფონზე ცხადად შეიგრძნო თავისი ბიწიერება და ფეხებში ჩაუვარდა ქრისტეს: „განვედ ჩემგან, რამეთუ კაცი ცოდვილი ვარ, უფალო“. იესომ მიუგო: „ნუ გეშინინ, სიმონ! ამიერითგან იყო კაცთა მონადირე“. ნაპირზე გამოსულმა უფლის რჩეულმა ზებედეს ძეებთან ერთად დაუტევა ყოველი და მიჰყვა მესიას (ლუკა; 5,1-11).ერთხელ ქრისტემ მოწაფეებს ჰკითხა: „თქვენ ვინ გგონიე მე ყოფად?“ პეტრემ უპასუხა: „შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ“. ამაზე უფალმა მიუგო: „ნეტარ ხარ შენ, სჳმონ, ბარ იონა, რამეთუ ჴორცთა და სისხლთა არა გამოგიცხადეს, არამედ მამამან ჩემმან ზეცათამან; და მე გეტყჳ შენ, რამეთუ შენ ხარ კლდე, და ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას; და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი. და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რომელი განჰჴსნა ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“ (მთ. 16,15-19) (ამ სიტყვებით „კლიტენი“ და „შეკვრისა და გახსნის“ უფლება მიენიჭა „თავკიდურ ლოდზე“ - ქრისტეზე დაფუძნებულ ერთიან მსოფლიო ეკლესიას და არა ერთ ადამიანს). პეტრე, მისი ფიცხი ხასიათისა და დიდი მოშურნეობის გამო, ადამიანურ სისუსტეებსაც ხშირად ავლენდა ხოლმე.უკანასკნელი პასექის დროს განკაცებულმა ღმერთმა მოწაფეებს ამცნო: „თქუენ ყოველნი დაბრკოლებად ხართ ჩემდა მომართ ამას ღამესა, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი“. პეტრემ განაცხადა: „დაღათუ ყოველნი დაბრკოლდენ შენდა მომართ, ხოლო მე არა სადა დავბრკოლდე“. უფალმა მიუგო: „ამენ გეტყჳ შენ, რამეთუ ამას ღამესა, ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე, სამ-გზის უვარ-მყო მე“ (მთ. 26,31-34).ოცდაათ ვერცხლად გაყიდული უფალი, მართლაც, იმავე ღამეს შეიპყრეს გეთსიმანიის ბაღში და კაიაფას მიჰგვარეს. მოციქულები დაიფანტნენ. მხოლოდ პეტრე და იოანე შეჰყვნენ ქრისტეს მღვდელთმოძღვრის ეზოში. შეკრებილებმა იცნეს პეტრე და ამბობდნენ: „ესეცა მის თანა იყო“, ის კი იფიცებოდა: „არა ვიცი კაცი იგი“. როცა მესამეჯერ უარყო მაცხოვარი, „მეყსეულად. ქათამმან იყივლა და მოიქცა უფალი და მიხედა პეტრეს“. მოწაფეს მოაგონდა მოძღვრის სიტყვები, სინანულმა შეიპყრო, „განვიდა გარე და ტიროდა მწარედ“. სინანულის ეს გრძნობა არ დასცხრომია პეტრეს სიკვდილის დღემდე.უფალმა არ დააგდო საყვარელი მოწაფე - მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ იგი ტიბერიის ზღვაზე გამოეცხადა თომასა და ნათანაელთან ერთად სათევზაოდ გასულ პეტრეს, და მიმართა: „სჳმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა უფროჲს ამათსა?“ პეტრემ მიუგო: „ჰე, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ მიყუარ შენ“. „დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი“, - უთხრა ქრისტემ. უფალმა სამჯერ გაიმეორა შეკითხვა და წმიდა მოციქულმაც სამჯერ აღიარა მაცხოვარი. მოძღვარმა ამით მიანიშნა მოწაფეს, რომ პატიობდა სულმოკლეობას, სიტყვებით „დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი“ კი იმ ღვაწლზე მიუთითა, რომლითაც იგი შეძლებდა, განსაკუთრებით სათნოჰყოფოდა უფალს და გამოესყიდა თავისი შეცოდება (იოანე 21, 1-23).ამიერიდან პეტრე ღვთის სიტყვის მხურვალე მქადაგებელი და პირმეტყველ ცხოვართა ერთგული მწყემსი შეიქნა. სულთმოფენობის დღეს მისმა მადლმოსილმა სიტყვებმა სამი ათასი კაცი მოაქცია ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე; იოპიაში უფალმა პეტრეს სასწაულებრივ მიანიშნა, რომ წარმართებსაც წმიდა-ჰყოფდა, რის შემდეგაც მოციქულმა კორნილიოს ასისთავის სახლში შეკრებილ უცხოტომელებს შორის იქადაგა, მათზე სულიწმიდის გადმოსვლის მოწმე შეიქნა და ნათლისღების მადლით განანათლა ღვთისგან შეწყნარებულები (საქმე 10,1-48). სხვადასხვა დროს პეტრე იმყოფებოდა: ანტიოქიაში, რომში, მცირე აზიის, ეგვიპტის, საბერძნეთის, ესპანეთისა და ბრიტანეთის ქალაქებში იგი ყველგან ქრისტეს სწავლების მარცვლებს თესდა და აფუძნებდა ეკლესიებს. მის ქადაგებებს მრავალი სასწაული ახლდა თან: სნეულები პეტრეს ჩრდილითაც კი იკურნებოდნენ.წმინდა მოციქული მოწამეობრივად აღესრულა რომის სისხლიანი იმპერატორის, ნერონის ზეობისას. ქრისტიანებმა წინასწარ აუწყეს პეტრეს მოსალოდნელი საფრთხე და სთხოვეს, დაეტოვებინა რომი. ისიც დამორჩილდა მვედრებლებს, მაგრამ როცა ქალაქიდან გადიოდა, იხილა ქრისტე, „შემომავალი ჰრომედ“. პეტრემ იკითხა: „აქ ვიდრე ხუალ, უფალო?“ მაცხოვარმა მიუგო: „შევალ ჰრომედ ჯუარ-ცუმად“. მოციქულს გაუკვირდა: „კუალად ჯუარს-ეცუმია, უფალო ჩემო?“ როცა გაოცებისგან გამოერკვა, უფალი უკვე ზეცად მაღლდებოდა. პეტრემ ეს ჩვენება მიიღო ნიშნად იმისა, რომ „მოწევნულ იყო ჟამი მისი“ და უკანვე გაბრუნდა.მტარვალებმა წმინდანს ჯვარცმა გადაუწყვიტეს. პეტრემ ითხოვა: „ამას გლოცავ თქუენ ერისაგანთა მაგათ, ესრეთ ჯუარს-მაცუთ მე თავ-დამოქცევით და ნუ სხუად, რაჲთა არა მსგავს ვიყო მე უფლისა ჩემისა“.ჯვარზე თავდაღმა მიმსჭვალულ უფლის რჩეულს სულის ამოხდომამდე არ შეუწყვეტია ქადაგება.წმიდანის ცხედარი მისმა მოწაფემ, მარკოზმა გარდამოხსნა, რძითა და ღვინით განბანა, სურნელოვანი ნელსაცხებლებით შემურა, რჩეული თაფლით სავსე მარმარილოს ლუსკუმაში ჩაასვენა და საკუთარ საფლავში (მაშინ ძალზე გავრცელებული იყო საკუთარი საფლავების წინასწარ მოწყობის ტრადიცია) დაფლა.პეტრე მოციქულმა დაგვიტოვა ორი ეპისტოლე, რომლებიც ახალი აღთქმის წიგნებშია ჩართული. პეტრეს მოწაფის, მარკოზის სახარებაც მის მიერ არის მოწონებული და ნაკურთხი.წმინდა მოციქული პავლე ისრაელიანი იყო, ბენიამინის ტომიდან, სჯულით ფარისეველი. ის კილიკიის ქალაქ ტარსუში დაიბადა და რომის მოქალაქედ ითვლებოდა; მოციქულად მოწოდებამდე მას სავლე ერქვა. საერო მეცნიერებებს იგი მშობლიურ ქალაქში დაეუფლა, შემდეგ კი სჯულის უკეთ შესასწავლად იერუსალიმში გაემგზავრა, მაშინდელ გამოჩენილ რაბინ გამალიელთან. გულისხმიერი ჭაბუკი მშვენივრად განისწავლა მოსეს სჯულში და, როგორც ფარისეველი, მისი მტკიცე აღმსრულებელი შეიქნა.სავლეს ისე სძულდა ქრისტიანები, რომ „ფრიად მავნებელ იყო ეკლესიათა მიმართ, სახლებსა შევიდოდა და ითრევდა მამებსა და დედებსა და მისცემდა საპყრობილედ“ (საქმე, 8,3).იერუსალიმში აღძრული დევნის გამო ქრისტიანები პალესტინის სხვადასხვა ადგილებში გაიხიზნნენ. ბევრმა დამასკოს შეაფარა თავი. გულისწყრომით აღსავსე სავლემ მღვდელთმოძღვრისგან გამოითხოვა ქრისტიანთა დატყვევების ნებართვა და დამასკოში გაემგზავრა, რათა ქრისტეს მიმდევარი „მამები, ანუ დედები, კრულნი მოიყვანნეს იერუსალემდ“ (საქმე 9,2). დამასკოს მიახლოებულმა სავლემ ზეციდან გარდამოსული ნათელი იხილა, ზეციური ხილვით გაოგნებული და შეშინებული სავლე „დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას, საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე?“. კითხვაზე: „შენ ვინ ხარ, უფალო?“ ნათლით გამო მოისმა: „მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი!“ (საქმე 9,3-5). იესუმ უბრძანა სავლეს, ქალაქში შესულიყო და დანარჩენი იქ გაეცხადებოდა. სავლე წამოდგა, მაგრამ დამოუკიდებლად წასვლა ვეღარ შეძლო - იგი ვერაფერს ხედავდა. განცვიფრებულმა მხლებლებმა სავლე დამასკოში შეიყვანეს. სამი დღის შემდეგ უფლისმიერი კურთხევით მოციქულმა მოწაფემ, ანანიამ სავლე მონათლა და მხედველობაც დაუბრუნდა.ამის შემდეგ უწინდელი ფარისეველი და ქრისტიანთა სასტიკი მდევნელი მტკიცე აღმსარებელი და უფლის გამორჩეული მოციქული გახდა. ნათლისღების შემდეგ მან არაბეთს მიმართა, სადაც, გადმოცემით, სამი წლის განმავლობაში თავად მაცხოვარი ეცხადებოდა, სჯულს ასწავლიდა და ქრისტიანობის საქადაგებლად ამზადებდა. არაბეთიდან წმიდა პავლე იერუსალიმში ჩავიდა პეტრე, იაკობ და იოანე მოციქულებთან, იქიდან კი - ქალაქ ტარსუში, სადაც ბარნაბა მოციქულთან ერთად მთელი წელიწადი გაატარა საეკლესიო საქმეების მოწყობაში.სულიწმიდის ბრძანების თანახმად, პავლე მოციქული, მარკოზისა და ბარნაბას თანხლებით, წარმართთა შორის ქრისტეს სჯულის საქადაგებლად გაემგზავრა. მან მოიარა სელევკია და კუნძული კვიპროსი. მისგან ქადაგებული სჯულის ჭეშმარიტება მრავალი სასწაულით მტკიცდებოდა. ეს იყო წმიდა პავლე მოციქულის პირველი მოგზაურობა. ამის შემდეგ იგი ლუკას და შილას თანხლებით კვლავ გაემგზავრა ქრისტეს სწავლების გასავრცელებლად. გაიარა სირია, კილიკია და ლიკაონია, გადავიდა ევროპაშიც - მაკედონიაში, იყო საბერძნეთშიც. პავლე წელიწადნახევარი ცხოვრობდა კორინთოში, შემდეგ კი უკან დაბრუნდა და გზად ეფესოსა და კესარიაში გაჩერდა. მცირე შესვენების შემდეგ წმიდა მოციქული მესამედ გაემგზავრა საქადაგებლად: დააარსა ახალი ეკლესიები და განამტკიცა ძველნი. წმიდა მოციქულის ეს მოგზაურობა უკანასკნელი იყო. ქრისტეს არც ერთ მოწაფეს არ დაუთმენია იმდენი ვნება, ტანჯვა და წვალება, რამდენიც უფლის ამ რჩეულმა ჭურმა დაითმინა. თავად წერს: „ჰურიათაგან ხუთ გზის ორმეოცსა ერთი მოკლებული ცემაჲ მოვიღე. სამ გზის კუერთხითა ვიეც, ერთ-გზის ქვითა განვიტჳნე, სამ-გზის ნავი დამექცა, ღამე და დღე უფსკრულთა შინა დავყავ. გზისა სლვანი მრავალ-გზის, ჭირნი მდინარეთანი, ჭირნი ავაზაკთანი, ჭირნი ნათესავთაგან, ჭირნი წარმართთაგან, ჭირნი ქალაქთა შინა, ჭირნი უდაბნოთა ზედა, ჭირნი ზღუათა შინა, ჭირნი ძმათა-მტყუვართაგან“. (2 კორ. 11,24-26).ტკივილებითა და განსაცდელებით დამძიმებული პავლე ღვთის ნებით ამ სოფელშივე შეიქნა ენით აუწერელი ნეტარების ღირსიც: იგი მესამე ცაზე იქნა ატაცებული, სამოთხის სიტკბოება იგემა „და ესმნეს უთქმელნი სიტყუანი, რომელ არა ჯერ-არიან კაცთა სიტყუად“ (1 კორ. 12,2-4).უფლის სათნომყოფელი მოციქული მტარვალებმა კესარიაში შეიპყრეს, აქედან კი რომში გააგზავნეს, სადაც 67 წელს იმპერატორი ნერონის ბრძანებით თავი მოჰკვეთეს: „წარუპყრა ქედი თჳსი წმიდამან პავლე მეჴრმლეთა მათ სიხარულითა. და ვითარცა მოჰკუეთა თავი მეჴრმლემან მან, მეყსეულად მადლითა ღმრთისაჲთა სძჱ გამოჴდა სისხლისა წილ ქედისაგან წმიდისა პავლჱსა“. ამ სასწაულის მხილველებმა ადიდეს უფალი. რომში დღესაც უჩვენებენ ადგილს, სადაც წმიდა მოციქული სიკვდილით დასაჯეს.პავლე მოციქულმა დაგვიტოვა 14 ეპისტოლე, რომლებიც „ახალი აღთქმის“ წიგნებში შედის. ერთ-ერთი სახარებისა და „საქმე მოციქულთას“ ავტორი - ლუკაც მისი მოწაფე იყო.უფლის სათნომყოფელნი - პეტრე და პავლე ქრისტეს სხვა მოწაფეებს შორის, თავიანთი ღვაწლით იმდენად გამოირჩნენ, რომ ეკლესიამ თავნი მოციქულნი უწოდა წმინდანებს და მათი ხსენება ერთ დღეს დააწესა.„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი II, თბილისი, 2001 წ. ასევე დაგაინტერესებთ:"ადრე დაშვებული შეცდომის გამო, თავს უფლის ძმად წოდების ღირსად არ თვლიდა" - რა ვიცით იესოს ხორციელ ძმაზე"დავიწყე შემწვარი კარტოფილის ჭამა, სასწაულად გემრიელის, მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ კარტოფილი არ იყო!.." - მამა გაბრიელის კელიაში მომხდარი სასწაული"გაღვიძებისთანავე, კანკალით, ჯვარი ჩამოხსნა და იმდენი კოცნა, გაოგნებულები ვუყურებდით დათის… არავინ იცის, სად იმოგზაურა..." - დათი ქოქრაშვილთან დაკავშირებული სასწაულები