1743195227

"არსებობენ პიროვნებები, რომელთაც ასაკი არ აქვთ. ის მუდმივად თანამედროვეა" - ახალი წიგნი და ფილმი 95 წლის ლანა ღოღობერიძისგან

"არსებობენ პიროვნებები, რომელთაც ასაკი არ აქვთ. ლანა თავისი ცხოვრების წესით, სურვილებითა და სულისკვეთებით ყოველთვის ახალგაზრდაა, ყოველთვის ენერგიით სავსე. ამიტომაც არის თანამედროვე" - კინოთეატრ "ამირანის" წინ "პრაიმტაიმთან" ამბობს რეჟისორი ნანა ჯორჯაძე.კინოთეატრში კი 95 წლის ლანა ღოღობერიძის ახალი წიგნის - "როცა აყვავდა ნუში" პრეზენტაცია შედგა. ვიხილეთ რეჟისორის დოკუმენტური ფილმი, პოეტური ჩანახატი, სადაც ეტაპებად დაყოფილი თავისი ცხოვრება ლექსებად მოგვიყვა. უცხოური პოეზიის საკუთარ თარგმანზე კი ამბობს:"მე ასეთი განცდა მაქვს, როცა ვთარგმნი, ის ლექსი ჩემი ხდება. მგონია, რომ ეს ჩემი ლექსებია. ამ ლექსებს, ფილმში, ჩემი ფილმებიდან შესაბამისი გამოსახულება მოვუძებნე, ჩემი ცხოვრება ეტაპების მიხედვით დავყავი. ნახეთ, რა გამოვიდა."გამოვიდა ის, რომ პოეზიის ენით მოყოლილი მისი ტრაგედიებით სავსე ცხოვრება, ერთდროულად არის სევდიანიც და იმედის მომცემიც. შემოქმედი ფილმში კითხულობს ლექსებს მშვიდად, თუმცა შინაგანი მღელვარებით, წარსულიდან, რომელიც მომავლისკენ არის მიმართული. უსმენ და სწავლობ, როგორ იცხოვრო, როგორ არ უნდა დანებდე, როგორ უნდა იბრძოლო. უყურებ, როგორ ცურავს და თამაშობს ჩოგბურთს საუკუნეს მიტანებული ქალი და თავს უტყდები, რომ სიცოცხლის სიყვარული ასე მძაფრად არ გაქვს. არადა, უნდა გქონდეს! უნდა მიჰბაძო! უნდა ისწავლო ქალისგან, რომელმაც ყველაზე უკეთ იცის, რა არის უბედურება და რა - ბედნიერება. იცის, რას ნიშნავს უოჯახოდ დაგტოვონ, იცის, რას ნიშნავს ხალხის მტრის შვილად შეგრაცხონ და შავი თვალით გიყურონ, იცის რას ნიშნავს გადასახლებიდან ჩამოსული მისთვის გაუცხოებული დედის "თავიდან შეყვარება"... დედის, რომლის ხმაც ყურის მეხსიერებას ჰქონდა შემონახული ფრაზით: "ზღვა იყო ისე მშვიდი და წყნარი, რომ არც კი მახსოვს იყო თუ - არა".წიგნი ავტობიოგრაფიულია. რეჟისორის თხრობის მანერა უკვე ვიცით მათ, ვისაც მისი წინა წიგნი გვაქვს წაკითხული - "რატომ გალობს შაშვი". წერს ისე, ვერ მოსწყდები. ეცნობი საინტერესო პასაჟებს. ახალ წიგნში არის მარკესთან სახლში სტუმრობის საინტერესო ამბავიც. მოკლედ, "როცა აყვავდა ნუში" გაყიდვაშია, 95 წლის ლანა ღოღობერიძე კი, შესაშურ ფორმაში.ნანა ჯორჯაძე: ლანა თანამედროვეა, ყველაფერი დღევანდელი სტკივა. არ ავიწყდება საიდან და როგორ მოდის, სად არის დღეს და მომავალზე ფიქრობს. მისთვის მომავალი მნიშვნელოვანია არა როგორც რაღაც აბსტრაქტული ცნება, არამედ ძალიან რეალური. თან აბსოლუტურად დარწმუნებულია, რომ ამ მომავალს მოესწრება. ასეთი პიროვნებები ძალიან დიდ ენერგიას გამოსცემენ. აბსოლუტურად უშიშარი ადამიანია. ძლიერი, ნიჭიერი, საინტერესო, განათლებული ქალია. ეპოქალური პიროვნებაა. ბედნიერებაა მასთან ურთიერთობა. ყოველთვის საინტერესო და მოულოდნელია. მუდმივად გაოცებს. თავისი ერუდიციით და ჰორიზონტით მნიშვნელოვანი აზრი მოაქვს შენს ცხოვრებაში.

1743107942

"ჰონორარის 90 პროცენტს გაჭირვებულებს ურიგებდა. დიდი ბავშვი და სიკეთე იყო..." - "დოჩანა" 86 წლის გახდებოდა

ოთხი წლის წინ, თავის დაბადების დღეზე, 26 მარტს, უკვე კლინიკაში იყო. თავს შეუძლოდ გრძნობდა... ერთ-ერთი ბოლო სატელეფონო საუბარი უწმინდესთან ჰქონია... 2021 წლის 3 აპრილს აღესრულა და კეთილი ღიმილით მარადისობაში, ვაჟთან წავიდა...გურამ დოჩანაშვილი 86 წლის გახდებოდა...კლასიკოსმა პანდემიის პერიოდი აგარაკზე, მუხაწყაროში გაატარა... კვირაობით მასთან მოძღვარი, არქიმანდრიტი იოანე მჭედლიშვილი მიდიოდა, აღსარებას იბარებდა და აზიარებდა. როგორც სასულიერო პირი "პრაიმტაიმთან" ამბობს, ძალზე ჰუმანური მწერალი, თავის მოძღვარს სახლში მეზობლებს ახვედრებდა, რომ მათაც მისცემოდათ ზიარების საშუალება... რა საოცარი და მისაბაძი საქციელია... ცხონება ჩვენ "დოჩანას"...არქიმანდრიტი იოანე მჭედლიშვილი: ძალიან ძვირფასი იყო ბატონ გურამთან ერთად გავლილი პერიოდი. დაახლოებით ცხრა-ათი წელი, როდესაც ის სამების ლავრაში ცხოვრობდა. საოცარი დრო იყო. წარმოიდგინეთ, ორი გვერდიგვერდ ოთახი, სადაც ერთში - რეზო ჩხეიძე ცხოვრობს, მეორეში - გურამ დოჩანაშვილი. ამ ადამიანებთან ყოველდღიური ურთიერთობა და მეზობლობა მართლა საოცრება იყო.იქ კი გავიცანი, მაგრამ მერე ჩვენ ყოველდღიური ურთიერთობა გავაგრძელეთ. ჯერ ხომ ამ მასშტაბის ადამიანი იყო და შემდეგ, ოჯახის წევრად და პაპად მიმაჩნდა. შინაურულად ვგრძნობდი მასთან თავს. დიდი სიყვარული მაკავშირებდა.ბევრი რამის სწავლა შეიძლებოდა მისგან. რა ჩარჩა ჩემში და... ძალიან დიდი სიკეთე. მუდამ სხვებზე ფიქრობდა. როგორც მწერალიც, როგორ მიიღებდა მის ნაწარმოებს მკითხველი და შემდეგ, ფიქრი მოყვასზე. ყოველთვიურად ჰონორარის 90 პროცენტს და ზოგჯერ, ასსაც გაჭირვებულ ადამიანებს ურიგებდა. ჰყავდა გამორჩეული ოჯახები, მეგობრის თუ გარდაცვლილი მეგობრის ოჯახები და ცდილობდა ყოველთვიურად დახმარებოდა. განიცდიდა, დახმარებას თუ ვერ ახერხებდა.ღრმად მორწმუნე ქრისტიანი იყო. დილის ექვსი საათიდან იწყებდა ლოცვას. იხსენიებდა ყველას, ცოცხლებს და მიცვალებულებს.დიდი ბავშვი იყო, მორიდებული და მორცხვი. სიყვარულს რომ გამოხატავდნენ ადამიანები, იბადრებოდა, მორიდებული და მორცხვი ხდებოდა. იყო გულწრფელი. თავის დამსახურებად არ მიიჩნევდა თავის ნაწარმოებებს. ამბობდა კიდეც, თუკი რაიმე მოგწონთ ჩემს ნაწარმოებში, ღმერთის დაწერილია, და თუკი რამე არ მოგწონთ, მე დავწერეო. ყველაფერს ღმერთთან აკავშირებდა.პანდემია რომ დაიწყო, ტაძარში ვერ მოდიოდა, აგარაკზე მუხაწყაროში გადავიდა მეუღლესთან ერთად. ცხოვრობდა ძალიან უბრალო სახლში. კვირა არ გავიდოდა, რომ მათთან არ ავსულიყავი, აღსარება არ ეთქვა და არ ზიარებულიყო.საოცარი რა იყო იცით, მის ირგვლივ მცხოვრებ მეზობლებსაც ეძახდა, ვინც ავად იყო, რაღაც პრობლემა ჰქონდათ, მამაო მოდის, აღსარება თქვით და ეზიარეთო... ზოგს სახლიც ვუკურთხე. მასთან მხვდებოდნენ მისი მეზობლებიც, ვიბარებდი აღსარებას და ვაზიარებდი. ერთგვარი მისიონერიც იყო.ერთი მისი მეზობელი, ირაკლი ქართველიშვილიც ხშირად ეზიარებოდა და სხვათა შორის, ორი კვირის შუალედით, ერთ პერიოდში გარდაიცვალნენ ბატონი გურამი და ბატონი ირაკლი.ბოლო წიგნი, თავისი ტრილოგია, მუხაწყაროში დაასრულა... წმინდა მამებზე რაიმე თუ აინტერესებდა, სახარებისეული ტერმინები და განმარტებები თუ სჭირდებოდა, მთხოვდა, აბა, შენს ჯადოსნურ ტელეფონში ნახეო.ხვდებოდა მკითხველს, ახალგაზრდობას ეცნობოდა - სამეგრელოში, აჭარაში, კახეთში. ყველას უხაროდა ბატონ გურამთან შეხვედრა. მე მძღოლი ვიყავი (იცინის). ერთად დავდიოდით.რაც მახსოვს ამ შეხვედრებიდან არის ის, რომ ბავშვები იყვნენ თვალცრემლიანნი რომ ხედავდნენ საყვარელ მწერალს, წიგნიდან გადმოსულს...როდესაც ეკითხებოდნენ, რომელი წიგნი იყო მისთვის გამორჩეული, ყველას პასუხობდა, ნომერ პირველი წიგნი ბიბლიაა და ახალი აღთქმა და ყველას მის წაკითხვას ურჩევდა.ერთხელ ფრანკფურტის წიგნის ფესტივალზეც წამიყვანა.თავის ტრაგედიაზე არ საუბრობდა. აგვისტოში, როდესაც მისი შვილის გარდაცვალების პერიოდი მოახლოვდებოდა, იკეტებოდა და თავის დარდში იყო, ნაკლებად კონტაქტობდა."სამოსელი პირველი" სახარებისეულია, ღვთისგან შორს არც არის, თუმცა ეკლესიურობა და მაზიარებლობა განსაცდელის შემდეგ დაიწყო.ქალბატონი ნათელა და ბატონი გურამი განუყრელი მეგობრები იყვნენ. ქორწინების 50 წლის იუბილეზე, ჯვარი სამების საკათედრო ტაძარში მამა ელისემ დაწერათ.ჰქონდა განსაკუთრებული იუმორი, ყველაფერზე ხუმრობდა.ბოლოს, კლინიკაში ჭამაც შეწყვიტა. ტელეფონზე ვასაუბრე უწმინდესთან. იქნებ დაუჯეროს და რამე მიიღოს-მეთქი. გაამხნევა უწმინდესმა. რამდენიმე დღეში გულის უკმარისობით გარდაიცვალა კიდეც...ეპოქალური ადამიანი იყო.

1742398930

Exclusive: "ეს პიკია! სულ სხვა განზომილებაა... მე დავბრუნდი!" - გაიცანით ევროპის ჩემპიონი - დიმიტრი ხაჩიძე

საქართველოს ბერძნულ-რომაული სტილით მოჭიდავე 23-წლამდელთა ნაკრების წევრებმა - დიმიტრი ხაჩიძემ და ანრი ხოზრევანიძემ სამშობლო ოქროს მედლებით გააბედნიერეს. ლუკა გაბისონია ბრინჯაოთი დაგვიბრუნდა.ქალაქ ტირანაში გამართული ჩემპიონატის ფინალში დიმიტრი ხაჩიძემ შეხვედრა 50 წამში მოიგო. მოჭიდავემ ისრაელელი მელქამუ ფეტენე 9-0 დაამარცხა. ევროპირველობაზე ფინალურ შეხვედრას წინ უძღოდა თურქ და უკრაინელ მეტოქეებთან გამარჯვება. დიმიტრი ხაჩიძე ბორჯომელია. მშობლიურ კუთხეზე შეყვარებული სპორტსმენის დარწმუნება ვერავინ შეძლო, რომ საქართველოს სახელით ეასპარეზა. ის მუდმივად ბორჯომის სახელით ჭიდაობს. ჩემპიონობის გემო პირველად შვიდი წლის წინ გაიგო. ევროპის ჩემპიონი კადეტებში 15 წლის ასაკში გახდა. ცხადია, მაშინ კარგად ვერ გააცნობიერა, რა ხდებოდა მის თავს. მაკედონიაში პიედესტალზე რომ აიყვანეს და საქართველოს ჰიმნი ჩართეს, მაშინდელი ემოცია დღემდე გამოყოლილი აქვს. 14 მარტს ალბანეთში მოპოვებულ ოქროს მედალს კი, ტაიმაუტის შემდეგ საყვარელ სპორტში დაბრუნებად მიიჩნევს.გამარჯვებაზე ორიენტირებულმა თავს დაუმტკიცა, რომ პიედესტალზე ასვლა და საქართველოს სახედ ყოფნა, უკვე გაზრდილი სპორტსმენის ძალებშია.ტირანადან დაბრუნებული დიმიტრი ხაჩიძე "პრაიმტაიმის" მკითხველს ემოციებს უზიარებს.დიმიტრი ხაჩიძე: პირველი ოქროს მედლიდან დღემდე ჩავარდნა მქონდა. ახლა სრულყოფილად მოვემზადე, გამარჯვებისთვის გავედი და თავს დავუმტკიცე, რომ მე ეს შემიძლია, მე დავბრუნდი!15 წლის ასაკში რომ ავედი პიედესტალზე და ჰიმნი დაიწყო, ვერ ვიტყვი, რა გრძნობა დატრიალდა გულში. ეს ჰიმნი ჩემ გამოა, ჩემი ქვეყნის სახე იმ მომენტში მე ვარ! სულ სხვა განზომილებაა...ახლაც, ევროპის ჩემპიონი რომ გავხდი, ჰიმნს ავყევი. როგორ აღგიწეროთ რას ვგრძნობდი, ეს პიკია! თავიდან ბოლომდე ბედნიერი ხარ! რამხელა მადლია! დავდიოდი დროშით წრეზე, ყველა ტაშს მიკრავდა, სხვა გალაქტიკაზე ვიყავი იმ დროს! წრეზე დროშით ტრიალი ცხოვრების სრბოლას შეიძლება შევადაროთ. სპორტულმა ფსიქოლოგმა კარგად იმუშავა ჩემთან და თავდაჯერება გამიასმაგა, თავი დამანახა, ემოცია დამათრგუნინა. ტექნიკურის გარდა, მენტალური მზაობა მქონდა. ემოციებს უკეთ ვაკონტროლებდი, ყველა "სხვატკას" მზად ვხვდებოდი. სპორტის ამ სახეობაში ნახევარზე მეტი ემოციის კონტროლია. შფოთვა და ნერვიულობა მოხსნილი უნდა გქონდეს. ყველა გრძნობდა ჩემს ცვლილებას, მათ შორის გულშემატკივარიც. ევროპის ჩემპიონატზე მშვიდად ვიჭიდავე...ჩანაწერი რომ ვნახე, ჩემი ასპარეზობა მომეწონა, თურქ მეტოქესთან იყო რაღაც გამოსასწორებელი ნიუანსები, რომელსაც სამომავლოდ გამოვასწორებ.ფინალში შემხვედრ ისრაელელ მოჭიდავესთან წინა წლებში ორჯერ მქონდა ნაჭიდავები. ორივეჯერ მოვუგე. შესწავლილი მყავდა. ჩემი ჭიდაობით ვიჭიდავე და ისიც ჩემი ჭიდაობით ვაჭიდავე და შეხვედრა ჩემს სასარგებლოდ წავიდა. ძალიან კარგი შეხვედრა გამოვიდა.ჩემს გამარჯვებაში ლომის წილი მიუძღვის ჩემს ბიძას, არქიმანდრიტ გაბრიელ ჯამბაზიშვილს. მისი და ბებიაჩემის, დედა ნატალიას დიდი დამსახურებაა, რომ მე რელიგიური ვარ. მამა გაბრიელმა მასწავლა ეკლესიური ცხოვრება. დედა მიყვებოდა, როგორ დაატარებდა ბებიაჩემი თავის სამ შვილს ტაძრებში. მერე ბიძაჩემი ბერობის გზას დაადგა. დღეს ის აღმსარებლისა და სალოსის ბერი გაბრიელის სახელობის დედათა მონასტრის წინამძღვარია, ციხისჯვარში (ბაკურიანთან). ბებიაც იმ მონასტერში მოღვაწეობს. მისი დარიგებები ულიმიტოა... დედა ნატალია ხშირად მახსენებდა, მევლო ტაძარში, მელოცა და წმინდა ზიარება მიმეღო. მოკლედ, ორივე მაგალითია ჩემთვის. მათი რჩევები ცხოვრებაში ყოველთვის ძალიან მადგება. წასვლის წინ დამლოცეს. მონასტრიდან მათი ლოცვა მეწეოდა. შობის მარხვა იყო, მახსოვს, თავს დავუსვი შეკითხვა, რატომ არ დავდივარ ყოველ კვირას წირვაზე-მეთქი? დავიწყე სიარული, აღსარების ჩაბარება, ზიარება. სულ სხვანაირად დავინახე ჩემი ცხოვრებაც და მანამდე დაშვებული შეცდომებიც. მას შემდეგ მადლს ვგრძნობ. რაც შეეხება ბორჯომს, ჩემი კუთხეა, განსაკუთრებულად მიყვარს. აეროპორტში იმდენი ხალხი დამხვდა, მილოცავდა, მეხუტებოდა, ჰაერში ამაგდეს... პატივი დამდეს და დამხვდნენ საკრებულოს თანამშრომლები. ემოციას ვეღარ გამოვხატავდი. გავითიშე. დაცლილი ვიყავი. ძნელია ამხელა სიხარულს ბოლომდე აჟიტირებული გაჰყვე. ვერაფერს ვამბობდი, უსიტყვოდ ვეხუტებოდი ყველას...ბორჯომში რომ ჩავედი, უცნობები მილოცავდნენ. ერთ-ერთი და უძლიერესი მოტივაცია სწორედ ჩემი ხალხის ჩემი წარმატებით ასე გახარებაა. სხვისი გახარება არის ენით აღუწერელი სიხარული. 15 წლის ასაკში ამას ვერ აღვიქვამდი. ახლა უკვე ხალხის ეს დამოკიდებულება ჩემდამი კიდევ უფრო დიდი მოტივაცია გახდა. ჩემი მთავარი მოტივატორი კი ჩემი ოჯახია.ახლა წინ მსოფლიო ჩემპიონატია. მოსამზადებელი პერიოდი მაქვს. ექვსი თვე თავი უნდა გადავდო და დიდი ტურნირისთვის მოვემზადო.***ჩემპიონის პორტრეტის უკეთ აღქმაში მისი დედა, ირმა ჯამბაზიშვილი დაგვეხმარა. სხვადასხვა პატარა ნიუანსებში კარგად გაიცნობთ დიმას.ირმა ჯამბაზიშვილი: მყავს ორი ვაჟი და ორი გოგონა. ბერძნულ-რომაულ ჭიდაობაზე პირველად დიმიტრის ძმა, ოთხი წლით უფროსი ვასილი დადიოდა. მისმა შემხედვარემ ჭიდაობა თავადაც მოინდომა. უშიშარ დიმას „გლადიატორიც“ კი შეარქვეს. იცოდა, რომ ეტკინებოდა, მაგრამ არ ეშინოდა და მაინც ჭიდაობდა. საერთოდ, მეორე შვილები უფრო მებრძოლები არიან. მიღწევები ვასილსაც ჰქონდა, ძალიან ტექნიკური მოჭიდავე იყო. მაგრამ დროთა განმავლობაში ჩამოშორდა სპორტს. ჩათვალა, რომ ერთი ოჯახისთვის ორი სპორტსმენი რთული შესანახი იქნებოდა, ასპარეზი დაუთმო ძმას. ეს დათმობა, ალბათ, დიმიტრის ხასიათმაც განაპირობა, უფრო გამძლე, სწრაფად მოაზროვნეა. ტექნიკური მოჭიდავეები არიან ორივე. ჯერ ბორჯომის სასპორტო სკოლაში ვარჯიშობდნენ. უფრო რომ განვითარებულიყვნენ, ჩემმა მეუღლემ მიიღო გადაწყვეტილება და თბილისში ჩამოიყვანა ბავშვები. ასე დააგროვეს ჯილდოები, მედლები... დიმიტრის აღებული აქვს მეორე ადგილი, მესამეც... და ორჯერ ევროპის ჩემპიონი გახდა!მე ვერ ვუყურებ მის ჭიდაობას, არ შემიძლია. პირდაპირ ეთერში არასდროს მინახავს. თუ დარბაზში ვარ, გარეთ გავდივარ და უფალს ვთხოვ, ჯანმრთელი იყოს და მერე როგორც უფლის ნება იქნება, ისე წარიმართოს. ჩემი ძმა, მამა გაბრიელიც ვერ უყურებს დიმიტრის ჭიდაობას პირდაპირ ეთერში. ეს ჩვენს ძალებს აღემატება.სხვა რა გითხრათ დიმიტრიზე, ძალიან თავმდაბალია, პრინციპულია. ვერ მოატყუებ. სხვათა შორის, გამოვტყდები და გეტყვით, მან გადამაჩვია პატარ-პატარა, უვნებელი და დამამშვიდებელი ტყუილების თქმას. ერჩივნა მეთქვა სიმართლე. ვერ აკადრებ ტყუილს. წონა ყოველთვის ჰქონდა ოჯახშიც და გარეთ. აქვს სწრაფი, ტექნიკური და მათემატიკური გონება. ეს ყველაფერი, ალბათ, ჭიდაობაშიც ეხმარება. დამოუკიდებელია ბავშვობიდან. თავისი ჯიბის ფული სულ აქვს. თვითონ ცდილობს უზრუნველყოს საკუთარ თავი. უყვარს ბორჯომი და ბორჯომელები. ვთხოვდით, თბილისის სახელით ეჭიდავა (ექნებოდა დაფინანსება და ხელფასი), მაგრამ ვერ დავითანხმეთ, ბოლომდე ბორჯომის სახელით ასპარეზობს.მე ბორჯომში მშვიდად და იმედიანად ვარ, რადგან თბილისში დიმიტრის გვერდით არის მისი რჩეული - ნინი, რომელიც გვერდში უდგას და ეხმარება.დიმიტრი: - ნინი რთულ მომენტებში გვერდით მედგა. მისთვის პრიორიტეტი არა ჩემი ჭიდაობა, არამედ ჩემი ჯანმრთელობაა. ძალიან მამშვიდებდა ტრავმებისა და ტაიმაუტის დროს. მე მჯერა შენი - ესაა ნინის სიტყვები, რომელიც ძალას მმატებს. - დაბოლოს, ქალბატონო ირმა, ჩემპიონის დედობა როგორია?- საოცარია. რომ გაიმარჯვა, იმდენად ჭარბად მივიღე დადებითი ემოცია და ისე გადავივსე, ერთი სული მქონდა თვალი დამეხუჭა და დამეძინა... რა თქმა უნდა ბედნიერებაა...უნივერსიტეტი ახლა დაამთავრა, ბიზნესის განხრით. წელს კარგ ფორმაში შეხვდა საქართველოს და ევროპის ტურნირებს. საერთოდ, წელს საკმაოდ მყარი ფსიქიკით შეხვდა ყველაფერს. რწმენა ყოველთვის ჰქონდა, მაგრამ უკვე გააზრებულად მივიდა ტაძარში და გახდა აღმსარებელი. ეს ყველაფერი აისახა კიდეც მის ბრძოლებში. ეს წლების შრომის შედეგია. ამ შედეგს რომ ხედავ, ბედნიერი ხარ.

1742224190

მისი ბუნებრივი ხმა მხოლოდ ახლობლებმა იცოდნენ... რატომ საუბრობდა შეცვლილი ხმით და რა იმალებოდა მის "ნიღაბს" უკან... - უცნობი ფაქტები გალაკტიონზე

17 მარტი პოეზიის მეფის - გალაკტიონის ტრაგიკულად გარდაცვალების დღეა... "ფანჯრებს გააღებს ამღვრეული გალაკტიონი და ქვაფენილებს შურდულივით დაენარცხება..." - ასეთი პოეტური სიმძაფრით აღწერს გალას გარდაცვალების ფაქტს მიხეილ ქვლივიძე. ვახტანგ ჯავახაძემ გალას შემოქმედებისა და ცხოვრების აღწერას, თითქმის, მთელი ცხოვრება მოანდომა. მან ხუთი წლის წინ ტაბიძის ბიოგრაფიული რომანის, "უცნობის" რიგით მეშვიდე გამოცემა შესთავაზა მკითხველს.92 წლის პოეტი ნანობს, რომ მეტად გახსნილი და თამამი არ იყო გალაკტიონთან, რომ უფრო მეტი გაეგო მასზე. სწორედ მისგან ვიგებთ, რომ გალა თავის ხმაზე არ საუბრობდა. ის ხმას იყენებდა... საოცარია, თუმცა ფაქტი ყოფილა.ვახტანგ ჯავახაძე: – 35 წელია გალაკტიონზე ვფიქრობ… და იცით, რას ვნანობ? გალაკტიონთან, მისი სიცოცხლის ბოლო ორ წელს, შეხვედრები მქონდა, მისი წიგნი შევადგინე, რედაქტორი გახლდით. საშუალება მქონდა მასთან აქტიური საუბრები და კონტაქტი მქონოდა, მაგრამ არ ვიყავი თამამი რედაქტორი, 26 წლის გახლდით მაშინ. მერიდებოდა მისი. საკმარისი საუბრები გვქონდა, რაც წიგნის შედგენისთვის საჭირო იყო. გალაკტიონს უყვარდა ახალგაზრდებთან ურთიერთობა. მეტი ურთიერთობის შანსი მქონდა, მაგრამ მაქსიმალურად ვერ გამოვიყენე. აი, ამას ვნანობ. არ მეგონა, რომ ვერ მოვასწრებდი მასთან ურთიერთობას. ვიდრე 1959 წელს წიგნი “რჩეული” გამოვიდოდა, გალაკტიონმა თავი მოიკლა. ვერ მოვასწარი, რომ მასთან უფრო ახლოს ვყოფილიყავი.– როგორ ჩარჩა თქვენს მეხსიერებაში გალაკტიონი?– არა მხოლოდ, როგორც დიდი პოეტი, არამედ, როგორც უცნაური და ამოუხსნელი პიროვნება. ბევრი კითხვა მაწვალებს – რატომ მოიკლა თავი, რატომ არ საუბრობდა თავისი ბუნებრივი ხმით და მუდამ რატომ ატარებდა "ნიღაბს"? ბევრი კითხვის ნიშნები დატოვა. ბოლომდე ვერ ამომიხსნია ეს კითხვები.ვერ შეატყობდით, მაგრამ ახლობლებმა იციან, რომ ზოგჯერ, თავის ბუნებრივ ხმას იბრუნებდა. ამის ფაქტები არსებობს და აქედან დაასკვნეს, რომ ის ხმა, რომლითაც ის საუბრობდა, თურმე დაყენებული ყოფილა. როგორც მსახიობი იყენებს ხმას, ასე იყო ისიც.გაუცხოებული იყო გალაკტიონი, არავისთან გულწრფელი არ იყო. ცოლიც კი გაუბრაზდა ერთხელ, ოლია, რომელმაც უთხრა, შენ არასდროს მოიხსნი მაგ წყეულ ნიღაბსო. ოლიამაც იცოდა, რომ მთელი ცხოვრება "ნიღაბს" ატარებდა და გულწრფელი არ იყო, ცოლთანაც კი.სასიამოვნო ხმაზე არტისტულად საუბრობდა. დამიჩქარე წიგნი, ძამიკო და რომ გამოვა, მე ვიცი შენი პატივისცემაო, მეუბნებოდა. მე მოგვიანებით, როცა გალაკტიონის დღიურები და არქივი შევისწავლე, მერე აღმოვაჩინე, რომ მისი ბუნებრივი ხმა შენახული ჰქონდა. ძველ ნაცნობს რომ ნახავდა, მაშინ თუ "წამოცდებოდა" თავისი ხმა.– და მაინც თქვენ, რომელმაც გალაკტიონის ბიოგრაფიის შესწავლას და მასზე მუშაობას შეალიეთ ათწლეულები, მისი თვითმკვლელობის მიზეზებად რას ვარაუდობთ?– ერთი მიზეზი არ ექნებოდა. თვითმკვლელობის მთავარი მიზეზი მისადმი დამოკიდებულება მგონია, რომელსაც მთავრობა, მწერალთა კავშირი და მისი ოჯახი იჩენდა. ეს ყველაფერი დაუგროვდა. მთელი ცხოვრება თვითმკვლელობისთვის ემზადებოდა. ბოლოს საბაბი პატარა რაღაც გახდა და ეს მზადება სისრულეში მოიყვანა კიდეც.საავადმყოფოში რომ მივიდა, ოთხი საათი ალოდინეს. მერე პატარა, ორსაწოლიან პალატაში შეიყვანეს, სადაც იყვნენ პაციენტები და გალაკტიონს დაუდგეს მესამე საწოლი. იქ პაციენტის ცოლმა თქვა, შეგვავიწროვესო. ეს გაიგონა გალაკტიონმა, გავიდა პალატიდან, სადაც არც შებრუნებულა, სამი საათი სეირნობდა და ფანჯრიდან გადახტა კიდეც. შეიძლება ის ერთი სიტყვა – "შეგვავიწროვეს" გახდა საბაბი, რომ მას თავი მოეკლა. ეტყობა, კარგად ჰქონდა ჩაფიქრებული და "ლამაზად" გააკეთა ეს…

1742028818

ახალი ვარსკვლავი ბაბლუანების ოჯახიდან - ნასტასია ლეგრანი - პარიზის მოდის კვირეულის აღმოჩენა

პარიზის მოდის კვირეულზე 2025 წლის შემოდგომა-ზამთრის კოლექციების წარმდგენ ტოპ 22 მოდელს შორის ნახევრად ქართველი მოდელი - ნასტასია ლეგრანი მოხვდა. ნასტასია მსახიობისა და ტელეწამყვანის - ოლგა ბაბლუანის უმცროსი ქალიშვილი გახლავთ. ნასტასია სამოდელო სააგენტო Women Management Paris-ის მოდელია, რომელსაც ასევე აქვს ფილიალი სააგენტოები მილანსა და ნიუ-იორკში.  საფრანგეთში მცხოვრები 19 წლის ფრანგი მოდელი, ახალ სამოდელო სახეებს შორის, მცირე დროში მოექცა. ის ამ სფეროთი სექტემბრიდან დაინტერესდა და უკვე პარიზის მოდის კვირეულზე წამყვანი დიზაინერების დეფილეების წარმდგენია. მსოფლიოში წამყვან დიზაინერებს საინტერესო სახის შემჩნევა არ გასჭირვებიათ.ნასტასია პარიზის მოდის კვირეულზე გამოვიდა შანელის, ლუი ვიტონის, შიფარელის, ქლოეს, ვან ნოტენისა და სხვათა ჩვენებებზე.

1741792335

"ამ როლს გენიოსი მსახიობები ინატრებდნენ" - 88 წლის იმედა კახიანი ექვთიმე თაყაიშვილის როლზე მუშაობს

ამერიკაში მოღვაწე რამაზ ბლუაშვილი ექვთიმე თაყაიშვილზე ფილმს იღებს. ფილმის სამუშაო სახელია "ნათელი სიბნელეში". დიდი ნაწილი გადაღებულია კახეთსა და საგურამოში.დიდი ქართველი მამულიშვილის როლი ბლუაშვილმა 88 წლის იმედა კახიანს ანდო. როგორც მსახიობი "პრაიმტაიმთან" ამბობს, ეს მისთვის დიდად საპასუხისმგებლო როლია. ის გაოგნებულია იმ სიკეთეებით და დიდი საქმეებით, რაც ექვთიმეს სამშობლოსთვის აქვს გაკეთებული. იმედა კახიანი: ჩემო ძვირფასო, ამ როლს გენიოსი მსახიობები ინატრებდნენ. პასუხისმგებლობის გრძნობა სულ მქონდა, ნებისმიერი როლის თამაშისას, თუმცა როცა კლასიკას და ისტორიულ გმირს ეხები, გაცილებით საპასუხისმგებლოა. დიდი მოთხოვნილებაა, თამასა ზევით უნდა ასწიო. მე პლატონ სამანიშვილის როლის თამაშის დროსაც დიდ პასუხისმგებლობას ვგრძნობდი, ისიც კლასიკაა. "სამანიშვილის დედინაცვალი" იმ დროს საქართველოს ყველა თეატრში იდგმებოდა. და ელდარმა ეს როლი რომ მომცა, ძალიან ვეცადე რომ კარგად მეთამაშა.უნდა ნახოთ, განძი რა ტანჯვით ჩაიტანა ექვთიმემ საფრანგეთში. შესანახი ფული რომ არ ჰქონდა, ამ ყუთების დამალვა დაიწყო. მერე პარიზში გერმანელების შესვლამ ახალი პრობლემები გააჩინა.ექვთიმეს რუსის ქალი ჰყავდა ცოლად, პალტარატსკაია. შვილი არ ჰყოლიათ. ცხოვრობდნენ ლევილში და ეს ყუთები სარდაფში ჰქონდათ გადამალული. ზემოდან ნაგავი ეყარათ და უვლიდნენ. იქვე ათენებდნენ, პატრონობდნენ.კვება უჭირდა. თხა იყიდეს, აძოვებდნენ და იმით იკვებებოდნენ. მერე ეს ქალი ავად გახდა, წამალი ვერ იყიდეს და გარდაიცვალა. იქ არის, ლევილში დაკრძალული. ერთხელ რეზო თაბუკაშვილი შემხვდა საფრანგეთში და წამიყვანა და მაჩვენა საფლავი. (ექვთიმეს ცოლის როლში კირა ანდრონიკაშვილია.)მერე სტალინმა ჩამოიყვანა ზარ-ზეიმით და ლექციებს კითხულობდა. ერთხელ, ერთმა ოჯახმა სტუმრად დაპატიჟა.  მივიდა ექვთიმე და ნახა, რომ დიასახლისს გულზე თამარ მეფის ჯვარი ჰკიდია. გადაირია. ეს საგანძური ძლივს დააბრუნა უკან და ხედავს, რომ აქ გულზე უკეთია ქალს. მიხვდა, რომ კაგებე ამ ფასდაუდებელ ნივთებს ან ყიდდა ან აჩუქებდა ან სახლში მიჰქონდა. იქვე კაგებემ შენიშნა, რომ ექვთიმემ ნახა ეს ჯვარი.ხმა გაუვრცელეს, ნახევარზე მეტი განძი საფრანგეთში გაყიდაო. არადა, იმაზე მეტი დააბრუნა, ვიდრე წაიღო. ეს ფაქტი ფილმშიც არის გადაღებული.დადიანებთან სახლში ისტორიული ნივთი ნახა და ისიც წამოიღო. დადიანებმა უჩივლეს, მაგრამ სასამართლო ექვთიმემ მოიგო. მან დაამტკიცა, რომ ეს საუკუნეების წინანდელი საქართველოს განძი იყო.მოკლედ, განძი რომ უპოვეს, დააპატიმრეს, გააგდეს უნივერსიტეტიდან. ბრალს სდებდნენ, რომ გაყიდა დიდი ნაწილი. საინტერესოა, დაკითხვის სცენები. გიჟდება ექვთიმე, რას ჰქვია გავყიდეო. გაყიდვა კი არა მსოფლიოს მთავარი მუზეუმების დირექტორებმა ამ უნიკალური ნივთების გამოფენის საშუალების მიცემა ითხოვეს. ეს დიდ შემოსავალს მოიტანდა. ვერც ამაზე დაიყოლიეს. დაკარგვის ეშინოდა. მერე ლევილის მუზეუმის დირექტორმა სთხოვა ხელშეკრულება გავაფორმოთ, თუ ოდესმე რაიმე ნივთის გაყიდვას გადაწყვეტთ, პირველი ჩვენ შეგვატყობინეთო. არც ამაზე დათანხმდა. ისეთი წვალებით ჩამოიტანა აქ და სამშობლოში ცილს სწამებდნენ... მოკლედ, პროცესში ვართ. ვნახოთ რა გამოვა...

1741622568

"ვეცადოთ, ძილის წინ გარეთ ვისეირნოთ. დაძინებამდე მშვიდად უნდა იყოთ და ერთმანეთს თბილი სიტყვები უთხრათ" - ლეგენდარული გულიკო ჩაფიძის რჩევები

ლეგენდარულმა კარდიოლოგმა, აწ განსვენებულმა გულიკო ჩაფიძემ, "პრაიმტაიმის" მკითხველს, ორიოდ წლის წინ, საინტერესო რჩევები მისცა. ექიმის რჩევით, ძილის წინ, ფეხით ქუჩაში სიარული, მშვიდი ძილის გარანტიაა...გულიკო ჩაფიძე: მათ, ვინც იცის, რომ გულის დაავადებები აქვს, გაზაფხულ-შემოდგომაზე ექიმის გამოწერილი წამლების მიღება აუცილებელია. გარდამავალი პერიოდია და დაავადებების გამწვავება ხდება.ფეხით სიარული და აქტიურად ყოფნა ძალიან კარგია. თუმცა ზომიერების დაცვა საჭიროა. ზოგი საერთოდ არ დადის ფეხით, ზოგიც იმაზე მეტს დადის, ვიდრე უნდა დადიოდეს.ძნელია იმის თქმა, დღეში საშუალოდ რამდენი კილომეტრი უნდა გაიაროს ადამიანმა. ინდივიდუალურია და ადამიანის ჯანმრთელობაზეა დამოკიდებული. ზოგს ნახევარი კილომეტრის გავლა უჭირს, ზოგი სამ და ხუთ კილომეტრს თავისუფლად გადის. თუ რაიმეს უჩივით, ექიმისგან უნდა აიღოთ კონსულტაცია, რამდენი კილომეტრის გავლაა კონკრეტულად თქვენთვის რეკომენდებული.ზოგადად ფეხით სიარული გულისთვისაც სასარგებლოა და ბევრი სხვა რამისთვის. მაგრამ ფეხით სიარულში ჰაერზე სიარული იგულისხმება და არა ოთახებში. დიასახლისები მეუბნებიან ხშირად, ყოველდღიურად იმდენს გავდივარო. სამზარეულოდან საძინებლამდე და უკან, არ ითვლება. გარეთ უნდა იაროთ, თორემ სახლში რაც არ უნდა ბევრი საქმე აკეთოთ, ეს ფეხით სიარულში არ ჩაგეთვლებათ.გულ-სისხლძარღვთა დაავადებულთათვის სირბილი არ არის საჭირო. მხოლოდ მშვიდი სიარული.აქტიურობა საჭიროა. წოლა და პასიურობა არ არის კარგი.რაც შეეხება კვებას. გულისთვის შაქრიანი და ზედმეტად ცხიმიანი საკვები სასარგებლო არ არის. წონა უნდა აკონტროლოთ. როგორც გასუქება არ ვარგა, ასევე - ძალიან გახდომაც. როგორც სიმსუქნეა პრობლემური, შეიძლება ზომაზე მეტად სიგამხდრე იმაზე პრობლემური გახდეს. აქაც ზომიერებაა საჭირო.ძილის წინ უნდა ვეცადოთ გარეთ გავიდეთ, ფეხით გავიაროთ ნახევარი საათი. მშვიდად ისეირნეთ, დაბრუნდით და დაწექით დასაძინებლად. საერთოდ ძილის წინ ეცადეთ მშვიდად იყოთ. მოფერება, თბილი სიტყვა - ეს აუცილებელია სიმშვიდისთვის როგორც დილას, ასევე საღამოს.არაჩვეულებრივია მუსიკის მოსმენა. ეს თერაპიაა. ვისაც რა ჟანრის მუსიკა უყვარს, იმას უსმინოს.გავთავისუფლდეთ ნეგატივისგან.ქართველებს ღამით კვება გვიყვარს. არ არის სასურველი. გამოიმუშავეთ წესად, რომ გვიან არ ჭამოთ.უარყოფითი სტრესი რომ არაფრისთვის ვარგა, ყველამ იცის. გარემო და ხალხი უნდა იყოს დაწყნარებული. მეტი სიყვარული და პატივისცემა უნდა იყოს ერთმანეთის მიმართ. ადამიანიც უკეთ იგრძნობს თავს. გარემოა აგრესიული და ეს უნდა დაითრგუნოს, არ შეიძლება. რაც მეტი სიმშვიდე იქნება, ადამიანებიც კარგად იქნებიან.მოფერება ყველას და ყველაფერს სჭირდება. ხომ გაგიგიათ, ბავშვი რომ ავად გახდებოდა და ინფექციური დაავადება ("ბატონებს" რომ ეძახიან) ემართებოდა, დედა, დეიდა თუ ბებია გიტარას უკრავდა, უმღეროდა, დადებითი ემოციით ავსებდა ბავშვს, ამშვიდებდა, ახალისებდა.სიყვარული და სითბოა საჭირო. სიყვარული, სიყვარული და სიყვარული! ნუ დაგვენანება, ვუთხრათ ერთმანეთს, მიყვარხარ, მომწონხარ. ბევრი თბილი სიტყვა გავიმეტოთ ერთმანეთისთვის. ეს განწყობაზე მოქმედებს და ადამიანი უკეთ ხდება...

1740863811

რას აღნიშნავს ხინკლის ფორმა, 19 ნაოჭი და რატომ ითვლება ის ქართულ კერძად - საინტერესო ანატომია

ხინკალი არის ქრისტიანობამდელი პერიოდის ქართული კერძი!"ფეისბუქის" მომხმარებელი, დავით დადიანი ქართული სამზარეულოს გვირგვინის - ხინკლის ჩვენს ქვეყანასთან საინტერესო იდენტიფიცირებას ახდენს. თუ რატომ აქვს ამ ცომეულს ცხრამეტი ნაოჭი, ბორჯღალოს ფორმა და რისთვის არის საჭირო ინგრედიენტი - ძირა.მთავარი მაინც ხინკლის ფორმაა, ჩვენს დალოცვილ წინაპარს უბრალოდ კი არ მიუზელ-მოუზელია, არამედ ყველაფერში აზრი ჩაუდია;ხინკლის ზედა მხარე ბორჯღალია - მზის სიმბოლო და უნდა ჰქონდეს ცხრამეტი ნაოჭი, რაც ყველაზე მეტად ადასტურებს მის ქართულობას, რადგან ქართულ ასომთავრულ ანბანში მე-19-ე ასონიშანი არის “რაე“ Ⴐ ბორჯღალისა და მზის ნიშანი, ზუსტად ამიტომ ჩადო ქართველმა თავის მეხსიერებაში "ხინკალი, ხინკალი, ხინკალი-ცხრამეტნაოჭიანი" და ამაში ვერავინ შეგვედავება!მისი მეორე მხარე კი დისკოა, ანუ სავსე მთვარის სიმბოლო, ბარაქის მომტანი (ხორციელი).ამ ორი მნათობის სიმბოლო თავსდება ქვაბში, რომელიც სამყაროს სიმბოლოა ამ მოცემულ მომენტში, წყალი კი ის პირვანდელი მყარი და ქვაბმა უნდა იბრუნოს, როგორც ცის თაღმა. (პრაქტიკული დანიშნულება: ქვაბის ტრიალი-რომ არ მიიკროს ხინკალი, ნაოჭები - რათა მათში დაგროვდეს ხორცის ქაფი).ხინკალი ეს არის კერძი, რომელიც ასახავს მიწათმოქმედთა და მწყემსთა ერთობას, რადგან მის მოსამზადებლად საჭიროა ხორბლის ფქვილი და ხორცი, (ასევე ძირა, მარილი, პილპილი, სატევარი , წყალი და ცეცხლი.)ხინკლის დეტალები და მათი მნიშვნელობა გვიდასტურებს, რომ ის ქრისტიანობამდელია და უდავოდ კავკასიური - ქართული.განვიხილოთ დეტალურად: ხორბალი - მოგეხსენებათ, რომ მიწათმოქმედება (პირველად მსოფლიოში) ჩაისახა და განვითარდა კავკასიის, კერძოდ ახლანდელი საქართველოს ტერიტორიაზე 10 000 წლის წინ, G2a ჰაპლოჯგუფის მატარებელი ადამიანების მიერ, რომელთა შთამომავლობაც დღემდე უწყვეტად ცხოვრობს საქართველოში, (მეც და ესე იგი ყველა ამ G2a ჰაპლოჯგუფის წევრები ვართ, ასევეა ქართველთა უმრავლესობაც, უმეტესად მეგრელები და სვანები, მათი 80%-ია ამ გენის მატარებელი), ანუ მიწათმოქმედება საქართველოში ვითარდებოდა 100 საუკუნის განმავლობაში (კონკრეტულად მევენახეობა-მეღვინეობა 80 საუკუნე) და აქედან გავრცელდა მთელს დედამიწაზე.ამ უძველესი და დიდი გამოცდილების შედეგია ის რომ, მთელი მსოფლიოს მასშტაბით, დღეისათვის ხორბლის 27 კულტურული სახეობაა აღწერილი. აქედან, 14 სახეობა საქართველოშია აღმოჩენილი, სადაც გაერთიანებულია რამდენიმე ათეული სახესხვაობა და ჯიში, მათ შორის 5 სახეობა ენდემურია, რაც ნიშნავს, რომ ეს სახეობები მხოლოდ საქართველოში იყო გავრცელებული (პ. ნასყიდაშვილი, და სხვ. 1983). რაც მთავარია ჩვენი ენდემური მახა არის ყველა კულტურული ხორბლის "მამა".ხორცი - ცნობილია, რომ ცხოველთა მოშინაურება მოხდა მცირე აზიასა და კავკასიაში (შუმერი და მტკვარ-არაქსის კულტურა). ისიც დადასტურებულია, რომ მეტალურგიაც საქართველოს ტერიტორიიდან იღებს სათავეს (სატევარი).აღსანიშნავია მცირე, მაგრამ უმნიშვნელოვანესი ინგრედიენტი "ძირა", რომელიც ანეიტრალებს იმ სიმძიმეს რომელსაც იწვევს მოხარშული ცომისა და ხორცის ნაზავი კუჭისთვის, რაც არ გააჩნიათ სხვა ხინკლისმაგვარ კერძებს, შუააზიური “მანტი“ იქნება ეს თუ ჩინურ-მონღოლურ-რუსული მიმსგავსებული კერძები...ეს ყველაფერი მრავალგზის ადასტურებს, რომ ხინკალი არის ქრისტიანობამდელი პერიოდის ქართული კერძი!

1740162989

"ბევრი ადამიანი პურის ნატეხს ყრის და არაფრად აგდებს. შეინახეთ, გაახმეთ, სანატრელი იქნება, შვილებო" - 22 თებერვალი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილების აღმოყვანების დღეა

22 თებერვალს საქართველოს მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესია აღმსარებლისა და სალოსის, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილების აღმოყვანების დღეს აღნიშნავს.2012 წლის 20 დეკემბერს, საქართველოს სამოციქულო ავტოკეფალიური მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა სინოდის განჩინებით, არქიმანდრიტი გაბრიელი (ურგებაძე) წმინდანად შეირაცხა, ღირსი მამა გაბრიელი აღმსარებლისა სალოსის სახელით. მისი ხსენების დღედ დაწესდა 2 ნოემბერი.ზუსტად ათი წლის წინ, 2014 წლის 22 თებერვალს გაიხსნა ღირსი მამა გაბრიელის საფლავი. წმინდა ნაწილები სამთავროს წმინდა ნინოს სახელობის დედათა მონასტრის ფერისცვალების ტაძარში გადაასვენეს, სადაც მღვდელმთავრებმა და სხვა სასულიერო პირებმა პარაკლისი გადაიხადეს. ამის შემდეგ, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილები სამთავროს ფერისცვალების სახელობის ტაძრიდან სვეტიცხოვლის საპატრიარქო ტაძარში გადააბრძანეს.2014 წლის 24 თებერვალს, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილები სვეტიცხოვლის საპატრიარქო ტაძრიდან თბილისში, ყოვლადწმინდა სამების სახელობის საპატრიარქო ტაძარში გადააბრძანეს, სადაც მას შეეგება უწმინდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი ილია მეორე. მრევლს საშუალება ჰქონდა მოელოცა წმინდა ნაწილები. ყოვლადწმინდა სამების სახელობის საპატრიარქო ტაძარში, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილებთან, მომლოცველთა ნაკადი არ წყდებოდა და იმ დღეებში, ასი ათასობით ადამიანი მიეახლა სიწმინდეს.2014 წლის 1 აპრილიდან, ღირსი მამა გაბრიელის წმინდა ნაწილები დაბრძანებულია მცხეთაში, სამთავროს წმიდა ნინოს სახელობის დედათა მონასტრის ფერისცვალების სახელობის ტაძარში.2015 წლის 29 ნოემბერს, სამთავროს წმიდა ნინოს დედა მონასტრის ფერისცვალების სახელობის ტაძარში, წირვა აღასრულა უწმინდესმა და უნეტარესმა ილია მეორემ, წმიდა სინოდის წევრ მღვდელმთავართა თანამსახურებით, რა დროსაც, ღირსი მამა გაბრიელის წმიდა ნაწილები ჩაბრძანებულ იქნა ტაძრის ჩრდილოეთ კედელთან სპეციალურად მოწყობილ ქვის ლუსკუმაში.მამა გაბრიელი ჩვენი დროის უდიდესი ქართველი წმინდანია და მან, ამ კუთხით, აღიარება მთელს მსოფლიოში პოვა. ის მორწმუნეთა და გულმხურვალედ მლოცველთ სასწაულებს უვლენს, კურნავს, ეწევა, შვილებს ჩუქნის, აბედნიერებს...უბრალოდ მოუხმეთ, ილოცეთ მის სახელზე და შეგეწევათ... მნიშვნელობა არ აქვს, სად იმყოფებით. ლოცვა ნებისმიერ ადგილას შეგიძლიათ. მთავარი წრფელი გულია.მამა გაბრიელის წინასწარმეტყველებანი„…ათასი უბედურება მოდის: მიწისძვრები, ინფექციები, დაავადებები. ახლა ახალი ვირუსი შემოდის: ჩირქით და მუწუკებით აისახება და ვილოცოთ, შეგვიწყალოს უფალმა. თუ ვართ ამის ღირსნი…შვილებო, არ გაცდუნოთ ბოროტმა: გაარჩიეთ შავი და თეთრი. რწმენას მიხედეთ, მოყვასნო, რწმენას, თორემ ძალიან გიგიჭირდებათ მალე.შვილებო, აღარ არის (ტაძრების) შენების დრო, აღარ, მოყვასნო. რაც არის აშენებული, ისიც მალე ძალას დაკარგავს და აღარ იქნება ლოცვა იმ ადამიანებისთვის, ვინც წყეულის ბეჭედს მიიღებს…ჩიპი აქაც მალე შემოვა, მოყვასნო. ხალხს ვერაფრით დაიყოლიებენ, მორწმუნე ერზე მაქვს საუბარი, თორემ სხვაზე რა გითხრათ, იმას მოიგონებენ, რომ ვითომცდა ეს ჩვენი შვილებისა და შვილიშვილებისთვის, პატარებისთვის იქნება საჭირო, რომ არ დაიხოცონ, რომ არ შეხვდეთ ვირუსი და არ დაავადდნენ სხვადასხვა დაავადებისგან.ვიცი, ბევრი მორწმუნე ჩაიდგამს და ბევრი სამღვდელო პირი ცდუნდება: ვერ დათმობენ კეთილდღეობას და მერე ვაიმე, შვილებო. დაიჩიპებიან და აი, მერე, უკვე გამოჩნდება სატანა.ორმა ქვეყანამ თქვა უარი დაჩიპვაზე, მაგრამ ქართველ ხალხს, ცუდი ზნე აქვს: ყველაფერ ცუდს ჩვენი ერი ითვისებს. მაგრამ გონზე მოდით, გონს მოეგეთ, მოყვასნო. მალე შემოვა ეს საქართველოში და ავიცილოთ სატანის ნიშანი, შვილებო, ნუ დავიღუპავთ თავს. კარს არის მომდგარი ეშმაკის ნიშანი და დავიცვათ ერთმანეთი, შვილებო!მალე კავკასიონს ტალახი ჩამორეცხავს, შავი მიწა ჩამოიტანს და გაასწორებს. კარგია, თუ შორს, სადმე, სოფლებში მიწები და ადგილები გექნებათ. დაგჭირდებათ მალე მისი დამუშავება და საზრდოს მოყვანა, რათა თავი ირჩინოთ და გამოკვებოთ ერთმანეთი. როცა მოახლოვდება ის საშინელი დღეები, წინასწარ გაგაფრთხილებთ და გზას გიჩვენებთ.ნეტარ იქნება ის ადამიანი, რომელიც ამ დღეებს დაითმენს და უფალს სიხარულით შეხვდება. გეტყვით და გირჩევთ, რა უნდა დათესოთ და რა უნდა მოიყვანოთ. ბევრი ადამიანი პურის ნატეხს ყრის და არაფრად აგდებს. შეინახეთ, გაახმეთ, სანატრელი იქნება, შვილებო. ჩვენი პატრიარქი პურის ნაფხვენებს და კარტოფილის ნაფცქვენებს ახმობს და დარიალის ხეობაში ინახავს. საშინელი დღეები იქნება და უნდა დავძლიოთ, შვილებო, ერთმანეთის დახმარებითა და სიყვარულით“.„მე მესმის, რომ მოციქულთა დროიდან ამბობენ – ახლოს არის ჟამი. მაგრამ მერწმუნეთ, ქრისტეს საშინელი სამსჯავროს წინაშე ვიყო პასუხისმგებელი ამ სიტყვებზე, რომ მართლაც ახლოს არის ჟამი! თქვენ მოესწრებით ანტიქრისტეს“…„მაშინ მთავარი იქნება რწმენა, სასოება და სიყვარული ქრისტესი. ანტიქრისტე საშინელ შიშს მოიტანს ქვეყანაზე და მთავარია, თქვენ ამ შიშს გაუძლოთ. ელიას და ენუქის ბრძოლა ანტიქრისტესთან ტელევიზიით იქნება ნაჩვენები და ამისი ნახვა მრავალ იუდეველს მოაქცევს”…

1740072946

"მას შემდეგ ჩვენი გზები არ გადაკვეთილა. მე 20 კილოზე მეტი დავიკელი. გადაღების დაწყებისთანავე მივხვდი, რომ..." - იმედა კახიანი ბერტა ხაფავას ემშვიდობება

ბერტა ხაფავა ვერის სასაფლაოზე დაკრძალეს. არტისტი უკანასკნელ გზაზე წმინდა პანტელეიმონის სახელობის ტაძრიდან გააცილეს. ბოლო წლებში თითქოს აღსასრულის მოახლოებას გრძნობდა. განწყობა ჰქონდა ამგვარი. არადა, 84 წლის ჯერ არ იყო. "ახლა აღარც კინო მინდა, აღარც - თეატრი. არაფერი აღარ მინდა. დავბერდი, აღარ შემიძლია. პატარა კი არ ვარ? ვერ ვარ კარგად, სიბერე მომერია. ვეჭიდავები, მაგრამ არ გამომდის..." - უთხრა ერთ-ერთ უკანასკნელ ინტერვიუში "პრაიმტაიმს".კოლეგებს მასთან ერთად თამაში უყვარდათ, ღირსეულ პარტნიორად თვლიდნენ. ელდარ შენგელაიამ 1977 წელს "სამანიშვილის დედინაცვალში" ბერტა ხაფავასა და იმედა კახიანს ცოლ-ქმრის როლი მისცა. პლატონისა და მელანოს როლის გარდა, მსახიობებს, შემოქმედებითი კვეთა აღარსად ჰქონიათ.გარდაცვლილ კოლეგას "პრაიმტაიმთან" იმედა კახიანი იხსენებს.იმედა კახიანი: ბერტას "სამანიშვილის დედინაცვლის" გადასაღებ მოედანზე შევხვდი პირველად და მას შემდეგ ჩვენი გზები არც არსად გადაკვეთილა. გადასარევი პარტნიორი იყო და ამას გადაღების დაწყებისთანავე მივხვდი. პროფესიონალი არტისტი გახლდათ. კინოში პარტნიორებს შორის გაგება თუ არ არის, არც მსახიობის ოსტატობა გიშველის, არც სხვა არაფერი. ბერტა ისეთი ქალი იყო, რომელსაც მეგობრულ განწყობასთან ერთად, სიკეთე მოჰქონდა. კეთილშობილი ადამიანი იყო. ის ყოველთვის ასეთად დამამახსოვრდება. კინოს რეჟისორი აკეთებს და ისაა გადამწყვეტი. როცა ხედავ, რომ რეჟისორს შენი სჯერა, მერე ასეთი გადასარევი პარტნიორები გყავს, იმედიანად ხარ, რომ უსათუოდ გამოვა ნამუშევარი. ელდარს უნდა ენდო, კინოს დიდი ოსტატია. ღვთის წყალობით ფილმიც ნორმალური გამოვიდა. ჩემო ძვირფასო, პლატონ სამანიშვილის როლზე თუ დამიძახებდნენ, ვერც ვიფიქრებდი. იმ პერიოდში გასუქებული ვიყავი. ვიქნებოდი ასე 120 კილომდე. ერთხელ, სტუმრად მოსულმა ელდარმა პლატონის როლი რომ შემომთავაზა, მემასხრები თუ მართლა მეუბნები-მეთქი? - ვკითხე. რატომ გემასხრებიო? აბა, ასე დამრგვალებული და გასუქებული პლატონი შეიძლება-მეთქი? იმ დროს კოტე მარჯანიშვილის გადაღებული ვერსია მქონდა ნანახი, თან უკვე ყველა თეატრში იყო დადგმული "სამანიშვილის დედინაცვალი", რუსთაველში ხომ სულ ანშლაგებით მიმდინარეობდა. ასე რომ, ამგვარ კლასიკასთან შეჭიდება რთული იყო.მოკლედ, ელდარი მაინც შემიჩნდა, სასინჯ გადაღებაზე მიდიო. გავიარე სინჯები, რაღაც სცენა გადავიღეთ. რამდენიმე დღეში მოდის და მეუბნება, სამხატვრო საბჭოს ვაჩვენე და თქვეს, ამ როლზე იმედა კარგი იქნება, წონაში თუ დაიკლებსო. დავიკლებ, მაგრამ ოც დღეში ასე საგრძნობლად როგორ დავიკლო-მეთქი? კოსმონავტების დიეტა მომიტანა. ჩემთვის კი კარგი იყო, 20 კილოზე მეტი დავიკელი, მაგრამ ოჯახს მივაყენე დიდი ზარალი. დელიკატესებს ვჭამდი, თევზეულს, ბოსტნეულს, მწვანილს და თანაც ძალიან ცოტას, უპუროდ. უცებ ბევრი დავიკელი, მაგრამ საშინელება ის იყო, რომ ფილმის გადაღების დროს (ჭიათურა, საჩხერე, ზესტაფონი), მთელი ერთი წელი, იმერლები თავისი სუფრებით წარმოიდგინეთ და მე დიეტაზე! იმ ერთი წლის მანძილზე, ერთი ნაჭერი ხაჭაპური არ მიჭამია და ერთი ჭიქა ღვინო არ დამილევია.ჩემზე მეტად ჩემი ცხენი მეცოდებოდა. გამხდარი იყო რომ იყიდეს და მოიყვანეს, მაგრამ კიდე უფრო გახდომა მოინდომეს და აშიმშილებდნენ, ღამით ცივ წყალში აყენებდნენ. იმაზე შეჯდომა საცოდაობა იყო. ასეთ დღეში ვიყავით ორივე... 

1739824861

"ყველანაირად შემკობილი იყო; ყველა ვუფრთხილდებოდით..." - ხათუნა კოტრიკაძის გარდაცვალებიდან ერთი წელი გავიდა

ხათუნა კოტრიკაძის გარდაცვალებიდან ერთი წელი გავიდა. ევროპული გარეგნობის ჟღალი თამარ ქალისა და „მამის მკვლელი“ეკას თბილ-ანცად მომღიმარი სახე ასე ჩარჩა მაყურებლის მეხსიერებაში. „ასეთი საფერებელი და გასანებივრებელი ქალი, უბრალო დიასახლისად არ უნდა ქცეულიყო“ - ამოვიკითხე ფეისბუქზე, ხათუნას ფოტოს ქვეშ, კომენტარად. ასეა... მას კიდევ უნდა გაებრწყინა, „ასაკშიც“ და თანაც, არა ერთხელ...68 წლის მსახიობი მძიმე სენს ებრძოდაო, ცნობილი გახდა. მამაც 69 წლის ასაკში, ყელის სიმსივნით გარდაცვლია.1971 წელს გადაღებულ ფილმში - „მოიტაცეს თამარ ქალი“ ხათუნას პარტნიორის, დათოს როლში გია ავალიშვილია. ავალიშვილი მიშა კობახიძის აღმოჩენაა. ის პირველად „ქოლგაში“ გამოჩნდა. შემდეგ კი, ლეილა გორდელაძემ, ექთან თამრიკოზე შეყვარებული გმირის თავგადასავალში გახვია. ფილმი ისეთივე მხიარული საყურებელია, როგორც ლევან ხოტივარის "მხიარული რომანი"... თან გენიალური გოგი ცაბაძის სიმღერებს მღერი და თან სახალისო ისტორიებში გახლართულ გმირებს გულშემატკივრობ.გია ავალიშვილი, "მოიტაცეს თამარ ქალის" გადასაღები მოედნის შემდეგ, აღარსად შეხვედრია ხათუნას. თუმცა იმ ბედნიერი პერიოდის გახსენებამ, 80 წლის მსახიობს სევდიანი ღიმილი მოგვარა...გია ავალიშვილი: ხათუნა პატარა იყო, სკოლას ამთავრებდა იმ დროს. მე 27 წლის ვიყავი. ყველა ვუფრთხილდებოდით. დედა ახლდა გადაღებებზე, ერთ ოჯახად ვიყავით მთელი ჯგუფი.შინაგანად ძალიან კარგი ადამიანი იყო...ახლა მახსენდება ფილმში ხიდზე რომ მოდის... მოკლედ... ყველანაირად შემკობილი იყო.ძალიან კარგად მახსენდება ამ ფილმის გადაღება თავისი შეკრული ჯგუფით. ჩემი სითბო და სიყვარული ჰქონოდეს იქ, სასუფეველში...

1739804090

"ცუდი ყოფილა სიბერე. აღარაფერი მაინტერესებს. არც არაფერი მიხარია. ვერ ვარ კარგად. სიბერე მომერია..." - ბერტა ხაფავას უკანასკნელი ინტერვიუ "პრაიმტაიმთან"

დღეს ბერტა ხაფავა გარდაიცვალა... ძველი გვარდიის ერთ-ერთი უკანასკნელი ნაწილი.ეს ინტერვიუ ორი წლის წინ მოგვცა. განწყობას ადვილად შეატყობთ... ბოლო წლებში ამგვარად მარტოსული იყო და ამბობდა, რომ დაიღალა და მხოლოდ სახლში ყოფნა უნდა. განწყობა ჩვენს ჯანმრთელობაზე მოქმედებს. თუ ჩათვლით, რომ დაბერდით, მაშინ სიბერე იოლად დაგჯაბნით თავის სასარგებლოდ. ქალბატონი ბერტაც განწყობით უკვე "იქით" იყო... ეს "პრაიმტაიმთან" თვითონ თქვა.ბერტა ხაფავა: არაფერს ვნანობ, თუმცა უფრო მეტი შემეძლო, უფრო კარგად შემეძლო... მაგრამ ახლა აღარც კინო მინდა, აღარც - თეატრი. არაფერი აღარ მინდა. დავბერდი, აღარ შემიძლია. პატარა კი არ ვარ? 82 წლის ვარ. ვერ ვარ კარგად, სიბერე მომერია. ვეჭიდავები, მაგრამ არ გამომდის.დიდხანს ფეხზე ვერ ვდგავარ, მაგრამ საქმეს მაინც ვაკეთებ. დიდი „უბორკა“ დავიწყე, მაგრამ წინ ვერ მივდივარ. ხვალ, ხვალ-მეთქი და... დიდია ბინაც (დასთან და დისშვილთან ერთად ვცხოვრობ).ძირითადად ტელევიზორთან ვარ. ვსვამ ყავას და ვუყურებ. სიბერეში ტკბილეული შემიყვარდა. მეგრელი ვარ და სულ მწარეს ვჭამდი, ახლა უკვე ტკბილი მირჩევნია.მეგრული ხარჩო და ღომი მქონდა საფირმო, გემრიელს ვამზადებდი. გურამ ფირცხალავას უყვარდა ჩემი ხარჩო. ჩვენ კურსელები ვიყავით. სულ ჩემთან ეგდო. თუ ღომი და ხარჩო მქონდა, ბედნიერი კაცი იყო. მერე მისი „დამაჩკების“ მოსვლამ და ტირილებმა შემაწუხა. გურამის „ქალები“ საქმის ჩასაწყობად ჩემთან მოდიოდნენ და ტიროდნენ, გურამმა მიმატოვა და მიშველეო. რა გააჭირე საქმე-მეთქი, მერე გურამს ვსაყვედურობდი, მაგრამ გოგონები იქით არ ასვენებდნენ. იყო მექალთანე, მაგრამ თუ შეუყვარდებოდა, იმ პერიოდში გვერდით აღარ გაიხედავდა. აცხონოს ღმერთმა.მიყვარს „სიყვარული ყველას უნდა“. ყოველთვის ვუყურებ, როცა ტელევიზორში გადის. ძალიან მიყვარდა და კარგ ურთიერთობაში ვიყავი გიორგი შენგელაიასთან. საოცარი იყო კახი კავსაძესთან ერთად თამაში, გივი ბერიკაშვილთან...ჩვენი სცენის (კახის პერსონაჟი მთვრალი რომ შევარდება სახლში) გადაღებისას, კახიმ დეკორაცია დაშალა. შემოვარდა, ამ სიგრძე ფეხები მიარტყა და გადაიშალა ეს ზერელედ შეწებებული დეკორაცია.ჭერზე რომ ვეკიდე, ის სცენა გადასაღებად ძალიან რთული იყო. სულ გადატყავებული მქონდა მაჯები. კარგა ხანს ვეკიდე. ხან ვძლებდი, ხან კიბეს მომიდგამდნენ და ჩამომიყვანდნენ. რამდენიმე დუბლი გადავიღეთ.საოცრად მახსენდება მთელი ფილმის გადაღება. ძალიან ცუდი ყოფილა სიბერე. აღარაფერი მაინტერესებს. არც არაფერი მიხარია, არც არაფერი მწყინს. შეგრძნებებიც დაკარგული მაქვს. წასული ვარ, უკვე იქით ვარ... (იცინის)