1754339498

„არ ვაპირებ, თავი მსხვერპლად მოგაჩვენოთ...“ - 7 მამაკაცის მკვლელობაში ბრალდებული ქალის სასამართლო განაჩენი

ეილინ ვურნოსი - სერიული მკვლელი, რომელსაც ამერიკის პრესამ "ქალი-მონსტრი" უწოდა. მან 1989-1990 წლებში ფლორიდაში შვიდი მამაკაცი მოკლა.მისი საქმეები დღესაც  განხილვის თემაა - იყო ის სერიული მკვლელი თუ ძალადობის მსხვერპლი, რომელმაც თავდაცვით მოქმედებდა.***ეილინ კეროლ ვურნოსი 1956 წლის 29 თებერვალს, მიჩიგანის შტატში დაიბადა. ეილინი ჯერ ისევ პატარა იყო, როცა დედამ ოჯახი მიატოვა. მამა კი პატიმრობაში იმყოფებოდა არასრულწლოვანზე სექსუალური ძალადობის ბრალდებით. 13 წლის ასაკიდან ალიენი სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი გახდა და მალევე ქუჩაში ცხოვრება დაიწყო.თავს წვრილმანი დანაშაულებითა და სექსუალური მომსახურებით „ირჩენდა“. ის ხშირად იყო დაპატიმრებული ქურდობის, ნარკოტიკების ფლობისა და იარაღის ტარების ბრალდებით.მკვლელობები, რომლებიც დღემდე ვერ დაივიწყეს1989 წლის ნოემბერს ფლორიდის გზატკეცილზე გარდაცვლილი რიჩარდ მელორი პირველ მსხვერპლად ჩაითვალა. ამის შემდეგ, ერთი წლის განმავლობაში, კიდევ ექვსი მამაკაცი მოკლეს მსგავს გარემოებებში — მათი ცხედრები ტყეებში ან გზის პირას აღმოაჩინეს.ყველა მსხვერპლი იყო შუახნის მამაკაცი, რომელთაც ალიენი სხვადასხვა დროს ავტოსტოპით შეხვდა. ისინი ეილენის მტკიცებით, მასზე სექსუალურად ძალადობდნენ, რის გამოც მან ყველა მკვლელობა თავდაცვის მიზნით ჩაიდინა.1991 წლის იანვარში, ალიენი ფლორიდაში, ერთ-ერთი ბაიკერ ბარის ტერიტორიაზე დააკავეს.საგამოძიებო ორგანოებმა ავტომობილში აღმოჩენილი ნივთებიდან ვურნოსის თითის ანაბეჭდები ამოიღეს. მისი პარტნიორის მიერ მიცემული ჩვენებების შედეგად, ეილენმა აღიარა დანაშაულები. უარი თქვა დამცველ ადვოკატებზე და მტკიცედ ამტკიცებდა, რომ მხოლოდ თავდაცვის მიზნით მოქმედებდა.„არ ვნანობ იმას, რაც გავაკეთე. ისინი დამესხნენ თავს და მეც თავი დავიცავი... არ ვაპირებ, თავი მსხვერპლად მოვაჩვენო. ვინც დამეჯახა, ყველას ვუპასუხე ისე, როგორც შემეძლო“- ამბობდა ის სასამართლოზე.ფსიქოლოგიური ექსპერტიზის თანახმად, მას ჰქონდა პიროვნული აშლილობა და ანტისოციალური ქცევის ნიშნები.1992 წელს სასამართლომ ეილენ ვურნოსს შვიდი მამაკაცის განზრახ მკვლელობაში წარუდგინა ბრალი. ქალი დამნაშავედ ცნეს და სიკვდილით დასჯა მიუსაჯეს.იგი გახდა ამერიკაში ერთ-ერთი პირველი სერიული მკვლელი ქალი, რომელიც სასამართლოს წინაშე წარდგა მსგავსი ბრალდებებით.ეილენ ვურნოსი 2002 წლის 9 ოქტომბერს ფლორიდის ციხეში სიკვდილით დასაჯეს. მისი ბოლო სიტყვები იყო: „დავბრუნდები, როგორც დამოუკიდებლობის დღე — ისევ მოვალ“.მისი ისტორია საფუძვლად დაედო არაერთ ფილმსა და დოკუმენტურ მასალას.2003 წელს გამოსულ კინოფილმში Monster, მთავარ როლს ასრულებდა შარლიზ ტერონი, რომელმაც ოსკარის პრემია მოიპოვა ვურნოსის პერსონაჟის შესრულებისთვის.

1754294678

„ორშაბათი არ მიყვარს...“ - მოსწავლის მიერ მოწყობილი სასაკლაო სკოლაში და განაჩენი, რომელსაც დღემდე ასაჩივრებს

1979 წლის 29 იანვარს, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, კალიფორნიის ქალაქ სან-დიეგოში, 16 წლის ბრენდა ენ სპენსერმა სკოლის მიმართულებით ცეცხლი გახსნა, რის შედეგადაც ორი ადამიანი დაიღუპა და ცხრა დაშავდა. ეს შემთხვევა ისტორიაში შევიდა, როგორც ერთ-ერთი პირველი მასობრივი სროლა ამერიკულ სკოლაში.ინციდენტი Cleveland-ის დაწყებით სკოლასთან, დილის საათებში მოხდა, როდესაც მოსწავლეები სკოლაში მიდიოდნენ. ბრენდა საკუთარ სახლში, მეორე სართულზე იმყოფებოდა და იქიდანვე დაიწყო სროლა ნახევრადავტომატური იარაღით, რომელიც მამამ საშობაოდ აჩუქა.მოკლულთა შორის იყვნენ სკოლის დირექტორი ბარტონ უორეგი (Burton Wragg) და სკოლის თანამშრომელი მაიკ სუჩარი (Mike Suchar), რომლებიც ბავშვების გადასარჩენად მოქმედებდნენ. დაშავდა რვა მოსწავლე და ერთი პოლიციელი.პოლიციასთან ექვსსაათიანი მოლაპარაკების შემდეგ ბრენდა დააკავეს. ჟურნალისტების კითხვაზე, თუ რატომ ჩაიდინა ეს დანაშაული, გოგონამ უპასუხა:„არ მიყვარს ორშაბათი. ეს დღე უბრალოდ გავახალისე“.ეს ცინიკური განცხადება მალევე გავრცელდა მედიაში და საზოგადოებაში დიდი აღშფოტება მოჰყვა.მოგვიანებით ჯგუფმა The Boomtown Rats ამ სიტყვებზე დაწერა სიმღერა – "I Don't Like Mondays", რომელიც ჰიტად იქცა.გამოძიების თანახმად, ბრენდა სპენსერს წარსულში აღენიშნებოდა ფსიქიკური პრობლემები, აგრესიული ქცევები და სუიციდური განწყობები. მეზობლების თქმით, გოგონა იყო ჩაკეტილი, უყურადღებო ოჯახში იზრდებოდა და სკოლაში პრობლემები ჰქონდა.სასამართლომ ის დამნაშავედ ცნო ორი მკვლელობისა და მრავალი ადამიანის მკვლელობის მცდელობაში. მიესაჯა 25 წლით თავისუფლების აღკვეთა.მჯავრდებულს ჰქონდა პირობით ვადამდე გათავისუფლების რამდენიმე მცდელობა, თუმცა ყველა შემთხვევაში უარი მიიღო.ბოლო სააპელაციო განხილვა 2025 წლის თებერვალში გაიმართა და კვლავ უარყოფით შედეგით დასრულდა. შემდეგი გადახედვა 2028 წელსაა დაგეგმილი.

1754292646

„ერთხელ ვაკოცე, მეორედ და მესამედაც“ - პარანოიდი მეცნიერის ამბავი, რომელიც მოპარულ ცხედრებთან ცხოვრობდა - ის სასამართლომ შეურაცხადად ცნო

2011 წელს რუსეთი, შოკისმომგვრელმა ამბავმა აალაპარაკა. პროფესორი და ლინგვისტი ანატოლი მოსკვინი დააკავეს 25 მუმიფიცირებული გვამის გამო, რომლებიც მის სახლში აღმოაჩინეს.ანატოლი მოსკვინის ისტორიაანატოლი მოსკვინმა მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტი დაამთავრა და ნიჟნი ნოვგოროდის ენათმეცნიერების უნივერსიტეტში კელტოლოგიას ასწავლიდა. ის პროფესიონალურად იყო დაკავებული ნეკროპოლისტიკით და დაწერა რამდენიმე საკმაოდ მნიშვნელოვანი სამეცნიერო სტატია, რომელიც სასაფლოების ისტორიას ეძღვნებოდა.კაცი, რომელიც მთელი ცხოვრება განათლებისა და მეცნიერების სამსახურში ატარებდა, თურმე უცნაური საქმიანობით იყო დაკავებული: ის ღამით საფლავებს თხრიდა და გვამებს იღებდა.როდესაც ქალაქში საფლავების რეგულარულად ამოთხრის ამბავი გავრცელდა და გამოძიება დაიწყო, მეცნიერი ეჭვიტანილთა სიაში არც კი ყოფილა. მაგრამ ერთ-ერთი გოგონას ცხედრის ამოთხრისას „ჩავარდა“, როდესაც მას ქუჩის ძაღლი დაესხა თავს.მოსკვინის სახლის ჩხრეკის დროს ნანახმა ვითარებამ სამართალდამცველები შეაშფოთა. სახლში ადამიანის სიმაღლის 25 უცნაური „თოჯინა“ ინახებოდა. ცხედრების ასაკი 3-დან 11 წლამდე იყო.ბავშვების ცხედრებისგან თოჯინების შექმნას მოსკვინი „შემოქმედებითად“ უდგებოდა და მათი „სრულყოფილებისთვის“ მათ სხეულში ჩვეულებრივი თოჯინებიდან ან მუსიკალური ზარდახშებიდან ამოღებულ მუსიკალურ მექანიზმებს ამონტაჟებდა. მუმიებთან შეხებისას ისინი სიმღერას ან სხვადასხვა ხმების გამოცემას „იწყებდნენ“.მოსკვინი საფლავებიდან ნაკლებ დაზიანებულ ცხედრებს იღებდა მათ ამუმიავებდა, მაკიაჟს უკეთებდა და სხვადასხვა ტანსაცმელს აცმევდა. მოსკვინი აღიარებდა, რომ ბავშვობაში თავადაც იყო მსხვერპლი ოჯახური ძალადობისა და სოციალური იზოლაციის, რამაც შესაძლოა გავლენა მოახდინა მის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობაზე.მოსკვინი იმედოვნებდა, რომ მუმიების დამუშავებით მოახერხებდა გარდაცვლილთა სულების დაბრუნებას და მათ „სახლში დაბრუნებას“. ასევე, მისი თქმით, ეს გახლდათ მცდელობა გარდაცვლილთა პატივისცემისა და დაუსრულებელი სულიერი კავშირის შენარჩუნების.„ერთხელ ვაკოცე, მეორედ და მესამედაც“,- ამბობდა მოსკვინი ერთ-ერთი „თოჯინის„ შესახებ, რომელიც 11 წლის გოგონას სხეულიდან იყო შექმნილი.მისი ქმედებები სამეცნიერო ინტერესით იყო გაჯერებულიდაპატიმრების შემდეგ მოსკვინი ფსიქიატრიულმა ექსპერტიზამ შეურაცხადად ცნო და მას იძულებითი მკურნალობა დაუნიშნეს.

1754286394

მშობლების მკვლელობაში ბრალდებული ლიზი ბორდენის ხმაურიანი საქმე, რომელიც სასამართლომ უდანაშაულოდ ცნო

ამბავი 1892 წელს, ამერიკის შეერთებულ შტატებში, პატარა ქალაქ ფოლ რივერში მოხდა. ერთი შეხედვით, ჩვეულებრივი ოჯახი ცხოვრობდა მშვიდად – მამა, დედინაცვალი და ორი ზრდასრული და-ძმა. თუმცა ყველაფერი რადიკალურად შეიცვალა 4 აგვისტოს დილას, როცა ოჯახში ორი ადამიანი სასტიკად მოკლული იპოვეს.იმ დილით, მსახურმა ბრიჯეტ სულივანმა, რომელიც სახლში მუშაობდა, სახლიდან კივილი გაიგონა. ქალაქის ერთ-ერთი გამორჩეული ბიზნესმენი, ენდრიუ ბორდენი მისაღებ ოთახში მოკლული ნახეს -  მას სხეულზე 11 ჭრილობა ჰქონდა მიყენებული ბლაგვი საგნით. მეორე სართულზე კი მისი მეუღლის, აბი ბორდენის ცხედარი იპოვეს – მას თავში 18 ჭრილობა ჰქონდა.ადგილზე მისულ პოლიციას სახლში ორი ადამიანი დახვდა. ლიზი ბორდენი – ოჯახის 32 წლის ქალიშვილი, და მსახური ბრიჯეტი.ლიზი ბორდენი ირწმუნებოდა, რომ იმ მომენტში ბეღელში იმყოფებოდა და არც არაფერი გაუგია. მაგრამ მალევე გაჩნდა კითხვა: როგორ ვერ გაიგო ასეთ ხმაურიანი მკვლელობა საკუთარ სახლში?გამოძიებით გაირკვა, რომ ლიზი წინა დღეს აფთიაქში იყო და იკითხა ძლიერი საწამლავი – რაც ეჭვს კიდევ უფრო ამძაფრებდა. მას დაემატა ისიც, რომ მკვლელობის შემდეგ ლიზის ქცევა უცნაური იყო: არ ტიროდა, არ ჩანდა შოკში და იმ დღესვე გადაწყვიტა ტანსაცმლის დაწვა, რომელსაც აცვია ჰქონდა. მიზეზად კი მითხრა – „სისხლი იყო და აღარ მინდოდა სახლში ყოფილიყო.“ლიზი 11 აგვისტოს დააკავეს. სასამართლო პროცესი ერთი წლის შემდეგ დაიწყო და მთელი ქვეყანა თვალს ადევნებდა მას.მაშინდელ ამერიკაში ქალისთვის მსგავსი ბრალდებით გასამართლება იშვიათი იყო, მით უმეტეს, რომ ლიზი, როგორც ქალიშვილი, ეკლესიაში აქტიური, განათლებული და სოციუმში პატივსაცემი ადამიანი ითვლებოდა.მთავარ კითხვად რჩებოდა: იყო კი საკმარისი მტკიცებულება?🔹 იარაღი – სავარაუდო ჰეტჩეტი (მცირე ნაჯახი) ვერავინ დაადასტურა, როგორც მკვლელობის იარაღი.🔹 ტანსაცმელი – სისხლიანი სამოსი არ მოიპოვეს.🔹 მოწმეები – არავინ არ იცოდა ზუსტად, სად იყო ლიზი მკვლელობის მომენტში.🔹 მოტივი – ვარაუდობდნენ, რომ ლიზის არ მოსწონდა დედინაცვალი და ეშინოდა, რომ მემკვიდრეობა მთლიანად მას დარჩებოდა.1893 წლის 20 ივნისს სასამართლომ ლიზი ბორდენი უდანაშაულოდ სცნო.სასამართლო გადაწყვეტილებით ლიზი უდანაშაულოდ ცნეს, მაგრამ ხალხი მაინც დამნაშავედ თვლიდა.მიუხედავად გამართლებისა, ლიზის მიმართ საზოგადოების დამოკიდებულება აღარ შეცვლილა. ეკლესიამ ის მრევლიდან გარიცხა, მეზობლები თავს არიდებდნენ, ქუჩაში კი ხშირად ესროდნენ ქვებს ან აგინებდნენ.ლიზიმ და მისმა დამ ემამ მემკვიდრეობით მიღებული ფულით ქალაქში დიდი სახლი იყიდეს, რომელსაც "მეპლქროფტი" დაარქვეს. თუმცა 1905 წელს ემა სახლიდან წავიდა — როგორც ამბობენ, ურთიერთობა გაუფუჭდათ.ლიზი ბორდენი გარდაიცვალა 1927 წლის 1 ივნისს, პნევმონიით. იმავე წლის 9 ივნისს, მისი და ემაც გარდაიცვალა.

1754063356

„დედაჩემმა მამაჩემი მოკლა“ - სერიული მკვლელი ქალის ისტორია, რომელმაც გამოძიებას კვალი აუბნია

XIX საუკუნის ბოლოს,  ამერიკაში გამოჩნდა ქალი, რომლის ცხოვრება სისხლიან ლეგენდად გადაიქცა. ბელ განესისი, დღეს ერთ-ერთ ყველაზე ცნობილი და ამავე დროს საზარელი სერიული მკვლელის სახელს ატარებს.ბელის ისტორია თითქოს ერთი ჩვეულებრივი ქალის ამბავია — თავდაპირველად ის ნორვეგიაში დაიბადა და იმედით ჩავიდა ამერიკაში, რომ უბრალო სამუშაოებით იარსებებდა...1884 წელს ბელი ცოლად გაჰყვა მედს სორენსენს. რამდენიმე წელიწადში მათ სახლსა და მაღაზიაში ხანძარი გაჩნდა, რასაც მოჰყვა ქმრის უეცარი სიკვდილი. როგორც ჩანს, მხოლოდ ერთი ადამიანი ამჩნევდა დედის სისასტიკეს. მისი  ქალიშვილი ჯენი ოლსენი. „დედაჩემმა მამაჩემი მოკლა... მან მას ხორცის საჭრელი დანა დაარტყა და ის მოკვდა. არავის უთხრათ“, - უთხრა ოლსენმა თანაკლასელებს. თუმცა, მალევე, ქალიშვილი ოლსენი ამ ამბიდან მალევე გაუჩინარდა. დედა თავდაპირველად ამტკიცებდა, რომ გოგონა კალიფორნიაში სკოლაში გაგზავნეს. თუმცა, წლების შემდეგ, გოგონას ცხედარი ღორების ფარეხში იპოვეს.ქმრის გარდაცვალების შემდეგ, ბელმა მიიღო დაზღვევის ფული და დასახლდა ინდიანას შტატში მდებარე პატარა ქალაქ ლა პორტში. ეს იყო ადგილი, სადაც მან საკუთარი ფერმა შეიძინა — ფერმა, რომელიც მოგვიანებით ნამდვილ სასაკლაოდ იქცა.„მარტოხელა გულების“ ხაფანგიბელი გაზეთებში აქვეყნებდა განცხადებებს, სადაც მდიდარ საქმროებს ეძებდა — ქვრივი, რომელსაც სჭირდებოდა გულწრფელი და ძლიერი მამაკაცი, რომელიც მასთან ერთად ფერმას მოუვლიდა. რამდენიმე მამაკაცი მართლაც გამოჩნდა მის ცხოვრებაში — ზოგმა სახლიც გაყიდა, ქონებაც დატოვა და მთელი დანაზოგი ბელს გადასცა.მეზობლები ბელს ახასიათებდნენ, როგორც ძლიერ ქალს — ფიზიკურადაც და ხასიათითაც. მაგრამ რაც არ იცოდნენ, იყო ის, რომ ეს ქალი საკუთარ ხელით კლავდა მათ, ვინც მას ენდობოდა. მკვლელობათა სქემა თითქმის უცვლელი იყო: მოწამლვა ან პირდაპირ მკვლელობა პირდაპირი ძალადობით, შემდეგ კი ცხედრების ფერმის ეზოში მარხავდა.ერთადერთმა მამაკაცმა, ჯორჯ ანდერსონმა, შეძლო გაქცევა - ღამით გამოიღვიძა და შენიშნა, რომ ბელი საწოლთან იდგა უცნაური მზერით. შეშინებული სასწრაფოდ გაიქცა და აღარ დაბრუნებულა.***1908 წლის აპრილში ბელის სახლი მთლიანად დაიწვა. ნანგრევებში იპოვეს სამი ბავშვისა და ქალის სხეული, რომელიც ბელად მიიჩნიეს. თუმცა სხეულის ფიზიკური მონაცემები - სიმაღლე და წონა - ბელის აღწერილობას არ შეესაბამებოდა. გამოძიება მაშინვე დაეჭვდა, რომ ქალი გაიქცა და  კვალის დაფარვა, ამ გზით სცადა.ცეცხლის გაჩენის გამო დააკავეს მისი ყოფილი მუშა, რეი ლამფიერი. მან ციხეში აღიარა, რომ ბელი ცოცხალია და გაქცევა მოახერხა. აღიარებაში ასევე განაცხადა, რომ მასთან ერთად უამრავი ცხედარი დამარხა ეზოში. მართლაც, პოლიციამ 40-მდე ადამიანის ნაწამები და დასახიჩრებული ცხედარი იპოვა - მათ შორის ბევრი იმ მამაკაცის, ვინც ბელთან ურთიერთობის საწყის ეტაპზე იყვნენ.საბოლოოდ ბელ განესისის ბედი დღემდე უცნობია. ოფიციალურად იგი მკვდრად ითვლება, თუმცა არ არსებობს უტყუარი მტკიცებულება, რომ სხეული ნამდვილად მას ეკუთვნოდა. 

1753974156

„საკუთარი 15 წლის და საქმროს გააუპატიურებინა...“ - სერიული მკვლელების განაჩენები და რეზონანსული საქმე, რომელსაც კანადაში დღემდე განიხილავენ

1990 წელს, კანადაში საზოგადოებაში დიდი შეშფოთება გამოიწვია კრიმინალურმა ფაქტებმა, რომელიც  ახალგაზრდების ცივსისხლიან გატაცებებსა და მკვლელობებს ეხებოდა და რომლებსაც ჩადიოდა შეყვარებული წყვილი — პოლ ბერნარდო და კარლა ჰომოლკა.სერიული მკვლელების დანაშაულები და განაჩენიყველაფერი 1990 წლის დეკემბერში დაიწყო, როდესაც კარლა ჰომოლკამ საკუთარი და, 15 წლის ტამი ჰომოლკა, საშინელი გზით გაწირა.კარლამ ვეტერინარული კლინიკიდან მოიპარა საანესთეზიო საშუალება, ჰალოთანი, რომლითაც ტამი დააძინა. მისი მიზანი იყო საქმროსთვის, პოლ ბერნარდოსთვის, "საჩუქარი" გაეკეთებინა.დაძინებული ტამი პოლმა გააუპატიურა, კარლას თანდასწრებით. მომხდარი ძალადობის შედეგად, ტამი დაიღუპა — ის პირღებინების შედეგად დაიხრჩო.მიუხედავად აშკარა გარემოებებისა, სამართალდამცველებმა ტამის სიკვდილი უბედურ შემთხვევად მიიჩნიეს. პოლ და კარლა დანაშაულის გამო არ დაუსჯიათ.***ტამის სიკვდილის შემდეგ წყვილმა დანაშაულებრივი საქმიანობა გააგრძელა. 1991 წლის ივნისში ბერნარდომ გაიტაცა 14 წლის ლესლი მაჰაფი. გოგონა წყვილის სახლში გამოამწყვდიეს, გაუპატიურეს, აწამეს და საბოლოოდ მოკლეს. მის სხეულს ბეტონის ბლოკი მოაბეს და ტბაში გადააგდეს.1992 წლის აპრილში, ჰომოლკამ და ბერნარდომ გაიტაცეს 15 წლის კრისტენ ფრენჩი. გოგონა სამი დღის განმავლობაში იყო ტყვეობაში, სადაც მას სისტემატურად აუპატიურებდნენ და შემდეგ მოკლეს.ეს დანაშაულები წყვილმა ვიდეოკამერაზე ჩაწერა, რაც შემდგომში გამოძიების ერთ-ერთი მთავარი მტკიცებულება გახდა.***1993 წელს კარლა ჰომოლკა პოლიციას თანამშრომლობაზე დათანხმდა. მან ბერნარდო დანაშაულების მთავარ ორგანიზატორად და მოძალადედ დაასახელა. ამ განცხადებების საფუძველზე, პროკურატურამ მასთან საპროცესო შეთანხმება გააფორმა. ჰომოლკამ აღიარა ბრალი ორი მკვლელობაში თანამონაწილეობისთვის და მხოლოდ 12 წლით პატიმრობა მიესაჯა.თუმცა მოგვიანებით გამოჩნდა ვიდეოჩანაწერები, რომლებიც ცხადად აჩვენებდა, რომ ჰომოლკა აქტიურად მონაწილეობდა გაუპატიურებასა და წამებაში. საზოგადოების დიდმა ნაწილმა ეს შეთანხმება მიუღებლად და უსამართლოდ ჩათვალა.პოლ ბერნარდოს 1995 წელს სასამართლომ სამუდამო პატიმრობა მიუსაჯა. ის დღემდე ციხეშია და "საზოგადოებისთვის განსაკუთრებულად საშიში დამნაშავის" სტატუსი აქვს მინიჭებული.კარლა ჰომოლკა 2005 წელს ციხიდან გათავისუფლდა. მან სახელი შეიცვალა, გათხოვდა და დღემდე კანადის კვებეკის პროვინციაში ცხოვრობს. მას სამი შვილი ჰყავს და ცდილობს, მედიისგან მოშორებით იცხოვროს.

1753972903

ბავშვის მკვლელობისთვის გასამართლებული ღორის რეალური ამბავი

შუა საუკუნეების ევროპა სავსე იყო უცნაური წესებითა და კანონებით, თუმცა ერთ-ერთი ყველაზე წარმოუდგენელი პრაქტიკა მაინც ცხოველთა გასამართლება იყო.ისტორიულად დადასტურებულია, რომ ცხოველები, დაწყებული ღორებით, დამთავრებული თაგვებით, ზოგჯერ ადამიანივით ასამართლებდნენ.ამ ისტორიებიდან ყველაზე ცნობილ და შოკისმომგვრელ მაგალითად  1386 წელს, საფრანგეთის ქალაქ ფალეზში მომხდარი შემთხვევა ითვლება, სადაც ერთი ღორი მკვლელობის ბრალდებით სასამართლოს წინაშე წარსდგა.მკვლელობა და დაპატიმრებაღორი, რომელიც ჩვეულებრივად დაეხეტებოდა სოფლის მიდამოებში, მოულოდნელად პატარა ბავშვს დაესხა თავს და  მძიმე დაზიანებები მიაყენა. დაკბენისგან მიღებული მძიმე დაზიანებებით ბავშვი გარდაიცვალა.მიუხედავად იმისა, რომ ღორი ცხოველური ინსტინქტით მოიქცა, ადგილობრივმა საზოგადოებამ ეს ფაქტი ძალზე სერიოზულად მიიღო. ცხოველი მაშინვე დააკავეს, როგორც დამნაშავე და სასამართლოზე წარადგინეს.სასამართლო პროცესი თანმიმდევრული სტანდარტების დაცვით, საოცარი დეტალებით წარიმართა: ღორს ჰყავდა ოფიციალური დამცველი, პროცესს ხელმძღვანელობდა მოსამართლე და მოწმეებიც კი დაიკითხნენ. ცხოველი — როგორც ნებისმიერი ბრალდებული — სასამართლო დარბაზში წარადგინეს ადამიანური ტანსაცმლით შემოსილი: ეცვა ჟაკეტი, ხელთათმანები და ქუდიც კი.ღორს წარუდგინეს ბრალდება — მცირეწლოვანი ბავშვის მკვლელობა. სასამართლომ, მოწმეთა ჩვენებებისა და გარემო ფაქტების საფუძველზე, ღორი დამნაშავედ ცნო. საბოლოოდ, მას სიკვდილი მიუსაჯეს.განაჩენის აღსრულება საჯაროდ მოეწყო. ქალაქის მოედანზე შეკრებილი მოსახლეობის თვალწინ ღორი ჩამოახრჩვეს. მთელი ქალაქი შეიკრიბა საყურებლად და ზოგიერთმა ფერმერმა საკუთარი ღორებიც კი მოიყვანა ჩამოხრჩობის სანახავად, რათა საუკეთესო ქცევა შეენარჩუნებინათ.

1753940724

მსხვერპლის ნეშტისგან საპონსა და ჩაის ნამცხვრებს ამზადებდა - მკვლელობები „დედობრივი სიყვარულის“ სახელით და 30-წლიანი პატიმრობა

ლეონარდა ჩიანჩული იტალიის ერთ-ერთი ყველაზე შემზარავი სერიული მკვლელი იყო. მისი სახელი ისტორიაში შევიდა, როგორც ქალი, რომელმაც მსხვერპლების სხეულებისგან საპონი და ნამცხვრები დაამზადა — ამ ყველაფერს კი დედობრივი სიყვარულისა და ჯადოსნური რწმენების სახელით აკეთებდა. მძიმე ბავშვობა და ტრაგედიებით სავსე ცხოვრება ლეონარდა ჩიანჩული 1894 წელს დაიბადა სამხრეთ იტალიაში. მისი ცხოვრება თავიდანვე სირთულეებით დაიწყო — ბავშვობაში სიღარიბესა და ძალადობას უპირისპირდებოდა. ლეონარდას ყოველთვის სჯეროდა, რომ ის დაწყევლილი იყო.მისი ცხოვრების ყველაზე მტკივნეული ნაწილი იყო დედობის გამოცდილება — ლეონარდა ჩვიდმეტჯერ დაქორწინდა, მაგრამ მხოლოდ ოთხი შვილი გადაურჩა. ზოგი დაბადებისთანავე დაიღუპა, ზოგი პატარაობისას გარდაიცვალა. ამან მასში ღრმა ფსიქოლოგიური შიში გააღვივა. საბოლოოდ, შვილის გადარჩენის სურვილი მის ცხოვრებაში გადამწყვეტი ფაქტორი გახდა.ლეონარდა დაინტერესებული იყო მაგიით, მისტიკით და მკითხაობით. ერთმა წინასწარმეტყველმა უთხრა, რომ მთელი ცხოვრების განმავლობაში უდიდეს ტკივილს განიცდიდა, ხოლო მეორე მკითხავმა უთხრა, რომ მისი შვილებიდან მხოლოდ ერთს უწერია სიცოცხლე.როდესაც მისი ვაჟი ჯუზეპე ომში წაიყვანეს, ლეონარდამ ირწმუნა, რომ მხოლოდ ადამიანური მსხვერპლი შეძლებდა მის გადარჩენას. მკვლელობები „დედობრივი სიყვარულის“ სახელით1939 წლიდან 1940 წლამდე ლეონარდამ სამი ქალი მოკლა. ის ემეგობრებოდა მარტოხელა ქალებს და სთავაზობდა დახმარებას – უმეტესად საქმროს ან სამსახურის პოვნას. თითოეულ მათგანს სთხოვდა, დაეწერა ოჯახის წევრებისთვის წერილები, თითქოს კარგად იყო და სხვა ქალაქში მიემგზავრებოდა.შემდეგ კი მათ ღვინით ათრობდა, ნაჯახით კლავდა, სხეულებს კი საკუთარი ხელით ჭრიდა და ხარშავდა დიდ ქვაბში. შედეგად მიღებული მასისგან ამზადებდა საპონსა და ტკბილეულს, რომელიც მეზობლებსაც კი გაუნაწილა. ერთ-ერთ მკვლელობაზე მან თქვა:„ეს ქალი ნამდვილად გემრიელი იყო. მისი სხეულიდან ნაზი საპონი გამოვიდა.“ლეონარდამ მსხვერპლებისგან ფინანსური სარგებელიც მიიღო — ფული, სამკაულები და სხვა ფასეულობები. დაპატიმრება და სასამართლო პროცესილეონარდას მესამე მსხვერპლი, ყოფილი ოპერის მომღერალი ვირჯინია ჩაჩიოპო, ყველასათვის ცნობილი პიროვნება იყო. მისი გაუჩინარებას დიდი აჟიოტაჟი მოჰყვა. ვირჯინიას დის მიერ მიცემული ჩვენების შემდეგ გამოძიება ჩატარდა და ლეონარდა საბოლოოდ დააკავეს.დაკითხვაზე მან დეტალურად აღიარა ყველა მკვლელობა და დასძინა, რომ ამას შვილის გადასარჩენად აკეთებდა. სასამართლო პროცესზე, რომელიც 1946 წელს გაიმართა, ლეონარდას 30 წლით თავისუფლების აღკვეთა და 3 წელი ფსიქიატრიულ დაწესებულებაში მიესაჯა. მისი ბოლო დღეები სწორედ ასეთ დაწესებულებაში გაატარა, სადაც 1970 წელს გარდაიცვალა.ლეონარდა ჩიანჩულის მკვლელობის იარაღები, ქვაბი და სხვა ნივთები დღესაც ინახება იტალიის კრიმინოლოგიის მუზეუმში, როგორც ერთ-ერთი ყველაზე უცნაური და შემზარავი დანაშაულის სამხილები. ლეონარდა ჩიანჩულის ისტორია არ არის მხოლოდ სერიული მკვლელის ქრონიკა — ეს არის ქალის ფსიქოლოგიური ტრაგედია, რომლის ცხოვრებაც შიშებმა, რწმენებმა და დაუცველობამ განაპირობა. ის ჰყვება, როგორ შეიძლება დედობის ფანატიზმი და სუპსტიციური რწმენა ადამიანურ საზღვრებს გაცდეს და სიბნელეში გადაიზარდოს.

1753911144

„პოლიციამ ახალშობილის ნეშტები ცხოველების კონტეინერებსა და წვენის კოლოფებში აღმოაჩინა“ - ექიმის საქმე, რომელსაც უვადო პატიმრობა მიესაჯა

2010 წელს, დასავლეთ ფილადელფიაში ექიმ კერმიტ გოსნელის კლინიკაში ჩატარებულმა გამოძიებამ მსოფლიო აალაპარაკა. დადგინდა რომ ექიმი და მისი თანამშრომლები გარეული იყვნენ უკანონო საქმიანობაში  - გვიანი პერიოდის აბორტების გაკეთებსა და ახალდაბადებულ ბავშვებსაც კლავდნენ.ყველაფერი მას შემდეგ გაირკვა, რაც ფედერალურმა ბიურომ კლინიკაში გამოძიება ჩაატარა. გამოძიება ეხებოდა ნარკოტიკების უკანონო გასაღების ფაქტს. თუმცა ადგილზე მისულ სამართალდამცველებს შოკისმომგვრელი სურათი დახვდათ.რძის ბოთლებში, კატის საჭმელის კონტეინერებსა და წვენის კოლოფებში ახალშობილის ნეშტები იყო ჩაყრილი. გოსნელის კლინიკიდან 45 ნაყოფის ნარჩენები ამოიღეს, რომელთაგან სამი სიცოცხლისუნარიანი იყო.ოთახებში იყო ანტისანიტარია. იქვე ელაგა ბინძური ხელსაწყოები, ნარჩენებისაგან სავსე მაცივრები, ოთახში იყო მოწყობილი „ლაბორატორია“, სადაც ჩანდა, რომ ახალშობილებს ცოცხლებს კლავდნენ.გოსნელის თანამშრომლებმა პოლიციას ჩვენება მისცეს. პერსონალმა აღიარა, რომ ექიმის მითითებით ასობით ახალშობილი მოკლეს, ცოცხლად დაბადების შემდეგ კი მათ ზურგის ტვინი მაკრატლით გაუჭრეს.კლინიკაში მისულ ქალებს პროცედურების დროს ასევე ბინძურ გარემოში უტარებდნენ. გარდა ამისა, ეს ქალები იძულებული იყვნენ დაქვემდებარებოდნენ არაპროფესიონალ პერსონალს.კერმიტ გოსნელი საბოლოოდ დამნაშავედ ცნეს რვა მკვლელობაში, ასევე პაციენტის, 41 წლის ლტოლვილი ქალის, კარნამაია მონგარის გაუფრთხილებლობით მკვლელობაში, რომელიც გარდაიცვალა გამაყუჩებელი საშუალებების სასიკვდილო დოზის მიღების შედეგად.მკვლელობაში ბრალდებულ ექიმს სამუდამო პატიმრობა მიესაჯა პირობით ვადამდე გათავისუფლების შესაძლებლობის გარეშე და დღემდე ციხეში რჩება.

1753905856

„ცხედარი კასრში მოათავსეს და აგარაკის ეზოში ჩამარხეს“- როგორ გახსნა გამოძიებამ თბილისში მომხდარი სასტიკი დანაშაული, რომელზეც დღესაც ლაპარაკობენ

 გიორგი ყუფარაძეს კრიმინალურ წრეებში „ბეტონას“ მეტსახელით იცნობენ. მას საქართველოს პროკურატურამ ბოლო ბრალდება დედა-შვილ კვეზერელების მკვლელობისთვის დაუსწრებლად წარუდგინა.მკვლელობა 2014 წელს მოხდა, თუმცა საქმე გახსნილად 2016 წელს გამოცხადდა. ეს მაშინ, როცა 571 აბი სუბოტექსით ხელში დანაშაულის თანამონაწილე ვასილ გოშაძე დააკავეს. მას ნარკორეალიზაციის ბრალდებით უვადო პატიმრობა ემუქრებოდა, თუმცა სამუდამო სასჯელს გამოძიებასთან თანამშრომლობა არჩია და სამართალდამცველებს გურამ კვეზერელის ცხედრის ადგილმდებარეობა და მკვლელობის მთავარი ფიგურანტი – გიორგი ყუფარაძე დაუსახელა. ამის შედეგად გოშაძეს საპროცესო შეთანხმება გაუფორმდა და უვადო პატიმრობის ნაცვლად, მხოლოდ 14-წლიანი სასჯელი აკმარეს. მის მიერ მხილებული ყუფარაძე კი იმ დროისთვის საქართველოში უკვე აღარ იმყოფებოდა. ის ქართული მხარის მოთხოვნის საფუძველზე 2016 წლის აპრილში საბერძნეთში დააპატიმრეს და ორწლიანი საექსტრადიციო პატიმრობის შემდეგ საქართველოში ჩამოიყვანეს.2014 წლის 17 დეკემბერს, თბილისის ზღვის დასახლებაში, საკუთარ საცხოვრებელ სახლში ნაპოვნი იქნა 1965 წელს დაბადებული ნატო კვეზერელის ცხედარი, ხოლო მისი შვილი – 1986 წელს დაბადებული გურამ კვეზერელი გაუჩინარდა. სამართალდამცველებმა, საქმეზე ჩატარებული ოპერატიულ-სამძებრო და საგამოძიებო ღონისძიებების შედეგად, დაადგინეს, რომ ორმა პირმა კვეზერელების კუთვნილი თანხის დაუფლების მიზნით, დედა-შვილის მკვლელობა დაგეგმა. ამ მიზნით, 2014 წლის 17 დეკემბერს დამნაშავეებმა კოჯორში, ერთ-ერთ აგარაკზე, მოტყუებით მიიყვანეს გურამ კვეზერელი და ცივი იარაღით მრავლობითი ჭრილობა მიაყენეს, რის შედეგადაც ის შემთხვევის ადგილზე გარდაიცვალა. დანაშაულის დაფარვის მიზნით, დამნაშავეებმა გარდაცვლილის ცხედარი კასრში მოათავსეს, სპეციალური მჟავა დაასხეს და აგარაკის ეზოში ჩამარხეს.იმავე დღეს აღნიშნული პირები, განზრახვის სისრულეში მოსაყვანად, მივიდნენ თბილისის ზღვის დასახლებაში, გურამ კვეზერელის დედის, ნატო კვეზერელის სახლში. ნატო კვეზერელს ცივი იარაღით მრავლობითი ჭრილობა მიაყენეს, რის შედეგადაც იგი ადგილზე გარდაიცვალა. დამნაშავეებმა სახლიდან 12 000 აშშ დოლარი, გურამ კვეზერელის სახელზე გაფორმებული 2 ცეცხლსასროლი იარაღი, პორტატიული კომპიუტერი და პირადი ნივთები გაიტაცეს და შემთხვევის ადგილიდან მიიმალნენ“, – განმარტეს შსს-ში.სწორედ ამ დანაშაულის გახსნაში დაეხმარა გამოძიებას ვასილ გოშაძე და აღიარა, რომ დედა-შვილი კვეზერელები მან და მისმა ბავშვობის მეგობარმა, გიორგი ყუფარაძემ დახოცეს.კვეზერელების საქმემ ზედაპირზე ამოატივტივა წარსულში ჩადენილი სხვა მძიმე დანაშაულებიც, მათ შორის 2004 წლის გაზაფხულზე თბილისში, სალიების ქუჩაზე აზერბაიჯანელი ძმების მკვლელობა. საქართველოში მანქანის შესაძენად ჩამოსული აზერბაიჯანელი ძმები – ილხამ და რასიმ გასანოვები მოტყუებით მიიყვანეს სალიების ქუჩაზე წინასწარ ნაქირავებ ბინაში, სადაც გიორგი ყუფარაძემ ძმები ცეცხლსასროლი იარაღით დახოცა. ამის შემდეგ დაეუფლა გარდაცვლილების ჯიბეებში არსებულ 100 აშშ დოლარს, 30 ლარს, „ნოკიას“ ფირმის ორ მობილურ ტელეფონს და რამდენიმე ათას აზერბაიჯანულ მანათს. თავდამსხმელებმა ნადავლი ერთმანეთში გაინაწილეს, გვამები კი გააშიშვლეს და რამდენიმე დღის შემდეგ იმავე სახლის ეზოში დააბეტონეს.2003 წელი, 15 სექტემბერი - იმჟამად ე.წ. დეზერტირების ბაზრის დირექტორის, ყოფილი დეპუტატის, ლაერტ ზუბადალაშვილის შვილი, ზურაბ ზუბადალაშვილი და მისი მეუღლე თამარ ჩაჩუა კაზინოდან შინ ბრუნდებოდნენ. ბახტრიონის 11 ნომერში, სადარბაზოსთან, მათ ჩასაფრებული მკვლელები ელოდნენ. მანქანიდან გადმოსულ ზურაბს ცეცხლი ორი მხრიდან გაუხსნეს, მან საპასუხო გასროლა მოასწრო, მაგრამ დაჭრილი ლიფტთან დაეცა... მკვლელი სადარბაზოში შევიდა და ზუბადალაშვილს საკონტროლი ტყვია ესროლა.თავიდანვე ჩანდა, რომ მკვლელობა "პროფესიონალების" მიერ იყო ჩადენილი. როგორც ხდება ხოლმე მომხდარის უამრავი ვერსია გავრცელდა, მით უფრო, რომ ზუბადალაშვილს ქალაქში კარგად იცნობდნენ, მათ შორის კრიმინალთა წრეშიც...მკვლელობას სწორედ მის ცხოვრებას უკავშირებდნენ და თვლიდნენ, რომ დანაშაული შურისძიების ნიადაგზე იყო მომხდარი. ამ მკვლელობამდე ზურაბის ძმაც მოკლეს, მკვლელი ვინმე ხუბეჟოვი იყო, რომელიც ზურაბმა საავადმყოფოში მოკლა. ასევე ვრცელდებოდა ინფორმაცია, რომ ზუბადალაშვილს თითქოს კიდევ ორი სხვა ადამიანი ჰყავდა მოკლული. მოკლედ, იმჟამინდელი პრესა აჭრელებული იყო ვერსიებით. ჟურნალისტები დღესაც იხსენებენ, რომ სრულიად უცნობი პირები მათ სთავაზობდნენ ზურაბ ზუბადალაშვილის ჩადენილ დანაშაულებზე შეკრებილ მტკიცებულებებს, ანუ ვიღაც მიზანმიმართულად იყო დაინტერესებული მკვლელობა სწორედ ზუბადალაშვილის კრიმინალურ წარსულს დაკავშირებოდა და მათ მიზანს მიაღწიეს კიდეც. საქმეში კვალი ისე აირია, რომ მისი გახსნა ვერ მოხერხდა და მკვლელობაც ნელ-ნელა დავიწყებას მიეცა... 2009 წელი - დანაშაულის გახსნას მკვლელობიდან 6 წლის შემდეგ უკვე აღარავინ ელოდა. ყველაზე მშვიდად საქმეში მონაწილეები იყვნენ, მათ შორის შემკვეთები, რომლებიც მოკლულის ოჯახთან ურთიერთობას აგრძელებდნენ. თუმცა 6 წლის თავზე, პოლიციას დანაშაული იმჟამად პატიმარმა გიორგი ყუფარაძემ გაახსნევინა.სწორედ ყუფარაძის სამართლადამცავებთან თანამშრომლობით გაირკვა, რომ ზურაბ ზუბადალაშვილი სასიკვდილოდ ოჯახის წევრებმა გაწირეს და მისი მკვლელობა სიმამრმა შეუკვეთა. საქმეში სულ 7 პირი ფიგურირებდა.ყუფარაძემ ზურაბ ზუბადალაშვილის მკვლელობის ორგანიზატორად და შემკვეთად მოკლულის სიმამრი, რევაზ ჩაჩუა და მისი მამიდაშვილი ალმაატა გრიგოლია დაასახელა. რაც ყველაზე შოკისმომგვრელი იყო, საქმეში მოკლულის მეუღლე  თამარ ჩაჩუაც ფიგურირებდა. მისი აღიარებითი ჩვენებაც გავრცელდა, სადაც იგი ქმრის მკვლელობაში მონაწილეობას ადასტურებდა და აცხადებდა, რომ ყველაფერი იცოდა. თუმცა მოგვიანებით ჩაჩუამ ეს ჩვენება უარყო. ამბობდა, რომ დანაშაულის შემდეგ შეიტყო მომხდარი და მხოლოდ დანაშაულის დაფარვაში ცნობდა თავს დამნაშავედ. გიორგი ყუფარაძე, თეიმურაზ შარაშენიძე, ვასილ გოშაძე და როლანდ დიღმელაშვილი თავდაპირველად მკვლელობის შემსრულებლებლად მიეცნენ პასუხისგებაში. დანაშაულის გახსნის დროს ყველა მათგანი ციხეში იყო.

1753855860

„მათი ავთენტიკურობა დღემდე სადავოა...“ - წერილებში აღწერილი მკვლელობები, რომლის ავტორის ამოცნობა დღემდე ვერ შეძლეს

1888 წელს, ლონდონში მომხდარი ხუთი ქალის სასტიკი მკვლელობა ისტორიაში ერთ-ერთ ყველაზე იდუმალ და შემზარავ მოვლენად დარჩა."ჯეკ დერიპერის" სახელით ცნობილი სერიული მკვლელი დღემდე ამოუცნობად რჩება. მკვლელობების პარალელურად,  მკვლელის წერილები ლონდონის პოლიციასა და პრესას ეგზავნებოდა. გავრცელებული ვერსიით, „ჯეკ მფატრავის“  წერილები სავსე იყო მკვლელობების დეტალური აღწერით, მუქარითა და დამცინავი ტონით.  ამ წერილებმა საუკუნეზე მეტი ხნის შემდეგაც არ დაკარგეს ინტერესი.ლონდონის პოლიციამ ასობით წერილი მიიღო. წერილების დიდი ნაწილი მალევე აღიარეს როგორც ყალბი, მაგრამ ზოგიერთი მათგანი ძალიან დამაჯერებელი აღმოჩნდა.მათ შორის იყო ცნობილი წერილები: Dear Boss; Saucy Jacky და From Hell.წერილებში მოცემული იყო ისეთი დეტალები, რომლებიც მხოლოდ ნამდვილ მკვლელს უნდა სცოდნოდა — თუმცა არსებობს ვარაუდი, რომ ზოგიერთი მათგანი შესაძლოა ჟურნალისტების მიერ იყოს დაწერილი, რომლებსაც დანაშაულებზე ექსკლუზიური ინფორმაცია ჰქონდათ. ერთ-ერთ წერილთან ერთად კი პოლიციამ ადამიანის თირკმელიც მიიღო.ქვემოთ გაეცნობით იმ წერილების ისტორიებს, რომლებიც ყველაზე ცნობილია — და გაიგებთ, რატომ აჩენს ისინი უფრო მეტ კითხვას, ვიდრე პასუხს. „Dear Boss“1888 წლის სექტემბრის ბოლოს, ლონდონის უაითჩეფელის რაიონში, ორი ადგილობრივი ქალი — მერი ენ ნიკოლსი და ენი ჩეპმანი — სასტიკად მოკლა უცნობმა თავდამსხმელმა. სწორედ ამ პერიოდში, ერთ-ერთმა გამოცემამ მიიღო წერილი, რომელიც „მკვლელისგან“ იყო გამოგზავნილი.წერილში მოხსენიებული იყო ერთ-ერთ იმდროინდელ ეჭვმიტანილი — ჯონ პაიზერი, რომელიც Leather Apron-ის სახელით იყო ცნობილი:„ძვირფასო ბოსს,მუდმივად მესმის, რომ პოლიციამ თითქოს დამიჭირა, მაგრამ ჯერ ვერ გამაბამენ მახეში. გულიანად ვიცინი, როცა ისე ჭკვიანად გამოიყურებიან და ამბობენ, რომ კვალზე არიან. მძულს მეძავები და მათ მოკვლას მანამდე არ შევწყვეტ, სანამ არ დამიჭერთ. შესანიშნავი იყო ბოლო საქმე. ქალს კივილის საშუალებაც არ მივეცი.როგორ აპირებენ ჩემს დაჭერას ახლა? მიყვარს ჩემი საქმე და მინდა თავიდან დავიწყო. მალე ჩემზე კვლავ გაიგებთ — ჩემი მხიარული თამაშებით.„ნამდვილი წითელი მასალა“ შევინახე  ჯანჯაფილის ლიმონათის ბოთლში ბოლო შემთხვევის შემდეგ, რომ მომეწერა, მაგრამ გასქელდა და ახლა ვერ ვიყენებ.წითელი მელანიც გამოდგება, ვიმედოვნებ, ხა ხა.შემდეგ საქმეზე ქალს ყურებს მოვაჭრი და პოლიციელებს გავუგზავნი — უბრალოდ გასართობად. არა? შეინახეთ ეს წერილი მანამ, სანამ კიდევ რამეს ჩავიდენ, მერე კი გამოაქვეყნეთ. ჩემს დანა იმდენად ბასრია, რომ არ მოთმინია მუშაობის დაწყება, თუ შანსი მომეცემა.წარმატებებს გისურვებთ. თქვენი ერთგული, ჯეკ მფატრავიP.S. ნუ მიაქცევთ ყურადღებას ჩემს ფსევდონიმს.სამწუხაროდ წერილი ადრე ვერ გავაგზავნე — მელანის მოშორება ვერ მოვახერხე ხელებიდან. ჯანდაბა. ჯერ არ მიმართლებს. ამბობენ, ექიმი ვარ თურმე. ხა ხა“-ეწერა წერილში. "Saucy Jacky"რამდენიმე დღის შემდეგ პოლიციამ კიდევ ერთი წერილი მიიღო – "Saucy Jacky". მასში ავტორი აღწერდა ორ მკვლელობას, რომელიც სწორედ იმ დღეს მოხდა და დეტალები ზუსტად ემთხვეოდა რეალურ შემთხვევებს. ამან ეჭვი გააჩინა, რომ ის ნამდვილად მკვლელის მიერ იყო დაწერილი.წერილის სტილი და ხელწერა თითქმის იდენტური იყო „Dear Boss“-ის სტილთან, რამაც გააჩინა ვარაუდი, რომ ავტორი იგივე იყო – მაგრამ ნამდვილად დერიპერი იყო ეს, თუ ვინმე სხვა, ამას ვერავინ ადასტურებდა. "From Hell" – ყველაზე შემზარავი წერილი, რომელსაც თირკმელიც ახლდაყველაზე მყარი და შოკისმომგვრელი მტკიცებულება „From Hell“ წერილს უკავშირდება. იგი მივიდა ადგილობრივი მეთვალყურის, ჯორჯ ლასკის სახელზე და თან ახლდა ნახევარი ადამიანის თირკმელი – სავარაუდოდ ერთ-ერთი მსხვერპლის ორგანო. წერილი უწესრიგოდ და კოშმარულ ენაზე იყო დაწერილი. მკვლელი წერდა, რომ თირკმელი თავად ამოაჭრა ქალს და ნახევარი თავად შეჭამა.წერილის ხელწერა, სტილი და მართლწერა სრულიად განსხვავდებოდა წინა ორისგან. ამიტომ ბევრი ექსპერტი სწორედ მას განიხილავს როგორც ნამდვილს და არა პრესის გამოგონილს. ეს იყო ერთ-ერთი იმ იშვიათი წერილთაგანი, რომელიც პირდაპირ რეალურ მტკიცებულებასთან იყო დაკავშირებული.მიუხედავად იმისა, რომ წერილებმა საზოგადოებაში შოკი და შიში გამოიწვია, მათი ავთენტურობა დღემდე სადავოა. ზოგიერთ ისტორიკოსს სჯერა, რომ „Dear Boss“ და „Saucy Jacky“ პრესის სენსაციური სვლაა, ხოლო „From Hell“ შესაძლოა ერთადერთი ნამდვილი წერილი იყოს.ჯეკ დერიპერის წერილები დღემდე წარმოადგენს ისტორიაში ერთ-ერთ ყველაზე იდუმალ და შემზარავ ეპიზოდს. მათით დაინტერესებულნი არიან როგორც ისტორიკოსები, ისე კრიმინოლოგები. ისინი არა მხოლოდ მკვლელობის დეტალებს აღწერენ, არამედ იმ დროის მედიის, საზოგადოებისა და პოლიციის რეაქციებსაც აჩვენებენ.და მაინც, დარჩა მთავარი კითხვა – ვის ხელში შეიქმნა ეს წერილები? მკვლელის? ჟურნალისტის? თუ უბრალოდ მანიაკალური ხუმრობის ავტორის?

1753822184

პარკში წაიყვანეს და მეგობრებთან ერთად, ჯგუფურად გააუპატიურეს - რეზონანსული საქმე, რომელიც რამდენიმე დღეში გაიხსნა, დაკავებული ოთხი ბიჭია(უცხოეთი)

 ჯუნკო ფურუტა 1971 წელს, იაპონიაში დაიბადა. ოჯახის წევრებისა და მეგობრების თქმით ის ლამაზი, მხიარული და ბეჯითი გოგონა იყო. დიდი პოპულარობით სარგებლობდა სკოლის მოსწავლეებში და ნათელი მომავალიც ელოდა. ყველაფერი 1988 წლის ნოემბერში შეიცვალა.ჰიროში მიანოს სკოლაში ცუდი რეპუტაცია ჰქონდა. ის ხშირად აბულინგებდა თანატოლებს და ტრაბახობდა ორგანიზებულ დანაშაულებრივ დაჯგუფება "იაკუძასთან" კავშირებით. თანაკლასელის თქმით, ჰიროშის ჯუნკოს მიმართ სიმპათია ჰქონდა, თუმცა გოგონასგან რომანტიკულ ურთიერთობაზე უარი მიიღო.უარის თქმიდან რამდენიმე დღის შემდეგ, მიანო თავის მეგობართან ერთად ადგილობრივ პარკში წავიდა, სადაც ისინი უდანაშაულო ქალებზე ნადირობდნენ. სხვა გამოცდილი სექსუალური მოძალადეების მსგავსად, მიანო და მისი მეგობარი მინატო პოტენციური სამიზნეების დაფიქსირებაში ექსპერტები იყვნენ.ბიჭებმა დაახლოებით 20:30 საათზე ველოსიპედით სახლისკენ მიმავალი ჯუნკო ფურუტა შენიშნეს. მინატომ გოგონა ველოსიპედიდან გადააგდო, მიანომ კი ჯუნკოს დახმარება გაუწია და სახლში გაცილება შესთავაზა, რაზედაც თანხმობა მიიღო ამ დღის შემდეგ ჯუნკო ფურუტა აღარავის უნახავს.სინამდვილეში, მიანო და მინატო წინასწარ განსაზღვრული სცენარით მოქმედებდნენ. მიანომ გოგონა მოტყუებით წაიყვანა მიტოვებულ სახლში, სადაც მასზე სექსუალურად ძალადობდა და გამუდმებით ემუქრებოდა. ამავე დღეს, გოგონა პარკში წაიყვანა, სადაც მეგობრებთან ერთად, ჯგუფურად გააუპატიურა. საბოლოოდ კი ჯუნკომ ერთ-ერთი გამტაცებლის მშობლების სახლში ამოყო თავი.მიუხედავად იმისა, რომ ფურუტას მშობლებმა პოლიციას ქალიშვილის დაკარგვის შესახებ აცნობეს, ბიჭებმა გოგონას სახლში დარეკვა აიძულეს. ჯუნკომ ოჯახის წევრებს მოატყუა, რომ ის მეგობართან რჩებოდა.მინატო თავის მშობლებს ეუბნებოდა, რომ ჯუნკო მისი შეყვარებული იყო და გოგონასაც იმავეს აიძულებდა. საბოლოოდ, მინატოს მშობლები მიხვდნენ, რომ რაღაც რიგზე არ იყო, თუმცა, ბიჭი საკუთარ მშობლებსაც დაემუქრა, რის გამოც მათ გაჩუმება მოუწიათ.გოგონა 44 დღის განმავლობაში მიანომ და მისმა მეგობრებმა მინიმუმ 400-ჯერ გააუპატიურეს. სექსუალური ძალადობის გარდა, ბიჭები ჯუნკოს სხვადასხვა ხერხებით აწამებდნენ. წამების დროს მას სასქესო ორგანოში მაკრატელს, შამფურებს, ფეიერვერკებსა და ანთებულ ნათურასაც კი უდებდნენ. საბოლოოდ კი მისი შინაგანი ანატომია იმდენად განადგურდა, რომ აღარ შეეძლო მოშარდვა და დეფეკაცია.გოგონას არაერთხელ აიძულეს ცოცხალი ხოჭოების ჭამა, დამნაშავეების თვალწინ მასტურბაცია და საკუთარი შარდის დალევა. გოგონა ჭერზე ჩამოკიდეს და რკინისა და ბამბუკის ჯოხებითაც სცემეს. სანთებელითა და ცვილით ამოუწვეს სასქესო ორგანო და ქუთუთოები.ამ ამბავში ყველაზე ტრაგიკული კი ის არის, რომ ამ ყველაფრის თავიდან აცილება შეიძლებოდა. პოლიციას ორჯერ შეატყობინეს გოგონას მდგომარეობის შესახებ, თუმცა, მათი მხრიდან ჩარევა არც ერთხელ განხორციელდა.პოლიციამ წამების შესახებ პირველად მაშინ შეიტყო, როდესაც მინატოს სახლის ერთ-ერთმა სტუმარმა ოჯახს გოგონას მდგომარეობის შესახებ მოუყვა. პოლიცია დანაშაულის ადგილას მივიდა, თუმცა, ჰიროში მიანოს მშობლებმა სამართალდამცველები დაარწმუნეს, რომ გოგონა სახლში არ იმყოფებოდა. მეორედ კი პოლიციაში თავად ჯუნკო ფურუტამ დარეკა, თუმცა სანამ ხმას ამოიღებდა ბიჭებმა ყველაფერი დააფიქსირეს. პოლიციამ სიტუაციის გადასამოწმებლად გოგონას გადაურეკა, რომელმაც ისინი დაარწმუნა, რომ ზარი შემთხვევით განახორციელა.პოლიციაში დარეკვის გამო ბიჭებმა ფურუტა დასაჯეს, ფეხები მარტივად აალებადი სითხით დაუსველეს და ცეცხლი წაუკიდეს.1989 წლის 4 იანვარს გოგონა მოკლეს. დამნაშავეები, სავარაუდოდ იმის გამო გაბრაზდნენ, რომ ჯუნკომ მათ "მაჯონგის" თამაშში მოუგო, რის გამოც ის სასტიკად აწამეს. მისი ცხედარი 55 -ლიტრიან ბოცაში ჩადეს, ბეტონი დააყარეს და ცემენტის სატვირთო მანქანაში ჩადეს.ორი კვირის შემდეგ, პოლიციამ მიანო და მისი ერთი თანამზრახველი ოგურა ჯგუფური გაუპატიურების ბრალდებით დააკავა. მიანომ შეცდომით ჩათვალა, რომ მისი დაკავება ფურუტას მკვლელობასთან იყო კავშირში და სამართალდამცველებს ყველაფერი თვითონ მოუყვა. რამდენიმე დღეში ოთხივე ბიჭი დააპატიმრეს.ჯუნკო ფურუტას სასტიკი წამებისა და ბიჭების წინააღმდეგ არსებული არაერთი მტკიცებულების მიუხედავად, სასამართლომ მათ შოკის მომგვრელად მსუბუქი სასჯელები დაუწესა. ჰიროში მიანოს მიესაჯა პატიმრობა ოცი წლის ვადით, შინჯი მინატოს - ხუთიდან ცხრა წლამდე, ჯო ოგურად ხუთიდან ათ წლამდე, ხოლო იასუში ვატანაბეს ხუთიდან შვიდ წლამდე.მსუბუქი სასჯელის მიზეზად მათი ასაკი დასახელდა, თუმცა გავრცელებული მოსაზრებით, რეალური მიზეზი მათი "იაკუძასთან" კავშირი გახლდათ.განთავისუფლების შემდეგ, ვატანაბეს გარდა ყველა დამნაშავემ გააგრძელა კრიმინალური მოღვაწეობა. ყველა მათგანი ცოცხალი და თავისუფალია. არაოფიციალური ინფორმაციით, ზოგიერთი მათგანი ჯუნკო ფურუტას წამებასა და მკვლელობაში ჩართულობით დღემდე ტრაბახობს.დღესდღეობით იაპონიაში ბევრი ადამიანი ფიქრობს, რომ ფურუტას საქმეზე სამართალი არ აღსრულდა. როგორც ჩანს, ეს არასდროს მოხდება.