ისტორიები • 1744868100

„გარდაუვალ სიკვდილს სასწაულმა გადაარჩინა...“ - დადიანების ტაძარში აღდგომას მომხდარი ამბავი

ეს ამბავი რამდენიმე წლის წინ მომხდარა საქართველოში, დადიანების სალხინოს რეზიდენციის ტაძარში და მასზე სალხინოს დადიანების კარის ღვთისმშობლის შობის ეკლესიის დეკანოზს, სერაფიმეს (დანელია) მოუყოლია:დიდი შაბათის საღამოს ცხრა საათისთვის, მრევლი ეკლესიაში უფლის ბრწყინვალე აღდგომის შესახვედრად რომ იკრიბებოდა, საკურთხეველში სადღესასწაულო მსახურებისთვის სამზადისში მყოფ მამა სერაფიმეს გარედან ჩოჩქოლი შემოესმა: მოხუცებული ქალი ხევში გადავარდნილაო! ტაძრამდე მისასვლელად თურმე პატარა ღელეზე გადებული ხიდი იყო გადასავლელი, რის შემდეგაც ცხრა მეტრი სიღრმის ხევის პარალელურად უნდა გევლო. სწორედ ამ ხევში ჩავარდნილა ამ ტაძრის მრევლი, იმხანად 78 წლის ვერა ბებო.სასწრაფოდ გაუშვიათ მანქანა ექიმის მოსაყვანად, ვერა ბებო კი ამოუყვანიათ და ხელში ატატებული შეუყვანიათ ტაძარში. დანახვისთანავე, მოხუც ქალბატონს მამა სერაფიმესთვის მომხდარით და არა - ფიზიკური ტკივილის გამო გამწარებულს უთქვამს: - ეს რა გიქენი, მამა სერაფიმე, ჩაგიშალე აღდგომის დღესასწაულიო?!დეკანოზის თქმით, ვერა ბებო მრევლში ყველაზე ხანდაზმული, მაგრამ ყველაზე მხნე ყოფილა: - რომ იტყვიან, ,,კლდის ნატეხი", იშვიათი იუმორის გრძნობითა და ადვოკატის სიტყვა-პასუხით.მთელი ცხოვრება სკოლაში მასწავლებლად მუშაობდა და ქვრივობაში გამოზარდა ოთხი შვილი... მოხუცი, თურმე, წაჩხურუს მთავარანგელოზთა ტაძრისკენ მიმავალი აღმართის დასაწყისში ცხოვრობდა. მისი ნამოწაფრებს ახსოვთ, ვერა მასწავლებელს რამდენჯერ დაუსჯია და დაუცინია მათთვის აღდგომას კვერცხის საღებავით დასვრილი ხელებისა და ეკლესიაში სიარულის გამო. თუმცა, ერთ კონკრეტულ დღეს, მის ცხოვრებაში ყველაფერი შეცვლილა: ახლობელს ეკამათებოდა და უცებ, თვალწინ ეკლესია წარმოდგომია, თანაც ისეთ ადგილას "დაუნახავს", სადაც ტაძარი არასდროს მდგარა. - ეკლესიას აქ რა უნდაო?! - გაჰკვირვებია, პირჯვარი გადაუწერია და თავი დაუხრია. სწორედ იმწამს გადაუქროლია თავს ზემოთ მასთან გააფთრებული მოდავის ნასროლ საკმაოდ მოზრდილ ქვას.ვერა ბებო მიმხვდარა, რომ გარდაუვალ სიკვდილს ღვთის სასწაულმა გადაარჩინა. მეორე დღესვე ეკლესიაში მისულა და უთხოვია: უვარგისი ვიყავი აქამდე, არა ვარ ღირსი აქ ვიდგე, მაგრამ ეკლესიამ გადამარჩინა და თუ მიმიღებთ, ყოველთვის ვივლიო. ასე დაწყებულა მისი ახალი - ეკლესიური ცხოვრება.იმ აღდგომა ღამეს, ხევში რომ გადავარდა, მშრალ ადგილას თავით დაცემულა და არაფერი დაშავებია. სანახავად მისულ მეზობლებს უთქვამთ, - არც ახლა მოეშვები ეკლესიაში სიარულსო? ვერა ბებოს უპასუხია: - პირიქით, ახლა სულაც იქ უნდა დავრჩე... წადით და ნახეთ, საიდან გადავვარდი, თუ შეიძლება იქიდან გადავარდნილ კაცს არაფერი სჭირდეს? ცოცხალი რომ დამტოვა ღმერთმა, ვივლი კი არა, ყოველდღე იქ ვიქნებიო...

ისტორიები • 1744658241

VIDEO: სასწაულმოქმედი გასაღების ტაძარი სტამბოლში, რომელიც მომლოცველებს უპასუხოდ არ ტოვებს

სასწაულმოქმედი ტაძარი სტამბოლში, რომელსაც ხშირად გასაღების, სურვილების, ანდაც პირველი დღის ტაძარს უწოდებენ, სინამდვილეში ღვთისმშობლის სახელობისაა, რომელიც ცხოველმყოფელ წყაროზე აიგო.ხელოვნებათმცოდნე თინათინ გამცემლიძე ტაძრის ისტორიას ჰყვება.„მე-18 საუკუნეში, ამ ადგილზე ცხოვრობდა ბერძენი ვაჭარი, რომლის ოჯახშიც გამოცხადება მოხდა. ვაჭრის პატარა ქალიშვილს ღვთისმშობელი გამოეცხადა, რომელმაც უთხრა, რომ მათი ბაღის ტერიტორიაზე იყო ცხოველმყოფელი წყარო. მას სთხოვა, რომ ეპოვათ ეს ადგილი და მის სახელზე ეკლესია აეშენებინათ. სადაც ხალხი მივიდოდა და კურნებას მიიღებდა, ალბათ სურვილების შესრულებაც. მართლაც, მორწმუნე ოჯახი იყო და ეს გამოცხადება ღვთის ნიშნად მიიღო.დღევანდელი ტაძარი პირველი სახით არ არის შემორჩენილი, მოგვიანებით არის გადაკეთებული, მაგრამ ეზოში ძველი ტაძრიდან შემორჩენილი პატარ-პატარა ქვებია. ეს პაწაწუნა ეკლესია მთელი მსოფლიოდან ძალიან ბევრ ადამიანს იზიდავს.ამ ტაძარში მისული ადამიანი, გულწრფელი სურვილითა და თხოვნით უპასუხოდ არ რჩება.გასაღებები ამ ტაძრის აუცილებელი ატრიბუტია, ისინი შესასვლელში იყიდება, სანთლებთან ერთად. როდიდან დაიწყო ღვთისმშობლის ტაძარში ამ გასაღებების რიტუალი, არ ვიცით. ეს არის ხალხური ტრადიცია, სიმბოლო, როგორც შენი გულის გასაღები, გულის ნადები... სახარების თანახმად, როგორც კი ტაძარი სურვილს შეგისრულებს, უკან უნდა მიბრუნდე მადლიერების ნიშნად. გასაღები უკან უნდა დააბრუნო, რომ მერე სხვამ წაიღოს, სამადლობელი ლოცვა უნდა აღავლინო, შესაწირი დატოვო, ან ტკილეული მიიტანო და იქ მყოფ ადამიანებს გაუმასპინძლდე.“ - განაცხადა თინათინ გამცემლიძემ ტელეკომპანია გურჯაანის ეთერში. 

საზოგადოება • 1744370640

„უცნაური რაღაცები მოხდა... მაგრამ ვერ ვხვდებოდით...“ - ტაძარი, რომელსაც ბევრი მისტიკური ამბავი უკავშირდება

მსახიობები ზურაბ ცინცქილაძე „დღის პოსტის“ სტუმარი იყო, სადაც ისაუბრა „მეტეხის“ თეატრზე. ის სწორედ იქ მოღვაწეობდა და ტაძარს ბევრი არასასიამოვნო და მისტიკური ამბავი უკავშირდება.„ყოველგვარი წესის დარღვევით, იქ თეატრი არსებობდა. საღვთო წესით, ადამიანური, საკურთხევლის მხარეს სცენა გვქონდა გამართული... სწორედ ამიტომ, უნდა დაგვეტოვებინა - დაიწერა წერილი, რომელსაც ხელს აწერდა მერაბ კოსტავა და ჩემი მეგობარი, ზვიად გამსახურდია და ჩემი კოლეგები. კინაღამ დაგვაპატიმრეს.მესამე დღეს, ახალგაზრდა კომუნიზმში“ დაიბეჭდა, გთხოვთ, ჩვენი ხელმოწერები გაუქმებულად ჩათვალოთ, ჩვენ ცინცქილაძემ შეგვაცდინა, ზოგიერთ კოლეგას ვეუბნებოდი, თქვენ შეგიძლიათ, ხელზე მაკოცოთ, თქვენი ხელმოწერის ქვეშ კოსტავა და ზვიად გამსახურდია აწერენ ხელს მეთქი...ნუ გამახსენებთ, რომ უამრავი ჩემი ტოლი ახალგაზრდა ამა ქვეყნიდან გავიდა... და ჩვენც განსაკუთრებული რაღაცები შეგვემთხვა, თავზარდამცემი რაღაცები მოხდა... მაგრამ ვერ ვხვდებოდით...ერთ დღეს მამა გაბრიელმა მომცა ერთი პატარა სანთელი და ღვთისმშობლის გამოსახულება, ეს გამოგიყვანს იქიდანო... მიჭირავს და წავედი თეატრში... სანთელი და ხატი კედელზე მივამაგრე... შემოდის ერთ-ერთი ხელმძღვანელი, ცინცქილაძე დამიწვავს თეატრსო, სანთელი მოგლიჯა, ხატი აიღო და დაჭმუჭნა... სანთელი ვერ გაწყვიტა... ამის შემდეგ თქვენი მონა მორჩილი დგება, ჩამოდის მშვიდად და წამოვედი 13 წლის მერე...“ - იხსენებს მსახიობი.

საზოგადოება • 1744227240

„ვისაც სნეული ჰყავს და მძიმე განსაცდელის წინაშე დგანან...“- სად და როდის გამოაბრძანებენ სასწაულმოქმედ ხატს

„დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი” - ეს არის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი „დედოფალი“, რომელიც თბილისში, ერთ-ერთ უბანში, ჩვეულებრივ საცხოვრებელ სახლშია დაბრძანებული.მას ორი ახალგაზრდა მცველი ჰყავს - რეჟისორი ზურაბ შიოშვილი და მუსიკოსი გიორგი ჭოლოკავა. ხატი აბსოლუტური ანალოგია ივერიონში დაბრძანებული დედა ხატის - ივერიის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლისა, რომელსაც „პორტაიტისა“ ეწოდება.წმინდა დედოფლის ხატი, რომელსაც უამრავი სასწაული უკავშირდება, ასევე სასწაულებრივად, თავად ირჩევს, სად მიბრძანდეს - იქნება ეს ტაძარი, თუ კონკრეტული ადგილი, რათა მორწმუნეებს მასთან მიახლების საშუალება მიეცეთ.ათონურ სიწმინდეთა ძალით შემოსილი ხატი - „დედოფალი“ უდიდესი სიყვარულითა და სითბოთი მოილოცა უწმინდესმა და უნეტარესმა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქმა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსმა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტმა ილია მეორემ და „სიხარულის მომნიჭებელი“ უწოდა - ხატი საკვირველმომქმედი  და მსწრაფლშემსმენელია.ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატის  მცველები ზურაბ შიოშვილი და გიორგი ჭოლოკავა, საკვირველმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის - „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი" გამობრძანების შესახებ ინფორმაციას, სოციალურ ქსელში ავრცელებენ:„ჩვენო ძვირფასებო!შეგახსენებთ რომ 12 აპრილს იგეგმება საკვირველთმოქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატის „დედოფალი-სიხარულის მომნიჭებელის" გამობრძანება (დეტალური ინფორმაცია დევს გვერდზე). იქნება დაუჯდომლებიცა და ასლებიც. მომდევნო გამობრძანება არ იგეგმება მალე, შესაბამისად, ვისაც დიდი სურვილი და საჭიროებაც გაქვთ ხატის მოლოცვისა, მობრძანდეთ შაბათს.ამ პოსტის კომენტარებში კი ყველამ თქვენი სასწაულის შესახებ გვიამბეთ, რათა განსაცდელში მყოფთ, დიდი იმედი ვაჩუქოთ ერთად.გააზიარეთ ეს სასიხარულო ინფორმაცია, რადგან უამრავი ადამიანი ელოდება ამ დღეს.გთხოვთ, ყურადღებით გაეცნოთ განცხადებას.12 აპრილს დიდ დღესასწაულს გიმზადებთ. საკვირველმქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატი „დედოფალი - სიხარულის მომნიჭებელი" გამობრძანებული იქნება ისნის რაიონში, მერვე ლეგიონის დასახლება, წულუკიძის ქუჩა წმინდა ვახტანგ გორგასლის სახელობის ეკლესიაში 12 საათიდან 17 საათამდე.ამჯერადაც, ხატების გამობრძანებისას, შესაძლებლობა გექნებათ, ანთებული კანდელიდან სნეულთა საკურნებლად უსასყიდლოდ წაიღოთ კანდელის ზეთი, რომელიც უამრავი ადამიანის გადამრჩენელი გახდა დღევანდელ დღემდე. ( ზეთის წასაღებად იქონიეთ ახალი სამედიცინო შპრიცები, რითაც ამოვიღებთ ზეთს და გაგატანთ).ტაძარში იქნება დაუჯდომლებიც, ხატის ასლებიც, რომელნიც უდიდეს საკვირველებას ახდენენ აგერ უკვე მეათე წელია და თქვენს ოჯახებში უმეტესი თქვენგანი გრძნობს ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მანუგეშებელ თბილ ხელს.მათ ვისაც კვლავ გადაწყვეტილი გაქვთ თქვენ სახელზე კანდელში ენთოს ზეთი და თქვენი შესაწირი გაუნაწილოთ მრევლს, ზეთი შეგიძლიათ პირდაპირ მოიტანოთ ჩვენთან, ხატის მცველებთან, რათა დავიცვათ მაქსიმალურად წესრიგი.როგორც ყოველთვის, ახლაც დაიძვრება მთელი საქართველო, უამრავი ადამიანი ჩამოვა რეგიონიდან, როგორც უკვე გინახავთ, მოჰყავთ სნეულები კლინიკებიდანაც ზოგი საკაცით, ზოგი ეტლით, მაგრამ როგორც უკვე იცით, არავინ დარჩებით ისე, ვინც ხატს ვერ მოილოცავთ შესაბამისად, ტრადიციისამებრ დავიცვათ სიმშვიდე და რიგში დგომის დრო გამოვიყენოთ ლოცვისთვის.აუცილებლად გააზიარეთ ეს ინფორმაცია, რათა არავინ დარჩეს გულდაწყვეტილი, რადგან, მუდამ ბევრი მომლოცველი ელის ამ დღეს და განსაკუთრებულად ისინი, ვისაც სნეული ჰყავთ და მძიმე განსაცდელის წინაშე დგანან დღეს. მომდევნო გამობრძანება მალევე ვერ იქნება გარკვეულ მიზეზთა გამო და სწორედ, ამიტომ ვისაც ხატის ასლები გსურთ, აუცილებლად მობრძანდით ხატის გამობრძანებაზე.ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელმა მოგმადლოთ სიყვარული და მშვიდობა.მცველნი საკვირველთმომქმედი და მსწრაფლშემსმენელი ხატისა „დედოფალისა - სიხარულის მომნიჭებელისა"გიორგი და ზურაბი,“ - ინფორმაციას სოციალურ ქსელში, გვერდი „დედოფალი“ ავრცელებს

საზოგადოება • 1744055685

„დედა ნატალია, შვილი არ მიჩნდება... დედაო, ჩემი შვილი ვერ მეტყველებს...“ - ტაძარი, სადაც მამა გაბრიელის სარტყელი სასწაულებს ახდენს

ტაძარი, სადაც დედა ნატალია მოღვაწეობს, ღირსი მამა გაბრიელის სახელობის დედათა მონასტერია. ბევრმა „პრაიმტაიმის“ სტატიით შეიტყო ციხისჯვრის ამ პატარა, მაგრამ სასწაულების მომვლინებელი ტაძრის შესახებ, სადაც მამა გაბრიელის ნაქონი სარტყელი ინახება და რწმენით სავსე გულით ნათხოვნ სურვილებს ასრულებს.სახარებიდან ხომ გახსოვთ, წლობით ტანჯული, სისხლმდინარე ქალი რომ ამბობს, იესოს კალთასაც რომ შევეხო, განვიკურნებიო და განიკურნა. მას კი მაცხოვარმა უთხრა, შენმა რწმენამ განგკურნაო. ასეა. როგორი რწმენითაც მივეახლებით უფალს, თხოვნაც ისევე აგვიხდება.რწმენაა, უხილავი ძაფებით, ერთი წლის მანძილზე რომ მესამედ მიმაბრუნა ამ პატარა ტაძარში, რომელსაც იმ დღესაც ფუტკრებივით ეხვია ბაკურიანიდან მისული ხალხი.„დედაო, დედაჩემი მოვიყვანე, შენი ლოცით თვალებში ჩინი დაუბრუნდა“ - მესმის ფრაზა და ვფოკუსირდები ქალზე, რომელსაც მადლიერების ცრემლებით ავსებია ახელილი თვალები.„ჩემი ლოცვით კი არა, მამა გაბრიელის სასწაულით“ - უსწორებს დედა ნატალია და უხარია. გულწრფელი სიხარულით აგრძელებს ფუსფუსს.„დედაო, შვილი არ მიჩნდება... რა არ ვცადე“ - ახალგაზრდა ქალი იმედით შეჰყურებს ამ ტაძარივით პატარა და ძალზე საყვარელ მონაზონს.დედაო ჩამოდგება და რჩევებს აძლევს, მერე ტრადიციულად ეკითხება: ქამარი გაიკეთე? მოდი, შემოირტყი და ეს ლოცვა წაიკითხე.მიჰყავს მამა გაბრიელის სიწმინდეებთან - მის მირონმდინარე ხატთან და სარტყელთან.„დედა ნატალია, მოყვანილი მყავს, ბავშვი, ვერ მეტყველებს. დიდია უკვე...“ - მამა თვალს არ აშორებს მონაზვნის თვალებს და ნუგეშის მომცემი სიტყვების მოლოდინში პატარავდება...თანაგრძნობით გაპოხილი, არ იცი, სად წახვიდე, როდესაც სასწაულისთვის მოსული ადამიანის მისიას უნებურად იგებ.აქ მოსული ყველა ადამიანი, რწმენას მამა გაბრიელის სარტყელთან მიჰყავს. იმედი რწმენას ეჭიდება... და გული კოსმოსს წვდება...შეხედავ და თითქოს ჩვეულებრივი ტყავის ქამარია, ჩვენი ბაბუები რომ ატარებდნენ, ისეთი. მაგრამ რომ წარმოიდგენ, მას მამა გაბრიელი ატარებდა, ლოცვის დროს მიწიდან აწეული, სალოსი, წინასწარმეტყველი და ჩვენი დროის წმინდანი, მაშინვე უკუაგდებ პირველ შთაბეჭდილებას და იწყებ მობილიზებას, რომ არ დაგავიწყდეს, რისი თხოვნა გინდოდა...წელზე იკეთებ, კითხულობ იქვე დაწერილ ლოცვას, გულით თხოვ შემწეობას, შემდეგ იხსნი, იდებ ადგილებში, რაც გაწუხებს, ჯვარზე, რომელსაც ატარებ და უკან აბრუნებ, ყუთში...ყველაფერს მონასტრის ერთადერთი მონაზვნის, 78 წლის დედა ნატალიას მითითებით ასრულებ.აქვს იუმორი, ზომიერი სიმკაცრე და საუბარში ყოვლად მოულოდნელად ინგლისურ სიტყვებს ურევს. ხუმრობს. ეს აღარ გიკვირს, როდესაც იგებ, რომ საერო ცხოვრებაში ინგლისურის ენის პედაგოგი იყო და „თიჩა მანანას“ ეძახდნენ.მონაზვნად ცხრა წლის წინ, ხარებას აღიკვეცა... დედა ნატალია „პრაიმტაიმის“ მკითხველს თავის თავზე უყვება...დედა ნატალია: ვიყავი ინგლისურის პედაგოგი. ღმერთის ყოველთვის მწამდა, ეკლესიური ვიყავი.ჩვენთან ტაძარში დედა პარასკევა იყო ჩამოსული. მცხეთიდან წამოსვლის შემდეგ, ერთი პერიოდი ამ მონასტერში მოღვაწეობდა... მაშინ მე მონაზვნად აღკვეცილი არ ვიყავი. მცხეთის სამთავროს მონასტერში წამოდი სტუმრადო, შემომთავაზა.ბორჯომ-ბაკურიანის ეპარქიის ყოფილმა მღვდელმთავარმა, მეუფე სერაფიმემ მირჩია, მანანა დეიდა, მცხეთაში ჩადით და იქ ნახეთ, როგორია მონაზვნური ცხოვრებაო...სამი თვე და ათი დღე დავყავი მცხეთაში...ეს ტაძარი კი მამათა მონასტერი იყო, მაგრამ როდესაც აწყურის ღვთისმსობლის ხატი ამობრძანდა, დედათა მონასტრად გადაკეთდა. აქ იყო დედა პარასკევა სხვა დედებთან ერთად. მერე აქაური მონაზვნები სხვადასხვა ტაძრებში დაიქსაქსნენ, დედა პარასკევა კი ვარდგინეთის ივერის ღვთისმშობლის სახელობის დედათა მონასტერშია.ვუვლიდი ავადმყოფ დედას, შემდეგ ქმარს. ორივე რომ გარდაიცვალნენ,სადგერის დედათა მოხდა ჩემი მონაზვნად აღკვეცა.ახალგაზრდებთან შედარებით, ხანდაზმულების აღკვეცა მალე ხდება. მორჩილი ვიყავი, სამონაზვნო ეტაპიც არ გამივლია. მეუფე სერაფიმემ თქვა, ეს იქნება მორჩილის პირდაპირ მონაზვნად აღკვეცის პირველი და უკანასკნელი შემთხვევა ჩემი მოღვაწეობისასო. ასეც იყო. ჩემი მონაზვნად აღვკეციდან რამდენიმე დღეში, მეუფე სერაფიმე ჯოჯუა ამ ეპარქიის მღვდელმთავარი აღარ იყო.ხარება ძალიან მიყვარს და ამ დღეს მოხდა ჩემი აღკვეცა. ემოციური დღე იყო. დაბნეული ხარ ამ დროს. ხარ ჩუმად, არ იცი, რა თქვა.თმაგაშლილი მხოლოდ გრძელი თეთრი პერანგით გამოდიხარ. გაწვენენ, ლოცვა იკითხება. სამჯერ გაწვდიან მაკრატელს და უკან უნდა გადაუგდო. თუ არ გადაუგდე, ესე იგი, არ გინდა მონაზვნობა.მერე გიჭირავს ჯვარი, მოდიან მონაზვნები და გთხოვენ დალოცვას. გლოცავთ ცოდვილი მონაზონი, დედა ნატალია-მეთქი, ვეუბნებოდი. აღკვეცის დღეს მონაზვნის დალოცვას დიდი ძალა ჰქონია...ჩემ შვილს, მამა გაბრიელს გაუხარდა, რომ მეუფემ დედა ნატალია დამარქვა. დედაჩემს ერქვა და მორწმუნე ქალი იყო. ჩემ შვილს ძალიან უყვარდა ბებია და სადგერში რომ აღსაკვეცად მივდიოდით, მამაომ მითხრა, ნეტა, ნატალიას დაგარქმევდესო და ასეც მოხდა. ჩვენი სურვილისგან სრულიად დამოუკიდებლად, მეუფე სერაფიმემ მონაზონ ნატალიად აღმკვეცა.მას შემდეგ სულ ლოცვაში ვარ. მართალია, აქ ჩემი შვილია წინამძღვარი, მაგრამ ეს პრივილეგიას არ მანიჭებს. მონასტერში ცხოვრება ტიპიკონის წესების დაქვემდებარებას ითხოვს. აქაურ ცხოვრებას თავისი წესები აქვს და უნდა ასრულებდე.აი, ასე, ტაძარში სანამ ნანატრ სიწმინდეს მიეახლებით, დედა ნატალიას იხილავთ. დგას და რმენით მისულ გულებს ნუგეშის მომცემი სიტყვებით მასპინძლობს. ჰყვება სასწაულებზე, რომელსაც მამა გაბრიელის სარტყელი, მირონმდინარე ხატი და შესამოსელი ახდენს.ციხისჯვრის (სოფელი ბორჯომის მუნიციპალიტეტში) წმინდა გაბრიელ აღმსარებელი სალოსის სახელობის ტაძარი 2012 წელს მიტროპოლიტ მეუფე სერაფიმეს ლოცვა-კურთხევით აიგო და ერთ წელიწადში იკურთხა.დედა ნატალია მიყვება, რომ როდესაც მისმა შვილმა, არქიმანდრიტმა გაბრიელმა (ერისკაცობაში იოსებ ჯამბაზიშვილი) ტაძარი მამა გაბრიელის სახელზე ააშენა, მალევე გაიხსნა მამა გაბრიელის საფლავიც. ის უკვე წმინდანად იყო შერაცხული. ამდენად, ეს არის ამ წმინდანის სახელზე აგებული პირველი ტაძარი.სარტყელს სასწაულები მოუხდენია. ტაძარშია ხის ჯვარი, რომელიც გააკეთა კაცმა, რომელსაც შვიდი წელი შვილი არ ჰყავდა. სარტყელის გაკეთების შემდეგ მიეცა შვილი, ეს ჯვარი კი ტაძარს შემოსწირა.არქიმანდრიტი გაბრიელ ჯამბაზიშვილი: სიწმინდესთან შეხებით ადამიანი მადლს იღებს. და მეუფეს ლოცვა-კურთხევით, ეს ტრადიცია, ჩვენთან გადმოვიტანე. აქამდე, საქართველოში, ასეთი ტრადიცია არ ყოფილა, რომ პირდაპირ ნივთებს მთხვეოდა ან  გაეკეთებინა ისინი მრევლს.ემა დეიდამ და დედა პარასკევამ მაჩუქეს მამა გაბრიელის სარტყელი და მას შემდეგ ის ჩვენს ტაძარშია.ჩვენი ტაძარი უშვილოთა მფარველობით გამოირჩევა. სასწაულია ის, რომ მამა გაბრიელის სახელობის ტაძარში მოლოცვის შედეგად, უკვე ძალიან ბევრი ბავშვი დაიბადა. დაახლოებით 70-მდე ბავშვი…ასე რომ, ახალციხის მხარეში (ბორჯომში, ბაკურიანში) ყოფნისას, აუცილებლად მოილოცეთ დიდი სასწაულის მომვლინებელი პატარა ტაძარი, სადაც ღვთისმსახური დედა-შვილი მამა გაბრიელის მიერ გაბედნიერებული ადამიანების სიხარულებით ხარობს…

ისტორიები • 1744042340

VIDEO: ტაძარი, რომელზეც 17 ხეა ამოსული - რეკორდსმენი სალოცავის ისტორი

უკვე 10 საუკუნეა ყველანაირ ფიზიკურ კანონს ეწინააღმდეგება. მაინც ამაყად დგას და დღემდე აოცებს მნახველს.წმინდა თეოდორას ტაძარი საბერძნეთში, ნახევარკუნძულ პელოპონესზე მდებარეობს. ბიზანტიური სტილის ტაძრის სახურავზე ამოსულ 30 მეტრამდე სიმაღლის 17 ხეს უყურებ და თავში უპასუხო კითხვების კორიანტელი დგება. როგორ? რანაირად? და ასე დაუსრულებლად… ეს პირველი ემოციებია ტაძარში შესვლამდე. აი, შიგნით შესულს კი მეორე გაოცება გელით.ხეების ფესვები კედლებში დაქსელილი. უკვე საუკუნეებია ყველანაირი ფიზიკურ კანონს ეწინააღმდეგება. ამ უჩვეულო და ამოუცნობი ფენომენის გამო ტაძარი გინესის წიგნშია შეტანილი.ლეგენდა, რომელიც ტაძარს უკავშირდება – ვინ იყო თეოდორა?ერთი ვერსიით, წმინდა ავგუსტა თეოდორა, მაკედონიის დინასტიის იმპერატორ კონსტანტინე IX – ის ქალიშვილი იყო. მეორე ლეგენდის თანახმად საბერძნეთში, ბიზანტიის ბატონობის დროს, ოჯახიდან ჯარში თუ კი ვინმე არ წავიდოდა, დიდი ჯარიმის გადახდა ევალებოდა, მიუხედავად იმისა, ბიჭი ჰყავდათ თუ არა. ერთ-ერთ ოჯახს ქალიშვილები ჰყავდა, ჯარიმის გადახდის საშუალება კი არ ჰქონდა. 17 წლის უფროსმა გოგომ, ავგუსტა თეოდორამ, გადაწყვიტა ეხსნა მშობლები დიდი გადასახადისგან და ასეთი გამოსავალი მოძებნა. გადაიცვა ბიჭის ტანსაცმელი და ჯარში წავიდა.ამავე ლეგენდის თანახმად, ჯარისკაცის ფორმაში გამოწყობილი თეოდორა, სოფელში, ერთ გოგონას შეყვარებია და იმის გამო, რომ საპასუხო გრძნობა ვერ მიუღია, შური იძია.სხვა მამაკაცისგან ორსულად დარჩენილმა, მუცლად მყოფი ბაშვის მამად თეოდორა დაასახელა. იმის გამო, რომ „ჯარის ქალმა“ თავი ვერაფრით იმართლა, მდუმარებით მიიღო ყველა ბრალდება. ორსული ქალის „უპატრონოდ მიგდების“ გამო სოფელმა თეოდორას განაჩენი თავად გამოუტანა და ლინჩის წესით გაასამართლა.ამ ქვეყნიდან იმიერში გადასვლამდე თეოდორას ღმერთისთვის უთხოვია: „მიუტევე ჩემს მტრებს, ჩემი სხეული ტაძრად აქციე, თმები ხეებად, სისხლი, კი მდინარედო.“ ეს მისი უკანასკნელი სიტყვები იყო, რის მერეც აღესრულა.იმასაც ამბობენ, რომ სოფელში არსებულმა მდინარემ კალაპოტი შეიცვალა და ახლა სწორედ ამ ტაძრის საძირკველიდან მოედინება.წმინდა თეოდრორას დღესასწაული 11 სექტემბერს აღინიშნება. 

პოლიტიკა • 1743847532

ხელისუფლებისა და ეკლესიის თანამშრომლობის გარეშე გელათის რეაბილიტაციის პროცესი სწორად ვერ წარიმართებოდა, დარწმუნებულები ვართ, ძალიან მალე დაგვიბრუნდება გელათის სამონასტრო კომპლექსი, ხარაჩოების გარეშე, სრულად აღდგენილი და ყველა კიდევ ერთხელ ვიამაყებთ ჩვენი ქვეყნის ამ უძვირფასესი მემკვიდრეობით - პრემიერი

მთავრობამ და ეკლესიამ შევიმუშავეთ ერთობლივი გეგმა, რაც იყო საკვანძო მნიშვნელობის საკითხი, ხელისუფლებისა და ეკლესიის თანამშრომლობის გარეშე გელათის რეაბილიტაციის პროცესი სწორად ვერ წარიმართებოდა, თანამშრომლობის ეს ფორმა სრულად შეესაბამება იუნესკოს პრინციპებსა და მოთხოვნებს, - ამის შესახებ საქართველოს პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი კობახიძემ გელათის მონასტრის კედლის მხატვრობისა და მოზაიკის საკონსერვაციო პროგრამების განხორციელებასთან დაკავშირებულ ღონისძიებაზე სიტყვით გამოსვლისას განაცხადა.მისივე თქმით, ეკლესიასა და სახელმწიფოს შორის მჭიდრო თანამშრომლობა უზრუნველყოფს ღონისძიებების სწორად და სათანადოდ წარმართვას.„გვაქვს კოორდინირებული სტრატეგია - საპატრიარქო, როგორც ძეგლის მესაკუთრე, პასუხისმგებლობას იღებს სამუშაოების მეთოდოლოგიაზე, მთავრობა კი, უზრუნველყოფს სრულ ფინანსურ და მატერიალურ მხარდაჭერას, რაც არის ჩვენი პასუხისმგებლობა. თანამშრომლობის ეს ფორმა სრულად შეესაბამება იუნესკოს პრინციპებსა და მოთხოვნებს, რაც გულისხმობს იმას, რომ ძეგლების მოვლა-პატრონობის პროცესი უნდა იყოს თანამონაწილეობითი, უნდა ითვალისწინებდეს ფართო ჩართულობას. ეს თანამშრომლობა ქმნის ახალ გამოცდილებას კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის სფეროში და მნიშვნელოვანია, ასეთი ფორმით განხორციელდეს ყველა შესაბამისი პროექტი. დარწმუნებული ვარ, რომ კომიტეტის მუშაობა იქნება ძალიან ნაყოფიერი და შედეგიანი და ეს მნიშვნელოვანია როგორც მიმდინარე პროცესის სწორად წარმართვისთვის, ასევე სამომავლო, გრძელვადიანი სტრატეგიის დასაგეგმად. მინდა, საქართველოს მთავრობის სახელით, კიდევ ერთხელ დაგპირდეთ თანადგომას ამ ძალიან მნიშვნელოვან საქმეში. დარწმუნებულები ვართ, ძალიან მალე ჩვენ დაგვიბრუნდება გელათის სამონასტრო კომპლექსი, ეს უძვირფასესი ტაძარი, ხარაჩოების, დროებითი კონსტრუქციების გარეშე, სრულად აღდგენილი და ყველა კიდევ ერთხელ ვიამაყებთ ჩვენი ქვეყნის ამ უძვირფასესი მემკვიდრეობით,“- აღნიშნა პრემიერმა.

პოლიტიკა • 1743167647

საქართველოს ნებისმიერ მოქალაქეს შიში უნდა ჰქონოდა მათი სახელის ხსენებისას - ეს იყო მათი პოლიტიკა! - სოზარ სუბარი

სამაჩაბლოში ომის დაწყებამდე შექმნილ ვითარებასა და წინა ხელისუფლების მიერ იქ წარმოებულ პოლიტიკაზე ისაუბრა 2003-2012 წლებში მოქმედი რეჟიმისა და რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირების საქმიანობის შემსწავლელი საქართველოს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე კომისიის მდივანმა, პარლამენტის ვიცე-სპიკერმა, სოზარ სუბარმა.როგორც მან აღნიშნა, ხეობის მოსახლეობის მიმართ ხელისუფლების ინტერესი არ იკვეთებოდა და ამას ადგილობრივი მოსახლეობა მასთან გამართულ შეხვედრებზე ამბობდა.„სამართლიანობისთვის უნდა ითქვას, რომ ჩვენთან ერთად (სოზარ სუბარი და გიორგი ხაინდრავა) იყო გიგა გიორგაძე, ამჟამად თავდაცვის მინისტრის მოადგილე, მაშინ, როგორც სახალხო დამცველის ოფისის წარმომადგენელი აღრიცხავდა თითოეულ ამ შეხვედრას. სამწუხაროდ, შემდგომი სახალხო დამცველის პერიოდში, მთელი ეს ოქმები განადგურდა როგორც ისტორიისთვის არასაინტერესო მასალა, ისევე, როგორც 7 ნოემბრის მოვლენების დროს აღრიცხული გამოკითხვების ოქმები და ისტორიული მასალები.ეს ერთი და მეორე, დღეს რომ ბევრს ლაპარაკობენ პატრიოტიზმზე, ნაციონალურ მოძრაობასა და მათ თაყვანისმცემლებზე ვსაუბრობ, მე და ბატონი გოგა ჩავედით სოფლებში ავნევი და ნული. ეს არის ფრონეს ხეობა, შედარებით მოწყვეტილი ცენტრს. ათამდე ქართული სოფელი იყო იქ კონფლიქტის დაწყებამდე - ყველა დაცლილი. ეს ორი სოფელი მართლა გმირულად იდგა - თითოეული იქ მაცხოვრებელი ადამიანი იყო გმირი, არ მიდიოდა არსად და იცავდა სოფელს უმძიმეს პირობებში. იცით, იქ რა გვითხრეს? შოკი იყო ნამდვილად - თქვენ ხართ ორად-ორი ადამიანი, თანამდებობის პირები, საქართველოს ხელისუფლების წარმომადგენლები, ვინც აქ ჩამოვიდაო. არც თბილისიდან, არც გორიდან, არასდროს არავინ, არც ერთი თანამდებობის პირი იქ არ ჩასულა!როგორ „უყვარდათ“ საქართველო და მისი კუთხეები და რამდენად „პატრიოტები“ იყვნენ, ამის მაგალითად მოვიყვან მიხეილ სააკაშვილის მიერ „INDEPENDENT“-თვის მიცემულ ინტერვიუს (2011 წლის 15 თებერვალი), სადაც ის ამბობს, რომ ტერიტორია, რომელიც დავკარგეთ, ეს არის უბრალოდ ქვები, მეტი არაფერი და ამას არ აქვს არანაირი ფასი. ამ ტერიტორიების ერთადერთი ფასი არის მისი გამოყენება ჩვენს წინააღმდეგ შეტევისთვის. ლაპარაკია საქართველოს შუაგულზე, საქართველოს ისტორიის ყველა საკვანძო მომენტის ცენტრზე - შიდა ქართლი როცა იყო ძლიერი, საქართველო იყო ძლიერი. აი, ამ ტერიტორიებზეა ლაპარაკი.საუბარია შიდა ქართლში 111 სოფელზე, გმირ ადამიანებზე, ადგილობრივ მოსახლეობაზე, რომელსაც საუკუნეებიდან მოსდევთ გმირობა და სადაც თაობიდან თაობას გადაეცემა ეს სულისკვეთება. იქ სადაც არის იკორთის ტაძარი, სადაც მაჩაბლები, ქსნის ერისთავები, ამილახვრები მოღვაწეობდნენ, ყოფილა თურმე ქვების გროვა და მეტი არაფერი. ადგილი, სადაც ჩასულმა მიხეილ ჯავახიშვილმა თქვა, რომ აქ იგრძნო ქართული ენის ძალა. ამას ემატება 30 სოფელი კოდორის ხეობაში, რომელიც თურმე ასევე ყოფილა ქვების გროვა. როდესაც აფხაზეთი დავკარგეთ, აფხაზეთს დაკარგული არ ერქვა, სანამ იქ ტერიტორიას ვაკონტროლებდით, მის რაღაც ნაწილს მაინც. ტერიტორიების 20 პროცენტი ჩააბარეს მტერს და ეს ყოფილა თურმე ქვების გროვა. აი, ესაა მათი პატრიოტიზმი, პატრიოტიზმი კი არა, ესაა ქვეყნის მტრობა!იმ 2006 წელს რომ ჩავედით, მართლა თითოეულ ოსურ ოჯახში შევედით და დღესაც თვალწინ მიდგას თავგადაგლეჯილი, პოლიციის შენობაში წამებისგან თავგატეხილი 70 წლამდე ასაკის მოხუცებული კაცი, ყოფილი პოლიციელი, რომელიც ტაქსის მძღოლი იყო და კითხულობდა რა გინდოდათ, რას მერჩოდითო, ვტაქსაობდიო და თბილისსა და გორში კი არა, ბათუმში და ფოთში მიმყავდა ხალხიო, მთელ საქართველოში, ჩემს სამშობლოში დავდიოდი ყველგან და ახლა აქეთ გამოხედვა აღარ მინდაო. აი, ეს გააკეთეს ამათ...“, - განაცხადა სოზარ სუბარმა.მან ასევე გაიხსენა ზურაბ ადეიშვილთან მისი შეხვედრის შინაარსი და აღნიშნა, რომ მოსახლეობაში შიშის დანერგვა, წინა ხელისუფლების პოლიტიკას წარმოადგენდა. „როგორც თქვენ, ასევე მეც მქონდა შეხვედრა ზურაბ ადეიშვილთან. ეს მაშინვე, პარლამენტში პირველივე მოხსენებაზე, როგორც სახალხო დამცველმა ხმამაღლა ვთქვი, შემიძლია ახლაც გავიმეორო - ზურაბ ადეიშვილს როცა ვკითხე, რატომ გააკეთეთ ეს, მიპასუხა, უნდა ეშინოდეთო. ვის უნდა ეშინოდეს - საქართველოს მოქალაქეს უნდა ეშინოდეს საქართველოს ხელისუფლების? ეს ის კი არ იყო, რომ ოსების მიმართ ჰქონდათ ეს მიდგომა. მათი პოზიცია იყო ის, რომ საქართველოს ნებისმიერ მოქალაქეს შიში უნდა ჰქონოდა მათი სახელის ხსენებისას - ეს იყო მათი პოლიტიკა!“, - განაცხადა სოზარ სუბარმა.

მსოფლიო • 1743055058

დაღუპულია 26 ადამიანი - სამხრეთ კორეაში მასშტაბურ ხანძარს ებრძვიან

სამხრეთ კორეაში მასშტაბურ ხანძარს ებრძვიან, დაღუპულია 26 ადამიანი, ათასობით ადამიანს კი საცხოვრებელი სახლის დატოვება მოუწია.როგორც „ბიბისი“ წერს, ხანძრის შედეგად განადგურებულია 1300 წლოვანი ტაძარი ქალაქ უისეონგში. სტიქია ასევე საფრთხეს უქმნის სხვა კულტურულ ძეგლებს.ხანძრის გავრცელებას ხელი ძლიერმა ქარმა შეუწყო. სტიქია თავდაპირველად ქალაქ უისეონგში დაიწყო. ამ დრომდე 33 000 ჰექტარზე მეტი ტერიტორია დაიწვა.ადგილობრივი მედია წერს, რომ სამხრეთ კორეის ისტორიაში ეს ყველაზე დიდი ხანძარია.

შემთხვევა • 1742995032

სამხრეთ კორეაში ტყის ხანძარს 24 ადამიანი ემსხვერპლა

სამხრეთ კორეაში ტყის ხანძრის შედეგად 24 ადამიანი დაიღუპა, 19 კი დაშავდა. ინფორმაციას Reuters-ი ავრცელებს.უპრეცედენტო მასშტაბის სტიქიას ქვეყნის სამხრეთ ნაწილში ებრძვიან. ხელისუფლებამ უსაფრთხოების მიზნით 23 ათასი ადამიანი გამოიყვანეს. ცეცხლმა 1300 წლის ისტორიული ტაძარიც დააზიანა.სტიქიამ ამ დრომდე 17 ათასი ჰექტარი ტყის მასივი უკვე გაანადგურა.

საზოგადოება • 1742277058

“დაახლოებით 200-მდე ბავშვია დაბადებული” - რას ჰყვებიან მამა გაბრიელის სასწაულმოქმედ სარტყელზე

საქართველოს მეოხი წმინდა მამის, მამა გაბრიელის სახელს ბევრი სასწაული და წინასწარმეტყველება უკავშირდება.ბაკურიანში, არის მამა გაბრიელის სახელზე აგებული პირველი ტაძარი საქართველოში. იქ ინახება, მამა გაბრიელის ნაქონი სარტყელი და რწმენით სავსე სურვილებს ასრულებს. მამაო ამბობს, რომ უშვილოებს შვილები ეყოლათ და 200-მდე ბავშვია დაბადებული. ნახეთ, ვიდეო:  @eklesianews.ge მამა გაბრიელის სასწაულმოქმედი სარტყელი ♬ River Flows in You - 纯音乐 - M先森

ისტორიები • 1741278895

სვანეთის ეკლესიაში მომხდარი სასწაული და წყარო, სადაც უამრავი ხატია განბანილი და მაკურნებელი თვისებები აქვს

ფუსტობა ჯერ კიდევ 4 ათასი წლის წინ არსებობდა, შუა მდინარულ და ხეთურ სამყაროში, ოღონდ მაშინ ფუსტელები წარმართულ რელიგიას მსახურებდნენ. როგორც კი ქრისტიანული სარწმუნოება დამკვიდრდა, მათ ქრისტიანული ტაძრების დაცვა დაიწყეს.ფუსტი სვანურად უფალს ნიშნავს, ფუსტელი კი არის ადამიანი, რომელიც სიწმინდეებისა და ეკლესიების მფარველი, პატრონი და დამცველია. საქართველოს უამრავი მტერი ჰყავდა და ყოველი მათგანი პირველ რიგში ეკლესიისა და ხატების განადგურებას ცდილობდა. როგორც კი საქართველოს ამა თუ იმ კუთხეს აოხრების საშიშროება დაემუქრებოდა, ფუსტელების მიერ ხდებოდა იმ ადგილიდან სიწმინდეების წაღება და შედარებით დაცულ ადგილზე გადატანა.ერთ-ერთი ასეთი ადგილი გახლდათ სვანეთი, რადგან ის მტრისთვის ძნელად ხელმისაწვდომი იყო. რაჭაში გახლავთ სოფელი ფუტიეთი. ეს სოფელი ასრულებდა ფორპოსტის (შემნახველის) ფუნქციას, საუკუნეების განმავლობაში. ეს გახლავთ საეკლესიო სოფელი, საკათალიკოსო ღირსებით. იქ გახლავთ სამონასტრო კომპლექსი, მას დღემდე სვანურ ეკლესიას ეძახიან. ამ კომპლექსში გაერთიანებულია წმინდა გიორგის სახელობის ტაძარი და რამდენიმე ციხე სიმაგრე. როდესაც ფუსტელებს სიწმინდეები გადაჰქონდათ, სწორედ სოფელ ფუტიეთში ისვენებდნენ და მათაც სწორედ სვანურ ტაძარში ასვენებდნენ. იქვე იყო წყარო, სადაც ხდებოდა ამ სიწმინდეების გავლება. ფაქტობრივად, ეს ნაკურთხი წყარო გახლავთ, რადგან მასში უამრავი სიწმინდეა გავლებული და ამ წყალს მაკურნებელი თვისებებიც აქვს.ცნობილი ფაქტია, რომ სვეტიცხოვლის სიწმინდეების საცავი იყო სოფელი ეცერი, რომელიც სვანეთში მდებარეობს. მშვიდობიანობის ჟამს სიწმინდეები თავდაპირველ სამყოფელს ხშირ შემთხვევაში ალბათ არ უბრუნდებოდა, რადგან სხვადასხვა მტრის ბატონობა წლების განმავლობაში გრძელდებოდა და ამის გამო სიწმინდეები დიდი ხნის განმავლობაში რჩებოდა სვანეთში. სწორედ ეს არის მიზეზი იმისა, რომ საქართველოს ამ კუთხეში აურაცხელი სიმდიდრე იყო თავმოყრილი.გზა, რომელზედაც ამ სიწმინდეებს გაატარებდნენ ხოლმე, გახლავთ საჩხერე-მესტიის გზა, რომელიც დღესდღეობით არ ფუნქციონირებს. წარმოიდგინეთ ის მადლი, რომელიც ამ გზას აქვს. ადიშის ოთხთავი, რომელიც შატბერდში (ახლანდელი თურქეთის ტერიტორია) გახლავთ გადაწერილი, ამ გზაზეა გამოტარებული. ასევე „კორიდეთის  ოთხთავი“, რომელიც თურქეთში ჭოროხის ხეობაში პეტრიწის მონასტერში გახლდათ, სწორედ ამ გზაზეა გამოტარებული და მიტანილია სვანეთში.ეს ამბები მე-13 საუკუნეში ხდებოდა და თითქმის წარმოუდგენელია, რომ იმ დროში ფუსტელებმა შეძლეს თურქეთიდან სიწმინდეების გამოტანა და გადარჩენა.  სვანებს, როგორც ფუსტის რაინდებს, საეკლესიო სიწმინდეების დაცვის ფუნქცია ჰქონდათ. ამ ფუნქციაში შედიოდა არა მარტო დაცვა, არამედ ეკლესიაში წესრიგის დამყარებაც. საჩხერე-მესტიის გზა დაკეტილი იყო თითქმის 200 წლის განმავლობაში. 1819-1820  წლის საეკლესიო აჯანყების შემდეგ. ალბათ მოგეხსენებათ, რას მოჰყვა საეკლესიო აჯანყება. როგორც კი რუსები საქართველოში შემოვიდნენ, გააუქმეს ავტოკეფალია და დაიწყეს საეკლესიო სიმდიდრის, ხატების, ჯვრების გატანა საქართველოდან. სიწმინდეების გადასარჩენად ამოქმედდა საუკუნეების წინ ჩამოყალიბებული მექანიზმი და ფუსტელებმა სწორედ ამ გზით დაიწყეს სიწმინდეების ევაკუაცია. სვანეთისკენ მიმავალ ფუსტის რაინდებს აედევნა რუსის ჯარი. პირველი შეტაკება მათ შორის მოხდა გურიაში, სოფელ შემოქმედში. მეორე - იმერეთში, სოფელ საზანოში, სადაც 400 ფუსტელი დაიღუპა. შემდეგ მათ გააგრძელეს გზა და რაჭაში, სოფელ ფუტიეთში მოხდა კიდევ ერთი შეტაკება.რუსი გენერალი აღწერს ბრძოლის მომენტებს და აღნიშნავს, რომ მებრძოლებს შორის იყვნენ ადამიანები, რომლებსაც კისერზე დიდი ჯვრები ეკიდათო. მისი ვარაუდით, ისინი მღვდლები იყვნენ. რა თქმა უნდა, ფუსტელებს შორის სასულიერო პირებიც იქნებოდნენ, მაგრამ ფუსტის რაინდებს ასეთი წესი ჰქონდათ: ისინი ტანისამოსის შიგნით ჯვრებს ატარებდნენ. რაც შეეხება სოფელ ფუტიეთში მომხდარ შეტაკებას, რუსის ჯარსა და ფუსტელებს შორის, დამთავრდა იმით, რომ ფუსტის რაინდებმა გზა გადაკეტეს და ქსპედიციას, რომელსაც სიწმინდეები მიჰქონდა ჯორებით, ნაწილი კი ხალხს ჰქონდა ზურგზე მოკიდებული, საშუალება მისცეს, უვნებლად გასულიყვნენ.შეტაკების დროს 2000 ფუსტელი დაიღუპა. სიწმინდეების გადარჩენას შესწირეს სიცოცხლე. მოგვიანებით, რუსულმა ხელისუფლებამ სოფელი ფუტიეთი სახელმწიფო ხაზინას გადასცა.დღესდღეობით, მხოლოდ სვანეთშია შემორჩენილი დაურბეველი ტაძრები. ეს მეტყველებს იმაზე, რომ ამ ხალხს უფლის მიმართ ერთგულება და სიყვარული უაღრესად მაღალ დონეზე ჰქონდა.არსებობდა წესი,რომლის მიხედვითაც ხდებოდა ფუსტის რაინდების შერჩევა და კურთხევა. ეს ადამიანი უნდა ყოფილიყო ნამდვილი ვაჟკაცი, მორწმუნე და კარგი მებრძოლი.ყველას ჰგონია, რომ სვანური კოშკი თავდაცვის მიზნით შენდებოდა. კოშკების უმეტესი ნაწილი XI-XII საუკუნეებშია აგებული. ეს ის პერიოდია, როცა საქართველოში სტაბილური მდგომარეობა იყო. ამიტომ, არც გარეშე მტრის ეშინოდათ არც შიდა აშლილობის. მაშინ, რად აშენებდნენ კოშკებს?კოშკი გახლავთ ტიტულის მაჩვენებელი. მხოლოდ ფუსტის რაინდს ჰქონდა უფლება, კოშკი აეშენებინა. ქართლში  გახლავთ სოფელი წინარეხი, სადაც პაპუნა მაღალაიძის კოშკი მდებარეობს. ის აგებულია 1976 წელს და ზუსტად სვანური კოშკის ასლი გახლავთ. პაპუნა გახლდათ სვეტიცხოვლის სახლთუხუცესი ანუ ფუსტის არდის უფროსი მცველი. კოშკი აიგო, როგორც ამ ტიტულის მატარებელმა რაინდმა.ბევრი სასწაული მომხდარა სვანეთის (და არა მარტო სვანეთის) ტაძრებში. ღვთის განგება დიდია და უფალი ძლიერი. არც ისე დიდი ხნის წინ, მე-20 საუკუნის ბოლოს, სვანეთში, კვირიკეს ტაძრიდან ხატები მოიპარეს. როდესაც ქურდები ტაძრიდან გამოვიდნენ, ნისლი ჩამოწვა. მათ იარეს, იარეს და ბოლოს ისევ ეკლესიის კართან მივიდნენ. ქურდები ადგილობრივი მცხოვრებნი იყვნენ და წარმოუდგენელია, რომ გზა არეოდათ და აღმართ-დაღმართი ვერ გაერჩიათ, მაგრამ დაღმართზე ჩამოსვლის მაგივრად ისევ აღმართზე იარეს. უფალმა ისე აურია მათ გონება, რომ მოპარული სიწმინდეებიანად ისევ ეკლესიაში დაბრუნდნენ.P.S. ინტერვიუ ჩაწერილია რამდენიმე წლის წინ, მამა ავთანდილ გიორგობიანთან. მას ჰქონდა მოძრავი ტაძარი - პატარა ფურგონი და მაღალმთიან სოფლებში მრევლს თვითონ აკითხავდა.