1752616180

„27 000-ზე ეჭვმიტანილის, ათასობით ჩვენებისა და სახლის ჩხრეკის შემდეგ, მისი ვინაობა დღემდე უცნობია" - Mr Cruel-ის გაუხსნელი საქმე

1987 წელს მელბურნის გარეუბნებში მოძალადე გამოჩნდა, რომელიც მოგვიანებით Mr Cruel-ის სახელით შევიდა ისტორიაში. მისი თავდასხმები იმდენად საგულდაგულოდ იყო დაგეგმილი, რომ დანაშაულის ადგილას მისი კვალი არ იკვეთებოდა.22 აგვისტოს დილით, ნიღბიანი მამაკაცი გარეუბნის ერთ-ერთ სახლში შეიჭრა, სადაც ახალგაზრდა წყვილი და მათი ორი შვილი ცხოვრობდა. კაცმა მშობლებს ხელ-ფეხი შეუკრა და კარადაში ჩაკეტა, რის შემდეგაც მათი შვიდი წლის ვაჟი საწოლზე მიაბა და 11 წლის ქალიშვილზე სექსუალურად იძალადა. საბოლოოდ კი სატელეფონო ხაზები გადაჭრა და ტერიტორია დატოვა.ოჯახმა პოლიციას განუცხადა, რომ თავდამსხმელს სახე ბალაკლავით ჰქონდა დაფარული, ცალ ხელში დანა, მეორეში კი იარაღი ეჭირა. მათი დაბმის დროს კი აკეთებდა ისეთ კვანძებს, როგორებსაც ძირითადად მეზღვაურები იყენებდნენ.კაცი 11 წლის გოგონას ორი საათის განმავლობაში აუპატიურებდა. ერთ-ერთი შესვენების დროს კი ბავშვის თქმით ოჯახის ტელეფონით მუქარის შემცველი ზარი განახორციელა. დამნაშავე ხაზის მეორე ბოლოში მყოფ ადამიანს ემუქრებოდა და შვილების გადაყვანას სთხოვდა, რათა შემდეგი ისინი არ ყოფილიყვნენ. პოლიციამ ოჯახის სატელეფონო ჩანაწერებში მხოლოდ ამ ზარია აღმოჩენა ვერ შეძლო. მოგვიანებით აღმოჩნდა, რომ დამნაშავე ზარის განხორციელების ინსცენირებას გამოძიების დასაბნევად აკეთებდა.1988 წელს, შობამდე რამდენიმე დღით ადრე, ჯონ უილსს, მის მეუღლესა და მათ ოთხ ქალიშვილს ღრმად ეძინათ, როდესაც სახლში Mr Cruel-ი ეწვიათ. კაცს მუქი ლურჯი სპეცტანსაცმელი ეცვა და მუქი სათხილამურო ნიღაბი ეკეთა. კაცსმა ჯონ უილსს თავზე იარაღი დაადო და ცოლ-ქმარს მუცელზე დაწოლა უბრძანა, რის შემდეგაც მათ ხელ-ფეხი შეუკრა.თავდამსხმელმა კაცი დაარწმუნა, რომ სახლიდან ფულის მოპარვა სურდა,  მაგრამ შემდეგ მეთოდურად გაწყვიტა სატელეფონო ხაზები და ავიდა საძინებელში, სადაც უილსის ოთხ ქალიშვილს ეძინა.მამაკაცმა მძინარე 10 წლის შერონ უილსს სახელით მიმართა და გააღვიძა, რის შემდეგაც მისი ტანსაცმელი ჩაალაგა და სახლიდან წაიყვანა.მომხდარიდან 18 საათის შემდეგ, უცნობმა ქალმა ქუჩის კუთხეში მდგარი ნაგვის ტომრებში გამოწყობილი ბავშვი იპოვა. როდესაც პატარა შერონი ოჯახს შეუერთდა, მან პოლიციისთვის ჩვენების მიცემა შეძლო.იმის გამო, რომ ბავშვს ძალადობის დროს თვალები ახვეული ჰქონდა, მან ვერ შეძლო დამნაშავის სახის დანახვა, თუმცა, შერონმა გაიხსენა, რომ კაცმა მას გაშვებამდე ცოტა ხნით ადრე ბანაობა აიძულა, რის შემდეგაც მას ხელ-ფეხზე ფრჩხილები მოაჭრა და კბილები ძაფით გაუწმინდა.Mr Cruel-ი მესამედ 1990 წლის 3 ივლისს კენტერბერის გარეუბანში გამოჩნდა. აქ ლინანსების ოჯაცი ცხოვრობდა, რომელიც სახლს პრესტიჟულ ქუჩაზე ქირაობდა. ამ დროს მახლობლად უამრავი ავსტრალიელი პოლიტიკოსი და საჯარო მოხელე ცხოვრობდა, რაც ქუჩას უსაფრთხო საცხოვრებელ ზონად აქცევდა.იმ საღამოს ბრაიან და როზმარი ლინასი წვეულებას ესწრებოდნენ, რის გამოც მათი ორი ქალიშვილი სახლში მარტო იმყოფებოდა. შუაღამით 15 წლის ფიონა და 13 წლის ნიკოლა ნიღბიანმა თავდამსხმელმა გააღვიძა, რომელიც მათ მისი ბრძანებების შესრულებას აიძულებდა. კაცი ტრადიციულად იარაღითა და დანით იყო შეიარაღებული. მან ნიკოლას სხვა ოთახში გასვლა და სკოლის ფორმის აღება დაავალა, ფიონა კი საწოლზე მიაბა.დამნაშავემ ფიონას შეატყობინა, რომ მამამისს 25,000 დოლარი უნდა გადაეხადა ნიკოლას დაბრუნებისთვის, რის შემდეგაც ნიკოლასთან ერთად სახლი ოჯახის მიერ დაქირავებული მანქანით დატოვა. კაცმა ნახევარი მილის გავლის შემდეგ, კვალის დაფარვის მიზნით მანქანა შეიცვალა და გზა განაგრძო.ნიკოლას გატაცებიდან სულ რაღაც 20 წუთის შემდეგ, ბრაიან და როზმარ ლინასები სახლში დაბრუნდნენ, სადაც საწოლზე მიბმული ფიონა დახვდათ.რამდენიმე დღის შემდეგ, კაცმა სახლთან ახლოს მდებარე ელექტროსადგურზე თვალებახვეული ნიკოლა მიიყვანა და გაიქცა. გოგონამ სახვევი მოიხსნა და ახლომდებარე სახლში დახმარების სათხოვნელად შევიდა, რის შემდეგაც ოჯახს დაურეკა.ნიკოლამ გამომძიებელს დეტალურად აღუწერა ის ჯოჯოხეთი, რისი გავლაც მას გამტაცებელთან ყოფნის დროს მოუწია. მისი თქმით, დამნაშავე 5'8 ფუტის სიმაღლის მამაკაცი იყო, რომელსაც სავარაუდოდ მოწითალო-მოყავისფრო თმა უნდა ჰქონოდა.ტყვეობაში ყოფნის დროს ის კისრით იყო საწოლზე მიბმული, რაც მას ძალადობის დროს აკავებდა. გოგონამ ისიც გაიხსენა, რომ გამტაცებლის სახლში ყოფნისას დაბალ სიმაღლეზე მფრინავი თვითმფრინავის ხმა გაიგო, რაც იმაზე მიუთითებდა, რომ ეჭვმიტანილი ტულამარინის აეროპორტთან ახლოს ცხოვრობდა.1991 წლის 13 აპრილს კაცი კიდევ ერთ პრესტიჟულ რაიონში მდებარე ჯონ და ფილის ჩანების სახლში შეიჭრა. იმ საღამოს, ოჯახმა 13 წლის კარმეინი და ორი მცირეწლოვანი ბავშვი სახლში მარტო დატოვეს.როგორც ჩანს, დამნაშავემ წინასწარ იცოდა, რომ ბავშვები სახლში მარტო იქნებოდნენ. გამოძიებლების აზრით, ის მსხვერპლს კვირებით ან თვეებით ადრე არჩევდა და მათ შესახებ ყველაფერს სწავლობდა.იმ საღამოს კარმეინი და მისი უმცროსი და სამზარეულოში საჭმელს ამზადებდნენ, როცა სახლში ბალაკლავასა და სპორტულ ტანსაცმელში გამოწყობილი მამაკაცი შევიდა. თავდამსხმელმა ბავშვები მოატყუა, რომ მის მიზანს ფულის წაღება წარმოადგენდა. მან კარმეინს სთხოვა ეჩვენებინა თუ სად იყო ფული, რის შემდეგაც გოგონას უმცროსი დები კარადაში ჩაკეტა და კარმეინთან ერთად გაიქცა.გატაცებიდან რამდენიმე დღის შემდეგ, ოჯახმა ადგილობრივ გაზეთში დაშიფრული სტატია იმ იმედით გამოაქვეყნა, რომ მას კარმეინი წაიკითხავდა, რადგან გოგონას ასეთი წერილების გაშიფვრა შეეძლო. მათ გამტაცებელს ქალიშვილის დაბრუნების სანაცვლოდ 300 000 დოლარი შესთავაზეს.კარმეინის გატაცებიდან თითქმის ერთი წლის შემდეგ, 1992 წლის 9 აპრილს, მამაკაცი ძაღლს სეირნობდა, როდესაც სრულიად გახრწნილი ჩონჩხი ნახა. საბოლოოდ კი გაირკვა, რომ ჩონჩხი კარმეინ ჩანს ეკუთვნოდა.ექსპერტიზამ დაადგინა, რომ ბავშვს სამჯერ ესროლეს თავში. გოგონას დედა ფიქრობდა, რომ მისი ქალიშვილი გამტაცებლისთვის წინააღმდეგობის გაწევის გამო მოკლეს. მან სავარაუდოდ ზეტმეტი რამ დაინახა და ბევრი შეისწავლა დამნაშავის შესახებ, რის გამოც თავდამსხმელს მისი მოკვლა მოუწია.კარმეინ ჩანის გატაცებამ გამოიწვია ავსტრალიის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე სამძებრო ოპერაცია, რომელსაც  Operation Spectrum ეწოდა. 40-კაციანმა სამუშაო ჯგუფმა გამოიკვლია 27,000-ზე მეტი პოტენციური ეჭვმიტანილი, შეაგროვა 10 000-ზე მეტი ჩვენება და 30,000-ზე მეტი სახლი გაჩხრიკა, იმ იმედით, რომ ერთ მტკიცებულებას მაინც მოიპოვებდნენ, თუმცა ამაოდ. Mr Cruel-ის ვინაობა დღემდე უცნობია.

1752606870

ირლანდიის ისტორიაში ერთ-ერთი უმძიმესი ტრაგედიის დეტალები - როგორ მიაგნეს მონაზვნების სახლში 800-მდე ჩვილის ცხედარს

უკვე რამდენიმე დღეა, რაც ირლანდიაში წლების წინ მონაზვნების მიერ მართული სახლი, მსოფლიო მედიის ყურადღების ცენტრშია.ტუამის ქალაქთან (გოლვეის საგრაფო) ახლოს, ყოფილი გაუთხოვარი ორსული ქალებისთვის განკუთვნილ თავშესაფრის ტერიტორიაზე ბავშვების მასობრივი საფლავი აღმოაჩინეს. წინასწარი მონაცემებით, მსხვერპლთა უმეტესობის ასაკი სამ წელზე მეტი არ იყო.ექსპერტებმა სამარხიდან შესასწავლად აიღეს ძვლის ფრაგმენტებისა და ნიადაგის საკონტროლო ნიმუშები.ეს ბავშვები 1925-1961 წლებში გარდაიცვალნენ მძიმე პირობებში, უმეტესად ავადმყოფობისა და უვარგისი მოვლის გამო.2014 წელს ადგილობრივმა ისტორიკოსმა ქეთრინ კორუსმა გამოავლინა, რომ ეს ბავშვები შესაძლოა არადაკანონებულ, არადამკრძალავ სამარხში, ყოფილი საკანალიზაციო ავზის ტერიტორიაზე იყვნენ დასაფლავებული.2025 წლის ივნისში ოფიციალურად დაიწყო მასობრივი საფლავის გათხრები, რომელთა მიზანია გარდაცვლილთა იდენტიფიკაცია და მათი ოჯახებისთვის გადაცემა.მოვლენა ითვლება ირლანდიის ერთ-ერთ ყველაზე მტკივნეულ ტრაგედიად, რაც ნათელს ფენს იმ დროის ეკლესიისა და სახელმწიფოს სისასტიკეს დაუქორწინებელი დედებისა და მათი ბავშვების მიმართ.გამოძიება ისტორიკოს კეტრინ კორლესის წიგნმა გამოიწვია, რომელშიც ის ამტკიცებს, რომ თავშესაფარში 796 ბავშვი და ჩვილი ფარულად დაკრძალეს. ჩვილების უმეტესობა ტუბერკულოზით, წითელათი, ყივანახველით ან გრიპით იღუპებოდა.ისტორიკოსის ნაშრომზე დაყრდნობით, 2015 წელს ირლანდიის მთავრობამ შექმნა სპეციალური კომისია გამოსაძიებლად. 2016 წლის ბოლოს დაწყებულმა გათხრებმა სამწუხარო ფაქტები დაადასტურა.კომისიამ ასევე განმარტა, რომ 1925 წლიდან 1998 წლამდე ირლანდიაში სულ 14 დაწესებულება იყო, სადაც გაუთხოვარი ორსული ქალები იყვნენ განთავსებული და, როგორც ამბობენ, მათში ბავშვებში სიკვდილიანობის მაჩვენებელი არაპროპორციულად მაღალი იყო. მიმდინარე გამოძიება მალე მათაც უნდა შეეხოს.კეტრინ კორლესის თქმით, 1925-დან 1961 წლამდე ბონ სეკურის დედათა და ბავშვთა სახლში 798 ბავშვი გარდაიცვალა, თუმცა მხოლოდ ორი მათგანი დაკრძალეს რეალურ სასაფლაოზე. The NY Post-ის ცნობით, დარჩენილი 796 ბავშვი, სავარაუდოდ, ორმოს სახელით ცნობილ სეპტიკურ ავზში ჩაყარეს.

1752560118

„ვაშლის ხის ქვეშ ორი ცხედარი აღმოაჩინეს... ირგვლივ სასიყვარულო წერილები იყო მიმოფანტული“ - ვინ დააკავა პოლიციამ ბურუსით მოცულ, გახმაურებულ საქმეზე

უილერ ჰოლისა და ელეანორ რენჰარდტ მილსის მკვლელობა1922 წლის 16 სექტემბერს ორი თინეიჯერი შეყვარებული სეირნობდა, როდესაც ვაშლის ხის ქვეშ მწოლიარე მამაკაცის და ქალის ცხედრები აღმოაჩინეს. ორივე მათგანი გარდაცვლილი იყო. მამაკაცს ცეცხლსასროლი იარაღით მიყენებული ერთი, ხოლო ქალს სამი ჭრილობა ჰქონდა.ორივე მათგანი პოზირებული იყო: მათი ფეხები ხისკენ იყო მიმართული. კაცის ხელი ქალის კისერზე იდო, ქალის კი კაცის მუხლზე. კაცს ქუდი ეხურა, ქალს კი შარფი ეკეთა. ირგვლივ სასიყვარულო წერილები იყო მიმოფანტული. მოგვიანებით გაირკვა, რომ ქალს ენა ამოაჭრეს.ცხედრები მეუფე ედვარდ უილერ ჰოლსა და ელეანორ რენჰარდტ მილსს ეკუთვნოდათ. ისინი საიდუმლოდ ხვდებოდნენ ერთმანეთს, რეალურად კი პრივე მათგანი ქორწინებაში იმყოფებოდა. ელეანორის ქმარი ეკლესიის დამლაგებელი იყო. რაც შეეხება ედვარდის ცოლს, ის საკმაოდ შეძლებული ქალბატონი - ფრენსის სტივენ ჰოლი გახლდათ.მალევე პოლიციას ჯეინ გიბსონი შეუერთდა - ფერმერი ქალი, რომელიც დანაშაულის ადგილას ცხოვრობდა. მისი თქმით, 14 სექტემბრის ღამეს მან სიმინდის ყანაში ორი მამაკაცი და ორი ქალი დაინახა. გიბსონმა თავდაპირველად ქალის ყვირილი გაიგო "ამიხსენი რას ნიშნავს ეს წერილები". შემდეგ იყო სროლის ხმა, რასაც ქალის ყვირილი მოყვა - "ჰენრი!" გაისმა ყანაში.საქმეზე გამოძიება მალევე შეწყდა და ბრალი არავისთვის წაუყენებიათ. ოთხი წლის შემდეგ, ყოფილმა მსახურმა აღიარა, რომ მეუფეს ცოლთან განქორწინება და მილსთან ერთად გაქცევა სურდა.ჯეინ გიბსონი ჩვენების მისაცემად გამოიძახეს, მაგრამ მისი ჩვენება ტყუილად ჩათვალეს. ფერმერის დედა მთელი ამ დროის მანძილზე შვილს მატყუარას ეძახდა, რამაც სამართალდამცველებს ქალის სიმართლეში უფრო ძლიერი ეჭვი გაუჩინა.საქმეზე ქალბატონი ჰოლი და მისი ძმები, ჰენრი და უილიამი გაასამართლეს, თუმცა, დღემდე არავინ იცის, იყვნენ თუ არა ისინი დამნაშავეები...

1752560022

„დაკრძალვაზე 13 ყვავილი და წერილი გააგზავნა, სადაც ეწერა...“ - კანზასის სასტუმროში მომხდარი მკვლელობის დეტალები, რომელმაც გამოძიება ჩიხში შეიყვანა

1046 ოთახის საიდუმლო1935 წლის 2 იანვარს, ახალგაზრდა მამაკაცი კანზასის სასტუმრო "პრეზიდენტის" 1046 ოთახში დასახლდა. რეგისტრატურაში როლანდ ოუენის სახელით დარეგისტრირდა და ადმინისტრატორს აცნობა, რომ ლოს ანჯელესიდან იყო. სასტუმროში შესვლისას მას ბარგი არ ჰქონია. თან ჰქონდა მხოლოდ კბილის ჯაგრისი, სავარცხელი და კბილის პასტა.ამავე დღეს, 1046 ნომერში დამლაგებელი შევიდა. მისი თქმით, ოუენი შეშინებული ჩანდა. ფარდები ბოლომდე დახურული იყო და ოთახის სინათლის ერთადერთი წყარო პატარა სანათი გახლდათ. როდესაც ქალი დალაგებას მორჩა, სტუმარმა მას სთხოვა, რომ ოთახის კარი ღია დაეტოვებინა, რადგან იგი მეგობარს ელოდებოდა. მოგვიანებით, როცა დამლაგებელი ოთახში პირსახოცების შესატანად დაბრუნდა, მაგიდაზე წერილი დახვდა: "დონ, თხუთმეტ წუთში დავბრუნდები. დამელოდე." - იკითხებოდა ნაწერში.მეორე დილას, ქალი ნომერში კვლავ დაბრუნდა. კარი გარედან იყო ჩაკეტილი. დამლაგებელმა იფიქრა, რომ როლანდი გასული გახლდათ, თუმცა, კაცი ოთახში დახვდა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ ვიღაცამ ის გარედან ჩაკეტა. ნომერი კვლავ ჩაბნელებული იყო. ცოტა ხნის შემდეგ, ტელეფონმა დარეკა. დამლაგებელმა ეს საუბარიც მოისმინა: "არა, დონ, არ მშია. ახლახან ვისაუზმე" ამბობდა ოუენი.ამავე დღეს, მძღოლმა სახელად რობერტ ლეინმა სასტუმროს მახლობლად მამაკაცი აიყვანა. როგორც ჩანს, უცნობმა მამაკაცმა ლეინს უთხრა, რომ მეორე დღეს ვიღაცის მოკვლას აპირებდა. მოგვიანებით, ლეინმა მგზავრი ამოიცნო. როგორც აღმოჩნდა, ის როლანდ ოუენი გახლდათ.იმავე ღამეს, როდესაც მოსამსახურე 1046 ოთახში სუფთა პირსახოცებით დაბრუნდა, მას უხეში ხმის მქონე კაცმა ოთახიდან გასვლა სთხოვა. მეორე დილით, სასტუმროს თანამშრომლებმა შენიშნეს, რომ ნომერში ტელეფონი გამორთული იყო. ოთახში სასტუმროს ერთ-ერთი თანამშრომელი გააგზავნეს. ბიჭმა სისხლის გუბეში მწოლიარე ოუენი აღმოაჩინა.ერთი შეხედვითაც აშკარა იყო, რომ როლანდი აწამეს. როდესაც პოლიციამ ოუენს ჰკითხა, თუ ვინ გაუკეთა მას ეს, კაცმა უპასუხა, რომ არავინ. მისი თქმით, ის სააბაზანოში დაეცა და ჭრილობებიც ამის გამო ჰქონდა.გამოძიებამ აღმოაჩინა, რომ სინამდვილეში როლანდ ოუენი არ არსებობდა. სინამდვილეში, მისი სახელი ჯონ დო გახლდათ. კაცი საავადმყოფოში გარდაიცვალა.მის დამარხვას უცნობი ადამიანების სასაფლაოზე აპირებდნენ, თუმცა, საავადმყოფოში ანონიმური ზარი შევიდა. უცხო ადამიანი დაკრძალვის გადადებას ითხოვდა, იქამდე, სანამ დასაფლავებისთვის საჭირო ხარჯებს მოიპოვებდა. კაცის დაკრძალვაზე კი 13 ყვავილი და წერილი გააგზავნა. "მარადიული სიყვარული - ლუიზა" ეწერა წერილში.1936 წელს ქალმა უცნობი მამაკაცის საქმის შესახებ შეიტყო და გაახსენდა, რომ "ოუენი" ძალიან ჰგავდა მისი მეგობრის დაკარგულ ვაჟს - არტემუს ოგლეტრის.ოგლეტრის დედამ დაადასტურა, რომ მამაკაცი 1046 ოთახიდან მართლაც მისი შვილი იყო. მიუხედავად ამისა, საქმის საფუძვლიანად გამოძიება ვერ მოხერხდა.პოლიციამ ვერც უცნობი დონის და ვერც ვინმე ლუიზას პოვნა შეძლო...

1752554760

„მშობლებმა სახლში ხელნაწერი გამოსასყიდის წერილი იპოვეს...“ - ყველაფერი 6 წლის გოგონას მკვლელობის საქმეზე, რომელიც 30 წელი გაუხსნელია

ბავშვების სილამაზის კონკურსის არაერთგზის გამარჯვებული ჯონბენეტ რემსი სულ რაღაც ექვსი წლის იყო, როდესაც 1996 წლის 26 დეკემბერს გარდაცვლილი იპოვეს. უამრავი მცდელობის მიუხედავად, გამოძიებამ დღემდე ვერ დაადგინა, თუ რა მოხდა საბედისწერო დღეს და ვინ მოკლა ბავშვი.26 დეკემბერს, ბავშვის მშობლებმა, ჯონ და პეტ რემსიმ განაცხადეს, რომ ჯონ ბენეტ რემსი გაიტაცეს. სახლში კი წერილი ნახეს, სადაც ეწერა, რომ გამტაცებელი ბავშვის დაბრუნების სანაცვლოდ 118 000 აშშ დოლარს ითხოვდა. რამდენიმე საათის შემდეგ კი გოგონა სახლში გარდაცვლილი იპოვეს.ჯონბენეტ რემსის შოკის მომგვრელი მკვლელობა ათწლეულების საიდუმლოს დასაწყისი იყო. მომდევნო პერიოდში ხელისუფლება პასუხებს ეძებდა. ვინ მოკლა ბავშვი? იყო თუ არა დამნაშავე სახლში შემოჭრილი? იყვნენ თუ არა ჯონ ბენეტის მშობლები პასუხისმგებელი მის სიკვდილზე? და რა იცოდა მისმა ცხრა წლის ძმამ ბერკმა?პოლიციამ ასობით შესაძლო ეჭვმიტანილი დაკითხა. მათ შორის იყვნენ დიასახლისები, მეზობლები და პედოფილები.ჯონ ბენეტ რემსის ხანმოკლე ცხოვრება ერთი შეხედვით უდარდელი იყო. გოგონა ბავშვთა სილამაზის კონკურსებში ხშირად იღებდა მონაწილეობას და უამრავი პრიზის მფლობელიც გახლდათ. იგი მშობლებთან და ძმასთან ერთად საკმაოდ შეძლებულ ოჯახში იზრდებოდა. 1996 წლის 25 დეკემბერს მათ შობა ერთად აღნიშნეს. სწორედ ამ დროს ნახეს ბოლოს პატარა ჯონ ბენეტი ცოცხალი.მშობლების თქმით, საბედისწერო ღამეს ყველაფერი ჩვეულებრივად მიმდინარეობდა, როცა გოგონა დააძინეს. დღემდე არავინ იცის თუ რა მოხდა 1996 წლის შობის ღამეს.თავდაპირველად, პეტსი რამსიმ დილის 5:30 საათზე სახლის კიბეზე დატოვებული ქაღალდი აღმოაჩინა, სადაც ეწერა, რომ ჯონ ბენეტი გაიტაცეს და მის დასაბრუნებლად ოჯახს 188 000 დოლარი უნდა გადაეხადა. გამტაცებელი ოჯახს დაჰპირდა, რომ მეორე დილით, 10 საათამდე მშობლებს დამატებით დეტალებს შეატყობინებდა.ქალმა პოლიციაში დარეკა. ადგილზე მისულ სამართალდამცველებმა გოგონას კვალი ვერ აღმოაჩინეს. რამდენიმე საათის შემდეგ, ოფიცრების უმეტესობამ დანაშაულის სახლი დატოვა. დანაშაულის ადგილას მხოლოდ დეტექტივი ლინდა არნდტი დარჩა.ქალს უცნაურად მოეჩვენა ის გარემოება, რომ არც ერთი მშობელი არ რეაგირებდა, როდესაც გამტაცებელმა დილის 10 საათისთვის არ დარეკა.გოგონას მამა სარდაფში ჩავიდა, სადაც ბავშვის ცხედარი აღმოაჩინა. საეჭვოა, რომ პოლიციას ეს ოთახი აქამდე არ დაუთვალიერებია. გოგონას გვამს ეტყობოდა, რომ მას თავში ჩაარტყეს, რის შემდეგაც გოგონას დედის მიერ დამზადებული სახატავი ფუნჯით დაახრჩვეს და შესაძლოა, რომ მასზე სექსუალურადაც იძალადეს. ამასთან ერთად, ჯონბენეტს პირზე შავი წებოვანი ლენტი ჰქონდა მიკრული.გვამის აღმოჩენის შემდეგ, პოლიციამ არაერთი შეცდომა დაუშვა, რამაც გამოძიება საგრძნობლად შეაფერხა. მათ ჯონბენეტის მამას ცხედრის გადაადგილების უფლება მისცეს, არ გამოჰკითხეს მშობლები ცალ-ცალკე და ბავშვის პოვნამდეც კი, რამდენიმე სტუმარს სახლში შესვლის უფლება მისცეს, რითაც დანაშაულის ადგილი დაბინძურდა. ზოგიერთმა მათგანმა სახლი გაასუფთავა, რის შედეგადაც, სავარაუდოდ, დამნაშავის თითის ანაბეჭდები წაიშალა.გაკვეთის შედეგად დადგინდა, რომ ექვსი წლის მოზარდი ასფიქსიით გარდაიცვალა, რაც კრანიოცერებრალურ ტრავმასთან გახლდათ დაკავშირებული. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ბავშვს თავში ძლიერად ჩაარტყეს და დაახრჩვეს.გამოძიების პირველი ეჭვმიტანილები ბავშვის მშობლები გახდნენ. ბენეტის ცხედარი მისი ოჯახის სახლში იპოვეს, როს გამოც, სავარაუდო გახლდათ, რომ მის სიკვდილში ოჯახის წევრი იყო დამნაშავე. ამასთან ერთად, ჯონ და პეტსი რამსიმ შესამჩნევად სწრაფად მიმართეს ადვოკატს, რაც ბევრმა ადამიანმა საეჭვოდ მიიჩნია. საეჭვო იყო ისიც, რომ ბავშვი პეტსის ერთ-ერთი ფუნჯით დაახრჩვეს. გამოსასყიდისთვის გამოყენებული იყო ქაღალდი, რომელიც სახლში არსებული ბლოკნოტიდან იყო ამოხეული. კალამი, რომლითაც წერილი დაიწერა, ასევე სახლში იყო ნაპოვნი.წერილის შინაარსიც კი საეჭვოდ ჩანდა. პირველ რიგში, ის საკმაოდ გრძელი იყო, როდესაც ასეთი წერილები ძირითად შემთხვევაში მოკლეა. გამტაცებელი კონკრეტულ თანხას - 118 000 დოლარს ითხოვდა. მოგვიანებით აღმოჩნდა, რომ იმავე წელს, ზუსტად ამ რაოდენობის თანხა მიიღო ჯონ რემსიმ ბონუსად.  ამასთან ერთად, მშობლებმა საფლავის ქვაზე გარდაცვალების თარიღში 25 დეკემბერი მიუთითეს, მაშინ, როდესაც ბავშვის გვამი 26 დეკემბერს იყო აღმოჩენილი.პოლიციას გაუჩნდა ეჭვი, რომ მშობლებმა ბავშვი შემთხვევით მოკლეს, რის შემდეგაც დანაშაულის ადგილი მოაწყვეს და თავდასხმის ინსცენირება მოახდინეს. ისინი კატეგორიულად უარყოფდნენ მათ წინააღმდეგ გავრცელებულ ბრალდებებს.საქმეში პენსიაზე გასული დეტექტივი, ლუ სმიტი ჩაერთო, რომელიც აცხადებდა, რომ თავდამსხმელი სახლში ფანჯრიდან შეიპარა, რაზედაც დანაშაულის ადგილს აღმოჩენილი უცნობი ფეხსაცმლის კვალი მოწმობს. მიუხედავად ამისა, პოლიციის ოფიცრების უმეტესობა  ჯონბენეტის მშობლების ხაზს მიჰყვებოდა, რის გამოც სმიტმა საქმე დატოვა.თუ მშობლებმა არ მოკლეს ჯონ ბენეტ რემსი, მაშინ ვინ მოკლა? გამომძიებლებმა შესაძლო ეჭვმიტანილთა გრძელი სია შეადგინეს.ადამიანების უმეტესობას დღემდე სჯერა, რომ ბავშვის სიკვდილზე მისი მშობლები იყვნენ პასუხისმგებელნი. 2008 წელს, დნმ-ის ტესტირების ახალმა მეთოდმა ჯონბენეტის პიჟამოზე მინიმუმ ერთი უცნობი მამაკაცის დნმ აღმოაჩინა. იმის გამო, რომ აღმოჩენილი დნმ გოგონას ნათესავებს არ ეკუთვნოდა, მისი ოჯახი ეჭვმიტანილთა სიიდან ამოიღეს. 2016 წლისთვის ეს დასკვნა უღირს მტკიცებულებად აღიარეს, რადგან ერთი მამაკაცის დნმ, შეიძლება მრავალი ადამიანის კომპოზიტი ყოფილიყო.ბევრი ადამიანი ეთამხმება თეორიას, რომ მშობლებმა მოკლეს ჯონბენეტ რემსი. ეს ადამიანები ორ ნაწილად იყოფიან. ერთ მხარეს სჯერა, რომ მათ ბავშვი ერთად გამოასალმეს სიცოცხლეს. მეორე კი თვლის, რომ გოგონა ერთ-ერთმა მატგანმა მოკლა, მეორე კი მას დანაშაულის დაფარვაში დაეხმარა.არსებობს ვარაუდი, რომ სახლში უცნობი თავდამსხმელი შეიპარა და პატარა ჯინბენეტი მოკლა. მათი აზრით, დანაშაული პედოფილმა ჩაიდინა, რადგან ჯონბენეტი უამრავი სილამაზის კონკურსის გამარჯვებული გახლდათ.ერთ-ერთ ეჭმიტანილად ადგილობრივი სექსუალური დამნაშავე გარი ოლივა ითვლებოდა, რომელმაც ჯონბენეტის მკვლელობის შემდეგ, სავარაუდოდ მეგობარს უთხრა, რომ პატარა გოგო აწამა. 2006 წელს მან მკვლელობა აღიარა, თუმცა, დნმ-ის ანალიზის მიხედვით, მისი დამნაშავეობა არ დადასტურდა.პოლიციის შემდეგი ეჭვმიტანილი რემსების სახლში მომუშავე დიასახლისი, ლინდა ჰოფმან-ფუგიაა. ქალმა კარგად იცოდა ოჯახის განრიგი და სახლის გასაღებიც ჰქონდა. ამასთან ერთად, შესაძლოა ჯონ რემსის ბონუსის შესახებ ინფორმაცია ჰქონოდეა. ქალს ბავშვის მკვლელობამდე ცოტა ხნით ადრე რამდენიმე ათასი დოლარის ოდენობით სესხიც ჰქონდა აღებული. სამწუხაროდ, გამოძიებამ ვერც ამ ვერსიის დადასტურება შეძლო.ყველაზე შოკის მომგვრელი ვერსიით, მკვლელობაში ჯონბენეტის ძმა, ბურკი რემსია დამნაშავე, რომელიც იმ დროს სულ რაღაც 9 წლის იყო. თეორია 2016 წელს გავრცელდა, მას შემდეგ, რაც გოგონას მკვლელობაზე დოკუმენტური ფილმი გამოვიდა. ექსპერტმა აღნიშნა, რომ ბავშვის მუცელში გადაუმუშავებელი ანანასი, ხოლო სამზარეულოში ანანასის თასი იპოვეს. პეტსი რემსიმ კი ჯონბენეტისთვის ანანასის მომზადება უარყო.აღნიშნული ვერსიით, ბურკმა გვიან ღამით ანანასი მოამზადა, მაგრამ როდესაც ჯინბენეტმა თასიდან ერთი ნაჭერი ამოიღო, ბერკმა მას თავში ჩაარტყა. მშობლებმა კი დანაშაული დაფარეს.მკვლელობიდან ათწლეულების შემდეგ, კვლავ არსებობს კითხვა: ვინ მოკლა ჯონ ბენეტ რემსი? მხოლოდ დრო გვიჩვენებს, მივიღებთ თუ არა მკაფიო პასუხს.

1752494280

„თოჯინის სახლი შვილის სასაფლაოდ...“ - ემოციური ისტორია გოგონებზე, რომლებიც დაავადებამ ადრეულ ასაკში იმსხვერპლა

ერთ-ერთი  მოგზაური ბლოგერი, რომელიც საინტერესო ადგილების აღმოჩენითაა გატაცებული, ცოტა ხნის წინ , ვივიან მეი ელისონისა და ლოვა კლაინის მისტიურ სასაფლაოს ეწვია. გოგონების საფლავებთან თოჯინის სახლებია. ინფორმაციას უცხოური მედია ავრცელებს. გოგონების სულისშემძვრელი ისტორიავივიან მეი 1894 წლის 5 მაისს დაიბადა და 1899 წელს, 5 წლის ასაკში, ცერებრო-სპინალური ცხელებით გარდაიცვალა.  ვივიანი ჰორასისა და ქერი ელისონის ქალიშვილი იყო.  ჰორასი ქალიშვილის გასაბედნიერებლად თოჯინის სახლს აშენებდა, რომლის ჩუქებასაც ახალ წელს აპირებდა. თუმცა, დაავადებამ გოგონას სიცოცხლე მალევე შეიწირა. მშობლებმა გადაწყვიტეს თოჯინის სახლი შვილის სასაფლაოდ ექციათ. ის  ვივიანის საყვარელი ნივთებით გაავსეს. ვივიანისგან ოდნავ მოშორებით, კიდევ ერთი - სასაფლაოდ გადაკეთებული თოჯინის სახლია. ეს „სახლი“ ლოვა კლაინს ეკუთვნის.გოგონა 1908 წელს გარდაიცვალა. მისი სიცოცხლე ნევროლოგიურმა დაავადებამ იმსხვერპლა.ლოვას საყვარელი გასართობის სწორედ თოჯინის სახლი იყო, რომელიც მამამ აუშენა. გოგონას სიკვდილის შემდეგ, მშობლებმა თოჯინის სახლი გოგონას საფლავზე გადაიტანეს. ნახეთ როგორ გამოიყურება მათი საფლავები:            View this post on Instagram                       A post shared by Courtney | The Ghoul Guide (@theghoulguide)

1752470580

„ქალმა, სარდაფში მეზობლის ბიჭი შეუშვა, რომელმაც გოგონა გააუპატიურა...“ - წამებით გარდაცვლილი 16 წლის მოზარდის საქმე და დამნაშავეებისთვის გამოტანილი 20-წლიანი განაჩენი

ინდიანაპოლისში 1965 წელს, სილვია ლიკენსის მკვლელობის ამბავი გავრცელდა. ღარიბი მოზარდი სასტიკი სიკვდილით გარდაიცვალა მუდმივი წამების შედეგად. ირგვლივ ყველამ იცოდა, რომ 16 წლის მოზარდს აწამებდნენ, მაგრამ მისი სიცოცხლის გადასარჩენად არავინ არაფერი გააკეთა.გოგონას მშობლები, ელიზაბეტ და ლესტერ ლაიკენსები მთელი მსოფლიოს მასშტაბით მოგზაურობდნენ და ცირკში თავიანთ ნომრებს წარადგენდნენ. სილვიას გარდა, მათ ოთხი შვილი ჰყავდათ. უმცროს შვილს, ჯენს, კუნთების პრობლემები ჰქონდა და დამოუკიდებლად სიარულს ვერ ახერხებდა. სილვია უფროსი იყო და მშობლები მომთაბარე ცხოვრების გამო, უმცროს და-ძმაზე ზრუნვა მის მხრებზე გადავიდა.სახლში მორიგი დაბრუნების შემდეგ, ლაიკენსებს დიდი ჩხუბი მოუვიდათ. ქმარი სახლიდან გაბრაზებული წავიდა და გასტროლებზე ახალ ჯგუფს გაჰყვა. სახლში დაბრუნების შემდეგ კი აღმოაჩინა, რომ მისი ცოლი ქურდობის ბრალდებით დაუკავებიათ, მისი შვილები კი მეზობელთან, გერტრუდა ბანიშევსკისთან იყვნენ. მამას  შვილების მოვლა არ შეეძლო. ამიტომაც, მამაკაცმა მოიფიქრა, 3 შვილი თავისთან წაიყვანა, პატარა ჯენი კი მეზობელთან დაეტოვებინა. თუმცა რაკი ჯენი სილვიას განსაკუთრებით მიეჯაჭვა, მამამ გადაწყვიტა, რომ ისიც მეზობლისთვის მიებარებინა და მათზე მზრუნველობისთვის კვირაში 20 დოლარი გადაეხადა.თავდაპირველად, ჯენი და სილვია ახალ ოჯახში შედარებით მშვიდად ცხოვრობდნენ. ჯოჯოხეთი მეორე კვირას დაიწყო. პირველად ქალმა სილვია სწორედ მაშინ სცემა. სილვია ცემის დროს არაფერს ამბობდა, რადგანაც ფიქრობდა, რომ თუ ქალს შეეწინააღმდეგებოდა, უარესს მიიღებდა. გერტრუდა დუმილით კიდევ უფრო წახალისდა და ახლა გოგონების ცემამ სისტემატური ხასიათი მიიღო.დროთა განმავლობაში გერტრუდამ მინიმალური საკვების მიცემაც შეწყვიტა და გოგონები, ფაქტობრივად, შიმშილობდნენ. ქალი ბავშვებს კანზე სიგარეტსაც ხშირად აწვამდა.სილვია სულ უფრო მეტად სუსტდებოდა, თირკმელების პრობლემები შეექმნა და უნებლიე შარდვა განუვითარდა. ამის შემდეგ ის სარდაფში გამოკეტეს და გარეთ აღარ უშვებდნენ.გერტრუდას სკოლის დირექციისთვის არ აუხსნია, თუ რატომ შეწყვიტა სილვიამ სიარული. ამიტომაც, ერთ დღეს სკოლის მედდა მათთან სახლში მივიდა. გერტრუდა ჯენს დაემუქრა, რომ თუ სილვიაზე სიტყვა წამოსცდებოდა, მასაც სარდაფში ჩააგდებდა და სასტიკად სცემდა. ბავშვსაც სკოლის ექთანთან ხმა არ ამოუღია. თავად გერტრუდამ მედდას განუცხადა, რომ სილვია სახლიდან გაიპარა და მეძავობა აირჩია.ერთხელ გერტრუდა შვილებთან ერთად სარდაფში ჩავიდა და გოგონას ცხელი ნემსით მუცელზე ამოატვიფრა: „მე მეძავი ვარ და ამით ვამაყობ“. შემდეგ სარდაფში მეზობლის ბიჭი შეუშვა, რომელმაც გოგონა გააუპატიურა. სიკვდილამდე 5 დღით ადრე სილვიამ გაქცევა სცადა, თუმცა ის დაიჭირეს და ისევ სარდაფში ჩააგდეს.ამის შემდეგ, ქალი 5 ცენტად მეზობლის ბიჭებს სილვიასთან უშვებდა და უფლებას აძლევდა, რაც მოუნდებოდათ, ის გაეკეთებინათ. ზოგი მდუღარე წყალს ასხამდა, ზოგი სიგარეტს აქრობდა მის კანზე, ზოგი აუპატიურებდა. 1965 წლის 26 ოქტომბერს სასტიკად ნაწამები გოგონა გარდაიცვალა.სიკვდილამდე გერტრუდამ გოგონას ძალით დააწერინა წერილი, სადაც ის ამბობდა, რომ მეზობელ ბიჭებთან ერთად პროსტიტუციაში იყო ჩართული. ჯენი ხმას ვერ იღებდა. თუმცა, ერთ-ერთ პოლიციელს ჩასჩურჩულა, რომ თუ სახლიდან წაიყვანდა, ყველაფერს მოუყვებოდა.პოლიციამ გერტრუდაც, მისი შვილებიც და მეზობლებიც დააკავა. გერტრუდა ბანიშევსკის სიკვდილით დასჯა მიესაჯა, რაც მოგვიანებით სამუდამო პატიმრობით შეეცვალა. მის ქალიშვილს, პაულას, ასევე სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯეს. მეზობლის ბიჭებს კი, რომლებიც გოგონაზე ძალადობდნენ და აუპატიურებდნენ, 20-20-წლიანი პატიმრობა მიესაჯათ.გერტრუდას სასჯელი ბოლომდე არ მოუხდია. ის 1985 წელს გაათავისუფლეს. მოგვიანებით ქალმა თქვა, რომ ნარკოტიკული საშუალებების ზემოქმედების ქვეშ იყო, სილვიას საერთოდ ვერ ცნობდა და ვერც იმ საქციელს იაზრებდა, რასაც მის მიმართ ახორციელებდა. ქალი გათავისუფლებიდან რამდენიმე წელში ფილტვის კიბოთი გარდაიცვალა.პაულაც დროზე ადრე გაათავისუფლეს. მან გვარი შეიცვალა და სკოლაში ფსიქოლოგად მუშაობა დაიწყო. სამსახურიდან 2012 წელს გაათავისუფლეს.

1752469200

დავინახე უცხო ქალი, რომელიც დედაჩემის ფეხებთან დაჩოქებას ცდილობდა... - ამბავი ქართველ ექიმზე, რომელზეც საუბარს წლების განმავლობაში ვერ ბედავდნენ

1937-38 წლებში, რეპრესირებული ხალხის შვილებს, ხშირად ნათესავები იფარავდნენ, ზოგიც, ბავშვთა სახლებში ხვდებოდა. სწორედ ამ პერიოდში, მარიამ უგრელიძე „საქართველოში ბავშვთა ჯანმრთელობის დაცვის საქმე“-ს ხელმძღვანელობდა.ერთხელ, გვიან ღამით, მის სახლში ტელეფონმა დარეკა. ვინმე ვანიჩკა ჩოხელი რეკავდა. ის კაცი, ატყობინებდა მარიამს, რომ თბილისის რკინიგზის სადგურში, დგას სხვადასხვა ასაკის ბავშვებით დატვირთული სატვირთო ვაგონი, რომელსაც სადაცაა შორეულ ჩრდილოეთში გაგზავნიან. უამრავი ბავშვი, შუაღამეს სადგურში მოასხეს და უფანჯრო, უჰაერო, რკინის ვაგონში შეყარეს.ამ ისტორიის შესახებ „პრაიმტაიმში“ მარიამის შვილთაშვილი, ნინო ჩლაიძე წერდა, სადაც ოჯახის უფროსი თაობის მიერ გადმოცემულ ამბავს დეტალურად აღწერს.იმ დღეს მთელს სადგურზე თურმე, შემზარავი ტირილის ხმა ისმოდა. ეს ბავშვები, „ხალხის მტრების“ შვილები იყვნენ. ბავშვების რუსეთში გაგზავნის შემთხვევაში, მათი კვალი სამუდამოდ დაიკარგებოდა.სატელეფონო ზარის შემდეგ ცოტა ხანს გაშეშებული მჯდარა მარიამი. მერე წამოდგა, უცბად ჩაიცვა და წავიდა. სადგურამდე, მანქანაში ფიქრობდა რა გზით შეიძლებოდა ბავშვების სამშობლოში დატოვება. უკვე გვიან ღამით, მარიამი სადგურის უფროსთან შევარდნილა და უთქვამს, რომ ბავშვები დიზინტერიით არიან დაავადებულნი და მათი ტრანსპორტირება, ეპიდემიის გავრცელების საშიშროების გამო, არაფრით შეიძლება. სადგურის უფროსმა, თავიდან უარი უთხრა. რაზეც მარიამმა უპასუხა, რომ ეპიდემიის გავრცელების შემთხვევაში, პასუხისმგებლობა მთლიანად ამ კაცს დაეკისრებოდა. უფროსი დათანხმდა და სადგურშივე გააფორმა დოკუმენტი, რომელსაც მარიამ უგრელიძე აწერდა ხელს.ვაგონის მატარებლიდან მოხსნაზე ის იღებდა პასუხისმგებლობას. მატარებლის დაძვრამდე წუთები რჩებოდა… მარიამი სადგურის თანამშრომლებთან ერთად ვაგონთან მივიდა. თანამშრომლებს სთხოვა კარი გაეღოთ და უსაფრთხოების მიზნით, უკან დაეხიათ. ვაგონიდან ხმა აღარ ისმოდა… როდესაც კარი გაიღო, უამრავი ატუზული, ნამტირალევი ერთმანეთზე აკრული ბავშვი შეშინებული თვალებით იყურებოდა…. არ იცოდნენ რა ხდებოდა მათ თავს და ვერც იმას ხვდებოდნენ, რომ იმ ღამით, სამუდამოდ დაკარგვას და ვინ იცის, ბევრი მათგანი, ალბათ, სიკვდილსაც გადაურჩა. ბავშვები ვაგონიდან ჩამოიყვანეს, სპეციალურად მოყვანილ სასწრაფო მანქანებში ჩასვეს და სხვადასხვა ჰოსპიტალებში განათავსეს.ვანიჩკა ჩოხელის შესახებ მეტი არავის არაფერი სმენია, არც ის, ვინ იყო ეს კაცი პროფესიით, რკინიგზელი, ექიმი, თუ სპეცსამსახურის წარმომადგენელი. ყოველ შემთხვევაში, მისი საქციელი იმ დროისთვის გმირობის ტოლფასი იყო, ისევე, როგორც მარიამის. ამ ამბის გახმაურების შემთხვევაში, ორივე მათგანი, პასუხს ძალიან მკაცრად, სიცოცხლის ფასად აგებდა. მატარებლის ამბავზე, ბევრი წელი, შიშისგან არავინ ლაპარაკობდა. მხოლოდ 60-იანი წლების შუახანებში, უკვე მარიამის გარდაცვალების შემდეგ, მის ოჯახში ეს შემთხვევა ისევ გაიხსენეს. და აი, რას იხსენებს მარიამის შვილიშვილი, მაია ჩაჩავა:„60-იანი წლების შუახანები იქნებოდა, მე და დედა აფთიაქში შევედით. ამ დროს, უცნობი ქალი მოგვიახლოვდა და ცრემლნარევი ხმით დედას უთხრა – ვიცი ვინც ხართ და ვისი ოჯახიდანაც ბრძანდებითო. მე მაშინ ბევრი არაფერი მესმოდა, ვხედავდი, რომ რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ. ცოტა ხანში ეს ქალი ნელ-ნელა დედაჩემის მუხლებთან დაშვებას შეეცადა, მაგრამ დედამ ამის უფლება არ მისცა. მერე ერთმანეთს მოეხვივნენ, ცოტა ხანს ასე იდგნენ და ჩუმად დასცილდნენ. უკვე მერე გავიგე, რომ ეს უცნობი ქალი, მატარებლიდან ერთერთი ბავშვი იყო…“

1752404760

„ბავშვი მდინარეში გადავარდა და დედაც თან გადაჰყვა...“ - სასწაული, რომელიც სვეტიცხოვლობას უკავშირდება

13 ივლისს ქართული ეკლესია სვეტიცხოვლობას აღნიშნავს.სვეტიცხოველს არაერთი სასწაული უკავშირდება, რომლის ნაწილი საზოგადოებამ დღემდე არ იცის.X საუკუნის 30-იანი წლები იდგა. კონსტანტინოპოლში, ვლაქერნის ღვთისმშობლის ტაძარში, ღამისთევის ლოცვაზე უამრავი ხალხი შეკრებილიყო. პირველი ოქტომბერი, კვირადღე თენდებოდა. ღამის ოთხ საათზე ქრისტესთვის სულელმა წმინდა ანდრიამ აღაპყრო ზეცად თვალნი და იხილა მზეებრ ბრწყინვალე ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი, რომელიც ლოცულობდა და თავისი ომოფორით დაჰფარვიდა იქ მყოფთ. "ხედავ, შვილო, დედოფალს და ჩვენს უფალს, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს, მთელი სამყაროსთვის მლოცველს?" - ჰკითხა წმინდა მამამ სულიერ შვილს ეპიფანეს. "ვხედავ, მამაო, და შევძრწუნდები", - უპასუხა მან. წმინდა ანდრიას ამ ხილვის აღსანიშნავად ეკლესიაში დღესასწაული დაწესდა. ალბათ არცთუ შემთხვევით, იმავე დღეს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია საუფლო კვართისა და ღმრთივბრწყინვალე სვეტის დღესასწაულს ვზეიმობთ. "ზეითგამოქსოილი" უფლის კვართი დამალავს "შიშვლოებასა სულისა ჩვენისა ცოდვისა მიერ". საუფლო კვართიც ხომ მცველად და მფარველად მოენიჭა, გადაეფარა ქართველ ერს, საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიას. ნეტარება ჩვენ, ქართველებს, ამდენი სიწმინდის პატრონთ. აღმოსავლეთ საქართველოში უფლის კვართი და მისი ხელთუქმნელი ხატია დაბრძანებული, დასავლეთ საქართველოში - ღვთისმშობლის კვართი და სარტყელის ნაწილი. უფრო მეტი სასოებით რომ მივუახლოვდეთ უფლის კვართს და "ვიხილოთ და შევძრწუნდეთ" მისი სიწმინდით, ამისთვის კიდევ ერთხელ გავიხსენოთ სვეტიცხოვლის მიერ მოხდენილი სასწაულები.მას შემდეგ, რაც წმინდა სიდონიამ იერუსალიმიდან ძმის მიერ ჩამოტანილი საჩუქარი გულზე მიირქვა, გარდაიცვალა და კვართიანად დაკრძალეს, საუფლო კვართი არავის უხილავს. მისი მოძებნა სცადა მეფე არმაზელმა, მაგრამ საფლავის მთხრელთ თვალთ დაუბრმავდა. დროთა განმავლობაში დაიკარგა სიდონიას საფლავი და დაიკარგა უფლის კვართის სამყოფელიც. მაგრამ მასზე ამოსულმა კვიპაროსმა და ამავე ხისგან გამოთლილმა სვეტმა ცხოველმა დაარწმუნა ქართველები, რომ საუფლო კვართი იქვე არის დაკრძალული. ხის სვეტმა თავისი სიცოცხლე ხომ უფლის კვართისგან შეიძინა.როცა ცამდე ამაღლებული, მერე თავისით მიწამდე ჩამოშვებული "ჰაერთა ზედა საკვირველად დამოკიდებული" სვეტის ამბავი შეიტყვეს, მთელი მცხეთა და გარეშემო სოფლების მოსახლენი დაიძრნენ არაგვისა და მტკვრის შესართავისკენ, მეფის ბაღისკენ, იქით, სადაც ეს სასწაული ხდებოდა. მათ შორის იყო ერთი ურია დედაკაცი, წარმართი კერპთმსახური კაცის ცოლი, რომელსაც თან თავისი ოთხი წლის მხოლოდშობილი ძე მიჰყავდა. ხიდზე გადასვლისას იმდენი ხალხი შეიკრიბა, რომ ამ ჭყლეტაში ბავშვი მდინარეში გადავარდა, საცოდავი დედაც თან გადაჰყვა შვილს. ატყდა ერთი ვაი და ვიში. მაგრამ საკვირველ არიან საქმენი შენნი, ღმერთო! ადიდებული მდინარის წყლის ორმა ნაკადმა დედა-შვილი შეაერთა, გამძვინვარებულმა არაგვმა ჩამოიყვანა მეფის ბაღამდე და ნაპირზე გამორიყა. ვიდრე წყალი გამორიყავდა, დედა-შვილს თავზე ნათელი ედგათ, რომელიც იცავდა მათ კლდეებზე მიხეთქებისგან. შემოეხვია ხალხი. ეკითხებოდნენ, როგორ გადარჩითო. ქალი ტირილით ჰყვებოდა: "წყალში რომ აღმოვჩნდი, საკვირველი ნათელი ვიხილე ცეცხლის სვეტის სახით, რომელიც გამოდიოდა ამ ბაღიდან, იმ ადგილიდან, სადაც სვეტია აღმართული. ამ სვეტმა მე და ჩემი შვილი შეგვაერთა და ის გულში ჩავიკარი. უვნებლად გამოვცურეთ. სვეტი, როგორც ნავს საჭე, ისე გვმართავდა. არც ღელვა შეგვეხებოდა და არც კლდესთან მიგვიშვებდა. გამოგვიყვანა აქამდე და ის ნათელი ისევ სვეტში შევიდა, საიდანაც პირველად გამოვიდა, "რამეთუ სვეტსა ამას ცეცხლისასა (სვეტიცხოველი იმ დროს "ცეცხლისა სახედ იყო შეცვალებული") შეერთებულ არს სვეტი იგი ნათლისა, წიაღმყვანებელი ჩვენიო".

1752175920

„22 წლის გოგოს სამი დღე აუპატიურებდა და ფსიქოლოგიურად ძალადობდა...“ - ვინ იყო და როგორ დაიჭირეს სერიული მკვლელი "სათამაშოების ყუთით"

1999 წლის 19 მარტს, ნიუ-მექსიკოში 22 წლის სინტია ვიჯილთან ავტოსადგომზე მამაკაცი მივიდა, რომელიც ამტკიცებდა, რომ პოლიციელი იყო. კაცმა გოგონას უთხრა, რომ ის პროსტიტუციის ბრალდებით უნდა დაეკავებინა და მანქანაში ჩაჯდომა მოსთხოვა.სინამდვილეში უცნობი დევიდ პარკერ რეი გახლდათ, სერიული მკვლელი, რომელმაც ვირჯილი იძულებით ჩასვა ტრაილერში, რომელსაც დამნაშავემ “Toy Box (სათამაშო ყუთი)" უწოდა.22 წლის გოგონამ სამი დღე გაატარა ტრაილერში, სადაც მასზე სამი დღის განმავლობაში ფიზიკურად, ფსიქოლოგიურად და სექსუალურად რეი და თავისი შეყვარებული, სინდი ჰენდი ძალადობდნენ. მოძალადეები იყენებდნენ მათრახებს, სამედიცინო და სექსუალურ ინსტრუმენტებსა და ელექტრო შოკს. წამების დაწყებამდე კი რეი თავისივე ხმის ჩანაწერს რთავდა, რომელშიც დეტალურად განმარტავდა, თუ რისი ატანა მოუწევდა ახალგაზრდა ქალს.მესამე დღეს, როდესაც დევიდი სამსახურში იმყოფებოდა, შემთხვევით სინდიმ იმ ბოქლომის გასაღები დატოვა მაგიდაზე, რომლითაც ვიჯილი იყო დაბმული. გოგონამ შესაძლებლობით ისარგებლა, თავი გაითავისუფლა და გაქცევა მოახერხა.სწორედ ეს შემთხვევა გახდა რეისა და ჰენდის დაჭერის თავდაპირველი საფუძველი. იმ დროს კი არავის წარმოედგინა, თუ რამდენად სასტიკ დამნაშავესთან ჰქონდათ სამართალდამცველებს საქმე...დევიდ პარკერ რეი 1939 წეკს, ნიუ-მექსიკოში დაიბადა. მისი ბავშვობის შესახებ მედიისთვის მხოლოდ ის არის ცნობილი, რომ მას ძირითადად ბაბუა ზრდიდა, თუმცა რეგულარულად კონტაქტობდა მამასთან, რომელიც მასზე ფიზიკურად ძალადობდა. ადრეულ ასაკში მას ხშირად აბულინგებდნენ გოგონების მიმართ გამოჩენილი სიმორცხვის გამო. ცნობილია ისიც, რომ რეი თინეიჯერობიდან მოიხმარდა სასმელსა და ნარკოტიკებს.ზრდასრულ ასაკში ნიუ-მექსიკოს სახელმწიფო პარკებში მექანიკოსად მუშაობდა. გავრცელებული ინფორმაციით, კაცი ოთხჯერ იმყოფებოდა ქორწინებაში.დღემდე გაურკვეველია, თუ როდის დაიწყო რეიმ დანაშაულებრივი ცხოვრება, გავრცელებული ინფორმაციით, მან პირველი დანაშაული 1950-იან წლებში ჩაიდინა.მისი დაკავების შემდეგ, პოლიციამ მისი სახლისა და ტრაილერის გაჩხრეკის ორდერი მიიღო. ადგილზე მისულ სამართალდამცველებს კი იმაზე შემზარავი სანახაობა დახვდათ, ვიდრე ოდესმე წარმოიდგენდნენ.დევიდის ტრაილერის შუა ნაწილში გინეკოლოგის კაბინეტის სკამის ტიპის სავარძელი იდგა, ჭერში კი სარკე ეკიდა, რათა მსხვერპლს თავისი წამება კარგად დაენახა. იატაკზე კი მათრახები, ჯაჭვები, ხერხები და სხვა ხელსაწყოები ეყარა, რომლებსაც კაცი წამების დროს იყენებდა. კედელზე უამრავი დიაგრამა ეხატა, რომლებშიც ტანჯვის სხვადასხვა მეთოდის ინსტრუქციები ეწერა.ყველაზე შემზარავი კი 1996 წლის ვიდეოჩანაწერი აღმოჩნდა, სადაც აღბეჭდილია შეშინებული ქალი, რომელზედაც დევიდი და მისი მეგობარი გოგონა სექსუალურად ძალადობდნენ და აწამებდნენ.დევიდ პარკერ რეის დაპატიმრების შემდეგ, კიდევ ერთი ქალი გამოჩნდა, რომელიც დამნაშავეს სასწაულებრივად გადაურჩა.ანჟელიკა მონტანო რეის ნაცნობი გახლდათ, რომელიც რეის სახლს ნამცხვრის გამაფხვიერებლის გამოსართმევად ეწვია. მოგვიანებით ქალი ნარკოტიკებით გააბრუეს, გააუპატიურეს და აწამეს, რის შემდეგაც უდაბნოში დატოვეს. საბედნიეროდ, მონტანო პოლიციამ იპოვა, მაგრამ საქმის გამოძიება ბოლომდე არ მისულა.დევიდი წამებისას ხშირად იყენებდა ისეთ ნივთიერებებს, როგორებიცაა ნატრიუმის პენტოტალი და ფენობარბიტალი. ამ ყველაფერს კი იმისთვის აკეთებდა, რომ მსხვერპლს გადარჩენის შემთხვევაში მომხდარის გახსენება არ შეძლებოდა.ვიჯილმა და მონტანომ რეის წინააღმდეგ პოლიციას ჩვენება მისცეს. მოგვიანებით კი მათ სინდი ჰენდიც შეუერთდა, რომლის მონაყოლიდანაც დადგინდა, რომ დევიდს დანაშაულების ჩადენაში არაერთი ადამიანი ეხმარებოდა. მათ შორის იყვნენ მისი ქალიშვილი გლენდა რეი, იგივე ჯესი და მისი მეგობარი დენის როი იანსი. მათი სასტიკი თავდასხმებიდან რამდენიმე მკვლელობით დასრულდა.იანსიმ აღიარა, რომ 1997 წელს მონაწილეობა მიიღო მერი პარკერის სასტიკ მკვლელობაში. ახალგაზრდა ქალი დანაშაულებრივმა ჯგუფმა გაიტაცა და რამდენიმე დღის განმავლობაში აწამა. მოგვიანებით კი ის დენისმა დაახრჩო.დევიდ პარკერ რეის გადარჩენილ მსხვერპლთაგან ერთ-ერთი კელი გარეტია - გოგონა, რომლის წამების ვიდეოჩანაწერიც პოლიციამ დევიდის ტრაილერში აღმოაჩინა. რეის დაკავების შემდეგ, ჩანაწერის რამდენიმე ფრაგმენტი მედიაში გავრცელდა, საიდანაც ახალგაზრდა ქალი ყოფილმა დედამთილმა ამოიცნო. გარეტი დევიდ პარკერ რეის ქალიშვილის მეგობარი გახლდათ.1996 წლის 24 ივლისს კელიმ ჯესისთან ერთად ადგილობრივ სანატორიუმში ღამით დარჩენა გადაწყვიტა. ადგილზე მისვლისას, ჯესიმ მის სასმელში ნარკოტიკი ჩაყარა და Toy Box Killer-ის ტრაილერში ჩასვა, სადაც დევიდ პარკერ რეი მასზე ორი დღე ძალადობდა. მოგვიანებით კი დევიდმა მას ყელი გამოჭრა და გზის პირას მომაკვდავი დატოვა.საბედნიეროდ, გარეტი სასტიკ თავდასხმას სასწაულებრივად გადაურჩა, თუმცა, პოლიციამ მისი მონაყოლი არ დაიჯერა.დევიდ პარკერ რეიმ მართლმსაჯულებისთვის თავის არიდება 30 წელზე მეტხანს შეძლო, თუმცა, საბოლოოდ მისი დაკავება მოხერხდა და მას 224 წლის ვადით პატიმრობა მიესაჯა. კაცი 2002 წელს გულის შეტევით გარდაიცვალა. მისი მსხვერპლების ზუსტი რაოდენობა კი დღემდე უცნობი რჩება. პოლიციამ მის სახლში აღმოაჩინა ასობით სამკაული, ტანსაცმელი და სხვა პირადი ნივთი, რომლებიც სავარაუდოდ რეის მიერ მოკლულ ქალებს ეკუთვნოდათ.მსხვერპლთა სიმრავლეზე მიუთითებს ის ძალისხმევაც, რაც რეიმ ტრაილერის მომზადებაში ჩადო. მას წინასწარ ჰქონდა ყველაფერი მომზადებული ისე, რომ წამების ხმა არავის გაეგო.რაც შეეხება ჯესი რეის, მას ცხრა წელი, ხოლო სინდი ჰენდის - 36 წელი მიუსაჯეს. ორივე მათგანი ადრე გაათავისუფლეს და დღეს ისინი თავისუფლები არიან.

1752172740

„კასრებში 24 ადამიანის ცხედარი იპოვეს...“ - უნგრელი ვამპირის ისტორიის დეტალები

1900-იანი წლების დასაწყისში, ბელა კიშის სახელით ცნობილი ადამიანი უნგრულ სოფელ ჩინკოტაში წარმატებული სახელოსნოს მფლობელი იყო, მასზე, გარდა იმისა, რომ ქალები უყვარდა და წვეულებებს მართავდა, არავინ არაფერი იცოდა.უამრავი სერიული მკვლელი ასახიჩრებს მსხვერპლთა ცხედრებს, მაგრამ ცოტა მათგანი ბილწავდა გვამებს ისე, როგორც ამას ბელა კიში აკეთებდა, რომელიც წლების განმავლობაში, უნგრეთში სასტიკ მკვლელობებს ჩადიოდა.ის 1877 წელს, უნგრეთში დაიბადა. მისი ბავშვობის შესახებ ცოტა რამ არის ცნობილი. 23 წლის ასაკში ის ქალაქ ჩინკოტაში თუნუქის ბიზნესს აწარმოებდა და პატივსაცემ ადამიანად ითვლებოდა, ჰყავდა უამრავი თაყვანისმცემელი და დაინტერესებული იყო ასტროლოგიითა და ოკულტიზმით.1903 წლისთვის, კისმა საზარელი დანაშაულების ჩადენა დაიწყო. ის ლოკალურ გაზეთებში "ჰოფმანის" ფსევდონიმით რეკლამებს ათავსებდა, სადაც აცხადებდა, რომ მარტოხელა ქვრივი გახლდათ და მეუღლეს ეძებდა. მოგვიანებით კი ქალებს არწმუნებდა, რომ მისთვის ბინა და ქონება გადაეცათ.1912 წელს კიში 15 წლით უმცროს გოგონაზე, ვინმე მარიაზე დაქორწინდა, რომელმაც მალევე დაიწყო რომანი ახალგაზრდა მხატვარ ბიკართან. ისინი მალევე გახდნენ მკვლელის პირველი მსხვერპლები. ბელა ცდილობდა მათი გაუჩინარება იმით აეხსნა, რომ მარი ბიკართან ერთად ამერიკაში გაიქცა, თუმცა, სინამდვილეში კაცმა ორივე მათგანი დაახრჩო.პირველი მკვლელობის ჩადენის შემდეგ, მან მარტოხელა ქალებთან მიმოწერა გააგრძელა. ამჯერად, ის ფულის გამოძალვის შემდეგ, მათ სახლში იტყუებდა და თოკით ან შიშველი ხელებით ახრჩობდა.კაცი მსხვერპლების ცხედრებს უცნაური უცნაური გზებით ინახავდა. კერძოდ, ის სხეულებს მეთანოლით სავსე ფოლადის კასრში დებდა. ასევე ხშირად უჭრიდა ცხედარს კისერს, რის გამოც მას ჩინკოტას ვამპირიც კი უწოდეს.1914 წელს კიში ავსტრია-უნგრეთის ჯარში გაიწვიეს, რის შემდეგაც პირველ მსოფლიო ომში საბრძოლველად გაემგზავრა. მან სახლი ხანდაზმულ დიასახლისს დაუტოვა, რომელიც წლების წინ დაიქირავა. კიშის წასვლიდან ორი წლის შემდეგ, გავრცელდა ჭორი, რომ ის ბრძოლის დროს მოკლეს ან ტყვედ აიყვანეს. ჭორების გამო, მისმა დიასახლისმა სახლის გასუფთავება გადაწყვიტა. სწორედ ამ დროს აღმოჩნდა, რომ კაცი ფოლადის კასრებში 24 ადამიანის ცხედარი.საქმეში პოლიციაც ჩაერთო და კიშის ძებნა დაიწყო. მან პოლიციისგან თავის დაღწევა არაერთხელ მოახერხა. მომდევნო წლებში არაერთი ადამიანი ამტკიცებდა რომ კაცი რუმინეთსა და თურქეთში ნახეს. ბოლოს ის 1932 წელს, ნიუ-იორკში შეამჩნიეს.უნგრელი ვამპირის დაჭერა პოლიციამ ვერ შეძლო, მისი ცხოვრების შესახებ დაზუსტებული ცნობები დღემდე არ არსებობს.

1752133806

გენიოსი ფულისა და სიყვარულის გარეშე - რას მალავდა ნიკოლა ტესლა და როგორ ცხოვრობდა საკუთარი წესებით

10 ივლისს მთელი მსოფლიო იხსენებს მეცნიერს, რომელმაც მსოფლიოს ცვლადი დენი და მრავალი სხვა გამოგონება მისცა. ნიკოლა ტესლა სიცოცხლის განმავლობაში აღიარებული გენიოსი იყო და მისი აღმოჩენები შთააგონებს კაცობრიობას, რომელსაც ჯერ კიდევ არ შეუძლია გაიგოს, რა არის ნიკოლა ტესლას საიდუმლო. დიდი მეცნიერის დაბადების დღეს, ჩვენ მისი ცხოვრებიდან 9 გასაოცარ და უცნაურ ფაქტსა ვიხსენებთ.ვინ არის ნიკოლა ტესლავინ იყო ნიკოლა ტესლა, რომლის სახელსაც ილონ მასკი თავის კომპანიას და პოპულარულ ავტომობილს უწოდებს? გამოჩენილი გამომგონებელი და ინჟინერი ოდესღაც ჩვეულებრივი ბიჭი იყო, სერბული ოჯახის უმცროსი ვაჟი. მასზე დიდ იმედებს არავინ ამყარებდა, მაგრამ ბედს თავისი გეგმები ჰქონდა: ნიკოლას უფროსი ძმა ტრაგიკულად გარდაიცვალა. ახლა უმცროს ვაჟს მამამისის იმედი არ უნდა გაეცრუებინა. მამას უნდოდა, რომ იგი მღვდელი გამხდარიყო.მაგრამ ნიკოლას სამყარო სხვა გეგმებს უმზადებდა - ერთხელ, როდესაც სახლში საშუალო სკოლის დიპლომით დაბრუნდა, ქოლერით დაავადდა და 9 თვე საწოლში გაატარა. მამამისი ყველაფერზე დათანხმდა, თუ მისი შვილი გადარჩებოდა. გამოჯანმრთელების შემდეგ ნიკოლამ უმაღლეს ტექნიკურ სკოლაში ჩააბარა.ამბობენ, რომ მეცნიერის დაბადების მომენტში - ეს მოხდა 1856 წელს ხორვატიის ქალაქ სმილიანში - ჭექა-ქუხილი იყო. შეშინებული ბებიაქალი გამუდმებით იმეორებდა, რომ ბიჭი სიბნელის შვილი იქნებოდა, რაზეც ნიკოლას დედამ უპასუხა, რომ ის სინათლის შვილი იქნებოდა - და ის აბსოლუტურად მართალი იყო.ნიკოლა ცხოვრებაში ხშირად ხედავდა თვალისმომჭრელ სინათლის ციმციმებს, რაც ზოგჯერ ხელს უშლიდა იმის გაგებაში, თუ სად მთავრდებოდა რეალობა და სად იწყებოდა ილუზია. მან ამ ფენომენის გამოყენება დაიწყო თავის სამეცნიერო კვლევებში. ნიკოლამ მართლაც მოუტანა სინათლე კაცობრიობას - ცვლადი დენის საფუძველზე ელექტრო განათების მასობრივი დანერგვის წყალობით. თუმცა ეს მეცნიერის ერთადერთი გამოგონება არ არის.რა გამოიგონა ნიკოლა ტესლამ?ნიკოლა ტესლამ, რომელიც სიცოცხლეშივე გიჟად ითვლებოდა უცნაური ჩვევების გამო, შექმნა მრავალი ტექნიკური მოწყობილობა, რომლებიც დღემდე რევოლუციურად ითვლება. ის 700-ზე მეტი პატენტისა და საინჟინრო აღმოჩენის ავტორია. მისი გამოგონებები და თავად ის თავის დროს უსწრებდა, მაგრამ ეს მხოლოდ ახლა გახდა ნათელი. უპირველეს ყოვლისა, ეს არის უკაბელო ტექნოლოგიები - უკაბელო ენერგიის გადაცემა, მობილური ტელეფონის პროტოტიპი, უპილოტო მანქანების, მფრინავი აპარატების იდეა.1931 წელს ნიკოლამ ჩვეულებრივი ძრავა ორღერძიანი კოლოფით შეცვალა. მანქანა მთელი კვირის განმავლობაში მუშაობდა დატენვის გარეშე და შეეძლო 150 კმ/სთ-მდე აჩქარება. იყო თუ არა ეს მარადიული მოძრაობის მანქანა, ჯერ კიდევ გასარკვევია: ტესლამ გაანადგურა გამოგონება, რადგან გადაწყვიტა, რომ კაცობრიობა ამისთვის მზად არ იყო.1930-იან წლებში ტესლამ ასევე შეიმუშავა „სიკვდილის სხივი“ - მოწყობილობა, რომელსაც შეეძლო არმიებისა და თვითმფრინავების განადგურება ძლიერი, მიმართული ენერგიის სხივით. მეცნიერმა სცადა თავისი გამოგონების სამხედროებისთვის გაყიდვა, მაგრამ უშედეგოდ.ტესლა ასევე წარუმატებელი აღმოჩნდა უფასო ელექტროენერგიის საქმეში. 1901-1902 წლებში მეცნიერმა, ფინანსური ჯგუფის JP Morgan-ის მხარდაჭერით, ნიუ-იორკში, ლონგ-აილენდზე ააშენა უკაბელო სადგური - უორდენკლიფის კოშკი. ჯონ პირპონტ მორგანის ხელმძღვანელს თავდაპირველად ეგონა, რომ ეს მთელ მსოფლიოში უკაბელო კომუნიკაციას უზრუნველყოფდა. თუმცა, ტესლას მსოფლიოსთვის არა მხოლოდ კომუნიკაციის, არამედ უფასო ელექტროენერგიის მიცემაც სურდა. მეცნიერის იდეის თანახმად, კოშკს შეეძლო ელექტროენერგიის განაწილება სადენების გარეშე - ისე, რომ ნებისმიერს შეეძლო მასთან „დაკავშირება“ უბრალოდ მიწაში ლითონის ქინძისთავის ჩაჭედვით.მაგრამ ეს არახელსაყრელი აღმოჩნდა ხელისუფლებისთვის - ეს მათ რესურსებზე (ქვანახშირი, ნავთობი და ა.შ.) კონტროლს დააკარგვინებდა. ამიტომ, 1906 წელს დაფინანსება შეწყდა და ტესლას ოცნება თავისუფალი ენერგიის შესახებ მხოლოდ ოცნებად დარჩა.ნიკოლა ტესლა - საინტერესო ფაქტები დიდი მეცნიერის შესახებროგორც აღვნიშნეთ, ტესლას ხშირად ექსცენტრიკად თვლიდნენ თავისი უცნაური ჩვევების გამო, მაგრამ ეს მის, როგორც გენიოსის, სიდიადეს არ ამცირებდა.აქ მოცემულია რამდენიმე საოცარი ფაქტი ნიკოლა ტესლას შესახებ.მეცნიერს ძალიან ცოტას ეძინა - დღეში მხოლოდ ორი საათი. დანარჩენ დროს ის მუშაობდა და მხოლოდ კვებისთვის ისვენებდა.მას ფენომენალური მეხსიერება და წარმოსახვა ჰქონდა.ტესლას შეეძლო მთელი წიგნებისა და რთული დიაგრამების დამახსოვრება სულ რამდენიმე წუთში კითხვით ან დათვალიერებით. ნიკოლას შეეძლო თავისი გამოგონებების დეტალურად წარმოჩენა თავში და მათი „გამოცდაც“ კი - ერთი ნოტის გარეშე. მაგალითად, ცნობილია, რომ მან თავისი ცნობილი ელექტროძრავა გამოიგონა ბუდაპეშტის პარკში სეირნობისას და გოეთეს კითხვისას. მან დიაგრამა მაშინვე ქვიშაზე დახატა.მას სმენის გამძაფრებული გრძნობა ჰქონდა ნიკოლა ამტკიცებდა, რომ ჭექა-ქუხილი 900 კილომეტრის დაშორებით ესმოდა და სამი ოთახის მოშორებით ჯიბის საათის ტიკტიკის ხმაც კი გაარჩია, მაგიდაზე დაჯდომის ბუზის ხმაც კი. ექიმებს ეგონათ, რომ ეს ნერვების ბრალი იყო - სენსორული გადატვირთვის კონცეფცია მაშინ არ არსებობდა.სმარტფონების გაჩენა იწინასწარმეტყველამეცნიერის აზრით, ადამიანებს უნდა ესწავლათ მყისიერი კომუნიკაცია, მანძილის მიუხედავად - ერთმანეთის დანახვა და მოსმენა ისე ნათლად, თითქოს ერთმანეთის გვერდით იყვნენ.მიკრობების ეშინოდაასევე იყო რაღაც, რისიც ნიკოლა ტესლას ეშინოდა - მიკრობები. ქოლერით დაავადების შემდეგ, მეცნიერი ძალიან ხშირად იბანდა ხელებს და დღეში 18 პირსახოცს იყენებდა. ხოლო თუ ბუზი სადილის მაგიდაზე დაეშვებოდა, ტესლა მოითხოვდა, რომ ჭურჭელი დაუყოვნებლივ გამოეცვალათ.უჩვეულო კვების ჩვევები ჰქონდატესლა მარტო ჭამას ამჯობინებდა - ალბათ იმიტომ, რომ თავისი ჩვევების ახსნა არ დასჭირვებოდა. ვახშამზე თეთრი ხელთათმანები ეცვა და სანამ რამეს პირში ჩაიდებდა, ჩანგალზე დატანილი საკვების მოცულობას ითვლიდა. ასევე თეფშისა და ჭიქის მოცულობას ითვლიდა. ის ვეგეტარიანელი იყო: უყვარდა რძე, პური, თაფლი და ბოსტნეულის წვენები.ქალები არ მოსწონდაგამხდარი, შავთმიანი და ცისფერთვალება მეცნიერი ქალებს ერიდებოდა. ქალებს ის ნამდვილად მოსწონდათ, რადგან დახვეწილი გემოვნება და ელეგანტური მანერები ჰქონდა. მეცნიერი კი თვლიდა, რომ ისინი ყურადღებას აშორებდნენ დიდი მიღწევებისგან და ამჯობინებდა, მათთან არაფერი საერთო არ ჰქონოდა.მას მტრედები უყვარდამეცნიერი მთელ თავისუფალ დროს მტრედებთან ატარებდა და არა ადამიანებთან. ტესლა ხშირად სეირნობდა ნიუ-იორკის ცენტრალურ პარკში - იქაურ ფრინველებს კვებავდა და ავადმყოფ ან დაშავებული მტრედები თავისთან მიჰყავდა. სასტუმროში მისი მეზობლები ამის გამო ხმაურსა და სუნს უჩიოდნენ.მას განსაკუთრებით ერთი თეთრი მტრედი უყვარდა. ტესლამ თქვა, რომ ერთ დღეს, საწოლში წოლისას, დაინახა, როგორ შეფრინდა ჩიტი ფანჯარაში - მის თვალებში მან დამაბრმავებელი შუქი დაინახა. ნიკოლამ ჩიტის მკურნალობაზე 2000 დოლარი დახარჯა და ისეთი მოწყობილობაც კი შექმნა, რომელიც მის ფრთასა და ფეხს გამოჯანმრთელებაში ეხმარებოდა.  იყო „3" ნომრის გულშემატკივარიტესლა შეპყრობილი იყო რიცხვი 3-ით და ზოგადად სამზე გამყოფი რიცხვებით. ის ყოველთვის სამჯერ იბანდა ხელებს ზედიზედ და სამჯერ დადიოდა შენობაში შესვლამდე. ჭამის წინ მეცნიერი ფრთხილად წმენდდა მაგიდას და დანა-ჩანგალს - ამისთვის მას 18 ცხვირსახოცი ჰქონდა.ტესლა სხვადასხვა სასტუმროში ცხოვრობდა, მაგრამ ყოველთვის სამის ჯერადიან ნომრებში. მეცნიერმა სიცოცხლის ბოლო წლები ნიუ-იორკის სასტუმროში, 33-ე სართულზე, 3327-ე ნომერში გაატარა.  გენიოსი 1943 წელს სასტუმროს ნომერში უსახსროდ გარდაიცვალა. გადასახადების გადახდის უუნარობის გამო, ტესლა ერთი სასტუმროდან მეორეში გადადიოდა მანამ, სანამ მისმა ერთ-ერთმა ყოფილმა დამსაქმებელმა საცხოვრებლისა და „კონსულტაციებისთვის“ გარკვეული თანხის გადახდა არ დაიწყო.ტესლას მეცნიერებისადმი გატაცება სიცოცხლის ბოლომდე თან ახლდა და ასობით გამოგონებით დატოვა სამყარო, თუმცა თავად სიმდიდრე ან მშვიდობიანი სიბერე არ მიუღია.