სიკვდილის შემდეგ სული გარკვეული დროით შეეცდება, დაწყნარდეს, ამიტომ წავა საყვარელ ადგილებსა და უბნებში, მოინახულებს ნათესავებსა და მეგობრებს - რა ხდება გარდაცვალების შემდეგ?

ადამიანის სულიერ გამოცდილებაზეა დამოკიდებული, სიკვდილიდან რამდენ საათში ტოვებს სული სხეულს. არსებობს თეორია, რომლის მიხედვითც, სული სხეულს სამ დღეში შორდება, მაგრამ ზოგიერთისთვის ეს შეიძლება ბევრად უფრო სწრაფად მოხდეს.

როცა მიცვალებულის სული სხეულს ტოვებს
გარდაცვალების შემდეგ ადამიანის სული 40 დღის განმავლობაში რჩება საცხოვრებელ ადგილას, მაგრამ ამ დროს ის იმყოფება გონებრივ სხეულში, რომელსაც აქვს იგივე ჩვევები, რაც ჰქონდა ცხოვრების დროს, მაგრამ ვერ აცნობიერებს მათ.
სიკვდილის შემდეგ სული დიდ არეულობაშია. მისთვის რთულია, გააცნობიეროს და გაიგოს, როგორ გააგრძელოს არსებობა. ამიტომ მრავალი ერისთვის ჩვეულებაა, სიკვდილის დღეს დაკრძალვის გამართვა. სანამ ეს არ მოხდება, სული იქვე იქნება.

დაკრძალვის შემდეგ, სული დაინახავს, ​​თუ როგორ არის მისი სხეული „მიწაში ჩადებული" და ამის შემდეგ მიაკითხავს მას, პერიოდულად.

სიკვდილის შემდეგ სული გარკვეული დროით შეეცდება, დაწყნარდეს, ამიტომ წავა საყვარელ ადგილებსა და უბნებში, მოინახულებს ნათესავებსა და მეგობრებს. ამიტომ ყველა ნათესავმა ამ დროს უნდა შეწყვიტოს ტირილი, მწუხარება და არ გამოავლინოს სასოწარკვეთა. თუ მიცვალებულის სული იხილავს მთელ ამ სევდას, ის იტანჯება.
იმისთვის, რომ სული რაც შეიძლება სწრაფად დაწყნარდეს, საჭიროა, მუდმივად წაიკითხოთ ლოცვები. გარდაცვლილის სული ყველაფერს ისმენს, რადგან ის ყოველთვის ახლოსაა საყვარელ ადამიანებთან. ბევრი თვლის, რომ სიკვდილი მხოლოდ გადასვლაა ახალ ცხოვრებაში. ეს შეიძლება შევადაროთ ტანსაცმლის გამოცვლას. ასე რომ, სულს შეუძლია შეცვალოს ერთი სხეული მეორით.

რას ამბობს მართლმადიდებელი ეკლესია მიცვალებულთა სულებზე
მართლმადიდებელი ეკლესია ამასთან დაკავშირებით ამბობს, რომ ამ  ქვეყნიდან წასვლის შემდეგ, სულმა რამდენიმე ეტაპი უნდა გაიაროს:

დაემშვიდობოს თავის ფიზიკურ სხეულს.
ცოტა ხნით დედამიწაზე დარჩეს, ნათესავებისა და საყვარელი ადგილების  მოსნახულებლად.
გაიაროს განსაცდელის პერიოდი.
ზეცაში ავიდეს.
მიიღოს ღვთის განაჩენი.
წავიდეს ჯოჯოხეთში ან სამოთხეში.
ყველა ეს ეტაპი სრულდება სპეციალურად გამოყოფილ დღეებში. სწორედ ამ დროს ესაჭიროება გარდაცვლილის სულს ოჯახისა და მეგობრების თანადგომა. მათ უნდა წაიკითხონ ლოცვები, აანთონ ტაძარში სანთლები, შეუკვეთონ მემორიალი და აღნიშნონ მისი ხსოვნა. 

სიკვდილის შემდეგ გარდაცვლილები არ წყვეტენ ცოცხლების სიყვარულს. მათ შეუძლიათ, სიზმარში მოვიდნენ და ღირებული რჩევები მოგცენ. ხშირად ასე მიდიან გარდაცვლილი მშობლები შვილებთან და აძლევენ მათ რაღაც მინიშნებებს.
არ ღირს გარდაცვლილი ნათესავების უმიზეზოდ შეწუხება. მათთან დაკავშირების ნებისმიერი მცდელობა გარდაცვლილისთვის განგაში და შფოთვაა. როგორც წესი, გარდაცვლილებმა თავადაც იციან, როდის სჭირდებათ ახლობლებს დახმარება და თანადგომა, ამიტომ ისინი თვითონ მოდიან მათთან.

ვისაც სურს, დაელაპარაკოს საყვარელ ადამიანს, რომელიც აღარ არის ცოცხალი, უნდა ილოცოს მისთვის და გონებრივად მიმართოს მას თავისი კითხვით. დროთა განმავლობაში ისინი თავად მოგცემენ მინიშნებასა და პასუხს.