ექსპერტებმა დაასახელეს მნიშვნელოვანი შეცდომა, რომელიც ჰიპერტენზიის (მაღალი წნევის) განვითარების რისკს ზრდის - ასე ბევრი იქცევა

კვლევების მიხედვით, ხშირი გაუწყლოვნება შესაძლოა მაღალი არტერიული წნევის (ჰიპერტენზიის) განვითარების რისკს ზრდიდეს, — წერს EatingWell.

მეცნიერული მონაცემები აჩვენებს, რომ 17-დან 28%-მდე ასაკოვანი ადამიანი გაუწყლოებისგან იტანჯება. ხანდაზმულები ასევე უფრო მაღალი რისკის ქვეშ იმყოფებიან ჰიპერტენზიის განვითარების მხრივ — ეს რისკი ასაკთან ერთად იზრდება.

ერთ-ერთმა კვლევამ აჩვენა, რომ ხშირი გაუწყლოების შედეგად სისხლში ნატრიუმის მომატებული დონე გულის უკმარისობის განვითარების რისკს 39%-ით ზრდის. ამერიკის კარდიოლოგიური ასოციაციის მონაცემებით კი, მაღალი არტერიული წნევა ერთ-ერთი ყველაზე ხშირი მიზეზია გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობისა.

მეორე კვლევა ამ დასკვნებს ადასტურებს: მასში ნათქვამია, რომ ადამიანებს, ვისაც სისხლში ნატრიუმის შემცველობა მაღალი აქვთ, ჰიპერტენზიის განვითარების რისკი 13–29%-ით, ხოლო გულ-სისხლძარღვთა უკმარისობის რისკი — 20%-ით უფრო მაღალია.

გაუწყლოების საწყის ეტაპებზე სისხლის მოცულობა (ანუ ორგანიზმში ცირკულირებადი სისხლის რაოდენობა) მცირდება. ეს იმიტომ ხდება, რომ წყალი თქვენი სისხლის მოცულობის ნახევარზე მეტს შეადგენს. როცა სისხლის მოცულობა მცირდება, სისხლში ნატრიუმის კონცენტრაციაც იმატებს.

როდესაც ორგანიზმი აცნობიერებს სისხლის მოცულობისა და ნატრიუმის დონის ცვლილებებს, ის ორ მოქმედებას იწყებს: ჯერ იწვევს წყურვილის გრძნობას იმ იმედით, რომ ადამიანი წყალს დალევს, შემდეგ კი გამოყოფს ანტიდიურეზულ ჰორმონს (ADH).

ADH-ის დონის ზრდა თირკმელებს უბიძგებს, დროებით შეინარჩუნონ წყალი ორგანიზმში, რათა არ მოხდეს სითხის დაკარგვა (მაგალითად, შარდვისას) და არ გაიზარდოს ნატრიუმის კონცენტრაცია კიდევ უფრო. გარდა ამისა, ეს ჰორმონი ავიწროებს სისხლძარღვებს, რაც დროებით ზრდის არტერიულ წნევას. სისხლის მოცულობის შემცირების ფონზე, ეს წნევის მომატება საჭიროა იმისთვის, რომ სისხლი ორგანოებამდე მიაღწიოს.

რეგიდრატაციის პროცესის დაწყების შემდეგ (როდესაც ადამიანი წყალს სვამს), ADH-ის დონე ნელ-ნელა იკლებს, ხოლო არტერიული წნევა თავის ნორმალურ მაჩვენებელს უბრუნდება.