მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ ყველა ადამიანი ასხივებს მოჩვენებისმაგვარ ნათებას, რომელიც სიკვდილის შემდეგ ქრება

მისტიკოსები და სპირიტისტები ხშირად ამტკიცებენ, რომ შეუძლიათ ცოცხალი არსებების გარშემო იდუმალი  ნათების დანახვა.

ახლა მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ მათ განცხადებებში შესაძლოა გარკვეული სიმართლე იყოს.

კანადის კალგარის უნივერსიტეტის მკვლევრებმა აღმოაჩინეს, რომ ცოცხალი არსებები სუსტ, მოჩვენებისმაგვარ ნათებას ასხივებენ.
მათი ახალი კვლევა ადასტურებს, რომ ეს სინათლე ქრება სიკვდილის მომენტში.

ჯგუფის აზრით, ეს არ არის მისტიკური ძალა ან ადამიანის სულის არსებობის დასტური, არამედ ფიზიკური ფენომენი, რომელსაც ულტრასუსტი ფოტონის ემისია ეწოდება.

როდესაც ცოცხალი ორგანიზმების უჯრედები ენერგიას გამოიმუშავებენ, ქიმიური პროცესები მცირე რაოდენობით სინათლეს გამოყოფს ფოტონების სახით, ნაწილაკების, რომლებიც სინათლეს ქმნიან.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ ნათების არსებობა საკამათოა, ულტრამგრძნობიარე კამერების გამოყენებით მეცნიერები აცხადებენ, რომ მათ „ბიოფოტონების“ არსებობის „ძალიან მკაფიო“ მტკიცებულება მოგვაწოდეს.

კვლევის წამყვანმა ავტორმა, დოქტორმა დენიელ ობლაკმა, New Scientist-ს განუცხადა: „ეს ნამდვილად აჩვენებს, რომ ეს არ არის მხოლოდ არასრულყოფილება ან სხვა ბიოლოგიური პროცესების შედეგი. ეს ნამდვილად არის ის, რაც ყველა ცოცხალი არსებიდან მოდის“.
ყველა ცოცხალ არსებას ერთი რამ აერთიანებს: მათ სიცოცხლის შესანარჩუნებლად ენერგიის გამომუშავება სჭირდებათ.

ყველა ორგანიზმის უჯრედი შეიცავს სტრუქტურებს, რომლებსაც მიტოქონდრია ეწოდება, სადაც შაქარი ჟანგბადთან ერთად „იწვება“ „ჟანგვითი მეტაბოლიზმის“ სახელით ცნობილი პროცესის დროს.

ამ რეაქციების დროს მოლეკულები ენერგიას იძენენ და კარგავენ რამდენიმე ფოტონის გამოსხივებით.

მიუხედავად იმისა, რომ ბევრი მეცნიერი თვლიდა, რომ ეს სინათლე აუცილებლად უნდა არსებობდეს, მისი აღმოჩენა უკიდურესად რთული აღმოჩნდა.

რადგან ცოცხალი უჯრედების მიერ გამოსხივებული სინათლე ძალიან სუსტია, ძნელია მისი გარჩევა სხვა ბუნებრივი სინათლის წყაროებისგან, როგორიცაა თბილი ობიექტების მიერ გამოსხივებული რადიაცია.

თუმცა, სპეციალიზებული კამერების გამოყენებით, რომლებსაც შეუძლიათ ცალკეული ფოტონების აღმოჩენა, დოქტორ ობლაკმა და მისმა კოლეგებმა ახლა უკვე გამოყვეს ეს სინათლე და აჩვენეს, თუ რა ემართება მას ცხოველის სიკვდილის შემდეგ.

თაგვები ტემპერატურის კონტროლირებად ბნელ ყუთებში მოათავსეს, სადაც ციფრულმა კამერებმა ერთსაათიანი ექსპოზიციით ორი ფოტო გადაიღეს.

ერთი სურათი მაშინ გადაიღეს, როდესაც თაგვი ცოცხალი იყო, ხოლო მეორე - მისი სიკვდილის შემდეგ.
პირველ სურათზე კამერები ასახავენ ფოტონების ამომავალ ტალღებს თაგვის მთელ სხეულში, ხოლო „ცხელი წერტილები“ ​​მისი ორგანოების, თავისა და თათების ზემოთაა.

მეორე სურათზე, თაგვის სიკვდილის შემდეგ, ფოტონის თითქმის ყველა გამოსხივება გაქრა, გარდა ყოფილ ცხელ წერტილებზე დარჩენილი რამდენიმე ნარჩენი კვალისა.

„ფიზიკური ქიმიის წერილების ჟურნალში“ გამოქვეყნებულ ნაშრომში მკვლევრები წერენ: „მიუხედავად იმისა, რომ ცოცხალი თაგვები ძლიერ UPE-ს [ულტრასუსტ ფოტონის გამოსხივებას] გამოყოფენ, რაც სავარაუდოდ მიმდინარე ბიოლოგიურ პროცესებსა და უჯრედულ აქტივობაზე მიუთითებს, მკვდარი თაგვებიდან UPE-ს გამოსხივება პრაქტიკულად ჩამქრალია“.

დოქტორი ობლაკი დასძენს: „ის ფაქტი, რომ ულტრასუსტი ფოტონური გამოსხივება რეალობაა, ახლა უდავოა“.

გარდა ამისა, მკვლევრებმა თავიანთი კამერები გამოიყენეს ფოთლების მიერ გამოსხივებული ნათების შესასწავლად.

მათ აღმოაჩინეს, რომ ფოთლები ხიდან მოჭრის შემდეგაც კი ნათებას აგრძელებდნენ და ნათება უფრო კაშკაშა ხდებოდა, როდესაც დაზიანებამ მცენარის აღმდგენი სისტემები გაააქტიურა.

მცენარის ზედაპირზე ქიმიკატების, მაგალითად, ტკივილგამაყუჩებელი ბენზოკაინის დამატებით სტრესის შექმნამაც გამოიწვია სინათლის ზრდა.
ეს კიდევ უფრო ადასტურებს, რომ ულტრასუსტი ფოტონების გამოსხივება დაკავშირებულია ბიოლოგიურ სასიცოცხლო პროცესებთან.

თუმცა, ეს ნათება სულაც არ ასოცირდება სიცოცხლესთან, როგორც ჩვენ გვესმის.

სამედიცინო დაწესებულებებში სიკვდილი, როგორც წესი, განისაზღვრება, როგორც აქტივობის შეწყვეტა ისეთ ძირითად სფეროებში, როგორიცაა სუნთქვა, გულისცემა ან ტვინის აქტივობა.

თუმცა, ცოცხალი ორგანიზმების ნათება სულაც არ არის დაკავშირებული რომელიმე ჩვეულებრივ ნიშანთან, რომელსაც ვიყენებთ იმის დასადგენად, ცოცხალია თუ არა რაიმე.

ჩეხეთის მეცნიერებათა აკადემიის პრაღაში მოღვაწე ბიოლოგმა, დოქტორმა მიხალ ციფრამ, რომელიც კვლევაში არ მონაწილეობდა, MailOnline-ს განუცხადა, რომ ეს მართლაც დაკავშირებული იყო ცალკეული ქსოვილების სიცოცხლესთან.

დოქტორი ციფრა ამბობს, რომ სიკვდილის შემდეგ სინათლის გაქრობა გამოწვეულია „ქსოვილებისთვის ჟანგბადის მიწოდების შეწყვეტით“.

ჟანგბადის არარსებობა ნიშნავს ჟანგვითი მეტაბოლიზმის არარსებობას, რაც თავის მხრივ ნიშნავს სინათლის არარსებობას.

თუმცა, თუ ხელოვნურად შეინარჩუნებთ სისხლის მიმოქცევას მკვდარი ტვინის მქონე ცხოველის სხეულში, ან თუნდაც ერთ ორგანოში, უჯრედები მაინც გამოიმუშავებენ ამ ცოცხალ ნათებას.
ულტრასუსტი ფოტონური გამოსხივების ამ თვისებას შესაძლოა ღირებული გამოყენება ჰქონდეს სამედიცინო კვლევაში.
რადგან წარმოქმნილი სინათლის რაოდენობა დამოკიდებულია ორგანიზმის სამკურნალო რეაქციებზე, მას შეუძლია დაზიანებული ქსოვილის უბნების გამოვლენა.

იმ ქსოვილების მონიტორინგით, რომლებიც ძალიან ბევრ ან ძალიან ცოტა სინათლეს გამოიმუშავებენ, ექიმებს შეუძლიათ გააკონტროლონ ადამიანის ჯანმრთელობა არაინვაზიური გზით.

ზოგიერთმა მკვლევარმა ისიც კი ივარაუდა, რომ ულტრასუსტი ფოტონური გამოსხივება შეიძლება გამოყენებულ იქნეს ისეთი დაავადებების პროგრესირების მონიტორინგისთვის, როგორიცაა ალცჰაიმერი.

მკვლევრები ვარაუდობენ, რომ მომავალში მისი გამოყენება შესაძლებელია მთელი ეკოსისტემების, მაგალითად, ტყეების ჯანმრთელობის მონიტორინგისთვის, ღამით ნათების დაკვირვებით.