1742398930
Exclusive: "ეს პიკია! სულ სხვა განზომილებაა... მე დავბრუნდი!" - გაიცანით ევროპის ჩემპიონი - დიმიტრი ხაჩიძე
საქართველოს
ბერძნულ-რომაული სტილით
მოჭიდავე 23-წლამდელთა
ნაკრების წევრებმა -
დიმიტრი ხაჩიძემ და ანრი
ხოზრევანიძემ სამშობლო
ოქროს მედლებით
გააბედნიერეს. ლუკა
გაბისონია ბრინჯაოთი
დაგვიბრუნდა.ქალაქ
ტირანაში გამართული
ჩემპიონატის ფინალში
დიმიტრი ხაჩიძემ შეხვედრა
50 წამში მოიგო. მოჭიდავემ
ისრაელელი მელქამუ ფეტენე
9-0 დაამარცხა.
ევროპირველობაზე ფინალურ
შეხვედრას წინ უძღოდა თურქ
და უკრაინელ მეტოქეებთან
გამარჯვება. დიმიტრი
ხაჩიძე ბორჯომელია.
მშობლიურ კუთხეზე
შეყვარებული სპორტსმენის
დარწმუნება ვერავინ შეძლო,
რომ საქართველოს სახელით
ეასპარეზა. ის მუდმივად
ბორჯომის სახელით
ჭიდაობს. ჩემპიონობის გემო
პირველად შვიდი წლის წინ
გაიგო. ევროპის ჩემპიონი
კადეტებში 15 წლის ასაკში
გახდა. ცხადია, მაშინ
კარგად ვერ გააცნობიერა, რა
ხდებოდა მის თავს.
მაკედონიაში პიედესტალზე
რომ აიყვანეს და
საქართველოს ჰიმნი ჩართეს,
მაშინდელი ემოცია დღემდე
გამოყოლილი აქვს. 14 მარტს
ალბანეთში მოპოვებულ
ოქროს მედალს კი, ტაიმაუტის
შემდეგ საყვარელ სპორტში
დაბრუნებად
მიიჩნევს.გამარჯვებაზე
ორიენტირებულმა თავს
დაუმტკიცა, რომ
პიედესტალზე ასვლა და
საქართველოს სახედ ყოფნა,
უკვე გაზრდილი
სპორტსმენის
ძალებშია.ტირანადან
დაბრუნებული დიმიტრი
ხაჩიძე "პრაიმტაიმის"
მკითხველს ემოციებს
უზიარებს.დიმიტრი ხაჩიძე:
პირველი ოქროს მედლიდან
დღემდე ჩავარდნა მქონდა.
ახლა სრულყოფილად
მოვემზადე,
გამარჯვებისთვის გავედი
და თავს დავუმტკიცე, რომ მე
ეს შემიძლია, მე დავბრუნდი!15
წლის ასაკში რომ ავედი
პიედესტალზე და ჰიმნი
დაიწყო, ვერ ვიტყვი, რა
გრძნობა დატრიალდა გულში.
ეს ჰიმნი ჩემ გამოა, ჩემი
ქვეყნის სახე იმ მომენტში
მე ვარ! სულ სხვა
განზომილებაა...ახლაც,
ევროპის ჩემპიონი რომ
გავხდი, ჰიმნს ავყევი.
როგორ აღგიწეროთ რას
ვგრძნობდი, ეს პიკია!
თავიდან ბოლომდე ბედნიერი
ხარ! რამხელა მადლია!
დავდიოდი დროშით წრეზე,
ყველა ტაშს მიკრავდა, სხვა
გალაქტიკაზე ვიყავი იმ
დროს! წრეზე დროშით ტრიალი
ცხოვრების სრბოლას
შეიძლება
შევადაროთ. სპორტულმა
ფსიქოლოგმა კარგად
იმუშავა ჩემთან და
თავდაჯერება გამიასმაგა,
თავი დამანახა, ემოცია
დამათრგუნინა. ტექნიკურის
გარდა, მენტალური მზაობა
მქონდა. ემოციებს უკეთ
ვაკონტროლებდი, ყველა
"სხვატკას" მზად ვხვდებოდი.
სპორტის ამ სახეობაში
ნახევარზე მეტი ემოციის
კონტროლია. შფოთვა და
ნერვიულობა მოხსნილი უნდა
გქონდეს. ყველა გრძნობდა
ჩემს ცვლილებას, მათ შორის
გულშემატკივარიც. ევროპის
ჩემპიონატზე მშვიდად
ვიჭიდავე...ჩანაწერი რომ
ვნახე, ჩემი ასპარეზობა
მომეწონა, თურქ მეტოქესთან
იყო რაღაც
გამოსასწორებელი
ნიუანსები, რომელსაც
სამომავლოდ
გამოვასწორებ.ფინალში
შემხვედრ ისრაელელ
მოჭიდავესთან წინა წლებში
ორჯერ მქონდა ნაჭიდავები.
ორივეჯერ მოვუგე.
შესწავლილი მყავდა. ჩემი
ჭიდაობით ვიჭიდავე და ისიც
ჩემი ჭიდაობით ვაჭიდავე და
შეხვედრა ჩემს
სასარგებლოდ წავიდა.
ძალიან კარგი შეხვედრა
გამოვიდა.ჩემს
გამარჯვებაში ლომის წილი
მიუძღვის ჩემს ბიძას,
არქიმანდრიტ გაბრიელ
ჯამბაზიშვილს. მისი და
ბებიაჩემის, დედა ნატალიას
დიდი დამსახურებაა, რომ მე
რელიგიური ვარ. მამა
გაბრიელმა მასწავლა
ეკლესიური ცხოვრება. დედა
მიყვებოდა, როგორ
დაატარებდა ბებიაჩემი
თავის სამ შვილს ტაძრებში.
მერე ბიძაჩემი ბერობის
გზას დაადგა. დღეს ის
აღმსარებლისა და სალოსის
ბერი გაბრიელის სახელობის
დედათა მონასტრის
წინამძღვარია,
ციხისჯვარში (ბაკურიანთან).
ბებიაც იმ მონასტერში
მოღვაწეობს. მისი
დარიგებები ულიმიტოა...
დედა ნატალია ხშირად
მახსენებდა, მევლო ტაძარში,
მელოცა და წმინდა ზიარება
მიმეღო. მოკლედ, ორივე
მაგალითია ჩემთვის. მათი
რჩევები ცხოვრებაში
ყოველთვის ძალიან
მადგება. წასვლის წინ
დამლოცეს. მონასტრიდან
მათი ლოცვა მეწეოდა. შობის
მარხვა იყო, მახსოვს, თავს
დავუსვი შეკითხვა, რატომ არ
დავდივარ ყოველ კვირას
წირვაზე-მეთქი? დავიწყე
სიარული, აღსარების
ჩაბარება, ზიარება. სულ
სხვანაირად დავინახე ჩემი
ცხოვრებაც და მანამდე
დაშვებული შეცდომებიც. მას
შემდეგ მადლს ვგრძნობ. რაც
შეეხება ბორჯომს, ჩემი
კუთხეა, განსაკუთრებულად
მიყვარს. აეროპორტში
იმდენი ხალხი დამხვდა,
მილოცავდა, მეხუტებოდა,
ჰაერში ამაგდეს... პატივი
დამდეს და დამხვდნენ
საკრებულოს
თანამშრომლები. ემოციას
ვეღარ გამოვხატავდი.
გავითიშე. დაცლილი ვიყავი.
ძნელია ამხელა სიხარულს
ბოლომდე აჟიტირებული
გაჰყვე. ვერაფერს ვამბობდი,
უსიტყვოდ ვეხუტებოდი
ყველას...ბორჯომში რომ
ჩავედი, უცნობები
მილოცავდნენ. ერთ-ერთი და
უძლიერესი მოტივაცია
სწორედ ჩემი ხალხის ჩემი
წარმატებით ასე გახარებაა.
სხვისი გახარება არის ენით
აღუწერელი სიხარული. 15 წლის
ასაკში ამას ვერ
აღვიქვამდი. ახლა უკვე
ხალხის ეს დამოკიდებულება
ჩემდამი კიდევ უფრო დიდი
მოტივაცია გახდა. ჩემი
მთავარი მოტივატორი კი
ჩემი ოჯახია.ახლა წინ
მსოფლიო ჩემპიონატია.
მოსამზადებელი პერიოდი
მაქვს. ექვსი თვე თავი უნდა
გადავდო და დიდი
ტურნირისთვის
მოვემზადო.***ჩემპიონის
პორტრეტის უკეთ აღქმაში
მისი დედა, ირმა
ჯამბაზიშვილი დაგვეხმარა.
სხვადასხვა პატარა
ნიუანსებში კარგად
გაიცნობთ დიმას.ირმა
ჯამბაზიშვილი: მყავს ორი
ვაჟი და ორი გოგონა.
ბერძნულ-რომაულ ჭიდაობაზე
პირველად დიმიტრის ძმა,
ოთხი წლით უფროსი ვასილი
დადიოდა. მისმა
შემხედვარემ ჭიდაობა
თავადაც მოინდომა. უშიშარ
დიმას „გლადიატორიც“ კი
შეარქვეს. იცოდა, რომ
ეტკინებოდა, მაგრამ არ
ეშინოდა და მაინც ჭიდაობდა.
საერთოდ, მეორე შვილები
უფრო მებრძოლები არიან.
მიღწევები ვასილსაც
ჰქონდა, ძალიან ტექნიკური
მოჭიდავე იყო. მაგრამ დროთა
განმავლობაში ჩამოშორდა
სპორტს. ჩათვალა, რომ ერთი
ოჯახისთვის ორი
სპორტსმენი რთული
შესანახი იქნებოდა,
ასპარეზი დაუთმო ძმას. ეს
დათმობა, ალბათ, დიმიტრის
ხასიათმაც განაპირობა,
უფრო გამძლე, სწრაფად
მოაზროვნეა. ტექნიკური
მოჭიდავეები არიან
ორივე. ჯერ ბორჯომის
სასპორტო სკოლაში
ვარჯიშობდნენ. უფრო რომ
განვითარებულიყვნენ,
ჩემმა მეუღლემ მიიღო
გადაწყვეტილება და
თბილისში ჩამოიყვანა
ბავშვები. ასე დააგროვეს
ჯილდოები, მედლები...
დიმიტრის აღებული აქვს
მეორე ადგილი, მესამეც... და
ორჯერ ევროპის ჩემპიონი
გახდა!მე ვერ ვუყურებ მის
ჭიდაობას, არ შემიძლია.
პირდაპირ ეთერში არასდროს
მინახავს. თუ დარბაზში ვარ,
გარეთ გავდივარ და უფალს
ვთხოვ, ჯანმრთელი იყოს და
მერე როგორც უფლის ნება
იქნება, ისე წარიმართოს.
ჩემი ძმა, მამა გაბრიელიც
ვერ უყურებს დიმიტრის
ჭიდაობას პირდაპირ ეთერში.
ეს ჩვენს ძალებს
აღემატება.სხვა რა გითხრათ
დიმიტრიზე, ძალიან
თავმდაბალია, პრინციპულია.
ვერ მოატყუებ. სხვათა
შორის, გამოვტყდები და
გეტყვით, მან გადამაჩვია
პატარ-პატარა, უვნებელი და
დამამშვიდებელი ტყუილების
თქმას. ერჩივნა მეთქვა
სიმართლე. ვერ აკადრებ
ტყუილს. წონა ყოველთვის
ჰქონდა ოჯახშიც და გარეთ.
აქვს სწრაფი, ტექნიკური და
მათემატიკური გონება. ეს
ყველაფერი, ალბათ,
ჭიდაობაშიც ეხმარება.
დამოუკიდებელია
ბავშვობიდან. თავისი ჯიბის
ფული სულ აქვს. თვითონ
ცდილობს უზრუნველყოს
საკუთარ თავი. უყვარს
ბორჯომი და ბორჯომელები.
ვთხოვდით, თბილისის
სახელით ეჭიდავა (ექნებოდა
დაფინანსება და ხელფასი),
მაგრამ ვერ დავითანხმეთ,
ბოლომდე ბორჯომის სახელით
ასპარეზობს.მე ბორჯომში
მშვიდად და იმედიანად ვარ,
რადგან თბილისში დიმიტრის
გვერდით არის მისი რჩეული -
ნინი, რომელიც გვერდში
უდგას და ეხმარება.დიმიტრი:
- ნინი რთულ მომენტებში
გვერდით მედგა. მისთვის
პრიორიტეტი არა ჩემი
ჭიდაობა, არამედ ჩემი
ჯანმრთელობაა. ძალიან
მამშვიდებდა ტრავმებისა
და ტაიმაუტის დროს. მე
მჯერა შენი - ესაა ნინის
სიტყვები, რომელიც ძალას
მმატებს. - დაბოლოს,
ქალბატონო ირმა, ჩემპიონის
დედობა როგორია?- საოცარია.
რომ გაიმარჯვა, იმდენად
ჭარბად მივიღე დადებითი
ემოცია და ისე გადავივსე,
ერთი სული მქონდა თვალი
დამეხუჭა და დამეძინა... რა
თქმა უნდა
ბედნიერებაა...უნივერსიტეტი
ახლა დაამთავრა, ბიზნესის
განხრით. წელს კარგ ფორმაში
შეხვდა საქართველოს და
ევროპის ტურნირებს.
საერთოდ, წელს საკმაოდ
მყარი ფსიქიკით შეხვდა
ყველაფერს. რწმენა
ყოველთვის ჰქონდა, მაგრამ
უკვე გააზრებულად მივიდა
ტაძარში და გახდა
აღმსარებელი. ეს ყველაფერი
აისახა კიდეც მის
ბრძოლებში. ეს წლების
შრომის შედეგია. ამ შედეგს
რომ ხედავ, ბედნიერი ხარ.